Mury miasta

Murami miasta jest ogromna gora otaczajaca miasto.

Akowcy stoja na gorze, obserwojac wioske.

---

SpojrzaÂł na Shi
-I jak ?
ZapytaÂł
(przepraszam Itachi, nie czytalam tych postow wszystkich, jakbys mogl to napisz jeszce raz swoja nauke techniki, bo chyba o to chodzi)
PrzyszÂła powoli z Summonem.
- Witam.. Ten Berozz chyba zamierza nam siĂŞ oddaĂŚ dobrowolnie xP
Ale prócz tego to on chce Gaare zÂłapaĂŚ. Mnie zbytnio nie sÂłucha.
PrzymkneÂła oczy ze zmĂŞczenia i dalej mowiÂła:
- Co teraz?

---

[pojawia sie klon i rozgÂąda]
-Czy to nie Itachi? Ale kim jest ta dróga [popatrzyÂł na dóÂł]
-Czy ciebie zwÂą Uchiha Itachim [zapytaÂł klon]
Chowam siê za ska³¹
- hmm.. - zastanowila sie przez chwile - Jestes pewna , ze to nie jest plapka?
Popatrzyla na Yamato.
Juz tego typa gdzies widzialam..
[zszedÂł ze skaÂły na której byÂł klon]
*GdzieÂś widziaÂłem tÂą dziewczynĂŞ*
Znikam
NMM
//dziwne wydaje mi sie ze w tym temacie bylo okolo 20 stron \\\

No bo byÂło, ale nie ma ;/
ZrobiÂł sie zamĂŞt. UsuniĂŞte.
- Nie wiem, ale jesli na przykÂład teraz by siĂŞ oddaÂł dobrowolnie. Ale tak Âże go uÂśpimy to jestem pewna, Âże mu zaleÂży... Ale jesli chce osobiscie iÂśc do Aka to mozliwe, Âże krĂŞci.
[usiadÂł na kamieniu i zapytaÂł]
-JeÂśli moÂżesz to czy mógÂłbyÂś odpowiedzieĂŚ mi na parĂŞ pytaĂą [zapytaÂł spokojnie]
Przychodz skadÂś tam, zaraz potem zatrzymuje siĂŞ i spoglÂąda na góry
-Hmmm wiec tam jest moja nowa wioska OtarÂł czoÂło z potu i ruszyÂł dalej ku góra
"Yamato ty durniu.Chce pogadaĂŚ z Akowcami a tu on wyskakuje.K****!"-pomyÂślaÂłem
Czego on moze chciec od Itachiego?- patrzyla na Yamato uwaznym
wzrokiem , gotowa do walki jakby chcial sie rzucic.

- robi sie tutaj tloczno.. - mruknela do Anyi.
Nagle spotyka ma³ê zgrupowanie ludzi w czarnych plaszczykach z motywem czerwonych chmurek
-Ohayo.
KÂładĂŞ rĂŞkĂŞ na ziemi i dziĂŞki kontroli piasku ÂłapiĂŞ Yamato
-Witaj [powiedziaÂł do przybyÂłego]
-Mozesz sie uspokoiĂŚ [powiedziaÂł klon do Shi] Jestem tu w pokojowych zamiarach...Mam tylko pare pytaĂą odnoÂśnie mojego klanu [powiedziaÂł spokojnie]

Uzywam Moku-Kawarimi aby uciec przed piaskiem
Puszczam Yamato.I niepostrzeÂżenie przechodzĂŞ za drugÂą skaÂłe
Spojrzal na Yamato
-Tak ?
zapytaÂł
- Co chcesz?
SpojrzaÂł na Shi
-Pytam sie o Samopoczucie

// Ayano zatwierdzila mi ta technike... wiec napisac od nowa nauke czy nie //
Yamacie udalo sie uciec przed piaskiem.
Berroz wszedl na druga skale

//nie Itachi nie musisz//

- a.. o moja samopoczucie chodzi.. nienajgorzej.. denerwuja mnie ludzie, ktorzy wciaz tu sie kreca..
"Chwilke odsapne"
Usiad³ na skale, za³o¿y³ jak¹œ hustê na g³owe i zaczo³ przygl¹daÌ siê zaistnia³ej sytuacji
PrzyglÂądam siĂŞ im
-"Czego ten Yamato tu szuka."-pomyœla³êm
-Chodzi mi o klan Senju...Berroz mówiÂł ze ty go wybiÂłeÂś natomiast ty mówiÂłeÂś Âże to on ich zabiÂł....ChcĂŞ znaĂŚ prawdĂŞ [powiedziaÂł]
-Klan senju... tak pamiĂŞtam o nim. Gdy Berozz naleÂżaÂł jeszcze do Akatsuki dostaÂł misjĂŞ o wybicie tego klanu ze wzglĂŞdu na jakieÂś tam kÂłopoty...
Westchn¹³
-Niemam pojĂŞcia co siĂŞ staÂło dalej... Wiem Âże potem Berozz odszedÂł i dalej nie wiem...
-"GÂłupi Itachi,po co on to wogóle muwiÂł"-pomyÂślaÂłem
-Czyli jednak Berozz byÂł mordercÂą...dzieki...to mi bardzo pomogÂło
"Ja nawet tego nie zrobiÂłem.Nikt tego nie zrobiÂł.Po co Itachi to mówiÂł.Nie doœÌ Âże narobiÂł mi wrogów to i przy okazji sobie.Ale beznadzieja"-pomyÂślaÂłem
Zasada numer jeden: nigdy nie ufaj zlym charakterom.
zasada numer dwa: ... zwykli smiertelnicy sa strasznie naiwni..
- -_-'' Usiadla sobie na skale.
- Gdie teraz moze podziewac sie Berroz?
WszedÂłem ostentacyjnie na mur Âżeby popatrzeĂŚ na wioskĂŞ.
Gdy nagle ujrzaÂłem caÂłe zbiorowisko.
'Berozz pewnie wspóÂłpracuje z Aka'
PojawiÂła siĂŞ na samÂą myÂśl o zdradzie lisia czakra. PojawiÂły siĂŞ pazury i czerwone oczy.
Wyciaga buteleczke z woda i zaczyna ja pic
"Ciekawe o co kaman?"
"Ta i jeszcze ona nad mojÂą gÂłowÂą.Pewnie Anyano o niczym im nie powiedziaÂła.Jak siĂŞ pokarzĂŞ na pewno mnie zabiorÂą do swojej siedziby.KurdĂŞ a techniki teleportacji mogĂŞ uÂżyĂŚ tylko raz na dzieĂą.Ale beznadzieja,juÂż po mnie"-pomyÂślaÂłem
Pojawia siĂŞ pierwszy ogon.

Dodane po 1 minutach:

Co raz bardziej siĂŞ denerwujĂŞ i pojawia siĂŞ kolejny ogon.
Dopiero po chwili zauwazyla Naruto
- znowu ten zwariowany dzieciak... - westchnela na glos..
TY!!!!! Czy on nie ma przypadkiem demona?! Przyjrzala mu sie uwaznie..
Czerwone oczy.. Pazury.. taak! On ma demona.
- chce mi sie swierzej krwi. - popatrzyla na Hikaru.

Naruto - pojwaia sie pierwszy ogon demona.
Berroz narazie stoi bez ruchu.
WyczuÂł Chakre Kyuubiego
-Shi... Naucz mnie jakieÂś nowej techniki Defensywnej...
SpojrzaÂł na NiÂą
-niemam chyba Âżadnej takiej techniki...
pojawil sie drugi ogon
-Eeee?. Patrzy na Shi oO
Pojawia siĂŞ trzeci ogon.
'Zaraz go zatÂłukĂŞ. Nie znoszĂŞ zdrajców doœÌ siĂŞ o nim nasÂłuchaÂłem.
Pojawia siĂŞ czwarty ogon i Naruto zmienia siĂŞ w miniaturke Kyuubiego.
Swój gniew kieruje na Berozza.
PrzybiegÂłam z psem strasznie zauwazyÂłam ogony
-Naruto-KrzyknĂŞÂłam.
=Akatsuki juÂż tu jest...Musze ratowaĂŚ Naruto!=PomyslaÂłam i pobiegÂłamw strone akatsuki
-KYAAAA-KrzyknĂŞÂłam wyjmujac katane
-Wo w c**j Jinchuriki Odskakuje na bezpieczna odlegÂłosc
Uœmiechn¹³ siê gdy zobaczy³ keiko
AktywowaÂł Sharingana
-Bakuretsu KAge Bunshin No jutsu!
powiedziaÂł i zrobiÂł dwa klony.
Jeden z klonów zacz¹³ biec na keiko
Nagle spadÂł na ziemie i zrobiÂł wÂślizg pod keiko
i ? WYBUCHÂł!!!
Keiko odleciaÂła z maÂłymi ranami na kilka metrow

( to jedna z moich technik a niepamietam jak brzmialo to slowo co kazalo wybuchnac ...)
(nie wiem ale KeiKei tu nie ma)
Na ciele powjawia mi siĂŞ 1 ogon.
=Nie moge zbytnio ryzykowaĂŚ=PomyslaÂłam
Pojawiam siĂŞ przed Itachim.
-Spokojnie.Mam ich od groma-powiedziaÂłem do niego.
RobiĂŞ pieczĂŞci.
-Dorou Doumu-zamykam Naruto w wiĂŞzieniu z ziemi.I wysysam z niego chakre.
-Um Przelknol sline i schowaÂł sie za jakims gÂłazem
( dobra ja ide nie pisac bezemnie!! )
Zbieram ca³¹ si³ê na jak¹ staÌ miniaturkê Kyuubiego i rozwalam wiêzienie rzucaj¹c siê na Berozza, odpycham Itachi'ego na bok.
A caÂłej siÂły i prĂŞdkoÂści walĂŞ w twarz Berozza.
(yyy Itas.. nie ma Tu Keiko...)
W pospiechu zÂłapaÂłam rĂŞke Naruto
-Naruto uspokój siĂŞ...Prosze-PowiedizaÂłam
pojawiam sie w samym Âśrodku walki
-Co tu siĂŞ dzieje Naruto czemu zesobÂą walczycie
<nie wtrÂącajcie siĂŞ w walkĂŞ, mamy MG juÂż>

Dodane po 27 sekundach:

<poza tym nie ma juÂż Naruto jest miniaturka Kyuubiego>
(Yuko sorki, ale jesli go lapiesz za reke to chyba ona ci sie spopiela x))
BLAGAM WAS WOLNIEJ!!! NIE NADARZAm!!!!!

Yuko odleciala na pare metrow o tylu. Pojawil sie jej pierwszy ogon.
Dotknela Naruto i bardzo poparzyla sobie reke.

Berroz zamknal w klatce Naruto. Wyssal mu troche czakry.
Naruto sie uwolnil.
(ps Naruto juz nie kontaktuje z rzeczywistoscia.)

Shi stanela za Hikaru zlapala go za ramie.
- A Ty gdzie sie chowasz? - Wyszczerzyla kly
[Âłapie Naruto w Moku-Hitoya no Jutsu]
-Uspokój siĂŞ....narazie daj sobie z nim spokój]
<Oki>
Anyano - leze!

Anya staÂła spokojnie.
/LEE DO CHOLERY, ILE JESZCZE OSóB ÂśCIAGNIESZ! PZRED CHWILA BYÂłY KASOWANE POSTY A TY JUZ SIE WCINASZ?!///

- Dzieciaku, - powiedziaÂła do naruto - lepiej posÂłuchaj swojej Sensei bo robisz z siebie durnia.
-Shi musimy uciekaĂŚ.NiedÂługo caÂła Suna,Konoha i ANBU siĂŞ zlecÂą nie morzemy ryzykowaĂŚ.
podchodze do Hikaru Saito kÂłaniam sienisko
-witam madam jestem Lee

Dodane po 1 minutach:

-co tu sie dzieje czyzby jednak Sabaku no Berozz byl zdrajcÂą??
=Moja rĂŞka...=Próbuje wyzywoliĂŚ w sobiĂŞ wiĂŞcej mocy
=Ocale Naruto nawet za cene wÂłasnego Âżycia..=PomyslaÂłam
Berroz ma sppopielona twarz po uderzeniu przez Naruto.
Yamato Ciebie tutaj nie ma, skad sie w ogole tutaj znalazles??

- Berroz jesli chcesz udowodnc, ze jestes gotow byc w akatsuki
pokonaj tego ogoniastego.
-ÂŻe co?? oO Madam?
-Hikaru Saito. Mnie sie nie pytaj.
(bardzo przepraszam ale nie wiedziaÂłem Âże to impreza zamknieta )

Idz se gdzieÂś z Saito. Bo tutaj sie toczy wiele spraw!
Wyszarpalem siĂŞ z techniki Yamato uÂżywajÂąc caÂłej siÂły jako Kyuubi i zaatakowaÂłem Berozza potĂŞÂżnÂą eksplozjÂą wydobywajÂącÂą siĂŞ z paszczy.
Atak byÂł skierowany tylko na niego.
[uderza Berroza Moku-Hada no Jutsu]
-ty podÂły gadzie [klon uderza znowu]
-Czyli jednak ty jesteÂś szpiegiem Aka
=YONBI DAJ MI SWEJ SIÂŁY!!!=PomyÂślaÂłam
(jak mnie nie ma jak ja tu od pierwszej strony siedze -.-)
(sorki ten ava mnie zmyliÂł )
przygladam sie uwaznie walce
*jestem anbu mam prawo tu byĂŚ -pomyslaÂłem*
Yamato, ale to Twoj klon .. xP nie mozesz robic skomplikowanych czynnosci.

skomentuje dopiero w tedy walke jak Berroz cos odpisze.
-Sie poczeka az wszystko minie i sie wejdzie do wioski PowiedziaÂł sam do siebie
*gdybym tylko mugÂł dolaczyĂŚ do walki-pomyslaÂłem*
-Ok.Shukaku pomorzesz,
-Z przyjemnoÂścia
RobiĂŞ pieczĂŞci
- Doryuu Taiga-rzeka bÂłota zmierza w kierunku Naruto
RobiĂŞ kolejnÂą pieczĂŞĂŚ
-Doryuudan-w niego zmierza 5 pociskow blota z paszczy smoka
- Lee, moÂżesz walczyĂŚ ze mnÂą- sykneÂła zÂła na wszystkich.
[I see you!], po co to wszystko - pomyslaÂła stajÂąc z pozycji do walki, charakterystycznej dla jej klanu.
- Ale jesli nie wiesz, to masz walczyĂŚ z Saninem - wychwaliÂła sie
Walka
Naruto vas Berroz:
Eksplozja zamroczyla Berroza, ma pecha , bo jeszce nie "porzyczyl"
mocy swojego demona. Jest bardzo przypalony.

Yamato vas Berroz
Berroz dostaje lupnia od Yamato,
Berroz na wyczerpaniu.

Anya vas Lee?
Anya proponuje walke?
Podbiegam szybko do Berozza jako Kyuubi i zadaje potĂŞÂżne ciosy pobitemu juÂż Berozzowi.
Mi tam sie laĂŚ nie chce, ale jak Lee szuka wraÂżeĂą to go moge podtemperowaĂŚ
Walka
Berroz v Naruto.
Rzeka poplynela w kierunku Naruta,
dwa pociski ugodzily w mini Kyuubiego

-moja droga pani walka jest moim zycie nie lekam sie zadnych wyzwan im lepszy przeciwnik tym lepsza walk.KÂłaniam sie nisko aby oddaci szacunek
-Wiec jezeli chcesz bede walczyÂł z tak znakomitym ninja jak ty.Wmoich oczach pojawiÂły sie iskierki
*to bedzie walka -pomyslaÂłem *
Porzyczam moc od Shukaku i regenrujĂŞ sie
Pojawia siĂŞ piÂąty ogon Naruto odczuwa to co raz bardziej przez co i Kyuubi i Naruto sÂą bardziej rozwÂścieczeni. Kyuubi uÂżywa czakry Âżeby utrzymaĂŚ siĂŞ na powierzchni bÂłota.

Dodane po 41 sekundach:

I atakujĂŞ Berozza kolejnym potĂŞÂżniejszym juÂż promieniem wydobywajÂącym siĂŞ z ust.
B v N
Berroz regeneruje sie, ale zarazem jest bity przez Naruta.
Rany baaardzo powoli sie regeneruja.

A v L
Lee odpowiada grzecznie i kulturalnie.
StaÂła nadal w takiej samej pozycji. Oboje jesteÂśmy mocni w TajJutsu...
- Hm... nie mam ochoty siĂŞ wysilaĂŚ. MoÂżemy powalczyĂŚ, ale nie dziw sie jak za 20 minut siĂŞ wycofam - powiedziaÂła znudzonym tonem.
moze ja zaczne jezeli pozwolisz
B v N

Berroz na wykonczeniu sil.
nie zamienil sie w demona, wiec dostaje obrazenia takie jak zwykly smiertelnik.
Berroz ledwo uniknal smierci. Mndleje.
KOniec walki wygrywa naruto, niech teraz ktos zajmie sie jego czakrra!!
A prosze bardzo - powiedziaÂła normalnym tonem.
Harry staÂł przed niÂą. Anya uÂśmiechneÂła siĂŞ kpiÂąco i stworzyÂła jednego klona. W jej oczach widaĂŚ juÂż byÂło Byakugan.
RozszalaÂły demon ucieka [nmm]
=Naruto jak skoĂączysz wkrocze.Nie martw siĂŞ=PomyslaÂłam
-Dlamnie to bedzie prawdziwy zaszczyt walczyĂŚ z toba te 20 minut
*szkoda ze sie nie spotkalismy wczesniej- pomyslaÂłem *

Piszaj atak czÂłeku! xP ja poczekam az edytniesz, nie ma co gÂłupio gadac.
- Anya!!!! Ty sie dlugo nie baw z nim!!! Berroz jest ranny .. zabieram go do nas...

Pojawiaja sie 4 klony Shi.
Kazdy bierze Berroza na ramiona .
- idziemy pedem! moze uda nam sie go odratowac.
Shi zebrala troszke krwi do fiolki..
Poszla.
nmm
WstajĂŞ i podchodzĂŞ do Itachiego

jakim sposobem moÂżesz wstaĂŚ po takim ataku? to czy wstajesz decyduje MG!!!! albo bedzie ost
SpojrzaÂł na Lee
-JeÂżeli coÂś wiĂŞkszego stanie siĂŞ Anyi, wierz mi Âże potraktujĂŞ ciĂŞ Mangyekou Sharingan'em a potem CiĂŞ wykoĂączĂŞ
powiedziaÂł do Lee
SpojrzaÂł na Miniaturke Kyuubiego
UÂśmiechneÂła siĂŞ do Itachiego. Pewnie gdyby byli bliÂżej to by go przytuliÂła xP
- DziekujĂŞ, ale mam nadziejĂŞ ze sobie poradze. Nie zamierzam sie zresztÂą wysilaĂŚ.
klon wbiegl na mur i dzieki zamieszaniu schowal sie za kamieniem i nikt go nie zauwazyl
scigam cienzarki
wykrzyczaÂłem
-Kage Bunshin no Jutsu. i pojawiÂły sie 3 klony
dwa staja przedemna na pozychjazch obronych z kunaj w dloni
a jeden z nich wyskakuje w gore
poczym ja robie to samo i wykonuje na nim Omote Renge
co ruwna sie udanym lotosem i otwarciem 1 bramy
O_o PopatrzyÂła na niego dziwnie. Po co on az tak sie meczy... - westchneÂła i szybko wykonaÂła Jutsu.
-Hakkeshou: Kaiten - zaczeÂła sie bardzo szybko obracaĂŚ, rzuciÂła jednoczeÂśnie 3 senbony w Lee. Atak miaÂł mu uniemoÂżliwiĂŚ jakikolwiek kontakt z niÂą, jednoczeÂśnie blokujÂąc jego jutsu.
Pojawiam siĂŞ z Naruto na rĂŞkach obok czÂłonków Akatsuki ...
(mg teraz ty chiaÂłem tylko dodac ze jestem pierszy i szybszy a na obronie zostawilem 2 klony tak latwo ci nie pujdzie skarbie
)

e sorry, ale co te klony dadza? A wlg to Twoja technika jest Âśmiertelna... nie wiem po co takiej uÂżywach, chcesz sam siebie wykoĂączyĂŚ?
Ty zostaw go-KrzyknĂŞÂłam gÂłoÂśno biegnÂąc w jego strone
-Yuko sensei pomóÂż.-powiedziaÂłem jeszcze.
Uaktywniak Etarnal Sharingana ... WidzÂąc Âże Yuko biegnie w mojÂą stronĂŞ patrze jej w oczy i ÂłapiĂŞ w Genjutsu (O ile Mg potwierdzi)
Patrze mu w stopy (Âżeby genjutsu dziaÂłaÂło musze patrzeĂŚ ciw oczy)
Pojawiam siĂŞ obok Itachiego.
-Mam pewnÂą sprawĂŞ do ciebie.Znajdziesz chwilkĂŞ czasu dla mnie?-powiedziaÂłem do Itachiego.

