Biuro MizuKage

ÂŚredniej wielkoÂści biuro zmieniajÂące siĂŞ wraz z kolejnymi wÂłaÂścicielami. Aczkolwiek pozostawaÂły takÂże elementy staÂłe - biurku MizuKage, szerokie niemal na poÂłowĂŞ pokoju staÂło naprzeciwko drzwi, pod oknem, za sobÂą zostawiajÂąc akurat tyle miejsca by móc siĂŞ wygodnie poruszaĂŚ. ÂŚciana z prawej od drzwi do samego okna jest zastawiona ciĂŞÂżkimi regaÂłami z misjami, bardziej w centrum paktami, a przy samym biurku, pod rĂŞkÂą Kage, ze wzorami dokumentów przydatnych na co dzieĂą. Podobnie staÂłym elementem byÂła trzyosobowa kanapa po lewej stronie wchodzÂącego, a takÂże dwa krzeseÂłka tuÂż przed biurkiem, skromne, ale utrzymane w dobrym stylu. Warto jeszcze wspomnieĂŚ o piĂŞknie haftowanym dywanie pokazujÂącym po prostu znak "Mizu" w ciemnob³êkitnej tonacji.
Poza tymi drobnymi szczegóÂłami wystrój zienia siĂŞ wraz z Kage - przy niektórych zakaÂłach tego wspaniaÂłego stanowiska byÂły tu papiery zaÂścieÂłajÂące podÂłogĂŞ od drzwi aÂż po samo biurko, innymi czasy, przy bardziej skrupulatnym MizuKage zmieniaÂły siĂŞ obrazy (zwykle z subtelnymi znakami klanu panujÂącego lub przedstawiajÂące bohaterów Kiri) oraz obicia krzeseÂł i foteli.
KiriGakure nei byÂło wioskÂą pozostawiajÂącÂą Kage samemu sobie - dbaÂła wiĂŞc takÂże o odrobinĂŞ wygody dla jego przybocznych którzy wykorzystywali dwa niewielkie fotele w rogach sali - a wiĂŞc jeden stojÂący tuÂż przy kanapie i drugi przy szafie z dokumentami.
Ogólnie caÂłe pomieszczenie miaÂło dziewiĂŞĂŚ metrów dÂługoÂści i dziewiĂŞĂŚ szerokoÂści. ByÂło idealnym kwadratem jasno oÂświetlonym przez jedno okno - w razie braku dziennego ÂświatÂła moÂżna byÂło wykorzystaĂŚ lampy elektryczne lub, w razie chĂŞci odrobiny przyjemnoÂści, niewielkiego, ozdobnego kandelabru zawieszonego pod sufitem.

Midoœ wszed³ do biura i usia³ za biurkiem. Postanowi³ jeszcze siê zdrzemn¹Ì wiêc po³o¿y³ nogi na biurko i zasn¹³. Na stra¿y zostawi³ swojego lisa.

Delikatne rozbudowanie opisu by byÂł zgodny z normami forumowymi - Hyuton Shiro

---

Po cichym i krótkim "puk", Jottos wszedÂł do pokoju.
- Witam, nazywam siĂŞ Jottos... - powiedziaÂł, po czym spojrzaÂł na obraz na Âścianie.
- Ty jesteÂś Midori? Mamy wspóÂłpracowaĂŚ... - powiedziaÂł do niego, czekajÂąc na reakcjĂŞ...
-Witaj. Masz racje jestem Midori... a ty jak mniemam jestes Jottos. SÂłyszaÂłem Âże mamy byĂŚ próbnymi Mizukage. Mam nadziejĂŞ Âże bĂŞdzie nam siĂŞ dobrze pracowaÂło i razem umocnimy tÂą wioskĂŞ- powiedziaÂł Midori wstajÂąc z biurka. RozprostowaÂł siĂŞ i pokazaÂł rĂŞkÂą Jottosowi na krzesÂło przy drugim biurku.
- No to Âładne biuro... - powiedziaÂł podchodzÂąc do wskazanego krzesÂła, po czym na nim usiadÂł.
[b]- Hmm... Jaka jest sytuacja miĂŞdzynarodowa?[b] - spytaÂł po chwili zastanowienia.

---

-No cóÂż na razie nie ingerowaÂłem w to co osiÂągnaÂł Hyuta jednak trzeba siĂŞ postaraĂŚ aby do ZZWS do³¹czyÂło Kumo i Konoha. Te dwa kraje mogÂą pozytywnie wpÂłyn¹Ì na rozwój zwiÂązku. Po nad to naszym wrogiem nadal jest akatsuki. Trzeba takÂże znaleŸÌ szpiegów do organizacji i wiosek które nie nale¿¹ do ZZWS.
- Kumo, mówisz... - uÂśmiechn¹³ siĂŞ.
- MyÂślĂŞ Âże z tym pójdzie Âłatwo, mój kolega jest Raikage, mam nadziejĂŞ Âże siĂŞ zgodzi... - powiedziaÂł zadowolony.
- MyÂślĂŞ, Âże powinniÂśmy juÂż zacz¹Ì dziaÂłaĂŚ. To znaczy dawaĂŚ misje dyplomatyczne - Zacz¹³ przeglÂądaĂŚ papiery, które znajdowaÂły siĂŞ na jego biurku. Co chwilĂŞ popijaÂł napój, który kupiÂł na korytarzu...
-MyÂślĂŞ Âże osobiÂście siĂŞ wybiore na pierwszÂą misjĂŞ dyplomatycznÂą. WolĂŞ na poczÂątku sam zaÂłatwiĂŚ sprawy... chyba Âże masz cos przeciwko?- spytaÂł Midlori Jottosa siadajÂąc ponownie na krzeÂśle.
- Ok, mo¿esz iœÌ... Ja tu posiedzê i popilnujê. - powiedzia³ zak³adaj¹c rêce za g³owê.
- MoÂże na poczÂątek najlepiej idÂź do Konohy... - dodaÂł po chwili.
-Masz racjĂŞ. Po moim powrocie udasz siĂŞ do Kumo. BÂądÂź ostroÂżny na czas mojej ni3eobecnoÂści i w razie problemów wyÂślij mi ptaka(PW )- powiedziaÂł Midori spokojnie i przywoÂłujÂąc summona wsiadÂł na niego i odleciaÂł.
>NMM<
Po wykonaniu kilku pieczêci, przed Jottosem stan¹³ Hoshikobi.
- Yo, co jest? - rzekÂł kot. ChÂłopak w tym samym czasie stworzyÂł klona, który usiadÂł na jego miejscu.
- Musimy siĂŞ stÂąd wynieœÌ... - powiedziaÂł, po czym Hoshi przeniósÂł oryginaÂł i samego siebie daleko stÂąd...

<NMM, klon jest>

EDIT: Klon znikn¹³ <NMK>
Tygrys Midoriego przerwa³ lot w okolicach okna biura. Ch³opak wskoczy³ do œrodka i rozejrza³ siê woko³o. Machn¹³ rêk¹ na znak aby summon znikn¹³.
-Ehhh... mia³ poczekaÌ...- powiedzia³ do siebie Midori i klapn¹³ w fotelu- ciekawe kiedy Hokage zdecyduje siê na spotkanie?
Do gabinetu wszedÂł niepozornie ubrany mĂŞÂżczyzna ze sporym drewnianym pudeÂłkiem. Drewnem byÂł prawdopodobnie mahoĂą. MĂŞÂżczyzna natomiast ubrany byÂł w b³êkitna szatĂŞ z obszernym kapturem spoczywajÂącym teraz na jego plecach i niewielkim srebrnym ÂłaĂącuchem z dziwnym amuletem na piersi. Rysy jego twarzy byÂł zadziwiajÂąco przeciĂŞtne. Oczy nieokreÂślonego kolorku i przeciĂŞtnej wielkoÂści, nos nie nazbyt dÂługi ale teÂż nie rzucajÂąco siĂŞ w oczy krótki... ByÂł tak przeciĂŞtny, Âże nawet flaga z jedwabiu wydawaÂła siĂŞ zwyczajna w jego obecnoÂści. MĂŞÂżczyzna trzymajÂąc ciÂągle w jednej rĂŞce drewniane pudÂło skÂłoniÂł siĂŞ ceremonialnie.
-Witam obecnego przywódcĂŞ wioski KiriGakure-powiedziaÂł, prawdopodobnie znajÂąc sytuacjĂŞ i umyÂślnie unikajÂąc tytuÂłu MizuKage.
-Witaj, mam na imiĂŞ Midori. Co ciĂŞ tu sprowadza. Jak widze jesteÂś dobrze poinformowany- powiedziaÂł chÂłopak i wskazaÂł rĂŞkÂą na krzesÂło przed biurkiem kÂątem oka spoglÂądajÂąc na pudeÂłko.
MĂŞÂżczyzna usiadÂł i poÂłoÂżyÂł swoje pudeÂłeczko biurku odsuwajÂąc ostroÂżnie kilka papierów.
-Ja nazywam siĂŞ Nivis. Widzi pan ostatnimi czasy odkryÂłem staroÂżytnÂą grĂŞ. Od tego czasu poczuÂłem niesamowitÂą wrĂŞcz ochotĂŞ sprawdzenia siĂŞ z kaÂżdym z Kage. WiĂŞc? Zagra pan ze mnÂą?
Midori zrobi³ doœÌ dziwaczn¹ minê.
-No cóÂż... gra to nie jest coÂś dla mnie ale skoro chciaÂłeÂś siĂŞ zmierzyĂŚ no to czemu nie- powiedziaÂł chÂłopak i oparÂł miecz na biurko.- wiĂŞc na czym polega ta gra?
MĂŞÂżczyzna uÂśmiechn¹³ siĂŞ szeroko i zsun¹³ pudeÂłko na swoje rĂŞce na podÂłogÂą. NastĂŞpnie otworzyÂł je - w Âśrodku wypeÂłniaÂła je kratownica pól i dwa panele jak do Scrabbli z tym, Âże majÂące prawie póÂł metra dÂługoÂści i tyle wysokoÂści. Do panelu byÂł teÂż przyczepiony zasobnik ³¹czÂący go z polem gry. Ze spodu pudÂła wysunĂŞÂły siĂŞ cztery chwiejne nóÂżki z chakry i po chwili oparÂły siĂŞ na ziemi. ChÂłopak wprawnie zacz¹³ tasowaĂŚ kart pogrupowane w cztery kupki.
-Zasady sÂą proste. Na poczÂątku losuje pan jednÂą z dwudziestu nale¿¹cych do pana kart postaci. Karta postaci zawiera dane podstawowe w postaci statystyk obrony - wpÂływajÂącej na minimalizacjĂŞ wÂłasnych obraÂżeĂą, szybkoÂści - pozwalajÂącej siĂŞ przemiszczeĂŚ po planszy i atakowaĂŚ z wiĂŞkszÂą skutecznoÂściÂą, siÂły - bĂŞdÂącej wyznacznikiem obraÂżeĂą fizycznych oraz ÂżywioÂłu chakry. KaÂżda z postaci ma na poczÂątku cztery techniki - Kei, Henge, Bunshin i Kawarimi, oraz tysiÂąc umownych jednostek chakry. Techniki defensywne sÂą mnoÂżnikiem obrony, techniki ofensywne albo majÂą podany zakres zadawanych obraÂżeĂą, albo teÂż procent o jaki zwiĂŞkszajÂą obraÂżenia fizyczne. Za kaÂżdÂą technikĂŞ pÂłaci siĂŞ ÂściÂśle okreÂślonÂą liczbĂŞ punktów chakry - kontynuowaÂł tasujÂąc kilka sporo wiĂŞkszych kart, które po chwili okazaÂły siĂŞ mapami. JednÂą z nich rozÂłoÂżyÂł równo na polu. Kwadraty delikatnie przeÂświtywaÂły a on zÂłoÂżyÂł jednÂą pieczĂŞĂŚ i figury które powinny zaj¹Ì pola wyrosÂły ponad planszĂŞ - NastĂŞpnie moÂże pan wylosowaĂŚ jednÂą z dziesiĂŞciu kart egzaminów - które to karty mogÂą podwyÂższyĂŚ wszystkie zdolnoÂści bazowe i limit jutsu postaci o 2 na kaÂżdÂą kartĂŞ egzaminu. Karty egzaminów pomieszane sÂą z dwudziestoma kartami pustymi bowiem nale¿¹ do rzadkoÂści. Po wylosowaniu jednej na awans postaci i tak trzeba poczekaĂŚ jednÂą turĂŞ. TrzeciÂą taliÂą sÂą jutsu - moÂżna ich siĂŞ nauczyĂŚ dopiero po ówczesnym nauczeniu siĂŞ ich, wiĂŞc jest to talia bezuÂżyteczna jeÂżeli wczeÂśniej nie uzyskami choĂŚby jednego egzaminu. Jutsu podzielone sÂą, ma siĂŞ rozumieĂŚ na piĂŞĂŚ ÂżywioÂłów z których losujemy techniki. OczywiÂście bez Âżadnych kart egzaminacyjnych odpowiadamy poziomem geninowi wiĂŞc nie przyzwiemy od razu summona - ach tak. Summony i techniki poboczne oraz medyczne sÂą umieszczone w szóstej podtalii Jutsu. CzwartÂą taliÂą sÂą ÂżywioÂły. ÂŻywioÂł dodaje jednÂą technikĂŞ danego ÂżywioÂłu do nauki jeÂśli juÂż podobny posiadamy, albo pozwala nam na opanowanie nowego ÂżywioÂłu. Kart ÂżywioÂłów jest dwadzieÂścia bez pustych miejsc, po cztery rodzaje kaÂżdego.
PrzerwaÂł na chwilĂŞ.
-Znajdzie siĂŞ coÂś do picia?
-OczywiÂście Âże tak- Midori wyj¹³ na stóÂł szklankĂŞ którÂą zbliÂżyÂł do goÂścia i kolejno wodĂŞ mineralnÂą, sake, sok pomaraĂączowy i oranÂżadĂŞ nisko sodowÂą- ta gra wydaje siĂŞ caÂłkiem ciekawa- dodaÂł jeszcze.
MĂŞÂżczyzna z wdziĂŞcznoÂściÂą przyj¹³ sok nalaÂł sobie odrobinĂŞ, odÂświeÂżyÂł gardÂło, nalaÂł sobie ponownie i dopiero zacz¹³ znów mówiĂŚ.
-DziĂŞki. A wiĂŞc tak... KaÂżda z kart postaci jest reprezentowana na planszy przez jednÂą z figur. Figura, dziĂŞki specjalnemu jutsu, zmieniaĂŚ siĂŞ bĂŞdzie za kaÂżdym razem kiedy zlecisz jej jak¹œ akcjĂŞ, tak samo jak wtedy, gdy nauczy siĂŞ nowego jutsu, zmieni rangĂŞ lub stanie siĂŞ z niÂą coÂś doœÌ waÂżnego aby podyktowaÂło to zmianĂŞ wyglÂądu. PostaĂŚ jest prawie idealnÂą kopiÂą prawdziwego walczÂącego shinobiego z tym, Âże zamiast ciaÂła jest stworzona z gliny. KaÂżda z twoich postaci zaczyna grĂŞ na rzĂŞdzie pól le¿¹cym najbliÂżej ciebie. W kaÂżdej turze moÂże siĂŞ przenieœÌ o tyle pól do przodu ile wynosi jej wspóÂłczynnik szybkoÂści. Pól jest 625 i aby uÂłatwiĂŚ odnalezienie siĂŞ przeciwników postaĂŚ moÂże widzieĂŚ przez piĂŞtnaÂście pól od siebie chyba, Âże stojÂą jej na drodze przeszkody terenowe. Na poczÂątek rozgrywki losuje siĂŞ dwie karty postaci, dwie karty egzaminów, cztery jutsu i jeden ÂżywioÂł. Z kaÂżdÂą nastĂŞpnÂą turÂą moÂżna dobraĂŚ dwie karty do rĂŞki.
-ZÂłoÂżona?-zapytaÂł mĂŞÂżczyzna z trudem kryjÂąc oburzenie - Ta gra jest praktycznie idealnÂą kopiÂą prawdziwych walk. Gdyby tylko ktokolwiek raczyÂł odrobinkĂŞ pomyÂśleĂŚ mogÂłaby staĂŚ siĂŞ nieocenionÂą pomocÂą do treningu tak moÂżliwoÂści bojowych jak i taktyki! Minimalne modyfikacje pozwoliÂłyby Na trenowanie zÂłoÂżonych ukÂładów w kilka chwil po opanowaniu tylko mojej specjalnej techniki lalkarskiej. Ale oczywiÂście nikt nie pozwoli na coÂś takiego. Firmy produkujÂące maszyny treningowe, biblioteki z opisem zagraĂą taktycznych... Wszystkim im to trochĂŞ nie na rĂŞkĂŞ.
-W pewnym sensie masz racjĂŞ bo gdyby do treningów wprowadzono takie gry to wiĂŞkszoœÌ firm ze sprzĂŞtem treningowy zwinĂŞÂła by interes. W kaÂżdym razie bardzo mnie ciekawi system tej gry wiĂŞc jeÂśli pozwolisz to mogli byÂśmy zacz¹Ì.
-No dobrze. Jeœli jesteœ w stu procentach pewny, ¿e chcesz zacz¹Ì, to chyba jest to najwy¿szy czas. Znasz jakieœ techniki lalkarskie?-zapyta³ grzebi¹c jednoczeœnie w torbie i wyjmuj¹c dwa niewielkie pude³eczka.-U³atwi³oby ci to grê, ale jeœli nie to mogê sobie z tym jakoœ poradziÌ...
Po chwili coÂś zwróciÂło mu uwagĂŞ na torbĂŞ i wyj¹³ z niej coÂś. WyglÂądaÂło to jakby czytaÂł wiadomoœÌ na prehistorycznej komórce, nastĂŞpnie odpisywaÂł i wyciÂągn¹³ rĂŞkĂŞ z torby ukrywajÂącej wszystko co naprawdĂŞ robiÂł.
-Znam kilka technik. I jestem pewny nawet w 200%.- po tych sÂłowach mÂłody Mizukage zwróciÂł uwagĂŞ na to co robi koleÂś z tÂą torbÂą i dziwacznÂą rzeczÂą którÂą z niej wyciÂągn¹³.
Do biura wlzaÂły dwa niepozorne dzieciaki. RozglÂądneÂły siĂŞ po pomieszczeniu i chÂłopak siĂŞ odezwaÂł:
-Szefa jeszcze nie ma? Powinien juÂż tutaj byĂŚ. Strasznie mnie wkurza, ciagle sie spóÂźnia!
-Nie powinieneÂś tak o nim mówiĂŚ, byÂł dla nas jak ojciec, braciszku- odpowiedziaÂła sÂłodko dziewczynka. Oboje wyglÂądali jak normalne dzieci w wieku 8 lat. Tak jednak nie byÂło. Oboje posiadali rangi jonina. Ich historia nie byÂła usÂłana róÂżami. Rodzice zostali zabici przez najeÂźdÂźców z Suny a potem opiekĂŞ nad nimi przej¹³ Midori. NauczyÂł ich jak posÂługiwac siĂŞ technikami i jak radziĂŚ sobie w Âświecie nie gin¹Ì tragicznie. Dzieciaki miaÂły na imiĂŞ Suinimaru i Kin. Byli najbardziej zaufanymi osobami Mizukage i oni trzymali pieczĂŞ nad wioskÂą pod jego nieobecnoœÌ. Mimo niepozornego wyglÂądu w tak mÂłodym wieku zostali Joninami. Byli niewiarygodnie silny a nikt nie znaÂł ich umiejĂŞtnoÂści. Rozsiedli siĂŞ na kanapie i czkali jak ich przybrany rodzic i jednoczeÂśnie osoba która byÂła ich przeÂłoÂżonym wróci do wioski.
WedÂług instrukcji bez problemu udaÂło mi siĂŞ trafiĂŚ do tego pomieszczenia. Delikatnie zapukaÂłem.
Nie usÂłyszaÂłem odpowiedzi, wiec pozwoliÂłem sobie jednak uchyliĂŚ drzwi. Moim oczom ukazaÂło siĂŞ dwóch smarkaczy. Jednak po stroju udaÂło mi siĂŞ wywnioskowaĂŚ, Âże to byli juÂż jouninowie. OddaÂłem im pokÂłon ,w tym samym czasie dostrzegajÂąc, Âże MizuKage tu nie ma.
"Jak zwykle nikogo tutaj nie ma..."
- Przepraszam ,Âże przeszkadzam, ale mam dokumenty dla Kage.
PokazaÂłem papiery jouninom po czym poÂłoÂżyÂłem je na biurku.
- SÂą one od samej Tanuki Kurama, w nich zawarte sÂą bardzo waÂżne informacje, wie proszĂŞ byÂście przekazali je przywódcy. teraz muszĂŞ juÂż sie zbieraĂŚ, jeszcze raz przepraszam i do widzenia.
OpuÂściÂłem pokój i udaÂłem siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia. <NMM>
Drzwi od pokoju, gwaÂłtownie i gÂłoÂśno zostaÂły otwarte. A w progu stan¹³ mÂłody chÂłopiec, który na rĂŞkach trzymaÂł aktualnego kage tej wioski. WszedÂł do Âśrodka. ZobaczyÂł dwoje dzieci, które siedziaÂło sobie spokojnie na kanapie przy biurku i wlepiali oczy w zmar³¹ osobĂŞ. Ej, dzieciaki. Co tu robicie ? SpytaÂł, lecz po chwili dodaÂł. Nie wiecie czy jest tutaj jakiÂś specjalny Jonin ? MuszĂŞ zamieniĂŚ z nim parĂŞ sÂłów. StaÂł nadal trzymajÂąc ciaÂło na rĂŞkach .
-WiedziaÂłem Âże siĂŞ w coÂś wpakowaÂł po raz kolejny...- powiedziaÂł chÂłopak wstajÂąc i zabierajÂąc ciaÂło Ryu. Potem zmierzyÂł goi wzrokiem i dodaÂł- Czego siĂŞ gapisz kmio...- nagle przerwaÂła mu dziewczynka która prawdopodobnie byÂła jego siostrÂą.
-Przepraszam za mojego brata... yyy my jesteÂśmy Joninami a to jest Midori Ruudoi, Mizukage- powiedziala i spojrzaÂła na dóÂł na swoje stopy po czym jeszcze dodaÂła- poszedÂł do Iwa gakure bo akatsuki zaatakowaÂło... ale nie wiedziaÂłam Âże wróci w takim stanie i bez swojego sprzĂŞtu...- dziewczynka zaczĂŞÂła sie troche przejmowaĂŚ ale teraz do akcji wkroczyÂł znowu jej brat:
-Nie gadaj tylko ruszaj po szamana...- dziewczynka wyszÂła- ej kmiocie... siadaj- wskazaÂł ci miejsce przy stoliku- dobrze Âże go przyniosÂłeÂś zanim zeÂżarÂły go robale... wtedy byÂło by gorzej- chÂłopak poÂłoÂżyÂł Midoriego na kanapie a do gabinetu weszÂła dziewczynka z mĂŞÂżczyznÂą który po kilku dziwacznych minach zacz¹³ robiĂŚ jakiÂś rytuaÂł. SkoĂączyÂł po 5 min i powiedziaÂł:
-Wydobrzeje za kilka dni- potem wyszedÂł. ChÂłopak poszeÂł razem z nim a dziewczynka usadowiÂła ciaÂło, które juÂż oddychaÂło(byÂło Âżywe)na kanapie i powiedziaÂła do Ryu:
-Ten czÂłowiek to znajomy Midoriego. Niestety jego moce teraz siĂŞ wyczerpaÂły i wiĂŞcej go nie wskrzesi. W kaÂżdym razie jeszcze raz ci dziĂŞkujĂŞ. ChcĂŞ ciĂŞ teÂż prosic abyÂś nie opuszczaÂł tego miejsca do póki Midori nie obudzi siĂŞ. Zapewne bĂŞdzie chciaÂł ci podziĂŞkowaĂŚ. Szaman powiedziaÂł nam Âże w umyÂśle Midoriego byÂła bardzo trudna walka którÂą stoczyÂł. UdaÂło mu siĂŞ jÂą odczytaĂŚ. WalczyÂł z niejakim Wi Dimem Senjuu, liderem akatsuki i byÂłym wÂładcÂą Taki- zerknĂŞÂła na opaske Ryu- znasz go pewnie?
SÂłuchaÂł co majÂą do powiedzenia maÂłolaty. OczywiÂście bez Âżadnego ale oddaÂł dziewczynce ciaÂło. Gdy chÂłopiec go obraziÂł, lekko siĂŞ zdenerwowaÂł, lecz postanowiÂł mu odpuÂściĂŚ, bowiem Ryu nigdy nie biÂł mÂłodszych, lecz w tym przypadku to on by dostaÂł porzÂądne lanie, chodÂź wcale tego nie wiedziaÂł. UsiadÂł na krzeÂśle i patrzyÂł co takiego wyczynia szaman. Po skoĂączonym rytuale, dziewczynka poprosiÂła go o zostanie w gabinecie ... Ile to bĂŞdzie trwaÂło, zanim siĂŞ obudzi ? SpytaÂł, zaÂłoÂżyÂł rĂŞce jednÂą na drugÂą i patrzyÂł na mizukage. Po chwili dotarÂło do niego pytanie o niejakim Wi Dimie. SpojrzaÂł na dziewczynkĂŞ i oznajmiÂł. Nigdy o kimÂś takim nie sÂłyszaÂłem. Jego wzrok powĂŞdrowaÂł na chÂłopca, który siedziaÂł na kanapie nieopodal swojej siosty ...
-Potrwa to okoÂło 10 dni- westchĂŞÂła dziewczynka a sam Mizukage tylko chrzÂąkn¹³. CoÂś widaĂŚ sprawiaÂło mu ból wiĂŞc maÂła zmieniÂła mu opatrunek. Nagle na to wszystko podniósÂł gÂłoÂś chÂłopak:
-Jak mogÂłeÂś nie znaĂŚ osoby która odbudowaÂła Taki na nowo? WiDim przyszedÂł do wodospadu po tym jak Midori zrównaÂł jÂą z ziemiÂą. Wtedy nie byÂł tym samym czÂłowiekiem. Nie wiem dlaczego ale byÂł zÂły. Najpier podboje a potem zacz¹³ wydobywaĂŚ demony z jinchuriki. Nawet utworzyÂł wÂłasnÂą grupĂŞ. WciagaÂł do niej ludzi pod pretekstem ochrony Âświata a potem robiÂł z nich swoje maszynki do zabijania. Ale w koĂącu zbrzydÂło mu to i zacz¹³ Âżycie od nowa...- powiedziaÂł chÂłopak troche takim smutnym gÂłosem i stan¹³ wpatrujÂąc siĂŞ w coÂś za oknem.
AÂż 10 dni ? Nie zamierzam siedzieĂŚ tutaj nie wiadomo ile, powiedziaÂł i wtedy przerwaÂł mu chÂłopiec opowiadaniem o Taki i Wi Dimie ... Gdy skoĂączyÂł. Ryu przemówiÂł ... InteresujÂąca opowieœÌ. MoÂżesz mi powiedzieĂŚ wiĂŞcej o tym Wi Dimie ? Nigdy nie wiedziaÂłem kto odbudowaÂł Taki, ani nawet Âże Taki byÂło zniszczone. OznajmiÂł, i popatrzyÂł na chÂłopaka, majÂąc nadziejĂŞ Âże udzieli mu odpowiedzi co do jego pytania .
-Taki zosta³a zniszczona kilka lat temu przez Midoriego. By³ wtedy w³adc¹ w Yuki-Gakure i zachcia³o mu siê wiêcej terenu dlatego postanowi³ wyeliminowaÌ najs³absze ogniwo czyli Taki. Wodospad nie mia³ wtedy kage wiêc by³ ³atwym celem. Kiedy Midori odszed³ z wioski pojawi³ siê Wi Dim. Odbudowa³ ja i doprowadzi³ do obecnego stanu. A potem wszystko prys³o i do³¹czy³ do Akatsuki- powiedzia³ i zamkn¹³ okno. Na dworze zaczê³o padaÌ. Zrobi³o siê szaro.
Midori wÂładcÂą Yuki ? A teraz jest Mizukage .. Czemu tak zmienia wioski ? SpytaÂł i spojrzaÂł za okno. Pierwsze sÂłyszĂŞ o czymÂś takim jak Akatsuki, jest to jakaÂś organizacja majÂąca na celu odbudowywanie wiosek ? Skoro Wi Dim tam do³¹czyÂł, a wczeÂśniej odbudowaÂł Taki ... MówiÂł zakÂłopotany Ryu, w ogóle nie wiedziaÂł o co chodzi z tym caÂłym Wi Dimem i Akatsuki, pragn¹³ siĂŞ tego dowiedzieĂŚ, wiĂŞc zacz¹³ zadawaĂŚ jak najwiĂŞcej pytaĂą. SpojrzaÂł na chÂłopaka ...
-No tak... taka osoba jak ty nie moÂże wiedzieĂŚ wszystkiego ale powiem ci to bo i tak duÂżo widziaÂłeÂś. Midori byÂł Kage w 3 wioskach... moÂżna nawet powiedzieĂŚ Âże w 4 ale w Iwie byÂł bardzo krótko. MiaÂło to na celu przeglÂąd siÂł. W kiri tak myÂśle Âże zostanie juÂż do koĂąca Âżycia. OdnoÂśnie akatsuki... jest to organizacja która wyÂłapuje bijuu do swoich celów- tutaj chÂłopak przerwaÂł sobie na chwile lecz potem kontynuowaÂł wÂątek-Widocznie Wi Dim jestc czÂłonkiem akatsuki jednak niemoÂżna okreÂślic czy jest liderem czy zwykÂłym pionkiem. W kaÂżdym razie jest silny... ale sÂą juÂż pewne plany odnosnie Akatsuki lecz tego ci nie mogĂŞ wyjawiĂŚ- dokoĂączyÂł chÂłopak i zacz¹³ przeglÂądaĂŚ dokumenty od poprzedniego urzĂŞdnika tego pokoju.
"puk puk" "zapukaÂłem aby daĂŚ pierwsze dobre wraÂżenie o sobie, Âże jestem wychowanÂą osobÂą. Tak to byÂło na pewno biuro Mizukage widziaÂłem tylko jakiegoÂś chÂłopca schowanego za biurkiem,dziewczynkĂŞ i Kolejnego Ninja który byÂł wnioskuje: Joninem wioski ukrytej we mgle który wychodziÂł szyderczo uÂśmiechniĂŞty. Tak wiĂŞc spoglÂądajÂąc raz na dziewczynkĂŞ 2 raz na chÂłopca czekaÂłem aÂż zjawi siĂŞ Mizukage oparÂłem siĂŞ o ÂścianĂŞ i spokojnie czekaÂłem aÂż przyjdzie."

