Las bambusowy

Las bambusowy wokóÂł siedziby Akatsuki. Miejsce na schadzki, jak i równieÂż (a moÂże przede wszystkim) na trening.

---

PrzyszedÂłem tu.UsiadÂłem sobie pod bambusem i czekaÂłem na kogoÂś znajomego.

PoszedÂł poniewaÂż nikt nie przyszedÂł.
przedziara siĂŞ przez las
on za nia

---

>NMM< ZGLISZCZA
idzie az amy
oui, fajnie tu...

sz³a sobie miêdzy bambusami z doœÌ dziwnym wyrazem twarzy

Dodane po 20 minutach:

sacrebleu... odwiedziÂłabym Saia, ale mnie ÂścigajÂą... jak mnie zobaczÂą, to po mnie... swojÂą drogÂą strasznie mu wspóÂłczujĂŞ... chyba przesadziÂłam... to TYLKO ANBU...

Dodane po 4 minutach:

a ja uÂżyÂłam takich technik, którymi mogÂłabym rozwaliĂŚ ca³¹ wioskĂŞ...

westchnĂŞÂła

szkoda, Âże Dei tego nie widziaÂł...

<NMM>
PrzedzieraÂł sie sprintem przez las co chwila strzelajÂąc strumieniami ognia.

zd¹¿yÌ na misje - powtarza³ sobie.
Przybiegl do lasu.Czekal na kogos.
PrzybiegÂł za Nagato.
- Tu jest bezpiecznie. Mów - PowiedziaÂł do Nagato spokojnym lecz doœÌ czujnym tonem
-Chyba klamales ze mnie nie znasz?To ja lider Aka!Nie powinienes mnie zapomniec...-powiedzial donosnym glosem
Oryginalny Kakuzu przybiegÂł.
Jeeeezu co to za nadĂŞty czÂłowiek.
- AleÂż oczywiÂście Âże CiĂŞ nie zapomniaÂłem. - PowiedziaÂł gÂłosem pozornie peÂłnym uwielbienia.
- Niestety muszĂŞ ciĂŞ opuÂściĂŚ mistrzu.
UdaÂło sie.
Powoli wyszedÂł z lasu.<nmm>
-Alez k³opotliwe...-powiedzia³ i zacz¹³ pic wode
PrzechodziÂł obok.
- O, co ty tutaj robisz? - zapytaÂł.
-Jestem Pein...nie pamiĂŞtasz?odpowiedziaÂł
- Nie. Nie mam zwyczaju pamiĂŞtaĂŚ tego, o czym wolaÂłbym zapomnieĂŚ - odrzekÂł.
-Wiec sobie nie przypominaj...-powiedziaÂł
- Nie zamierzam - oznajmiÂł melodyjnym gÂłosem.
-MógÂłbym ci przypomniec ale nie chce mi siĂŞ-odparÂł
- To zrozumiaÂłe - odwróciÂł wzrok - Nie chcesz, Âżebym sobie przypomniaÂł, jak to nagle znikn¹³eÂś nic nikomu nie mówiÂąc... Radzimy sobie bez ciebie, Pein. Mamy Ayano.
-Czy ja mówie ze sobie nie radzicie?Mam propozycje...-powiedziaÂł
- O, ciekawe - przyznaÂł - I co w zwiÂązku z tym?
-Jakby to powiedziec...jestem w gwardi Orochimaru...nie po to aby mu pomagac...mam w tym wÂłasny cel..chcecie go dorwac?-zapytaÂł
- Mam gdzieÂś Orochimaru - stwierdziÂł - Czyli zdradziÂłeÂś nas dla tego marnego wĂŞÂżyka, tak?
-Tak nie byÂło.Chcialem dowiedziec sie czegos o Naruto Uzumakim.Sasuke go znaÂł.On byÂł u Orochimaru.Konan wam miala wszystko powiedziec...A poza tym nie jestem juz dawno z Orochimaru...SzukaÂłem Jiaray'i...zajĂŞÂło mi to duzo czasu...W koncu go odnalazlem i stoczyÂłem z nim pojedynek...To nie byÂła zdrada wobec Akatsuki.Chcialem po prostu cos wypeÂłnic...Kontaktowalem sie z wami.Konan widocznie wam nie powiedziala...-powiedziaÂł

Dodane po 4 godzinach 42 minutach:

zostawiÂł klona który miaÂł rozmawiac a on sam gdzies poszedÂł
ZÂłapaÂł siĂŞ za gÂłowĂŞ.
- Pein, co ci do gÂłowy przyszÂło, Âżeby ufaĂŚ kobiecie, co?
-WÂłaÂśnie nie wiem...juz nigdy nie zaufam kobiecie...rozumiesz mnie teraz?-odparÂł jakby bÂłagajÂąc o przebaczenie
- W zupeÂłnoÂści - oznajmiÂł - Pein, w co ty siĂŞ wpakowaÂłeÂś... Zaczynam tobie wspóÂłczuĂŚ. Pewnie caÂłe Aka ciĂŞ potĂŞpia, nie?
-MoÂżliwe...ale ja dalej lubie was wszystkich...jeÂśli pozwolicie to wróce...nie musze byc liderem-powiedziaÂł
- Ja nie mam nic przeciwko. Gorzej z resztÂą - wzruszyÂł ramionami - Ale jakby co jestem po twojej stronie.
-Chociaz ty jeden
- Nie tylko ja. MayĂŞ przekonam jednym sÂłowem. Kakuzu teÂż raczej, jest w porzÂądku - powiedziaÂł.
-Wiec fajnie,a co z Hidanem?
- Nie wspominaj przy mnie o nim. Jest po prostu ÂżaÂłosny. No i dobraÂł siĂŞ do Shi. SÂądzĂŞ, Âże kaÂżdy juÂż sÂłyszaÂł, to co robiÂą... - sprawiaÂł wraÂżenie rozbawionego.
-Acha,ale ja nie znam Shi-spojrzaÂł na Sasoriego
- To wampirzyca. OsobiÂście bym jej nie podskakiwaÂł, potrafi byĂŚ straszna, ale jest sympatyczna jak na swojÂą rasĂŞ - powiedziaÂł jeszcze bardziej rozbawiony.
-Wiem co masz na mysli...Hidan to juz same dno
- Pein, jednego jestem pewien - niemalÂże siĂŞ zaÂśmiaÂł - Za taki stosunek do Hidana póÂł Aka ciĂŞ dosÂłownie pokocha...
-To mam poparcie...Hidan dalej straszy kosÂą?
- I to jak. ÂŻyc sie z nim nie da - zamarudziÂł - Wiesz, polubiÂłem ciĂŞ. Mam dla ciebie propozycjĂŞ. Mamy nowego wiĂŞÂźnia, jeszcze niewytorturowany. Chcesz siĂŞ pobawiĂŚ?
-Dobrze...
- ChodÂźmy - odwróciÂł siĂŞ i poszedÂł.

NMM

(WiĂŞzienia)
poszedÂł za Sasorim

[nmm]
PrzyszedÂł i czekaÂł na Peina
PrzyszedÂł
-Co chciaÂłes?-zapytaÂł
-Mam pytanie w zwiÂązku z tobÂą...-powiedziaÂł
-A moÂżesz dokÂładniej?-odpowiedziaÂł
-WiĂŞc tak...zastanawiam siĂŞ dlaczego odszedÂłes z Aka i znowu wróciÂłeÂś-powiedziaÂł niepewnie
-MiaÂłem swój cel...nie zamierzam ci siĂŞ tÂłumaczyc-odparÂł
-Jak zwykle tajemniczy...a po co wróciÂłes-zapytaÂł
-Aby naprawiĂŚ swój b³¹d...tylko dlatego mnie tu ÂściÂągÂłes?-zapytaÂł
-Nie...mam proÂśbe-powiedziaÂł
-JakÂą proÂśbe?I akurat do mnie?-powiedziaÂł
-Chce abyÂś ze mnÂą potrenowaÂł-powiedziaÂł niepewnie
-PotrenowaÂł?MyÂślaÂłem ze jestes silny-powiedziaÂł bezinteresownie
-Tak,jestem...ale chce poĂŚwiczyc walke wrĂŞcz-powiedziaÂł
-Mam przez to rozumiec ze jestes sÂłaby w taijutsu tak?-zapytaÂł
-MoÂżna tak powiedziec...wiec co pomozesz?-zapytaÂł
-Niech ci bedzie...zaczynaj-powiedziaÂłem
Wyj¹³em kunai i bieg³em w strone Peina
Nagle pojawiÂłem siĂŞ koÂło Deidara i zadaÂłem mu cios w gÂłowe z piĂŞÂści
Z nosa leciaÂła mi krew ale próbowaÂłem uderzyĂŚ Peina z nogi w brzuch
Bez trudu z³apa³em noge Deidara i j¹ obkrêci³em,tak ¿e ca³y siê krêci³ i kopn¹³em go nog¹.Zatrzyma³ sie na drzewie
WstaÂłem i siĂŞ otrzepaÂłem.CiĂŞzko dyszaÂłem.
-Jestes za wolny-krzykÂłem
-MiaÂłes mi pomoc w treningu a nie mnie tyraĂŚ-odparÂłem
-Dobra zamknij siĂŞ i walcz-powiedziaÂłem
-Bezczelny typek-pomyÂślaÂłem

RzuciÂłem kunai w Peina
Dwoma palcami zÂłapaÂłem lecÂący kunai.
-Tylko na tyle cie staĂŚ?-zapytaÂłem
-[I see you!]-powiedziaÂłem cicho.Gdy podbiegÂłem do Peina zrobiÂłem taki obrut podobny do Konoha Senpuu
ObroniÂłem siĂŞ dwoma rĂŞkami
-Dalej chcesz trenowaĂŚ-zapytaÂłem
-Tak-odpowiedziaÂłem
-Wiec rozwal to drzewo nie urzywajÂąc technik-powiedziaÂłem i wskazaÂłem palcem na drzewo.
-Dobra-skupiÂłem chakre w nogach i rĂŞkach i nacieraÂłem na drzewo
-Przynajmniej siĂŞ na chwile odczepi-pomyÂślaÂłem i obserwowaÂłem go
Po 2 godzinach drzewo byÂło kompletnie zniszczone
-Du¿o czasu ci to zajê³o.W nagrode chcesz isc cos zjeœÌ?-zapyta³ Deidare
-Dobry pomysÂł-powiedziaÂłem
-WiĂŞc chodÂźmy-powiedziaÂł i poszedÂł

[nmm]
PoszedÂł za Peinem

[nmm]
-Jeszcze tutaj nie byÂłam w tym lesie bambusowym
fajne miejsce ale dobra idĂŞ juÂż
[nmm]
Przychodze i staram siĂŞ trenowaĂŚ Kamina's Genjutsu .Nic mi nie wychodzi.

Staje w lekkim rozkroku .Skupiam chakrĂŞ krzyczĂŞ -Kamina's Genjutsu ! - znowu nic nie wychodzi.

RozluÂźniam siĂŞ,wiem Âże muszĂŞ siĂŞ skupiĂŚ. Nabieram bardzo duÂżo chakry.Skupiam siĂŞ - Kamina's Genjutsu ! - pojawia siĂŞ odchÂłaĂą ,lecz po chwili znkia.