Przypomina ci, Âże jesteÂś w siedzibie Aka zamkniĂŞty i jesteÂś nieprzytomny ZARAZ DAM CI BANA!
KorzystajÂąc z nieuwagi Madary wyÂślizgn¹³em siĂŞ i podczoÂłgaÂłem za Lee. Potem spadÂłem z murów..[nmm]
<PowiedziaÂłaÂś to po fakcie ;P>

Dodane po 1 minutach:

<Nie byÂło by szans Naruto ÂżebyÂś wypad mi z rÂąk i ja bym nic nie zauwaÂżyl >
Naruto ucieka, ale Yuko zÂłapano w genjutsu.
Berozz, jesteÂś w wiezieniu!
SpojrzaÂł na Berozza
- o Co Chodzi?
zapytaÂł z Sharinganem w oczach
[color=darkred]-_-''
mg wie, ale mg tez czlowiek i mg jest glodny.
Anyia senbombami ugodzila dwa klony i w Lee.
Klony zniknely.
Lee uniknal Senbomby, powiodla mu sie sztuczka z pierwsza brama.
Anya jest owinieta w bandaze xP
Rzucam Kunai w stronĂŞ Yuko która musi zrobiĂŚ unik po czym znikam ... <NMM>
<geezz jestem zdeizertowana>
Unikam kunaia
<MoÂżna wytÂłuamczyĂŚ?>
<to w takim razie nie mogÂłeÂś zÂłapaĂŚ Kyuubiego w eternal bo nie musiaÂł patrzeĂŚ w oczy tylko pisaÂłem Âże biegaÂł rozszalaÂły a wtedy sie nie patrzy w oczy.>

Dodane po 17 sekundach:

MNIE TU NIE MA
<ÂŻeby kontrolowaĂŚ nie musi patrzeĂŚ w oczy tylko Âżeby zÂłapaĂŚ w gen jutsu>
Harry rzuca siĂŞ na Lee. Ma ostre zĂŞby, próbuje przegryŸÌ bandarze.
nie zastanawijac sie dÂługo zaczynam sie krecic wokul wlasnej osi i udezam nia o ziemi ultra lotos poczym atakuje jescze lezaca z lee wind kopniecie z pil obrotu ja oslepia poczym podcinam jej nogi wurzycam w powietrze i udezam z peÂłenego obrotu
(moje kombo ) nie ma szans aby zdazyl muj speed w pierszej brami to 150 pare
(czy ty oglÂąd¹³eÂś odcinke w którym Itachi nie zÂłapaÂł Gaia bo nie patrzyÂł w oczy?Kurenai i Asuma mieli zamkniete oczy wiĂŞc nie wpadli w Genjutsu.kakashi wpadÂł bo nie jest z klanu Uchihi)
Pojawiam siĂŞ spowrotem niech to szlak ... ZwiaÂł mi ;/ Patrzy na Yuko no to walczymy ...

Dodane po 50 sekundach:

<Mu nie chodziÂło o zÂłapanie w genjutsu mu chodziÂło o kontrole Kyubiego>
<litoÂści moÂżecie mi wytÂłumaczyĂŚ bo to jest rĂŞkÂą noga mózg na Âścianie>
Yuko, a w shippuudenie jest ze wystarczy siĂŞ w palec popatrzeĂŚ. Ale to w przypadku Itachiego. No dobra, jak chcecie walczyĂŚ to pisaĂŚ ja sĂŞdziuje.
<ok Anya ty Mg oki doki >
StojĂŞ z Uaktywnionym Eternal sharinganem i czekam na ruch Yuko ...
-Tsukimaru biegnij do Naruto...Zdaj siê na wech.-Powiediza³am cicho.Pies znikn¹³.
Wyszykow¹³am siê do walki
(nie zapominajmy o rozproszeniu)
TworzĂŞ 2 Kage Bushiny które okr¹¿ajÂą Yuko ... Po chwili klony wybuchajÂą ...
Skoczy³¹m w góre.

(moÂże tak
Ja
Ty
Mg
Itd?)
Uœmiechn¹³ siê
-Anya. jak skoĂączysz walke to Wróc do Siedziby
powiedzia³ i znikn¹³

(niechce mi sie przeÂłaziĂŚ przez posty bo niemam czasu... NArka jestem w siedzibie ok )
<Ok to teraz ja a potem MG> WyjmujĂŞ Katane podbiegam do Yuko i czekam próbujÂąc zÂłapaĂŚ jÂą w genjutsu ...
walka Lee v Anya
nadal niedoceniacie Akatsuki, ech.. (jestesmy na troche wyzszym poziomie niz chunin)
Harry przegryzl bandaz,
Anya dostaje tylko z pol obrotu.
Klon zadrasn¹³ Yuko, ale niepowa¿nie.
ProszĂŞ Yuko zaczynaj
przeczytaj opis sila nie mogla dostac tylkko z pul obrotu bo to jest combo a kopniak z pul obrotu ma to do siebie ze przed udezeniem oslepia przeciwnika blyskiem wiec powina dostac wszystkim calym combo )
-_-'' nie sprecyzowales Lee.
Jestem Mg, i kurczak blady zwyklym czlowiekiem,
nie znam wszystkich technik na pamiec.
Anye odrzucilo do tylu bardzo mocno.
WykonaÂłam piĂŞczecie
-Kuchiyose no jutsu.-PojawiÂłam siĂŞ na Âżabie bojowej a ona ruszyÂła na Madare
(sprecyzowalem pisaÂłem blysk oslepia przeciwnika ale niech bedzie ze muj blad kochany MG )/ko go kolej??/
Odskoczy³em na bok widz¹Ì poruszaj¹c¹ siê w moj¹ stronê ¿abê po czym wykona³em pieczêci i krzyk³em
-Gouryuuka No Jutsu [Katon]
Dalej PróbujĂŞ zÂłapaĂŚ w genjutsu Yuko
klon widzac to co sie dzieje zbiegl z muru
<NMM>
Anya przyklada na chwilĂŞ rĂŞkĂŞ uleczejac sie nieznacznie.
UÂśmiecha sie ironicznie i wykonuje kolejnÂą technikĂŞ:
-Chuusuusei Biribiri ! Tworzy 3 klony, które próbujÂą uderzyc Lee z tyÂłu gÂłowy, by "zmieszaÂły" mu sie strony itp. (walka Kabuto z Tsunade)

Dodane po 2 minutach:

Mararo, no i przepraszam co ten ogien robi? Nic nie napisaÂłes, nawet w co celujesz.
Yuko jest blisko Ciebie na Âżabie. Na razie Twoj atak nic nie zrobiÂł, ze wzglĂŞdu na niesprecyzowanie.
z latwoscia unikam ciosu klonuw ktore poruszaja sie za wolno oskakuje nabok poczym znuw pojawiam sie 30 metrów za przeciwnikim wykrzykujac
-tajjutsu zonne ( ta technika mo to do siebie ze pozbawia wszystkich technik prucz tej jutsu wczesniej uzyte jutsu tez przestaja istniec czas dzialania 24 godziny )
SkoczyÂłam z Âżaby w locie wyjeÂłam katane i spadaÂłam w strone Madary
Jak pisaÂłem wczeÂśniej wyjeÂłem Katane ... Zadaje cios KatanÂą w stronĂŞ Yuko gdy leciaÂła ... Jak Oberwie (MG) Podlatuje szybko i patrzĂŞ w oczy ...
Jeden z klonow uderzyl Lee, ktoremu troszke sie w glowie pomieszalo.
Lee udalo sie wykonac swoja technike.
Anya wracaj do domciu skarbie
Lee win , bo Anya musialaby walczyc biala bronia..
(awiec wygralem walka byla swietna ale mnie nie docenilas szkoda )
Oboje walneliÂście w siebie, ataki oba sie pokryÂły.
Ale Yuko nie wspomniaÂła o nie patrzeniu i niestety, ale wpadÂłaÂś w GenJutsu
=[I see you!]=

(I co teraz?)
<Gaara chyba nie ten temat > UÂżywam Tsukuyomi który wykaĂącza Yuko...

zamotaÂłem siĂŞ bo czytam wszystko na raz xDDD
(to nie moja WALKA SORKI :p) PS CO DOSTALEMZA WALKE BO COS SIE DOSTAJE O ILE PAMIETAM
Madara, nie wykaĂączas osÂłabiasz.
Yuko traci przytomnoœÌ, Ty ledwo stoisz, bo jesteœ wykoùczony.

Dodane po 33 sekundach:

(Anya nie wiem jak ale poszÂła. )
<Szczerze mówiÂąc patrzÂąc na cennik czakry to ta walka nawet poÂłowy by nie zabraÂła ale mniejsza ...> WczeÂśniej dowiadujÂąc siĂŞ Âże Yuko ma demona biorĂŞ jÂą na rĂŞcĂŞ ... Co z niÂą zrobiĂŚ spytaÂł czÂłonków Akatsuki ...
/CHCIALEM DODAC ZE PO TAJJUTSU ZONE NIKT W PROMIENU 200 M NIE MOZE UZYWAC JUTSU WIEC NIE POWINIEN TEGO NA NIEJ UZYC :p /
<200 m to maÂło wÂątpie czy staliÂśmy tak blisko ...>
(Lee ale to juÂż bez róÂżnicy)
Pies przybiega i warczy na Madare
<Ona dotego leciaÂła do mnie na swoim summonie napewno wiĂŞcej niÂż 200m>
PRZEDZIERAM SIE ZE SWOJA PRZEDKOSCIA I ZABIERAM POKONANYCH KOLEGOW POCZYM UCIEKAM
(2 BRAMA SPEED 230 PARE WOCHAJ MUJ KUZ
<Ehh Nie mogÂłeÂś tak poprostu wyrwaĂŚ mi jej z rÂąk ...>

Dodane po 17 sekundach:

<I nie spamuj czekamy na innych odpowiedz>
ee. skad takie info?! O.o
MówiÂła wczeÂśniej jak chciaÂła Naruto ratowaĂŚ ... Itachi moÂże potwierdziĂŚ ... ZabraĂŚ jÂą do siedziby "SpytaÂł"
(PREDKOSCI 229 Z TAKI SPEEDEM TO MOGLEM CI NAWET OKRAZYCI I BYS TEGO NIE ZAUWAZYL
<Nie z w³¹czonym Eternal Sharinganem Naruto jako Kyubi te¿ by³ bardzo szybki prawie jak bramy i Sasuke z 3 ³ezkowym go widzia³ normalnie >
Ej Lee ;> Tobie juz brakuje czakry.
Nie mozesz ich zabrac i kropka.
Dezaktywuje Eternal Sharingana i czekam na odpowiedz czÂłonków Akatsuki ...
JA NIKAM (nmm ) POWIEDZCIE TYLKO CZY UDALO MI SIE URATOWAC PRZYJACIUÂŁKE
(WIESZ JAK DZIALAJA BRAMY ZYCIA NIE MA LIMITU CHAKRY ) DOPUKI JESTEM W BRAMACH
<Nie kÂłuĂŚ siĂŞ z MG>
Pies zacz¹³ biec na Madare warcz¹c i szczekaj¹c.By uwolniÌ w³asnicielke
KopÂłem psa ...
Zmurszczy³¹m oczy...Powiediza³m szeptem(szeptem a nie krzykiem)
-CoÂś zrobisz Psu a ciĂŞ zabije-PowiedizaÂłm ledwo.Pies wstaÂł i biegÂł caÂły czas.CHociÂąz byÂł maÂły próbowaÂł
ZrobiÂłem klona który zÂłapaÂł psa ...
Piesek Âżyje i ma siĂŞ nieÂźle. Yuko, juÂż nie pisz nic, niech Ci psior pomoc sprowadzi.
Marada, jeszcze chwilka i stracisz siÂły.
OSTATKIEM SIL RZUCILEM SIE NA Uchiha Madara ABY DAAC SZANZE UCIEC PRZYJACIOLA
-WróciÂłem Dattebayo! I zostaÂłem wyleczony!
-Tajuu Kage Bunshin no Jutsu!
Wszystkie klony obeszÂły MadarĂŞ.
KÂładĂŞ Yuko na ziemi i odpoczywam ...
Pies zagryzÂł klona i podbiegÂł do mnie i ciÂągnie mnie za koÂłnieÂżyk próbujac z caÂłych siÂł.
Jeden klon forumujĂŞ shurikena, drugi klon skupia wiatr trzeci klon skupia czakrĂŞ.
Ja trzymam rasenshurikena.

Dodane po 1 minutach:

patrzĂŞ tylko na nogi Madary
Pojawia siĂŞ czakra lisa.
Pies ciÂągnie i ciÂągnie ale do ciagnac nie moÂże.
POMAGAM NARUTO POJAWIJAC SIE Z Uchiha Madara I ROBIE LEE WIND
nie patrze mmu w oczy
Z daleka dostrzegÂła czyjeÂś sylwetki. ZmarszczyÂła nosek zÂła.
- Meisai Gakure no Jutsu! - powiedziaÂła.
DziĂŞki uÂżytej technice stopiÂła siĂŞ z otoczeniem i nikt nie mógÂł jej zauwaÂżyĂŚ. PodbiegÂła do Yuko, ciĂŞgniĂŞtej przez psa. WyciÂągnĂŞÂła swój sejmitar i uderzyÂła mieczem w psa.
<Chyba nie umiesz czytac lee Shi NapisaÂła Âże nie masz wogle czakry ... >
DezaktywujĂŞ rasenshurikena. Zabieram Yuko, do której zĂŞbami przywarÂł pies i uÂżywam teleportation. Znikamy
[nmn]
<Naruto przeczytaj pierw poprzedniego posta>
<No to pies zostaÂł, ale Yuko zabraÂłem.>
<Poczekaj aÂż Mg napisze lepiej ...>
NARUTO OSTRZEZENIE!
technika wÂłasna nie jest zatwierdzona. Yuko nadal jest tutaj.
Madara juÂż prawie wyczerpaÂł siÂły, Ayano unieruchomiÂła psa.
<jest zatw. bo Shi zatwierdziÂła we wÂłasnych technikach zajrzyj tam>
SchowaÂła wprawnym ruchem sejmitar i wziĂŞÂła Yuko na plecy.
- Shunshin no Jutsu! - krzyknĂŞÂła i zniknĂŞÂła wraz z dziewczynÂą,
Shi to zatwierdziÂła widac to jak biaÂło na czarnym)
Ayano bierzĂŞ na recĂŞ Yuko a ja ide o wÂłasnych siÂłach i znikamy Mnie i Ayano nie ma
Naruto, nie ma pch czyli tak jakby nie by³a zatwierdzona. Shi pope³ni³a b³¹d -.-
<zaraz chwileczkĂŞ technikĂŞ mam zatwierdzonÂą! i ja zabraÂłem Yuko!!>
Bo pch dopisuje Amy, a jej nie ma chwilka bo sie robi baÂłagan. Skoro mam napisane, Âże zatwierdzone to siĂŞ tym sugerowaÂłem wiĂŞc cofnij mi osta.
osta cofam zaraz, ale Ayano zabraÂła Yuko. Ty jesteÂś wykoĂączony i wgl..
<Czytaj werdykt MG>
Ja cie ale siĂŞ pokĂŞciÂło.Technika jets zatwierdzona a Shi siĂŞ nigdy nie myli)
//Naruto, nie kÂłóĂŚ siĂŞ z MG. Jego decyzje sÂą niepodwaÂżalne//
(Ech...Nie chce byc z Konoha a ni za akatsuki wiĂŞc posÂłuchajcie mnie.
1.Naruto ma zatwierdzonÂą technie wiec po co do cholery ten ost?!
2.SkÂąd wiadomo ile Naruto ma Pch?Moze ma jeszcze tego troche by uÂżyĂŚ jutsu
3.ODpowczywaÂł,wiĂŞc jego Pch siĂŞ odnowiÂło
4.Nie róbcie tu ba³¹ganu
[ale jak jest napisane czarno na biaÂłym Âże zatw. to jest zatwierdzone. i w tym momencie sprawÂą zajmuje siĂŞ mod bÂądÂź admin]
[Teraz ustawiacie regulamin pod siebie]
<JakbyÂś nie zauwaÂżyl to Anya jest administratorem ... >
Odrazu jak jest napisane Mamy sie sÂłuchaĂŚ ANyi ,Shi i Garry to odrazu rlz.
Ale jest tam cos jak Cytat: ProszĂŞ zatem o rozwaÂżnÂą grĂŞ fair play! - Wasza kochana adminka AmyZhaotriseRiddle
zatwierdzilam technike, ale nie dalam pch , bo to Amy rozdziela.
Wiec chyba nie wolno uzywac wam tych technik, niet?
Nie spamujcie tutaj.
//Co tu siĂŞ za burdel odstawia?//
ej no dokÂładnie.
Nie ma Pch to techniki tez nie uÂżywasz, bo nie wiadomo ile ona ma zuÂżywaĂŚ Chakry.
Osta cofam, ale Yuko jesteÂś juÂż w Aka (nie wiem, Ayano powinna gdzieÂś tam napisaĂŚ)
//JuÂż dzisiaj trzy osty daÂłem jak nie bĂŞdzie Âładnej walki fair play lecÂą kolejne//
[nmm]
Naruto - czujesz siê lepiej ale musisz iœÌ do szpitala.
Yuko - jak juÂż pisalam nieprzytomna, juz jej nie ma.
Madara, nie wiem gdzie jesteÂś, ale w tej chwili jesli to czytasz to powinieneÂś zemdleĂŚ xP

DziĂŞkuje wszystkim za watek gry.
( Ok postanowione jestem w aka i koniec THE END musicie mnie ratowac.Ale to tez ma +. Jets jakaÂś akcja )

Dodane po 1 minutach:

Pies wstaÂł ledwo i pognaÂł do wioski

(Yuko, pamiĂŞtaj Âże po odpieczĂŞtowaniu nadal bedziesz ÂżyĂŚ xP
Ja juÂż ide spaĂŚ! Jutro musze wstaĂŚ rano, przez was tylko senna jestem.. )
//tylko ja bym chciaÂł jeszcze zapytaĂŚ o jedno....jak wy tak szybko transportujecie ludzi do siedziby Akatsuki? Nie to Âżebym miaÂł jakieÂś ale...//

Chodzi Ci i pisanie w ilus tam tematach postów? Nie no to powiedz Ayano, ale czy to cos zmieni... nic..

//nie no tak siĂŞ tylko zapytaÂłem, bo w zasadzie i tak to niczego nie zmienia//
//Zanim ty to napisaÂłeÂś, kochany Gaarnku, to ja juÂż zaczĂŞÂłam pisaĂŚ te "podróÂżnicze posty" //

"kochany Gaarnku"- yes yes zawsze na to czekaÂłem xDDD
witam panstwa co sie tu wyprawia
WchodzĂŞ na mury.
"Akatsuki? JeÂśli tu byli to zdecydowanie juÂż sobie poszli."

Dodane po 27 sekundach:

"Ale walka tutaj musiaÂła byĂŚ widaĂŚ zniszczenia i Âślady."

Dodane po 1 minutach:

IdĂŞ stÂąd
nmm
Wstaje wyczerpoany po walce
-Kurcze co siĂŞ stalo nagle po walce straciÂłem kontak i upadÂłem*ostatnie co sobie przypominam to pruba uratowania Yuko-pomyslaÂłem*
UdeÂżyÂłem w ziemie
-ÂŻle to rozegraÂłem wybacz mi Yuko !wykrzykneÂłem w niebo
-Odnajde cie przyzekam
wyruszam na poszukiwanie Yuko
PrzyszedÂł na mury, spoglÂądajÂąc po miejscu walki z zastanowieniem. RozejrzaÂł siĂŞ po terenach wioski, stajÂąc na wyÂższych schodach.
wruciÂłem na mniejsce walki z nadziejÂą ze spotakm tu jakiegoÂś nie ostroznego czlonka aka i nie przeliczyÂłem sie
-ty tam stuj!!!.krzyknelem do Kei Kurama
OdwróciÂł wzrok w stronĂŞ Lee, mierzÂąc go od stóp do gÂłów i przypominajÂąc sobie, skÂąd go zna.
- Hmmmm? Czy ty nie jesteœ przypadkiem tym szlachetnym obroùc¹ HM! ? - spyta³, z wyraŸnym zainteresowaniem, wci¹¿ stoj¹c w tym samym miejscu.
*dziwne chyba go skaÂś znam pomyslaÂłem*
-Tak przepraszam ale chyba cie nie pamietam ... ale to nie wazne mam do ciebie sprawa zycia i smierci.*albo mi pomoze albo to bedzie jego koniec -pomyslaÂłem
- Huh? SprawĂŞ? - zamyÂśliÂł siĂŞ na chwilĂŞ, rozwaÂżajÂąc sytuacjĂŞ - No cóÂż, zamieniam siĂŞ w sÂłuch..
-potrzebuje przewodnika ....gÂłos mi sie zaÂłamaÂł .-Przewodnika do wioski AKA aby uratowaĂŚ przyjaciuÂłke jeÂżeli mi pomoÂżesz bede twojim dÂłuznikiem jestem tez wstanie ci zapÂłacic za fatyge oraz masz moja obietnice ze nikt siĂŞ wiecej nie dowie gdzie siĂŞ znajduje ta wioska
obudzilem sie i wstalem witaj lee co tu sie dzialo??
-Prosze cie richarde odejdzi stad na chwile to prywatna rozmawa*poczym muwie mu na ucho tak aby nikt tego nie zobaczyl- ale nie oddalaj sie za bardzo*
zeszlem z muru ale (makaja zostala i [cenzura] sie potem przekaze mi wszystko )
- Prosto, póÂźniej w lewo, i juÂż jesteÂś w Aka.. Och, tylko nie zapomnij zapukaĂŚ do drzwi - rzekÂł, z wyraÂźnÂą kpinÂą w gÂłosie- Chyba sobie Âżartujesz, prawda? - dodaÂł, krzywiÂąc siĂŞ lekko.
-SpodziewaÂłem sie tego wiec teraz zaÂłatwimy to po mojemu stÂłuke cie na kwaÂśne jabko i zmusze do wydania polozenia wioski AKAK
makaja [cenzura] sie wszystkiemu

Dodane po 2 minutach:

makaja odlatuje do mnie z informacjami

Dodane po 2 minutach:

przychodze po chwili na mury makaja wszystko mi powiedziala nieprzejmuj sie tym lolem ja wiem gdzie maja kryjowke bo bylem tam z amy na misjii
-a wiec wyruszajmy jak najszybciej richardze ona moze juz nie zyc
- Hmmm taaa - rzekÂł, przewracajÂąc oczami - Zbijesz mnie na 'kwaÂśne jabÂłko'.. Szczególnie wtedy, gdy niedawno walczyÂłeÂś - machn¹³ rĂŞkÂą po okolicy, pokazujÂąc miejsce walki - I masz niezbyt duÂżo siÂły. W przeciwieĂąstwie do mnie - dodaÂł, z wyraÂźnÂą sugestiÂą.
-Nie doceniasz mnie przyjacielu ta walka to czyÂła siĂŞ wczorajszego wieczoru a ja juz zregenerowaÂłem swoje siÂły w szpitalu.. wiec mnie nie prowokuj bo nie jestes juz mi potrzebny

Dodane po 1 minutach:

odwracam sie do richardea
- To co wyruszamy
dobra to idziemy /pustynia/
Znikam z niesamowita szybkoscia(NMM)
- Tak, to siĂŞ nazywa odwaga ninja z Konohy - mrukn¹³, znikajÂąc równieÂż.
[nmm]
Richarde, Amy przyprowadziÂła tam tylko twojego klona, a w dodatku TYLKO w okolicach terenów Aka NIE wiesz, gdzie jest siedziba AKa.
co to co ze klon ale klon jest zemna polonczoy w jakis sposub i powinienem wiedziec to co on !!
<stoi przed murami> hmm... ciekawe czy to jest ta wioska w Kraju Wiatru. wejdĂŞ do tej wioski. <NMM>
<biegnie najszybciej jak moÂże i skacze na mury miasta potem skacze na dom i tak dalej do biura KazeKage> <NMM>
WszedÂł na mury miasta i spojrzaÂł na rozciÂągajÂącÂą siĂŞ przed nim pustyniĂŞ.
"Chyba najwyÂższy czas opuÂściĂŚ tÂą wioskĂŞ." PomyÂślaÂł i zeskoczyÂł z muru lÂądujÂąc na piaskowej wydmie. <nmm>
Shi weszla na mury miasta. Ubrana w stroju Akatsuki ogladala, jak obcy uciekaja z miasta. Rzekomo tu sie urodzila, jednak nie czula jakies wiekszej wiezi z Suna. Byla zadowolona. Misja "Chaos" wlasnie sie rozpoczela. A Suna byla pierwsza jej ofiara. Dzieci , ktore beda rodzic sie w tej wiosce beda juz po prostu zUe.. tak jak jej dzieci. W wiosce zapanuje zUo jakie nikomu nigdy sie nie snilo.
dzisiaj Suna.. jutro KOnoha... az w koncu caly swiat...
Shi niezalezalo tak bardzo nad panowaniem..
Ma swoj osobisty cel, ktorego nikomu nie ujawnila...
Czyste zUo.
....
tak. Czyste zUo. to wlasnie jest to co wampirki lubia najbardziej..