-po jakiÂś 6-7 godzinach znudziÂło mi siĂŞ czekanie i poszedÂłem do Klubu.
<NMM>

Dodane po kilku dniach
"Puk Puk-zapuka³em znowu niestety nikt nie odpowiada³ tak wiêc wszed³em i znowu by³a dziewczynka i ten ch³opiec tak wiêc znowu opar³em siê o œcianê i czeka³em, a¿ przyjdzie Mizukage tym razem nie mam zamiaru odejœÌ."

Dodane po kilku godzinach
"Niestety mizukage znowu nie przyszedÂł wiĂŞc idĂŞ do domu."
<NMM>
Zapuka³em dwa razy po czym chwyci³em za klamkê i szarpn¹³em drzwi do siebie. Wszed³em do œrodka ...
- Ohayo ... wróciÂłem ...
- Mam parĂŞ ciekawych rzeczy do powiedzenia ... ! OdpowiedziaÂłem czekajÂąc na jaka kol wiek reakcje, powitanie.
- No wiec ... wÂładca Yuki zgadza siĂŞ na pokój miedzy waszymi wioskami.
Powiedzia³em zwyczajnie a¿ wtedy siê tak lekko uœmiechn¹³em.
- No i wyÂśmiaÂł cala wioski Kiri za to ze wybraÂła takiego Mizukage jak ty ...
- No wiec to tyle co usÂłyszaÂłem .... zadowolony?
ZapytaÂłem szybko, byÂło widaĂŚ ze trochĂŞ mi siĂŞ spieszy. WsadziÂłem oby dwie dÂłonie do kieszeni.
-Pff... oferuje mu Âłaskawie pokój, a on jeszcze mnie obraÂża.... Ale to juÂż sprawa miĂŞdzy nim a mnÂą. Ty wykonaÂłeÂś swoje zadanie. Mam dla ciebie nagrodĂŞ.-powiedziaÂłem, wyciÂągajÂąc z szuflady biurka zwitek banknotów i wrĂŞczajÂąc Amesuke odliczonÂą kwotĂŞ.
-Narazie to wszystko.
//Wykonana misja C:
-150y
-4pkt stat
-20pch//
- Dzieki ...
Wzi¹³em pieni¹dze na reki i przeliczy³em je sobie.
- Spotkamy siĂŞ mam nadzieje niedÂługo z powrotem Aio-San ... PopatrzyÂłem.
- Teraz bĂŞdĂŞ znikaĂŚ ... Powiedzialem i ruszylem w stronĂŞ okno uÂżywajÂąc Shunshin no jutsu znikajÂąc w oddali. Bylem nieco zaciekawiony tym wszystkim co siĂŞ moÂże staĂŚ.
NMM
Chwyci³em za klamkê od drzwi i poci¹gn¹³em drzwi do siebie wydzieraj¹c siê ...
- Aio-San!! WszedÂłem drzwiami ... ee ? oo?
Nieco zdezorientowany zauwaÂżyÂłem ze Aio nie byÂło, bylem ciekaw gdzie polazÂł, zdecydowalem ze posiedzĂŞ i poczekam poniewaÂż bylem trochĂŞ zmĂŞczony po podroÂży.

Po dÂługim czekaniu wyszedÂłem.
NMM
Dziewczyna z nieudawanym uÂśmiechem zadowolenia, pokonywaÂła kolejne stopnie schodów prowadzÂących wprost do gabinetu Mizukage. Podczas wykonywania tej czynnoÂści, rozwaÂżaÂła nad tym, jak bardzo Aio musiaÂł siĂŞ staraĂŚ i ĂŚwiczyĂŚ, by takowym Kage zostaĂŚ. Rzecz jasna Kiri nie byÂła zbyt wielkÂą potegÂą, by liczyĂŚ siĂŞ jako doskonaÂły sojusznik wojskowy. ByÂła raczej takim skrzydÂłem, który mógÂłby pomóc ze Âśredniej jakoÂści przeciwnikiem.

Na dalsze myœli nie by³o ju¿ czasu. Arisa zapuka³a grzecznie do drzwi pokoju, by zaraz wejœÌ do œrodka, k³aniaj¹c sie.
-Witam, dzieĂą dobry. ZastaÂłam moÂże wszechwspaniaÂłego Aio?-spytaÂła pogodnie, uÂśmiechajÂąc siĂŞ teraz kÂącikami ust.
-Ohayo-Przywital dziewczyne zadowolony Hisagi, kobieciarz prawie tak wielki jak jego kage.
-Mizukage Aio-samy niestety nie ma w wiosce, wyruszyl na wazne spotkanie wraz z jednym z jouninow. Niedlugo powinien wrocic, jak chcesz mozesz tutaj na niego poczekac... my zabawimy Cie rozmowa, prawda Rangiku?
Dziewczyny wyszeptala chlopakowi kilka slow na ucho, a jego usmiech zbladl. potem bez entuzjazmu potwierdzila:
-Taa.
-No cóÂż...niech siĂŞ dzieje wola nieba, z niÂą siĂŞ zawsze zgadzaĂŚ trzeba.-odparÂła teatralnym tonem gÂłosu, poprawiajÂąc biaÂłoczarne wÂłosy i siadajÂąc jak gdyby nigdy nic na blacie biurka Mizukage. ByÂła liderkÂą klanu Oboro, miaÂła wpÂływy wÂśród elit, a szczególnie Aio. PrzecieÂż to jemu pokazaÂła na czym polega fenomen jej klanu, opierajÂąc siĂŞ na zwykÂłym trenowaniu rzucaniu shurikenami. A propos Aio:
-Wiadomo, kiedy ma siĂŞ zjawiĂŚ szanowny Mizukage?-spytaÂła spokojnym gÂłosem.
-Coz... nie znamy dnia, ani godziny, jak to mowia. To wie chyba tylko Aio-sama, albo nawet nie... widzisz, zalezy to...
-Pewnie dzisiaj.-Przerwala Hisagiemu dziewczyna o imieniu Rangiku. Mezczyzna byl zirytowany, ze zepsula jego teatralna wypowiedz...
-Rozumiem, rozumiem, jeszcze raz...ROZUMIEM. JeÂżeli wasza praca polega na tym, Âże siedzicie tutaj i kaÂżdemu goÂściu mówicie, Âże "Aio-samy" nie ma we wÂłoÂściach, to trochĂŞ tu smutno...i cicho....i nie ma alkoholu.-wtrÂąciÂła subtelnÂą uwagĂŞ, majÂąc ochotĂŞ na dobrej jakoÂści wino, jeÂżeli takowe Mizukage w swoim biurze posiadaÂł. WierzyÂła w to caÂłym sercem, bo dawno ambrozji nie piÂła. Poza tym alkohol rozwijaÂł ludziom jĂŞzyki, a przecieÂż Arisa tego wÂłaÂśnie chciaÂła. WystarczyÂło tylko skrzyÂżowaĂŚ lewÂą nogĂŞ z prawÂą, poprawiĂŚ kraniec sukni w paski tygrysa biaÂłego, by uwidoczniĂŚ apetycznoœÌ jej ciaÂła i wszystko bĂŞdzie ok.
-Alkohol? Nasz Kage? Heh, droga pani, ten gabinet jest lepiej wyposazony niz nie jeden sklep monopolowy-ozywil sie cglopak, wciskajac przycisk pod blatem biurka. Po chwili sciana za jego plecami rozsunela sie, ukazujac niewielki pokoj, wypelniony alkoholami. Byla tam nawet aparatura do pedzenia bimbru... Hisagi wszedl do srodka, a po chwili wrocil i postawil na biurku 2 szklanki, i kilka butelek...
-Co pani preferuje... Wino ,,byk'', bimberek domowej produkcji, szampan ,,CCCP'', i eee to wino: za, ze, eee po prostu jakies wino..- ostatnia butelka wygladala jakby znalazla sie tu przypadkiem... tak jakos wykwintnie. Ewidentnie ani Kage, ani jego podwladni niE gustowali w takich napitkach.
-GustujĂŞ raczej w droÂższych napojach alkoholowych, ale Âże nie wypada kobiecie tak prosiĂŚ na pierwszym spotkaniu to poproszĂŞ taki drink, jaki na ogóÂł pija Mizukage. Trzeba przeto badaĂŚ i poznawaĂŚ inne gusta, prawda?-zaÂśmiaÂła siĂŞ gÂłoÂśno, lecz krótko. Jej niski jak na kobietĂŞ gÂłos w po³¹czeniu z wyluzowanym mógÂł uchodziĂŚ za wzór tonowania dÂźwiĂŞku-czysta, niczym nieskaÂżona werbalna wiadomoœÌ. Skoro juÂż miaÂła poczekaĂŚ na przyjaciela Aio, to wypadaÂłoby, by spotkanie to miaÂło charakter prywatny, kameralny. Alkohol w tym pomoÂże.

Przybywaj, Aio..
-Coz, Aio-sama ostatnio stworzyl swoj wlasny drink. Szklanka z bimbrem- stwierdzil dumny z pomyslowosci swojego wladcy Hisagi, po czym nalal prawie pelna szklanke bimbru.
- Czasem Mizukage przepija swojego drinka tym- dodal mezczyzna, wypelniajac druga szklanke mieszanka wina owocowego i szampana ,,CCCP''.
-No cóÂż...warto spróbowaĂŚ, skoro wÂłaÂśnie tym siĂŞ przepija.-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ sama do siebie, biorÂąc w ciepÂłe dÂłonie szklankĂŞ pokaÂźnego alkoholu. Ciecz nie wyglÂądaÂła na zatrutÂą; ba, nawet wÂłosa tam nie znalazÂła! Czym prĂŞdzej w takim to razie wypiÂła zawartoœÌ, oblizujÂąc na koĂącu usta. Napój byÂł smaczny, faktycznie, dziaÂłaÂł takÂże na gÂłowĂŞ, jednakÂże...
-SÂłaby jakiÂś. Mizukage ma sÂłabiutkÂą ÂłepetynkĂŞ?-spytaÂła siĂŞ Âżartobliwie, obserwujÂąc mĂŞÂżczyznĂŞ z którym rozmawiaÂła.
Bardzo zabawne-stwierdziÂłem, pojawiajÂąc siĂŞ nagle w drzwiach gabinetu.
-Bimberek? Nie sÂądziÂłem, Âże kobiety gustujÂą w takich trunkach.
-Arisa... Arisa... [I see you!]..-próbowaÂłem sobie przypomniec nazwisko, po czym usiadÂłem przy biurku i zacz¹³em grzebac w kartotekach które trzymaÂłem w szufladach.
-Arisa Obaro. CóÂż, dawno CiĂŞ w wiosce nie byÂło. Chyba nawet zbyt dÂługo...- stwierdziÂłem zaniepokojony, po przejrzeniu kartoteki dziewczyny....

//Nie obrazisz siĂŞ, jak uwiĂŞÂże AriskĂŞ jako missing nina xD? Za to Hani dam spokój...//
//Jak dasz mi dojœÌ do s³owa, to zmienisz zdanie//
-Och, szanowny Mizukage zjawiÂł siĂŞ we wÂłasnej osobie. CóÂż to za piĂŞkny widok...-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ od ucha do ucha, nie pokazujÂąc Aio, Âże wolaÂłaby zostaĂŚ tylko z nim. Ta rozmowa nie byÂła warta tego, by byli przy niej jacyÂś Âświadkowie, nawet jeÂśli to pomocnicy samego zarzÂądcy wioski. Arisa, korzystajÂąc z faktu Âże nadal siedziaÂła na blacie biurka, wziĂŞÂła w swoje czyste i miĂŞkkie Âłapki swoje akta, ukradkiem i szybko je przeglÂądajÂąc. Nie byÂły zbyt ciekawe, wiĂŞc oddaÂła spowrotem.
-Oj, przecieÂż znasz mój klan...chyba. CzĂŞsto goÂścimy na zagranicznych wystĂŞpach. Poza tym Kiri jest bardzo nudne, choĂŚ pod twoimi rzÂądami moÂże siĂŞ to zmieniĂŚ. W dodatku....pracujĂŞ nad czymÂś.-zmruÂżyÂła oczy tajemniczo o.O
RzuciÂłem dwójce moich podwÂładnych szybkie spojrzenie. Zrozumieli mnie bez problemu i szybko oraz dyskretnie opuÂścili gabinet...
-Hmm... nudne, nie nudne... to nasza rodzinna wioska, musimy oboje o tym pamiĂŞtac. RównieÂż mam nadziejĂŞ, Âże za moich rzÂądów bĂŞdzie ciekawie.
Jak widzisz jesteÂśmy sami... moÂżesz wiĂŞc chyba powiedziec swojemu kage nad czym to pracujesz, moja droga?
-MoÂże i mogÂłabym powiedzieĂŚ, ale w gardle mi zaschÂło, a jakoÂś nie mam pod rĂŞkÂą dobrego drinka. Twój byÂł o wiele za sÂłaby.-dodaÂła dla potrzeby pioniera w dziedzinie Âświata alkoholi. SpoglÂądaÂła z góry na lekko przygarbionÂą sylwetkĂŞ siedzÂącego Mizukage. Ten w swoim kubraczku i w ogóle "AiowoÂści" wyglÂądaÂł doœÌ sÂłodko i niewinnie. Nic dziwnego Âże Arisa na poczÂątku znajomoÂści pokazywaÂła mu co to znaczy rzucaĂŚ shurikenami do celu
-No no... bimberek za sÂłaby? hmm... -powiedziaÂłem, na chwile znikajÂąc w pokoju peÂłnym alkoholi. Po jakiÂś dwóch minutach wróciÂłem z dwoma kieliszkami i z butelkÂą.
-Prosze. Mocniejszy od tego jest tylko spirytus.-powiedziaÂłem nalewajÂąc dwa kieliszki przyniesionego absyntu, a do tego do popicia napeÂłniajÂąc dwie szklanki szampanem ,,CCCP'' smakujÂącym notabane jak wódka z wodÂą mineralnÂą gazowanÂą...
-Twoje zdrowie-wzniosÂłem toast, unoszÂąc kieliszek...
-Racja. Za moje zdrowe!-zaÂśmiaÂła siĂŞ naprawdĂŞ szczerze, co w jej przypadku nie naleÂżaÂło do normalnych czynnoÂści na porzÂądku dziennym. Zamiast tego mogÂła wybraĂŚ zgryÂźliwÂą uwagĂŞ, rozlanie kieliszka na arcywaÂżne dokumenty Aio, jednak....wstrzymaÂła siĂŞ. Jak na razie.

PopijajÂąc CePke, zawiesiÂła wzrok na czubku swojej lewej stopy, by zaraz powiedzieĂŚ to, co musiaÂła:
-MaÂło coÂś. Dolej jeszcze.-poprosiÂła grzecznie, wyciÂągajÂąc kieliszek w stronĂŞ Mizukage.
NalaÂłem dziewczynie do kieliszka ruskiego szampana, natomiast poÂłowĂŞ objĂŞtoÂści szklanki zapeÂłniÂłem alkoholem. To samo zrobiÂłem ze swojÂą szklankÂą.
-W takim tempie niedÂługo oboje nas stÂąd bĂŞdÂą wynosic, ale cóÂż. Raz siĂŞ Âżyje!-stwierdziÂłem, po raz kolejny unoszÂąc szklankĂŞ do ust.
-Mnie nie wyniosÂą...Za dobra jestem w te klocki, drogi Mizukage.-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ kÂącikami ust, odstawiajac opróÂżniony kieliszek po CePce. Trzeba byÂło przyznaĂŚ Âże ten drink byÂł bardzo dobry, mocny, wiĂŞc musiaÂł pasowaĂŚ idealnie do duszy Arisy. Ta z kolei postanowiÂła pobawiĂŚ siĂŞ trochĂŞ psychicznie drogim koleÂżkÂą, rozkÂładajÂąc siĂŞ brzuchem na biurku. Pantofelek na prawej stopie zwisaÂł swobodnie jakby miaÂł zaraz spaœÌ z Âłoskotem na podÂłogĂŞ.
-UwierzyÂłbyÂś, Âże mam dostĂŞp do.....Brzasku?-spytaÂła, ostatnie sÂłowo szepczÂąc niczym bohaterka thrillera erotycznego, jaki niedawno miaÂła okazjĂŞ oglÂądaĂŚ.
Zarówno piĂŞkna dziewczyna wyciÂągniĂŞta na moim biurku jak i wypity alkohol zaczynaÂły juÂż powoli na mnie dziaÂłac... Jednak to co Arisa powiedziaÂła momentalnie mnie otrzeÂźwiÂło... gdybym miaÂł ,,wtykĂŞ'' w Brzasku... staÂłbym siĂŞ najprawdopodobniej najwaÂżniejszym ze wszystkich kage.
-To nie kwestia wiary... wiesz chyba, Âże potrzebuje dowodów?
-Dowodów? Nie mam takowych przy sobie i wÂątpiĂŞ, bym w ogóle posiadaÂła. Akatsuki zaciera po sobie Âślady, nie gromadzi stosów akt i teczek z dokumentami, gdzie czarno na biaÂłym napisane jest kto i co robi. Sam natomiast mówiÂłeÂś, Âże dawno mnie nie byÂło w wiosce. Jak myÂślisz....co przez ten czas robiÂłam?-spytaÂła retorycznie, wyciÂągajÂąc z niewidocznej kieszeni wachlarz i zaczynajÂąc ochÂładzaĂŚ machaniem tÂą jakÂże gorÂącÂą atmosferĂŞ kameralnego spotkania.
-W takim razie wyglÂąda na to, Âże powinienem uwierzyc Ci na sÂłowo... Mam problem. Przychodzisz do Mnie, przyznajÂąc siĂŞ, Âże naleÂżysz do Akatsuki. Czy powinienem to wykorzystac do swoich celów, oraz dla dobra wioski, czy teÂż moÂże powinienem potraktowac CiĂŞ jako przestĂŞpce i zamknÂąc w wiĂŞzieniu...?-ZadaÂłem pytanie retoryczne.
-Z jednej strony nie przyszÂła byÂś tutaj, gdybyÂś nie chciaÂła mi pomóc... z drugiej to moÂże byc tylko kolejne polecenie Brzasku.

Przez jak¹œ minutĂŞ w gabinecie panowaÂła cisza, którÂą jednak przerwaÂłem gdy podj¹³em decyzjĂŞ.

-Eh... zaufam Ci, ze wzglĂŞdu na naszÂą znajomoÂśc. Mam nadziejĂŞ, Âże tego nie poÂżaÂłuje... Co wiĂŞc proponujesz?
-ProponujĂŞ? Ja? MyÂślaÂłam, Âże ty wyciÂągniesz pierwszy pomocnÂą dÂłoĂą, by nawiÂązaĂŚ umowĂŞ z...powiedzmy, Âże wtyczkÂą, bo nie szpiegiem.-odpowiedziaÂła pospiesznie, oglÂądajÂąc przy okazji pokój, gabinet Mizukage. Nie zaliczaÂł siĂŞ ani do brudnych ani do czystych. ByÂł po prostu zwykÂłym pomieszczeniem urzĂŞdowym jakich nie maÂło w okolicy.
Arisa, oczekujÂąc dobrej riposty Aio, zwinĂŞÂła dyskretnie wachlarz, chowajÂąc go spowrotem. ZrobiÂło siĂŞ bardzo zimno..i to w jednÂą sekundĂŞ.
-CóÂż... wiĂŞc moja oferta jest taka. BĂŞdziesz mojÂą piĂŞknÂą wtyczkÂą w Brzasku, Âżeby nie uÂżywac nieÂładnych sÂłów, jak ,,szpieg''... w zamian dostaniesz dozgonnÂą wdziĂŞcznoÂśc swojego kage, przysÂłuÂżysz siĂŞ rodzinnej wiosce, no i najwaÂżniejsze... nie wtrÂące CiĂŞ do lochów. Co to na to?-spytaÂłem z szataĂąskim uÂśmiechem na twarzy.
-Dobrze, ale pamiĂŞtaj, Âże prĂŞdzej ja ciebie wtrÂąciÂłabym do wiĂŞzienia, choĂŚ nie do takiego jak ci siĂŞ wydaje...-przyznaÂła prĂŞdko, palcem wskazujÂącym u prawej dÂłoni pukajÂąc czoÂło Mizukage. ChÂłopak mógÂł poczuĂŚ niepokojÂące zjawisko bólu gÂłowy sugerujÂące paranormalne zjawisko GenJutsu, jakie Arisa potrafiÂła.
-Dziwi mnie jednak to, Âże nie ciekawiÂą ciĂŞ powody mojego postĂŞpowania...Nie zaleÂży ci na tym?-spytaÂła, tuÂż po tym jak brawy but na obcasie spadÂł na podÂłogĂŞ zgodnie z zaÂłoÂżeniami fizycznymi Ziemii.
-Nie bÂądÂź prosze taka pewna siebie... wiem o czym mówisz, ale ta technika dziaÂłaÂła moÂże na chuunina trenujÂącego z tobÂą w Iwa-gakure, a nie na Mizukage. Wiele siĂŞ zmieniÂło odkÂąd ostatni raz siĂŞ widzieliÂśmy. A nawet gdyby Ci siĂŞ udaÂło, zaraz byliby tu moi podwÂładni, sÂą tuÂż za drzwiami....
-JeÂśli juÂż poruszyÂłaÂś temat motywów twojego postĂŞpowania, to kontynuuj proszĂŞ...

Wtedy Arisa dostrzegÂła nieznaczny ruch palców Kage... czyÂżby to pieczĂŞc?
Natomiast spod podÂłogi daÂło siĂŞ sÂłyszec dziwny ,,klekot''... jakby coÂś siĂŞ tam przesuwaÂło. Po chwili jednak dÂźwiĂŞk ustaÂł, wiĂŞc najprawdopodobniej byÂło bezpiecznie....
-Mo¿e i s¹ za drzwiami, ale nie zd¹¿yliby zapobiec wielkiej katastrofie jak¹ jest œpi¹czka nowego Mizukage...-wtr¹ci³a, zanim przesz³a do meritum pytania Aio. Chwilkê siê skupi³a (alkohol zrobi³ swoje), zamrucza³a cicho, a dopiero potem rzek³a tak:
-Sprawy Akatsuki i cele Wiosek moÂżna nazwaĂŚ tak: ZÂło i Dobro, CzeĂą i biel. Powiedzmy, Âże ja, Arisa Oboro, nale¿ê do tej przestrzeni kolorowej, która przybiera szary odcieĂą. Chyba rozumiesz co mam na myÂśli, prawda?-zaÂśmiaÂła siĂŞ cicho, wpatrujÂąc siĂŞ w znajomego tym swoim pochÂłaniajÂącym i zarazem spokojnym wzrokiem.
PostanowiÂłem nie kontynuowac bezowocnej licytacji ,,a ja bym ci wtedy zrobiÂł...". WydaÂło mi siĂŞ to dziecinne. I tak widziaÂłem w oczach dziewczyny, Âże nie odwaÂży siĂŞ podnieÂśc na mnie rĂŞki... zresztÂą sam miaÂłem kilka asów w rĂŞkawie, a po ataku na mnie, Arisa nie opuÂściÂłaby wioski Âżywa.
SÂłyszÂąc tÂłumaczenie dziewczyny wybuchÂłem Âśmiechem...
-JesteÂś taka dziecinnie naiwna... naprawde myÂślisz Âże to takie proste? ÂŻe ty jesteÂś jedyna i wyjÂątkowa, ,,szara'', jak to okreÂśliÂłaÂś? Nie rozÂśmieszaj mnie... Dobro i zÂło to tylko pojĂŞcia filozoficzne. Nie istniejÂą ludzie bĂŞdÂący wcieleniem jednego bÂądz drugiego. W kaÂżdym z nas siedzi zarówno diabeÂł jak i anioÂł.... Wszyscy sÂą szarzy.
-W kaÂżdym? Doprawdy, Aio...Szkoda, Âże nie przeprowadzam tej rozmowy przy innych. Ciekawe co by powiedzieli o twoich poglÂądach, NOWY MIZUKAGE.-wyszczególniÂła ostatnie dwa sÂłowa, uÂśmiechajÂąc siĂŞ cierpko. Gdyby daÂło siĂŞ je zapisaĂŚ, kreÂślÂący litery napisaÂłby je duÂże, z pewnym pochyleniem na boczek.

Arisa, podpierajÂąc gÂłowĂŞ dÂłoĂąmi, wziĂŞÂła do lewej rĂŞki pióro spod prawicy Aio, by zaraz zacz¹Ì siĂŞ nim bawiĂŚ. Po prostu miaÂła taki kaprys ;p
,,WyglÂąda na to, Âże w niej jest wiĂŞcej takiego diabeÂłka... ale tak czy inaczej ten diabeÂłek jest sÂłodki...''-pomyÂślaÂłem, jednak po chwili powróciÂłem do racjonalnego rozumowania.
-Tak po prostu jest. Wiele podróÂżowaÂłem, ty, jak zapewniasz, takÂże. Ja juÂż siĂŞ przekonaÂłem o prawdziwoÂści mojej teorii. JeÂśli wci¹¿ mi nie wierzysz to zastanów siĂŞ i postaraj sobie przypomniec, czy spotkaÂłaÂś kogokolwiek w 100% zÂłego, o duszy czarnej jak smoÂła, lub teÂż w 100% dobrego, istnego anioÂła, mesjasza naszej ery? WÂątpie...
-PrawdĂŞ mówiÂąc to tak, spotkaÂłam takie osoby. JednÂą z nich jest lider Akatsuki, a drugÂą...hm..no drugÂą niestety musiaÂłam zabiĂŚ, by byĂŚ dalej w organizacji. Ale dziĂŞki temu jestem tutaj...przy tobie.-mruknĂŞÂła niechĂŞtnie, jakby nie godzÂąc siĂŞ z tym ostatnim. Pisak, który trzymaÂła przez dÂłuÂższÂą chwilĂŞ, poÂłoÂżyÂła na pierwotne miejsce, wbijajÂąc go w blat biurka. PostanowiÂła jednak zmieniĂŚ temat, przechylajÂąc gÂłowĂŞ na bok i robiÂąc maÂślane oczka.
-A tak w ogóle to gdzie byÂłeÂś, Aio? Spotkanie w jakiejÂś wiosce, czy moÂże rekonesans?
ChwilĂŞ siĂŞ zawachaÂłem... jednak w koĂącu nie byÂł to Âżaden sekret... mogÂłem spokojnie o tym rozmawiac.
-Wiesz, taka maÂła wizyta w Oto-gakure. Sprawa raczej osobista, spotkanie ze starym znajomym. Ale to naprawde nic interesujÂącego, nie chcĂŞ CiĂŞ zanudzac szczegóÂłami...
-Faktycznie, ja teÂż bym nie chciaÂła...MaÂło osób znam, ale to wynika tylko z mojego trybu Âżycia. Apropo Otogakure...ByÂłeÂś kiedykolwiek w klubie Lie-down? ChciaÂłabym siĂŞ tam wybraĂŚ, ale nie mam pewnoÂści, czy warto.-przyznaÂła, spoglÂądajÂąc w tyÂł na podÂłogĂŞ, na swój obcas który leÂżaÂł niedbale na podÂłodze, a dokÂładniej mówiÂąc na skrawku dywanu. Lekko zabrudzonego, z resztÂą...Nie, Âżeby caÂłe biuro byÂło zasyfione, co to to nie! Raczej widaĂŚ byÂło, Âże mizukage jest mĂŞÂżczyzna

//btw zrobisz mi misjĂŞ? //
//Podlizujesz siĂŞ Âżebym Ci misje zrobiÂł xD. Okej, ale ty mi zrób HaniÂą jak¹œ rangĂŞ A.//
-Lie-down? Heh, jasne, Âże tam byÂłem. Super klub, alkohol mocny majÂą, a jakby ktoÂś chciaÂł potaĂączyc to teÂż siĂŞ da... PodsumowujÂąc - warto, warto...
MoÂże tam siĂŞ coÂś zmieniÂło, przy tej wizycie tam nie byÂłem, minĂŞÂło juÂż trochĂŞ czasu odkÂąd zÂłoÂżyÂłem tam wizytĂŞ...
//To jest korupcja i umówienia, wiesz o tym? //
-Nie lubiĂŞ taĂączyĂŚ w takich miejscach jak klub, imprezy..PonoĂŚ peÂłno tam gwaÂłcicieli, wsypujÂą proszki, macajÂą, kradnÂą i takie tam. A ja grzeczniutka jestem...-spokorniaÂła, zmieniajÂąc pozycjĂŞ na biurku z le¿¹cej na siedzÂącÂą. Nogi wyprostowaÂła przed siebie, wiĂŞc koĂącówki palcy u prawej stopy naciskaÂły delikatnie na grdykĂŞ Aio. Z lewej stopy nadal zwisaÂł bucik przez co Arisa wyglÂądaÂła bardziej na jak¹œ czarownicĂŞ, nauczycielkĂŞ, a nie cwanÂą Oboro
//Hm.... a ty wykorzystujesz wdziĂŞki w celu osiÂągniĂŞcia korzyÂści xD.//
PoÂłoÂżyÂłem dÂłoĂą na kolanie dziewczyny... zacz¹³em powoli przesuwac jÂą w górĂŞ po udzie Arisy....
-Ja teÂż nie lubie taĂączyc... SÂą przecieÂż lepsze sposoby aktywnego i wspólnego spĂŞdzania czasu... Prawda?-ZapytaÂłem, wnikliwie obserwujÂąc siedzÂącÂą przede mnÂą dziewczynĂŞ.
-Na przykÂład jakie? Gra w pokera, jazda na tandemiku? Wspólny trening o poranku, by pokazaĂŚ jakim siĂŞ jest wspaniaÂłym shinobi, KO BIE CIA RZU?-spytaÂła spokojnie, wyraÂźnie akcentujÂąc ostatnie sÂłowo. Znowu, z resztÂą...Poczynania Aio nie byÂły zÂłe, ani dobre-Arisa po prostu czuÂła siĂŞ zmieszana wiedzÂąc, Âże podrywa jÂą wÂłaÂśnie Mizukage. ZapomniaÂła-kaÂżdy szanujÂący siĂŞ polityk musiaÂł posiadaĂŚ tajemniczÂą przyjacióÂłkĂŞ-kochankĂŞ, bo inaczej nie byÂł politykiem xX

//E tam //
Nie daÂłem siĂŞ zbic z tropu, a moja rĂŞka wcale siĂŞ nie zatrzymywaÂła...
-Wiesz... róÂżnie ludzie to nazywajÂą. Jednak pierwszy raz spotykam siĂŞ z takim okreÂśleniem jak jazda na tandemie... nie bardzo wyobraÂżam sobiĂŞ takÂą pozycjĂŞ, ale moÂże zechcesz mi pokazac...?-SpytaÂłem z szelmowskim uÂśmiechem na ustach.
-MoÂże nie dzisiaj, Aio. Mam juÂż kogoÂś na staÂłe. Poza tym coÂś czujĂŞ, Âże nie lubisz jak ciĂŞ kobieta w ÂłóÂżku bije batem i drapie metalowym wachlarzem, co?-zaÂśmiaÂła siĂŞ, pochylajÂąc nad Mizukage i obdarowujÂąc go cmokiem w czoÂło. ZasÂłuÂżyÂł sobie chÂłopak nawet na to, choĂŚ maÂło zrobiÂł, by Arisa czuÂła siĂŞ dobrze. Dziewczyna ta wstaÂła prĂŞdko z biurka, pochylajÂąc siĂŞ zmysÂłowo przed chÂłopakiem i zakÂładajÂąc obcas na prawy but. Nie lubiÂła draÂżniĂŚ, co to to nie. NazywaÂła to raczej pokazywaniem darów boÂżych.
-Wybacz, ale bĂŞdĂŞ musiaÂła juÂż zmykaĂŚ. Kto wie, moÂże trafi siĂŞ moÂżliwoœÌ pojeÂżdÂżenia na tandemie-nazwaÂła to w ten sposób, jednak szybko dodaÂła-jak siĂŞ narzeczony zgodzi, bÂądÂź przy³¹czy...-zaÂśmiaÂła siĂŞ na koniec cicho, wychodzÂąc z gabinetu.

//Z tÂą sprawÂą to do Kaoru juÂż idÂź Mnie tam obojĂŞtne//
-ÂŹle mnie zrozumiaÂłaÂś. To Âże kogoÂś masz, wcale mi nie przeszkadza... ale trudno, jeÂśli taka znowu wierna jesteÂś, to trudno... JakbyÂś zmieniÂła zdanie, zapraszam. MoÂżesz isc, jeÂśli chcesz, bĂŞde wdziĂŞczny za informacje w przyszÂłoÂści... jeÂśli nie zameldujesz siĂŞ u mnie przez kolejny miesiÂąc, zostaniesz oficjalnie missing ninja. Do zobaczenia Arisko.-PoÂżegnaÂłem dziewczynĂŞ, po czym wróciÂłem do roboty papierkowej.
Nagle Aio zobaczyÂł na oknie mÂłodego mĂŞÂżczyznĂŞ piĂŞknego przystojnego et cetera... MÂłodziak szybkim ruchem wgramoliÂł siĂŞ do gabinetu Mizukage a nastĂŞpnie rzekÂł dziarskim tonem: Ohayo ! Co tam porabiasz "Mizukage"
TreœÌ ta by³a skierowana do Aio na przywitanie. "Ech stare œmieci.. nie ma to jak odwiedzenie ich..." po czym rozmarzy³ siê oczekuj¹c odpowiedzi od zainteresowanego.
Nagle jakaÂś paskuda stanĂŞÂła mi na parapecie i z brudnymi buciorami wpadÂła do mojego gabinetu, brudzÂąc przy tym dywan.
-Drzwiami cholero... i buty byÂś wytarÂł. Poza tym to nawet miÂło CiĂŞ widziec...
Co porabiam? NudzĂŞ siĂŞ... chĂŞtnie rozprostowaÂłbym trochĂŞ koÂści...
- To sÂą samoczyszczÂące siĂŞ buty made in Japan.
PochwaliÂł siĂŞ chÂłopak prezentujÂąc swoje obÂłocone buty. Jak widaĂŚ system juÂż dawno nie dziaÂła...
-MoÂże maÂły sparing co ty na to ? Rozprostujesz swoje stare koÂści a przy okazji ja siĂŞ trochĂŞ rozruszam. To co ty na to ?
SpytaÂł szybko chÂłopak oczekujÂąc niecierpliwie odpowiedzi.
-Hmm... w podziemiach jest tu taka caÂłkiem spora sala treningowa. ChĂŞtnie siĂŞ z tobÂą zmierze, ale chodÂźmy tam, bo jak mnie zdenerwujesz to rozwale sobie póÂł rezydencji...

PowiedziaÂłem po czym opuÂściÂłem gabinet.
<NMM>
//Zaraz zrobie temat//
- Okey
PowiedziaÂł uradowany chÂłopak po czym poprawiÂł miecz na plecach oraz katanĂŞ przy pasie a nastĂŞpnie ochoczo wyszedÂł z gabinetu Aio starajÂąc siĂŞ nie zgubiĂŚ przy tym. Nie znaÂł dobrze rezydencji dlatego teÂż echem... ewentualna zguba mogÂła by siĂŞ Âźle skoĂączyĂŚ....

<NMM>
MÂłodziak wszedÂł do gabinetu zaglÂądajÂąc wpierw czy moÂże nie ma spadajÂącej krówki. "Ech nadciÂąga apokalipsa krówkowa" - pomyÂślaÂł smutno chÂłopak po czym usiadÂł na jakimÂś krzeÂśle. ByÂł na tyle nie przytomny po zabawie z elektrycznoÂściÂą Âże nie byÂł zbytnio w stanie okreÂśliĂŚ czy Âśpi czy Âżyje ech jak po balandze....
Nagle dostrzegÂł jakiÂś ksztaÂłt ACHA ! to byÂł jego ekwipunek cóÂż za szczĂŞÂśliwy zbieg okolicznoÂści. Szybko podszedÂł do niego i sprawdziÂł wszystko najwyraÂźniej zÂłodzieje jeszcze go nie widzieli trzeba im utrudniĂŚ zadanie trzymajÂąc swój ekwipunek przy sobie. Plan ten jednak nie mógÂł siĂŞ udaĂŚ bez zaÂłoÂżenia zbroi oraz miecza na plecy. RozpiĂŞcie bluzy i rozporka i zbroja jest na swoim miejscu tak samo miecz. Po chwili wzi¹³ takÂże swoje kunaie i swoje shurikeny dostrzegajÂąc przy tym najnowsze wydanie CKM w jednej z szafek Mizukage. WidaĂŚ miaÂł Gust....
Po kilku sekundach szamotaniny z samym sobÂą Teruyo byÂł gotowy do zabijania.
Drzwi od biura siĂŞ otworzyÂły.
- Kuzynie! ... he? zauwaÂżyÂłem jakiegoÂś nieznajomego mi typa. Zauwazylem ochraniacz wioski Yuki, twarz tez znajoma.
- A to ty ... ten podwÂładny ... tego gÂłupiego wÂładcy Yuki ... jak on siĂŞ zwal? Fante? Dante? ... zakpiÂłem sobie.
- A ty co wogole robisz? zaciekawiÂło mnie to bardzo, chÂłopak wyglÂąda bardzo na po obijanego.
OtworzyÂłem drzwi, i ujrzaÂłem swojego kuzyna, oraz niedawno pokonanego Teruyo, który zd¹¿yÂł juÂż przywdziac swój zabrany przeze mnie ekwipunek.
-Ohayo Amesuke. Teruyo, widze Âże rozgoÂściÂłeÂś siĂŞ juÂż... Ciekawa sprawa, pamiĂŞtasz nasz sparring? SkoĂączyÂłem technikÂą, która sparaliÂżowaÂła wszystko w zbudowanej ze stali sali//ale ze mnie raper xD//.
No i okazaÂło siĂŞ, Âże byÂł tam ktoÂś jeszcze... jakiÂś szpieg z Konohy. Zaraz pójdĂŞ siĂŞ nim zajÂąc...
- CzeœÌ mrówko
RzekÂł chÂłopak jak tylko Amesuke pojawiÂł siĂŞ w gabinecie. Nie chciaÂło mu siĂŞ kÂłóciĂŚ dlatego teÂż w ciszy oczekiwaÂł przybycia Aio. Gdy w koĂący z Âłaski swojej przybyÂł Teruyo machn¹³ do niego krótko rĂŞkÂą , gdy ten rzekÂł mÂłodzieniec odpowiedziaÂł:
Szpieg z Konohy powiadasz.... nie pomyÂślaÂłeÂś przypadkiem Âże to twój fan ale taki maniak co to lata i zbiera ci np. Majtki a moÂże to fotoreporteÂży. W kaÂżdym razie to twój wiĂŞzieĂą rób z nim co chcesz....
-Taa... fakt, wyglÂądaÂł na zboczeĂąca, ale nie aÂż takiego... cóÂż, Ja idĂŞ siĂŞ nim zajÂąc. Wy jak chcecie, to rozgoÂśccie siĂŞ, proszĂŞ. WrócĂŞ, jak poznam zamiary mojego niespodziewanego goÂścia. Teruyo, niedÂługo przyÂśle Ci tu mojÂą podwÂładnÂą, wyleczy twoje rany.-PowiedziaÂłem i opuÂściÂłem pomieszczenie.
<NMM>
- Aio ty zboczeĂącu idĂŞ z tobÂą ... powiedzialem Âśmiechem po czym polazÂłem tuz za nim zaciekawiony, dawno go nie widziaÂłem wiec oczekiwaÂłem na jakies oprowadzenie. PokazaÂłem jĂŞzyk noobowi z Yuki po czym wyszedÂłem, ÂłapiÂąc za klamkĂŞ i zamykajÂąc drzwi za sobÂą.
NMM
ChÂłopak tymczasem nie zwracaÂł uwagĂŞ na Amesuke bowiem wie Âże przydu&%$# nie warto sobie zawracaĂŚ gÂłowy wiedziaÂł to z swojego doÂświadczenia Âżyciowego. W kaÂżdym razie podszedÂł do krzesÂła na którym zazwyczaj siedzi Mizukage a nastĂŞpni usiadÂł tam. Po chwili siedzenia takiego uznaÂł Âże siedzi siĂŞ niewygodnie a podniesienie nóg i poÂłoÂżenie ich na stole najwyraÂźniej byÂło bardzo dobrym pomysÂłem. Jak pomyÂślaÂł tak zrobiÂł jako lekturĂŞ wzi¹³ CKM którego Mizukage trzymaÂł u siebie w biurko i tak minĂŞÂło trochĂŞ czasu..
Zanim Teruyo zd¹¿yÂł na dobre podniecic siĂŞ Âświerszczykiem, zd¹¿yÂłem wrócic do gabinetu. Ze mnÂą przybyli Hisagi oraz Rangiku, moi podwÂładni. WidzÂąc chÂłopaka rozwalonego w moim krzeÂśle, z nogami na stole, podbiegÂłem i kopn¹³em krzesÂło, zrzucajÂąc go z niego. MogÂłem sobie pozwolic na zadanie Teruyo kolejnych ran, bo w koĂącu miaÂłem ze sobÂą medyka...
-Rangiku, zajmij siĂŞ tym chÂłopakiem...-powiedziaÂłem, a po chwili Teruyo znajdowaÂł siĂŞ juÂż pod zbawczym wpÂływem medycznego ninjutsu...
- Kto ci kupuje prasĂŞ to numer sprzed miesiÂąca
PowiedziaÂł na dzieĂą dobry Teruyo do Aio. Heh jak on nie lubiÂł starej prasy...
Po chwili mocno r¹bn¹³ jednak¿e wczeœniej wsta³ z krzes³a...
A wiĂŞc Aio przewróciÂł puste krzesÂło. Jednak nie oznaczaÂło to Âże medyk nie musi siĂŞ nim zaj¹Ì w koĂącu jest obolaÂły wczeÂśniejszÂą walkÂą......
No dobrze wracajÂąc do tematu chÂłopak gdy tylko w bÂłyskawiczny tempie wyzdrowiaÂł , podziĂŞkowaÂł a nastĂŞpnie rzekÂł:
- SÂłuchaj gdzie [cenzura] tego wiĂŞÂźnia moÂże pomogĂŞ ? Jestem doÂświadczony a po za tym jeszcze mÂłodziak zabije przesÂłuchiwanego i co wtedy ?
-Hmm... skoro chcesz pomóc, to czemu nie... ale nie angaÂżuj siĂŞ za bardzo w przesÂłuchanie. Po prostu czuwaj nad Âżyciem naszego wiĂŞÂźnia... to taki test dla Amesuke, rozumiesz. Labolatorium jest 10m od sali treningowej, w koĂącu koytarza. Drzwi otworzysz tym kluczem-powiedziaÂłem, podajÂąc Teruyo klucz.
-DziĂŞki zawsze jakieÂś zajĂŞcie
Po tych sÂłowach wyszczerzyÂł kieÂłki w uÂśmiechu do Aio a nastĂŞpnie odebraÂł klucze od Aio. Ciekawe kim jest przesÂłuchiwany ale zna tylko jednego shinobi z konohy Uchiha.... i nawet nie osobiÂście co z raportów 7MM....
W ka¿dym razie m³ody shinobi postanowi³ zaj¹c siê t¹ spraw¹ dog³êbnie i osobiœcie...
- To do zobaczenie wraziĂŞ czego jestem w laboratorium.
Po tych s³owach znikn¹³ tak szybko jak siê pojawi³..

<NMM>
StanĂŞÂła pod drzwiami Mizukage uÂśmiechajÂąc siĂŞ promiennie. "To siĂŞ Hyuta zdziwi jak siĂŞ dowie Âże ÂżyjĂŞ" Bez zbĂŞdnych ceregieli otworzyÂłam gwaÂłtownie drzwi i weszÂłam do Âśrodka przybierajÂąc na twarz najsÂłodszy uÂśmiech nr 5:
-CzeœÌ Hytek, tĂŞskiniii.....-rozpromieniona twarz Amy zmieniÂła siĂŞ w uÂłamku sekundy w zdziwionÂą po czym w powaÂżnÂą i wynios³¹-A Ty to kto?-mruknĂŞÂła chÂłodnym gÂłosem mru¿¹c groÂźnie fioÂłkowe oczy-Gdzie Hyuta? Mam do niego interes i nie uÂśmiecha mi siĂŞ zaÂłatwianie go z jakimÂś tam jego podwÂładnym, któremu kazaÂł pilnowaĂŚ biura, bo jemu samemu nie chciaÂło siĂŞ wstawaĂŚ.-mruknĂŞÂłam nie zadowolona zaplatajÂąc rĂŞce na piersiach i swatajÂąc w doœÌ wyzywajÂącej pozie.
Do mojego gabinetu wparowa³a jakaœ uœmiechniêta kobieta. Mo¿e i by³a ³adna, ale braki w manierach i dobrym wychowaniu by³y ra¿¹ce... Pewnie rodzice j¹ rozpieszczali. A poza tym by³a za ³adna, wszyscy siê wko³o niej krêcili i teraz uwa¿a siê za idea³...-przeprowadzi³em psychoanalizê jakiej nie powstydzi³by siê Freud. Pewnie zreszt¹ b³êdn¹, ale co tam...
-Witaj, piĂŞkna blondyneczko. Hyuty tutaj nie ma... No bo dlaczego miaÂłby byc? MoÂże zechcĂŞ Ci wytÂłumaczyc, jednak najpierw przejdÂźmy do innej kwestii. Nie jestem przyzwyczajony do ludzi wpadajÂących do mojego gabinetu ni stÂąd ni zowÂąd, nie raczÂących siĂŞ nawet przedstawic.-PodsumowaÂłem goÂścia. ChodÂź piĂŞknym kobietom wiele moÂżna wybaczyc, jednak sÂą jakieÂś granicĂŞ, które trzeba wyraÂźnie zaznaczyc.
Amy pominĂŞÂła drobny szczegóÂł jakim byÂło stwierdzenie ze gabinet naleÂży do Aio, gdyÂż oburzyÂł ja fakt Âże ten kirijczyk nie wie kim ona jest! "jak to on nie wiem kim jestem?" Amy przez chwilĂŞ popatrzyÂła na Aio jak na przygÂłupa po czym obejrzaÂła siĂŞ uwaÂżnie. Nie no wszystko ma na swoim miejscu. WiĂŞc albo on nie jest doinformowany albo.... albo nie wiem. Amy wydĂŞÂła wargi.
-bĂŞdĂŞ rozmawiaÂła tylko z mizukaga-mruknĂŞÂła-on bĂŞdzie wiedziaÂł kim jestem, w koĂącu mi zawdziĂŞcza przeprowadzkĂŞ do nowego biura-uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do siebie na wspomnienie pÂłonÂącego gabinetu.-to co mogĂŞ zaczekaĂŚ na Hyute?
*PoczuliÂście przypÂływ i wzrost chakry u kogoÂś gdzieÂś tutaj w budynku, Aio byÂł pewien i wiedziaÂł kogo to Chakra tak mocno wycieka i krzyczy ... chakra która chce zasmakowaĂŚ krwi i Âśmierci* na podwórku zaczĂŞÂło siĂŞ robiĂŚ ciemno i zacz¹³ zwyczajnie padaĂŚ deszcz, pogoda widaĂŚ siĂŞ zepsuÂła*
-Hyuta Shiro nie jest juÂż Mizukage. Stanowisko przej¹³ po Nim mój brat, Midori Ruudoi, a po Nim z kolei Ja. Tak wiĂŞc, jeÂśli chcesz rozmawiac z Mizukage, mów proszĂŞ. Zawsze chĂŞtnie spĂŞdzam czas z piĂŞknymi kobietami..
Tym bardziej dekoratorkami wnêtrz. Nie to, ¿ebym chcia³ przeprowadzac siê do nowego gabinetu...-Stwierdzi³em, lekko zirytowany, ale wci¹¿ cierpliwy.

Wtedy poczuÂłem dziwny przepÂływ chakry... ChwilĂŞ posiedziaÂłem, zastanawiajÂąc siĂŞ cóÂż to takiego. W koĂącu zrozumiaÂłem... Amesuke... CóÂż, wyglÂądaÂło na to, Âże przesÂłuchanie wcale nie idzie mojemu kuzynowi jak po maÂśle... JeÂśli tak dalej pójdzie bĂŞdĂŞ musiaÂł zajÂąc siĂŞ tym osobiÂście
SzczĂŞka Amy opadÂła na ziemiĂŞ, a potem potoczyÂła siĂŞpod biurko Mizukage.
-yyyy...eeee....-zaczĂŞÂła Amy robiÂąc gÂłupiÂą minĂŞ-znaczy Hyuta juÂż nie ten teges...?-nagle z wyrafinowanej dumniej i pewnej siebie shinobi, zrobiÂła siĂŞ zagubiona maÂła dziewczynka, która najwyraÂźniej siĂŞ zmieszaÂła-to dlatego mnie nie kojarzysz... Ty byÂłeÂś pewnie jeszcze geninem kiedy byÂło o mnie gÂłoÂśno. -Amy podesz³¹ do biurka pochylajÂąc siĂŞ w stronĂŞ Aio-AmyZhaotriseRiddle, liderka klanu Kurama z Suny, Kazeka....eee-zreflektowaÂła siĂŞ Âże chyba juÂż ten tytuÂł nie naleÂży do niej-byÂła Kazekage-skoĂączyÂła zdanie ciszej niÂż zamierzaÂła-chciaÂłam poprosiĂŚ o namiary... hymm. to byÂł zastĂŞpca Hyuty, a teraz nie wiem kim jest. Szukam Anuleja Kiadaja, jounina z Kiri.-powiedziaÂłam uÂśmiechajÂąc siĂŞ przepraszajÂąco. CaÂłkowicie zignorowaÂłam echo obcej czakry. Przyzwyczajona od dziecka do przebywania w towarzystwie przyjaciele-nosiciela-demona, póÂźniej do mieszkania z mĂŞÂżem majÂącym demona, uÂżerania siĂŞ z HyutÂą i innymi ninja nie panujÂącymi nad sobÂą, nagÂły przypÂływ czakry nie zrobiÂł na Amy najmniejszego wraÂżenia. WiedziaÂła jak sobie z czymÂś takim radziĂŚ i uwaÂżaÂła coÂś takiego za normalniejszÂą rzecz pod sÂłoĂącem. ZresztÂą... kto mógÂłby zagroziĂŚ jej... mistrzyni iluzji... byÂłej kazekage... wbitej jounince... [5 min prawienia sobie komplementów]... z pewnoÂściÂą kto jak kto ale Amy da sobie radĂŞ.
Hanita nieÂźle musiaÂła siĂŞ namachaĂŚ nogami, by stan¹Ì na czystym kafelku podÂłogi. Jak ta maÂła wysepka na oceanicznych wodach tak samo drewniany prostokÂąt wyglÂądaÂł tak nieskazitelnie i bezpiecznie...Szkoda tylko, Âże byÂł jeden na milion, bo wtedy Yono i Aelis nie zabrudziÂłyby sobie pantofelków prosto od Pradoto, bardzo sÂławnego domu mody na tym kontynencie. ANBU przeto musiaÂło dbaĂŚ o swoich czÂłonków, a szczególnie o damskÂą czêœÌ z racji pÂłci oczywiÂście.
Liderka tejÂże organizacji, obmyÂślajÂąc wraz z dwójkÂą kobiet maÂło waÂżny plan przebiegu rozmowy, staÂła z nimi przed drzwiami prowadzÂącymi do gabinetu Mizukage. Gdy bĂŞdzie gotowa po prostu zapuka, otworzy i..wejdzie.
-Anulej Kiadaj, nazywajÂący siebie NekozumÂą, Âżebrak, najbardziej leniwy Jounin pod sÂłoĂącem a do tego specjalista od zadaĂą rangi E?- Tu siĂŞ zaczynajÂą schody... ostatni raz widziaÂłem go z HyutÂą wÂłaÂśnie, i Hyuta jest zapewne jedynÂą osobÂą która wie gdzie piekielny Âżebrak siĂŞ teraz podziewa... RobiÂł za mojÂą eskortĂŞ i nagle sobie poszedÂł. GdybyÂś go spotkaÂła, przekaÂż mu Âżeby lepiej mi tu przywlókÂł swoj leniwy tyÂłek..
-oh...-Amy najwyraÂźniej posmutniaÂła-czyli nie wiesz gdzie on jest... hymmm... a moÂże wiesz gdzie mieszka to zaczeka na niego.-powiedziaÂłam z nadziejÂą w gÂłosie.-albo od razu daj mi namiar do Hyuty, on bĂŞdzie wiedziaÂł gdzie go wciĂŞÂło.
Chwyci³em radio i zacz¹³em wzywac przez niê Hyutê. Nikt jednak nie odpowiada³...
-Przykro mi, Hyuta siĂŞ nie zgÂłasza... Nie wiem teÂż gdzie Anulej mieszka, jednak dla tak piĂŞknej Sage mogĂŞ siĂŞ dowiedziec...-powiedziaÂłem, uÂśmiechajÂąc siĂŞ do Amy. Chwile póÂźniej wygrzebaÂłem zakurzony plik kartek z szuflady i zacz¹³em czytac....
-To kartoteka Anuleja. Nic ciekawego, jedynie pare bezsensownych raportów napisanych pismem obrazkowym przez leniwego Jounina. ZnajdujÂą siĂŞ tu teÂż jednak dane osobowe, wraz z adresem zamieszkania.-PowiedziaÂłem, wydzierajÂąc kawaÂłek kartki z adresem i podajÂąc go dziewczynie.
-ProszĂŞ, jakby Anulej zjawiÂł siĂŞ u mnie, to przekaÂże mu Âże tu byÂłaÂś.
-dziĂŞkujĂŞ-posÂłaÂłam mu niewidzialny pocaÂłunek. oj tak Amy zawsze dostawaÂła to czego chciaÂła, a swojÂą urodÂą i umiejĂŞtnoÂściÂą dostosowywania siĂŞ do okolicznoÂści, potrafiÂła sobie zjednaĂŚ nie jednÂą osobÂą, w szczególnoÂści jeÂśli byÂł to mĂŞÂżczyzna. Amy uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ zalotnie na do widzenia po czym otworzyÂła gabinet o maÂło co nie wpadajÂąc na jak¹œ Shinobi.
-WODA?!-zdziwiÂła siĂŞ koncentrujÂąc czakrĂŞ w stopach, po i wychodzÂąc z gabinetu-tym razem to nie ja-rzuciÂła na do widzenia znikajÂąc w korytarzu >NMM<
Atsui, idÂąc korytarzem zobaczyÂł w oddali znajome ksztaÂłty...
-"Ksoo, tylko jej tutaj brakowaÂło..."- pomyÂślaÂł, po czym zrobiÂł krok do tyÂłu i zawiÂązaÂł opaskĂŞ z logiem "e" na czole. ZwiÂązaÂł równieÂż wÂłosy, w caÂłkiem inny sposób a na jego twarzy zawitaÂł wymuszony szeroki uÂśmiech. NastĂŞpnie niepewnym krokiem udaÂł siĂŞ w jej stronĂŞ, oraz mijajÂąc jÂą i jej towarzyszy, przy wszystkim witajÂąc ich uroczych uÂśmiechem. Identycznie z Amy, jeÂżeli ta jeszcze znajdowaÂła siĂŞ w pomieszczeniu. Gdy wszedÂł do pomieszczenia, wiedziaÂł, Âże Mizukage bĂŞdzie zaskoczony, wiĂŞc postanowiÂł zaryzykowaĂŚ Âżycie jego siostrzeĂąca, od progu witajÂąc go sÂłowami:
-"Aio Rensai... Szanowny Kuzynie... Tyle czasu..."-
I na jego twarzy, objawiÂł siĂŞ demoniczny uÂśmiech, powoli zajmujÂący miejsce temu sztucznemu..,
ZdziwiÂłem siĂŞ, gdy ujrzaÂłem rzekomego szpiega w moich drzwiach... co wiĂŞcej wyglÂądaÂło na to, Âże w trakcie przesÂłuchania role siĂŞ odwróciÂły... ciekawe czy Amesuke jeszcze Âżyje. Zanim jednak Atsui skoĂączyÂł mówic, Hisagi staÂł juÂż przy Nim. Ja natomiast, pewny swojej przewagi siedziaÂłem na miejscu, jednak gotów do pojmania lub natychmiastowego zabicia szpiega.
-Rangiku, idz zobaczyc co z Amesuke...-dziewczyna szybko opuÂściÂła pokój.
-A Ty, skoro zdoÂłaÂłeÂś uciec zasÂłuÂżyÂłeÂś na odrobinĂŞ mojego szacunku. Przychodzisz tylko po to?-spytaÂłem, pokazujÂąc znajdujÂący siĂŞ na moim palcu sygnet.
-Czy moÂże chcesz czegoÂś jeszcze? NabraÂłem do Ciebie szacunku, teraz masz niepowtarzalnÂą szansĂŞ odpowiedzenia na moje pytania bezboleÂśnie...
OdpowiedÂź goÂścia Mizukage zostaÂła stÂłumiona przez raptowne, lecz peÂłne gracji i kultury wejÂście trzech mÂłodych dziewczÂąt. CaÂła gromadka weszÂła gĂŞsiego, zaczynajÂąc od najmniejszej (Aelis), po tÂą ÂśredniÂą (Yono), na najwiĂŞkszej Hanicie koĂączÂąc. KaÂżda z dziewczyn reprezentowaÂła inne uczucia-drobna czarnulka byÂła zamkniĂŞta w sobie, czerwono oka emanowaÂła grozÂą zabijania, natomiast posiadaczka Byakugan'a uÂśmiechaÂła siĂŞ Âładnie nie bojÂąc siĂŞ spotkania z Aio. UkÂłoniÂła siĂŞ w jego stronĂŞ, tak samo jak postÂąpiÂły asystentki.
-Witaj, Aio. Nie sÂądziÂłam, Âże spotkam ciĂŞ w tym miejscu. Od kiedy jesteÂś Mizukage?-spytaÂła z ciekawoÂści, podchodzÂąc bliÂżej do chÂłopaka.
Gdy zobaczyÂłem w drzwiach Hanite, pierwsze co zrobiÂłem zaraz po rzuceniu krótkiego -Ohayo- to wstaÂłem i podszedÂłem do Atsuia i szepn¹³em mu na ucho, tak Âżeby Âżadna z kobiet nie miaÂła szansy usÂłyszec:
-Nie zdradzaj kim jestes...
-Kiedy zostaÂłem Kage? Hmm... jakiÂś miesiÂąc temu. Ja teÂż siĂŞ Ciebie tutaj nie spodziewaÂłem... WybieraÂłaÂś siĂŞ do Mizukage w interesach, czy prywatnie...
Chyba to pierwsze, skoro nawet nie wiedziaÂłaÂś kto nim jest, co nie?
Nawet nie zwracajÂąc uwagi na Atsui, który staÂł sobie dotÂąd cicho w kÂąciku, dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ trochĂŞ szerzej, pozwalajÂąc sobie na wyraÂżenie emocji gestami i mimikÂą. SplotÂła dÂłonie w "koszyczek", by zaraz tak rzec do niesÂławnego Aio:
-Prywatnie i w interesach. ChciaÂłam zobaczyĂŚ kto jest nowym Mizukage, a za poÂśrednictwem wÂłaÂśnie niego spotkaĂŚ siĂŞ z tobÂą. Dawno razem nie piliÂśmy, a czasy siĂŞ szybko zmieniajÂą. Rozumiem jednak, Âże z natÂłoku wydarzeĂą i obowiÂązków nie jesteÂś zdolny wyjœÌ poza wioskĂŞ, czyÂż nie?-spytaÂła z nadziejÂą w gÂłosie, bo jej siĂŞ prawdĂŞ mówiÂąc nie chciaÂło
-No nie bardzo... Ale mam propozycje. Mam tutaj trochĂŞ bimbru i ruskiego szampana. MoÂżemy porozmawiac o tych twoich interesach przy wzglĂŞdnie dobrym trunku...-ZaproponowaÂłem, wyciÂągajÂąc szklanki i dwie butelki na stóÂł.
-Ja poproszĂŞ tylko szampana. Dziewczyny nie pijÂą, bo sÂą na sÂłuÂżbie, wiĂŞc przygotuj tylko jednÂą lampkĂŞ.-odpowiedziaÂła, zapominajÂąc o jakichÂś "interesach", ale za to pamiĂŞtajÂąc doskonale, by usi¹œÌ na krzeÂśle naprzeciwko upier...stoÂłu pana Mizukage. Gdy to zrobiÂła, poprawiÂła krótkÂą spódniczkĂŞ sÂłuÂżbowÂą w kolorze beÂżowym, bo zauwaÂżyÂła dziwny czarny paproch. MogÂła siĂŞ jedynie domyÂśleĂŚ, Âże byÂł to kurz-nieuchronny towarzysz kaÂżdego mĂŞÂżczyzny w wieku Aio. Na koniec tego spotkania dziewczyna przygotuje jak¹œ radĂŞ co do higieny pracy, by siĂŞ chÂłopaczysko nie rozchorowaÂło.
-Okej, juÂż nalewam-PowiedziaÂłem i tak teÂż zrobiÂłem. Dziewczynie nalaÂłem lampkĂŞ szampana a sobie szklankĂŞ bimbru.
-Twoje zdrowie-wzniosÂłem toast, przy okazji wspominajÂąc ostatniÂą wizytĂŞ Arisy...
Twoje równieÂż, panie nowy Mizukage.-odwzajemniÂła toast, wznoszÂąc lampkĂŞ ku górze i zderzajÂąc siĂŞ z niÂą napitkiem chÂłopaka trzymanym w jego rĂŞku. Szklane przedmioty zadzwoniÂły niczym nieskazitelnÂą barwÂą dÂźwiĂŞku jak z filmu romantycznego wyjĂŞtÂą. Wszystko wydawaÂło siĂŞ tak idealne, Âże aÂż nierealne, co sprawdzaÂło z kolei HanitĂŞ spowrotem na ziemiĂŞ. MogÂła takÂże polegaĂŚ na swoich dwóch koleÂżankach, które nie wzruszone peÂłniÂły wartĂŞ, obserwujÂąc wszystko w koÂło, czego nie daÂło siĂŞ zauwaÂżyĂŚ po ich skwaszonych minkach.
-A tamte dwie miÂłe panie to dla mnie przyprowadziÂłaÂś? Wiesz, moÂże sama byÂś mnie zaspokoiÂła, ale skoro nie lubisz wyzwaĂą..-zaÂżartowaÂłem z obstawy dziewczyny, choc szczerze mówiÂąc intrygowaÂło mnie z jakiej racji dziewczyna prowadza za sobÂą podwÂładne... o ile mi wiadomo tylko Kage posiadajÂą przybocznych.. lub... no wÂłaÂśnie - ANBU.
-Dowcip zostaw tym, co go potrafi¹ opowiadaÌ, drogi kole¿ko. Od zaspokajania potrzeb masz swoj¹ ciep³¹ r¹czkê, jej mo¿esz zaufaÌ. A co do "obstawy" to nigdy nie przyjmowa³eœ goœci w liczbie mnogiej? Zawsze pojedynczo? I sk¹d ci siê wziê³o, ¿e Kage i ANBU musz¹ chodziÌ w obstawie?-dopytywa³a, jakby rozmawiaj¹c z jakimœ kolesiem prosto z kosmosu wyjêtego. Kurczê...jakby udawa³, ¿e ¿yje w jakiejœ grze tekstowej o fabule rpg-owej. Ale by³o to przecie¿ REALNE, prawdziwe ¿ycie...¯adnego wstukiwania tekstu przez klawisze, ¿adnego umawiania siê na komunikatorach co siê zrobi z danym u¿ytkownikiem...JUST LIFE
//To o obstawie, kage i anbu byÂło w myÂślach;P//
-JĂŞzyk masz ciĂŞty jak zawsze... Przepraszam, Âże mówie to tak obcesowo i bezpoÂśrednio, ale mam dziÂś mnóstwo spraw do zaÂłatwienia... wiĂŞc:
Kto ciĂŞ przysyÂła i po co... to oczywiste Âże nie przyszÂłaÂś siĂŞ tu ze mnÂą spotkac, poniewaÂż nawet nie wiedziaÂłaÂś, Âże jestem Kage, zresztÂą nie ciÂągnĂŞÂła byÂś ze sobÂą tych panienek.
-MówiÂłam ci juÂż na poczÂątku, chÂłoptasiu, ale chyba mnie nie sÂłuchaÂłeÂś. ChciaÂłam zobaczyĂŚ kto zostaÂł wybrany nowym Mizukage, a za poÂśrednictwem niego wypiĂŚ trochĂŞ z tobÂą dobrego alkoholu. Nawet nawet ten szampan, tak miĂŞdzy nami...-przyznaÂła cicho, gÂłaszczÂąc siĂŞ po kosmyku wÂłosów, spadajÂącym po prawym policzku i lÂądujÂącym jak wodospad na barku po prawicy. PustÂą lampkĂŞ poÂłoÂżyÂła na biurku Aio, spoglÂądajÂąc ni to zalotnie, ni to wesoÂłkowato, w dodatku uÂśmiechajÂąc siĂŞ jak Âżona lucyfera, która zna tajemnicĂŞ koĂąca Âświata, a o wiedzĂŞ w sprawie tej daty walczyÂłaby trojka wybranych do teleturnieju.
-Ojoj, nie Âładnie tak mówic do Kage. PamiĂŞtaj Âże nie jestem juÂż byle chÂłoptasiem.-powiedziaÂłem, niby powaÂżnym tonem, ale uÂśmiechaÂłem siĂŞ do Hani.
-A co tam u Ciebie sÂłychac? Dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy...
Kiedy ta dwójka gawĂŞdziÂła, Atsui przyglÂądaÂł siĂŞ koleÂżankÂą Hanity. Nie wiedziaÂł, czy ona go poznaÂła, inaczej zwiÂązane wÂłosy, opaska no i ten uÂśmiech, z pewnoÂściÂą nie byÂły jego znakami charakterystycznymi. Sam zanotowaÂł, iÂż mimo doœÌ luÂźnego przebiegu spotkania, te dwie panie wci¹¿ staÂły (pozycja stojÂąca) i nawet nie powÂąchaÂły korka od szampana. PostanowiÂł zwróciĂŚ na Siebie uwagĂŞ, doœÌ zÂłoÂśliwÂą wypowiedziÂą:
-"Kuzynie Aio, nie pij zbyt wiele. Wiesz, Âże masz sÂłabÂą gÂłowĂŞ, no i jeszcze zostaÂło Ci tyle obowiÂązków..."- Wszystko jednak wypowiedziane pogardliwym tonem. W celu wyÂśmiania, aniÂżeli troski. Tak czy owak, przyglÂądaÂł siĂŞ obu dziewczynÂą starajÂąc siĂŞ wyceniĂŚ ich umiejĂŞtnoÂści bojowe i rodzaj walki (po stroju i noszonej broni). CóÂż bĂŞdÂąc w jaskini lwa, mogÂło zrobiĂŚ siĂŞ gorÂąco...
ObserwujÂąc jak zawsze wiadome zachowanie i poczynania Aio, Hanita uÂłoÂżyÂła dÂłonie na kolanach, by jedno z nich dotykaÂło czubka obcasa. Nogi miaÂła skrzyÂżowane, Âżeby nie wyszÂło tak, Âże dziewczyna ma rĂŞce dÂługie jak szympans. Gdy Mizukage zadaÂł to jakÂże waÂżne pytanie, jedynie przekrĂŞciÂła gÂłowĂŞ jak wróbelek obserwujÂący kolejnÂą ciekawostkĂŞ w jego krótkim Âżyciu, a nastĂŞpnie rzekÂła tak:
-DuÂżo by tu opowiadaĂŚ...Wiele latek temu poznaÂłam chÂłopaka z rodu Uchiha. Szybko doszÂło to tego, Âże zakochaliÂśmy siĂŞ w sobie, staliÂśmy siĂŞ narzeczeĂąstwem no jiiii jakoÂś tak siĂŞ staÂło, Âże jestem matkÂą szeÂścioletniego synka.-zarumieniÂła siĂŞ na policzkach, bo nie wyglÂądaÂła na takÂą, co rodziÂła.
-Nie zdawalem sobie nawet sprawy Âże tyle lat minĂŞÂło... chyba Âże nastÂąpiÂło zakrzywienie czasoprzestrzeni, bo ja siĂŞ wcale o 6 lat starszy nie czuje...
No nic, przyprowadz no kiedyÂś tego swojego Uchiho-Hyuuge do mnie, to juÂż go naucze bimber pic i mordowac...
Stalem oparty przy Âścianie, kolo zamkniĂŞtych drzwiach. PodsÂłuchiwaÂłem, sÂłyszaÂłem wiele gÂłosów ... Âśmiech i inne. SÂłyszaÂłem gÂłos kuzyna Aio i parĂŞ innych osób, usÂłyszaÂłem gÂłos zbiega który uciekÂł. Zacisn¹³em pieœÌ, po czym z caÂłej siÂły uderzyÂłem w Âścianie, byÂło to nawet nawet sÂłychaĂŚ. ZÂłoÂżyÂłem parĂŞ pieczĂŞci, by miedz przygotowane jutsu.

//Atsui wychodÂź oknem jak coÂś xd//
..i gwaÂłciĂŚ, hĂŞ? Nie ze mnÂą te numeru, kolego. Jeszcze mi tu dziecko zdemoralizujesz, a ja chcĂŞ, by wyrosÂło na dobrego czÂłowieka, który nie ma problemu z brakiem panienek i z alkoholem, ale..hm..odwrotnie. W kaÂżdym razie wiesz o co mi chodzi.-przyznaÂła, wstajÂąc z krzesÂła z nieudawanÂą elegancjÂą w kroku i podchodzÂąc wraz z dziewczĂŞtami w stronĂŞ drzwi. Uderzenie w ÂścianĂŞ nie byÂło zbyt miÂłe, wiĂŞc Hanita postanowiÂła odwzajemniĂŚ to uczucie w sposób naprawdĂŞ wredny. Zanim to nastÂąpi ukÂłoniÂła siĂŞ grzecznie Mizukage, mówiÂąc:
-DziĂŞkujĂŞ w kaÂżdym razie za goÂścinĂŞ. Nie bĂŞdĂŞ ciĂŞ dÂłuÂżej zatrzymywaÂła, sama równieÂż mam parĂŞ spraw do zaÂłatwienia..
Gdy juÂż to zrobiÂła, otworzyÂła drzwi z caÂłym impetem, uderzajÂąc Amesuke w nos.
-UwaÂżaj, chÂłopcze, bo siĂŞ pokaleczysz..-rzekÂła do niego, wychodzÂąc wraz z Yono i Aelis z siedziby zarzÂądcy Kiri.
NMMT
UpadÂłem na ziemie, - Kzzz ... Anbu?? popatrzyÂłem siĂŞ jednym okiem, po czym szybko wstaÂłem ÂłapiÂąc siĂŞ za nos i pobiegÂłem za dziewczyna, biegÂłem dosyĂŚ szybko byÂło widaĂŚ ze muszĂŞ z ja rozmawiaĂŚ. nmm
WidzÂąc wychodzÂące 2 Âśliczne paniĂŞ, Atsui uÂśmiechn¹³ siĂŞ jeszcze szerzej na poÂżegnanie. Lecz kiedy tylko przekroczyÂły próg drzwi, szybkim ruchem ÂściÂągn¹³ opaskĂŞ i rozpuÂściÂł wÂłosy. Po tym jak Amesuke dostaÂł w nos, Atsui zauwaÂżyÂł jego obecnoœÌ lecz mimo wszystko nie przej¹³ siĂŞ niÂą. Powolnym krokiem podszedÂł bliÂżej do Âściany i (Âżeby zobaczyĂŚ czy Hanita czasem nie wróci O_o) PopatrzyÂł prosto na Mizukage:
-"CóÂż, nie zrobiÂłem Ci wstydu... przy psiapsióÂłce, jednak teraz musimy porozmawiaĂŚ powaÂżnie... Co prawda, nasza znajomoœÌ Âźle siĂŞ rozpoczĂŞÂła, dlatego pozwól, Âże siĂŞ przedstawiĂŞ..."- W tym momencie wykonaÂł dumny krok do przodu, a w jego oczach bÂłysnĂŞÂła szkarÂłatna Pustka...:
-"Uchiha Ne no Atsui..."- po czym swym lodowatym spojrzeniem wpatrywaÂł siĂŞ w Aio. Po chwili jednak dokoĂączyÂł wypowiedÂź:
-"oraz jako, Âże polityka Mojej wioski, ma niewiele do zaoferowania Shinobi... Mojego pokroju, szukam dobrze pÂłatnej pracy..."-
DokoĂączyÂł wypowiedÂź. Mimo iÂż spoglÂądaÂł gÂłownie na Aio, od czasu do czasu, rzucaÂł wzrok na pozycjĂŞ Amesuke....
-Dobra... nie mam powodów, aby Ci nie wierzyc. Wiem Âże Konoha podupada i niewiele ma do zaoferowania. ZresztÂą nie przyszedÂłbyÂś tutaj, gdybyÂś byÂł szpiegiem. Praca mówisz? PokazaÂłeÂś, Âże nie jesteÂś bezuÂżyteczny uwalniajÂąc siĂŞ z mojego labolatorium i pokonujÂąc mojego kuzyna. WiĂŞc zaÂłóÂżmy Âże istnieje pewna organizacja zainteresowana takimi jak ty, mÂłodymi talentami. Nazwijmy ja hipotetycznie mistrzami miecza. No i idÂąc dalej zaÂłóÂżmy, Âże mam z niÂą pewne nieoficjalne powiÂązania. ReflektowaÂłbyÂś w tej jakÂże hipotetycznej sytuacji na ofertĂŞ zatrudnienia w tejÂże organizacji? OfiarowaÂłbyÂś lojalnoÂśc oraz swoje usÂługi, w zamian dostaÂłbyÂś wspaniaÂłe ostrze, oraz moÂżliwoÂśc wykonania wielu dobrze pÂłatnych zleceĂą.
Atsui s³ysz¹c o kuzynie, splun¹³ na ziemiê:
-"Nie by³ on ¿adnym, przeciwnikiem. "- jednak grzecznie bez przerywania, wys³ucha³ dalsz¹ czêœÌ opowiadania Aio.
Po chwili pokiwaÂł gÂłowÂą:
-"Teoretyczna organizacja, zapewniajÂąca doskonaÂły ekwipunek oraz dobrze pÂłatne zlecenia. Zbyt piĂŞkne, aby byÂło prawdziwe. GdzieÂś tutaj musi byĂŚ jakiÂś haczyk. JakaÂś wysoka cena. Nikt nie gwarantujĂŞ tak daleko idÂących inwestycji, bez Âżadnych gwarancji..."-
Po czym przez chwilĂŞ milczaÂł, widocznie myÂślaÂł. Po chwili dokoĂączyÂł:
-"I Teoretycznie, byÂłbym zainteresowany..."-...
Obecnie skoncentrowa³ siê ju¿ tylko na Mizukage, gdy¿ m³ody pokrêcony ch³opak, gdzieœ znikn¹³...
-Amesuke jest mÂłody i jeszcze wiele musi siĂŞ nauczyc. Co do naszej hipotetycznej organizacji... rozumiem Âże ,,byÂłbym zainteresowany'' oznacza ,,tak''. WiĂŞc teraz porzucmy spekulacje i przejdzmy do faktów. Jak juÂż powiedziaÂłem, nie jestem oficjalnie w Âżaden sposób powiÂązany z organizacjÂą, a napewno juÂż nie jestem liderem. Jednak mogĂŞ Ci zagwarantowac moje poparcie, co równa siĂŞ przyjĂŞciu. WiĂŞc bez zbĂŞdnych ceregieli... miecz ze skarbca otrzymasz najszybciej jak to bĂŞdzie moÂżliwe. Na terenie Kiri bĂŞdziesz traktowany jak jeden z mieszkaĂąców, i wolaÂłbym abyÂś tutaj narazie pozostaÂł. Jak tylko bĂŞdzie jakieÂś zlecenie, dam Ci znac.

//Zrób sobie miecz w kuÂźni//
Atsui jakby przez chwilê omdla³ (niemal¿e straci³ przytomnoœÌ). Sharingan zgas³. Z³apa³ siê jednak za g³owê, po czym ten niechlubny stan stara³ siê ukryÌ, poprawiaj¹c rêk¹ w³osy. Do polepszenia efektu, powiedzia³:
-"Dobrze wiĂŞc. Teoretycznie, byÂłbym gotowy do sÂłuÂżby od zaraz, jednak jeÂżeli zaleÂży Ci w peÂłni na moim potencjale, potrzebujĂŞ nieco czasu na odpoczynek..."- w tym momencie odbiÂł siĂŞ od Âściany, po czym upewniajÂąc siĂŞ iÂż nikt nie sÂłyszy, kontynuowaÂł:
-"Posiadasz tutaj, jak¹œ kwaterĂŞ, bÂądÂź pokój? OczywiÂście, mógÂłbym za niÂą zapÂłaciĂŚ. Nie chcĂŞ, aby moje nazwisko widniaÂło w sekcji goÂści w podrzĂŞdnej knajpie. WÂłaÂściciele nie czĂŞsto dotrzymujÂą sekretów, a jak doskonale rozumiesz, moja pozycja jest... delikatna..."-
Po czym powoli szedÂł w stronĂŞ drzwi...
-"Aha... Konoha nie powinna o tym wiedzieĂŚ"-...
-MógÂłbym znaleÂśc Ci pokój nawet w samej rezydencji, ale dziwnie by to wyglÂądaÂło... któÂś mógÂłby siĂŞ czegoÂś domyÂślic. MoÂżesz zatrzymac siĂŞ na jak dÂługo tylko chcesz w mojej rezydencji w dzielnicy mieszkalnej. To znaczy, rezydencji klanu Rensai. -PowiedziaÂłem, dajÂąc klucz Atsui'owi.
-Acha... i nikomu nie mów o tym co tutaj dziÂś ustaliliÂśmy. No i to chyba twoje-stwierdzilem, kladac na biurku sygnet.
Atsui kiwn¹³ gÂłowÂą, po czym zabraÂł pierÂścieĂą i klucz. NastĂŞpnie wyszedÂł z rezydencji, niemalÂże równie bezprecedensowo jak siĂŞ w niej znalazÂł. Tym razem drzwi nie miaÂły Âżadnych szans i dlatego otrzymaÂły poprawne kopniĂŞcie otwierajÂące drogĂŞ.
[nmm- ale wrócĂŞ )
[I wróciÂłem. Naginanie czasu, fajna sprawa).

WszedÂł do pomieszczenia, oglÂądajÂąc uszkodzone drzwi. Tym razem byÂł w formie. Jego piĂŞkna i nieskazitelna sylwetka, ÂświadczyÂły o przynaleÂżnoÂści do wspaniaÂłego rodu. Nawet g³êbiej, o przynaleÂżnoÂści do korzenia wspaniaÂłego rodu. Czysta krew, czyste wcielenie ideaÂłów. Typowym dla Siebie tonem, rozpocz¹³ dialog...
-"WróciÂłem, oraz ogÂłaszam peÂłnÂą gotowoœÌ..."-
po czym znowu oparÂł siĂŞ o swój ulubiony kawaÂłek Âściany.
Stuk puk, stuk puk

Anulej popukaÂł drzwi, nie to Âżeby sprawdzaÂł korniki, czy teÂż inne robactwo budziÂł do pracy tylko ot tak, sprawdzaÂł Âżycie zza drugÂą stronÂą tych drzwi.
WyglÂądaÂł ... biednie tylko Âże do tego miaÂł jeszcze takie smutne oczka pobitego psa, i twarz nĂŞdznika. Dalej wyglÂądaÂł jak obraz nedzy i rozpaczy, nikt by nie powiedziaÂł Âże to Junnin prĂŞdzej jakiÂś zwykÂły shinobi....
SiedziaÂłem sobie spokojnie i kontemplowaÂłem, jednak moje rozmyÂślania zostaÂły przerwane nagÂłym pukaniem do drzwi. CzyÂżby znowu jakieÂś ponĂŞtne blondynki przybywaÂły do mnie w odwiedziny? Heh, wcale bym im siĂŞ nie dziwiÂł...
-WlazÂł...-powiedziaÂłem, bo zdaÂłem sobie sprawe Âże to pewnie znów jakiÂś akwizytor... straÂżnicy nie za dobrze sobie ostatnimi czasy radzili.
Gdy zobaczyÂłem w drzwiach zmarnowanego Anuleja, z jednej strony siĂŞ ucieszyÂłem, Âże to nie akwizytor, a z drugiej zmartwiÂłem, Âże to nie jakaÂś panna zwabiona na miejsce sÂławnÂą juÂż niewÂątpliwie zaje******ciÂą Mizukage...
- Witaj
UkÂłaniÂł siĂŞ grzecznie, zdejmujÂąc kapelusz z gÂłowy
- ponoĂŚ mnie szukaÂłeÂś to raz, a dwa....
Anulej westchn¹³
-nie podawaj juÂż nigdy nikomu mojego Adresu, Amy to mój wróg chciaÂła mnie zabiĂŚ. Jest niezrównowaÂżona nieobliczalna i najsilniejszym shinobi jakiegokolwiek spotkaÂłem. A teraz sÂłucham rozkazów....

Nekozuma wyglÂądaÂł jakby przeszedÂł Wietnam i lÂądowanie w Normandii po czym szukaÂł szeregowca Braiana. Nie byÂł jakiÂś Âżywy czy wesoÂły, coÂś go przybiÂło...
-Amy chciaÂła CiĂŞ zabic? Przepraszam, nie wyglÂądaÂła na takÂą... PodaÂła siĂŞ za TwojÂą przyjacióÂłkĂŞ. SzukaÂłem CiĂŞ, wÂłaÂściwie dlatego, Âże nie wiedziaÂłem gdzie siĂŞ podziaÂłeÂś po naszej podróÂży do Oto. SÂą dla Nas rozkazy od Hyuty, ale musimy trochĂŞ poczekac z ich wykonaniem... A wÂłaÂśnie-wskazaÂłem Atsui'a.
-To Atsui, jeden z twoich nowych towarzyszy, poznajcie siĂŞ.-Tutaj nastÂąpiÂło zwyczajowe przedstawienie, to Anulej, bla, bla... a to Atsui... Jednym sÂłowem nic ciekawego.
//Sam jesteÂś "Nic Ciekawego". Posty w których wystĂŞpuje moje ImiĂŞ, zawsze sÂą ciekawe. \\

Atsui kiwnÂą lekko gÂłowÂą, po czym uznaÂł iÂż ceremonia prezentacji, jest juÂż wÂłaÂściwie za nimi. NastĂŞpnie, staÂł, w wspaniaÂłym stylu (nie do skopiowania) oparty o ÂścianĂŞ. PewnoœÌ Siebie, duma i osobowoœÌ aÂż kipiaÂły z jego zadbanej sylwetki. Na szczĂŞÂście, takÂże i obecna tutaj dwójka, mogÂła odczuĂŚ moc tego splendoru...
- ZajebiÂście, przynajmniej podaj jaka to ma byĂŚ misja...Hyuta ma jakieÂś plany, to pewnie w tej chwili z 4 inne organizacje planujÂą anty akcje

Anulej wybra³ przeciwn¹ œcianê do opierania siê, nie spogl¹da³ na "nowego towarzysza wyprawy" nie wiedzia³ kto to, nie wiedzia³ gdzie co i dlaczego i ci¹gle nie by³ w organizacji. To znaczy by³ w budynku a tak nikt go nie przyj¹³
Byle do przodu, a wszystko siĂŞ minie. MyÂślami chciaÂł sam sobie dopowiedzieĂŚ, wydedukowaĂŚ... po woli Nekozuma zaczyna ÂświrowaĂŚ, wariowaĂŚ...

- Nasze stosunki z Konoha...

Zacz¹³ tak jakby sobie
-...oficjalnie sÂą ,,przyjazne''. Ale gdy spotkaÂłem Hokage, wyraziÂła ona dezaprobatĂŞ dla mojej wÂładzy w Kiri. WiĂŞc sytuacja moÂże siĂŞ zmienic w kaÂżdej chwili... Z drugiej strony Hyuta jest Âże tak powiem blisko zwiÂązany z naszÂą Hokage, dlatego pewnie skoĂączy siĂŞ na niczym.-DokoĂączyÂłem za Anuleja.
-Co do misji, to nic specjalnego... spotkanie i trening mistrzów miecza.-DodaÂłem, po czy z politowaniem popatrzyÂłem na pr꿹cego swoje mierne muskuÂły Atsui'a, opartego o ÂścianĂŞ. ChÂłopak chyba myÂślaÂł sobie, Âże jak pochodzi z Uchiha NE, to jest jakimÂś bogiem, w którego wszyscy bĂŞdÂą siĂŞ gapic jak krowy w malowane wrota... Jednak wolaÂłem zawiesic wzrok nawet na zmarnowanym Anuleju niÂż na poÂżaÂłowania godnym spektaklu Uchihy...

//A masz Atsui:P//
WidzÂąc jak Aio pÂłaszczy przed Atsui'em wzrok, pomyÂślaÂł on to, co zazwyczaj w takich sytuacjach:
-"Eh, Ale ja jestem Âświetny. Jutro pewnie postawi moje zdjĂŞcie na biurku. Sam chciaÂłby byĂŚ z tak szlachetnego i wspaniaÂłego klanu, jakim zapewne jest Uchiha. A co dopiero trzon tych wspaniaÂłych wojowników. Dam Mu autograf... Albo nie, to zbyt niebezpieczne. Taki prostak, zaÂłoÂżyÂłby jeszcze koÂścióÂł Uchiha, a to byÂłby nie potrzebny rozgÂłos"-
RozmyÂślajÂąc nad nĂŞdznÂą egzystencjÂą Aio, dalej staÂł oparty o ÂścianĂŞ, sÂłuchajÂąc jego raportu. Nie pytany, postanowiÂł nie wydawaĂŚ z Siebie, swojego cennego i cudownego gÂłosu, któremu piĂŞknoÂści mogÂła dorównaĂŚ jedynie jego uroda...

//You Can't Touch Uchiha\\
- i nic nie masz.... eh, a ten pod ÂścianÂą niemowa tia?

Anulej spojrzaÂł na to cuÂś, nie miaÂł nic wspaniaÂłego wymalowanego na czole wiĂŞc nie przykuÂł uwagi na sobie Nekozumy.

- pracuje sam to raz, a dwa nie wiem co to za niemowa wiĂŞc jeÂśli pozwolisz udam siĂŞ w nieznanym kierunku, patrz wszystko mi jedno gdzie i po co

Anulej znów siĂŞ ukÂłoniÂł i czekaÂł na pozwolenie odejÂścia, rzucajÂąc wzrok Uchice "Spadaj"
Atsui popatrzyÂł na Anuleja, pobÂłaÂżliwym wzrokiem, krzyczÂącym "to miaÂło Mnie ubliÂżyĂŚ", po czym uci¹³ krótko Âżarty na jego temat:
-"UmiejĂŞtnoœÌ trzymania za zĂŞbami wiotkiego jĂŞzyka, jest bardzo cenna."- Po czym znowu wróciÂł do swojego poprzedniego zajĂŞcia, to znaczy do bycia BoÂżyszczem TÂłumów. A w szczególnoÂści zazdrosnego o nienamacalny styl, Mizukage...
Faktycznie styl Atsui'a byÂł bardzo nienamacalny... pewnie dlatego Âże go nie byÂło.
Ale mi siĂŞ podwÂładni trafili... jeden uwaÂża siĂŞ za pana Âświata, niezniÂżajÂącego siĂŞ nawet do przemówienia do Nas, Âśmiertelników, tylko dlatego, Âże urodziÂł siĂŞ w jakimÂś tam poÂżal siĂŞ BoÂże klanie zwanym Uchiha... Drugi tylko by caÂłymi dniami ÂżebraÂł, wypeÂłniaÂł misje rangi E, albo ewentualnie znikaÂł na caÂłe dnie nie wiadomo gdzie... - pomyÂślaÂłem, jednak cóÂż miaÂłem robic...
-Eh... Tak Anulej, skoro odczuwasz nieodzownÂą potrzebĂŞ podróÂży tam, gdzie oczy poniosÂą to ruszaj.
-Ty tam, ledwo co wylezÂłeÂś z mojej piwnicy a juÂż siĂŞ panoszysz? UwaÂżaj jak siĂŞ zachowujesz, bo moÂżesz skoĂączyc poszatkowany na kawaÂłki przez któregoÂś z mistrzów miecza.
- A wiĂŞc bywajcie

Anulej jeszcze raz siê uk³oni³ uœmiechn¹³ do wszystkich i wyszed³, zamykaj¹c drzwi za sob¹.

OparÂł siĂŞ o nie po drugiej stronie, widocznie siĂŞ cieszÂąc Âże nie dostaÂł Âżadnej misji, i po co go ÂżywiÂą?

NMMT
Na twarzy Atsui'a, pojawiÂł siĂŞ irytujÂący obecnych uÂśmiech:
-"Jestem wypoczêty i gotowy. W dodatku wiesz, ¿e potrzebujê pieniêdzy. Jesteœ wiêc pewny, ¿e nie masz ¿adnego... op³acalnego zajêcia? W innym wypadku, jesteœ zmuszony znosiÌ moj¹ obecnoœÌ..."-
Ton g³osu brzmia³ wspaniale. W dodatku perfekcyjnie zgra³ siê w czasie z dok³adn¹ mimik¹, gdy¿ na koniec zdania, Atsui delikatnie machn¹³ g³ow¹, ods³aniaj¹c zakrywaj¹ce twarz w³osy...
Przez okno wleciaÂł ptak który na twoim biurku zostawiÂł zwój z wiadomoÂściÂą.

Cytat: Aio-Sama,

Wielki most który jest niedaleko Kiri i który ³¹czy siĂŞ z granica Iwa musi zostac jak najszybciej zniszczony, bandyci/Ninja z wioski Iwa próbujÂą zaatakowaĂŚ wioskĂŞ Kiri od tylu. Niedaleko mostu znajdziesz domek dla szpiegów z Kiri, niektórzy bĂŞdÂą juÂż na ciebie tam czekaĂŚ.
http://www.shinnobirpg.rp...682.html#141682

Najpierw napisz post na bramie Kiri a potem tam gdzie link.
W tym samym momencie w radiu usÂłyszaÂłem gÂłos Hyuty...
-Ehh... Atsui, masz tu radyjko-powiedziaÂłem, wyjmujÂąc z szuflady drugi egzemplarz i podajÂąc chÂłopakowi.
-Ja muszĂŞ coÂś zaÂłatwic, ty moÂżesz isc juÂż do siedziby. Tutaj masz mapkĂŞ, z opisem otwarcia drzwi.-RozrysowaÂłem na kartce na tyle na ile pozwalaÂły mi moje marne umiejĂŞtnoÂści plastyczne drogĂŞ do kryjówki 7mm, pokazujÂąc jÂą Atsuiowi. DaÂłem mu popatrzec moÂże z 30 sekund, a gdy uznaÂłem Âże juÂż jÂą zapamiĂŞtaÂł, zniszczyÂłem bazgroÂły.
-No, to ja lece... powiedz chÂłopakom, Âże zostaÂłeÂś przeze mnie zarekrutowany i Âże ja siĂŞ trochĂŞ spóÂźnie...-PowiedziaÂłem, wychodzÂąc z pomieszczenia. Po drodze poprosiÂłem jeszcze podwÂładnych o zajĂŞcie siĂŞ wioskÂą...
<NMM>
Atsui pokiwaÂł gÂłowÂą, zarówno na wytÂłumaczenia gdzie znajdowaÂła siĂŞ siedziba, tej ciekawej organizacji oraz równieÂż tym jak wejœÌ do Âśrodka. RzuciÂł podejrzliwe spojrzenie na pozostaÂłych asystentów, po czym postanowiÂł opuÂściĂŚ pomieszczenie... Oknem. Taki sposób jest duÂżo wydajniejszy, cichszy oraz cóÂż, skaczÂąc po dachach, moÂżna bezpoÂśrednio udaĂŚ siĂŞ do bramy wioski, bez potrzeby wtapiania siĂŞ w tÂłumy...

[nmm]
DoszedÂłem do drzwi frontowych Biura.
ZapukaÂłem z takim podnieceniem jakbym miaÂł byĂŚ ojcem za 9 miesiĂŞcy.
-WzywaÂłeÂś mnie Panie??
ZapytaÂłem.
-PoniewaÂż wysÂłaÂłeÂś mi list.
DodaÂłem po sekundzie.
Dopiero póÂźniej zobaczyÂłem stojÂące osoby w rogu.
ZapukaÂłem do drzwi po dwóch sekundach otworzyÂłem drzwi. SpytaÂłem po co wysÂłaÂłeÂś mi list o wielki mizukage. Po sekundzie ujrzawszy wielu ninja z wioski przeraziÂłem siĂŞ bo nie wiem to mnie czeka.
Mizukage nie byÂło w gabinecie, jednak na jego miejscu siedziaÂł jakiÂś mĂŞÂżczyzna.
-No, dobrze Âże jesteÂście. Jestem Hisagi, Jounin tej piĂŞknej wioski. ZostaliÂście tutaj wezwani z rozkazu Mizukage, ze wzglĂŞdu na niebezpieczeĂąstwo które moÂże wkrótce zagrozic wiosce. Aio-sama powinien niedÂługo wrócic, zorganizowac obronĂŞ wioski. PóÂźniej natomiast podejmie ofensywĂŞ, a wy najprawdopodobniej zostaniecie bronic wioski. Kim jest nasz przeciwnik, tego nie wiem. Mizukage napewno zdradzi nam tÂą tajemnicĂŞ, gdy tylko pojawi siĂŞ w wiosce.

//Powinienem wrócic dzisiaj, ew. jutro. Ariya posty majÂą miec min.30 sÂłów wedÂług regulaminu. Edytuj swojego posta.//
-W takim razie Âżegnam.
PowiedziaÂłem pogodnym tonem.
-hey Ariya wychodzisz??Czy zostajesz?
ZapytaÂłem mÂłodzieĂąca no bo w koĂącu byÂł mÂłodszy o 3 lata a to jest róÂżnica.
Prawie o tym zapomniaÂłem
PowiedziaÂłem sam do siebie.
-DziĂŞkuje za informacje.
Zapytawszy mnie Habito wyszedÂłem razem z nim z biura mizukage. Wtedy trochĂŞ byÂłem zawiedziony Âże nie byÂło mizukage wróciÂłem do domu. W drodze do domu rozmyÂślaÂłem kim jest nasz wróg.
Arisa pozwoliÂła sobie na szaleĂąstwo i nie weszÂła do gabinetu Mizukage za pomocÂą normalnego wejÂścia-drzwi. UÂżyÂła do tego wspinaczki i okna, które lekko otwarte doskonale nadawaÂło siĂŞ do takich "czmychów". JuÂż po 5 minutach znalazÂła siĂŞ w Âśrodku budynku, otrzepujÂąc eleganckÂą, seksownÂą sukniĂŞ z kurzów czy piasków, które niesprzÂątniĂŞte walaÂły siĂŞ tu i ówdzie w zakamarkach.
-Hm...gdzie te drzwi byÂły...Gabinet Mizukage...Gabinet Mizukage....mmm..o, jest!-mówiÂłam sama do siebie, obchodzÂąc wszystkie pomieszczenia w poszukiwaniu tego jedynego, upragnionego. W koĂącu, gdy je znalazÂłam, poprawiÂłam jeszcze raz sukniĂŞ i zapukaÂłam. ChwilĂŞ póÂźniej zniknĂŞÂłam za drzwiami, bĂŞdÂąc juÂż w Âśrodku. UsiadÂłam sobie na fotelu naprzeciw biurka Aio, czekajÂąc wÂłaÂśnie na niego.
ChÂłopak tak jak kazaÂł mu dziwny nieznajomy "waliÂł" wprost do gabinetu Mizukage, jeÂśli tu miaÂł otrzymaĂŚ upragnione informacje to nie miaÂł caÂłkowicie nic przeciwko. ZastukaÂł lekko i wszedÂł do Âśrodka, najpierw wychyliÂł samÂą gÂłowĂŞ a potem resztĂŞ ciaÂła jak gdyby obawiaÂł siĂŞ jakiejÂś gilotyny która to nagle spadnie z góry i odetnie mu gÂłowĂŞ koĂączÂąc jego krotkÂą karierĂŞ na tym Âświecie, bo zaledwie dwudziestoletniÂą! JednakÂże nie byÂło siĂŞ czego obawiaĂŚ, prócz niego ktoÂś juÂż byÂł w gabinecie, chyba jakaÂś dziewczyna, wolaÂł nie wiedzieĂŚ, zbyt duÂżo informacji czasami szkodziÂło.
-Hoh! Witam czcigodny Mizukage, nazywam siĂŞ Isayama Takeda i przybyÂłem tutaj z Kumo-Gakure chociaÂż z wioskÂą ³¹czy mnie niewiele, przybywam w bardzo... dziwnym celu. Szukam wiadomoÂści o 7 mistrzach miecza, chciaÂłem staraĂŚ siĂŞ o do³¹czenie w ich szeregi, mimo iÂż przed bramami powiedziano mi Âże owa organizacja to tylko czysta legenda, ludzie podobno w niÂą nie wierzÂą. Ja wierzĂŞ. - uÂśmiechn¹³ siĂŞ szeroko drapiÂąc siĂŞ po gÂłowie, miaÂł nadziejĂŞ Âże ten czÂłowiek wie coÂś odnoÂśnie mistrzów miecza.
//Iyamasa, przemawiaÂłeÂś do czterech Âścian i do Arisy która tutaj siedzi, bo mnie dotÂąd nie byÂło w gabinecie xD//
PozwalajÂąc sobie na odrobinĂŞ zabawy, zamiast jak zwykle wchodzic drzwiami, równieÂż, tak jak dziewczyna wskoczyÂłem oknem. Widok trochĂŞ mnie zdziwiÂł... o ile Arisy mogÂłem siĂŞ spodziewac, w koĂącu wydaÂłem rozkaz wszystkim shinnobi Kiri, aby siĂŞ zjawili, to w gabinecie byÂł równieÂż jakiÂś mĂŞÂżczyzna, którego nie znaÂłem.
-Ohayo Ariso, Ohayo nieznajomy...-powiedziaÂłem, siadajÂąc przy biurku i czekajÂąc aÂż przybysz sie przedstawi...
// No tak, nie widziaÂłem pod twoim postem nmm to myÂślaÂłem Âże tu nadal jesteÂś, pardon w takim razie ; p//

A to ci heca, zÂłapaÂł siĂŞ na tym Âże przemawiaÂł do kogoÂś kogo jeszcze tutaj nie byÂło, moÂże wynikaÂło to z pewnego rodzaju zdenerwowania? W koĂącu ten czÂłowiek mógÂł mu pomóc w dostaniu siĂŞ do "Organizacji-Legendy" choĂŚ jak juÂż wczeÂśniej byÂło wspomniane, dla Iyamasy byÂł to fakt, zbyt wiele w Âświecie byÂło dowodów na istnienie mistrzów miecza. Gdy mĂŞÂżczyzna, który tym razem byÂł ty z pewnoÂściÂą, bo wskoczyÂł oknem, powitaÂł Iyamase i poprosiÂł o przedstawienie siĂŞ, Takeda niemal automatycznie powtórzyÂł to co wczeÂśniej do Âścian czterech, a moÂże i piĂŞciu!
--Hoh! Witam czcigodny Mizukage, nazywam siĂŞ Isayama Takeda i przybyÂłem tutaj z Kumo-Gakure chociaÂż z wioskÂą ³¹czy mnie niewiele, przybywam w bardzo... dziwnym celu. Szukam wiadomoÂści o 7 mistrzach miecza, chciaÂłem staraĂŚ siĂŞ o do³¹czenie w ich szeregi, mimo iÂż przed bramami powiedziano mi Âże owa organizacja to tylko czysta legenda, ludzie podobno w niÂą nie wierzÂą. Ja wierzĂŞ. Do wioski wprowadziÂł mnie taki zabawny czÂłowieczek, cylinder, piórko i okularki. No niepozorna bestyjka, ale dziĂŞki niemu tutaj wszedÂłem! - zastanawiaÂł siĂŞ czy powinien teÂż dodaĂŚ ten fragment o wÂłasnych drogach miecza, ale stwierdziÂł Âże mogÂło by to zostaĂŚ Âźle odebrane, i póki co nie bĂŞdzie o tym mówiÂł. CzekaÂł co odpowie Mizukage.
-Witaj, szanowny Mizukage...WÂłaÂśnie wróciÂłam z Amegakure i muszĂŞ ci powiedzieĂŚ, Âże to wieÂś zabita dechami. Nic tam siĂŞ nie dzieje...kompletne zero! Nigdzie nie ma nudniej niÂż w Ame. AÂż miaÂłam ochotĂŞ siĂŞ pochlastaĂŚ.-odpowiedziaÂłam szczerze, siedzÂąc sobie caÂły czas na fotelu. Tak oto miaÂłam przed oczyma jednego z atrakcyjniejszych mĂŞÂżczyzn w tej czĂŞÂści Âświata-Pana Aio. Jak zawsze z go³¹ klatÂą i dziwnymi tatuaÂżami wyglÂądaÂł doœÌ mĂŞsko, jednak pod tym pÂłaszczykiem samca kryje siĂŞ drobniutka duszyczka. Pech jednak, Âże duszyczka ta pokazuje siĂŞ po piĂŞciu wybitych, ale...zawsze coÂś.
-Poza tym chciaÂłam sprawdziĂŚ jak siĂŞ miewasz...Zdrowie w porzÂądku?-spytaÂłam niewinnie, uÂśmiechajÂąc siĂŞ w stronĂŞ Mizukage.
WysÂłuchaÂłem obojga, po czym odezwaÂłem siĂŞ najpierw do mĂŞÂżczyzny.
- Siedmiu Mistrzów Miecza? Bajka... Gdyby takie coÂś istniaÂło, to w tym momencie bym CiĂŞ zabiÂł. WedÂług legend organizacja skÂłada siĂŞ z nukeninów z Kiri-gakure - tak wiĂŞc mnie jako Mizukage jej istnienie nie bardzo by odpowiadaÂło... Mam dla Ciebie jednak innÂą propozycje... OpuÂśc gabinet i udaj siĂŞ schodami na dóÂł aÂż do podziemnej sali treningowej. Zobaczymy co potrafisz...- Choc przybysz mógÂł siĂŞ poczuc zniechĂŞcony i zawiedziony, to jednak coÂś w moim spojrzeniu i tonie, mówiÂło Âże naprawdĂŞ warto mnie posÂłuchac. Przynajmniej staraÂłem siĂŞ Âżeby tak byÂło...
CzekaÂłem aÂż Iyamasa opuÂści gabinet (moÂżesz juÂż w tej sali treningowej pisac), po czym przemówiÂłem do Arisy
-Tak, moja droga, u mnie wszystko gra. Zdrowy jestem i tak dalej...
Ty teÂż na chorÂą nie wyglÂądasz, wrĂŞcz przeciwnie, bardzo Âładnie.
A co tam sÂłychac u naszych czerwonych przyjacióÂł?-spytaÂłem.
-No, wiesz, nie mam na myÂśli komunistów...-podpowiedziaÂłem widzÂąc zamyÂślonÂą minkĂŞ dziewczyny...
KorzystajÂąc z okazji, Âże byÂłam doœÌ mocno zwiÂązana z fotelem Mizukage, a dokÂładnie rzecz biorÂąc samym nim, wstaÂłam od poprzedniego mebelka i usadowiÂłam siĂŞ po turecku na kolanach Aio. Bez pytania, jakiegokolwiek poinformowania...ot tak, by przyjrzeĂŚ siĂŞ mu bliÂżej oraz pracy, jakÂą wykonywaÂł w tej chwili. PatrzÂąc mu prosto w oczy, spróbowaÂłam sformuÂłowaĂŚ odpowiedÂź, która by mu jakoÂś pomogÂła. Hm...nie mogĂŞ wspomnieĂŚ o paru sprawach prywatnych, wiĂŞc na ÂświatÂło dzienne wydobyÂłam to, co drogocenne dla polityka-shinobi.
-Czerwoni jako tako siĂŞ trzymajÂą. KaÂżdy powĂŞdrowaÂł w swojÂą stronĂŞ, nie wiem gdzie sÂą. MoÂże i to normalne dla Nas, Âże pracujemy solo, ale raz na miesiÂąc powinniÂśmy siĂŞ spotkaĂŚ. Hm....miaÂłabym do ciebie proÂśbĂŞ w tej sprawie, drogi Mizukage. MogĂŞ o coÂś poprosiĂŚ?-spytaÂłam cichutko, obejmujÂąc Aio w klatce piersiowej. ZachowywaÂłam siĂŞ trochĂŞ jak dziecko, co z moim wzrostem nie byÂło aÂż nazbyt dziwne. LubiÂłam jednak tego chÂłopaka i uwaÂżaÂłam go za mniej wiĂŞcej "boyfrienda".
RównieÂż obj¹³em dziewczynĂŞ, choc zastanawiaÂłem siĂŞ czy nie jest to aby tylko jej gra... po co? Hmm... moÂże byÂła podwójnym szpiegiem? Szybko jednak porzuciÂłem te myÂśli, gdy Arisa zadaÂła pytanie...
-Jasne, przecie¿ wiesz ¿e mo¿esz...-odpowiedzia³em, a moje d³onie wci¹¿ b³¹dzi³y po kr¹g³oœciach pani Oboro...
PrzymykajÂąc oko na dotyk pana Aio-bo mógÂł nigdy nie mieĂŚ w ramionach kobiety-zastanowiÂłam siĂŞ przez sekundkĂŞ, by po chwili zadaĂŚ to bardzo waÂżne, choĂŚ ekscentryczne pytanie:
-Czy mógÂłbyÂś wykonaĂŚ dla mnie dokument, pozwalajÂący mi wchodziĂŚ do wiosek jako dyplomatka Kiri? Sam z pewnoÂściÂą wiesz, Âże w przebraniu Czerwonych nie kaÂżdy bĂŞdzie chciaÂł przywitaĂŚ mnie u progu osady. A przynajmniej radoÂśnie...-poprosiÂłam, spoglÂądajÂąc na Mizukage doœÌ rozmarzonym wzrokiem. MoÂże to zmĂŞczenie podró¿¹, a moÂże zauroczenie, ale wyglÂądaÂł na Âładniejszego niÂż przedtem, parĂŞ tygodni temu. Tak czy owak bardzo mi siĂŞ podobaÂł, wiĂŞc pozwoliÂłam mu dalej mnie dotykaĂŚ. KaÂżdej kobiecie by siĂŞ spodobaÂło.
Nie byÂłem pewien, czy Arisa nie zamierza wykorzystac owego dokumentu do jakiÂś niecnych celów Akatsuki, ale... kobietom siĂŞ nie odmawia. A napewno nie TAKIEJ kobiecie...
-To nie powinno byc problemem, jednak mam do Ciebie proÂśbĂŞ. Nie naduÂżywaj tego dokumentu, a juÂż napewno nie korzystaj z niego tak, Âżebym musiaÂł siĂŞ za mojÂą piĂŞknÂą dyplomatkĂŞ tÂłumaczyc przed innymi kage.
-PrzecieÂż wiesz, Âże nie postĂŞpujĂŞ gÂłupio. Jestem iluzjonistkÂą, a do takich rzeczy wymagany jest spory umysÂł, wiedza i mÂądroœÌ, czyli jej wykorzystanie. Dokument o którym mowa byÂłby mi bardziej potrzebny do przemieszczania siĂŞ po Krajach. Nie chciaÂłabym kiblowaĂŚ ciÂągle w Kiri, siedzibie Czerwonych gdzie Ame...A sama ci mówiÂłam jak tam jest, tak samo jak w siedzibie z resztÂą...-mruknĂŞÂłam na koniec, prawym palcem wskazujÂącym jeÂżd¿¹c po klatce Mizukage. Nie wiedziaÂłam, czy taka forma pieszczot zgadzaÂła siĂŞ z prawem, czy nie zostanie to potraktowane jako zbeszczeszczenie wÂładcy, jednak Aio byÂł tak przystojny i interesujÂący, Âże mogÂłabym zaryzykowaĂŚ...choĂŚ troszkĂŞ.
Kto oglÂądaÂł Terminatora 2 ? A no to pamiĂŞtacie jak siĂŞ t-1000 wynurzaÂł z podÂłogi? Tym iÂście stylu wynurzaÂł siĂŞ Anulej. DziĂŞki tej technice drzwi praktycznie przestaÂły dla niego istnieĂŚ, a bariery typu mur , lekko ÂśmieszyĂŚ.
Nekozuma nie podejrzaÂł jak zawsze stylem "Krokodyla w wodzie" otoczenia, wyszedÂł z podÂłogi odrazu. I... go wcieÂło... lekko, no bardzo zmieszany tym widoczkiem ukÂłoniÂł siĂŞ.
- Aio, moÂżna mówiĂŚ?
Anulej tylko zarzuciÂł wzrokiem na kobietĂŞ, w rzeczy samej nie interesowaÂło go Âżycie towarzyskie Mizukage, lecz wpÂływy polityczne... tak. StojÂąc i czekajÂąc moÂżna byÂło mieĂŚ wraÂżenie Âże ten tu "obcy podÂłogowy" jest niepasujÂącym elementem piĂŞknego Âświata. Ubrany w potargany i poÂłatany pÂłaszcz, poniszczony kapelusz z piórkiem. MajÂąc dziwny bÂłysk w oczach i uÂśmiech, Anulej spokojnie mógÂł wystĂŞpowaĂŚ w filmach grozy.
Ja równieÂż zamruczaÂłem, jednak w przeciwieĂąstwie do Arisy, nie jak sÂłodziutka kicia, ale jak jurny buhaj(xD). NiezdejmujÂąc dziewczyny z kolan, wyj¹³em jej zdjĂŞcie z kartoteki i szybko wypisaÂłem stosowny dokument na jej nazwisko. PoÂłoÂżyÂłem go na biurku i wróciÂłem do zajmowania siĂŞ samÂą ArisÂą...
-ChciaÂłbym ÂżebyÂś wiĂŞcej czasu spĂŞdzaÂła w wiosce... ze mnÂą...

Wtedy wÂłaÂśnie z podÂłogi wyÂłoniÂła siĂŞ Âżebracza mordka Anuleja. Tak, on zjawiaÂł siĂŞ zawsze, gdy tylko mógÂł przeszkodzic, natomiast jak byÂł potrzebny - albo wcale go nie byÂło, albo nagle znikaÂł....
-Anulej, chol*ro, ile mogĂŞ mówic ÂżebyÂś pukaÂł... chyba jeszcze drzwi w Âżyciu nie uÂżyÂłeÂś, bo zawsze oknem wÂłaziÂłeÂś, a dziÂś - rewelacja - przez podÂłogĂŞ...
No, ale mów, co tam?
Nekozuma podszed³ do biurka, spojrza³ na le¿¹ce papiery, tak niby przypadkiem.

- ByÂł u ciebie ten Junnin, taki podobny do ciebie z klatÂą na wierchu i kaloryferkiem? /cicho do siebie jakby/Hidden village consuil...

Teraz to Nekozuma przykuÂł wiĂŞkszÂą uwagĂŞ co do dziewczyny, pierwszy raz jÂą widziaÂł w wiosce, a teraz wÂłaÂśnie dostawaÂła tylko Gleit? Czy moÂże funkcje oficjalnego dyplomaty Kiri? Ambasadorka... zapewne? Ech zÂła chĂŞĂŚ wiedzy...
PostanowiÂłem nie zaspokajac ciekawoÂści Anuleja... ZresztÂą co on robi? uÂżywa jakiegoÂś przekazu podprogowego Âżeby zostac hidden village council?
-Tak... byÂł. WysÂłaÂłem go na dóÂł, do sali treningowej. SkopiĂŞ go trochĂŞ i odeÂśle do domu z niczym. Ale jak widzisz teraz jestem zajĂŞty.
- a za tem nie wypada mi pytaĂŚ kto to i czemu otrzymuje Gleit paĂąstwowy, posade... ech tajne to tajne, poufne teÂż nie jawne

Anulej pazurkiem jechaÂł po kartce ze zdjĂŞciem dziewczyny, z datÂą i tytuÂłem Hidden village consuil, który wÂłaÂśnie otrzymywaÂła. Albowiem ten dokument ÂświadczyÂł Âże staje siĂŞ ona oficjalnym pracownikiem biura politycznego Kiri Garue. Tylko Âże zwykÂłego urzĂŞdnika Aio nie bierze na kolana i nie obmacuje, chociaÂż jakby to robiÂł, byĂŚ moÂże Âżycie byÂłoby ciekawsze...
Nekozumie na pewno to siĂŞ nie podobaÂło, lecz i nie mógÂł nic wiĂŞcej powiedzieĂŚ, albo i mógÂł?

- Wybacz, jednak duÂżo siĂŞ nie róÂżnicie /ukÂłon/
WyszedÂł tym samym stylu

NMMT
SÂłuchajÂąc tego dziwnego, jednak interesujacego dialogu miĂŞdzy dwoma mĂŞÂżczyznami, miaÂłam duÂżo czasu by dokÂładnie przeczytaĂŚ i obejrzeĂŚ wydany przez Aio dokument. PieczÂątka wyraÂźna, data jest..i podpis siĂŞ znalazÂł, choĂŚ pod moim zdjĂŞciem sprzed roku nie wyglÂądaÂło to dobrze. A wszystko to wina tych gÂłupich aparatów za 3,50!
ChowajÂąc dokument do niewidocznej kieszeni ubranka, spojrzaÂłam raz jeszcze na mĂŞÂżczyznĂŞ, który mnie obejmowaÂł. Czemu by nie zaryzykowaĂŚ i....
-Skoro chcesz, szanowny Mizukage, bym byÂła ci bliÂższa i trwaÂła przy Tobie przez dÂłuÂższy czas, to....proszĂŞ. BĂŞdzie to dla mnie zaszczyt.-cmoknĂŞÂłam go w nosek, uÂśmiechajÂąc siĂŞ jak Oboro, czyli jak lis
OdwzajemniÂłem najpierw uÂśmiech, a potem pocaÂłunek.
-Jasne, kto by nie chciaÂł... ChwilĂŞ ciszy która zapadÂłe wypeÂłniÂłem sobie pieszczÂąc tzw.(przez Kei'a i Ayano xD) ,,dobre miejsca'' Ariski. Zarówno te dolne jak i te górne...
-Mam do Ciebie jeszcze jedno pytanie zwiÂązane z Aka... Czy w szeregach czerwonych nie znajdujÂą siĂŞ przypadkiem jeszcze jacyÂś Kirijczycy (a moÂże Kiri-gakuranie:P)- InteresujÂą mnie szczególnie Emiko Deushi i Aru. Od dawien dawna nie pojawili siĂŞ w wiosce.
Hm...Mizukage chyba naprawdĂŞ brakowaÂło kobiety, skoro nawet siĂŞ nie rozebraÂłam, a jemu tylko jedno w gÂłowie. CóÂż, trzeba uszanowaĂŚ potrzeby innych (jako kochajÂący bliÂźni!) i pogodziĂŚ siĂŞ z tym, pozwalajÂąc takÂże na wiĂŞcej. Niech sobie maca co chce-ja tu tylko siedzĂŞ.
-Emiko Deushi i Aru..Te pierwsze dane osobowe coÂś mi mówiÂą, jednak nie jestem pewna. Znam tylko trzy osoby, no moÂże cztery, nale¿¹ce do Czerwonych, jednak reszty niestety nie. MogÂłabym ci nawet wskazaĂŚ miejsce, gdzie obecnie przesiadujemy, jednak byÂłaby to zdrada moich, twoich ÂświatopoglÂądów i umów, prawda?-spytaÂłam, uÂśmiechajÂąc siĂŞ serdecznie w kierunku Aio. Jeszcze mocniej siĂŞ do niego wtuliÂłam, czujÂąc ten bÂłogi stan....nirwany? ;p
-No czy ja wiem... w swoim czasie moÂże siĂŞ to okazac konieczne. Wiesz, mój ÂświatopoglÂąd wcale taki Âłatwy do zdradzenia nie jest. Czy wiesz, dlaczego wszyscy shinnobi zostali wezwani do Kiri? Szykuje siĂŞ wojna z Kusa-gakure.-zadaÂłem pytanie, po czym sam na nie odpowiedziaÂłem, wiedzÂąc, Âże Arisa nie zna odpowiedzi...
-IdÂąc torem tej wiadomoÂści, chciaÂłbyÂś, by ludzie zajĂŞci swoimi sprawami za granicami Kiri, wrócili do niej i z uÂśmiechem na twarzach ruszyli za twoim rozkazem do Kusy, tak? I Âżeby wszyscy, zdrowi i cali, wrócili do wioski, wiedz¹Ì, iÂż wÂłaÂśnie podbili ma³¹ osadkĂŞ niedaleko? Eeee.....coÂś mi tu Âśmierdzi. MoÂże jakieÂś szczegóÂły?-zapytaÂłam grzecznie, pozbywajÂąc siĂŞ pÂłaszczyka, który ochraniaÂł moje plecy przed natrĂŞtnym wiatrem, gdy jeszcze szÂłam tutaj przez ulice miasta. "Szata wierzchnia" zostaÂła rzucona na fotel po przeciwnej stronie biurka Mizukaga, a ja sama zaczĂŞÂłam siĂŞ jeszcze wolniej rozbieraĂŚ, sugerujÂąc Aio to samo. Pragnienie szuka sposobu, a niechĂŞĂŚ wymówki...W dodatku czy z nas nie byÂłaby Âświetna para? DoœÌ klasyczna, biorÂąc pod uwagĂŞ róÂżne poematy-ona sÂłabiutka fizycznie, jednak posiadajÂąca zdolnoÂści iluzjonistyczne. On z kolei wytrawny wojownik, który ĂŚwiczy siĂŞ w technikach KenJutsu i Tai.
Zadowolony z takiego obrotu spraw równieÂż zacz¹³em zdejmowac z siebie ubranie, podziwiajÂąc przy okazji piĂŞkne ciaÂło Arisy wyÂłaniajÂące siĂŞ zza okrywajÂącego je wczeÂśniej materiaÂłu...
-No mniej wiĂŞcej. Wiesz, trzeba byc ambitnym, stawiac na rozwój wioski. A lepszego sposobu niÂż podbój to ja nie widzĂŞ. ZresztÂą wÂładczyni Kusy postanowiÂła wystÂąpic z ZZWS, co mogĂŞ potraktowac jako obrazĂŞ i akt wrogoÂści.
-WystÂąpienie z tego caÂłego ZZWS nie Âświadczy o wrogoÂści, tylko o zmianie planów danej wioski. JeÂżeli na ten przykÂład Kusa nie zrobiÂła do tej pory nic, co moÂżna byÂło uznaĂŚ za akt wrogoÂści i zdrady, to pod wzglĂŞdem prawa nie moÂżemy nic zrobiĂŚ. Szczególnie Ty, Aio, przykÂładzie wÂładzy Kage. Mam nadziejĂŞ, Âże rozumiesz, co mam na myÂśli.....No, idziemy w jakieÂś ustronne miejsce, czy nie jesteÂś zbyt ambitny w tych sprawach?-znów spytaÂłam, ale w innej sprawie. WÂłaÂśnie staÂłam w gabinecie zarzÂądcy Kirigakure w peÂłni obnaÂżona, co tak samo odnosiÂło siĂŞ do samego wÂładcy. Dziwne byÂło to uczucie-kwalifikowaĂŚ siĂŞ do kochanic Mizukage. Nie wahajÂąc siĂŞ jednak przed swojÂą (oby dobrÂą) przyszÂłoÂściÂą, naga podeszÂłam do Aio. SiĂŞgaÂłam mu najwyÂżej do poÂłowy klatki piersiowej, bo nie uchodziÂłam za osobĂŞ nazbyt wysokÂą. Oboro mieli tÂą wadĂŞ (?) genetycznÂą w postaci wzrostu...
-To tylko pretekst... rozumiesz, taka wielka polityka-uœmiechn¹³em siê.
-Ale, ale... mamy lepsze rzeczy do roboty, niÂż rozmowa o tym, prawda? PamiĂŞtasz jeszcze dysusje na temat jazdy na tandemie? Trzeba by to wprowadzic w Âżycie. Tak, tylko raczej na golasa nie bĂŞdziemy latac po korytarzu szukajÂąc sypialni...-zamyÂśliÂłem siĂŞ...

Najpierw popatrzyÂłem na biurko. Jakby uprzÂątnÂąc, to moÂże byÂśmy siĂŞ zmieÂścili... Ale to w ostatecznoÂści. PomyÂślaÂłem jeszcze chwilĂŞ, aÂż w koĂącu wpadÂłem na genialny pomysÂł. WygrzebaÂłem w biurku plany architektoniczne rezydencji i okazaÂło siĂŞ, Âże sypialnia ma z moim biurem wspólnÂą ÂścianĂŞ. Kilka ciosów piĂŞÂściÂą w owÂą ÂścianĂŞ rozwiÂązaÂło nasz problem...

Wzi¹³em dziewczynê na rêce, i zanios³em prosto do sypialni...

//Pisz w sypialni posta pierwsza xD.//
Do pomieszczenia wlecia³ ptak. Mia³ on ze sob¹ list dla kage. Gdy tylko wiadomoœÌ zosta³a odebrana ptak odlecia³. Pozosta³e tylko zapieczêtowany list.
Kod: Drogi kage. Ja Rado Hanobu wróciÂłem na stanowisko Raikage w Kumo-gakure. Obecnie znów ja jestem wÂładcÂą. Pragne poinformowaĂŚ iÂż mój poprzednik jak i nastepca niesprawdziÂł siĂŞ w tej funkcji i obecnie niewiemy gdzie jest. Zarazem chciaÂłbym omówiĂŚ w przyszÂłoÂści sprawy relacji miĂŞdzy naszymi wioskami.
WszedÂłem do gabinetu przez dziurĂŞ w Âścianie do sypialni, podniosÂłem swoje ubrania i zacz¹³em siĂŞ ubierac. Gdy juÂż skoĂączyÂłem, dostrzegÂłem na biurku pozostawionÂą wiadomoÂśc. PrzeczytaÂłem jÂą, jednak treÂśc nie byÂła specjalnie interesujÂąca, wiĂŞc zaraz odÂłoÂżyÂłem kartkĂŞ. SiadÂłem za biurkiem i zacz¹³em wypeÂłniac tony nigdy nie koĂączÂących siĂŞ dokumentów....
Kiedy znalazÂłem juÂż drzwi z napisem "Gabinet MizuKage", poczuÂłem strasznÂą niepewnoœÌ. Nie wiedziaÂłem czy natychmiast uciec, czy spróbowaĂŚ siĂŞ czegoÂś o nim dowiedzieĂŚ. Z pewnoÂściÂą byÂł znacznie potĂŞÂżniejszy niÂż ja, ale cóÂż nie znaÂł mnie. MoÂże nawet nie znaÂł Masurao no Sora. Stan¹³em przed drzwiami, zapukaÂłem trzy razy i nie czekajÂąc na pozwolenie o wejÂście, wszedÂłem do gabinetu. DostrzegÂłem pewnÂą osobĂŞ.
"To z pewnoÂściÂą MizuKage- Aio"- pomyÂślaÂłem. SpojrzaÂłem na niego i rzekÂłem:
-Witaj szanowny MizuKage. Nazywam siĂŞ Obari Kensei. PrzychodzĂŞ tutaj, gdyÂż mam pewnÂą propozycjĂŞ.
-Ohayo. Obari Kensai, taa? No wiĂŞc siadaj i powiedz - jakÂą masz propozycje?- SpytaÂłem, wskazujÂąc przy tym krzesÂło z drugiej strony biurka.

Ciekawe czego moÂże chciec... czyÂżby byÂł jakimÂś posÂłaĂącem? Nie znam go, a raczej wszyscy wpÂływowi shinnobi sÂą mi znani, chociaÂżby ze sÂłyszenia. A moÂże uÂżywa faÂłszywego nazwiska?-myÂślaÂłem, choc byÂło to bez znaczenia - i tak miaÂłem zaraz siĂŞ dowiedziec, po co Obari przybywa...
-DziĂŞkuje- powiedziaÂłem do Aio, kiedy ten kazaÂł mi siĂŞ usi¹œÌ i wskazaÂł krzesÂło. Natychmiast usiadÂłem na wygodnym krzeÂśle oparÂłem rĂŞce o biurko i zacz¹³em mówiĂŚ swojÂą kwestiĂŞ:

-CóÂż, z pewnoÂściÂą o mnie nie sÂłyszaÂłeÂś, ale powiem szczerze, Âże ja nie wiele o tobie wiem, ale sÂłyszaÂłem od moich "wyÂższych", Âże jesteÂś bardzo potĂŞÂżnym czÂłowiekiem, oraz masz wiele wtyków. Jestem tutaj z rozkazu lidera swojej organizacji, jednak jego imienia nie mogĂŞ Ci powiedzieĂŚ ze wzglĂŞdów oczywistych. Organizacja ta to Masurao no Sora. NiegdyÂś pĂŞtaÂła ona zÂło na Âświecie, ale teraz jesteÂśmy neutralni. Praktycznie jesteÂśmy najemnikami. SÂłuÂżymy kaÂżdemu kto dobrze zapÂłaci i zawieramy sojusze miĂŞdzy wioskami i organizacjami. ChciaÂłbym siĂŞ dowiedzieĂŚ, czy byÂłbyÂś zainteresowany wstÂąpieniem do sojuszu lub wynajĂŞciu nas. OczywiÂście cenĂŞ byÂśmy ustalili. MoÂże to gÂłupio zabrzmi, iÂż walĂŞ tak prosto z mostu, ale nie lubie owijaĂŚ w baweÂłnĂŞ. Jednak równieÂż musiaÂłbym siĂŞ dowiedzieĂŚ, czy paĂąska wioska jest agresywna w stosunku do innej wioski lub organizacji i czy sÂą jakieÂś inne minusy, o których naleÂży powiedzieĂŚ przez podpisaniem paktu.- spojrzaÂłem mu g³êboko w oczy liczÂąc na to, Âże uzna, iÂż mamy "jaja" co byÂłoby konieczne.
Masurao no Sora? Brzmi jak nazwa jakiejÂś sekty.. - myÂśl wpadÂła mi do gÂłowy, gdy milczÂąc rozwaÂżaÂłem propozycje. W koĂącu decyzja zapadÂła...
-WynajÂąc? Aktualnie dysponuje si³¹ militarnÂą, której Âżadna inna wioska nie dorówna. TakÂże nie wynajmuje najemników, no chyba Âże udowodniÂą swojÂą si³ê. To mogÂłoby byc trudne... ale mam w gÂłowie jeden pomysÂł, w jaki twoja organizacja moÂże pokazac Âże jest coÂś warta. Ja teÂż nie lubiĂŞ owijac w baweÂłnĂŞ, wiĂŞc: UdaÂło mi siĂŞ odkryc, Âże dwójka shinnobi z Kiri opuÂścila wioske i zostali missing ninja: Emiko Deushi oraz Aru. Oboje z klanu Sabataya. JeÂśli odnajdziecie mi przynajmniej jednego z nich, to przyjmĂŞ propozycje.
SpojrzaÂłem na Aio i kiedy powiedziaÂł o Aru, przeÂłkn¹³em ÂślinkĂŞ ze strachem. "Kurcze, w co on siĂŞ wplÂątaÂł?"- zadawaÂłem sobie pytania w duchu. Nie wiedziaÂłem, czy mówiĂŚ mu o Aru, czy ugryŸÌ siĂŞ w jĂŞzyk. Dodatkowo nie mogÂłem powiedzieĂŚ o tym, Âże jestem uczniem Minako Kurosaki, a Aru to mój partner z zespoÂłu, gdyÂż ÂściÂągn¹³bym na niÂą niesszczĂŞÂście. CóÂż, wiedziaÂłem jednak, Âże jeÂżeli powiem mu, gdzie jest Aru, on powie mi wiĂŞcej o swojej organizacji. PostanowiÂłem, Âże powiem mu co nie co o moim partnerze z zespoÂłu.
-Tak, moÂże CiĂŞ zadziwie, ale wiem, gdzie jest Aru. Ukrywa siĂŞ w Oto-Gakure. W Âżyciu bym nie pomyÂślaÂł, Âże siĂŞ ukrywa. SpotkaÂłem go niedawno, kiedy szedÂłem ze sprawÂą dyplomatycznÂą do Minako-Kurosaki. MówiÂł mi, Âże ma tu "coÂś" do zaÂłatwienia. JeÂżeli nie wierzysz mogĂŞ Ci go opisaĂŚ: doœÌ wysoki chÂłopak, chodzi w luÂźnych ciuchach, dodatkowo nosi jakiÂś dziwny amulet na szyi. WiĂŞc co? JeÂżeli juÂż teraz udowodniÂłem naszÂą przydatnoœÌ, to proszĂŞ opowiedzieĂŚ mi wiĂŞcej o sobie i o swoich planach dyplomatycznych. OczywiÂście, moÂże siĂŞ panu wydawaĂŚ, Âże po prostu chcĂŞ siĂŞ czegoÂś dowiedzieĂŚ, ale uwaÂżam, Âże powinniÂśmy wiedzieĂŚ coÂś o sobie.
-Przykro mi, ale udowodniÂłeÂś jedynie Âże znasz Aru. A mnie chodzi o potĂŞgĂŞ waszej organizacji - nie tylko informacyjnÂą, ale teÂż militarnÂą. Skoro juÂż wiesz gdzie siĂŞ Aru podziewa, no to teraz pozostaje mi go tutaj sprowadzic. W caÂłoÂści bÂądÂź w kawaÂłkach. W caÂłoÂści pÂłacĂŞ 1000y, w kawaÂłkach 500y. Plus oczywiÂście opowiem wam o moich planach et cetera... Bo wybacz, ale nie usmiecha mi siĂŞ przedstawiac niuansów mojej polityki zagranicznej pierwszemu z brzegu przybyszowi - tak jak mówiÂłem, musisz coÂś udowodnic- Ty i twoja organizacja.
"Widocznie, nie moÂże o tym mówiĂŚ, a nie Âże nie chce. Z pewnoÂściÂą jest w coÂś zamieszany."- pomyÂślaÂłem widzÂąc reakcjĂŞ Aio. ZaciekawiÂłem siĂŞ, ale sÂądziÂłem, iÂż to wszystko czego mi potzreba. Nie podobaÂł mi siĂŞ.. mnóstwo wykrĂŞtów.. ta nieciekawy typek.
-A wiĂŞc to tak, rozumiem. Postaram siĂŞ zrobiĂŚ to jak najszybciej, ale bĂŞdzie pan musiaÂł doœÌ dÂługo poczekaĂŚ. Jest w Oto-Gakure, a tam Minako Kurosaki bardzo dobrze dba o spokój w wiosce. SpróbujĂŞ podstĂŞpu. Dobrze wiĂŞc nastĂŞpnym razem raczej przyjdzie juÂż lider wiĂŞc my siĂŞ chyba nie spotkamy. BĂŞdĂŞ pana informowaÂł o moich postĂŞpach.- w tym samym czasie wstaÂłem z krzesÂła i wyszedÂłem z gabinetu.
<NMMT>
MajÂąc na sobie jedynie bieliznĂŞ dolnÂą i nie do koĂąca zapiĂŞty kubraczek na górze, weszÂłam do gabinetu Mizukage. Mój na wpóÂł Âżywy wzrok jak i nieuÂłoÂżone wÂłosy, ÂświadczyÂły jedynie o tym, Âże dopiero co wstaÂłam z ÂłóÂżka. ZamruczaÂłam coÂś niezrozumiale, jednak szybko po tym, jak usiadÂłam na kolanach Aio-znów po turecku, bo mieÂściÂłam siĂŞ i byÂło mi wygodnie-dopiero wtedy nazbraÂło mi siĂŞ na rozmowy.
-Obudzi³eœ mnie, kochanie....s³ysza³am jak¹œ rozmowê....kim by³ ten ch³opak? Bo ewidentnie gada³eœ z jakimœ facetem...-mruknê³am, opieraj¹c bok g³owy o blat biurka zarz¹dcy. Wbrew wszystkiemu mebel ten nie by³ a¿ tak mocno twardy.
-Przepraszam Âże CiĂŞ obudziÂłem, bĂŞdzie trzeba tÂą dziurĂŞ w Âścianie naprawic. Albo najlepiej drzwi tam wstawic, tak to faktycznie sÂłychac wszystko z gabinetu.-Zacz¹³em mówic i w tym momencie obj¹³em ArisĂŞ, cieszÂąc siĂŞ jej bliskoÂściÂą.
-Ten dziwny goÂśc przyszedÂł tutaj reklamowac swojÂą organizacje. MasÂło coÂś tam czy inna margaryna,o mam tu zapisane, zobacz- wskazaÂłem na kartkĂŞ, gdzie nabazgraÂłem w trakcie rozmowy ,,Masurao no Sora''. WiĂŞc ten goÂśc w raz ze swojÂą ÂśmiesznÂą organizacjÂą nalegaÂł, abym mu siĂŞ zwierzyÂł ze swoich planów dotyczÂących polityki. ProponowaÂł teÂż jakieÂś sojusze z tÂą swojÂą mĂŞtnÂą organizacjÂą... SpÂławiÂłem go, zlecajÂąc dosc trudnÂą do wykonania misje. Nie wyglÂądaÂł na takiego co by temu zadaniu podoÂłaÂł.
ZwijajÂąc siĂŞ w k³êbuszek, i przy okazji uÂświadamiajÂąc sobie, Âże koty i kotki to majÂą naprawdĂŞ fajnie z tym swoim elastycznym krĂŞgosÂłupem, zerknĂŞÂłam niechybnie kÂątem oka na nazwĂŞ organizacji. Nic mi nie mówiÂła, co nie znaczyÂło, Âże nie mam szacunku do osób nale¿¹cych do MNS bÂądÂź teÂż uwaÂżam siĂŞ za lepszÂą.
Gdy tak sobie le¿a³am/siedzia³am na Aio, ten wysnu³ bardzo problematyczny temat. W miarê dobrze post¹pi³ z goœciem, co do tego nie by³o w¹tpliwoœci, jednak ja postanowi³am brn¹Ì dalej, g³êbiej.
-W tych czasach, kochanie, kaÂżdy musi siĂŞ jakoÂś rozwijaĂŚ, trzymaĂŚ, osÂłaniaĂŚ. Nawet jeÂśli jest podrzĂŞdnym shinobi, to jedynie Âświadczy o tym, Âże wysoko mierzy i chce siĂŞ staĂŚ lepszym ninja. Organizacje czĂŞsto to oferujÂą. Na przykÂład takie moje Akatsuki....no to akurat wyjÂątek jest, bo na ogóÂł, to sama siedziaÂłam tam i nikt nie mógÂł siĂŞ mnÂą zaj¹Ì. Nadal jestem chuuninem, wioska praktycznie o mnie zapomniaÂła....wszystko i wszyscy zapomnieli..-zmartwionym gÂłosem skoĂączyÂłam, opierajÂąc siĂŞ gÂłowÂą o prawÂą dÂłoĂą Mizukage. CzuÂłam siĂŞ jak na jakiejÂś kozetce
-Nie martw siĂŞ, teraz masz mnie. Ja zawsze bĂŞdĂŞ o Tobie pamiĂŞtaÂł. A Akatsuki nie jest dobrym przykÂładem organizacji, do której powinni wstĂŞpowac mierzÂący wysoko shinnobi. Wybacz kochanie, ale myÂślĂŞ Âże to banda szaleĂąców pragnÂących wÂładzy nad Âświatem za wszelkÂą cenĂŞ. OczywiÂście za wyjÂątkiem jednej piĂŞknej dziewczyny...
Co do twojej rangi, to pamiĂŞtaj, Âże ranga nie zawsze jest proporcjonalna do poziomu umiejĂŞtnoÂści shinnobi. ZresztÂą Ty i tak jesteÂś wyjÂątkowa i to siĂŞ nie zmieni, niezaleÂżnie od tego czy byÂłabyÂś genninem czy Jouninem.- PowiedziaÂłem, ukÂładajÂąc siĂŞ na krzeÂśle tak, aby Arisie byÂło jak najwygodniej.
-No w sumie racja...MoÂże po prostu jestem za mÂłoda, by pewne rzeczy po prostu widzieĂŚ? Nie widziaÂłam nigdy prawdziwego Akatsuki w akcji, a szczególnie samej siebie...Poza paroma technikami, które moÂżna rozproszyĂŚ prostym Kai to nic nie umiem....ech...MoÂże ty mi coÂś zaproponujesz, co?-spytaÂłam, spoglÂądajÂąc na biurko w poszukiwaniu lusterka. ZdziwiÂło mnie to jak Aio mógÂł siĂŞ odnaleŸÌ w tym..hm..burdelu, nieÂładzie, chaosie? Takie sÂłowa nasuwaÂły mi siĂŞ na myÂśl, bo tylko tak oddaÂłabym stan biurka
ZauwaÂżyÂłem krytyczne spojrzenie jakim Arisa obdarowaÂła moje biurko...
-Oj, co tak patrzysz? No, po prostu wszystko mam na wierzchu, pod rĂŞkÂą. Póki jest jedna warstwa to Âłatwo wszystko odnaleÂśc. Co do technik, to chyba nie wiele mogĂŞ CiĂŞ nauczyc, chyba Âże wÂładasz raitonem. Poza technikami raitonu znam parĂŞ technik klanowych i trochĂŞ taijutsu. No i shunshin'a.
-Póki jest jedna warstwa...tylko Âże ja tych warstw to z piĂŞĂŚ widzĂŞ...MógÂłbyÂś choĂŚ raz zrobiĂŚ porzÂądek..albo wynaj¹Ì kogoÂś od takich robót. Nie patrz tak na mnie, ja ci nie posprzÂątam!-uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ cierpko, zsuwajÂąc na bok jakieÂś papiery, by móc poÂłoÂżyĂŚ nogi na czystym skrawku blatu biurka, który godzien jest moich stóp. A Âże takie miejsce znalazÂło siĂŞ w mig, tuÂż przede mnÂą, zostaÂło mi tylko odpowiedzieĂŚ na propozycjĂŞ Aio.
-Niestety, ale ani nie operujĂŞ raitonem, ani nie korzystam z taijutsu. Skoro przeglÂądaÂłeÂś parĂŞ razy moje akta to powinieneÂś wiedzieĂŚ czym zajmuje siĂŞ mój klan, hm?
-Rangiku(moja npc:P) czasem to robi, ale wtedy nie mogĂŞ nigdy nic znaleÂśc. A sam nie sprzÂątam - nie widzĂŞ potrzeby, przecieÂż baÂłagan tak czy inaczej znów siĂŞ zaraz zrobi. MogĂŞ wÂłaÂściwie zlecic Anulejowi, wiesz, to ten dziwak co wylezÂł wczeÂśniej z podÂłogi, posprzÂątac, ale on miewa dziwne sposoby rozwiÂązywania problemów. A ja dziĂŞkuje za autorskie systemy segregacji autorstwa Anuleja... I tak, wiedziaÂłem Âże twój klan specjalizuje siĂŞ w iluzjach, ale myÂślaÂłem, Âże moÂże posÂługujesz siĂŞ teÂż jakimÂś innym stylem walki - a kartoteki nie zawsze sÂą na ten temat aktualne. W genjutsu nie bÂłyszcze. Konkretniej, to wcale siĂŞ na nim nie znam.
Anulej przeraÂżony ostatnim zajÂściem, a tym bardziej Âże sÂłyszaÂł kobiecy gÂłos postanowiÂł uÂżyĂŚ drzwi. A nawet szczytowe osiÂągniĂŞcie, zapukaÂł.. jak siĂŞ w trumnĂŞ puka. Na sobie miaÂł ten sam potargany, poniszczony stary pÂłaszcz i ten sam poniszczony zasÂłuÂżony kapelusz. Jedyna róÂżnica to piórko które mu siĂŞ uÂłamaÂło, a dalej; Nekozuma Âści¹³ wÂłosy, schowaÂł okularki i wyglÂądaÂł... jakoÂś maÂło Âżyczliwie. JednakÂże czekaÂł za drzwiami, zostawiajÂąc dwa ÂłaĂącuchy
niczym Gaara rozkaza³ im coœ d³oni¹. Ciê¿ko oddycha³ wzi¹³ dwa g³êbsze wdechy, specjalnie siê uspokaja³. Dobrze wiedzia³ ¿e szybko go nie wpuszcz¹, w koùcu trza siê w koùcu kiedyœ ubraÌ....Albo zostawmy takie komentarze sobie, zapewne Anulej by³ zwyczajnie zazdrosny. Nie o dan¹ osobe, nie nie to nie zazdroœÌ o Aio. Ani o t¹ ma³¹ Ambasadorkê, tylko ta¿ ¿e ma siê kogoœ. Dobra zaraz ...
-Tym bardziej do siebie pasujemy i uzupeÂłniamy siĂŞ.-wyszczerzyÂłam zÂąbki, cieszÂąc mordkĂŞ niczym teletubiÂś. Hm...dawno nie udawaÂłam jednego z z pluszowych gansterów, ale moÂże uda mi siĂŞ w swoim czasie nadrobiĂŚ stracone wygÂłupy. Gdy do gabinetu wszedÂł mĂŞÂżczyzna, wyglÂądajÂący niczym Âżul spod sklepu (ale takiego dla elit, nie pierwszy lepszy "Przyjaciel"), westchnĂŞÂłam ni to radoÂśnie, ni smutno, by zaraz zeskoczyĂŚ z kolan Aio i za jego fotelem dokoĂączyĂŚ ubieranie siĂŞ. Przez ten czas, jedyne co rzekÂłam to:
-CoÂś dzisiaj masz chyba dzieĂą otwarty. Normalnie nie moÂżna dÂłuÂżej z tobÂą posiedzieĂŚ...Ale to nie szkodzi
-Prosze-stwierdziÂłem, sÂłyszÂąc pukanie. W drzwiach ujrzaÂłem Anuleja... znowu.
-Siemasz Anulej... co ciĂŞ tu sprowadza? Znowu?- spytaÂłem, przyglÂądajÂąc siĂŞ nowemu ,,imidÂźowi'' Âżebraka. No no... zrobiÂł sobie na mordce jakieÂś malunki, albo go ktoÂś pomazaÂł.
Anulej wszedÂł do Âśrodka, uÂśmiechajÂąc siĂŞ kontem ust nieco zÂłowieszczo
- A co ma byĂŚ? ZmokÂłem straciÂłem dwa dni a nikt siĂŞ nie pojawiÂł. O widzĂŞ Âże Animal planet dalej leci. Jestem bardzo zÂły, i Âżeby nie uÂżyĂŚ innych sÂłów zapytam szczerze. Czy wy ze mnie kpicie?

Nekozuma zamkn¹³ drzwi za sobÂą, i nieco podejrzliwie spoglÂądajÂąc po caÂłym otoczeniu liczyÂł, coÂś w pamiĂŞci obliczaÂł obserwujÂąc Mizukage. Anulej pewnie siĂŞ zezÂłoÂściÂł za piórko.... to mógÂł byĂŚ powód, ale nie wiem czy najwaÂżniejszy
MajÂąc juÂż na sobie caÂły kubraczek, wyjrzaÂłam delikatnie zza fotela, obserwujÂąc dziwnego pana naprzeciwko Aio. Nieznajomy facecik w potarganym przez ciĂŞÂżkie Âżycie pÂłaszczu i mordkÂą mówiÂącÂą, Âże mogÂła byĂŚ to ofiara samogwaÂłtu, nie wyglÂądaÂła doœÌ dobrze. MartwiÂłam siĂŞ, Âże mĂŞÂżczyzna pachnÂący starym twaroÂżkiem moÂże po prostu upaœÌ przed nami na podÂłogĂŞ i wiĂŞcej juÂż nie powstaĂŚ. WychyliÂłam siĂŞ wiĂŞc caÂła zza mebla na którym siedziaÂł Mizukage, by w razie potrzeby podtrzymaĂŚ "renciste". Do ucha Aio szepnĂŞÂłam jednak tak, pochylajÂąd siĂŞ tuÂż nad nim:
-Kim ten pan jest? Znacie siĂŞ?
-To Anulej, Jounin Kiri. Dodatkowym jego zajĂŞciem jest wypowiadanie kwestii ,,kierowniku, poÂżycz 2 zÂłote na wino'' pod okolicznym monopolowym, przynajmniej na to wyglÂąda.-Najpierw odpowiedziaÂłem Arisie, a potem przeszedÂłem do Anuleja:
-Co ci Anuleju odwala? za duÂżo drobnych na winczacho wydziadowaÂłeÂś i Ci zaszkodziÂło? O czym mówisz?
SÂłyszÂąc na winko cicho wypowiedziaÂł
- Hyouro no Jutsu

Anulej uÂżyÂł najszybsze jusu i rangi S ot tak, ale troszkĂŞ inaczej... Lustra pojawiaÂły siĂŞ cztery dookoÂła jedno jako dach i jedno jako... podÂłoga. ByÂły tak blisko siebie Âże powstaÂło pudeÂłko, a po chwili ujrzeliÂście "Âżebraka z bliska" z jego dziwacznymi uszami. Nekozuma wiedziaÂł Âże utrzyma to jusu tylko 2 tury, ale przynajmniej sobie z nimi pogada. Chidori jedno to wytrzyma, a genjusu... staÂło siĂŞ wÂłaÂśnie bezuÂżyteczne gdy wszedÂł w Lustra

- MoÂżliwe Âże nie chcesz przy kimÂś gadaĂŚ, moÂżliwe Âże chcesz doprowadziĂŚ mnie do szaÂłu
/powiedziaÂło 6/
-1200pch