grueneberg
DoœÌ duÂże ogrody posiadÂłoÂści Rodu Seichuu. Jest tu wiele roÂślin tj. Drzew, krzewów, kwiatów róÂżnego Gatunku. CaÂły ogród pokryty jest mocno zielonÂą trawÂą co jest doœÌ rzadko spotykane na w Sunie - na pustyni.
EDIT BY SABAKU NO GAARA.
____________
Hikaru przychodzi do ogrodów i trochĂŞ spaceruje. Po 30 minutach spacerowania, ruszyÂł na huÂśtawkĂŞ.
Hikaru zatraciÂł siĂŞ i zasn¹³ na baaardzo dÂługo. Budzi siĂŞ wÂłaÂśnie teraz i wstaje z Âławeczki na której wczeÂśniej zasn¹³. Zaczyna powoli iœÌ do Âśrodka, gdy nagle jego uwagĂŞ zwróciÂła skrzypiÂąca, otwarta furtka, za którÂą staÂła stara szopa, która w kaÂżdej chwili mogÂła siĂŞ zawaliĂŚ. Hikaru z ciekawoÂści przeszedÂł przez furtkĂŞ i wszedÂł do szopy. UjrzaÂł tam wiele wspaniaÂłych rzeczy. MiĂŞdzy innymi wiele zabawek, narzĂŞdzi itd. lecz najbardziej zaciekawiÂła go szafka z jakimiÂś zapiskami. ChÂłopiec podchodzi do szafeczki i usiÂłuje otworzyĂŚ drzwi. Musi uÂżyĂŚ to tego duÂżo siÂły. Nagle chÂłopczynie udaje siĂŞ otworzyĂŚ drzwiczki, lecz upada na ziemiĂŞ. Wszystkie deski zadrÂżaÂły i zaskrzypiaÂły. MaÂły Hikaru najwyraÂźniej siĂŞ trochĂŞ przestraszyÂł. Po chwili nastaÂła cisza, a chÂłopiec siĂŞga po jak¹œ kartkĂŞ. ByÂł to spis mieszkaĂąców ame z przed 4 lat.
"Hmmm, ciekawe po co tu ten spis?" - pomyÂślaÂł Hikaru. Nagle coÂś zagrzmiaÂło i w parĂŞ sekund szopa zawaliÂła siĂŞ i kilka desek przygniotÂło nogi maÂłego dziecka.
- Na pomoc! Na pomoc! - krzyczy Hikaru, lecz nikt nie sÂłyszy - to nic nie da - mówi sobie chÂłopiec - wyÂślĂŞ piaskowÂą wiadomoœÌ.
Po tych s³owach Hikaru wyj¹ swoj¹ malutk¹ ampu³kê z odrobin¹ piasku i wykorzystuje sw¹ umiejêtnoœÌ klanow¹ w³adzy nad nim i ciœnie do rezydencji do holu.
//CiÂąg dalszy w holu rezydencji//
Sokamaru przybywa do ogrodów po czym rozglÂąda siĂŞ i sÂłyszÂąc krzyk wydobywajÂący siĂŞ z szopy rusza na pomoc. Po podbiegniĂŞciu pod szopĂŞ Sokamaru przebiera deski w poszukiwaniu dziecka jednak mimo siÂły wÂłoÂżonej w poszukiwania nie jest wstanie go dostrzec. Na poczÂątku trochĂŞ siĂŞ denerwuje lecz nie traci zimnej krwi i trzeÂźwego umysÂłu. RozglÂąda siĂŞ nerwowo i zauwaÂża Âże zawalona szopa nie ma podÂłogi a caÂły ogród pokryty jest piaskiem. Od razu nabiera pewnoÂści siebie i wyczuwa za pomocÂą swego kekkei genkai wyczuwa chakre malca. Kiedy znalazÂł juÂż poÂłoÂżenie Hikaru wykorzystuje kontrole piasku by uwolniĂŚ chÂłopca. Natychmiast odgrzebuje go i unosi wysoko w górĂŞ po czym kÂładzie na ziemi. I wtedy olÂśniÂło go, leÂży przed nim stuprocentowy krewny którego nigdy nie nazwaÂłby bratem.
-Wszystko dobrze?
Pyta juÂż spokojny o zdrowie Hikaru.
- Tak... DziĂŞkujĂŞ za pomoc... - wyszeptaÂł malec, po czym rzekÂł - znalazÂłem coÂś co mogÂłoby ciĂŞ zaciekawiĂŚ. Spis ludnoÂści ame sprzed 4 lat. Jest tam coÂś o mojej matce, wiĂŞc moÂże i ty znajdziesz coÂś dla siebie.
Po tych sÂłowach dziecko zasnĂŞÂło.
Sokamaru delikatnie delikatnie wyj¹³ kartĂŞ z rÂąk Hikaru po czym zacz¹³ uwaÂżnie jÂą przeglÂądaĂŚ. "Genishida Keishi, Isayama Kyoko, Rikudo Akemi, Haruno Sakura..." mruczaÂł w myÂślach gdy nagle jego wzrok przykuÂło nazwisko które usÂłyszaÂł dziÂś z ust mistrza
-Rikudo Nagato, mój ojciec. Z tego co tu piszÂą byÂł wÂładcÂą wioski i przywódcÂą rewolucji, wedle prawa uznany za zaginionego shinnobi (missing-nina).- powiedziaÂł sam do siebie i spojrzaÂł na Hikaru- Lepiej by nie leÂżaÂł na sÂłoĂącu.
RzekÂł po czym przeniósÂł go w cieĂą palmy. I natychmiast opuÂściÂł ogrody. Nie byÂło wÂątpliwoÂści jedynÂą moÂżliwoÂściÂą by dowiedzieĂŚ siĂŞ czy jego ojciec Âżyje byÂło udanie siĂŞ tak daleko jak jeszcze nigdy w Âżyciu siĂŞ nie zapuÂściÂł, udaĂŚ siĂŞ do kraju deszczu.
<nmm>
Hikaru budzi siĂŞ i opuszcza ogrody. Wchodzi do posiadÂłoÂści.
<nmm>
EDIT BY SABAKU NO GAARA.
____________
Hikaru przychodzi do ogrodów i trochĂŞ spaceruje. Po 30 minutach spacerowania, ruszyÂł na huÂśtawkĂŞ.
Hikaru zatraciÂł siĂŞ i zasn¹³ na baaardzo dÂługo. Budzi siĂŞ wÂłaÂśnie teraz i wstaje z Âławeczki na której wczeÂśniej zasn¹³. Zaczyna powoli iœÌ do Âśrodka, gdy nagle jego uwagĂŞ zwróciÂła skrzypiÂąca, otwarta furtka, za którÂą staÂła stara szopa, która w kaÂżdej chwili mogÂła siĂŞ zawaliĂŚ. Hikaru z ciekawoÂści przeszedÂł przez furtkĂŞ i wszedÂł do szopy. UjrzaÂł tam wiele wspaniaÂłych rzeczy. MiĂŞdzy innymi wiele zabawek, narzĂŞdzi itd. lecz najbardziej zaciekawiÂła go szafka z jakimiÂś zapiskami. ChÂłopiec podchodzi do szafeczki i usiÂłuje otworzyĂŚ drzwi. Musi uÂżyĂŚ to tego duÂżo siÂły. Nagle chÂłopczynie udaje siĂŞ otworzyĂŚ drzwiczki, lecz upada na ziemiĂŞ. Wszystkie deski zadrÂżaÂły i zaskrzypiaÂły. MaÂły Hikaru najwyraÂźniej siĂŞ trochĂŞ przestraszyÂł. Po chwili nastaÂła cisza, a chÂłopiec siĂŞga po jak¹œ kartkĂŞ. ByÂł to spis mieszkaĂąców ame z przed 4 lat.
"Hmmm, ciekawe po co tu ten spis?" - pomyÂślaÂł Hikaru. Nagle coÂś zagrzmiaÂło i w parĂŞ sekund szopa zawaliÂła siĂŞ i kilka desek przygniotÂło nogi maÂłego dziecka.
- Na pomoc! Na pomoc! - krzyczy Hikaru, lecz nikt nie sÂłyszy - to nic nie da - mówi sobie chÂłopiec - wyÂślĂŞ piaskowÂą wiadomoœÌ.
Po tych s³owach Hikaru wyj¹ swoj¹ malutk¹ ampu³kê z odrobin¹ piasku i wykorzystuje sw¹ umiejêtnoœÌ klanow¹ w³adzy nad nim i ciœnie do rezydencji do holu.
//CiÂąg dalszy w holu rezydencji//
Sokamaru przybywa do ogrodów po czym rozglÂąda siĂŞ i sÂłyszÂąc krzyk wydobywajÂący siĂŞ z szopy rusza na pomoc. Po podbiegniĂŞciu pod szopĂŞ Sokamaru przebiera deski w poszukiwaniu dziecka jednak mimo siÂły wÂłoÂżonej w poszukiwania nie jest wstanie go dostrzec. Na poczÂątku trochĂŞ siĂŞ denerwuje lecz nie traci zimnej krwi i trzeÂźwego umysÂłu. RozglÂąda siĂŞ nerwowo i zauwaÂża Âże zawalona szopa nie ma podÂłogi a caÂły ogród pokryty jest piaskiem. Od razu nabiera pewnoÂści siebie i wyczuwa za pomocÂą swego kekkei genkai wyczuwa chakre malca. Kiedy znalazÂł juÂż poÂłoÂżenie Hikaru wykorzystuje kontrole piasku by uwolniĂŚ chÂłopca. Natychmiast odgrzebuje go i unosi wysoko w górĂŞ po czym kÂładzie na ziemi. I wtedy olÂśniÂło go, leÂży przed nim stuprocentowy krewny którego nigdy nie nazwaÂłby bratem.
-Wszystko dobrze?
Pyta juÂż spokojny o zdrowie Hikaru.
- Tak... DziĂŞkujĂŞ za pomoc... - wyszeptaÂł malec, po czym rzekÂł - znalazÂłem coÂś co mogÂłoby ciĂŞ zaciekawiĂŚ. Spis ludnoÂści ame sprzed 4 lat. Jest tam coÂś o mojej matce, wiĂŞc moÂże i ty znajdziesz coÂś dla siebie.
Po tych sÂłowach dziecko zasnĂŞÂło.
Sokamaru delikatnie delikatnie wyj¹³ kartĂŞ z rÂąk Hikaru po czym zacz¹³ uwaÂżnie jÂą przeglÂądaĂŚ. "Genishida Keishi, Isayama Kyoko, Rikudo Akemi, Haruno Sakura..." mruczaÂł w myÂślach gdy nagle jego wzrok przykuÂło nazwisko które usÂłyszaÂł dziÂś z ust mistrza
-Rikudo Nagato, mój ojciec. Z tego co tu piszÂą byÂł wÂładcÂą wioski i przywódcÂą rewolucji, wedle prawa uznany za zaginionego shinnobi (missing-nina).- powiedziaÂł sam do siebie i spojrzaÂł na Hikaru- Lepiej by nie leÂżaÂł na sÂłoĂącu.
RzekÂł po czym przeniósÂł go w cieĂą palmy. I natychmiast opuÂściÂł ogrody. Nie byÂło wÂątpliwoÂści jedynÂą moÂżliwoÂściÂą by dowiedzieĂŚ siĂŞ czy jego ojciec Âżyje byÂło udanie siĂŞ tak daleko jak jeszcze nigdy w Âżyciu siĂŞ nie zapuÂściÂł, udaĂŚ siĂŞ do kraju deszczu.
<nmm>
Hikaru budzi siĂŞ i opuszcza ogrody. Wchodzi do posiadÂłoÂści.
<nmm>