Wiatr wial podejrzanie spokojnie. Mimo slonca i grubego stroju Shi nie bylo goraco. Stala na murze ogladajac ponure miny Sunian... i tego spokoju co zapanowal na ulicach.
"czas wracac do domu. ZOstawiam tu Anye i Itachiego.. pozniej wysle Deidare na zmiane. A ja.. a ja.. pojde spac.. i zasne i bede snic o potedze zUa.. zUa , ktore mialo dopiero nastapic... no i w koncu trzeba wymyslic kolejny sensowny plan."

Odwrocila sie plecami do suny.
Wyszla z wioski.
nmm
SzedÂł
[nmm]
Arihyoshi za pomocÂą czakry szybko wbiegÂł na mury kiedy byÂł juÂż na górze to wykonaÂł pieczĂŞci i krzykn¹³ BYAKUGAN dziĂŞki niemu rozglÂądaÂł siĂŞ po caÂłej okolicy w promieniu 2kilometró chciaÂł coÂś dostrzec jak¹œ walkĂŞ lecz nic nie mógÂł zobaczyĂŚ po chwili zszedÂł z murów i wÂślizgn¹³ siĂŞ do wioski gdzieÂś miĂŞdzy domami.
<NMM>

Dodane po 4 godzinach 38 minutach:

Jako Âże nie odwaÂżyÂł siĂŞ pójœÌ dalej niÂż za jeden z domów to powróciÂł na mury
i zszed³ z nich poszed³ gdzieœ gdzie mo¿e znaleŸÌ kogoœ z OFS.
<NMM>
Wbieg³ za pomoc¹ czakry na mury i zacz¹³ siê rozgl¹daÌ nikogo nie zauwa¿y³ wiêc zacz¹³ wykonywaÌ pieczêci i krzykn¹³ -BYAKUAN zacz¹³ siê nim rozgl¹daÌ i czujnie czekaÌ..."To nie przelewki to Akatsuki"...Czeka³ uwa¿nie.
DolatujĂŞ do murów Suny wraz z Kate i Jottosem... rozejrzaÂłem siĂŞ, ale mur byÂł tak wielki, Âże ledwo kogokolwiek widziaÂłem...
-No cóÂż... teraz trzeba poszukaĂŚ akowców, wybiĂŚ akowców i sprzÂątn¹Ì akowców. Proste?
- PoszukaÌ - ujdzie, wybiÌ - mo¿e..., sprz¹tn¹Ì - fee... - powiedzia³ zeskakuj¹c z deski na mur.
-Ta.... A....APSIK .!Kurcze...
<smark>
-ÂŁoj .Przepraszam
-No cóÂż... ruszajmy... a ty jak masz byĂŚ obrzydliwy... wiesz co siĂŞ dzieje po czterech dniach z trupami? Gazy jelitowe je wysadzajÂą... lepiej zakopaĂŚ. - zaskakujĂŞ z murów delikatnie lÂądujÂąc na dachach domów... - No ulice...
NMM
- To jak, rozdzielamy siĂŞ, idziemy razem, czy mamy jakiÂś g³êbszy plan? - spytaÂł otrzepujÂąc siĂŞ - Kat tylko mi nie mów Âże nie moÂżesz walczyĂŚ bo przeziĂŞbiona... - powiedziaÂł wesoÂło spoglÂądajÂąc na niÂą.

Dodane po 3 minutach:

Nie czekajÂąc na odpowiedÂź, pobiegÂł murem w stronĂŞ bram.
*Zacznijmy od poczÂątku...*

<NMM>
Arihyoshi dojrzaÂł BYAKUGANEM Âże ktoÂś wylÂądowaÂł na murze lecz po chwili osoby siĂŞ rozeszÂły..."Tak to byÂł mój dowódca lider OFS i jeszcze nie znajoma mi kobieta"...
-Pewnie chcieli przeszukaĂŚ ca³¹ wioskĂŞ pójdĂŞ w ich Âślady-powiedziaÂł po cichu i zeszedÂł z mórów
<NMM>
Lecê z Kate na plecach. Jak zawsze przy niej czu³em to przyjemne gor¹co... 50m nad ziemi¹ nikt tego nie widzi ale Hyuta wpad³ w b³ogostan o ma³o nie zderzaj¹c siê z go³êbiem .
NMN
UlicÂą biegnie z duÂża prĂŞdkoÂściÂą ninja biegnie tak szybko jak tylko potrafi nagle skrĂŞca i wskakuje na mur za pomocÂą czakry szybko wbiega na jego szczyt a tam siĂŞ zatrzymuje..."Komu drogĂŞ temu w czas"...Nagle zbiega z muru i pĂŞdzi przed siebie.
<NMM>
Wchodzi na mury i idzie w kierunku wieÂży
szybkim krokiem mija "naturalne" mury wioski i kieruje siĂŞ w kierunku Konohy. ZastanawiaÂł siĂŞ jak ludziĂŞ mogÂą zyĂŚ na takim pustkowiu ...

<nmm>

edit po 28 godzinach:
znów mija wioske tym razem kierujac sie w strone powrotnÂą

<nmm>
biegne obok murow wioski i kieruje sie w strone mojej ukochanej wioski konohy

NMM
WchodzĂŞ powoli na mury osady

Totalnie min¹³em siê z celem...Tej chakry nigdy tutaj nie by³o

Wraca, zag³êbiaj¹c siê w osadê
Bocznymi uliczkami dochodzi do murów. Wskakuje na nie i rozglÂąda siĂŞ. "ZostaÂły jeszcze tylko 2 miejsca ale to zaÂłatwie jutro". Siada przy jednej z baszt i zasypia.

Rano wstaje i kieruje siĂŞ w strone pomnikó kazakage

<NMM>
Przychodze na mury i spogladam w oddal myslac o tym gdzie tak naprawde jest jego dom wprawdzie kocham konohe ale juz niewiem czy mam tam do czego wracac bo juz prawie nikt niejest juz dlamnie wazny ale co zrobic ostatni raz spogladam na sune i zbiegajac po murze biegne do konohy

NMM
Pein juÂż ze skupionÂą chakrÂą w stopach lÂąduje na zewnĂŞtrznej czĂŞÂści muru i biegnie w górĂŞ. Gdy juÂż znajdujĂŞ siĂŞ na szczycie fortyfikacji przebiega po niej i zbiega w dóÂł juÂż za murami miasta.
<nmm>
Kakashi pod¹¿aj¹c wzdu¿ muru w pewnym momencie staje. "To tu.."-pomyœla³ i skupi³ chakrê w stopach. Wskoczy³ na mur i rozejrza³ siê. Po chwili zastanowiania zeskoczy³ z muru po zewnêtrznej stronie i ruszy³ gdzieœ w stronê pustyni. NMM
- Nie ma to jak spacerek

Genin w szybkim tempie przekraczaÂł znane sobie na pamiĂŞĂŚ mury... przecieÂż tyle siĂŞ tu nastaÂł na wartach...eh

ostro zwóciÂł siĂŞ na poÂłudnie i biegÂł juÂż z górki

NMM
Sasori przychodzi na mury Suny. Znajduje miejsce osÂłoniĂŞte cieniem i spoglÂąda na bezkresnÂą pustyniĂŞ Kraju Wiatru. Zasatanawia siĂŞ nad tym, czy jest odpowiednio przygotowany na egzamin na stopieĂą chuunina.
Witam CiĂŞ mÂłodzieĂącze - podchodzi do Ciebie sprzÂątacz.
Czy mógÂłbyÂś posprzÂątaĂŚ za mnie SunĂŞ??-pyta grzecznie
Normalnie byÂła by to misja rangi D ale jest wyjÂątkowy baÂłagan wiĂŞc to misja rangi C.

/musisz posprzÂątaĂŚ w 7 tematach a kaÂżdy twój post musi mieĂŚ co najmniej 100 wyrazów. NagrodĂŞ odbierasz automatycznie jak posprzÂątasz
Nagroda :
200Y
0 Pch
4 na staty
drut w prezencie od sprzÂątacza
Sasori przyjmuje zlecenie i schodzi z murów.

[NMM]
Sasori wraca na mury, jako zwieĂączenie porzÂądków w Sunie wybierajÂąc wÂłaÂśnie to miejsce.

Po kolei, idÂąc od najwyÂższych poziomów, zamiata teren murów z brudu i naniesionego przez lata piasku. Szoruje blanki i wszystkie ukryte skrytki. ZaglÂąda równieÂż do magazynów przy murach, ukadajÂąc w nich broĂą oraz porzÂądkujÂąc inny sprzĂŞt, który tam zalega.

Zajmuje siĂŞ takÂże bramÂą, prowadzÂącÂą do wioski, doprowadzajÂąc jÂą do bÂłyszczÂącego stanu. Kiedy robota jest zakoĂączona, chÂłopak pada wycieĂączony na piasek i patrzy w niebo, zadowolony z wykonania dobrego zadania. Po krótkim leÂżeniu uÂświadamia sobie, Âże sÂłoĂące Suny moÂże go tu spaliĂŚ, wstaje i idzie do zleceniodawcy po nagrodĂŞ.

Odbiera pieniÂądze i wraca do domu.
//PozwoliÂłem sobie pomodowaĂŚ trochĂŞ smoka Kioma. Mam nadziejĂŞ, Âże siĂŞ nie obrazi, a trzeba siĂŞ poÂśpieszyĂŚ, Âżeby dogoniĂŚ Minako i resztĂŞ//
Nad murami Suny przemkn¹³ ogromny cieù... Da³o siê s³yszeÌ uderzenie "czegoœ" o powietrze jakby s³aby grzmot i cieù znikn¹³ z pola widzenia...
NMN
Wi i Kido biegnÂą najszybciej jak umiejÂą tak samo klony. Wi tworzy mokutona i wielkie belki wybijajÂą jego klony i ich ponad mur. Z 2 strony tworzy mokutona Âżeby nie spadli na dóÂł ( belki jak schodki). ChÂłopak ma maÂło chakry , ale moÂże biec nie st ranny to samo klony. Nikt ich teraz nie zÂłapie.

<NMN za mnie klony z Saskiem i Shizue i Kido>
Tak wiĂŞc Dante rusza w poÂścig D . WidzÂąc co siĂŞ dzieje ,a takie cuÂś trudno nie zauwaÂżyĂŚ w wiosce , Dantek od razu stworzyÂł Lodowego smoka na którego wskoczyÂł w raz z Tengenem , który byÂł obok niego ..
- Holera widzĂŞ tam pÂłaszcz aka ...- PowiedziaÂł Dantek pĂŞdzÂąc za uciekinierami na lodowym smoku , który jest bardzo szybki. W Sunie zabrzmiaÂł alarm ... Amy jako Kazekage bĂŞdzie pisaÂła jako 10 Jouninów, bo ma takie prawo ...
Dantek wyleciaÂł za mury w pogoni za nimi ...

nmm
Wskoczy³am na mury wioski i postanowi³am tutaj czuwaÌ. Przynajmniej mia³am pewnoœÌ, ¿e tutaj nikomu nie przeszkadzam.

Dodane po 3 godzinach 34 minutach:

Znudzona bezczynnym siedzeniem na murze postanowiÂłam udaĂŚ siĂŞ do szpitala zrobiĂŚ obchód. <nmm>
chodziÂł po otaczajÂących miasto murach obronnych, które ulokowane byÂły na wysokich skaÂłach.ByÂł stÂąd dobry widok na ca³¹ okolicĂŞ. Pustynia byÂła widoczna jak na dÂłoni z tymÂże przeciwników jak nie byÂło tak i nie ma. IdÂąc po murze wokóÂł miasta dostaÂł siĂŞ do czĂŞÂści przy bramowej. PostanowiÂł, Âże wskoczy na bramĂŞ i tam bĂŞdzie kontynuowaÂł swojÂą sÂłuÂżbĂŞ.
[nmm]
Podobno mieli zaatakowaĂŚ. Jednak Toboe szczerze wÂątpiÂła w prawdziwoœÌ tych plotek. Po co atakowaĂŚ Suna, skoro dookoÂła jest peÂłno ciekawszych i z pewnoÂściÂą fajniejszych wiosek? SiedziaÂła ze znudzeniem na murach wpatrujÂąc siĂŞ w pustyniĂŞ. A nóÂż coÂś siĂŞ wydarzy? Jednak nic na to nie wskazywaÂło. OdetchnĂŞÂła ciĂŞÂżko i zmruÂżyÂła oczy. PozostawaÂło czekaĂŚ, a stÂąd bĂŞdzie przecieÂż niezÂły widok w razie czego.
Powoli odwróciÂła gÂłowĂŞ w kierunku ÂźródÂła gÂłosu i bez najmnijeszego cienia uÂśmiechu na twarzy uwaÂżnie zlustrowaÂła ca³¹ sylwetkĂŞ chÂłopaka. Nie byÂło wiadomo czy nowe towarzystwo przypadÂło jej do gustu czy teÂż nie. Jednak po chwili odpowiedziaÂła.
- Wojna, a jakÂże...
W jej gÂłosie pojawiÂła siĂŞ niemal namacalna nutka kpiny. OsobiÂście nie miaÂła zamiaru nawet kiwn¹Ì palcem Âżeby pomóc wiosce. W koĂącu nie byÂła od tego.
- DoskonaÂły widok Âżeby popodziwiaĂŚ poraÂżkĂŞ Akatsuki. - dodaÂła po chwili
CaÂły czas wpatrywaÂła siĂŞ niemal z zimnÂą obojĂŞtnoÂściÂą chÂłopaka, a czarne Âślepia dziewczyny zdawaÂły siĂŞ rejestrowaĂŚ kaÂżde, nawet najmniejsze drgniĂŞcie miĂŞsni na twarzy chÂłopaka.
- W takim razie, moÂże nie wszyscy, ale ja zginĂŞ podczas walki. Nie mam zamiaru pomagaĂŚ czy oczekiwaĂŚ pomocy od tych pÂłaszczorów. Podczas walki istnieje przecieÂż szansa, Âże zb³¹kany cios dosiĂŞgnie sojusznika, a nie wroga, prawda?
WyszczerzyÂła kÂły w niewró¿¹cym niczego dobrego uÂśmiechu. WyglÂądaÂło to jak szczerzenie zĂŞbów jakiegoÂś drapieÂżnika tuÂż przed atakiem. Czarne Âślepia bÂłysnĂŞÂły arogancko. CzyÂżby prowokacja?
OpuÂściÂła gÂłowĂŞ w dóÂł. Owszem, zamierzaÂła uciekaĂŚ. PrzecieÂż nie potrafiÂła walczyĂŚ, co mogÂła zrobiĂŚ wrogom tylko ze wsparciem Masaru? PrzecieÂż nawet on byÂł Âśmieszny w porównaniu z broniami innych shinobi. SpojrzaÂła na Yashagoro i przygryzÂła wargĂŞ. Nie lekko, dziĂŞki interwencji kÂła dziewczyny, na ustach Toboe pojawiÂła siĂŞ krew.
- Uciekne. - potwierdziÂła z jak¹œ ponurÂą radoÂściÂą - Albo bĂŞdĂŞ walczyĂŚ do momentu, w którym mnie nie zabijÂą.
NadchodzÂąca wojna chyba kaÂżdemu podsuwaÂła najczarniejsze wizje. Szczególnie dzieciakom.
Yashagoro z chwilÂą, w której znalazÂł siĂŞ blisko dziewczyny mógÂł zaobserowaĂŚ kilka doœÌ ciekawych rzeczy. PierwszÂą byÂł niemal niemoÂżliwy do ukrycia strach w czarnych oczach dziewczyny. GÂłoÂśne, nerwowe przeÂłkniĂŞcie Âśliny i niemal natychmiastowe zlizanie krwi z wargi. Mimo wszystko nie odsunĂŞÂła siĂŞ w tyÂł, chociaÂż zdawaÂła siĂŞ nie patrzeĂŚ na chÂłopaka, a gdzieÂś ponad jego ramieniem.
- No.. t-taak... - powiedziaÂła w koĂącu - I jestem sama. JeÂśli teraz zaatakujÂą nie zlecÂą siĂŞ nagle ludzie Âżeby pomóc.
Mimo ostatniego warkniêcia g³os dziewczyny nadal by³ doœÌ niespokojny.
DokÂładnie o to chodziÂło. ChociaÂż juÂż pal licho, Âże przymila siĂŞ nieznajomy facet, chociÂło o sam fakt, Âże Yashagoro byÂł facetem. Gdy tylko poÂłoÂżyÂł dÂłoĂą na gÂłowie dziewczyny, ta schyliÂła siĂŞ lekko jakby sama rĂŞka chÂłopaka byÂła zbyt ciĂŞÂżka by mogÂła spokojnie spoczywaĂŚ na jej gÂłowie. RzeczywiÂście coÂś tu byÂło naprawdĂŞ nie w porzÂądku.
- Ale ja wcale nie chce twojej pomocy... - warknĂŞÂła po chwili, odsÂłaniajÂąc biaÂłe kieÂłki.
RzuciÂła chÂłopakowi podejrzliwe spojrzenie, upewniÂła siĂŞ czy siedzi dostatecznie daleko i czy jego rĂŞce czasem nie znajdujÂą siĂŞ zbyt blisko niej. NajwyraÂźniej wszystko byÂło w porzÂądku, bowiem dziewczyna nie zamilkÂła, tak jak miaÂła to poczatkowo w planach.
- Nie bĂŞdziesz zdolny. - odparÂła niemal za niego.
To byÂłaby zbyt wielka skaza na honorze, gdyby jakiÂś facet miaÂłby jej broniĂŚ czy jej pomagaĂŚ. Ha, niedoczekanie ich. JuÂż wolaÂłaby zwiaĂŚ z gÂłoÂśnym piskiem w akompaniamencie Âśmiechów przeciwnika.
SkrzyÂżowaÂła rĂŞce i ponownie przygryzÂła wargĂŞ, tym razem lÂżej niÂż poprzednio, chociaÂż oczywiste byÂło, Âże krew niedÂługo znowu siĂŞ pojawi. MaÂła masochistka. OpuÂściÂła gÂłowĂŞ w dóÂł i wpatrywaÂła siĂŞ w mur przed sobÂą.
- WiĂŞc idÂź sobie stÂąd, uszanuj teÂż to, Âże byÂłam tu pierwsza. - powiedziaÂła cicho
KiwnĂŞÂła delikatnie gÂłowÂą na znak zgody. Taka umowa nawet jej odpowiadaÂła. RzuciÂła ostatnie spojrzenie na towarzysza-mimo-woli i powoli odchyliÂła siĂŞ w tyÂł. Wygodnie poÂłoÂżyÂła siĂŞ na murze, podkÂładajÂąc sobie jednoczeÂśnie rĂŞce pod gÂłowĂŞ. ByÂło gorÂąco, wiele razy marzyÂła o tym Âżeby nie mieszkaĂŚ w Suna. PrzymknĂŞÂła delikatnie oczyska. NajwyÂżej zaÂśnie, trudno. GÂłowa i tak juÂż bolaÂła jÂą od tego sÂłoĂąca koszmarnie. PozostawaÂło mieĂŚ tylko nadziejĂŞ, Âże wrogowie nie bĂŞdÂą przyzwyczajeni do klimatu Suna i to da Wiosce przewagĂŞ.
PisnĂŞÂła cicho, zupeÂłnie jak przeraÂżone szczeniĂŞ gdy Yashagoro znacznie przekroczyÂł granicĂŞ, w której Toboe tolerowaÂła obecnoœÌ innych osób. Nie wliczajÂąc oczywiÂście walki. TrwaÂła w bezruchu z przeraÂżonym wzrokiem wbitym w chÂłopaka.
- Nie.. Nie.. Nieprawdaaaa.. - pisnĂŞÂła ponownie.
Niemal natychmiastowo wróciÂła do pozycji siedzÂącej, podkuliÂła kolana niemal pod samÂą brodĂŞ, objĂŞÂła je rĂŞkoma i oparÂła siĂŞ o nie czoÂłem, tak, Âże jej twarz przestaÂła byĂŚ widoczna.
- Nie, nie, nie. - powtarzaÂła nadal - PrzyszÂłam sama, bo chciaÂłam.
GÂłowa dziewczyny posÂłuchnie podniosÂła siĂŞ pod dotykiem Yashagoro, zupeÂłnie jak Âłebek jakiejÂś pluszowej zabawki. Tym razem w czarnych Âślepiach zalÂśniÂły Âłzy. W milczeniu sÂłuchaÂła sÂłów chÂłopaka, a gdy tylko ten zabraÂł rĂŞkĂŞ, jej gÂłowa ponowanie opadÂła. Ramiona poruszyÂły siĂŞ delikatnie jakby Toboe zaraz miaÂła zamiar siĂŞ rozpÂłakaĂŚ.
- Ale ja nic nie wieeem... - pisn¹³a - Nie znam ciê naweet..
Bardziej wtuliÂła twarz w ramiona, strach byÂł ogromny.
Powoli podniosÂła gÂłowĂŞ i spojrzaÂła na chÂłopaka. Co prawda w jej oczach byÂły Âłzy, nawet kilka spÂłynĂŞÂło po policzkach zostawiajÂąc na nich Âślady. Jednak znikn¹³ strach. Dziewczyna nie patrzyÂła juÂż na chÂłopaka z przeraÂżeniem, a z uprzejmym zainteresowaniem. PrzechyliÂła nawet gÂłowĂŞ lekko w bok, a na jej ustach zagoÂściÂł zÂłoÂśliwy uÂśmieszek. Nim Yash zd¹¿yÂł zareagowaĂŚ ta z niezwyk³¹ zwinnoÂściÂą oparÂła mu rĂŞce na ramionach i przewróciÂła go w tyÂł, jednoczeÂśnie znajdujÂąc siĂŞ na nim. OblizaÂła lekko wargi, jak zwierzĂŞ.
- A ja Toboe. - powiedziaÂła wesoÂło
Podoba³ jej siê obecny wzrok ch³opaka. W koùcu to chcia³a osi¹gn¹Ì przez swoje wyg³upy.
- Dziwny jesteÂś. Reszta dawno siĂŞ zmywaÂła. - poinformowaÂła go
WzruszyÂła ramionami, po czym wygodnie usadowiÂła siĂŞ na brzuchu Yashagoro. Ona najwyraÂźniej swojego zachowania nie uznawaÂła za dziwne. Bo niby z jakiej przyczyny? To inny dziwnie reagowali na jej zachowanie, wiĂŞc to chyba w nich jest problem, nie? ZamrugaÂła Âślepiami ze zdziwienia.
- Jak to? Spójrz na siebie. - powiedziaÂła cicho
OparÂła Âłapki o jego klatkĂŞ piersiowÂą, nachylajÂąc siĂŞ siĂŞ nad nim.
- Dziwny jesteÂś bo nic nie robisz, nie reagujesz jak reszta.
ZabraÂła rĂŞce z klaty chÂłopaka i wskazujÂące palce przyÂłoÂżyÂła mu do policzków, oczywiÂście naciskajÂąc je lekko.
- No tak. - odparÂła rzeczowo, kiwajÂąc gÂłowÂą na potwierdzenie swoich sÂłów - Tylko inni ludzie sÂą dziwni. Jakby nie lubili swojego stada. A przecieÂż nie o to chodzi. Trzeba byĂŚ dla siebie miÂłym i razem siĂŞ bawiĂŚ, nie?
WyszczerzyÂła zÂąbki w uÂśmiechu i zmruÂżyÂła oczka. WyglÂądaÂła na osobĂŞ, która jest ÂświĂŞcie przekonana o swoich racjach. No i nie przeszkadzaÂła juÂż jej bliskoœÌ chÂłopaka, nawet sama go prowokowaÂła.
ZaÂśmiaÂła siĂŞ radoÂśnie, po czym sama równieÂż dmuchnĂŞÂła w grzywkĂŞ chÂłopaka, która co prawda nie prezentowaÂła siĂŞ tak dumnie jak jej wÂłasna, ale zawsze coÂś. Jedna Âłapka wylÂądowaÂła na mostku Yashagoro, a druga na jego gÂłowie. Dziewczyna zmierzwiÂła mu wÂłosy.
- Ja jestem w moim stadzie. I caÂła Suna teÂż jest. Tyle, Âże oni sÂą wÂłaÂśnie dziwni. - powiedziaÂła powoli
RzuciÂła szybkie spojrzenia na boki, czy aby na pewno nikt nie sÂłucha o czym rozmawiajÂą, po czym pochyliÂła siĂŞ nad chÂłopakiem.
- Bo oni siĂŞ nie chcÂą bawiĂŚ. - szepnĂŞÂła mu do ucha.
Nastêpnie go w owo ucho lekko ugryz³a i wyprostowa³a siê ¿eby zerkn¹Ì w stronê horyzontu. W koùcu jakaœ wojna byÌ mia³a, nie?
I sÂłusznie, Toboe niemal od razu spojrzaÂła w dóÂł, na chÂłopaka. Prawdopodobnie, gdyby nie ta maÂła próba zwrócenia na siebie uwagi, dzieczyna zapomniaÂłaby o swojej ofierze.
- Zabawa jest wtedy... - zawahaÂła siĂŞ na moment
Ponownie przygryzÂła lekko wargĂŞ, patrzÂąc jednoczeÂśnie ze zdziwieniem na chÂłopaka.
- Nie wiesz? - spytaÂła zupeÂłnie zbita z tropu.
Mimo to uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko.
- Zabawa jest wtedy gdy jest fajnie.
PrzechyliÂła gÂłowĂŞ w bok i zmarszczyÂła lekko brwi. ZmruÂżone oczy wpatrywaÂły siĂŞ z zaciekawieniem w chÂłopaka. OczywiÂście nie zastanawiaÂła siĂŞ nad zadaniem kolejnego pytania, takie coÂś nie leÂżaÂło w jej naturze.
- WiĂŞc to nie jest dla ciebie zabawa? Nie jest ci fajnie? - spytaÂła z zaciekawieniem
Ponownie zbliÂżyÂła siĂŞ do chÂłopaka i z czystej chĂŞci wygÂłupów polizaÂła go najpierw delikatnie po policzku, nastĂŞpnie po ustach. Natychmiast jednak przestaÂła i wyszczerzyÂła kieÂłki w uÂśmiechu. Normalnie jak szczeniĂŞ psa.
Nie liczÂąc faktu, Âże brwi dziewczyny powĂŞdrowaÂły w górĂŞ ze zdziwienia, wcale nie z powodu stwierdzenia Yashagoro, ale z powodu nie rozumienia jednego ze sÂłów. Jednak nie zaprzÂątaÂła sobie tym dÂługo gÂłowy.
- Po prostu róÂżne nazwy. I to i to jest fajne, wiĂŞc w czym problem?
ZaÂśmiaÂła siĂŞ cicho, wbijajÂąc pazurki w klatkĂŞ piersiowÂą chÂłopaka.
Ju¿ mia³a zejœÌ z ch³opaka, ot tak, z czystej z³oœliwoœci. W koùcu widzia³a, ¿e taka zabawa mu siê podoba. Jednak zawaha³a siê. W koùcu dla niej to te¿ by³o przyjemne. Ale doskonale wiedzia³a co bêdzie jeszcze przyjemniejsze. Rozpoczêcie siê wojny.
- Kiedy oni przyjdÂą? - spytaÂła nagle Toboe, wlepiajÂąc oczyska w Yashagoro - Ja juÂż chcĂŞ tÂą wojnĂŞ. ÂŻeby byÂła walka. I krew, duÂżo krwi...
Niebezpieczny bÂłysk w czarnych Âślepiach dziewczyny mówiÂł sam za siebie. NaprawdĂŞ fanatyczka zwierzĂŞcych zachowaĂą. Najpewniej widoku krwi i rozszarpywanego miĂŞsa sobie nie ÂżaÂłowaÂła.
Oczka bÂłysnĂŞÂły z jak¹œ dziwnÂą radoÂściÂą. WidaĂŚ tak dziewczyna reagowaÂła na widok czyjejÂś krwi. MoÂże to i dziwne, ale ona po prostu uwielbiaÂła metaliczny smak krwi. Teraz teÂż nie mogÂła siĂŞ powstrzymaĂŚ. OparÂła rĂŞce po obu stronach gÂłowy Yashagoro, nachyliÂła siĂŞ i delikatnie zlizaÂła krew. Najpierw z brody chÂłopaka, a póÂźniej z ust. Przez zmruÂżone Âślepia wpatrywaÂła siĂŞ z uÂśmiechem w swojÂą ofiarĂŞ. JednÂą rĂŞkÂą wytarÂła krew z jego szyi, po czym oblizaÂła palce.
- Ale ja wole takÂą krew przeciwników. - wyjaÂśniÂła cicho, jednak wyraÂźnie nie pogardziÂła krwiÂą jednego z Akowców.
ZeszÂła z chÂłopaka i usiadÂła obok, na murze. WlepiÂła rozmarzone spojrzenie w horyzont zastanawiajÂąc siĂŞ kiedy nadejdÂą przeciwnicy. ZerknĂŞÂła z rozbawieniem na Yashagoro.
- AleÂż oczywiÂście, Âże potrafi walczyĂŚ. A zwiewaĂŚ nie zamierzam. - wyszczerzyÂła kieÂłki - Jestem za Âładna Âżeby mnie zabili. Tata mówi, Âże jak przegram to zabiorÂą mnie ze sobÂą i bĂŞdziemy siĂŞ bawiĂŚ. WiĂŞc mi to pasuje...
PokrĂŞciÂła przeczÂąco gÂłowÂą, w ogóle nie patrzÂąc na Yashagoro, tylko na liniĂŞ horyzontu.
- WolĂŞ dÂłuÂżej poÂżyĂŚ..
To byÂła jedyna odpowiedÂź jakiej udzieliÂła dziewczyna. Bez cienia uÂśmiechu, czy zabawnych bÂłysków w oczach. WydawaÂło siĂŞ, Âże do gÂłosu wraca Toboe numer jeden, ta z którÂą rozmawiaÂł na samym poczÂątku.
- Ale ja chcĂŞ wojnĂŞ teraz! - oÂświadczyÂła z lekko naburmuszonÂą minÂą
ChociaÂż wyraÂźnie byÂło widaĂŚ, Âże wygÂłupy Yashagoro poprawiajÂą jej humor. ChciaÂła nawet odwzajemniĂŚ liÂźniĂŞcie, jednak coÂś jÂą powstrzymaÂło. Z nagÂłym bÂłyskiem w oczyskach podniosÂła siĂŞ z muru. Nawet nie zaprzÂątajÂąc sobie gÂłowy otrzepaniem spodni z piachu powoli ruszyÂła w stronĂŞ zejÂścia z obrony miasta. OdwróciÂła siĂŞ do Yashagoro i pokazaÂła mu jĂŞzyk.
- Zapytam Kazekage czy przydzieli mnie do obrony jakiegoÂś waÂżniejszego obiektu.
Po tych s³owach dziewczê z³o¿y³o pieczêÌ i zniknê³o w k³êbach ciemnoszarego dymu.

<won z tematu>
Miharu pojawiÂła siĂŞ pod murami wioski , po czym udaÂła siĂŞ na górĂŞ , gdzie byÂło zupeÂłnie pusto. SiadÂła spokojnie , obejmujÂąc rĂŞkami podkulone nogi.
~Masz zamiar znów godzinami kr¹¿yĂŚ wokóÂł jednego tematu? MogÂłaÂś w ogóle nie rozmawiaĂŚ z tym...jak mu tam...PrzecieÂż to nie trudne... - odezwaÂł siĂŞ Hachibi.
- Wcale nie musisz wysÂłuchiwaĂŚ moich myÂśli...Zostaw mnie po prostu... - wpatrywaÂła siĂŞ w pustyniĂŞ która rozciÂągaÂła siĂŞ wokoÂło wioski. Temat który poruszyÂł Risen zawsze wpĂŞdzaÂł jÂą we wÂłasne wspomnienia...i rozmyÂślania na temat wÂłasnej innoÂści...Od dawna nie istaniaÂła nadzieja na zmianĂŞ...to byÂło zupeÂłnie nie moÂżliwe. Hachiko byÂła jaka byÂła...zamknĂŞÂła siĂŞ w sobie dawno temu i doskonale zdawa³¹ sobie sprawĂŞ z tego , Âże ktoÂś taki jak ona nigdy nie bĂŞdzie w peÂłni akceptowany przez ludzi "normalnych"...w koĂącu uwaÂżana byÂła za istotĂŞ dziwacznÂą.
Dei szedÂł sobie dalej majÂąc wci¹¿ dÂłonie schowanie w kieszeniach pÂłaszcza.. Tak jakoÂś spojrzaÂł po chwili ku górze i nagle zauwaÂżyÂł tam kogoÂś..ZauwaÂżyÂł, Âże to Miharu, wiĂŞc lekki uÂśmiech zagoÂściÂł na jego twarzy.. JednakÂże nie wiedziaÂł, czy dobrze zrobiÂłby gdyby do niej podszedÂł.. Ale co mu tam podejdzie i tyle, a jego przeczucie byÂło jak jakiÂś drogowskaz. PamiĂŞtaÂł jeszcze jak odchodziÂła, a tu nagle pojawiÂła siĂŞ w Sunie. WskoczyÂł na budynek stajÂąc nad dziewczynÂą, bo baÂł siĂŞ si¹œÌ obok niej..
- Hej Miharu.. WróciÂłaÂś z Aka do Suny? Z tego co pamiĂŞtam ostatni raz spotkaliÂśmy siĂŞ w wejÂściu do starej siedziby, a ty mnie poÂżegnaÂłaÂś o odeszÂłaÂś... CieszĂŞ siĂŞ jednak, Âże znów siĂŞ spotykamy i jednak nadal jesteÂś w Âświecie Shinobi a nie gdzieÂś daleko stÂąd.. - szepn¹³ do niej, ale tak by to usÂłyszaÂła. Po drodze zgubiÂł swoich towarzyszy z Aka, ale co go oni tam.. Pomimo iÂż Miharu byÂła zamyÂślona i moÂże nawet nie bĂŞdzie chciaÂła z nim gadaĂŚ, ale warto byÂło zaryzykowaĂŚ, by móc porozmawiaĂŚ ze swojÂą przyjacióÂłkÂą o ile jeszcze niÂą byÂła.. Blondyn nadal uwaÂżaÂł jÂą za przyjaciela, niezaleÂżnie od tego czy ona go nie lubiÂła czy lubiÂła.. ByÂł nieco spiĂŞty, poniewaÂż obawiaÂł siĂŞ tylko tego, Âże go wypĂŞdzi stÂąd w bardzo nerwowy sposób, ale jakaÂś czÂąstka jego podpowiadaÂła mu, Âże tak nie bĂŞdzie. Ale to byÂła taka bardzo maÂła czÂąstka, bo z Hachiko nigdy nic nie wiadomo..
UniosÂła gÂłowĂŞ spoglÂądajÂąc na przybyÂłego Dei'a spokojnym wzrokiem.
- Witaj...- rzekÂła krótko. NawaÂłnica sÂłów , które popÂłynĂŞÂły z ust Deidary jakoÂś nieszczególnie interesowaÂła Miharu...PrzybraÂła zupeÂłnie spokojny wyraz twarzy.
- MiÂło CiĂŞ widzieĂŚ...wybacz , ale nie mam ochoty na dÂługie rozmowy...- grzecznie przeprosiÂła , nadal spokojnym , acz jak to zwykle bezuczuciowym tonem , który jednak nie byÂł oznakÂą "obojĂŞtnoÂści". Znów wbiÂła swój nieprzytomny wzrok w horyzont...
- No rozumiem... Tylko powiedz mi czemu jak zwykle jesteÂś taka zamyÂślona i markotna? Czy to ja ci przeszkadzam, Âże nie masz ochoty na rozmowy? - spytaÂł z lekko smutnÂą minÂą Miharu. Nie rozumiaÂł, czemu ona zawsze przy nim taka byÂła.. On najwyraÂźniej miaÂł na niÂą zÂły wpÂływ i zapewne jÂą irytowaÂł. Ale nie poddaÂł siĂŞ tylko dalej próbowaÂł porozmawiaĂŚ z niÂą.
- A moÂże masz jakiÂś problem czy moÂże ktoÂś ciĂŞ uraziÂł? Ja mogĂŞ ci pomóc w tym i jakoÂś wesprzeĂŚ czy teÂż dopomóc.. JeÂżeli tak to proszĂŞ wyduÂś to z siebie a nie bĂŞdziesz to w sobie tÂłumiÂła, bo ja wszystko mogĂŞ wysÂłuchaĂŚ. - dodaÂł póÂłszeptem, gdyÂż chciaÂł jej jakoÂś pomóc jeÂżeli miaÂła jakiÂś problem, bo tak jakoÂś nie lubiÂł patrzeĂŚ jak Miharu jest w takim stanie emocjonalnym.. Kiedy odchodziÂła widziaÂł na jej twarzy uÂśmiech i podobaÂła mu siĂŞ taka jak wtedy, zaÂś taka jak byÂła teraz byÂła po prostu smutna co mu siĂŞ nie podobaÂło, bo on bardzo lubiÂł jak ona jest zadowolona, a nie taka przybita, o ile tak w ogóle jest, a jeÂśli nie to cóÂż on moÂże poradziĂŚ na jej stan psychiczny..
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ pod nosem bardzo nikÂłym uÂśmieszkiem.
- Wiesz dobrze , Âże nie jestem osobÂą rozmownÂą...- powiedziaÂła nadal spokojnym tonem. Nie rozumiaÂła wci¹¿ czemu kaÂżdy usilnie próbuje z niÂą rozmawiaĂŚ o jej przeszÂłoÂści...o problemach...i po co to wszystko? Co im wszystkim da wiedz na temat czyichÂś przemyÂśleĂą...
- Cisza...- szepnĂŞÂła prawie niedosÂłyszalnie zamykajÂąc oczy i sÂłuchajÂąc jedynie wiatru który lekko unosiÂł jej wÂłosy.
Nie powiedziaÂłbym, Âże jesteÂś maÂłomówna.. WrĂŞcz byÂłaÂś zawsze bardzo rozmownÂą osobÂą.. I nic nie wskazywaÂło na to, Âże miaÂłabyÂś byĂŚ maÂłomówna... Dobrze wiĂŞc.. Z tego co widzĂŞ ty po prostu nie chcesz tylko ze mnÂą gadaĂŚ.. A ja myÂślaÂłem, Âże mnie lubisz i najlepiej ci siĂŞ ze mnÂą rozmawia.. Ale skoro nie to pójdĂŞ juÂż sobie skoro nie tolerujesz mojej obecnoÂści.. - odparÂł smutno zaciskajÂąc mocno swoje piĂŞÂści, by nie wybuchn¹Ì pÂłaczem, ani teÂż nie zwariowaĂŚ, gdyÂż miaÂł takowe tendencje jak coÂś go uraziÂło czy teÂż trafiÂło w jego sÂłaby punkt. WidzÂąc, Âże obchodzi jÂą tylko cisza i jak zahipnotyzowana wpatrywaÂła siĂŞ przed siebie, postanowiÂł sobie odpuÂściĂŚ rozmowy i pójœÌ, bo po co miaÂł tu staĂŚ jak taki idiota, skoro i tak Miharu go oleje? Tylko zepsuÂł mu siĂŞ humor, który i tak byÂł juÂż popsuty wczeÂśniej, a teraz tylko dobiÂło siĂŞ drewna do ognia. MyÂślaÂł, Âże przynajmniej miÂło z niÂą pogada o czymÂś, gdyÂż nadal byÂła kimÂś w rodzaju przyjaciela, ale skoro ona wolaÂła ciszĂŞ i spokój a jego obecnoœÌ jÂą irytowaÂła, to równie dobrze mógÂł znikn¹Ì z jej Âżycia raz na zawsze.
- Jak chcesz mogĂŞ zostawiĂŚ ciĂŞ i znikn¹Ì z twojego Âżycia raz na zawsze skoro tak nie lubisz ze mnÂą rozmawiaĂŚ ani przebywaĂŚ w mojej obecnoÂści.. Tylko wiedz, Âże to jest bolesne. Trudno. JuÂż i tak od Âżycia dostaÂłem niezÂłe manto jedynie dwa razy byÂło w nim dobrze.. Moje Âżycie jest peÂłne puÂłapek i caÂłe poplÂątane.. A moÂże ja nie jestem godzien z tobÂą przebywaĂŚ? MoÂże ja w ogóle nie powinienem istnieĂŚ? Echh nie waÂżne.. - mrukn¹³ pod nosem, ale sÂłyszalnie dla dziewczyny. Po skoĂączeniu swojej wypowiedzi, obróciÂł siĂŞ na piĂŞcie i powoli odchodziÂł w mrok, caÂłkiem sam bez nikogo.. Lecz zanim odejdzie bĂŞdzie chciaÂł wysÂłuchaĂŚ co jeszcze powie, a jak potwierdzi, Âże chce zostaĂŚ sama to ulotni siĂŞ jak najszybciej i nigdy juÂż nie bĂŞdzie zawracaÂł jej gÂłowy swojÂą durnÂą osobÂą..
Reakcja Miharu z pewnoÂściÂą byÂła dziwna , zarówno dla Hachibiego , Deia i nawet jej samej. Dziewczyna zaczĂŞÂła cicho chichotaĂŚ...
- JuÂż dawno nie sÂłyszaÂłam tak chaotycznej wypowiedzi...- powiedziaÂła miĂŞdzy swym cichym i delikatnym chichotem.
- zabawny jesteÂś. - dodaÂła juÂż spokojnie , spoglÂądajÂąc na DeidarĂŞ. Nie mogÂła zrozumieĂŚ po co aÂż tyle mówi i roztrzÂąsa ciÂągle i ciÂągle i na nowo te same problemy.
- Czemu ciÂągle myÂślisz o tym samym? - znów zachichotaÂła , choĂŚ teraz trwaÂło to krócej. Tak delikatnie uÂśmiechniĂŞta i rozbawiona "dramatyzowaniem" Dei'a wyglÂądaÂła jak maÂłe dziecko...JednakÂże ta twarz byÂła tylko chwilowÂą maskÂą...mogÂła na krótkÂą chwilĂŞ zapomnieĂŚ Âże tak niewiele na tym Âświecie jÂą bawi.
- Czasami lepiej posÂłuchaĂŚ ciszy...zapomnieĂŚ na chwilĂŞ Âże Âświat jest okrutny...- powiedziaÂła juÂż spokojnie , bez uÂśmiechu...PominĂŞÂła jedynie wzmiankĂŞ o tym Âże byÂła rozmowna...poniewaÂż Deidara doskonale wiedziaÂł Âże taka Miharu zniknĂŞÂła juÂż dawno temu.
Totalnie zamurowaÂło go na jej dziwacznÂą reakcjĂŞ. Kompletnie nie wiedziaÂł co ma o tym wszystkim myÂśleĂŚ. ZaniechaÂł odejÂścia i zawróciÂł tym razem przysiadajÂąc siĂŞ do niej no i równieÂż siĂŞ kulÂąc kÂładÂąc brodĂŞ na kolana, zaÂś one byÂły owiniĂŞte jego rĂŞkoma.
- Huh? No cóÂż.. Czy ja jestem zabawny? Wow pierwsze sÂłyszĂŞ. MyÂślaÂłem, Âże jestem ÂżaÂłosny a nie zabawny.... - stwierdziÂł fakt, poniewaÂż faktycznie jeszcze nikt tak o nim nie powiedziaÂł. Jedynie sÂłyszaÂł Âże jest dzieciobójcÂą i inne takie beznadziejne obelgi o jego osobie.. A tu proszĂŞ.. RozmarzyÂł siĂŞ jakoÂś tak przez moment, po czym jego wzrok padÂł na twarz Miharu.
- Ja nie myÂślĂŞ o tym samym juÂż od dawna.. WydawaÂło mi siĂŞ tylko, Âże nie chcesz bym zawracaÂł ci sobÂą gÂłowy.. - odpowiedziaÂł krótko tym razem na jej pytanie spokojnym tonem gÂłosu. W sumie miaÂła racjĂŞ z tÂą ciszÂą, Âże czasem lepiej jest nic nie mówiĂŚ i trwaĂŚ tak zapominajÂąc o boÂżym Âświecie a takÂże o tych wszystkich nieprzyjemnoÂściach danych przez Âświat. JednakÂże pomimo iÂż byÂł przez jakiÂś czas ponury uÂśmiech wróciÂł na jego twarz.. MoÂże to przez ten jej Âśmiech? NajwyraÂźniej tak.. Wywnioskowawszy z tej caÂłej sytuacji to on jednak miaÂł na niÂą dobry wpÂływ, gdyÂż zawsze jakoÂś udaÂło mu siĂŞ ujawniĂŚ na jej twarzy uÂśmiech. MoÂże on taki miaÂł jakiÂś dar czy coÂś? Tego nawet sam Dei nie wiedziaÂł.. Tylko nie wiedziaÂł czy dobrze zrobiÂł przysiadajÂąc siĂŞ do dziewczyny, ale maÂło go obchodziÂło czy dostanie od niej po gÂłowie, bo to byÂła dla niego normalka, wiĂŞc ryzykowaĂŚ zawsze mógÂł. Po za tym byÂł juÂż przyzwyczajony juÂż do bólu zadawanego przez innych, gdyÂż w siedzibie zawsze ktoÂś mu przyÂłoÂżyÂł, wiĂŞc nawet jeÂśli ona tak bĂŞdzie chciaÂła zrobiĂŚ to i tak siĂŞ tym nie wzruszy..
Nadal skulona , patrzyÂła przed siebie...Na pierwsze stwierdzenie Deidary odpowiedziaÂła jak zwykle spokojnym i opanowanym tonem:
- CóÂż...przyznam Âże czasem bywasz...doœÌ irytujÂący.- powiedziaÂła nie patrzÂąc na Dei'a. LubiÂła ciszĂŞ i spokój , a Dei potrafiÂł byĂŚ doœÌ uparty w swych czynach , co czĂŞsto jÂą denerwowaÂło. ZauwaÂżyÂła Âże chÂłopak nad czymÂś siĂŞ zastanawia...mimo jego zaprzeczeĂą , sÂądziÂła , iÂż kr¹¿y nadal wokóÂł jednego tematu.
- UwaÂżam Âże zbyt duÂżo gÂłówkujesz...odpocznij. - rzuciÂła obojĂŞtnie. Po dÂłuÂższej chwili , ludzkie towarzystwo zaczĂŞÂło jej trochĂŞ wadziĂŚ...nie miaÂła ochoty na rozmowĂŞ...A tym bardziej na rozmowy dotyczÂące jej myÂśli , uczuĂŚ czy innych bzdur które obecnie byÂły dla niej jak kamieĂą.
- A teraz wybacz , ale chcĂŞ zostaĂŚ sama...wiĂŞc moÂżesz juÂż odejœÌ. - odwróciÂła siĂŞ znów i patrzyÂła na pustyniĂŞ. ChciaÂła mieĂŚ ÂświĂŞty spokój...Nie miaÂła zamiaru fizycznie krzywdziĂŚ Dei'a , poniewaÂż byÂła osobÂą kulturalnÂą , cywilizowanÂą i nie uciekaÂła siĂŞ do przemocy w tak bÂłahych sprawach.
- Echh.. To oznacza, Âże kÂłamaÂłaÂś mówiÂąc, Âże jestem zabawny.. A tak naprawdĂŞ uwaÂżasz mnie za kretyna nic nie wartego.. - burkn¹³ krzywiÂąc siĂŞ bardzo wyraÂźnie. Po chwili wstaÂł zaciskajÂąc ponownie piĂŞÂści tak, Âże o maÂło co nie przebiÂł sobie paznokciami skóry.
- Ja tylko chciaÂłem porozmawiaĂŚ i miÂło spĂŞdziĂŚ z tobÂą chwile.. Ale najwyraÂźniej moja obecnoœÌ ciĂŞ irytuje i wkurza, wiĂŞc tak to idĂŞ sobie juÂż.. JednakÂże pamiĂŞtaj, Âże boli mnie bardzo jak tak mnie olewasz i mnÂą gardzisz.. Ale cóÂż, najwidoczniej tak lubisz pomiataĂŚ takÂą durnÂą osobÂą jak ja.. Pewno na to zasÂługujĂŞ, bo tak czy owak to co robiĂŞ to zazwyczaj zawsze popsuje to prĂŞdzej czy póÂźniej.. - dodaÂł obojĂŞtnym tonem gÂłosu. PoczuÂł iÂż nie potrzebnie siĂŞ fatygowaÂł, by tu przyjœÌ.
- Tak wiĂŞc nie martw siĂŞ mojÂą osobÂą, bo juÂż nigdy mnie nie zobaczysz ani nie usÂłyszysz mojego irytujÂącego gÂłosu. - rzekÂł póÂłszeptem kiedy wÂłaÂśnie odchodziÂł. SchowaÂł rĂŞce do kieszeni pÂłaszcza i teraz udaÂł siĂŞ przed siebie tam gdzie nogi go tylko poniosÂą.. Nagle przypomniaÂł sobie iÂż zostawiÂł kogoÂś waÂżnego jego sercu w siedzibie, tak wiĂŞc miaÂł zamiar tam powróciĂŚ. WiedziaÂł, Âże z Miharu juÂż nie miaÂło najmniejszego sensu próbowaĂŚ, a nawet nie chciaÂł, gdyÂż kochaÂł kogoÂś innego, jednakÂże jej sÂłowa go raniÂły, bo bardzo lubiÂł jej towarzystwo i z niÂą gadaĂŚ, ale ona nie, wiĂŞc po co miaÂł zawracaĂŚ sobie niÂą gÂłowĂŞ skoro jego obecnoœÌ jÂą irytowaÂła? Znikn¹³ po dÂługim czasie, jeszcze ostatni raz spoglÂądajÂąc na dziewczynĂŞ, takim trochĂŞ smutnym wzrokiem. Jedynie kiedy znikn¹³ zawiaÂł bardzo potĂŞÂżny wiatr w stronĂŞ Hachiko, który zacz¹³ rozrzucaĂŚ jej wÂłosy na wszystkie strony. To zjawisko byÂło doœÌ dziwne, ale cóÂż. Bywa. No Âżycie no. PowiaÂło wÂłaÂściwie chÂłodem, po jej i jego sÂłowach, a nawet wiĂŞcej niÂż chÂłodem.. Mianowicie powiaÂło lodem, Âże aÂż powinna pojawiĂŚ siĂŞ na skórze dziewczyny gĂŞsia skórka, gdyÂż ten wiatr nie tylko byÂł silny, ale teÂż bardzo lodowaty..
NMM
Miharu nie odezwaÂła siĂŞ juÂż...nie miaÂła najmniejszego zamiaru od nowa uspokajaĂŚ chÂłopaka. Jej zdaniem plótÂł te gÂłupoty zupeÂłnie bez sensu...mówiÂł dokÂładnie to samo i uÂżalaÂł siĂŞ nad sobÂą juÂż chyba milion razy...zmĂŞczyÂło jÂą to lekko. Wiatr , który zawiaÂł po jego odejÂściu rzeczywiÂście byÂł zimny , jednak Hachiko nie poruszyÂła siĂŞ nawet...w kraju demonów natknĂŞÂła siĂŞ na gorsze mrozy , a jakoÂś tĂŞ podróÂż przetrwaÂła. Po chwili mocniej podkuliÂła nogi zaciskajÂąc na nich ramiona.
~Ch³opak jest smutny...Wiesz...czasem wydaje mi siê ¿e to ty jesteœ demonem , a nie ja... - odezwa³ siê Hachibi swym trafnym stwierdzeniem. Hachiko zamknê³a oczy...wci¹¿ tkwi³a we w³asnym umyœle , siedz¹c skulona przed klatk¹ wê¿owatego...
ByĂŚ moÂże tak jest... - odpowiedziaÂła.
~Czy ty w ogóle pochodzisz z tego Âświata? Bo nie zachowujesz siĂŞ jak czÂłowiek... - znów rzuciÂł demon patrzÂąc na Miharu swymi karminowymi oczyma. Dziewczyna , siedzÂąc przed klatkÂą miaÂła gÂłowĂŞ opuszczonÂą w dóÂł i przymkniĂŞte oczy...odezwaÂła siĂŞ unoszÂąc powoli gÂłowĂŞ:
- Nie nale¿ê do Âżadnego Âświata... - gdy otworzyÂła oczy , byÂły równie karminowe jak oczy Hachibiego.
W realnym Âświecie nadal siedziaÂła skulona nieruchomo , z zamkniĂŞtymi oczyma , sÂłuchajÂąc wietru , który teraz byÂł spokojny i lekko gnaÂł po pustynnych piaskach.
*BiegÂłem bardzo szybko w stronĂŞ murów, skupilem chakre w stopach i zacz¹³em biegnÂąc po murze, po czym szybko przeskoczyÂłem przez bramĂŞ*
<NMM>
Sasuke bez szelestnice pojawi³ siê na murach wiatr rozwiewa³ jego p³aszcz z akatsuki ukazuj¹c czêœÌ starego stroju sharingan mia³ aktywne ca³y czas dostrzeg³ Micharu kul¹c¹ siê oraz jakiegoœ kolesia.
Miharu wyczuÂła na nowo czyj¹œ obecnoœÌ , jednak nie ruszyÂła siĂŞ z miejsca. Jedynie obróciÂła nieznacznie gÂłowĂŞ i spojrzaÂła kÂątem oka na przybyÂłego Sasuke. Zaraz po tym znów zwróciÂła wzrok na pustyniĂŞ...
~A moÂże jakieÂś "witaj" , "czeœÌ" , "ohayo"?? - mrukn¹³ Hachibi w jej gÂłowie...tam nadal Miharu siedziaÂła przed jego klatkÂą , wpatrujÂąc siĂŞ w karminowe oczy demona , wÂłasnymi , które przybraÂły ten sam kolor.
W Âświecie rzeczywistym z jej wyglÂądem byÂło wszystko w porzÂądku...SiedziaÂła nieruchomo , a wiatr , który obecnie wiaÂł unosiÂł lekko jej wÂłosy i karminowy pÂłaszcz.
Sasuke spojrzaÂł na Miharu i wszedÂł do jej umysÂły stajÂąc na przeciwko demona
~koniec tej zabawy
powiedziaÂł zimnym przeszywajÂącym gÂłosem wyciÂągajÂąc kunai i przebijajÂąc postaĂŚ demona który powinien znikn¹Ì za kratami
~muszĂŞ z tobÂą porozmawiaĂŚ
powiedziaÂł spokojnie obracajÂąc siĂŞ do dziewczyny
Dziewczynê zaskoczy³a ponowna wizyta Sasuke w jej umyœle , oraz to co zrobi³ z Hachibim by go "sp³awiÌ" , choÌ nie odbi³o siê to w jej zachowaniu. Miharu wpatrywa³a siê nadal nieprzytomnie w ciemnoœÌ za kratami klatki demona...nastêpnie przenios³a wzrok na Uchihê. Jej oczy by³y nadal karminowe...
- SÂłucham... - mruknĂŞÂła cicho i jak zwykle bezbarwnym tonem. Jej samotnoœÌ znów zostaÂła zakÂłócona...ale Miharu wiedziaÂła Âże Sasuke nie jest osobÂą wylewnie rozmownÂą , wiĂŞc konwersacja z pewnoÂściÂą nie podziaÂła na niÂą tak jak rozmowa z Risenem czy Dei'em.
westchn¹³ prawie niezauwa¿alnie po czym odezwa³ siê
~ChciaÂłem poprosiĂŚ ciĂŞ o to byÂś zostaÂła mojÂą partnerkÂą w akasuki
zamilkÂł na sekundĂŞ po czym kontynuowaÂł
~moja dotychczasowa partnerka nie jest w stanie siê ruszyÌ jest jakby to uj¹Ì w œpi¹czce
znowu urwaÂł przypominajÂąc sobie tamtÂą chwilĂŞ po czym zacz¹³ dalej mówiĂŚ
~wiĂŞc zgodzisz siĂŞ
WzruszyÂła nieznacznie ramionami. WÂłaÂściwie byÂło jej wszystko jedno , nie przywiÂązywaÂła zbytniej wagi do sprawy "partnerów" w Aka...Zawsze byÂło tak , Âże jeÂśli nawet miaÂła partnera to zazwyczaj i tak pracowaÂła sama.
SkinĂŞÂła lekko gÂłowÂą mówiÂąc:
- MogĂŞ zostaĂŚ...jeÂśli to takie waÂżne... - powiedziaÂła stojÂąc nieruchomo. WpatrywaÂła siĂŞ w oczy Sasuke swym mglistym , spokojnym spojrzeniem. ZastanawiaÂła siĂŞ jak to moÂżliwe Âże ktoÂś , charakterem podobny do niej mógÂł jednak znaleŸÌ swojÂą drogĂŞ...zawiesiĂŚ walki z bratem i jakoÂś wyjœÌ na prostÂą...
To byÂło jednak coÂś innego...ona byÂła inna...Znów przypomniaÂła sobie rozmowĂŞ z Risenem , podczas której jÂą nieco zdenerwowaÂł.
*Gdy przeskoczyÂłem mury, i bylem jakieÂś 10M odwróciÂłem siĂŞ i zobaczyÂłem dwie osoby na murze Suny*
- hm.
*PopatrzyÂłem po czym cichymi ruchami zacz¹³em biegnÂąc z powrotem, po czym paroma odbiciami wskoczyÂłem na wieÂże która stalÂą kolo muru*
- Uchiha ... Sasuke hmm.
*PopatrzyÂłem w stronĂŞ dwóch czÂłonków akatsuki, nie byÂło widaĂŚ do koĂąca mojej twarzy, byÂło sÂłychaĂŚ maÂłe dzwonienie dzwoneczka który byÂł przyczepiony do szalika*
~to dobrze chyba siĂŞ nie zdenerwowaÂłaÂś za to jak odesÂłaÂłem Hibachiego
po tych sÂłowach opuÂściÂł jej umysÂł w realnym Âświecie patrzyÂł jej siĂŞ prosto w oczy swym sharinganem
-Po co siĂŞ ukrywasz i nasz szpiegujesz
odwróciÂł siĂŞ do nieznajomego w oczach miaÂł aktywny juÂż kalejdoskop
-ZjeÂżdÂżaj stÂąd
RównieÂż wróciÂła do rzeczywistoÂści tym samym spokojnie mówiÂąc:
- Nie...Przynajmniej przez chwilĂŞ mam spokój - po czym spojrzaÂła na przybyÂłego Mizuke , który byÂł niestety w tej chwili nieproszonym goÂściem. Dziewczyna nie odezwaÂła siĂŞ w ogóle , uznajÂąc Âże "przybysz" zainteresowaÂł siĂŞ postaciÂą Sasuke...Miharu spokojnie siedziaÂła na brzegu muru nie patrzÂąc juÂż nawet na Âżadnego z nich. ZwiesiÂła lekko jednÂą nogĂŞ i nieznacznie niÂą bujaÂła.
- Eh...ani chwili ciszy...- westchnĂŞÂła niedosÂłyszalnie dla Sasuke czy Mizuke.
*Zeskoczy³em z wie¿y, po czym wsadzi³em rêkê pod pelerynê, po czym wyj¹³em list*
- ...
*PopatrzyÂłem na prosto w stronĂŞ Sasuke*
- JeÂżeli spotkasz Tenge-sama daj mu ten list ...
*Po czym wiatr dmuchn¹³ list w stronê Sasuke*
Cytat: Kusa - Mieszkania - 15 Maj
- On bĂŞdzie wiedziaÂł o co biega ...
ZÂłapaÂł list dwoma palcami po czym powiedziaÂł
-CoÂś powiedziaÂłem wczeÂśniej
patrzyÂł na niego Mangekyou sharingan nie spuszczajÂąc z niego wzroku powiedziaÂł do Miharu
-To dobrze
SpojrzaÂła kÂątem oka na zaistnia³¹ sytuacjĂŞ , po czym wróciÂła do wbijania wzroku w ciemnÂą pustyniĂŞ.
- hmmm...lepiej jeÂśli odejdziesz chÂłopcze...- mruknĂŞÂła nie patrzÂąc juÂż na nich. SpojrzaÂła na swojÂą dÂłoĂą , i zdjĂŞÂła rĂŞkawiczkĂŞ na chwilĂŞ...na wewnĂŞtrznej stronie dÂłoni widniaÂł niewielki czarny znak...który pojawiÂł siĂŞ tam juÂż dawno temu. ZastanawiaÂła siĂŞ kiedy staÂła siĂŞ podobna do demona...
*Wolnym korkiem szedÂłem do tylu ... oczy zaczĂŞÂły mi siĂŞ ÂświeciĂŚ jak Âżarówki, gdy doszedÂłem do krawĂŞdzi muru zacz¹³ lecieĂŚ do tylu*
- Do zobaczenia ...
- Sasuke ... kun ...

<NMM>
DezaktywowaÂł kalejdoskop powracajÂąc do trzech Âłezek zauwaÂżajÂąc pewien znak na rĂŞce Miharu
-ÂŁadny znak
powiedziaÂł spokojnie badajÂąc sharinganem owy znak
ZaÂłoÂżyÂła natychmiast rĂŞkawiczkĂŞ i lekko zacisnĂŞÂła dÂłoĂą.
- Jestem ciekawa czy moja sala operacyjna zarosÂła juÂż brudem...- rzuciÂła spokojnie , byle odbiec od tematu jej znaku na dÂłoni. ZastanawiaÂła siĂŞ czy w ogóle ma dokÂąd wracaĂŚ , i czy jej mieszkanie nie jest zdewastowane , zaroÂśniĂŞte wszelkim kurzem i brudem...
-Przed moim wzrokiem nie ukryjesz tego
spojrzaÂł jej w oczy po czym dodaÂł
-Ale jeÂśli to dla ciebie draÂżliwy temat to nie bĂŞde siĂŞ dopytywaÂł
znów wiatr zawiaÂł szastajÂąc jego pÂłaszczem i odkrywajÂąc CS
Jej uwadze nie umkn¹³ znak na szyi Sasuke , choĂŚ o tym sÂłyszaÂła juÂż wczesniej...w koĂącu jej wÂłasna siostra równieÂż posiadaÂła CS.
- Ty posiadasz CS , a ja mam to...- powiedziaÂła krótko spoglÂądajÂąc na zaciÂśniĂŞtÂą dÂłoĂą.
- Ten temat nie wpĂŞdza mnie we wÂściekÂłoœÌ...ale nie jest moim ulubionym...- powiedziaÂła spokojnie , choĂŚ rzeczywiÂście nie lubiÂła rozmawiaĂŚ o swoich naznaczeniach. Hachibi chwilowo nie mógÂł siĂŞ wtrÂącaĂŚ...i to tylko jÂą cieszyÂło. Wspomnienia o pojawiajÂących siĂŞ i znikajÂących znakach demona zaczĂŞÂły napÂływac jej do gÂłowy.
poprawiÂł pÂłaszcz zasÂłaniajÂąc CS i uÂśmiechajÂąc siĂŞ
-nie chciaÂłaÂś czegoÂś sprawdziĂŚ
powiedziaÂł beznamiĂŞtnie
-Sali operacyjnej z tego co widziaÂłem w sunie szpital dobrze prosperuje
- WÂłaÂściwie chodziÂło mi o salĂŞ operacyjnÂą w moim mieszkaniu w Aka...- powiedziaÂła spokojnie spoglÂądajÂąc gdzieÂś przed siebie. WestchnĂŞÂła cicho robiÂąc minĂŞ typu -_-
- Zapewne Âżadne z organów juÂż siĂŞ nie nadaje do przeszczepu - mruknĂŞÂła prawie niedosÂłyszalnie na myÂśl o swojej chÂłodni w której trzymaÂła wszystkie potrzebne "elementy" ludzkiego ciaÂła.
powiedziaÂł spokojnie
-Organy to chyba nie problem
dodaÂł po krótkiej chwili
-A teraz Aka ma bazĂŞ tymczasowo w sunie w starej siedzibie nikogo niema
PodparÂła gÂłowĂŞ dÂłoniÂą i westchnĂŞÂła cicho zmĂŞczona tyloma zmianami.
- W starej siedzibie byÂło dobrze...- mruknĂŞÂła znów. ZastanawiaÂła siĂŞ czy w tymczasowej siedzibie w sunie bĂŞdzie w porzÂądku...choĂŚ bardzo w to wÂątpiÂła. Zdecydowanie wolaÂła swój kÂąt , choĂŚ pewnie ciemny brudny i zakurzony to jednak byÂło miejsce gdzie mogÂła siĂŞ zaszyĂŚ na dobrych kilka dni.
- Taa...organy moÂżna Âłatwo znaleŸÌ , ale miaÂłam kilka Âładnych okazów...moÂże krew siĂŞ jeszcze do czegoÂś nada...- zaczĂŞÂła siĂŞ zastanawiaĂŚ na gÂłos.
-hym...
zamyÂśliÂł siĂŞ chwilĂŞ po czym powiedziaÂł
-ZaprowadziĂŚ ciĂŞ do nowej siedziby moÂże znajdziesz tam coÂś dla siebie to jakiÂś opuszczony dwór
po czym znów pogr¹¿yÂł siĂŞ w myÂślach
- Hmmm...bêdê musia³a siê tam jakoœ dostaÌ...wiêc mo¿emy iœÌ - powiedzia³a w³aœciwie obojêtnie. Zastanawia³a siê nad czymœ przez chwilê...
- Najpierw coÂś sprawdzĂŞ...- stwierdziÂła po czym spojrzaÂła na Sasuke , wyciÂągnĂŞÂła prawÂą dÂłoĂą ze znakiem , zdjĂŞÂła rĂŞkawiczkĂŞ i dotknĂŞÂła policzka Uchihy...zbliÂżyÂła swoje usta do jego tak Âże dzieliÂło je tylko kilka milimetrów. ChciaÂła sprawdziĂŚ czy rzeczywiÂście Hachibi nie bĂŞdzie próbowaÂł znów przej¹Ì kontroli nad Miharu i gromadziĂŚ wiĂŞcej chakry...juÂż nie raz robiÂł to samo...
JednakÂże...nic siĂŞ nie staÂło. Miharu siĂŞ odsunĂŞÂła i wstaÂła spokojnie poprawiajÂąc pÂłaszcz. WÂłoÂżyÂła rĂŞce do kieszeni...
- Przynajmniej tyle spokoju... - rzuciÂła spokojnie w myÂślach i spojrzaÂła w stronĂŞ wioski.
nie ruszyÂł siĂŞ o milimetr po czym powiedziaÂł
-ruszajmy
skoczyÂł z muru w stronĂŞ wioski uÂżywajÂąc CS2 wylÂądowaÂł na ulicy <NMM>
Zeskoczy³a z muru...cicho i delikatnie wyl¹dowa³a na ziemi po czym pod¹¿y³a za Sasuke.
<nmm>
PrzyszedÂł akurat tu, bo tak jakoÂś wyszÂło.. WskoczyÂł na dach, gdzie byÂł ostatnim razem i usiadÂł na miejscu gdzie niedawno gadaÂł z Miharu, o ile w ogóle moÂżna by to byÂło nazwaĂŚ rozmowÂą.. SkuliÂł siĂŞ tak jak ona wtedy i spoglÂądaÂł przed siebie pustym wzrokiem, myÂślÂąc o nie wiadomo czym. Cisza.. DookoÂła byÂło zupeÂłnie pusto i cicho, co mu w ogóle nie przeszkadzaÂło, tylko dawaÂło siĂŞ bardziej skupiĂŚ na swoich róÂżnorodnych myÂślach.
- Ciekawe no ciekawe.. Dlaczego Miharu jest wobec mnie taka oschÂła? Co ja jej takiego robiĂŞ? MoÂże w ogóle nie powinienem zawracaĂŚ jej sobÂą gÂłowy i najlepiej dla niej i mnie bĂŞdzie tak, Âże juÂż nigdy siĂŞ nie zobaczymy? Bo po co mamy siĂŞ kÂłóciĂŚ o byle co, a takÂże po co mam po rozmowie z niÂą siĂŞ zaÂłamywaĂŚ? Wszytko to juÂż nie ma najmniejszego sensu, bo zapewne ona mnie nienawidzi i mnÂą gardzi, jak równieÂż nic dla niej nie znaczĂŞ.. Tak wiĂŞc po co ja o niej stale myÂślĂŞ? Po co zawracam sobie niÂą gÂłowĂŞ skoro i tak mnie oleje prĂŞdzej czy póÂźniej kÂłamiÂąc, Âże nie ma ochoty na rozmowy? Najlepiej bĂŞdzie jak o niej totalnie zapomnĂŞ, a ona o mnie.. Tak bĂŞdzie najrozsÂądniej, bo po co mam jÂą mĂŞczyĂŚ, jeÂżeli tego nie chce? Ajj ile pytaĂą a tak maÂło odpowiedzi.. - zacz¹³ intensywnie skupiaĂŚ siĂŞ nad owymi zadanymi przed siebie pytaniami w swojej gÂłowie nie mogÂąc na nie w Âżaden sposób odpowiedzieĂŚ. JednakÂże wiedziaÂł, Âże juÂż nie powinien spotykaĂŚ siĂŞ z Miharu dla jej i wÂłasnego dobra... Nawet jeÂżeli miaÂłby o niej zupeÂłnie zapomnieĂŚ a ona o nim, bo przecieÂż tak czy owak ona go juÂż nie lubiÂła, wiĂŞc nie byÂło sensu juÂż jej znaĂŚ... Ale z drugiej strony bolaÂło go to, Âże taka ewentualnoœÌ byÂłaby czymÂś najlepszym dla nich, bo nie znosiÂł jak ona tak na jego widok reagowaÂła i teÂż jak siĂŞ do niego odnosiÂła..Nie wiedziaÂł czemu to robiÂła.. PrzecieÂż tyle przecierpiaÂł w jej imieniu i nico z tego ma.. Po co on w ogóle siĂŞ wysilaÂł? By teraz cierpieĂŚ w ciszy i w mĂŞkach? Teraz bardzo chciaÂł straciĂŚ pamiĂŞĂŚ o wszystkim co go spotkaÂło w Âżyciu i zacz¹Ì Âżycie od nowa i wszystko naprawiĂŚ, albo od nowa inaczej wszystko rozegraĂŚ.. Ale nawet nie wiedziaÂł jak siĂŞ traci pamiĂŞĂŚ, wiĂŞc moÂże samo siĂŞ stanie? Tego teÂż nie wiedziaÂł.. Teraz po prostu siedziaÂł skulony opatulajÂąc ramiona na kolanach, a broda spoczĂŞÂła na nich. PatrzyÂł przed siebie smutno i nie wiedziaÂł co z sobÂą zrobiĂŚ w owej chwili.. CaÂłe Âżycie daÂło mu nieÂźle w koœÌ i tylko parĂŞ chwil byÂło w nim takich miÂłych i przyjemnych.. Teraz znów nastaÂła pustka i smutek, a takÂże rozczarowanie. Tak wiĂŞc powinno siĂŞ zadaĂŚ podstawowe pytanie: Po co on siĂŞ urodziÂł, skoro tyle nieszczêœÌ miaÂł w tym nĂŞdznym Âżyciu, a tak maÂło dobrego mu siĂŞ przytrafiÂło? Nagle zerwaÂł siĂŞ ogromny wiatr, który zacz¹³ targaĂŚ na wszystkie strony jego wÂłosami, które wypadÂły teÂż z pÂłaszcza, a byÂły bardzo dÂługie wiĂŞc wyglÂądaÂł teraz tak jakby byÂł jakimÂś ÂżóÂłtym zwierzĂŞciem.. Nie obchodziÂło go to co siĂŞ teraz nim stanie bÂądÂź to co siĂŞ teraz dzieje.. Teraz czekaÂł na to co jakÂą przykrÂą niespodziankĂŞ przyniesie mu los.. A moÂże przyjemnÂą? Raczej negatywnÂą, bo i tak za duÂżo byÂło tego zÂłego, wiĂŞc nie bĂŞdzie juÂż raczej tych dobrych.....

Dodane po 3 godzinach 57 minutach:

- Dobra co ja bêdê siê g³upio zastanawia³.. Idê bo coœ czujê, ¿e jestem potrzebny... - mrukn¹³ pod nosem wstaj¹c i przeci¹gaj¹c siê leniwie. Schowa³ swoje w³osy z powrotem do pod p³aszcz i uda³ siê w stronê nowej siedziby, bo coœ mu podpowiada³o, ¿e ktoœ mu bardzo bliski jest w niebezpieczeùstwie, a on bêdzie ka¿dego takiego broni³, nawet za koszt w³asnego ¿ycia..
NMM
Akuro, dyszÂąc, stan¹³ wreszcie przed "murami" Suny. Te "mury" byÂły stromÂą, wysokÂą górÂą. Nie widaĂŚ byÂło w niej wielu zag³êbieĂą, byÂła niemal caÂłkowicie gÂładka, przez co wspinanie siĂŞ na niÂą rĂŞcznie bez zabezpieczeĂą byÂło bardzo niebezpieczne. JeÂśli chodziÂło o shinobi, rozwiÂązanie nasuwaÂło siĂŞ samo - wejÂście z pomocÂą chakry kumulowanej w stopach, jednak zwykli ludzie mogliby mieĂŚ powaÂżne problemy z wejÂściem na szczyt góry.
"Mimo to ten 'mur' jest ÂświetnÂą obronÂą dla Suny. " - pomyÂślaÂł Akuro. - "TrochĂŞ zawsze potrwa, zanim shinobi wejdÂą nawet z pomocÂą chakry na górĂŞ... A w tym czasie moÂżna ich z góry nieco podniszczyĂŚ. Architekci musieli mieĂŚ niezÂły Âłeb. "
Przerwa³ rozmyœlania i zerkn¹³ na dziadka.
-Tu nie da siê wejœÌ inaczej, ni¿ za pomoc¹ pompowania chakry. Bêdzie pan musia³ wejœÌ mi na plecy... Chyba ¿e ma pan jakiœ wynalazek lub coœ, bo pomog³oby panu wejœÌ tam bez chakry.
Staruszek pokrĂŞciÂł gÂłowÂą i bez sÂłowa wskoczyÂł mu na plecy.
"Kto by pomyÂślaÂł, wyglÂąda na szczupÂłego, a jest taki ciĂŞÂżki" - pomyÂślaÂł mÂłody Aburame.
PodszedÂł do "muru" i spojrzaÂł w górĂŞ. ByÂła bardzo wysoka, a przynajmniej taka zdawaÂła siĂŞ z doÂłu. SkupiÂł chakrĂŞ w stopach, koncentrujÂąc siĂŞ. PoczuÂł moc, która przypÂłynĂŞÂła mu do tej czĂŞÂści ciaÂła, po czym skoczyÂł caÂłym ciĂŞÂżarem na mur.
ByÂło to ciÂągle niesamowite uczucie, mimo, Âże robiÂł to wiele razy. Zacz¹³ iœÌ, z poczÂątku powoli, póÂźniej szybciej, aÂż w koĂącu biec. PodziwiaÂł wielkoœÌ góry : zmarnowaÂł, a przynajmniej tak mu siĂŞ wydawaÂło, wiele chakry na caÂłoÂściowe przebiegniĂŞcie.
Wreszcie dotarÂł na szczyt. Stan¹³ na szczycie góry. ByÂł ciepÂły od sÂłoĂąca, miaÂł wiele ubytków i wypukÂłoÂści, wiĂŞc nieco ciĂŞÂżko byÂło dalej iœÌ. OstroÂżnie poÂłoÂżyÂł dziadka na ziemi, aby ten siĂŞ nie przewróciÂł, po czym zacz¹³ równie ostroÂżnie iœÌ. Ostre wypukÂłoÂści kuÂły go w stopy, a nogi wpadaÂły co chwila w dziury, jednak wiĂŞkszym problemem byÂło zmĂŞczenie Akuro. Po ostatniej walce straciÂł trochĂŞ chakry i przebyÂł teÂż dÂługi spacer bez odpoczynków, byÂł wiĂŞc zmĂŞczony.
SzedÂł, starajÂąc siĂŞ przeskakiwaĂŚ dziury i omijaĂŚ wypukÂłoÂści, jednak po chwili zatrzymaÂł siĂŞ. ObserwowaÂł straÂżniczki, wysokie wieÂże, wystrzelone czubkami aÂż w niebo.
"StraÂżnicy muszÂą mieĂŚ z nich bardzo dobry widok..."
OdwróciÂł siĂŞ, patrzÂąc na dziadka. Po chwili wpadÂł na pewien pomysÂł.
"MoÂżliwe, Âże juÂż jesteÂśmy Âścigani... Nie znajÂą mojej twarzy, ale znajÂą ubiór. "
ÂŚciÂągn¹³ szybko bluzkĂŞ i spodnie, biorÂąc je pod pachĂŞ i wciskajÂąc do torby. ZostaÂł teraz w biaÂłej koszuli i dÂżinsach. ByÂło to zwykÂłe ubranie, nie rzucaÂło siĂŞ w oczy. PowiedziaÂł do dziadka, aby teÂż w jakiÂś sposób siĂŞ przebraÂł, po czym ruszyÂł dalej murem. ObawiaÂł siĂŞ, czy aby straÂżnicy nie zaobserwowali jego przebrania siĂŞ. MiaÂł nadziejĂŞ, Âże jednak nie.
ObserwowaÂł widoki, idÂąc szczytem góry. Co chwila chwiaÂł siĂŞ na niepewnym terenie muru, lecz na szczĂŞÂście nie spadaÂł. WiedziaÂł, Âże swoim nowym ubiorem ukazaÂł twarz, wiĂŞc wyci¹³ sobie kunaiem kawaÂłek materiaÂłu i przygotowaÂł z niego maskĂŞ na dolnÂą czêœÌ twarzy.
WĂŞdrówka staÂła siĂŞ nieco nieznoÂśna, ale w koĂącu, po wielu krokach, pewnych i niepewnych, znalazÂł siĂŞ poza murami wraz z dziadkiem. [NMM] .
Zuka ju¿ tak nie pêdzi³ przed siebie (da³o o sobie znaÌ zmêczenia) . Nikt nie mo¿e mnie zobaczyÌ ,nie wiem jakie mamy stosunki dyplomatyczne z t¹ wiosk¹ ,ale wolê przejœÌ niezauwa¿ony . Nofushido koncentruje chakrê w nogach i czym prêdzej przedostaje siê na drug¹ stronê wioski .
NMM
PostanowiÂł pozeskakiwaĂŚ sobie ze stopni góry by nabraĂŚ wiĂŞcej zrĂŞcznoÂści ... tak teÂż zrobiÂł .
Szybko czyniÂł co miaÂł czyniĂŚ gdy byÂł na dole skierowaÂł siĂŞ w stronĂŞ konohy... <NMM>
Nagle budze siĂŞ na murach suny.
-Co siĂŞ staÂło?gdzie ja jestem?-na te pytania juÂż chyba sobie nieodpowiem.
Szybko udaje siĂŞ w strone bram./NMM
Sokamaru za pomocÂą kotroli chakry wbiegÂł na szczyt murów i popatrzyÂł na rozciÂągajÂącÂą siĂŞ przed nim pustyniĂŞ nara. MoÂże jest to doœÌ dziwne ale zawsze czuÂł siĂŞ tam bezpiecznie. KiedyÂś czĂŞsto wybiegaÂł w g³¹b pustyni lecz od dwóch laty tak poÂświĂŞciÂł siĂŞ treningowi iÂż nie byÂło na to czasu. Nareszcie miaÂł trochĂŞ spokoju... westchn¹³ g³êboko i skoczyÂł z murów na sam dóÂł. Istne Samobójstwo! MogÂło by siĂŞ wydawaĂŚ lecz zanim dotkn¹³ ziemi uÂżyÂł kontroli piasku i wylÂądowaÂł na nim jak na puchu. NastĂŞpnie pobiegÂł w stronĂŞ pustyni.
<nmm>
Miharu przybyÂła tutaj, nie majÂąc w sumie ku temu celu. Po prostu usiadÂła na mur, nogi miaÂła skulone pod brodĂŞ, a jej wÂłosami targaÂł lekki powiew wiatru. Konkretniej myÂślaÂła nad róÂżnymi sprawami.. JednÂą byÂło to gdzie mogÂłaby znaleŸÌ kogoÂś z Akatsuki i spytaĂŚ co ma zrobiĂŚ by móc tam do³¹czyĂŚ, a dwa to koniecznie chciaÂła znaleŸÌ i zabiĂŚ mordercĂŞ swojego klanu, gdyÂż Hachiko nie chce, by ten który wybiÂł doszczĂŞtnie jej klan ( prócz niej) ÂżyÂł na tym Âświecie. NaleÂży mu siĂŞ ÂśmierĂŚ i ona musiaÂła tego dopilnowaĂŚ.. Teraz po prostu myÂślaÂła co ma z tym wszystkim robiĂŚ. Nie miaÂła pojĂŞcia dlaczego akurat tu przyszÂła, ale po prostu tak jakoÂś wyszÂło.
Deidara lataÂł na swoim ptaku z gliny w okolicach suny, nie wiedzieĂŚ po co jednak lataÂł... * Hmmm ciekawe, ta suna to takie piĂŞkne miejsce, jednak brak mu sztuki, wybuchu * - pomyÂślaÂł i wyciÂągn¹³ z maÂłej kieszonki troszkĂŞ gliny, wyrzuciÂł jÂą w postaci dwóch maÂłych ptaszków, po chwili rzekÂł - Katsu - a glinanine ptaszki wybuchyÂły... - no i tak lepiej - rzecze sam do siebie.
Dziewczyna nagle wyrwaÂła siĂŞ ze swoich przemyÂśleĂą. A to, co to spowodowaÂło, byÂł bardzo gÂłoÂśny wybuch, który usÂłyszaÂła nieopodal siebie.
- Co to byÂło? Hmm muszĂŞ to sprawdziĂŚ.. Chyba nikt nie atakuje wioski.. Dobra po co ja tu jeszcze siedzĂŞ? Czas zobaczyĂŚ co to byÂło i kto to zrobiÂł. - pomyÂślaÂła, po czym ciĂŞÂżko westchnĂŞÂła. WstaÂła z muru, przeciÂągajÂąc siĂŞ przy tym leniwie, po czym pobiegÂła w stronĂŞ, gdzie usÂłyszaÂła ten huk. Nagle przystanĂŞÂła gdzieÂś zaraz obok muru i spojrzaÂła w górĂŞ. ZobaczyÂła tam jakiegoÂś duÂżego ptaka i jakiegoÂś gostka co na nim siedziaÂł. JednakÂże nie wiedziaÂła co ma powiedzieĂŚ do niego.. A jeszcze jak siĂŞ oka¿ê, Âże to osoba, co chce zniszczyĂŚ wioskĂŞ, to nie bĂŞdzie fajnie, poniewaÂż ona sama nie da rady jej obroniĂŚ, a sama bĂŞdzie chyba musiaÂła uciec. Ale postanowiÂła tu jeszcze zostaĂŚ i poobserwowaĂŚ tego kolesia, co tu przybyÂł, udajÂąc, Âże go nie zauwaÂżyÂła.
Dei jeszcze chwilĂŞ lataÂł i bawiÂł siĂŞ w wybuchy, zwyczajnie trenowaÂł. Po paru minutach dostrzegÂł jak¹œ osobĂŞ poniÂżej. - MoÂże maÂły sparing ... un... - znów zacz¹³ prowadziĂŚ monolog jednak w porĂŞ przestaÂł i zleciaÂł niÂżej, kiedy juÂż zobaczyÂł Âże jest to dziewczyna zatrzymaÂł siĂŞ jakieÂś 10m nad niÂą. * Nie bĂŞdĂŞ z dziewczynami walczyÂł, chyba mnie jednak nie widzi * - pomyÂślaÂł.
SpojrzaÂła jednak do góry, podnoszÂąc lekko gÂłowĂŞ, po czym zaczĂŞÂła mu siĂŞ jeszcze bardziej przyglÂądaĂŚ, by okreÂśliĂŚ kim on jest. ZauwaÂżyÂła czarny pÂłaszcz z czerwonymi chmurkami.
- On jest z Akatsuki.. To mo¿e mam okazjê spytaÌ go o to czy jest mo¿liwoœÌ przyst¹pienia do tej¿e organizacji.. Skoro taka okazja jest, to czemu mia³abym tego nie wykorzystaÌ. - Tym razem postanowi³a siê odezwaÌ, skoro rozpozna³a ju¿ sk¹d on jest.
- yy.. Hej ty na górze! WidzĂŞ, Âże jesteÂś z Akatsuki. Wiem, Âże to gÂłupio zabrzmi, ale skoro jesteÂś z tejÂże organizacji, moÂże orientujesz siĂŞ, czy przyjmujÂą jeszcze jakichÂś ninja do niej? Bo ja bym bardzo chciaÂła, a wiem, Âże trudno jest odnaleŸÌ siedzibĂŞ, a skoro juÂż ty siĂŞ zjawiÂłeÂś, muszĂŞ siĂŞ dowiedzieĂŚ, czy jest szansa czy nie. JeÂżeli nie to trudno przeÂżyjĂŞ.. - powiedziaÂła odwaÂżnym tonem gÂłosu. Nie lĂŞkaÂła siĂŞ go, choĂŚ wiedziaÂła, Âże moÂże byĂŚ niebezpieczny. Nie miaÂła pojĂŞcia tylko jak mu na imiĂŞ, ale to w sumie najmniej waÂżne w tej chwili.
Deidara wys³ucha³ dziewczyny, nastêpnie zeszkoczy³ z ptaka i wyl¹dowa³ na murze. - Dlaczego chcesz do³¹czyÌ do organizacji Nie wiem, obecnie mamy braki kadrowe, ale musia³abyœ byÌ silna. - powiedzia³ zdziwiony, dziwi³o go to ¿e osoba z suny wie o organizacji oraz to ¿e co wiêcej chce przyst¹piÌ. * Mam ochotê zniszczyÌ tê wioskê, ale nie mogê... ju¿ mnie widziano, mog³y by byÌ problemy * - pomyœlal i czeka³ co odpowie dziewczyna, nie chcia³ siê przedstawiaÌ gdy¿ mog³o by mu to najzwyczajniej zaszkodziÌ.
- Hmm dlaczego chcia³abym do³¹czyÌ.. Dlatego, ¿e po prostu nudzi mnie ju¿ zwyczajne ¿ycie w wiosce. I mam jeszcze cel. ZabiÌ mordercê swojego klanu, a do³¹czaj¹c do Akatsuki mog³abym staÌ siê jeszcze lepsza. I tak zdajê mi siê, ¿e jestem silna. Wiem, ¿e s³aba na pewno nie jestem i odejœcie do organizacji by³oby czymœ lepszym ni¿ siedzenie tu.
Tak w ogóle nazywam siĂŞ Miharu.. A ty?- odpowiedziaÂła mu na jego pytanie, a takÂże w koĂącu mu siĂŞ przedstawiÂła. Wszystko to mówiÂła spokojnym gÂłosem, choĂŚ nie widaĂŚ byÂło uÂśmiechu na jej twarzy. GdzieÂś w Âśrodku niej kryÂła siĂŞ ogromna siÂła, jednakÂże chwilowo jest uÂśpiona. Tak wiĂŞc nadaje siĂŞ ona do Aka, wiĂŞc ona nie widziaÂła Âżadnych problemów, choĂŚ nie wiedziaÂła co zrobiĂŚ by jakoÂś siĂŞ tam dostaĂŚ. W jej oczach widaĂŚ byÂło, iÂż nie kÂłamaÂła, wiĂŞc teraz mogÂła tylko czekaĂŚ na to co on powie.
Blondyn spóÂściÂł gÂłowĂŞ gdy dziewczyna zapytaÂła go o imiĂŞ, wiedziaÂł iÂż nie moÂże odpowiedzieĂŚ. - Niestety nie mogĂŞ Ci odpowiedzieĂŚ na to pytanie - odpowiedziaÂł majÂąc spuszczonÂą gÂłowĂŞ. * WÂścibski babsztyl ( no co Dei byÂł wredny ) * -pomyÂślaÂł Deidara, w jego gÂłowie jednak dalej kszÂątaÂły siĂŞ inne myÂśli, opanowaÂła go chĂŞĂŚ zabijania, wiedziaÂł jednak Âże na terenie Suny nie moÂże liczyĂŚ na pomoc Akatsuki, byÂł teÂż zirytowany tym iÂż nie otrzymaÂł partnera. - Skoro chcesz byĂŚ w Aka musisz pokazaĂŚ czy jesteÂś silna, inaczej nie masz szans - rzekÂł Dei, caÂły czas miaÂł spuszczonÂą gÂłowĂŞ, nie byÂło widaĂŚ jego psychotycznego uÂśmiechu na twarzy.
BiegnÂąc w stronĂŞ bramy miasta, zauwaÂżyÂłem dwie osoby na murach.
- To musi byĂŚ ...
Zmieniaj¹c kierunek, zacz¹³em wbiegn¹Ì po œcianie muru a¿ dotar³em na gore.
- Ty musisz byĂŚ ... czÂłonkiem Akatsuki ...
- Sorka ze tak wylatuje z tym ...
PopatrzyÂłem na dziewczynĂŞ która staÂła obok.
- Wiesz moÂże gdzie znajdĂŞ w tej chwili jednego waszego czÂłonka ? nazywa siĂŞ Tenge.
ZrobiÂła krzywÂą minĂŞ i zaczĂŞÂła gapiĂŚ siĂŞ pusto w przestrzeĂą.
- Nie to nie. - mruknĂŞÂła cicho, ale tak by to usÂłyszaÂł.
- Dobra, jeÂżeli chcesz zobaczyĂŚ czy jestem silna zaraz ci to udowodniĂŞ. - rzekÂła wypranym z emocji gÂłosem, po czym ruszyÂła przed siebie i zaczĂŞÂła wykonywaĂŚ pieczĂŞci. MiaÂła zamiar uÂżyĂŚ techniki z ÂżywioÂłu Katon.
- Katon: Hai Seki Shou!- krzyknĂŞÂła nabierajÂąc powietrza do pÂłuc, które zmieszaÂło siĂŞ z jej chakrÂą, po czym wypuÂściÂła z ust pyÂł wraz z popioÂłem, który poleciaÂł w stronĂŞ muru. Kiedy juÂż tam doleciaÂł, uÂżytkowniczka ( czyli Miharu) spowodowaÂła wybuch, a kawaÂłek muru zostaÂł przedziurawiony na wylot. PowstaÂła doœÌ ogromna dziura i sÂłychaĂŚ byÂło doœÌ gÂłoÂśny huk.
- Czy takie coÂś wystarczy? Bo nie tylko tyle potrafiĂŞ... - odparÂła sucho, patrzÂąc siĂŞ w zupeÂłnie innÂą stronĂŞ. Ona byÂła naprawdĂŞ zdolna, tylko musiaÂła po prostu trenowaĂŚ, by byĂŚ coraz lepszÂą, jednakÂże nadaje siĂŞ ona do organizacji juÂż teraz. Przynajmniej tak jej siĂŞ wydaje. Teraz czekaÂła tylko na to co on teraz powie. StanĂŞÂła gdzieÂś nieopodal blondyna, krzyÂżujÂąc rĂŞce na piersi. Znów siĂŞ zamyÂśliÂła, a jej wzrok utkwiÂł gdzieÂś w ziemi.. I wtedy nagle pojawiÂł siĂŞ jakiÂś chÂłopak. Nie odezwaÂła siĂŞ, gdyÂż uznaÂła, Âże te pytania byÂły skierowane do chÂłopaka nie do niej. Nie zwróciÂła w sumie na nim zbytniej uwagi, gdyÂż nie miaÂła po co.
ChÂłopak spojrzaÂł na przybysza. - Wiem, ale ci nie powiem... a jeÂśli ci Âżycie miÂłe to nawet nie bĂŞdziesz chciaÂł siĂŞ tego dowiedzieĂŚ - powiedziaÂł bez wiĂŞkszego zainteresowania, widaĂŚ po nim byÂło Âże jest zafascynowany Miharu, a raczej jej umiejĂŞtnoÂściami. ZwróciÂł siĂŞ wiĂŞc bÂłyskawicznie w jej stronĂŞ i zacz¹³ patrzeĂŚ jak w obrazek. - Tak to sztuka... un... Sztuka jest eksplozjÂą to byÂło piĂŞkne... un... przepraszam za wczeÂśniejsze zachowanie na ImiĂŞ mi Deidara - rzekÂł cicho aby tajemniczy przybysz nie sÂłyszaÂł, jednak na tyle gÂłoÂśno aby usÂłyszaÂła go Miharu.
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko, gdy usÂłyszaÂła, jak owy chÂłopak nie chciaÂł powiedzieĂŚ tego, o co poprosiÂł go nowo przybyÂły. Nagle zauwaÂżyÂła jak gwaÂłtownie blondyn obróciÂł siĂŞ w jej stronĂŞ, Âże aÂż podskoczyÂła. Ale od razu potem ogarnĂŞÂła siĂŞ i staÂła juÂż spokojnie [cenzura] siĂŞ w to, co do niej mówiÂł.ZdziwiÂła siĂŞ nieco jego nag³¹ zmianÂą postawy wobec niej, ale spodobaÂło jej siĂŞ to.
- DziĂŞkujĂŞ.. I miÂło mi ciĂŞ poznaĂŚ.. Nie nic siĂŞ nie staÂło. KaÂżdy ma na poczÂątku zÂłe wraÂżenie o innej osobie póki lepiej jej siĂŞ nie pozna...A no wybuchy sÂą super. WÂłaÂśnie najbardziej lubiĂŞ jak coÂś wybucha.. Nie wiem tak jakoÂś mam, a skoro uÂżywam ÂżywioÂłu Katon nauczyÂłam siĂŞ tej techniki, bo czytaÂłam, Âże ona powoduje wybuch i tak wÂłaÂśnie teraz jÂą potrafiĂŞ. A jeÂżeli moÂżna wiedzieĂŚ jakimi ty dysponujesz zdolnoÂściami? Z tego co sÂłyszĂŞ i widziaÂłam do niedawna równieÂż lubisz powodowaĂŚ eksplozje. - stwierdziÂła spokojnie, a na jej twarzy zagoÂściÂł uÂśmiech. Ona równieÂż wypowiedziaÂła owe sÂłowa do Deidary ciszej, gdyÂż skoro tamten siĂŞ pojawiÂł, a on zacz¹³ ciszej do niej mówiĂŚ, najprawdopodobniej nie chciaÂł by tamten go usÂłyszaÂł, tak wiĂŞc i ona zrobiÂła podobnie, bo w sumie teÂż nie chciaÂła by nieznajomy wiedziaÂł o czym mówi ona.
- Zaraz Ci poka¿ê un... - powiedziaÂł blondas i wyj¹³ z kieszeni troszkĂŞ wybuchowej gliny, nastepnie wystawiÂł dÂłoĂą z której Âśrodka wystawaÂł jĂŞzyk, otwór gĂŞbowy na dÂłoni Dei'a rozpocz¹³ pochÂłaniaĂŚ glinĂŞ, nastĂŞpnie z tej teÂż czĂŞÂści ciaÂła wyleciaÂł maÂły ptaszek i kiedy odleciaÂł kawaÂłek mÂłody rzekÂł. - Katsu ! - a ptaszek wybuchn¹³ z potĂŞÂżnÂą si³¹. - WidzĂŞ Âże mamy wiele wspólnego - rzecze dÂługowsÂłosy juÂż nieco gÂłoÂśniej, praktycznie nie zwracaÂł juÂż uwagi na nieznajomego byÂł zajĂŞty rozmowÂą z Miharu.
Teraz Miharu zaczê³a mu siê przygl¹daÌ uwa¿niej, a kiedy zobaczy³a co robi, a¿ siê tym oczarowa³a. Kiedy ma³y ptaszek wybuchn¹³ uœmiechnê³a siê jeszcze szerzej.
- No i to wÂłaÂśnie jest sztuka.. Sztuka jest wybuchem. Ale maÂło osób docenia "prawdziwÂą sztukĂŞ".. I uwaÂża, Âże eksplozje to Âżadna sztuka, a ja wÂłaÂśnie uwaÂżam inaczej jak widaĂŚ. I prawda, mamy coÂś wspólnego... - Te sÂłowa równieÂż dziewczyna wypowiedziaÂła nieco gÂłoÂśniej, bo jak zajĂŞÂła siĂŞ rozmowÂą z DeidarÂą, przestaÂła w ogóle przejmowaĂŚ siĂŞ tamtym chÂłopakiem i wyglÂądaÂło na to, Âże go totalnie olewaÂła, jakby go tu wcale nie byÂło. PodobaÂło jej siĂŞ bardzo jak coÂś ulegaÂło zniszczeniu.. Po prostu przez pewne zmiany w jej dzieciĂąstwie zaczĂŞÂła mieĂŚ czasem myÂśli destrukcyjne, jednakÂże wstrzymywaÂła siĂŞ z tym jakoÂś..To wÂłaÂśnie dlatego potrzebowaÂła odejœÌ i znaleŸÌ Akatsuki.. Po za tym, jej zÂła druga osobowoœÌ moÂże w kaÂżdej chwili siĂŞ zbudziĂŚ i wtedy Miharu czasem nie panuje nad tym co robi i moÂże zniszczyĂŚ coÂś w okolicy. ChoĂŚ rzadko siĂŞ to zdarza to jednak staĂŚ siĂŞ moÂże. Ale dopiero wtedy jak bardzo siĂŞ zdenerwuje przez kogoÂś czy jakaÂś sytuacja jÂą doprowadzi do takiego stanu. Póki co byÂła mi³¹, spokojnÂą dziewczynÂą i na co dzieĂą taka jest.. W tym momencie ciekawa byÂła co teÂż wydarzy siĂŞ dalej..
- Niesamowite Âże to dostrzegasz, sztukÂą jest wybuch w takim wÂłaÂśnie przkonaniu ÂżyjĂŞ, napomknĂŞ o Tobie z pewnoÂściÂą liderowi, byĂŚ moÂże bĂŞdziemy nawet razem pracowali... wiesz znam niesamowicie potĂŞÂżnÂą technikĂŞ wybuchu jednak nie mogĂŞ jej pokazaĂŚ gdyÂż zniszyÂłbym byĂŚ moÂże i ca³¹ wioskĂŞ. - powiedziaÂł dÂługo wÂłosy blondy i uÂśmiechnÂą siĂŞ do dziewczyny, spojrzaÂł kontem oka na nieznajomego... - ByĂŚ moÂże znajdĂŞ sensowny sposób aby pokazaĂŚ ci peÂłniĂŞ swoich moÂżliwoÂści, prawdziwÂą i piĂŞknÂą sztukĂŞ - mówiÂł takim gÂłosem iÂż wyczuĂŚ moÂżna byÂło Âże coÂś knuje.
Uœmiechaj¹c siê zacz¹³em zbiegaÌ z muru i zacz¹³em biegn¹c w stronê rezydencji Kazekage.

Z.T
- Tak dostrzegam to. To dziêkujê ci za to, ¿e chcesz powiedzieÌ o mnie swojemu liderowi. Mam nadziejê, ¿e uda mi siê do was do³¹czyÌ.. O to ciekawa jestem jak bardzo destrukcyjna ta technika jest.. Kiedyœ jak bêdzie okazja to poka¿ mi j¹, bo ja bardzo lubiê patrzeÌ jak coœ wybucha..
- powiedziaÂła z uÂśmiechem na swej twarzy, a sÂłyszÂąc ostatnie jego sÂłowa zaczĂŞÂła coÂś podejrzewaĂŚ, ale nie aÂż tak..
- Hmm ciekawa jestem czy on coÂś knuje.. W sumie i tak nawet jeÂśli to niech robi co chce. WiĂŞc nie mam czym siĂŞ przejmowaĂŚ. - pomyÂślaÂła, majÂąc nadal ten sam wyraz twarzy co dotychczas. I teraz przez to, Âże Deidara spojrzaÂł na tamtego chÂłopaka, to uprzytomniÂła sobie iÂż nie byli sami. Tak czy siak maÂło obchodziÂł jÂą ten chÂłopak co tak sterczaÂł tu jakieÂś dobre parĂŞ minut, stoi i milczy. Nagle niespodziewanie stÂąd zwiaÂł.
- Hmm wydaje mi siĂŞ, Âże ten typek coÂś chce zrobiĂŚ. Nie wiem czy dobrze, Âże tu jesteÂś, bo lepiej byÂłoby jakby ciĂŞ nie zÂłapano.. - dodaÂła juÂż powaÂżnym gÂłosem, jak juÂż tamten odszedÂł.
- W sumie masz racjĂŞ, nie bojĂŞ siĂŞ ale lepiej Âżeby mnie nie widziano tutaj, szczególnie w tym stroju. - powiedziaÂł i dalej na jego twarzy goÂściÂł uÂśmiech. - WiĂŞc dobrze odezwĂŞ siĂŞ w sprawie twojego czÂłonkostwa w Akatsuki. - dodaÂł i odleciaÂł na swoim ptaku.
<nmm>
- Dobrze dziêkujê ci.. A wiêc do zobaczenia, na pewno siê jeszcze spotkamy.. - rzek³a z uœmiechem, po czym pomacha³a mu na po¿egnanie. Po chwili zastanowienia postanowi³a po prostu siê gdzieœ przejœÌ, a nie siedzieÌ tu i nic nie robiÌ.. A po za tym g³upio jest zostaÌ w miejscu gdzie ktoœ widzia³ j¹ z jakimœ Akowcem, wiêc wola³a siê st¹d ulotniÌ. Nie wiedzia³a dok¹d siê udaÌ, ale nie mia³a zamiaru zostaÌ tu d³u¿ej.
- Ten Deidara jest caÂłkiem fajny.. Ciekawe co siĂŞ dalej wydarzy.. - gdy tak sobie o czymÂś pomyÂślaÂła, po prostu odeszÂła z tego miejsca, udajÂąc siĂŞ gdzieÂś przed siebie..
<nmm>
PrzyszedÂłem na miejsce, gdzie ostatnio pojawiÂł siĂŞ jeden czÂłonek Akatsuki.
Zacz¹³em siê rozgl¹daÌ za jedna dziewczyna.
- Widocznie ju¿ sobie poszli ... muszê ja znaleŸÌ ...
*UgryzÂłem lekko za wargi*
- Nie mogla daleko odejœÌ ...
Ruszy³em dalej gdzieœ w g³¹b miasta.
-Jeju
ZdygaÂł siĂŞ Anulej... ciĂŞÂżko siĂŞ biega po piaskowym murze... wiecie piasek siĂŞ zsuwa. Mimo to Shnobi dostaÂł siĂŞ na szczyt...
~ SÂą to najwyÂższe i najtrudniejsze mury które jak dotÂąd spotkaÂłem
Przytakn¹³ w myœlach Anulej narratorowi.
Nie wiadomo czemu zawsze sam, taki wesoÂły i beztroski stawaÂł siĂŞ smutny, sentymentalny i melancholijny... ChociaÂż czy to jest melancholia? To ja nie wiem, to takie dziwne uczucie. Jest wiele nienazwanych pokrĂŞtnych uczuĂŚ np. Jedno wyniósÂł z domu... patrzyÂł wspominaÂł a ono same go dopadaÂło, ale nie zawsze... jaki jest wymóg tego nie wiem. Albo jest takie uczucie gdy ktoÂś przy nim coÂś robiÂł dla niego... np. Nie potrafiÂł namalowaĂŚ kotka, ktoÂś podszedÂł i mu go namalowaÂł. Czemu miÂłych uczuĂŚ nie moÂżna nazwaĂŚ? Lub te nazwy sÂą takie niewyraziste, nietÂłumaczone? Podobno czÂłowiek jest w ciÂągu Âżycia 70% nieszczĂŞÂśliwy a tylko 30% szczĂŞÂśliwy... odejmij sen...Cha sny.
Czy wam coœ siê kiedyœ œni? Czy bardzo rzadko? A jak ju¿ to co? Budzicie siê gdy spadacie? Macie jak¹œ t¹ sam¹ zdolnoœÌ w ka¿dym prawie œnie? Np. latanie lub bardziej popularne przeczucie co siê zdarzy lub co siê dzieje...to ¿e wiesz co siê stanie za chwilke i uciekasz z danego miejsca. A mo¿e ¿e jak biegniesz a uciec nie mo¿esz... coœ ciê zwalnia, coœ ci ci¹¿y...
Naukowo sen to ponoĂŚ etap naprawy pamiĂŞci i zapisywanie danych po³¹czony z analizÂą zdarzeĂą minionych- po³¹czenie trzech teori w jednÂą, a oni siĂŞ kÂłócÂą....
WiĂŞc skÂąd ta moc we Âśnie? Lub problemy... czyÂżby nasz mózg miaÂł do nas jakieÂś ale? A te piĂŞkne sny? Anulejowi czĂŞsto siĂŞ Âśni Âże jest wampirem i poluje na ludzi... Âśni mu siĂŞ jego spalony dom, który juÂż nie stoi... jego miasto które jest dziwne i peÂłna nowych obiektów i zakazanych ziem... takich Âże jak siĂŞ na nie wejdzie....
To jest temat rzeka, Nekozuma ciekawy byÂł co siĂŞ Âśni innym... ale tutaj wyje tylko wiatr, ten sam szary chÂłodny wiatr... i zimno co przenika

Pewnie troszke tu pomarznie zanim wyruszy dalej...

NMMT
Do muru od wewnĂŞtrznej strony podszedÂł wielki, barczysty shinobi z workiem przewiÂązanym do swoich pleców, wyj¹³ kartke i nakleiÂł na mur

" MÂłody genin podejmie siĂŞ kaÂżdej pracy! Od robót zwykÂłych po kradzieÂże i morderstwa. Uwaga!!! Promocja, do dwóch zabójstw zleconych podpalenie gratis! Nie przegap okazji, w poÂżarze teÂż ,ktoÂś zawsze moÂże zgin¹Ì! Nie mam skrupuÂłów, wszystko jest kwestiÂą ceny. Zainteresowani sÂą proszeni o kontakt listowy (PW) Nie pisaĂŚ na murze "Prosze zabiĂŚ mego mĂŞÂża Edka spod jedenastki". Nie brzydzĂŞ siĂŞ teÂż innÂą pracÂą... patrz kasa"

Shnobi usiad³ na ziemi, obserwuj¹c czy jego list zostanie zauwa¿ony. Jeœli nie w ramach reklamy zabije jakiegoœ genina i zawiesi nad listem...Jego ciekn¹ca krew na wiadomoœÌ przykuje uwage.

Po paru godzinach znikn¹³...

NMNT
W odlegÂłoÂści kilkunastu metrów od murów pojawiÂł siĂŞ Zamaskowany czÂłowiek w stroju Anbu. Kucn¹³ i rozpocz¹³ skÂładanie pieczĂŞci
-Sōshūha

Po pewnym czasie pojawi³y siê cztery ³aùcuchy, nieznajomy do ka¿dego do³¹czy³ jedn¹ notatkê wybuchow¹, i 2 kukie³ki . Po czym szybko z³o¿y³ kolejne pieczêci i
-Kokohi no Jutsu

Nastêpnie utrzymuj¹c ci¹gle jusu, rozpocz¹³ zbieranie energi. £aùcuszki zakopa³y siê pod piasek i niczym krety z pocz¹tku widoczne szybko zanurzy³y siê g³êbiej, na powierzchni nie pozostawiaj¹c œladu.

Nieznany shibobi tak staÂł z kilka godzin do powrotu swych kretów....

- Najlepsza obrona i najwiêksza s³aboœÌ

Obcy ninja odwróciÂł siĂŞ i odszedÂł w nieznanym kierunku

NMMT

Teren zaminowany
Minako
PodeszÂła do wysokich murów. PodniosÂła swój koci wzrok i omiotÂła nim okolicĂŞ. KrĂŞciÂło sie tu troche ludzi, ale wszyscy byli doœÌ daleko od niej i nie zwracali na niÂą najmniejszej uwagi. OparÂła rÂączki o mur i zaczĂŞÂła kumulowac chkrĂŞ w stopach. Nigdy jeszcze nie udaÂło jej siĂŞ wejœÌ na ten mur. A próbowaÂła wiele razy. SkupiÂła sie mocno na swoich stopach i... i... Chakra sobie poszÂła.
-Shimatta!- przeklĂŞÂła cicho pod nose Yososhiniku i zaczĂŞÂła od poczÂątku caÂłu proces. ByÂła jeszcze bardzo mÂłodym geninem i z wieloma rzeczami miaÂła jeszcze duÂży problem, ale próbowaÂła i byÂła cierpliwa. W koncu udaÂło jej sie zebraĂŚ duÂżo chkry w swoich maÂłych stopach. Jej iloœÌ sprawdziÂła przez maÂły skok. OdbiÂła sie wysoko na wysokoœÌ ponad poÂłowy muru.
-Jest juÂż duÂżo- szepnĂŞÂła do siebie, po miĂŞkkim wylÂądowaniu na ziemiĂŞ. Po chwili skoczyÂła znowu tylko Âże bardziej do przodu. Dzieki zebranej w stopach chakrze przyczepiÂła sie do muru i zaczĂŞÂła biec do góry. Tak bardzo skupiÂła sie na samym biegu, Âże zapomniaÂła, ze mur kiedys sie koĂączy. OdbiÂła siĂŞ stopÂą naÂładowanÂą chakrÂą od kraĂąca muru, co spowodowaÂło wysoki skok i caÂłkowite zdezorientowanie maÂłej Yososhiniku. LeiaÂła do góry najpierw w poziomie, jednak kiedy zaczĂŞÂła spadaĂŚ prawa fizyki zadziaÂłaÂły tak, Âże spadaÂła gÂłowÂą w dóÂł. Kiedy zdaÂła sobie z tego sprawĂŞ rozhuÂśtaÂła siĂŞ nogami i szybko zmieniÂła pozycjĂŞ. WylÂądowaÂła twardo na murze i zachwiaÂła siĂŞ. Troche bolaÂły jÂą piĂŞty. Ledwo utrzymaÂła sie na murze. Kiedy tylko siĂŞ uspokoiÂła zdaÂła sobie sprawĂŞ z tego, Âże to co zrobiÂła byÂło trochĂŞ dziwe... Ale w koĂącu jej sie udaÂło! ByÂła z siebie strasznie dumna. Pustynia stÂąd wygladaÂła nesamowicie...
LecÂąc ponad chmury postanowiÂłem wylÂądowaĂŚ na murach suny. RozejrzaÂłem siĂŞ dookoÂła ale byÂło pusto. ZÂłoÂżyÂłem skrzydÂła na plecach i patrzaÂłem siĂŞ na wszystkie strony czy ktoÂś nie idzie, niestety nie wiedziaÂłem nikogo. Moja krew kapaÂła ze mnie niczym krople deszczu na ziemie, pomyÂślaÂłem sobie "Znowu to samo, eh ojcze czy te rany siĂŞ zagojÂą? WÂątpiĂŞ." UsiadÂłem pod murem i czekaÂłem aÂż coÂś siĂŞ wydarzy, przynajmniej miaÂłem takÂą nadziejĂŞ.
MaÂła Yososhiniku patrzyÂła z zachwytem na pustyniĂŞ. UsiadÂła i podkuliÂła kolana. Znów upodobniÂła sie do maÂłej, czarnej kropki w wielkiej, jasnej przestrzeni. Niedaleko niej coÂś siĂŞ poruszyÂło. WybudziÂła siĂŞ z odrĂŞtwienia i rozejrzaÂła siĂŞ dookoÂła.
~KtoÂś tu jest?~ zapytaÂła sama siebie w myÂślach. WychiliÂła sie bardziej nad krawĂŞdÂź muru, Âżeby zobaczyĂŚ, czy nie ma kogoÂś pod murami. Yososhiniku dostrzegÂła kogoÂś. ZmruÂżyÂła oczy i stwierdziÂła, Âże niedaleko ktoÂś siedzi. Dziewczynka wstaÂła i zaczĂŞÂła cicho jak kotek iœÌ po murze, by z bliska przyjrzeĂŚ sie temu komuÂś. Kiedy byÂła juÂż nad jego gÂłowÂą spojrzaÂła jeszcze raz i czekaÂła, co za chwilĂŞ siĂŞ stanie, czy sobie pójdzie ten ktoÂś, czy co...
Wyci¹gn¹³em kunai i przed jej g³ow¹ zatrzyma³em, nie wiedzia³em kto to jest gdy¿ mia³em zamkniête oczy, powiedzia³em po chwili groŸnym g³osem.

- JeÂżeli chcesz mnie zabiĂŚ to siĂŞ postaraj, jestem bardziej doÂświadczony od ciebie. Po za tym twojÂą chakrĂŞ czuĂŚ z daleka.

MówiÂłem to spokojnie ale groÂźnie, nie lubiĂŞ jak ktoÂś mi siĂŞ plÂąta za plecami. CzekaÂłem na jej odpowiedz. Ciekawi mnie co zrobi teraz.
Yososhiniku zrobiÂła wielkie oczy i wstrzymaÂła oddech. MaÂłe rÂączki dziewczynki zaczĂŞÂły na chwilĂŞ drÂżeĂŚ... Po chwili uspokoiÂła siĂŞ. OdwróciÂła siĂŞ powoli i delitaknym ruchem odsunĂŞÂła siĂŞ od niego. WyczuÂła jakiÂś dziwny, metaliczy zapach... krwi. Yososhiniku zrobiÂło siĂŞ trochĂŞ Âżal tego rannego kolesia i widzÂąc jego zdenerwowanie powiedziaÂła cicho i spokojnie:
-Nie chĂŞ ci zrobiĂŚ krzywdy.-
Po czym jeszcze raz przeskanowaÂła jego twarz swoim kocim spojrzeniem i przechyliÂła gÂłówkĂŞ na bok.
-SkÂąd ci to w ogóle przyszÂło do gÂłowy?
Wsta³em spokojnie, rozwin¹³em skrzyd³a by je ca³e widzia³a, spojrza³em siê na ni¹ i powiedzia³em, spokojnie ale groŸnym g³osem.

- Jestem Azrael, to moja ksywka. Jestem czÂłowiekiem, a moÂże nie czÂłowiekiem który byÂł w piekle i wróciÂł z stamtÂąd. WiĂŞc moÂże mi przyjœÌ do gÂłowy to Âże chcesz mnie zabiĂŚ. Szczególnie teraz Âże moje rany nigdy siĂŞ nie zagojÂą nawet jak byÂś chciaÂła mnie uleczyĂŚ. Rozumiesz? A po za tym nie wiem kim jesteÂś choĂŚ widzĂŞ Âże masz kocie oczy jesteÂś zwiÂązana z jakimÂś klanem? Eh, nie waÂżne, po prostu nie lubiĂŞ zawieraĂŚ zbytnio znajomoÂści.

UsiaÂłem z powrotem przy murze i zamkn¹³em oczy, czekaÂłem na jej odpowiedz nie wiedziaÂłem co powie i szczerze mówiÂąc, nie obchodziÂło mnie to Âże by³¹ przejĂŞta moimi piekielnymi ranami.
Yososhiniku wysÂłuchaÂła go i powiedziaÂła:
-Ja nazywam siĂŞ Yososhiniku i jestem z klanu Kurama. Ale te kocie oczy to tak... No w kaÂżdym razie nie z klanu- uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i kontunuowaÂła- CóÂż... Przykro mi to sÂłyszeĂŚ... -jeszcze raz popatrzyÂła na Azraela, bo tak jej siĂŞ przedstawiÂł, rzeczywiÂście byÂł caÂły w ranach. Yososhiniku znów poczuÂła wspóÂłczucie do niego, jednak po chwili ustapiÂło ono jej dzieciĂŞcej ciekawoÂści.
-Wiesz... One naprawdĂŞ wyglÂądajÂą powaÂżnie... Te rany. MoÂże byÂś chociaÂż poszedÂła do jakiegoÂś medyka, czy kogoÂś, kto siĂŞ na tym zna... Ja siĂŞ nie znam. Ale przydaÂłoby sie chociaÂż zatamowaĂŚ tÂą krew. SkÂąd masz te wszystkie rany?- spytaÂła na onie i dodaÂła:
-Zawieranie nowych znajomoÂści bardzo siĂŞ przydaje.
UniosÂłem gÂłowĂŞ i spojrzaÂłem siĂŞ na niÂą moimi krwawymi oczami, powiedziaÂłem po chwili.

- Te rany sÂą od demonów z którymi walczyÂłem w piekle, byÂło ich bardzo duÂżo, mieszkaÂłem tam rok. WiĂŞc dlatego ich nie da siĂŞ zatamowaĂŚ, nie sÂą z tego Âświata. WiĂŞc nie bĂŞdĂŞ marnowaÂł czasu na medyka. A teraz moja ciekawoœÌ, zabiÂłaÂś juÂż kogoÂś? Czy tylko udajesz?

PatrzaÂłem siĂŞ na niÂą, bez Âżadnych uczuĂŚ. CzekaÂłem na jej odpowiedz, nie wiedziaÂłem co powie.
SkrzywiÂła siĂŞ sÂłyszÂącjego pytanie.
-OczywiÂście, Âże nie! Nawet nie próbujĂŞ udawaĂŚ, Âże kogoÂś zabiÂłam... Fuj!- oburzyÂła sie Yososhiniku, przeszedÂł jÂą dreszcz.
~Co on soebie mysli, co?~ pomyÂślaÂła.
Wsta³em, ziewn¹³em i spojrza³em siê na ni¹. Powiedzia³em spokojnym g³osem.

- KiedyÂś kogoÂś zabijesz, takie Âżycie shinobi. Jak nie zabijesz to nigdy nie przeÂżyjesz. Chyba Âże bĂŞdziesz w Akademii caÂłe Âżycie uczniem.

Przeci¹gn¹³em siê i usiad³em dalej opieraj¹c siê o mur.
StaÂła dalej i jakoÂś nie mogÂła wyobraziĂŚ sobie siebie, zabijajÂącej kogoÂś...
-No to co. Ale na pewno nie teraz- powiedziaÂła spokojnym, jakby pustym tonem bez Âżadnych emocji.
-PrzecieÂż ja nawet nie mogĂŞ patrzeĂŚ, jak ktoÂś kota zabija!- prawe krzyknĂŞÂła Yososhiniku coraz bardziej czujÂąc wstrĂŞt do tego dziwnego kolesia.
-A ty to tak zawsze, czy dziœ masz z³y dzieù?- zaczê³a z innej beczki, bo mia³a ju¿ doœÌ gadania o œmierci.
~Nigdy nie mów nigdy...~ dodaÂła juÂż do siebie w duchu, choĂŚ wiedziaÂła, Âże nie zawsze ta reguÂła siĂŞ sprawdza.
ZÂłapaÂłem siĂŞ za gÂłowiĂŞ, nie wiedziaÂłem co powiedzieĂŚ, zaskoczyÂło mnie to i zdenerwowaÂło totalnie, nie wiedziaÂłem co robiĂŚ. W koĂącu wybuchÂłem ironicznym i wÂściekÂłym jak [I see you!] Âśmiechem. Po chwili powiedziaÂłem.

- CzÂłowiek to nie kot, kot nie zna jutsu chyba Âże jest szkolony, kot ciĂŞ podrapiĂŞ a nie zabijĂŞ, chyba Âże to tygrys. Rozumiesz? Eh, komu ja to mówiĂŞ. Znasz jakieÂś poÂżyteczne jutsu?

MówiÂłem to, patrzÂąc siĂŞ na niÂą moimi krwawymi kocimi oczami, czekaÂłem co zrobi.
-Ale kot to takÂże Âżywe stworzenie! Koty teÂż czujÂą, chcÂą byĂŚ kochane, ludzie nawet nie zdajÂą sobie sprawy z ich inteligencji, koty teÂż ÂżyjÂą i… i… -Yososhiniku zaÂłamaÂła na chwilĂŞ gÂłos, po czym dodaÂła wesolutkim jak skowronek tonem- I sÂą takie milutkie!
Dziewczynka prychnĂŞÂła i powiedziaÂła z wyrzutem:
-A ty ciÂągle o tej Âśmierci!
Yososhiniku usiadÂła splatajÂąc ramionami kolana i wpatrzona uwaÂżnie w jakiÂś niedostrzegalny punkt kontynuowaÂła:
-Jutsu… Znam kilka, nie wiem, czy przydatne, ale znam.
PopatrzaÂłem siĂŞ na niÂą i powiedziaÂłem spokojnie ale trochĂŞ podÂłamanym gÂłosem.

- Eh, dobra koty milutkie nie o Âśmierci. A o czym mam gadaĂŚ? O sobie? O tym Âże chce zabiĂŚ swojego brata? O tym Âże jestem z piekÂła a dokÂładnie z dziewiÂątej bramy. O tym Âże mam zamiar dobyĂŚ swój zagubiony adamentowy miecz? Eh, to bez sensu.

StaÂłem i siĂŞ patrzaÂłem, w moich oczach nie byÂło widaĂŚ nic innego prócz codziennoÂści Âżycia, które mnie tak przytÂłacza. PomyÂślaÂłem sobie po chwili. " ÂŚwiat gnije. A my na to patrzymy. Bez sens Âżycia, eh, lepiej byÂśmy w ogóle siĂŞ nie narodzili."
Yososhiniku nawet nie zwróciÂła uwagi na to ja te tematy sÂą przeraÂżajÂące. PowiedziaÂła tylko
-Ale one sÂą o wiele bardzie interesujÂące, niÂż pozbawianie Âżycia kotó, czy innych stworzeĂą.
Kargoth westkna i powiedzial, spokojnym ale ironicznym glosem.

- Tak oczywiscie. Porozmawiajmy o mnie, o tym jak to fajnie jest zabijac demony w piekle, o moim ojcu najwiekszym zlu na tym swiecie oraz o tym jak... Jak zostalem nie raz zdradzony przez kobiety? Nie mam przyjaciul i nie chce ich miec, jestem teraz bardziej wrogi niz kto kolwiek, bylem zdradzany nawet przez swojego brata urodzilem sie z jego nienawisci, powiem ci szczerze ze moge cie zabic ale tego nie chce. Gdyz jestes mloda i nie wiesz o tym zyciu nic, moze jestem zly ale niewinych nie zabijam.

Znowu wpadlem w dolek, znowu to samo gadanie byle komu o swojej przeszlosci. Eh, bezsenst.

(Sorrki ale niemam polskich znakow zostalem wywalony na dunski komputer wiec sorrki)
-Nic to trochĂŞ za ostro powiedziane- stwierdziÂła Yososhiniku.
-Wiem o Âżyciu tyle co dziesiĂŞciolatka moÂże wiedzieĂŚ- tu uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ, chociaÂż swoje najbardziej ekscytujÂące przygody mogÂłaby policzyĂŚ na palcach jednej rĂŞki.
-A co do tego, Âże nie chcesz mieĂŚ przyjacióÂł... ÂŚwiat zawsze bĂŞdzie dla ciebie zÂły jeÂśli chociaÂż nie spróbujesz- dziewczynka zamyÂśliÂła siĂŞ na moment po czym zaczĂŞÂła siĂŞ jakby usprawiedliwiaĂŚ- Ja, ja oczywiÂście rozumiem, Âże pewnie próbowaÂłeÂś nie raz nie dwa, ale jeÂśli tylko ktoÂś chce, to moÂże dokonaĂŚ wszystkiego... ChoĂŚby i wspi¹Ì siĂŞ na taki wielgachny mur.
Yososhiniku zamilkÂła, a po namyÂśle dodaÂła:
-ChociaÂż Âświat, jest wÂłaÂściwie zawsze taki sam, tylko zaleÂży juÂż od punktu widzenia jak wyglÂąda on w naszych oczach...
Znowu ogarnĂŞÂło ja dziwne otĂŞpiajÂące uczucie. Oczy powiĂŞkszyÂły siĂŞ, ciaÂło rozluÂźniÂło. W gÂłowie setki pytaĂą i tysiÂące odpowiedzi. Czyli krótko mówiÂąc, znów siĂŞ ,,wy³¹czyÂła" jak to miaÂła w zwyczaju.
Popatrza³em siê na ni¹. Lekko siê uœmiechn¹³em i powiedzia³em ca³kiem powa¿nie.

- Tylko siĂŞ we mnie nie zakochaj...

Nie wiedziaÂłem co zrobi. InteresowaÂła mnie jej reakcja, jak to mówiÂą. "Obserwacja daje informacje. Informacja daje dziaÂłanie. DziaÂłanie daje reakcje." PatrzaÂłem siĂŞ i czekaÂłem.
To zdanie wyrwaÂło jÂą z zamyÂślenia i po chwili dÂławiÂła siĂŞ Âśmiechem.
-Buhahahaha!!!!
Kiedy siĂŞ odrobinkĂŞ uspokoiÂła otarÂła policzki z Âłez Âśmiechu.
-Taa... Jaaasne.- wiedziaÂła, Âże robi sobie z niej Âżarty, no bo jak to niby wytÂłumaczyĂŚ? NaprawdĂŞ... Nawet przeraÂżajÂące demony z piekÂła rodem potrafiÂą byĂŚ zabawne.
NachyliÂłem siĂŞ by moje oczy widziaÂła i powiedziaÂłem po chwili spokojnym gÂłosem.

- Nawet demony mogĂŞ byĂŚ dobre. Nie wiesz prawdy o demonach ani o szatanie. Tak naprawdĂŞ szatan to dziecko co chciaÂło by ojciec byÂł dumny z syna by nie widziaÂł tylko jednego, tego starszego. Hmm, ale kto to zrozumie. Zaraz nazwiesz mnie szaleĂącem, ale zastanów siĂŞ. Czy anioÂł który zabija ludzi jest dobry i czy demon który uratowaÂł szeÂściu ludzi jest zÂły?

MówiÂłem to smutnym gÂłosem, dlatego Âże nikt tego nie rozumiaÂł. ByÂłem zawsze samotny z tego powodu i wiedziaÂłem Âże tym razem teÂż tak bĂŞdzie. WiĂŞc czekaÂłem tylko na jej odpowiedz. ChoĂŚ wiedziaÂłem jaka bĂŞdzie.