No prawie! -krzyczĂŞ - JuÂż prawie nie mam chakry - Wydobywam resztki chakry.Jestem bardzo skupiony - Kamina's Genjutsu!!!!! - przede mnÂą pojawia si odchaĂą , ktróre moge kontrolowaĂŚ - Super ......NauczyÂłem siĂŞ - zemdlaÂłem[/code]
lol,

Dei wstawaj i bierz sie do roboty, to ze raz Ci wyszlo, to nie
zanczy, ze drugi raz wyjdzie.
Za ubogi opis.
PoruszyÂłem siĂŞ - Umiem czy nie kuzynko????
sprobuj jeszcze raz. Chce zobaczyc , czy na pewno to umiesz.
Ok

WstaÂłem . SkumulowaÂłem bardzo duÂżo chakry.SkupiÂłem siĂŞ jak nigdy dotÂąd.PopatrzyÂłem który kawaÂłek lasu obj¹Ì odchÂłaniÂą.UpatrzyÂłem kilka drzew stojÂących bardzo blisko siebie. StaneÂłem w lekkim rozkroku wykonaÂłem odpowiednie pieczĂŞci i krzyknaÂłem

Kamina's Genjutsu!!!!! - i czekaÂłem na wynik
7pkt. zdales.

nmm
DziekujĂŞ kuzynko.MyÂślĂŞ Âże na misjĂŞ to Genjutsu powinno wystarczeĂŚ - powiedziaÂł

Dodane po 2 minutach:

PomoÂżesz mi dojÂśc do siedziby???? Bo nie mam siÂły

Dodane po 2 godzinach 5 minutach:

Ledwo wstaÂł i poczÂłapaÂł w stronĂŞ siedziby Aka

NMM[/b]
wychodze do lasu bambusowego i skrywam sie tak aby nik mnie i mojeko towazysza nie widziaÂł
jestem za Lee uaktywniam baykugana i mowie- nikgo niewiedze.
- to moszukajmy kogoÂś mam tu sprawe i kilka pytan do zadania
na wszelki wypadek przypominam wam, Âże NIE ZNACIE poÂłoÂżenia siedziby Akatsuki, a ot tak go sobie go nie odkryjecie <bez dyskusji>
dobra
(moze i nie znamy poloÂżenia ale jak kogoÂś spotkamy to sie dowiemy )
najprawdopodobniej tak pomyÂślaÂłem wychodze <nmm>
PrzebiegÂł przez las Bambusowy...
ByÂł daleko od was
NMM
misja musi byĂŚ zaczĂŞta od nowa i musi was ktoÂś przyprowadziĂŚ kto byÂł juÂż wiĂŞziony przez Aka i zna drogĂŞ tak postanowiÂła Shi, a teraz kasujemy posty
kierujemy sie w strone gluwnego budynku

NMM
podazam za moim towazyszem(NMM)
Przepraszam bardzo...Czy ja niewyraÂźnie napisaÂłem? Czy ja napisaÂłem to po chiĂąsku? 3 posty UP
wyladowalem na skraju lasu bambusowego, zszedlem z fenixa i postawilem naczynie dodajac kartke

"Dla BoSSkiej Shi"

"Ech ale niebo jest piekne...." zagapilem sie na nie

"Byakugan!!"
przyszedl klon.
Wyczula z daleka obca krew.
Byla gotowa do ataku.
zauwazylem klona z daleka. Stalem spokojnie wpatrujac sie w niebo
Podeszla blizej...
- czego tu chcesz - warknela . Po chwili zauwazyla pakunek podpisem.
- ojejku to dla mnie?!
"taaak..." patrzalem dalej na niebo
Podeszla otworzyla pakunek.. krew...
- czemu jestes taki mily? to na pewno jakas plapka!
Wyjela finke. Klon Shi stanal w bezpiecznej pozycji ..
"hmmm myslalem ze Twoj wech by Cie powiadomil o tym... ale cos jezeli mi niewierzysz..." patrzalem dalej w niebo
- hmm.. czekaj przeanalizuje to... - usiadla na trawce. i rozmyslala:
Shi Ty jestes zla, onjest dobry.. Ty jestes zla.. jelsi on jest dobry to na pewno nie chcial Cie otruc.
- no dobra wierze Ci. - napila sie lyk.
"no ba... smacznego" patrzalem dalej w niebo, ksiezyc swiecil mocno "smakuje?? nie dawno najadlem sie slodyczy i poziom cukru we krwi mam wysoki "
Klon padl na ziemie
- mmm .. miodzio.... - rozmarzyla sie.. - po chwili wstala, czego wlasciwie chcesz?
Popatrzylem Shi prosto w oczy "chcialem sie upewnic ze krew zostala odebrana..." zemdlilo mnie, upadlem na kolana , Byakugan sie zdezaktywowal.
- wiem, ze jestem bosska ale nie musisz od razu padac przed mna na kolana... chyba, ze blagasz o litosc...
Podeszla d o niego szturchnela lekko noga..
-eej co z Toba?
Za duzo krwi oddales?
"chyba przesadzilem z ta krwia, Byakugan!!" wstalem na nogi " upadlem bo mi sie zakrecilo w glowie, co do litosci nie musze nikogo o nic blagac"
Popatrzyla na niego krzywo.
- usiadz sobie. Bo znowu upadniesz...
Popatrzyla na jego oczy.
- czemu wciaz patrzysz na niebo? Dostrzegasz tam cos?
usiadlem "Nie, poprostu uwielbiam patrzec na nie, Otaczaja nas milony gwiazd, kazda z nich produkuje niewyobrazalna ilosc enegii i to mnie wlasnie fascynuje, dla Ciebie to moze byc prawdopodobnie nudne... co wiecej, patrzac na gwiazdy lepiej mi sie mysli" (kurde co ja robie, siedze sobie od tak z pania wampir z aka i gadam o niebie O.o) ta mysl mnie troche przerazila (troche adrenaliny przed snem nie zaszkodzi) pomyslalem
popatrzyla na niego
dziwak - pomyslala.
- zaatakowalabym Cie, ale .. wampiry tez maja swoj kodeks honorowy
( ustanowiony minute temu) .
Nagle dziecko kopnelo klona bardzo mocno po brzuchu.
Gllupia Shi! juz nie musiala klonowac dzieciakow..
- Gwiazdy.. -zamyslila sie...- dawno juz na nie nie patrzylam..
Spojrzala w niebo. - piekne, ale nie mam czasu na takie bzdety..
Masz moze w sobie zapieczetowanego demona? - spytala
"nie mam demona, bezdety?? ach Tobie tylko krew w glowie..." nauwazylem wybrzuszenie na jej brzuchu [jak to brzmi] "OO widze ze Hidan zostal ojcem... moje gratulacje" zdjalem ciezarki "ech to gowno zaczyna mnie denerwowac" polozylem je kolo siebie masujac nogi
Shi zbladla (odpowiednik zaczerwienienia). zawsze tak reagowala jesli
ktos wspomnial o Hidanie.
- nie... nie tylko .. jak widzisz nie latwo jest byc zastepca lidera..
odwala sie czarna robote.. A Ty skad wiesz, ze to Hidana..?
"jedno z nich juz jest podobne do niego" powiedzialem usmiechajac sie "czarna robote... np?"
- oj to musi byc paskudne .. - zasmiala sie cicho.. bardzo tesknila za Hidanem, ktory wyruszyl w samotna podroz..
- Ech.. ostatnio moja liderka byla bardzo zajeta.. musialam sama obmyslac
wszystkie plany zlapania Jinchūriki.. uwazam ,ze odnioslam sukces..
no i reszte tajnych planow , ktorych nie moge Ci zdradzic..
polozyla sie na ziemi. atrzac na gwiazdy, jesli miala okazje to chciala na nie popatrzc.

(ps. ja mam blizniaki tylko, ze moja postac o tym nie wie)
"ani bym nie chcial ich znac, im mniej wiesz tym dluzej zyjesz, uwielbiam to powiedzenie" rozesmialem sie" wybacz ale chyba na mnie juz czas, i tak nadwyrezylem goscine na terytorium Aka?? co do placu zabaw... glupi bylem i glupio mi z tego powodu."
- poczekaj! Walczmy. - zawolala
"wybacz BoSSka Shi gdybys byla prawdziwa nie zrobil bym tego" w ulamku sekundy wykonalem Hakke Hasangeki <popatrz na szybkosc 62 3 razy wieksza niz Twoja> klon zniknal ja wsiadlem na fenixa i odlecialem <NMM>
przechodzÂąc stuknĂŞÂła jednÂą z bambusowych ÂłodyÂżek

bum!

ten odgÂłos rozbawiÂł jÂą

poszÂła dalej z uÂśmiechem na twarzy

<NMM>
Âślady prowadzÂą w kierunku kraju Âśniegu
*to juz dziwne sie robi czemu oddala sie od kraju piorunuw nie wazne i tak go dogonie*
(NMM)

Dodane po 1 godzinach 26 minutach:

Wracam spowrotem z miecze i sztyletem w plecaku
(NMM)
StojĂŞ w Âśrodku lasu
[podbiegam do zabuzy]
-agrr ale tu jakos dziwnie..
-Cicho.Nie mo¿emy byÌ za uwarzeni.Musimy unikn¹Ì walki z nimi-powiedzia³em i podszed³em dalej.
-Nom niemamy z nimi zabardzo szans no ale mam cos w sam raz jakbysmy ich spotkali dziei temu mielibysmy pare dobrych minut na ucieczke..
-powiedzialem cicho do zbabuzy i poszedlem za nim
-Jak nas zauwa¿¹ to u¿yjemy Kiri Gokure no Jutsu-powiedzia³em i podszed³em dalej.
-heh mam plan.. kiedy zobaczymy jakiegos czlonka akatsuki ty szybko uzyj kiri gakure a ja uzyje.... Mojej tajnej broni..
-zeby nikt tego niezauwazyl w czasie lotu...
-ok zabuza rtzeba sie z tego lasu jakos wydostac i pojsc dalej bo hyba raczej na tak otwrtym terenie by sie nieschowali..
-Patrz tam jest chyba wyjÂście z lasu.Za mnÂą-powiedziaÂłem i poszedÂłem w stronĂŞ wyjÂścia
<NMM>
-juz...
[poszedlem]
NMM
[przebigam niezwracajac na nic uwagi...]-*klon*
Ostro¿nie przekradam siê przez las. "- Do diab³a co mnie podkusi³o aby wybraÌ akurat t¹ drogê. Jeœli natknê siê na kogoœ z Akatsuki bêdê w powa¿nych tarapatach" - zgani³em siê w myœlach. Na ca³e szczêœcie nie natkn¹³em siê na nikogo. Odetchn¹³em z ulg¹ i ruszy³em dalej. [NMM]
Z nieskrywanÂą luboÂściÂą przechodziÂła przez las. WsÂłuchiwaÂła siĂŞ w kaÂżdy, choĂŚby najmniejszy stuk drzew, bÂądÂź szmeru, wywoÂłanego przez jakieÂś zwierzĂŞ. ZrĂŞcznie rozróÂżniaÂła dÂźwiĂŞki.
Nieraz wyciÂągaÂła rĂŞkĂŞ, by musn¹Ì dÂłoniÂą roÂśliny, nie zwalniajÂąc jednak kroku. UÂżywaÂła do tego ramienia, którego nie Hyuuga nie tkn¹³.
Dopóki nie wyszli z lasu, nie zwracaÂła na Hisakiego uwagi, zbyt pochÂłoniĂŞta muzykÂą, tworzÂącÂą siĂŞ w jej gÂłowie. Poza tym, ÂżywiÂła do niego niemÂą urazĂŞ, za to, co zrobiÂł przed wejÂściem siedziby. "Do czegoÂż to ja dopuÂściÂłam! I wszystko, dlatego, bo..." - nie wiedziaÂła, jak dokoĂączyĂŚ tÂą myÂśl. Bo co? ZapomniaÂła o tych refleksjach i zajĂŞÂła siĂŞ lasem.
W pewnym momencie zaczĂŞÂła nuciĂŚ jednÂą z ulubionych ponurych melodii. TrwaÂło to jednak nie krótko, nie chciaÂła bowiem przerywaĂŚ dÂźwiĂŞkom przyrody.
BiegnĂŞ szukajÂąc siedziby Akatsuki.
<NMM>
Hisaki szedÂł dotrzymujÂąc kroku Ayano, jego postawa byÂła taka jak zwykle. StaraÂł siĂŞ na niÂą nie zerkaĂŚ i patrzeĂŚ przed siebie. Nie ÂżaÂłowaÂł wczeÂśniejszego czynu wrĂŞcz przeciwnie- zrobiÂł to co powinien. Gdy zaczĂŞÂła nuciĂŚ melodiĂŞ nie zareagowaÂł w Âżaden sposób.
Gdy przeszli przez granicĂŞ lasu Ayano zwolniÂła kroku, aÂż w koĂącu siĂŞ zatrzymaÂła. StaÂła przez chwilĂŞ w bezruchu, dopiero po 5 uderzeniach sercach odwróciÂła siĂŞ powoli do Hisakiego. PatrzyÂła mu prosto w oczy, nie zwaÂżajÂąc, na to, jak bardzo ten nienawidziÂł jej sharingana. Szczerze mówiÂąc, jÂą samÂą niewiele obchodziÂło, jaki ma kolor oczu. Dla niej to byÂł tylko kolejny atut podczas walki. OpuÂściÂła wioskĂŞ za mÂłodu; za wczeÂśnie by móc poj¹Ì, coÂś takiego jak symbol klanu. Nie rozmawiaÂła nawet jeszcze nigdy z Itachim o ich rodzinie. ByÂła zupeÂłnie pusta na znaczenie jej wÂłasnego nazwiska. I z tego teÂż powodu, nie mogÂła zrozumieĂŚ Hisakiego. Dlaczego czuÂł do niej takÂą niechĂŞĂŚ? CóÂż takiego uczyniÂła, Âże zasÂłuÂżyÂła sobie na jego wzgardĂŞ?
PodeszÂła do niego juÂż pewniej. ZbliÂżyÂła siĂŞ, tak Âże ich twarze niemal siĂŞ ze sobÂą stykaÂły. PatrzyÂła mu w oczy. PatrzyÂła, a w oczach miaÂła skry, wyzywajÂące HyuugĂŞ.
Ostatnim razem powiedziaÂł jej, Âże jest niegodna patrzenia na niego swoimi oczami. WiĂŞc niech teraz jej to udowodni, bo ona w to nie uwierzyÂła.
http://pl.youtube.com/wat...feature=related xP

Widzia³ jej zaczepne spojrzenie, jednak¿e wymin¹³ j¹ i kroczy³ dalej-ProwadŸ Uchiho-powiedzia³ g³osem nie wyra¿aj¹cym uczuÌ.
-To bez znaczenia. Ja jestem królem a Ty jesteÂś koniem. KoĂą prowadzi króla jednakÂże to król rozkazuje mu gdzie ma ruszaĂŚ. KoĂą nie moÂże zerwaĂŚ pĂŞt i ujeÂżdÂżaĂŚ króla. Król bĂŞdzie zawsze ujeÂżdÂżaÂł konia niezaleÂżnie od jego dziaÂłaĂą. A teraz mamy misjĂŞ, którÂą trzeba wypeÂłniĂŚ.
PatrzyÂła na jego plecy spod przymruÂżonych oczu. ZacisnĂŞÂła dÂłonie w piĂŞÂści, jednakÂże nie zamierzaÂła zrobiĂŚ niczego nieroztropnego. "Nieroztropne" w jej mniemaniu byÂło wywoÂłanie bójki ze swoim partnerem podczas misji, na której zaleÂżaÂło jej samej.
Wszelkie inne dziaÂłania byÂły, jak najbardziej dopuszczalne.
- Co, jeÂśli koĂą jest nieposÂłuszny? Jak król by go ujeÂździÂł? - spytaÂła bez zaczepki, bÂądÂź przekory. RuszyÂła z miejsca za nim, nie chcÂąc zwiĂŞkszaĂŚ odlegÂłoÂści miĂŞdzy nimi.
Nie zgadzaÂła siĂŞ ze sÂłowami Hisakiego. Sam powiedziaÂł, Âże wykonujÂą misjĂŞ. A czy w takim wypadku, nie powinni byĂŚ ze sobÂą zgodni i wspóÂłpracowaĂŚ ze sobÂą? Ayano miaÂła na myÂśli wspóÂłpracĂŞ opartÂą na wzajemnym szacunku i docenieniu partnera, najwidoczniej caÂłkowicie na opak z teoriÂą mÂłodego Hyuugi.
Nie sÂłuchasz... Uchiha. Przeznaczeniem konia jest woziĂŚ króla i tego przeznaczenia nic nie zmieni. Król rodzi siĂŞ by rozkazywaĂŚ a koĂą by sÂłuÂżyĂŚ, taki jest ich los i nic go nie zmieni-mówiÂł swoim zwykÂłym tonem idÂąc dalej i nie odwracajÂąc siĂŞ do niej. Nie miaÂł zamiaru traktowaĂŚ jej w jakiÂś inny sposób z tego tylko bÂłahego powodu Âże zarzÂądzono by szli razem na misjĂŞ. JeÂśli bĂŞdzie mi przeszkadzaĂŚ... to jÂą zabijĂŞ. Z jego postawy emanowaÂła duma i siÂła, jak zawsze.
PĂŞdziÂł
[NMM]
Biegne w strone Iwy...

<NMM>
Biegnie uwaÂżajÂąc na siebie nagle z krzaków wybiegajÂą ninja z 2-rĂŞcznymi mieczami i biegnÂą w moim kierunku.Jeden z nich siĂŞ zamachn¹³ lecz ja uÂżyÂłem chakry w rĂŞkach jako tarczy i zatrzymaÂłem atak.WyciÂągÂłem kunaja i chwile potem szedÂłem juÂż dalej zostawiajÂąc za sobÂą napastników.
(NMM)
Szedl powoli.

<NMM>
Idzie czujnym krokiem...
(NMM)
Biegne w strone Oto...

<NMM>
Kimimaro szedÂł.
[NMM]
Idzie wÂśród bambusów i nagle znika.
(NMM)
//Przynajmniej raz Karol nie zabiÂł 30 ludzi -,-//

SzedÂł lasem.
[NMM]
PrzechodzĂŞ przez las i mam nadziejĂŞ Âże siĂŞ nie natknĂŞ na nikogo z akatsuki.
(NMM)
PrzechodziÂła przez las.
- No musiaÂł iœÌ tĂŞdy... jakby nie byÂło innej drogi... - z wÂściekÂłoÂściÂą zÂłamaÂła parĂŞ bambusów i poszÂła dalej.

NMM
Ide przez las bambusowy...

<NMM>
Idzie lasem bambusowym i ma nadziejê ¿e nie natknie siê na nikogo z akatsuki.Nie chcia³bym sprawdzaÌ czy te wszystkie historiê zwi¹zane z akatsuki s¹ prawd¹.Przesz³em ca³¹ drogê bezpiecznie nie natykaj¹c siê na nikogo
Karol idzie lasem bambusowym.Wiele razy tĂŞdy przechodziÂł i za kaÂżdym razem boi siĂŞ o wÂłasne Âżycie.Karol przeszedÂł przez caÂły las bezpiecznie.Nie natrafiÂł siĂŞ na Âżadnego czÂłonka akatsuki.ZniknoÂł.
<NMM>
Ide w strone Oto...

<NMM>
PojawiÂł sie wraz z obÂłokiem dymu.stoi czekajac na pewna osobe.

Dodane po 3 godzinach 6 minutach:

znika..;NMM:

Dodane po 27 sekundach:

znika
Klon pojawi³ siê z dziwnym pude³kiem z otworkami.Po³o¿y³ pude³ko na polance.Znikn¹³.By³ tam te¿ karteczka:

Dla Bosskiej Shi ..zwierzÂątko jak obiecaÂłem.../nie radze zabierac tego jesli nie jest sie shi//

W Âśrodku byÂł maÂły nietoperz. NMM

Dodane po 1 godzinach 49 minutach:

Nietoperz zacz¹³ sie wiercic w pudle.Powoli zaczyna byc g³odny.
-Pisssk-zapiszczaÂł z gÂłodu.
Shi zobaczyla pakunek, na poczatku myslala, ze to jakas bomba.
Ale uslyszala delikatny isk, otworzyla pudelko!
- nietoperz! od oro!!! - shi przywiazala do niego sznurek. i trzymala nietoperza jak balonik z helem.
Weszla do bazy Aka.
nmn
LecĂŞ wyprzedzajÂąc odrobinĂŞDeidarĂŞ.
-Musimy go zatrzymaĂŚ Kate! Koniecznie! To Akowiec... nie wiem czego moÂże tu chcieĂŚ ale trzeba go uskrzyniĂŚ troszeczkĂŞ...

Dodane po 4 minutach:

-ZwiaÂł... tchórz... ci AKowcy widaĂŚ nie umiÂą stan¹Ì twarzÂą w twarz... - lecĂŞ na miejsce turnieju...
Ide w strone Oto...

<NMM>
Karol idzie powoli i chwiejnie.Karol ma otwartÂą ranĂŞ i musi dostaĂŚ siĂŞ szybko do szpitala.
-Ale mnie zaÂłatwili-powiedziaÂł uÂśmiechajÂąc siĂŞ koĂącikiem ust
Karol udaÂł siĂŞ dalej w stronĂŞ oto gakure.
SzedÂł przez las, przeklinajÂąc te beznadziejne chaszcze. ZastanawiaÂł siĂŞ, gdzie jest HM!. Po jakimÂś czasie poszedÂł sobie.
[nmm]
HM! biegÂła.
[nmm]
WróciÂł tÂą samÂą drogÂą, tym razem na szczĂŞÂście miaÂł bardziej wytyczonÂą ÂścieÂżkĂŞ.
[nmm]
Lee nie zwalnial czas sie liczyl.
-Hyuto ... dawaj jestesmy juz prawie na mniejscu(NMM)
Zacisn¹³em zĂŞby i jeszcze bardziej przyspieszyÂłem swój bieg.
-Walczymy za dobro innych... nie wolno mi siĂŞ poddaĂŚ z tak bÂłahego powodu jak zmĂŞczenie...
NMM
Kei przeszed³ przez las, zastanawiaj¹c siê, gdzie te¿ wciê³o Ayano. Z drugiej strony mo¿e lepiej by by³o, gdyby zosta³a tu miêdzy bambusami, wiec niezbyt siê tym przej¹³, tylko ruszy³ dalej.
[nmm]
SzedÂł dalej za Keiem .
BiegnĂŞ w stronĂŞ Konohy, do dzielnicy mieszkalnej...
-Kolejna misja...
NMM
Lee biegnie z duza predkosci wstrone Suny
(NMM)
BiegÂłem za Lee mimo iÂż wiedziaÂłem, ze nie mam szans go dogoniĂŚ...
"Nie niesie jej chyba do Suny? Oro zaraz ja tam znajdzie... A miaÂłem zaproponowaĂŚ moja kryjówkĂŞ w Lesie bambusowym" {NMM}
Karol idzie z plecakiem przez las bambusowy.Idzie czujnie bo wie Âże moÂże spotkaĂŚ tu kogoÂś z Akatsuki."Ciekawe czy sÂą naprawdĂŞ tak silni jak gÂłoszÂą pogÂłoski"-zadawaÂł sobie to pytanie.Karol przeszedÂł caÂły las spokojnie ale byÂł nadal czujny poniewaÂż wiedziaÂł Âże i poza lasem moÂżna spotkaĂŚ czÂłonków tej groÂźnej organizacji.
<NMM>
Karol biegnie szybko jak tylko potrafi "ZdobÂądÂź najpierw chmurĂŞ co na ciemnoÂści sie zaszyÂła i krwiÂą otoczyÂła"-myÂślaÂł i tylko te sÂłowa miaÂł w gÂłowie "Ciekawe czy dam komuÂś radĂŞ"-pomyÂślaÂł i z jego twarzy znikn¹³ uÂśmiech który tam jeszcze przed chwilÂą byÂł.Karol byÂł juÂż u koĂąca lasu bambusowego.
<NMM>
Karol biegn¹³ szybko jak na niego choÌ i tak wiedzia³ ¿e tam gdzie dotrzeÌ ma nie spotka kogoœ z akatsuki poniewa¿ wszyscy s¹ w suna-gakure..."Czemu oni unikaj¹ tak walki przecie¿ chyba s¹ Ÿli i uwa¿aj¹ siê za najlepszych wiêc powinni ci¹gle szukaÌ zaczepki do walki"...Karol dotar³ ju¿ do swojego celu.
<NMM>
BiegnĂŞ przez bambusowy las przyÂśpieszajÂąc poniewaÂż wie Âże to sÂą tereny Akatsuki.

<NMM>
o rany... dawno tu nie byÂłam...

zatrzymaÂła siĂŞ na chwilĂŞ

- Maya, idÂźmy lepiej - powiedziaÂła Âłasica
- okay....

<NMM>
PrzechodziÂł przez las.- A wiĂŞc gdzieÂś tu znajduje siĂŞ wilka sidziba Akatsuki?? - powiedziaÂł sam do siebie
PrzebiegÂł przez Las Bambusowy kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ Kumo. [nmm]
PrzebiegÂła obok tego lasu i udaÂła siĂŞ do Konohy.
[nmm]
przeszÂłam przez las i staneÂłam przed wejÂściem do siedziby aka. >NMM<
ÂŁasica biegÂła zwinnie pomiĂŞdzy bambusami, niosÂąc zwiÂązanÂą TayuyĂŞ.

<NMS>
Min¹³ powoli las bambusowy, wci¹¿ pal¹c papierosa.

[nmm].
Lee czujac ze nikogo tu nie napotka ominoÂł szybko teren Akatsuki kierujac sie do swojego celu Oto(NMM)
Lee biegnie udajac sie w strone konohy(NMM)
Asuma zeskoczyÂł z drzew i pĂŞdziÂł teraz przez bambusowy las. Nie zatrzymywaÂł siĂŞ, bo nie chciaÂł mieĂŚ "goÂści" a tĂŞdy byÂło bliÂżej. <nmm>
SzÂła powolnym krokiem w stronĂŞ siedziby nadal trzymajÂąc Keishiego za rĂŞkĂŞ , ale siĂŞ nie odzywaÂła..
[nmm]
SzedÂłem obok Sakury odczuwajÂąc lekkie zawroty gÂłowy... UÂżycie Seishou To-ku naprawdĂŞ mnie zmĂŞczyÂło... {NMM}
atsuko byÂł zaniepokojony tym miejscem byÂł lekk zdenerwowany natomiast pamiĂŞtaÂł o swojej misji
ChodziÂł tu caÂły czas w kóÂłko nie zwracajÂąc uwagĂŞ na to, Âże jest na terenach Akatsuki

Dodane po 13 minutach:

przestaje myÂśleĂŚ, zauwaÂża Âże to tereny Akatsuki przez co ucieka <NMM>
Biegnê lasem bambusowym z du¿¹ prêdkoœci¹ poniewa¿ spieszê siê na walkê z Ichigo.
<NMM>
IdĂŞ wolnym krokiem przez las...

<nmm>
Casper znalazÂł siĂŞ niedaleko siedziby akatsuki. CiÂągle przyglÂąda siĂŞ swojej mapie po czym stwierdza Âże wie gdzie iœÌ. Wszystko sobie przypomina o Amy, wyobraÂża w gÂłowie po czym uÂżywa jutsu przemiany i wokóÂł niego porasta roÂślinnoœÌ tworzÂąc wyglÂąd siostry Shi. Po chwili przybiera ton jej gÂłosu a nastĂŞpnie zak³¹da pierÂścieĂą akatsuki który byÂł powieÂżony tylko tej dziewczyni. Czeka na swojego ucznia.

Rado jak coÂś to zamiast mnie stoji tutaj Amy (wyglÂądam jak adminka, nie moÂżna mnie odróÂżniĂŚ:P )
ZauwaÂżam kogoÂś. Podchodze i widze Amy. "Co tu robisz Amy? Gdzie casper?"
- To dobrze Âże przynajmiej ty mnie narazie nie odruÂżniÂłeÂś ... podobno moje jutsu jest bezb³êdne ale nigdy nie móg Âże jest doskonaÂłe do puki do puty nie sprawdzisz go bardzo dok³¹dnie - powiedziaÂła Amy swym kobiecym gÂłosem. OdwróciÂła siĂŞ do ciebie plecami po czym rzekÂła wskazujÂąc gest rĂŞkÂą by szedÂł za niÂą, miaÂł na nim pierÂścieĂą który wczeÂśniej miaÂł casper. - Ruszamy Rado.
Pod¹¿am za Amy (Casprem). "Po co u¿y³eœ henge no jutsu?" pytam caspra.
- PoniewaÂż bĂŞdzie nam Âłatwiej bezpiecznie dostaĂŚ siĂŞ do siedziby Akatsuki - uÂśmeichnaÂł siĂŞ po czym udaÂł siĂŞ do siedziby akatsuki - pamiĂŞtaj Âże masz mnie traktowaĂŚ jako Amy ...<nmm>
PodaÂżam za casprem (Amy). <nmm>
Przelatuj¹c na bambusami, Kazyuoshi czu³ doœÌ dziwne uczucie, niczym obecnoœÌ czegoœ, kogoœ silnego, nawet bardzo. Da³o mu to chwilê do przemyœlenia, lecz uczucie by³o tak przyt³aczaj¹ce, ¿e czym prêdzej postanowi³ lecieÌ dalej.
<nmm>
OstroÂżnie ukryÂł siĂŞ w lesie...

Stuk stuk.. puk puk.. - dosÂłyszaÂłeÂś odgÂłos kopyt koni odbijajacych siĂŞ od brukowanej ÂścieÂżki.. - Chyba nikogo niema... prowadÂź konwój - powiedziaÂł jeden straÂżnik do drugiego... tak to byli jacyÂś straÂżnicy, ubrani w zbroje i PikĂŞ oraz przy pasie miecz... DojrzaÂłeÂś takÂże trochĂŞ dalej wyÂłaniajÂący siĂŞ z lasu wóz a doniego przyczepione cztery biaÂłe konie. Za nim jechaÂła kolejna dwójka straÂżników..
UsÂłyszaÂłeÂś cichy Âśmiech dochodzÂący z powozu... WoÂźnica rozejrzaÂł siĂŞ i ukarciÂł gÂłosem CoÂś a moÂże KogoÂś w wozie...

Tutaj zaczyna siĂŞ twoja misja...
"Co mam zrobiÌ okraœÌ ich"S³uchaj¹c z ukrycia myœla³ kogo lub co z karci³ woŸnica.

PrzypatrywaÂłeÂś siĂŞ im i caÂłkiem przypadkiem kawaÂłek patyka na którym staÂłeÂś z jak najwiĂŞkszÂą niekorzyÂściÂą dla Ciebie poÂłamaÂł siĂŞ i wydaÂł cichy trzask...
Jeden ze straÂżników spojrzaÂł w twojÂą stronĂŞ...
RĂŞkÂą kazaÂł siĂŞ zatrzymaĂŚ wozowi.
ZÂłapaÂł pikĂŞ mocniej w dÂłoĂą i zacz¹³ dÂźgaĂŚ krzew w którym siĂŞ ukryÂłeÂś... Lecz niestety jego celnoœÌ niebyÂła zbyt dobra a twoje zrĂŞcznoœÌ caÂłkiem spora i nie trafiÂł CiĂŞ ani razu lecz drugi straÂżnik dojrzaÂł CiĂŞ gdy siĂŞ odsÂłoniÂłeÂś w uniku...
Wiatr lekko zawiaÂł gdy straÂżnik przemówiÂł - WyÂłaÂź z tamtÂąd!! Kim jesteÂś!!?? - wykrzyczaÂł gdy straÂżnik który chciaÂł CiĂŞ dÂźgn¹Ì patrzyÂł na Ciebie z nasuniĂŞtÂą pikÂą na wysokoœÌ twojej gÂłowy, straÂżnik który staÂł trochĂŞ dalej zrobiÂł to samo a tylnia straÂż podjechaÂła do wozu chroniÂąc go... WoÂżnica byÂł gotowy by uderzyĂŚ konie batem by pognaÂły w galopie uciekajÂąc...
WidzÂąc co sie dzieje aktywowaÂłem Sharingan i odskoczyÂłem do tyÂłu.Dla ochrony uÂżyÂłem Kage bunshin no jutsu tworzÂąc 5 klonów(odejmuj mi chakre bo niewiem co ile zabiera )i otoczyÂłem straÂżników.Dodatkowo caÂły czas pilnowaÂłem woÂźnicy by nie odjechaÂł.WyciÂągnoÂłem kunai i spytaÂłem:
-Dla kogo pracujecie co??
CzekajÂąc na odpowiedz caÂły czas obserwowaÂłem i straÂżników i woÂźnice.
Spojrzeli na Ciebie z lekkim przera¿eniem lecz odrazu wziêli siê w garœÌ...
ZauwaÂżyÂłeÂś Âże woÂźnicy spÂływa kropla potu po policzku... ale takÂże to Âże ma nóÂż w bucie. nieduÂża wypukÂłoœÌ i rĂŞkojeœÌ byÂła widoczna dla twojego Oka.
Jeden ze straÂżników przemówiÂł z pogardÂą w gÂłosie - Lepiej z tÂąd odejdÂź, Inaczej CIĂŞ zabijemy - powiedziaÂł celujÂąc Ci pikÂą w gÂłowe. - Kim jesteÂś - zapytaÂł CIebie gdy spojrzaÂł na drugiego straÂżnika a ten mu przytakn¹³ - Eskortujemy... PaniÂą Jesse - przeÂłkn¹³ ÂślinĂŞ z myÂślÂą czy dobrze zrobiÂł...
-Ja nie odejde to wy musicie odejœÌ-Powiedzia³ i rzuci³ shurikenem w woŸnice by nie wyj¹³ no¿a.Klony zareagowa³y i wyci¹gnê³y kunaie, po czym przyjê³y postawê obronn¹.Z ka¿d¹ chwil¹ serce wali³o mi coraz mocniej.Stwierdzi³em ze je¿eli nie odejd¹ to ja ich po zabijam.Rozgl¹daj¹c sie po wozach szuka³em wzrokiem tej ca³ej Jesse.
Jeden ze straÂżników spojrzaÂł na Ciebie...
- Musimy dotrzeĂŚ jak najszybciej do Taki-gakure... - powiedziaÂł gdy nagle z wozu otwarÂły siĂŞ drzwi. WyszÂła z niego jakÂąs dziewczyna. niemiaÂła wiĂŞcej niÂż 18 lat. SpojrzaÂła na Ciebie zielonymi oczami. - ProszĂŞ, przepuœÌ nas... - powiedziaÂła do Ciebie gdy jeden ze straÂżników wzi¹³ jÂą i spowrotem wsadziÂł do wozu...
WoÂźnica wyglÂądaÂł na durnia lecz w rzeczywistoÂści nawet nie widziaÂłeÂś jak zÂłapaÂł shuriken w locie i celowaÂł nim w Ciebie

SÂłyszÂąc to co powiedziaÂła dziewczyna powiedziaÂłem.
-Wy w targnĂŞliÂście na mój teren to czemusz ja mam was przepuszczaĂŚ??-po czym rzuciÂłem wiĂŞkszÂą iloœÌ shuriken w woÂźnice.
"Tym razem nie mógÂł zÂłapaĂŚ"pomyÂślaÂłem.Po tym skoczyÂłem w góre i zaatakowaÂłem straÂżników Kasumi Enbu no jutsu.
StraÂżnicy lekko siĂŞ zdenerwowali gdy rzucaÂłeÂś w wóz... zaÂś sami po chwili zeskoczyli z koni opuszczajÂąc piki i ÂłapiÂąc za miecz (rzucili gdzies na bok te piki)...
RzuciÂłeÂś 6 shurikenów w woÂźnice, ten zaÂś rzuciÂł ten który zÂłapaÂł i odbiÂł nim jeden i wyciÂągnÂąl zza pazuchy Kunai i odbiÂł je. StraÂżnicy zaczĂŞli szarÂżowaĂŚ na ciebiĂŞ. Gdy wykonaÂłeÂś jutsu i wypuÂściÂłes gaz z ust, straÂżnicy zawachali siĂŞ lekko ale dalej biegli, wziĂŞli g³êboki wdech i wstrzymali powietrze...
Zacz¹³eœ opadaÌ na ziemiê.
Aby szybko sie ich pozbyĂŚ i nie upaœÌ na ziemie wykrzyczaÂłem Goukakyuu no jutsu i resztkami siÂł wypluÂłem kulĂŞ ognia która miaÂła usmaÂżyĂŚ straÂżników,potem próbuje zÂłapaĂŚ siĂŞ kunaiem o drzewo i zostaĂŚ na nim,aÂż pomyÂśle co dalej zrobiĂŚ.

Gdy uÂżyÂłeÂś jutsu i wypuÂściÂłeÂś kulĂŞ ognia
WoŸnica lekko siê uœmiechn¹³ i rzuci³ dwa shurikeny w ziemiê jeden w lewo jeden w prawo.
ZÂłoÂżyÂł pieczecie - Kawarimi karatu no jutsu! - powiedziaÂł i nagle w miejscach gdzie powinni staĂŚ straÂżnicy pojawiÂły siĂŞ shurikeny a te zaÂś zniknĂŞÂły i pojawili siĂŞ straÂżnicy.
WypuÂścili oni powietrze i zaczeli normalnie oddychaĂŚ gdy Ty wisiaÂłeÂś na drzewie
-Tym razem wam od puszcze jestem jeszcze s³aby i nie mogê skupiÌ siê na walce.Wiêc macie farta ale nie na d³ugo znajdê was i po zabijam-wykrzycza³em,po czym znikn¹³em a w miejscu gdzie by³em pojawi³a siê chmura dymu.Ukaza³em siê kawa³ek dalej by mnie nie zobaczyli zdenerwowany myœla³em co zrobi³em Ÿle.
WoŸnica lekko siê uœmiechn¹³ i krzykn¹³ - Niedam Ci uciec!! - Ruszy³ z wozu i skaka³ jak ma³pa odbijaj¹c siê z jednego drzewa na drugie... Rozgl¹da³ siê ca³y czas gdy dojrza³ skrawek Twojego ubrania i rzuci³ jeden shuriken w twoj¹ stronê, Nie zauwa¿y³eœ go w ciemnym lesie gdy rozci¹³ ci koszulkê... na szczêœcie tylko koszulkê
ZobaczyÂł rozciĂŞtÂą koszulkĂŞ przez powiew wiatru.Wkurzony obróciÂł siĂŞ i wykrzyczaÂł HAI SEKI SHOU."JeÂżeli to nie zadziaÂła to uÂżyje Ostatniego Jutsu które jak na razie potrafiĂŞ"pomyÂślaÂłem."Kasumi Enbu no Jutsu to moja ostatnia deska ratunku,ale gniew nie moÂże mi zaĂŚmiĂŚ umysÂłu".MiaÂłem nadzieje Âże woÂźnica da mi spokój.
WoÂźnica zaczaÂł siĂŞ rozglÂądaĂŚ...
Gdy uÂżyÂłeÂś jutsu on ponownie uÂżyÂł Kawarimi karatu no jutsu i zamieniÂł siĂŞ miejscem z shurikenem..
Ty zaœ odbieg³eœ na du¿¹ odleg³oœÌ.
Ten niepotrafiac siĂŞ zlokalizowac wróciÂł do powozu...gdy dosÂłyszaÂłeÂś niewiarygodnie silny krzyk...

SÂłyszÂąc krzyk przeraÂżony myÂślaÂłem Âże to Jessi.DrĂŞczyÂło mnie poczucie ze jej nie pomogÂłem przejechaĂŚ przez ten las.Od razu pobiegÂłem za krzykiem.ZmĂŞczony zastanowiÂłem siĂŞ czy to nie woÂźnica,ale skoro to byÂł krzyk to musiaÂła go wydaĂŚ niewiasta.Czym prĂŞdzej zaczoÂłem biec w strone siedziby.
SkakaÂłem z bambusu na bambus.Po drodze rozmyÂślaÂłem dlaczego siĂŞ wróciÂłem skoro przebyÂłem juÂż taki kawaÂł drogi.W krótkim czasie przebyÂłem ten jakÂże mroczny las w koĂącu to okolice nie jakiej Akatsuki.
NMM
Klon przychodzi i czeka na reszte drozyny. jednoczesnie opierajac sie o kawalek starego bambusa
Przychodzi Klon Gaary widzÂąc klona Richarde podbiega do niego i mówi.
- Zaczekajmy na Toshiro.
Po tych sÂłowach usiadÂł pod drzewem.
dobrze wiec zaczekamy i ruszamy w tamta strone powiedzial klon wskazujac kierunek palcem . gdy to powiedzialem usiadlem na drzewie i czekalem
<zauwaÂżajÂąc Gaare ,podchodzi i mówi>
Witajcie, juÂż jestem...
Co mamy do roboty ?
zeskakuje z drzewa i muwie teraz idziemy do wejscia i zrobimy maly rekonesans pamietajcie zeby byc cicho bo nas niedajboze znajda i bedzie lipa. po tych slowach klon ruszyl w strone wejscia do siedziby aka

NMK
- Hai! - PowiedziaÂł po czym Klon RuszyÂł za Richarde w stronĂŞ siedziby Aka.

<NMK>
<mój klon rusza za nim>

<NMK>
Leci wraz z Toshiro w stronĂŞ Kusy.

<NMK i NMKT>
Przez las przebieg³ klon Lee z nim na rêkach.Klon otworzy³ 4 bramy ¿ycia dlatego szybkoœÌ jego by³a tak ogromna ¿e podczas biegu drzewa wyrywa³y siê z ziemi.Znikli lecz zmierzali w stronê szpitala w KonohaGakure.Zostawili za sob¹ œlady w postaci powyrywanych drzew bambusowych.
NMM
szed³em w kierunku Konohy. Nagle poczu³em siê zmêczony i usiad³em by odpocz¹Ì " A niech by to. Znowu! Czy to siê nigdy nie skoùczy? " zastanawia³em siê

Dodane po 2 godzinach 36 minutach:

wstaÂłem " W takim stanie lepiej bĂŞdzie jak schowam siĂŞ gdzieÂś " pomyÂślaÂłem po czym wybiegÂłem <nmm>
Madara przebiega przez babusowy lasek skupiajÂąc czakrĂŞ w stopach i biegnÂąc po czubkach niskuch, twardych drzewek.

NMM
Przez bambusowy las klon Madary pĂŞdziÂł w stronĂŞ wioski piasku...
<NMM>
Ksame juÂż od godziny szedÂł przes ten nieprzyjemny las.WkoĂącu wkurzony brakiem odkryĂŚ usiadÂł."Nigdy nie znajde tej siedziby Akatsuki".
-Trudno zaczekam tu na jakiegÂś Akowca..-rzekÂł sam do siebie.
Kei pojawiÂł siĂŞ w tym proeLLofajnym lasku.
- CzeœÌ - rzuci³ podejrzanie uprzejmym tonem do Kisame, podchodz¹c do niego powoli - Mam wra¿enie, ¿e czegoœ szukasz, prawda? - zaœmia³ siê, jakby widzia³ coœ w tym zabawnego.
GÂłos serca zaprowadziÂł jÂą do jej ulubionego lasu (Âłatwo siĂŞ go paliÂło).
Dostrzeg³a Keia z jakimœ niebieskim i doœÌ nietypowym osobnikiem.
- Nie gwaÂłcisz go, prawda? - spytaÂła póÂł Âżartem póÂł serio.
Kei powstrzyma³ odruch wymiotny. Po chwili odzyska³ zdolnoœÌ mowy.
- Jego nie, ale ciebie mogĂŞ - zaproponowaÂł uprzejmie, uÂśmiechajÂąc siĂŞ i klepiÂąc Ayano po plecach.
Ayano bardzo powaÂżnie zaczĂŞÂła rozwaÂżaĂŚ propozycjĂŞ. JednakÂże po krótkiej chwili przemyÂślaĂą, doszÂła do wniosku, Âże jednak nie skorzysta. Nie miaÂła bowiem ochoty, by TEN Kei narysowaÂł jÂą w jakiejÂś sytuacji, która mogÂłaby nie przypaœÌ jej do gustu.
SkrzywiÂła siĂŞ wiĂŞc i odparÂła, odgarniajÂąc wÂłosy do tyÂłu:
- DziĂŞkujĂŞ, kochaniutki, ale moÂże innym razem. - SPojrzaÂła krytycznie na Niebieskiego. - A pan tutaj siĂŞ szwĂŞda, bo...?
WracajÂąc do siedziby znuÂżony Deidara byÂł zÂły ,a do tego jeszcze lekko pijany..oczywiÂście po drodze coÂś zniszczyÂł walÂąc w las powiedzmy stworzonkami ,które wybuchaÂły..IdÂąc zauwaÂżyÂł Keia i Ayano..MoÂże choĂŚ ona nie bĂŞdzie taka dla niego jak wÂłaÂśnie Kei i HM! -O czeœÌ Ayano..ciebie teÂż dawno nie widziaÂłem..ale i tak chyba nie mam ochoty na gadanie przez sytuacjĂŞ ,która przed chwilÂą siĂŞ wydarzyÂła..A jakby co zostawiÂłem klona w siedzibie ANBU ,bo nie mam ochoty tam siedzieĂŚ ,no nuda..-rzekÂł z sarkazmem stajÂąc na przeciwko Ayano ,ale jednoczeÂśnie juÂż miaÂł wymin¹Ì owe osoby ,ale jeszcze czekaÂł na ich reakcjĂŞ ,a potem pomyÂśli co zrobi..
Pein przeskakuje z drzewka na drzewko kiedy wnet jego wzrok przykuÂły dwie znajome twarze: Keia, Ayano oraz Deidary i wnet zmieniÂł kierunek w ich stronĂŞ. Kiedy tak siĂŞ do nich zbliÂżaÂł, dopiero teraz ujrzaÂł stosunkowo maÂłego "mĂŞÂżczyznĂŞ" z wielkim mieczem owiniĂŞtym w biaÂły materiaÂł którego Pein nie mógÂł z takiej odlegÂłoÂści okreÂśliĂŚ. Od razu zwolniÂł i przeskakiwaÂł uwaÂżniej aby nie zostaĂŚ zauwaÂżonym po czym stworzyÂł jednego klona zaÂś sam przybliÂżyÂł siĂŞ nieco bardziej nie obawiajÂąc siĂŞ juÂż o swojÂą widocznoœÌ.
-Witajcie!
PowiedziaÂł do Keia, Ayano oraz Deidary kiedy jego klon zaszedÂł od tyÂłu Kisame i spytaÂł przykÂładajÂąc mu Kunaia do pleców
-Chyba nie mieliÂśmy z sobÂą przyjemnoÂści. Czego tu szukasz?

//Wybacz Dei nie widziaÂłem twojego posta wiĂŞc siĂŞ z tobÂą potem przywitam. Albo nie! ZmieniĂŞ go . //
Nagle jakby znikÂąd pojawiÂła siĂŞ postaĂŚ którÂą widzi tylko Pein a stoji ona poÂśród caÂłego zbiorowiska. ByÂł to czarny niczym noc samuraj. Uzbrojony od gÂłowy do stóp a na twarzy mial maskĂŞ przedstawiajÂącÂą czerwonego demona. WyciÂągn¹³ stalowy palec w stronĂŞ Peinca
- ChÂłopcze, Peinie, czÂłonku Akatsuki, potomku stworzyciela ninjitsu... - gruby, ochryply a zarazem niezwykle cichy glos przerwal na chwile po czym znow zaczal brzmiec tym razem mocniej - ... dla swej chwaly i swoich braci udaj sie do doliny Ame-baka do totemu pieciu twarzy. Nastpenie znajdÂź bialego samuraja i zgladz go zabierajac od niego jeden z kawalkow kolumny.

http://shinnobirpg.mojefo...56.html?start=0 <= to twój pierwszy cel Tekst misji oczywiscie widziaÂłeÂś
Kisame nawet nie zauwaÂżyÂł jak w jednej chwili w tym osamotnionym miejscu zrobiÂł siĂŞ ogromny tÂłum."CzyÂżby jakieÂś spotkania po latach sobie tu zrobili"-pomyÂślaÂł gdy zjawiÂło siĂŞ tu juÂż dwoje ludzi.Potem, zjawiÂł siĂŞ jakiÂś akowiec który, nic nie robiÂł sobie z jego obecnoÂści.NastĂŞpnie przybyÂł ostatni z nich-takÂże akowiec,który wykazaÂł wiĂŞksze zainteresowanie Kisame.Jego klon "zagroziÂł" mu kunajem.
"ZleciaÂło siĂŞ ich tyle a i tak nie ma tego, którego szukam"-pomyÂślaÂł zirytowany.
-Nie czego tylko raczej kogo..-rzekÂł poirytowany i dopiero teraz zaÂłapaÂł Âże, powiedziaÂł to na gÂłos.Nie zamierzaÂł czekaĂŚ jak z nudów zrobiÂą z niego sushi.WykonaÂł bÂłyskawiczny obrót jednoczeÂśnie kÂładÂąc rĂŞkĂŞ na rĂŞkojeÂści miecza.Szybkm, wycelowanym kopniĂŞciem wyrzuciÂł kunaja z rĂŞki klona po czym wykonaÂł drugi równie szyki ruch polegajÂący na wyciÂągniĂŞciu miecza co jednoczeÂśnie byÂło atakiem skierowanym w klona.Kisame szybko odskoczyÂł od tÂłumu i schowaÂł miecz.
-To tak witacie nieznajomych..-zapytaÂł akowca, którego klona zabiÂł.
ChÂłopak rzuciÂł krzywe spojrzenie Deidarze, gdyÂż ten mu przerwaÂł CiekawÂą RozmowĂŞ jakÂą prowadziÂł z Ayano. PóÂźniej wzrok czarnowÂłosego przesun¹³ siĂŞ po osobie Peina, by w koĂącu spocz¹Ì na Kisame.
- To nie ja - Kei wzruszyÂł niewiennie ramionami, wci¹¿ z szerokim uÂśmiechem na ustach. Wyj¹³ papierosa, po czym wÂłoÂżyÂł go do ust i zapaliÂł - Ja siĂŞ tylko przechadzam tu i tam, a póÂźniej patrzĂŞ, Âże jakiÂś podejrzanie wyglÂądajÂący osobnik stoi koÂło siedziby AKa - tu zrobiÂł krótkÂą przerwĂŞ, jakby chcÂąc daĂŚ do zrozumienia mniej lotnym umysÂłom zebranym w tym lesie, Âże tym osobnikiem jest Kisame - WiĂŞc uprzejmie siĂŞ pytam, KOGO w takim razie szukasz? - Kei wci¹¿ staraÂł siĂŞ byĂŚ miÂły, ale te starania sÂłabo mu wychodziÂły. W rezultacie efekt jego uÂśmiechów byÂł dosyĂŚ upiorny. Ale cóÂż, w koĂącu Kei byÂł osobÂą z g³êbokim uszczerbkiem na tle psychicznym.
//Chyba zniszczyÂł //
"Nareszcie" pomyÂślaÂł Pein kiedy zobaczyÂł zjawĂŞ a gdy znikÂła powiedziaÂł do Kisame
-Masz szczĂŞÂście Âże jestem nieco zajĂŞty.
Po czym wybiega z lasku przeskakujÂąc z bambusa na bambus.
<nmm>
HM! wylÂądowaÂła na ziemie.
- O tutaj jesteÂś tatusiu o mamusie znalazÂłes.
[/url]
-MyÂślĂŞ Âże, zrobiÂłem wokóÂł tego za duÂże zamieszanie..-powiedziaÂł sobie pod nosem.PuÂściÂł rĂŞkojeœÌ miecza i stanaÂł bardziej wyluzowany gdy pein odszedÂł.
-Hmm a moÂżna wiedzieĂŚ czemu ciĂŞ obchodzi kogo szukam? Chyba nie jesteÂś z akatsuki..-rzekÂł spokojnie do Kei'a nie zwracajÂąc uwagi na innych.
HM! zoabczyÂła rybcie.
-o jaka duÂża rybcia, tatusiu nie wiedziaÂłam Âże jesteÂś aÂż takim dobrym wĂŞdkarzem.
RzekÂła HM! do keia.
Ale ja jestem osobÂą z Akatsuki jakbyÂś chciaÂł wiedzieĂŚ niedowiarku..A i nie zauwaÂżyÂło mi siĂŞ ciebie ,bo byÂłem jak zwykle zamyÂślony ,a na dodatek patrzyÂłem tylko do przodu tam gdzie oni stali i jakoÂś mój wzrok nie obj¹³ twej postaci..-rzekÂł z sarkazmem do Kisame a sam staÂł gdzieÂś obok i Ayano i Keia ,a HM! staÂła gdzieÂś bliÂżej ryby ,a tak chciaÂł juÂż iœÌ ,ale najwyraÂźniej nie chciaÂło siĂŞ iœÌ stÂąd gdyÂż szykowaÂło siĂŞ na dobrÂą zabawĂŞ....
- SkÂąd wiesz, Âże nie jestem? - Kei wydawaÂła siĂŞ g³êboko poruszony stwierdzeniem Kisame. A przynajmniej takiego udawaÂł - Nie kaÂżdy AKowiec nosi pÂłaszcz. Tak wiĂŞc nadal cierpliwie oczekujĂŞ na odpowiedÂź - to mówiÂąc, zacz¹³ oglÂądaĂŚ swoje dÂłonie, i powoli polerowaĂŚ paznokcie o marynarkĂŞ. Jakby w ten sposób chciaÂł pokazaĂŚ, Âże jest bardzo spokojny.
S³ysz¹c s³owa HM!, czarnow³osy uœmiechn¹³ siê lekko.
- Och, to maÂło wiesz o tatusiu, córeczko. Powiem ci maÂły sekret - tatuÂś jest we wszystkim dobry - zamyÂśliÂł siĂŞ na sekundĂŞ - We wszystkim, co wyrzÂądza innym szkodĂŞ - sprostowaÂł z przepraszajÂącym uÂśmiechem.
-Niewiem co was to obchodzi ale jak chcecie wiedzieÌ to szukam..-tu chwilê siê zamyœli³.-..Nijakiego Hidana...-rzek³ wolno i spokojnie jednak po tych s³owach stan¹³ jakoœ sztywniej a d³où jego by³a gotowa by wyci¹gn¹Ì b³yskawicznie miecz.
Ayano zmierzyÂła DeidarĂŞ, próbujÂąc przypomnieĂŚ sobie jego imiĂŞ. Niestety zbyt dawno nie byÂła juÂż w siedzibie AKowców, Âże z trudem przychodziÂło jej przypomnienie sobie jakichkolwiek niuansów.
PoczochraÂła wiĂŞc uroczÂą blond gÂłówkĂŞ chÂłopaka, uÂśmiechajÂąc siĂŞ sztucznie (- wynik zbyt dÂługiego przybywania w obecnoÂści Keia).
- Mi teÂż jest miÂło, kochana - odparÂła.
Z tym samym uÂśmiechem zwróciÂła siĂŞ do Kisame. Peina zignorowaÂła, gdyÂż nie zamierzaÂła poÂświĂŞcaĂŚ uwagi komuÂś, kto nagle siĂŞ pojawia z jawnÂą agresjÂą i za sekundĂŞ znika. Gorzej niÂż rozkicany rushoffy króliczek.
HM! zaÂś wychowywaÂła od jej narodzin, nauczyÂła siĂŞ wiĂŞc, Âże lepiej nie przyznawaĂŚ siĂŞ do macierzyĂąstwa.
- Hidan... PamiĂŞtam, jak witaÂłam go w mojej organizacji - rzuciÂła niby od niechcenia, jednak zaakcentowaÂła 'mojej' w nagÂłym impulsie szpanerstwa.
Przez krótkÂą chwilĂŞ wspominaÂła poczÂątki AKatsuki i pierwsze wykroczenia terrorystyczne. WestchnĂŞÂła przy tym rozmarzona, zapominajÂąc na moment o pozostaÂłych.
-Twojej organizacji?-spytaÂł dopiero teraz zainteresowany Kisame.Nie spodziewaÂł siĂŞ Âże, mogÂła byĂŚ przywódczyniÂą akatsuki. UÂśmiechn¹³ siĂŞ sarkastycznie w stronĂŞ Ayano.-Nie mówie Âże, nie jesteÂś potĂŞÂżna i tak dalej ale troche nie wierze Âże, rzÂądzisz akatsuki..
ZaÂłoÂżyÂła rĂŞce na piersi i spojrzaÂła na wrogo na Kisame.
Po chwili jednak na jej twarzy wykwitÂł uÂśmiech iÂście diaboliczny, a grzywa wÂłosów przesÂłoniÂła twarz upiornym cieniem. Czerwonooka stwierdziÂła, iÂż pozostaÂłe istoty Âżywe sÂą tylko ludÂźmi, i nie muszÂą zawsze pojmowaĂŚ znaczenie egzystencji boskich person. WybaczyÂła wiĂŞc ignorancjĂŞ.
- Mojej, w sensie niegdysiejszej. Ja stworzyÂłam AKatsuki. JA zwerbowaÂłam najpotĂŞÂżniejszych - rzekÂła dobitnie.
- Pozory czĂŞsto mylÂą, mój drogi. JednakÂże nie bĂŞdĂŞ pokazywaĂŚ swej siÂły na... rybie. - Ostatnie sÂłowo wypowiedziaÂła z pewnÂą odrazÂą. Nic osobistego - Ayano po prostu nie znosiÂła wszystkiego, co wiÂązaÂło siĂŞ z wodÂą, co nie byÂło dziwne, zwaÂżajÂąc na to, iÂż od dziecka byÂła piromankÂą.
- Kei, mój miÂły - zwróciÂła siĂŞ do czarnowÂłosego, odgarniajÂąc wÂłosy do tyÂłu zniecierpliwionym ruchem. - BĂŞdĂŞ ostatniÂą osobÂą, która mu wskaÂże drogĂŞ, a ty? - spytaÂła, rzucajÂąc mu jednoznaczne spojrzenie. - Nie rób mi tylko na zÂłoœÌ. Po cóÂż miaÂłbyÂś siĂŞ w ogóle czymkolwiek kÂłopotaĂŚ? - dodaÂła z figlarnym bÂłyskiem w oku.
-Przyznam szczerze Âże, jestem zaskoczony ale i.. zaszczycony.WidzĂŞ zaÂłoÂżycielkĂŞ Aktsuki we wÂłasnej osobie.MiÂło mi nie zwracajÂąc nawet uwagi na to Âże, mnie obraziÂłaÂś.W kaÂżdym razie jest to swego rodzaju zaszczyt..moÂżna wiedzieĂŚ czemu juÂż nie jesteÂś LiderkÂą Akatsuki?-spytaÂł bez ironi, bez nuty zÂłoÂśliwoÂści.Nie sÂądziÂł Âże, spotka zaÂłoÂżycielkĂŞ aka.JuÂż tylko to co o niej wiedziaÂł sprawiaÂło Âże, odczuwaÂł w stosunku do Ayano pewien szacunek.
-Mamusia nie jest liderkÂą Aka bo ma dziecko do wychowania.
Spojrza³a siê na rybcie du¿¹ uœmiechaj¹c siê nie winnie.
ChÂłopak wzruszyÂł jedynie ramionami, sÂłyszÂąc sÂłowa Ayano. W sumie to byÂło mu obojĂŞtnie, co siĂŞ dalej stanie. Oparl siĂŞ o jeden z grubszych pni, krzyÂżujÂąc rĂŞce na piersi.
- Och, czy to nie oczywiste, czemu nie jest LiderkÂą? - zachichotaÂł pod nosem, odchylajÂąc gÂłowĂŞ lekko do tylu - PoznaÂła przystojnego mĂŞÂżczyznĂŞ - popukaÂł siĂŞ w pierÂś - SpÂłodziÂła dzieciaka - wskazaÂł na HM! - i teraz jest na urlopie macierzyĂąskim. No cóÂż, ale nie bĂŞdĂŞ siĂŞ juÂż wtrÂącaĂŚ, bo najwidoczniej jestem powoli ignorowany - zakoĂączyÂł swojÂą przemowĂŞ uprzejmym uÂśmiechem. SpojrzaÂł gdzieÂś w bok, ziewajÂąc szeroko, jakby chcÂąc pokazaĂŚ, Âże i on juÂż Âśrednio zainteresowany tÂą pogawĂŞdkÂą.
Nowy ton, jaki usÂłyszaÂła w sÂłowach Kisame zdecydowanie przypadÂł jej do gustu.
Ponownie odrzuciÂła wÂłosy do tyÂłu, ostentacyjnym ruchem.
- Och, Kei, moÂże chcesz spÂłodziĂŚ kolejnego bachorka, co, kochaniutki? - spytaÂła go, rzucajÂąc mu mordercze spojrzenie i akcentujÂąc ostatnie sÂłowo z niejakim jadem.
ZwróciÂła siĂŞ do Kisame, tym razem z ÂłagodnoÂściÂą.
- Dziwne czasy nastaÂły, mój drogi - odparÂła z enigmatycznym uÂśmiechem. - Czemu szukasz nieÂśmiertelnego Hidana? CzyÂżbyÂś szukaÂł bólu, nieznajomy? - dodaÂła, chichoczÂąc na myÂśl o upodobaniach wspomnianego AKowca i jednoczeÂśnie, uÂświadamiajÂąc Kisame, Âże jeszcze siĂŞ nie przedstawiÂł.
Kei otworzy³ usta, po czym szybko je zamkn¹³. Wœciek³e kobiety go przera¿a³y.
WymamrotaÂł tylko coÂś pod nosem, po czym powoli wyciÂągn¹³ blok. Zacz¹³ niby od niechcenia rysowaĂŚ wĂŞdkarza, który zÂłapaÂł du¿¹ niebieskÂą rybĂŞ.
HM! podeszÂła do tatusia- Tato kiedy tÂą rybusie zjemy na kolacje,jesem gÂłodna.
powiedziaÂła HM! ze smutnÂą minkÂą.
- CierpliwoÂści córeczko, juÂż niedÂługo - Kei pocieszyÂł jÂą, wci¹¿ rysujÂąc rybkĂŞ - PamiĂŞtaj Âże cierpliwoœÌ to cnota - pouczyÂł jÂą nauczycielskim tonem - JuÂż niedÂługo dostaniesz rybkĂŞ... i nie tylko - tu jego ton siĂŞ rozmarzyÂł - MoÂże zjemy równieÂż mamusiĂŞ.. - jego sÂłowa w przeszÂły w cichy Âśmiech, którego by mu nawet Lucyfer pozazdroÂściÂł.
-Hmm no jeÂśli ciĂŞ to interesuje to nazywam siĂŞ Kisame..A powód dla którego szukam "NieÂśmiertelnego" Hidana, jeÂśli pozwolisz, bĂŞdzie nadal znany tylko mi...mam do niego sprawĂŞ...-RzekÂł spokojnie aczkolwiek w jegoi gÂłosie sÂłychaĂŚ byÂło chĂŞĂŚ zakoĂączenia tego tematu.
-Urocze dziecko-powiedziaÂł z przekÂąsem gdy HM! zaproponowaÂła by w akcie kanibalizmu zjeœÌ Kisame. SpojrzaÂł na Kei'a gdy ten na gÂłos wyjawiÂł te same chĂŞci kanibalistyczne co jego córka. UÂśmiechn¹³ siĂŞ tylko sztucznie.
-A czy mi wolno znaĂŚ wasze imiona?-spytaÂł powoli jednoczeÂśnie uÂświadamiajÂąc sobie Âże, jest tu jeszcze jedna osoba w pÂłaszczu akatsuki oraz dÂługich blond wÂłosach.
-Ten kolo co koÂło nas stoi blondas to transwestyta. PowiedziaÂła HM! patrzÂą z obrzydzeniem na blondasa.
Wypowiedzi HM! zaczĂŞÂły powoli Kisame irytowaĂŚ. ''Raz opryskiliwa, raz miÂła, raz udaje tĂŞpÂą, raz normalnÂą..ach dziwne dziecko"-pomyÂślaÂł Kisame i postanowiÂł zignorowaĂŚ jej wypowiedÂź na temat blondasa.
-Mam jeszcze jedno pytanie..-tu skierowaÂł wzrok na DeidarĂŞ.-Czy akatsuki przyjmujĂŞ jeszcze uczniów?-spytaÂł spokojnie.A za chwilĂŞ dodaÂł:
-Niewykluczone , Âże chcĂŞ..-uprzedziÂł pytania Kisame.
HM! bardzo zrobiÂło siĂŞ smutno Âże rybcia zidnorowaÂła jÂą,
aÂż nagle wybuchÂła pÂłaczem.
Kisame obarzyÂł HM! krytycznym spojrzeniem. "A teraz jeszcze siĂŞ popÂłakaÂła.."-pomyÂślaÂł zdziwiony i znudzony Rybek.
-Nie pÂłacz bo mam ochotĂŞ cie ZabiĂŚ..-powiedziaÂł Kisame póÂł Âżartem, póÂł serio usmiechaujÂąc siĂŞ.-..czego oczywiÂście ni spróbuje zrobiĂŚ.-DodaÂł po chwili dla bezpieczeĂąstwa.Obok stali jej rodzice(!).
-UwaÂżaj mój tatus ma czarny pas judu. - HM! nadal byÂło smutno z nie winnych oczÂąt leciaÂły Âłezki.
-Dobrze, dobrze...-powiedziaÂł szybko Kisame i zmierzyÂł kei'a wzrokiem jakby jego wyglÂąd miaÂł pokazaĂŚ czy rzeczywiÂście zna siĂŞ na judo. Rybek zaÂłoÂżyÂł rĂŞce na klatce piersiowej i czekaÂł na odpowiedÂż Keia, Ayano i Deidary.
- Mój tatus jest o to jak silny.
HM! zaczeÂła siĂŞ chwaliĂŚ.
- Ja jestem Kei - przedstawiÂł siĂŞ chlopak uprzejmym tonem, chowajÂąc blok do torby. - No cóÂż, ale ja i moja córka was opuÂścimy, bo widzĂŞ Âże pewni dziwni osobnicy - tu zmierzyÂł krytycznym spojrzeniem Kisame i DeidarĂŞ - dajÂą zÂły przykÂład mojej córce. PóÂźniej bĂŞdzie miaÂła jakieÂś skrzywienie psychiczne czy coÂś w tym stylu - pokrĂŞciÂł gÂłowa, i zÂłapaÂł HM! za rĂŞkĂŞ. W sumie to wÂątpiÂł, by psychice HM! mogÂłoby coÂś jeszcze zaszkodziĂŚ. Po prostu ta sytuacja zaczynaÂła go zwyczajnie nudziĂŚ.
- To do widzenia, ¿onusiu! - na twarzy Keia pojawi³ siê szeroki uœmiech, lecz w glosie zabrzmia³a jawna ironia. Podszed³ do Ayano i uœcisn¹³ j¹ mocno, po czym poca³owa³ j¹ lekko w policzek. Poci¹gn¹³ HM! za rêkê, zwiewaj¹c z tego miejsca, by uciec przed gniewem Ayano.
-No to papa mamusiu, zabij tÂą rybeczke na kolacje.
krzykneÂła HM! do Ayano.
nmm
[Kurde nie ma mnie przez jakiÂś czas ,a tu krytyka za moimi plecami..nie Âładnie oj nie, bo net mi siĂŞ zwaliÂł na 3 dni i jak niby miaÂłem odpisaĂŚ ]

Deidara jak to zwykle miewaÂł zamyÂśliÂł siĂŞ za bardzo ,a gdy usÂłyszaÂł jak do niego mówiono ockn¹³ siĂŞ i spojrzaÂł póÂłprzytomnie na resztĂŞ ,a po za tym nic dziwnego Âże taki byÂł ,gdyÂż nadal byÂł upity ,moÂże mniej odczuwalnie ,ale jednak.-Um..Ja jestem Deidara i z tego co widzĂŞ mnie tu nie potrzebujecie ,wiĂŞc pozwolicie ,Âże juÂż sobie stÂąd pójdĂŞ..A po za tym nie jestem dziewczynÂą niedowiarki jedne un.. -rzekÂł z ironiÂą do zgromadzonych osób , poniewaÂż jak zwykle zresztÂą pomylono go z dziewczynÂą którÂą nie byÂł .. Po swej wypowiedzi obróciÂł siĂŞ na piĂŞcie w stronĂŞ siedziby i powoli szedÂł w jej stronĂŞ ,a gdy znikn¹³ z pola widzenia pozostaÂłych osób po prostu zacz¹³ biec nie patrzÂąc siĂŞ za siebie ,ale nie z tchórzostwa tylko z nudów i tego ,Âże jak zwykle go obraÂżono....
NMM
Kisame by³ trochê zaskoczony fochem Deidary ale jemu samemu ju¿ nudzi³o siê tutaj. Uœmiechn¹³ siê tylko w stronê Ayano i rzek³:
-Muszê iœÌ ale mo¿e jeszcze kiedyœ nasze drogi siê splot¹ ponownie..¯egnam.
Gdy to powiedziaÂł odwróciÂł siĂŞ i skoczyÂł na najbliÂższego bambusa po czym jeszcze raz obejrzaÂł siĂŞ za siebie. Po tej czynnoÂści skaczÂąc z bambusa na bambusa oddaliÂł siĂŞ od Ayano <NMM>
Pojawiam siĂŞ i wskakujĂŞ na jeden z grubszych pĂŞdów babusa.Siadam na nim po turecku rozmyÂślajÂąc o czymÂś.

Dodane po 16 godzinach 23 minutach:

ZeskakujĂŞ z babusa i biegnĂŞ w stronĂŞ Kusa.
Nagle w lesie pojawiÂł siĂŞ klon Deidara ,który jeszcze nie zd¹¿yÂł znikn¹Ì ,lecz on zachowywaÂł siĂŞ jak prawdziwy Deidara czyli byÂł zdoÂłowany i caÂły czas myÂślaÂł o Miharu jak by jÂą tu zdobyĂŚ ponownie..Stan¹³ pod jakimÂś drzewem i oparÂł siĂŞ o niego rozmyÂślajÂąc intensywnie o Âżyciu i innych sprawach i tenÂże klon niczym siĂŞ nie róÂżniÂł od prawdziwego ,tyle Âże tamten zdobywaÂł wiochĂŞ ,a ten po prostu nie chciaÂł znikaĂŚ jeszcze ,bo moÂże coÂś ciekawego siĂŞ jeszcze zdarzy..
PrzechadzaÂłam siĂŞ wokóÂł drzew rozmyÂślajÂąc o wszystkim i o niczym... MyÂślaÂłam nad jutrzejszÂą misjÂą oraz o odzyskanym bracie. Bardzo siĂŞ cieszyÂłam z tego spotkania przez co na mojej twarzy byÂło widaĂŚ uÂśmiech. WsÂłuchiwaÂłam siĂŞ w przyrodĂŞ , nawet nie widzÂąc dokÂąd dotarÂłam
Deidara nagle zauwaÂżyÂł jak¹œ dziewczynĂŞ ,która przechadzaÂła siĂŞ wÂłaÂśnie w tejÂże okolicy..PostanowiÂł do niej podejœÌ - Hej..co robisz w takim miejscu jak to?-zapytaÂł siĂŞ jej lecz widaĂŚ byÂło po jego twarzy ,Âże coÂś go gnĂŞbi jednoczeÂśnie sam nie wiedziaÂł czemu podszedÂł...moÂże potrzebowaÂł jakiejÂś rady od kogoÂś..
ZaskoczyÂło mnie " nagÂłe " pojawienie siĂŞ chÂłopaka , spojrzaÂłam na Niego i zobaczyÂłam przekreÂślonÂą opaskĂŞ Iwy a potem pÂłaszcz Akatsuki....moje oczy rozszerzyÂły siĂŞ w przeraÂżeniu. Szybko wyjĂŞÂłam katanĂŞ i odskoczyÂłam od Niego. Nie byÂłam w formie...rĂŞce na katanie mi siĂŞ trzĂŞsÂły a chÂłopaka zaczĂŞÂłam widzieĂŚ rozmazanego lekko...jednak myÂśl , Âże coÂś moÂże siĂŞ staĂŚ jakoÂś mnie podnosiÂł na duchu
Czekaj..nie chcĂŞ ci nic zrobiĂŚ..nie jestem w stanie nawet ,bo jestem w wielkim dole...a po za tym ja tylko klonem jestem ,a nawet gdybym byÂł prawdziwy nie chciaÂłbym ciĂŞ atakowaĂŚ...-powiedziaÂł ze dziwieniem odskakujÂąc od niej nawet nie wyjmujÂąc niczego ,a dziewczyna mogÂła zauwaÂżyĂŚ Âże Deidara jest nie w sosie i w ogóle Âże jest jakiÂś zamyÂślony...
UwierzyÂłam chÂłopakowi i schowaÂłam katanĂŞ . OparÂłam siĂŞ o drzewo , poniewaÂż poczuÂłam siĂŞ sÂłabo.
- Eh...Âżebym uwierzyÂła komuÂś z Akatsuki...niesÂłychane...- zaÂśmiaÂłam siĂŞ i spojrzaÂłam na chÂłopaka - Jestem Minako....Minako Kurosaki....a TY to kto? - spytaÂłam
Widzia³am , ¿ê ch³opaka coœ trapi....poczu³am chêÌ pomocy...tak¹ jak zwykle
Ja..jestem Deidara z klanu Douhito..MiÂło mi ciĂŞ poznaĂŚ..-powiedziaÂł spokojnym tonem ,choĂŚ nadal widaĂŚ byÂło ,Âże jest mu Âźle..lecz próbowaÂł tego nie okazywaĂŚ dziewczynie..Bo nie chciaÂł wyjœÌ na jakiegoÂś sÂłabeusza i w ogóle..
SpojrzaÂłam na z uÂśmiechem i odparÂłam
- Hej...a Ty co taki w nie sosie? CoÂś moÂże trapiĂŚ czÂłonka Akatsuki? - spytaÂłam jednak uÂświadomiÂłam , zĂŞ to mogÂło byĂŚ trochĂŞ nie miÂłe dlatego szybko dodaÂłam - Wybacz...nie powinnam
Nie aleÂż skÂąd..MoÂże w koĂącu znalazÂłem osobĂŞ ,która mi pomoÂże w pewnej sprawie..No wiĂŞc tak zakochaÂłem siĂŞ kiedyÂś w pewnej dziewczynie o imieniu Miharu i ona takÂże mnie kochaÂła ,lecz nie wiem czemu opuÂściÂła mnie.. Potem próbowaÂłem jÂą odzyskaĂŚ tyle razy ,lecz na darmo moje wysiÂłki..póÂźniej pojawiÂła siĂŞ Susanoo,tyle ,Âże to nie byÂło to co z Miharu a caÂły czas tylko o niej myÂślaÂłem ,wiĂŞc juÂż dÂłuÂżej nie mogÂłem byĂŚ z Susanoo ,gdyÂż czuÂłem Âże nie chce byĂŚ z niÂą ,a po za tym nie pasowaÂłem do niej..Potem gdy spotkaÂłem Miharu ona byÂła dla mnie taka..miÂła ,lecz mówiÂła bym o niej zapomniaÂł a ja nie potrafiĂŞ ..Czy coÂś ze mnÂą jest nie tak?..-wyÂżaliÂł siĂŞ dziewczynie sam nie wiedzÂąc czemu to zrobiÂł..miaÂł po prostu takÂą potrzebĂŞ ,ale jednoczeÂśnie gdy to mówiÂł jego mina byÂła jeszcze bardziej smutna i ÂżaÂłosna jakby teraz odczuÂł ból w sercu i w ogóle..
SÂłuchaÂłam tej opowieÂści ze smutkiem i zdziwieniem. Jednak czÂłonek Akatsuki...moÂże pokochaĂŚ....Niepewnie podeszÂłam powoli do Niego i poÂłoÂżyÂłam mu dÂłoĂą na ramieniu
- Hej...nie martw siĂŞ...na pewno to nie z TobÂą jest coÂś nie tak...moÂże Ona...przez coÂś siĂŞ zmieniÂła...moÂże nie chce CiĂŞ na coÂś naraÂżaĂŚ przez ten zwiÂązek...moÂże byĂŚ wiele powodów...ale widzĂŞ , Âże bardzo Ci na niej zaleÂży...w takim razie walcz o niÂą...mimo wszystkiego...walcz - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do Niego ciepÂło
DziĂŞkujĂŞ ci Minako..Ona ma w sobie demona,lecz mi nic w niej nie przeszkadza ..nic nawet jeÂżeli naraÂża mnie na coÂś to i tak nie jest mi to straszne tylko ona nie rozumie tego ,Âże ja bym sprostaÂł kaÂżdemu wyzwaniu ,byle byĂŚ tylko z niÂą..nie groÂźne mi walki ani nic tylko chce byĂŚ z niÂą raz na zawsze.. -powiedziaÂł trochĂŞ cichym tonem gÂłosu ,ale tak by ona usÂłyszaÂła ,a jej sÂłowa byÂły jako tako kojÂące dla jego uszu..
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ na Jego sÂłowa ...i uÂściskaÂłam Go aby poczuÂł , Âże nie ma siĂŞ o co martwic. Szybko siĂŞ od Niego odkleiÂłam i spojrzaÂłam na Niego
- CzujĂŞ , Âże na niÂą zasÂługujesz....widzĂŞ , Âże naprawdĂŞ Ci na niej zaleÂży....walcz do samego koĂąca... a kiedyÂś na pewno zrozumie .... - odparÂłam z uÂśmiechem
DziĂŞkujĂŞ za twoje sÂłowa..mam takÂą nadziejĂŞ ,i postaram siĂŞ nigdy nie poddawaĂŚ..nigdy tylko d¹¿yĂŚ do celu który sobie wyznaczyÂłem..-powiedziaÂł juÂż spokojniejszym tonem lekko siĂŞ uÂśmiechajÂąc sÂłyszÂąc j z ust dziewczyny,ale po chwili myÂślenia postanowiÂł coÂś jeszcze powiedzieĂŚ..-A ty do jakiejÂś organizacji naleÂżysz? -zapytaÂł siĂŞ po chwili milczenia..
- Kyouto no Honoo...jestem jej LiderkÂą... - odparