Apartament ma³¿eùski

RóÂżowe drzwi z ozdobami o motywie serduszek i amorków, do tego tabliczka z pajĂŞczym napisem 'niekoĂączÂący siĂŞ miesiÂąc miodowy'.
W Âśrodku, pierwsze, co siĂŞ rzuca po wejÂściu do apartamentu, to urocza i wielka fontanna. Zdobi jÂą misternie rzeÂźbiony posÂąg, przedstawiajÂący akt miÂłosny (wielce sugestywny i jednoczeÂśnie inspirujÂący dla mÂłodej i niewyÂżytej pary. PostaĂŚ kobiety jest wyposaÂżona w wiele aspektów, które Kei zwie 'Dobrymi Miejscami'. OczywiÂście, majÂą mu przypominaĂŚ o Ayano).
Fontanna stoi poÂśrodku salonu. StÂąd, relaksujÂący szum wody dochodzi do kaÂżdego pomieszczenia w apartamencie.
Znajduje siĂŞ tu równieÂż niewielki, aczkolwiek dobrze wyposaÂżony róÂżowy stolik. Jego ekwipunek to wielka góra biaÂłego, wspaniaÂłego proszku bogów. Zwykli ludzie nazywajÂą go narkotykiem.
W Âśrodku jest tylko jedna sypialnia. WiĂŞcej nie potrzeba. Tak wiĂŞc w pokoju gÂłównym punktem zajmowanej powierzchni jest ogromne ÂłoÂże w ksztaÂłcie serca z baldachimem. PoÂściel jedwabna i aksamitna jednoczeÂśnie (ale nie jak velvet. Lepiej). Przed ÂłóÂżkiem stoi ogromna szafa. WewnĂŞtrzna czêœÌ drzwi jest lustrzana. Kiedy ma³¿eĂąstwo pragnie 'czegoÂś nowego' otwierajÂą drzwi, by lustro przedstawiaÂło ich w ÂłóÂżku.
PoniewaÂż wszystko jest utrzymane w barwach róÂżu i czerwieni, moÂżna spokojnie orzec, iÂż Âłazienka siĂŞ wyróÂżnia, albowiem jest ona urzÂądzona na zÂłoto. Wanna jest wbudowana w ziemi i zajmuje wiĂŞkszoœÌ powierzchni. WokóÂł stoi mnóstwo olejków (erotycznych. Znaczy siĂŞ, ezoterycznych). W ten sposób Wieczna Panna MÂłoda pobudza swojego kochanego mĂŞÂżusia (to tylko jeden z trików). Wanna spokojnie mieÂści ich dwójkĂŞ plus kilka innych zabawek PÂłomiennej WiedÂźmy (czyt. piĂŞknych mÂłodych bogów seksu, prawie dorównujÂących Keiowi).
Jest jeszcze jadalnia przygotowana specjalnie na romantyczne kolacje. WieÂża stereo, obrazy z zachodami sÂłoĂąca, multum Âświec, przyciemniane okna. Mimo to, brakuje w apartamencie kuchni.
Kolejnym obiektem godnym uwagi jest imponujÂąca garderoba. Jest wypeÂłniona gÂłównie strojami, jak najlepiej oddajÂącymi oszaÂłamiajÂącÂą urodĂŞ Ayano, jak i ciemne ubrania Keia. Co najbardziej interesujÂące, nie ma w niej ani jednego pÂłaszcza AKatsuki i sakkatu.

//Uprzejmie prosimy o nie kopiowanie MiÂłosnego Apartamentu. Nie odpowiadamy teÂż za podejrzane dÂźwiĂŞki, dobywajÂące siĂŞ z tegoÂż miejsca.//

---

Ayano szÂła korytarzem nader pewnym krokiem, mimo iÂż nie miaÂła pojĂŞcia, dokÂąd zmierza. Bardzo siĂŞ jej nudziÂło. UwaÂżaÂła za niegodny istnienia fakt, iÂż ani z baru, ani z pokoju wspólnego nie dobywajÂą siĂŞ Âżadne odgÂłosy wybuchów, bÂądÂź chociaÂżby jĂŞki. Pfi.
I wtem jej uwagĂŞ przykuÂły róÂżowe drzwi z uroczymi motywami. Kobieta uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lubieÂżnie i bez dÂłuÂższego zastanowienia weszÂła do ma³¿eĂąskiego apartamentu.
Przesz³a siê po wszystkich pomieszczeniach i z ogromnym smutkiem odkry³a, ¿e jej mê¿uœ jest nieobecny. Westchnê³a i w koùcu zadecydowa³a, ¿e Kei zbyt d³ugo nie widzia³ swojej ma³¿onki, tak wiêc powinien nied³ugo siê tu zjawiÌ w nadziei, i¿ j¹ odnajdzie. No, a przynajmniej g³os serca mu tak podpowie!
UchyliÂła wiĂŞc nieco drzwi, coby wyglÂądaÂło to na zaproszenie (zapewne nie miaÂłaby nic przeciwko, gdyby skorzystaÂł z niego inny przystojniak).
Na koniec udaÂła siĂŞ do sypialni. RozchyliÂła poÂły baldachimu i uÂłoÂżyÂła stertĂŞ poduch, tak by móc ulokowaĂŚ siĂŞ na ÂłóÂżku w pozycji póÂłle¿¹cej. OdsunĂŞÂła dóÂł sukni, aby ukazaĂŚ mĂŞÂżusiowi (och, byÂła pewna, Âże w koĂącu wejdzie!) swoje zacne nogi.
PrzymknĂŞÂła oczy i w oczekiwaniu na róÂżowe uniesienie zapadÂła w cosik alla letarg.
KeiuÂś wĂŞdrowaÂł po siedzibie Aka z wyraÂźnym znudzeniem malujÂącym siĂŞ na twarzy. ZaczynaÂł powÂątpiewaĂŚ, czy ta siedziba posiada warunki korzystne dla takiej wspaniaÂłej osoby jak on. Nie mógÂł tu rozwijaĂŚ swoich niepowtarzalnych i jedynych w swoim rodzaju zdolnoÂści oraz niekwestionowanego intelektu.
Po kilku minutach bezcelowego obijania siê o œciany siedziby, stwierdzi³, ¿e musi skorzystaÌ z g³osu serca. G³os serca zaprowadzi³ go prosto do apartamentu ma³¿eùskiego, co w koùcu nie by³o zbyt dziwne, ale na pewno stanowi³o mi³¹ odskoczniê dla Keia od nudnej nostalgii panuj¹cej w Aka.
Nie omieszkaÂł stwierdziĂŚ, Âże drzwi sÂą subtelnie uchylone, co sugerowaÂła, Âże Âżonusia jest wewnÂątrz róÂżowiutkiego apartamentu.
WszedÂł do Âśrodka, na chwilĂŞ przystajÂąc i zasÂłaniajÂąc swÂą piĂŞknÂą, szczup³¹ dÂłoniÂą jeszcze piĂŞkniejszÂą twarz. No cóÂż, widok Ayano byÂł na pewno miÂły dla oka, ale iloœÌ róÂżu w pokoju na chwilĂŞ oÂślepiÂła czarnowÂłosego.
Zerkn¹³ przeciÂągÂłym spojrzeniem na biaÂłowÂłosÂą, po czym nonszalanckim ruchem zdj¹³ marynarkĂŞ (tzn. rzuciÂł na podÂłogĂŞ) i poluzowaÂł krawat. ChciaÂł mieĂŚ jak najwiĂŞcej swobody. SpojrzaÂł na ÂżonusiĂŞ w stercie poduch, zerkn¹³ do tyÂłu, oceniajÂąc sytuacjĂŞ. Cofn¹³ siĂŞ parĂŞ kroków, uÂśmiechn¹³ siĂŞ kÂątem ust w bardzo szczĂŞÂśliwy sposób i wzi¹³ duÂży rozbieg, by ruszyĂŚ w stronĂŞ Ayano szybkim biegiem zakoĂączonym finaÂłowym skokiem. ByÂł ciekaw, czy kobieta siĂŞ odsunie, czy teÂż pozwoli mu wylÂądowaĂŚ na sobie (tak!).
RozwarÂła powoli powieki, a na jej twarzy wypeÂłzÂł leniwy uÂśmiech. PrzyglÂądaÂła siĂŞ uwaÂżnie mĂŞÂżowi, gdy ten zrzuciÂł z siebie marynarkĂŞ i poluzowaÂł krawat. Och, aleÂż on jest wÂładczy! - Ayano aÂż zadrÂżaÂła na tĂŞ myÂśl.
Zaraz jednak jej bÂłogostan zostaÂł zastÂąpiony zaskoczeniem.
- Ojej - wykrztusiÂła przez ÂściÂśniĂŞte gardÂło, po czym przetoczyÂła siĂŞ szybko na skraj ÂłóÂżka.
W tej chwili Ayano straciÂła ochotĂŞ na wÂładczoœÌ mĂŞÂżusia, toteÂż postanowiÂła, iÂż to ona znajdzie siĂŞ na górze. WpakowaÂła siĂŞ mĂŞÂżczyÂźnie swojego Âżycia na plecy i usiadÂła na nim rozkrokiem.
ZamruczaÂła i poczĂŞÂła ocieraĂŚ siĂŞ o niego, niczym kotka w rui (oh yeah). PochyliÂła siĂŞ, coby móc ponĂŞtnym gÂłosem wyszeptaĂŚ parĂŞ sÂłówek do Âślicznego mĂŞÂżusiowatego uszka.
Tutaj jednakÂże nastaÂł pewien problem.
OtóÂż, Czerwonooka WiedÂźma, po raz pierwszy w Âżyciu nie wiedziaÂła, co powiedzieĂŚ w ÂłóÂżku.
- ÂŁadny mamy tu wystrój - bÂąknĂŞÂła w koĂącu i zsunĂŞÂła siĂŞ zrezygnowana z Keia.
PoÂłoÂżyÂła siĂŞ na plecach i warknĂŞÂła coÂś niezrozumiaÂłego pod nosem. Ta nudna atmosfera w organizacji psuÂła caÂły nastrój!
BiaÂłowÂłosa zaczĂŞÂła siĂŞ zastanawiaĂŚ, czy by przypadkiem nie poszukaĂŚ jakiejÂś innej organizacji, która w jednym z pierwszych punktów kontraktu ma 'zapewnienie caÂłodobowej rozrywki'.
JuÂż chciaÂła zaproponowaĂŚ spalenie na stosie zaÂłoÂżyciela Akatsuki i winnego ogólnie panujÂącej nudy, ale w porĂŞ przypomniaÂła sobie, Âże to na siebie wydaÂłaby wyrok.
- WymyÂśl coÂś, Keiu Kurama - powiedziaÂła w koĂącu wÂładczym tonem. No bo cóÂż, przypomniaÂło jej siĂŞ, Âże jest eks LiderkÂą.

---

WylÂądowaÂł na stercie poduch, krzywiÂąc usta w grymasie niezadowolenia, który miaÂł oznaczaĂŚ, Âże ÂżywiÂł g³êbokÂą nadziejĂŞ wylÂądowania na Ayano. JakoÂś specjalnie nie zastanawiaÂł siĂŞ nad konsekwencjami takiego lotu (tzn. ewentualnym uszkodzeniem Âżonusi).
JednakÂże, fakt, Âże biaÂłowÂłosa usiadÂła na nim (chociaÂż Kei wci¹¿ wolaÂł perspektywĂŞ leÂżenia na kobiecie) wprawiÂł go w stan bÂłogostanu i nieokieÂłzanej radoÂści. Na ustach Keia pojawi siĂŞ uÂśmiech, który sugerowaÂł, Âże czarnowÂłosy jest wyjÂątkowo szczĂŞÂśliwy. Szczególnie biorÂąc pod uwagĂŞ ruchy, jakie wykonywaÂła Ayano. Kei juÂż wyciÂągn¹³ swoje wspaniaÂłe dÂłonie i miaÂł zamiar dotkn¹Ì tylnych, kuszÂąco zaokrÂąglonych Dobrych Miejsc Âżonusi, kiedy nagle, niespodziewanie, Ayano zeszÂła ze swego kochanego mĂŞÂżusia.
MÂłody Kurama zmarszczyÂł brwi, wyraÂźnie zmartwiony, po czym wykrzywiÂł usta w podkówkĂŞ. RzuciÂł biaÂłowÂłosej peÂłne wyrzutu spojrzenie i w akcie desperacji wzi¹³ jednÂą z poduch w ksztaÂłcie serduszka i przytuliÂł siĂŞ do niej. Lepsze to, niÂż nic.
- Nie wiem - burkn¹³, gÂładzÂąc kaszmirowÂą poduszkĂŞ palcami - Ta siedziba ma niesprzyjajÂącÂą atmosferĂŞ. Och, jakiÂś WewnĂŞtrzny GÂłos mówi mi, Âże chyba czas jÂą opuÂściĂŚ i wyruszyĂŚ w Âświat - rzekÂł Kei dramatycznym szeptem, wci¹¿ ÂściskajÂąc róÂżowÂą poduchĂŞ - serducho.
HM! szÂła sobie po korytarzyku szukajÂąc rodziców,
otworzyÂła drzwi zerknĂŞÂła i zobaczyÂła swoich rodziców.
WeszÂła do Âśrodka szczĂŞÂśliwa.
- Witaj mamusiu i tatusiu stĂŞskniÂłam siĂŞ zwÂłaszcza za mamusiÂą której juÂż dawno nie widziaÂłam. Mamo mam do Ciebie pytanko, czy byÂś byÂła dumna, Âże ja juÂż nie palĂŞ nie pijĂŞ i zaczĂŞÂłam siĂŞ modliĂŚ do Bogusia.
Dziewczynka spojrzaÂła siĂŞ niewinnie na mamusiĂŞ czekajÂąc na jej odpowiedÂź.
WyczuÂł sugestiĂŞ czyjejÂś obecnoÂści, podniósÂł leniwie gÂłowĂŞ znad róÂżowej poduszki. RzuciÂł zniechĂŞcone spojrzenie swojej ''córeczce'' i z powrotem legÂł na ÂłóÂżku. Z przyjemnoÂściÂą powitaÂł miĂŞkki jedwab przeÂścieradÂła.
PodrzuciÂł róÂżowÂą poduszkĂŞ w rĂŞku, po czym zerkn¹³ na HM!, z lekkim zastanowieniem na twarzy. MiaÂł pewne podejrzenia co do zachowania dziewczynki, maÂła wydawaÂła siĂŞ byĂŚ niepokojÂąco miÂła. Szczególnie w stosunku do Ayano, którÂą ostatnio traktowaÂła oschle (delikatne podsumowane).
Brwi czarnowÂłosego powĂŞdrowaÂły leciutko ku górze, gdy usÂłyszaÂł wzmiankĂŞ o stĂŞsknionej HM!.
- To nie jest miejsce dla dzieci - odparÂł Kei, wci¹¿ le¿¹c w tej samej pozycji na sÂłodziutkim ÂłóÂżku - Bardzo niestosowne, Âże wchodzisz tu bez pukania. Co by siĂŞ staÂło, gdybyÂś zobaczyÂła jakiÂś hmm, zakazany widok? - troskliwy ojczulek zmierzyÂł czarnymi oczami sylwetkĂŞ córki, spojrzenie to miaÂło byĂŚ karcÂące.
Po chwili wahania podniósÂł siĂŞ do pozycji siedzÂącej, i wykonaÂł duÂży zamach by rzuciĂŚ poduchÂą - serduchem prosto w twarz maÂłej - szpetnej - dziewczynki.
Dziewczynka zÂłapaÂła podusiĂŞ.
- O jaka fajna, dziĂŞkujĂŞ tatusiu. JakiÂś ty dzisiaj miÂły,
czyli jak daÂłeÂś mi podusiĂŞ w ksztaÂłcie serduszka to oznacza,
Âże kochasz córusiĂŞ ale mi miÂło.
HM! weszÂła na ÂłóÂżko i poÂłoÂżyÂła siĂŞ po Âśrodku.
Ayano, patrzÂąc na rozczarowanego mĂŞÂżusia rozczuliÂła siĂŞ. LubiÂła wiedzieĂŚ, Âże mĂŞÂżczyÂźni ulegajÂą jej urokowi, nawet jeÂśli ona nie byÂła w 'tym nastroju'. PoÂżaÂłowaÂła nawet, Âże z niego zeszÂła, kiedy ujrzaÂła, jak KeiuÂś przytula poduszkĂŞ.
JuÂż wyciÂągaÂła do niego ramiona, coby go pochwyciĂŚ w swe objĂŞcia, wtem jednakÂże jej nie-matczyne serce wyczuÂło obecnoœÌ córki. O zgrozo!
SpojrzaÂła zaskoczona na Hard MambĂŞ!, przywoÂłujÂąc w pamiĂŞci rysy jej twarzy.
BoguÂś? KimÂże do ch.olery jest BoguÂś? Czy maÂła przypadkiem nie padÂła wczeÂśniej ofiarÂą wpÂływu JaÂśminizmu? Teraz chrzeÂścijaĂąstwo? Och, za jakie grzechy? Oj, ostatnie okreÂślenie chyba jednak jest maÂło adekwatne.
OdchrzÂąknĂŞÂła nerwowo, coby odzyskaĂŚ rezon.
- Witaj, droga córko. I tak, eem... Jestem z ciebie niezwykle dumna - wykrztusiÂła z niejakim trudem, bowiem wci¹¿ nie wierzyÂła wÂłasnym oczom. I uszom równieÂż.
OdprowadzaÂła Hard MambĂŞ! zdumionym spojrzeniem. BiaÂłowÂłosa zapomniaÂła juÂż nawet, jakie czynnoÂści córeczka przerwaÂła rodzicom.
- Skarbie, a co zrobisz, jeœli mamusia teraz ciê przytuli? - spyta³a, przekrzywiaj¹c lekko g³owê na bok i uœmiechaj¹c siê enigmatycznie. Z tego wszystkiego, a¿ jej kochany Sharingan pocz¹³ sobie weso³o wirowaÌ.
Kei posÂłaÂł HM! piorunujÂące spojrzenie, po czym zacz¹³ kokosiĂŚ siĂŞ na ÂłóÂżku, wyraÂźnie majÂąc nadziejĂŞ, Âże uda siĂŞ mu zrzuciĂŚ to wynaturzenie z ma³¿eĂąskiego ÂłoÂża. MaÂło w tym byÂło ojcowskiego zachowania, lecz czarnowÂłosy zwykÂł czasem zachowywaĂŚ siĂŞ iÂście dziecinnie.
Po chwili Kurama jednak zrezygnowaÂł z powziĂŞtej decyzji, bezskutecznie d¹¿¹c do usuniĂŞcia dziewczynki z jego osobistej przestrzeni. PoÂłoÂżyÂł siĂŞ na wznak, rozkÂładajÂąc na boki rĂŞce i odetchn¹³ g³êboko ze zmĂŞczenia. Brzydactwo musiaÂło waÂżyĂŚ tyle co sÂłoĂą (biorÂąc pod uwagĂŞ, Âże Kei nie widziaÂł nigdy sÂłonia, sytuacja byÂła podwójnie frapujÂąca).
Atramentowoczarne kosmyki wÂłosów zasÂłoniÂły bladÂą twarz mĂŞÂżczyzny, która w tej chwili musiaÂła wyraÂżaĂŚ emocje dalekie od zadowolenia.
- Czemu nie pójdziesz, bĂŞkar... córeczko, do klasztoru? - zasugerowaÂł niewinnie Kei spod czarnej kurtyny, jakÂą byÂła jego dÂługa grzywka - No wiesz, tam bĂŞdziesz mogÂła siĂŞ modliĂŚ ciÂągle do tego... no... No wiesz. - zakoĂączyÂł, wci¹¿ mówiÂąc uprzejmie i beztrosko, aczkolwiek gdzieÂś wewnÂątrz kryÂła siĂŞ Âżarliwa nadzieja, Âże HM! pójdzie sobie do klubu dla zakonnic i juÂż nie wróci.
HM! spojrzaÂła w stronĂŞ tatka i powiedziaÂła
- Nie martw siĂŞ nie pójdĂŞ klasztoru nie zostawiĂŞ
Ciebie i mamusi. ZnienawidziÂłabym siĂŞ jakbym miaÂła was
zostawiĂŚ, tato kto by ci dawaÂł dobre skrĂŞty ?
Dziewczynka zaczĂŞÂła myÂśleĂŚ na temat co by porobiĂŚ póÂźniej
po nacieszeniu siĂŞ rodzicom.
Mamo co póÂźniej porobimy, wyjdziemy po za siedzibÂą i pozwiedzamy inne wioski ?
ZapytaÂła siĂŞ HM! patrzÂąc siĂŞ ma mamĂŞ z uÂśmiechem.
ZatrzymaÂłem siĂŞ przed wejÂściem do pomieszczenia i zdezaktywowaÂłem moje doujutsu. Moje oczy ponownie przybraÂły kolor czerwony. Po wykonaniu tej czynnoÂści wszedÂłem do pomieszczenia. ZobaczyÂłem tak jak siĂŞ spodziewaÂłem trzy osoby. Dwoje z nich byÂło dorosÂłych a trzecia wyglÂądaÂła jak dziewczyna. To na pewno osobÂą która jest moim nowym panem. PodszedÂłem do dziewczynki ignorujÂąc osoby znajdujÂące siĂŞ w pomieszczeniu. UklĂŞkn¹³em na na prawe kolano podpierajÂąc siĂŞ na nim. Lewa noga byÂła zgiĂŞta pod katem 90 stopni, czarny pÂłaszcz na którym widniaÂł znak Brzasku opadÂł bezwÂładnie na ziemiĂŞ. Nie patrzyÂłem na razie w oczy dziewczynce, lecz wzrok miaÂłem skierowany w ziemiĂŞ, po czym powiedziaÂłem chÂłodnym tonem
-Ty na pewno jesteÂś Hard Mamba! Ja jestem Emiko Deushi. Od teraz jesteÂś moim nowym wÂłaÂścicielem. SpeÂłniĂŞ kaÂżde twoje zlecenie bez róÂżnicy jakie ono by byÂło. Ty jesteÂś mojÂą paniÂą a ja jestem broniÂą w twoich rĂŞkach.
Po tych sÂłowach przez chwile patrzyÂłem prosto w oczy owej dziewczynki, nie mówiÂłem ani sÂłowa. ChciaÂłem by zrozumiaÂła co do niej mówiĂŞ. Po krótkiej chwili milczenia dopowiedziaÂłem resztĂŞ istotnych informacji które powinien znaĂŚ moja nowa wÂłaÂścicielka
-Naszym zadaniem jest udaĂŚ siĂŞ do wioski o nazwie Ame-Gakure. Po znalezieniu siĂŞ tam mamy odszukaĂŚ osobĂŞ która jest posiadaczem demona w tym kraju. Nie mamy go ÂłapaĂŚ lecz tylko dowiedzieĂŚ siĂŞ kim on jest. Po odnalezieniu ciebie mamy ruszaĂŚ natychmiast. Takie oto wytyczne dostaÂłem od boskiej Shi.
W ka¿dej mojej wypowiedzi nie by³o czuÌ jakichkolwiek uczuÌ, by³ to teks jakby czytany z ksi¹¿ki, tak jak jest napisany bez jakichkolwiek emocji. Po poinformowaniu mojej w³aœcicielki o naszym zadaniu czeka³ na kolejne polecenia z jej strony. W koùcu ona teraz by³a moj¹ now¹ pani¹. Moim zadaniem jako broni jest strzec mojego w³aœciciela nawet za cenê mojego ¿ycia. Ca³y czas patrzy³em prosto w oczy dziewczynce moimi pozbawionymi blasku oczami i czeka³em na dalsze instrukcje.
Dziewczynka byÂła w szoku na poczÂątku myÂślaÂła Âże ten gostek
chce siĂŞ jej oÂświadczyĂŚ ale na szczĂŞÂście okazaÂło siĂŞ Âże to jej piesio.
-Eee tak jestem HM! Czyli jesteÂś moim piesiem ale fajnie rozkazujĂŞ Tobie ÂżebyÂś pocaÂłowaÂł w usta tego faceta który jest na ÂłóÂżku, jak to zrobisz mozemy wyruszyĂŚ na jakieÂś tam zadupie.
HM! uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ w stronĂŞ kolesia który jest jej wafelkiem
i czekaÂła Âżeby zobaczyĂŚ wykonanie rozkazu.
SpojrzaÂłem na moja nowÂą paniÂą po czym odpowiedziaÂłem chÂłodnym gÂłosem
-Odmawiam..Jestem broniÂą przeznaczonÂą do zabijania, idealnym zabójcÂą który jest w stanie zabiĂŚ kaÂżdego bez jakiegokolwiek zawahania, jednak ten rozkaz jest nie do przyjĂŞcia. Moim zadaniem od ostatniej pani jest wyruszenie z tobÂą do Ame-Gakure i odnalezieni posiadacza demona bez likwidowania jego. Dlatego teÂż odmawiam wykonanie tego bezprecedensowego rozkazu gdyÂż jest on bezcelowy i w niczym nie pomoÂże nam w wykonaniu naszej misji. Mimo Âże jesteÂś mojÂą nowÂą paniÂą to bĂŞdĂŞ wykonywaÂł twoje polecenia kaÂżde dopiero po opuszczeniu siedziby Akatsuki i udaniu siĂŞ w stronĂŞ Ame-Gakure. Jak na razie stoimy w miejscu co sprawia Âże tracimy bezcenny czas... RadziÂłbym go wykorzystaĂŚ w bardziej korzystny sposób niÂż caÂłowanie owego mĂŞÂżczyzny.
Po skoĂączeniu wypowiedzi czekaÂłem na reakcjĂŞ mojej nowej pani. Nie wiedziaÂłem co teraz ona zrobiĂŚ lecz to mnie nie interesowaÂło..MiaÂłem tylko wykonaĂŚ misje.... To byÂło dla mnie najwaÂżniejsze.
HM! siĂŞ wÂściekÂła i zaczĂŞÂła groÂźnie wpatrywaĂŚ siĂŞ w
Emiko w koĂącu po jakiÂś czasie wyszÂła z apartamentu.
Dziewczynka zatrzymaÂła siĂŞ w korytarzu i gÂłoÂśno siĂŞ wydarÂła
- Na co czekasz, no ju¿ masz za w³asn¹ pani¹ iœÌ !
HM! poszÂła w stronĂŞ wyjÂścia z siedziby Aka.
nmm
PodniosÂłem siĂŞ po czym rozejrzaÂłem siĂŞ po pomieszczeniu. UkÂłoniÂłem siĂŞ dwóm osobom które siĂŞ tutaj znajdowaÂły po czym opuÂściÂłem pomieszczenie i podszedÂłem do dziewczynki i powiedziaÂłem
-Twoje krzyki na nic siĂŞ zdadzÂą, kierowanie siĂŞ emocjami jest czymÂś, co sprawia Âże jesteÂśmy sÂłabi, twoje emocje jak porywczoœÌ, zÂłoœÌ, gniew, wrogoœÌ wobec mojej osoby sÂą zbĂŞdne ob dobrze wiesz Âże i tak podaÂże za twojÂą osoba wiĂŞc nie musisz siĂŞ wysilaĂŚ i marnowaĂŚ swój gÂłos na krzyczenie na mnie, wystarczy powiedzieĂŚ bĂŞdzie taki sam efekt. Jednak jeÂśli pani woli krzyczeĂŚ i marnowaĂŚ na to swoje struny gÂłosowe to proszĂŞ bardzo, lecz wedÂług mnie to tylko strata czasu.
Ca³¹ wypowiedz mówiÂłem chÂłodnym i spokojnym gÂłosem. W czasie niej caÂły czas patrzyÂłem siĂŞ na mojÂą nowÂą wÂłaÂścicielkĂŞ, tej której miaÂłem teraz sÂłuÂżyĂŚ. Nigdy nie obchodziÂło mnie kto jest moim nowym panem, poniewaÂż byÂłem tylko broniÂą która ma wykonywaĂŚ rozkazy, taki byÂł mój cel w moim bezwartoÂściowym Âżyciu. Nie rozumiaÂłem jak moÂżna siĂŞ przejmowaĂŚ taki bÂłahostkami i byĂŚ pod wpÂływem tak silnych emocji...Po ruszeniu mojej pani w kierunku wyjÂścia pod¹¿yÂłem za niÂą
<NMM>
Kei z lekkim rozbawieniem przyglÂądaÂł siĂŞ sytuacji, jaka zaszÂła w apartamencie ma³¿eĂąskim. OparÂł gÂłowĂŞ na Âłokciu, spoglÂądajÂąc na przyby³¹ do pokoju osobĂŞ. SÂłowa tego chÂłopaczka byÂły bardzo interesujÂące. ZastanawiaÂł siĂŞ, kto przydzieliÂł Hard Mambie! 'sÂługĂŞ' - gdyÂż osobnik, który naruszyÂł ich prywatnÂą ma³¿eĂąskÂą przestrzeĂą zdawaÂł siĂŞ bez sprzeciwu wykonywaĂŚ zadania takiego hmm... poddupka.
CzarnowÂłosy z trudem powstrzymaÂł siĂŞ od gromkiego Âśmiechu, gdy spostrzegÂł, Âże 'sÂługa' HM! przed niÂą klĂŞka; zapewne dziewczynka musiaÂła siĂŞ czuĂŚ bardzo zadowolona, Âże bĂŞdzie mogÂła wreszcie kimÂś pomiataĂŚ i to bez Âżadnych ograniczeĂą (CóÂż, w koĂącu maÂła szpetna istotka otrzymaÂła odpowiednie wychowanie od Keia i Ayano). MĂŞÂżczyzna jednak sÂądziÂł, Âże powierzanie HM! jakiegokolwiek sÂługi i jakiejkolwiek misji jest nieco nieodpowiedzialne. Ogólnie powÂątpiewaÂł, czy HM! jest zdolna do wykonania jakiegoÂś zadania. Nie widziaÂł w niej ani krztyny lojalnoÂści czy odpowiedzialnoÂści.
W tej chwili jedna niezbyt go to interesowa³o; œwiadomoœÌ, ¿e dziewczynka nareszcie opuœci³a to miejsce by³a bardzo krzepi¹ca. Ziewn¹³ szeroko, uroczo zas³aniaj¹c usta d³oni¹, jakby sama rozmowa z HM! œmiertelnie go znudzi³a.
Zerkn¹³ przelotnie na Ayano, po czym uÂłoÂżyÂł siĂŞ wygodnie na róÂżowym ÂłóÂżku, przyjmujÂąc pozycjĂŞ pÂłodowÂą, która nadaÂła Keiowi iÂście dzieciĂŞcego wyglÂądu.
- Dobranoc - mrukn¹³ do ¿onusi.
Ayano wpierw zdenerwowa³a siê, widz¹c, i¿ kolejna osoba œmia³a wejœÌ do ich ma³¿eùskiego i pe³nego mi³oœci apartamentu. Czy ludzie nie rozumieli, ¿e na uczestnictwo w orgii nale¿y otrzymaÌ mniej lub bardziej subtelne zaproszenie, a w przeciwnym razie para pragnie prywatnoœci? Pfi.
Jednak¿e nie zd¹¿y³a nacieszyÌ siê swoim poirytowanie, albowiem dalsze wydarzenia wprawi³y WiedŸmê w niejakie rozbawienie. Nie doœÌ, ¿e m³odzieniec uklêkn¹³ (w pierwszej chwili Ayano myœla³a, ¿e klêcza³ przed ni¹ i ju¿ chcia³a mu nawet powiedzieÌ, ¿e jest za brzydki i za ma³o fascynuj¹cy, aby zostaÌ jej zabawk¹), to jeszcze oœwiadczy³ wiernoœÌ Hard Mambie!.
Ojej, ale któÂż by byÂł tak gÂłupi, wysyÂłajÂąc HM! sÂługusa. ToÂż to nie bĂŞdzie nawet apokalipsa, a zwykÂła bibka. Albo moÂże stworzÂą sektĂŞ, skoro dziewuszka ostatnio zrobiÂła siĂŞ religijnÂą fanatyczkÂą. Ayano miaÂła skrytÂą nadziejĂŞ, iÂż córusia spali kogoÂś na stosie, albo, jeszcze lepiej!, przeprowadzi przesÂłuchanie na miarĂŞ hiszpaĂąskiej inkwizycji.
ZaklaskaÂła radoÂśnie, sÂłyszÂąc uroczÂą propozycjĂŞ córeczki. Ayano z chĂŞciÂą zobaczyÂłaby ten caÂłus. Aczkolwiek, po chwili z pewnoÂściÂą by siĂŞ rozzÂłoÂściÂła. W koĂącu mĂŞÂżuÂś byÂł wy³¹cznie jej wÂłasnoÂściÂą i nigdy nie mówiÂła, Âże podzieli siĂŞ jego osobÂą.
Kiedy oboje juÂż wyszli, i ma³¿eĂąstwo zostaÂło wreszcie samo, uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lubieÂżnie. W tej chwili zdecydowanie znów poczuÂła siĂŞ sobÂą.
Zmru¿y³a groŸnie oczy, wielce niepocieszona, ujrzawszy zasypiaj¹cego Keia. Za³o¿y³a rêce na piersi, zastanawiaj¹c siê, czy przypadkiem nie powinna ukaraÌ mê¿usia za jego bezczelnoœÌ i egoizm.
Wtem przypomniaÂła sobie o pejczu, który przecieÂż przetrzymaÂła na takie wÂłaÂśnie okazje. SiĂŞgnĂŞÂła do pasa, gdzie miaÂła umocowanÂą swojÂą zabawkĂŞ (która wyjÂątkowo nie byÂła czÂłowiekiem). KÂątem oka spostrzegÂła koniuszek ogona Belphegora, wystajÂącego spod ÂłóÂżka. UsÂłyszaÂła równieÂż wesoÂłe ĂŚwierkanie Stefanka. Chyba pupilki Ayano i Keia dobrze siĂŞ bawili ze sobÂą.
PrzesunĂŞÂła skórzanÂą rÂączkÂą bicza po wnĂŞtrzu dÂłoni, po czym tÂą samÂą czĂŞÂściÂą broni/zabawki zaczĂŞÂła gÂładziĂŚ policzek Keiusia.
W koĂącu zamachnĂŞÂła siĂŞ pejczem i trzasnĂŞÂła go w poÂśladki.
- Kochanie, pobudka! - krzyknĂŞÂła, ÂśmiejÂąc siĂŞ zÂłowieszczo i bÂłyskajÂąc czerwonymi oczami.
PrzekrĂŞciÂł siĂŞ na ÂłóÂżku, mamroczÂąc coÂś pod nosem. WÂłoÂżyÂł kciuk do ust i possaÂł go. WyglÂądaÂł w tej chwili niezwykle uroczo i troszkem dzieciĂŞco.
- Mamo, ja nie chcĂŞ tego róÂżowego sweterka od babci - jĂŞkn¹³ KeiuÂś przez sen, najwyraÂźniej bĂŞdÂąc w sferze jakiegoÂś wyjÂątkowo nieprzyjemnego koszmaru który drĂŞczyÂł go nocami. Znów zacz¹³ kokosiĂŚ siĂŞ na ÂłóÂżku, przeraÂżony wizjÂą swojej mamusi i róÂżowego moherowego swetra.
Sen byÂł tak g³êboki, Âże czarnowÂłosy nawet nie obudziÂł siĂŞ, gdy szpetna córka i jej przydupas opuÂścili pokój. Nawet perlisty Âśmiech Ayano go nie zbudziÂł.
Ze snu dopiero wyrwaÂło go dosyĂŚ ekstremalne zdarzenie, a mianowicie biczowanie przez swojÂą wÂłasnÂą ÂżonusiĂŞ.
Kei nagle otworzyÂł szeroko oczy i podskoczyÂł na ÂłóÂżku, czujÂąc uderzenie bata w wiadomym miejscu.
- Aaaah! - krzykn¹³ bardzo gÂłoÂśno - Mamo nie dawaj mi klapsa!!!!! - mĂŞÂżczyzna zacz¹³ rozglÂądaĂŚ siĂŞ gorÂączkowo po apartamencie, jakby spodziewaÂł siĂŞ, Âże jego mama wyskoczy zza ÂłóÂżka, gotowa na bicie go po pupie.
Dopiero po chwili uÂświadomiÂł sobie, Âże mamusia byÂło tylko snem a jawa przedstawia siĂŞ zupeÂłnie inaczej. DostrzegÂł swojÂą ÂżonusiĂŞ stojÂącÂą w reprezentacyjnej pozie. PomacaÂł siĂŞ po swojej tylniej czĂŞÂści ciaÂła.
W sumie nie miaÂł nic przeciwko biczowaniu. Kei miaÂł lekkie skÂłonnoÂści masochistyczne, wiĂŞc ból bardzo czĂŞsto sprawiaÂł mu przyjemnoœÌ, a nawet cierpienie nierzadko kojarzyÂło mu siĂŞ z rozkoszÂą.
Uœmiechn¹³ siê szeroko, gdy¿ zapomnia³ zupe³nie o nieprzyjemnym koszmarze.
- SÂłodka pobudka - przyznaÂł z entuzjazmem i ekscytacjÂą, szczerzÂąc zĂŞby w uÂśmiechu - MógÂłbym codziennie mieĂŚ taki budzik... - Kei wyraÂźnie rozmarzyÂł siĂŞ, po czym zachichotaÂł cicho pod nosem.
Gdyby Ayano nie miaÂła aktualnie chcicy na zgrabny tyÂłeczek mĂŞÂżusia, oraz inne jego czĂŞÂści ciaÂła, które wielce jÂą zadowalaÂły, oraz zaspokajaÂły, prawdopodobnie zachwyciÂłaby siĂŞ jego uroczymi reakcjami podczas snu. Teraz jednakÂże, definitywnie myÂślaÂła o czym innym, toteÂż pozostawiÂła podobne dywagacja na póÂźniejsze chwile.
PodparÂła siĂŞ pod boki, uwaÂżnie przyglÂądajÂąc siĂŞ Keiusiowi. Ciekawa byÂła, jak mĂŞÂżczyzna zareaguje na jej nowÂą zabawĂŞ. MiaÂła nadziejĂŞ, Âże mu siĂŞ spodoba, i och!, nie zawiodÂła siĂŞ. Zawsze wiedziaÂła, Âże idealnie siĂŞ dobrali. Para doskonaÂła, przeznaczona miÂłoœÌ, wieczne po¿¹danie, nieustajÂąca pieϝ gÂłosu serca - to wszystko po³¹czyÂło ich podczas pierwszego spotkania, wieki wieków, amen! <3
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ z wyraÂźnÂą satysfakcjÂą.
- SÂądzĂŞ, Âże da siĂŞ to zrobiĂŚ, tatuÂśku - odparÂła.
PogÂładziÂła z zadziwiajÂącÂą czuÂłoÂściÂą jego policzek i pochyliÂła siĂŞ nad nim, jakby zamierzaÂła go pocaÂłowaĂŚ w uroczy i przyjemnie miÂły sposób, tak jak to robiÂą zakochani w sobie ma³¿onkowie. Tak jednak nie zrobiÂła, a wrĂŞcz przeciwnie. UgryzÂła go w wargĂŞ i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ, widzÂąc struÂżkĂŞ krwi spÂływajÂącÂą po brodzie mĂŞÂżusia. ZlizaÂła z niego czerwonÂą substancjĂŞ i spojrzaÂła na Keia wrĂŞcz wyzywajÂąco.
PoruszyÂła szybÂą rĂŞkÂą, sprawiajÂąc, iÂż pejcz uderzyÂł w powietrzu, wydajÂąc przy tym ciekawy trzask. Potem zaÂś, bicz wylÂądowaÂł na zgrabnych plecach Keia, rozrywajÂąc jego piÂżamĂŞ. UderzyÂła raz jeszcze, napawajÂąc siĂŞ objawiajÂącymi siĂŞ szramami.
WydawaÂł siĂŞ byĂŚ bardzo zadowolony z obrotu sytuacji, wpatrywaÂł siĂŞ w Ayano szeroko otwartymi oczyma jakby za chwilĂŞ miaÂła daĂŚ mu cukierka.
Dodatkowo byÂł uszczĂŞÂśliwiony, Âże Âżonusia równieÂż jest wyraÂźnie rozweselona, gdyÂż pomimo jej nieco agresywnego zachowania równieÂż wydawaÂła siĂŞ byĂŚ równie podekscytowana <3.
No cóÂż, w sumie Kei równieÂż myÂślaÂł, Âże siĂŞ znakomicie dobrali, aczkolwiek nigdy nie zastanawiaÂł siĂŞ g³êbiej nad znaczeniem sÂłowa 'romantyzm'. Mimo, iÂż w tej chwili znajdowaÂł siĂŞ w wyjÂątkowo romantycznym i cukierkowym pokoju. CzarnowÂłosy jednak wierzyÂł w gÂłos serca, który wielokrotnie pomógÂł mu odnaleŸÌ biaÂłowÂłosÂą, byÂł lepszy niÂż jakikolwiek radar.
Kei nie miaÂł nic przeciwko miĂŞdzy odgrywaniu tatusia, choĂŚ miaÂł wraÂżenie, Âże jest to trochĂŞ perwersyjne zachowanie. LubiÂł jednak wszystko co wykraczaÂło po za szeroko przyjĂŞte normy przyzwoitoÂści, wiĂŞc poczuÂł siĂŞ niezwykle dumny.
Nie spodziewa³ siê zbytnio, ¿e Ayano zacznie go gryŸÌ, wprawi³o go to w stan lekkiego zak³opotania.
- Ojej, jestem smaczny? - zainteresowaÂł siĂŞ, wpatrujÂąc siĂŞ kobietĂŞ, która na swych bladych ustach miaÂła jeszcze Âślad jego krwi.
Z radoÂściÂą oczekiwaÂł na kolejne uderzenie pejcza, a gdy bat trzasn¹³ o jego skórĂŞ, uznaÂł, Âże jest to wyjÂątkowo przyjemne muÂśniĂŞcie.
- O, tak! - krzykn¹³ z radoœci¹, przyjmuj¹c z entuzjazmem t¹ pieszczotê.
Zerkn¹³ na swoj¹ zniszczon¹ pi¿amkê. To by³a wyj¹tkowo ³adna pi¿amka i j¹ bardzo kocha³. Jego warga lekko zadr¿a³a jakby mia³ siê za chwilê rozp³akaÌ.
OblizaÂła siĂŞ lubieÂżnie, czujÂąc jeszcze smak krwi Keia. StwierdziÂła, Âże smakuje wybornie i dziwiÂła siĂŞ sobie, Âże wczeÂśniej jeszcze jej nie próbowaÂła.
- Och, tak kochany, smakujesz wrĂŞcz cudownie. Tym wiĂŞkszÂą mam na ciebie ochotĂŞ - odparÂła, uwaÂżajÂąc, Âże w takich chwilach stereotypowe teksty nie sÂą takie zÂłe.
Ayano zadrÂżaÂła podekscytowana, sÂłyszÂąc krzyk mĂŞÂżusia, zachĂŞcajÂący jÂą do dalszych 'pieszczot'. Za bardzo kochaÂła Keia, aby kazaĂŚ mu czekaĂŚ, toteÂż potraktowaÂła go kolejnymi razami, krzyczÂąc przy tym:
- Lubisz to, suk.o!
O taak, wiedziaÂła, Âże to lubi! A ona przez to jeszcze bardziej siĂŞ nakrĂŞcaÂła. UwielbiaÂła dominowaĂŚ nad mĂŞÂżczyznami, moÂżna to wrĂŞcz nazwaĂŚ jednym z jej Âżyciowych hobby.
W sumie dopiero co przed chwilÂą bawili siĂŞ w grĂŞ 'mamuÂśka, tatusiek', a teraz nagle Kei zyskaÂł nowÂą rolĂŞ. CóÂż, kobieta zmiennÂą jest!, to i swemu mĂŞÂżusiowi wyznacza nowe funkcje.
W koĂącu pejcz znieruchomiaÂł, wiszÂąc swobodnie wzdÂłuÂż boku Ayano. ZaÂś BiaÂłowÂłosa WiedÂźma uÂśmiechaÂła siĂŞ zÂłowieszczo, a sharingan nieÂświadomie wprawiÂła w ruch.
UniosÂła jednÂą nogĂŞ, obutÂą w skórzany kozak na obcasie i poÂłoÂżyÂła jÂą na ÂłóÂżku, tuÂż przed nosem Keia.
PochyliÂła siĂŞ do przodu i pochwyciÂła KuramĂŞ za grzywĂŞ czarnych wÂłosów, odchylajÂąc lekko jego gÂłowĂŞ.
- Powiedz to teraz sam. Powiedz, kim jesteÂś i co lubisz - rozkazaÂła mu, spoglÂądajÂąc na niego powaÂżnie swymi karmazynowymi oczĂŞtami.
Hmmm, w przypÂływie emocji, jakie zawÂładnĂŞÂły psychikÂą i ciaÂłem Keia, mĂŞÂżczyzna caÂłkowicie zapomniaÂł o swojej zniszczonej piÂżamce. WiedziaÂł, Âże jego bluzka na pewno jest zniszczona, co do spodni nie miaÂł pewnoÂści. ZastanawiaÂł siĂŞ, czy nie jest, ehm, nagi. PodejrzewaÂł jednak, Âże Âżonusi to jest tylko na rĂŞkĂŞ, gdyÂż lubiÂła go bardzo sobie pooglÂądaĂŚ.
UniósÂł rĂŞkĂŞ, muskajÂąc palcem swojÂą wargĂŞ, na której wyczuÂł dosyĂŚ spore rozciĂŞte. Powoli czuÂł w ustach sÂłony smak swojej wÂłasnej krwi, ale uznaÂł, Âże ten fakt dodaje sytuacji jeszcze wiĂŞcej pikanterii. CóÂż, sÂłyszÂąc sÂłowa Ayano, czarnowÂłosy nie miaÂł wÂątpliwoÂści, Âże Âżona ma na niego ochotĂŞ, rzecz jasna, z wzajemnoÂściÂą.
Przesun¹³ siĂŞ nieco niespokojnie na ÂłóÂżku, gdy dostrzegÂł kÂątem oka, iÂż biaÂłowÂłosa ponownie unosi pejcz. Tym razem cichutko jĂŞkn¹³, lecz nie skarÂżyÂł siĂŞ gÂłoÂśno, pomimo, iÂż ból byÂł znacznie wiĂŞkszy, w koĂącu rany po razach batach powiĂŞkszaÂły siĂŞ.
Kiedy Âżonusia zÂłapaÂła go dosyĂŚ brutalnym ruchem za wÂłosy, przeÂłkn¹³ gÂłoÂśno ÂślinĂŞ, jakby byÂł mocno przeraÂżony. Nie, Âżeby naprawdĂŞ byÂł wystraszony, chociaÂż... kobieta wydawaÂła siĂŞ byĂŚ dziÂś wyjÂątkowo mocno dominujÂąca (i pobudzona) wiĂŞc Kei mimo wszystko czuÂł bardzo mocno zakÂłopotanie. UniósÂł wzrok, spoglÂądajÂąc w czerwone oczy Âżony.
- Eee... - zacz¹³ nieco niezgrabnie, lecz po chwili przypomniaÂł sobie swojÂą rolĂŞ - Och, ach, o nie... - zacz¹³ odpowiednio dramatycznym tonem dobarwionym nutkÂą desperacji i ulegÂłoÂści - LubiĂŞ to i jestem suk.Âą - przyznaÂł uprzejmie, po czym zacz¹³ wpatrywaĂŚ siĂŞ w skórzany kozak przed swojÂą twarzÂą.
Ayano przelotnie spojrzaÂła na kawaÂłki poszarpanego i okrwawionego materiaÂłu na ÂłóÂżku, które chyba byÂły niegdyÂś piÂżamÂą mĂŞÂżusia. WÂłaÂściwie to dopiero teraz uÂświadomiÂła sobie, Âże Kei pod marynarkÂą i krawatem miaÂł strój do snu.
Nie myÂślaÂła o tym jednak zbyt dÂługo, bowiem oczarowana byÂła ca³¹ sytuacjÂą, a juÂż w szczególnoÂści jĂŞkiem i spÂłoszonym, a przede wszystkim ulegÂłym (!), spojrzeniem. PrzyglÂądaÂła siĂŞ jego grdyce, gdy ta poruszyÂła siĂŞ podczas nerwowego przeÂłkniĂŞcia Âśliny.
ZaÂśmiaÂła siĂŞ szczerze, sÂłyszÂąc posÂłuszne potwierdzenie ze strony Keia. To pierwszy raz, kiedy zrobiÂła z mĂŞÂżusia suk.ĂŞ, toteÂż rozkoszowaÂła siĂŞ chwilĂŞ i postanowiÂła dobrze jÂą zapamiĂŞtaĂŚ. MoÂże kiedyÂś to powtórzÂą, jednakÂże dzisiejsza 'zabawa' jeszcze siĂŞ nie zakoĂączyÂła, ergo Ayano nie rozwaÂżaÂła g³êbiej dnia jutrzejszego.
Kiedy jej ramiona przestaÂły siĂŞ trz¹œÌ ze Âśmiechu pokiwaÂła Âłaskawie gÂłowÂą, tak jak matka, która skwapliwie zgadza siĂŞ z maÂłym synkiem, robiÂąc przy tym minĂŞ pt. 'skoro nalegasz, to niech tak bĂŞdzie'.
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ zÂłowieszczo, widzÂąc spojrzenie Kuramy skierowane na jej but (zapomniaÂła, Âże sama mu go podsunĂŞÂła pod nos).
- Jeœli wyli¿esz, to ciê nagrodzê - zaproponowa³a wielce wspania³omyœlnym tonem i z tak¹¿ sam¹ min¹.
ZgiĂŞÂła giĂŞtkÂą czêœÌ pejcza na póÂł i przesunĂŞÂła nim po poranionych plecach mĂŞÂżusia z niemalÂże czuÂłoÂściÂą, jakÂą to zazwyczaj obdarzaÂła swoje najbardziej umiÂłowane obiekty sadystycznych zabaw.
No dobrze, Kei lubiÂł róÂżne tego typu zabawy, lecz równoczeÂśnie byÂł czÂłowiekiem z niezwykle zmiennym charakterem, wiĂŞc nawet takie perwersyjne zabawy mogÂły mu siĂŞ znudziĂŚ. Zerkn¹³ na dÂłoĂą Ayano, która znajdowaÂła siĂŞ tuÂż przed jego twarzÂą, po czym spojrzaÂł na but, w który byÂła ubrana jej stopa. ZmarszczyÂł lekko swoje czarne brwi, a na jego bladej twarzy pojawiÂł siĂŞ wyraz zastanowienia. Ból w plecach zaczynaÂł dawaĂŚ siĂŞ we znaki.
CzarnowÂłosy nagle zatĂŞskniÂł za swoimi obrazami, które leÂżaÂły osamotnione i zapomniane w jego komnacie. Nie pamiĂŞtaÂł, kiedy ostatnio trzymaÂł pĂŞdzel w swoich szczupÂłych palcach. Aj, jego dÂłonie artysty pragnÂą potrzymaĂŚ ten wspaniaÂły przedmiot, by stworzyĂŚ coÂś niesamowitego, oryginalne, niezwykÂłe dzieÂło.
Na ustach Keia pojawiÂł siĂŞ nieco podejrzany uÂśmieszek. KÂąciki ust uniosÂły siĂŞ lekko ku górze, co sugerowaÂło, Âże ma zamiar uczyniĂŚ coÂś nieprzyjemnego dla Ayano.
PrzypomniaÂł sobie bowiem, Âże w róÂżowej szafie znajduje siĂŞ pewien bardzo ciekawy przedmiot nale¿¹cy do HM!.
- Hmmm, hehe... Wiesz, ja dziĂŞkujĂŞ za nagrodĂŞ - oÂświadczyÂł, wstajÂąc na równe nogi i zsuwajÂąc siĂŞ z ÂłóÂżka. Nie mógÂł znaleŸÌ nigdzie ubrania wiĂŞc staÂł w samych bokserkach - Ale mam dla ciebie prezent! - rzekÂł uroczystym tonem, po czym okrĂŞciÂł siĂŞ na piĂŞcie, otwierajÂąc przestronnÂą szafĂŞ.
Uj¹³ w dwa palce ów przedmiot, który zamierzaÂł podarowaĂŚ Ayano. Nie miaÂł zamiaru brudziĂŚ sobie nim rÂąk. Zapach, jaki siĂŞ z niego wydobywaÂł, nie byÂł zbyt przyjemny.
ByÂła to bowiem bielizna HM!, a mianowicie jej róÂżowe majtki w biaÂłe króliczki, które nie byÂły prany przez bardzo dÂługi czas. No cóÂż, to dziecko byÂło troszkĂŞ zaniedbane.
Kei musiaÂł dziaÂłaĂŚ szybko. W bÂłyskawicznym tempie zaÂłoÂżyÂł Âżonie majtki na gÂłowĂŞ po czym hmm, no cóÂż, uciekÂł ku drzwiom, zamykajÂąc je i oddalajÂąc siĂŞ jak najdalej od apartamentu.

NMMT.
Jego uÂśmiech przykuÂł jej uwagĂŞ. MiaÂła nadziejĂŞ, Âże moÂże wymyÂśliÂł cosik ciekawego. ZmarszczyÂła pytajÂąco brwi, przyglÂądajÂąc mu siĂŞ, jak wstaje z ÂłóÂżka i zmierza do szafy. PoirytowaÂł jÂą fakt, iÂż Kei juÂż nie jĂŞczy, ani nie doprasza siĂŞ o wiĂŞcej bolesnych zabaw.
UwaÂżaÂła, Âże takie 'ciche' i spokojne zabawki sÂą mocno bezuÂżyteczne.
Och, i myÂśl ta tylko siĂŞ potwierdziÂła. CaÂłe szczĂŞÂście, Âże wczeÂśniej aktywowaÂła Sharingana, toteÂż w idealnym czasie przewidziaÂła ruchy Kuramy. ByÂła teÂż od niego definitywnie szybsza, ergo nie miaÂła wiĂŞkszych trudnoÂści z unikniĂŞciem jego obmierzÂłych zamiarów.
Skrzywi³a siê za jego plecami, odprowadzaj¹c jego ucieczkê spojrzeniem. Nie spodziewa³a siê takiego bezguœcia po w³asnym mê¿u. Nawet nie chcia³a kontemplowaÌ dok³adnie, co wyj¹³, bowiem za bardzo jej to œmierdzia³o Tofikiem.
PodparÂła siĂŞ pod boki i rozejrzaÂła dokoÂła (starannie unikajÂąc podejrzanej bielizny). UznaÂła, Âże jest tu oczoje.bnie róÂżowo i tylko ofiara jest w stanie odwróciĂŚ jej uwagĂŞ od wystroju pomieszczeĂą tegoÂż apartamentu, dlatego teÂż postanowiÂła stÂąd wyjœÌ.
MijajÂąc wielkie ÂłoÂże przypomniaÂła sobie o dwóch szczególnych pupilkach. Ze smutkiem stwierdziÂła, Âże Kei zapomniaÂł o Stefanku. PochyliÂła siĂŞ, wyciÂągajÂąc przed siebie rĂŞkĂŞ, a po krótkiej chwili na jej rĂŞkĂŞ posÂłusznie wpeÂłzÂł w¹¿. Kurczak teÂż siĂŞ pojawiÂł, wiĂŞc Ayano dobrodusznie go wziĂŞÂła na dÂłoĂą. PodeszÂła do okna, i rozwarÂłszy je szeroko wyrzuciÂła we wspaniaÂłomyÂślnym geÂście Stefanka. PrawdĂŞ powiedziawszy, nie przyglÂądaÂła siĂŞ, czy wzleciaÂł w powietrze, bowiem natychmiast siĂŞ odwróciÂła. Zawsze uwaÂżaÂła, Âże feniksy o wiele lepiej znajÂą siĂŞ na sztuce latania od takich kurduplowatych i ĂŚwierkajÂących bez sensu ptaszÂątek. ZaÂś z Belem na ramieniu opuÂściÂła apartament.

<zt>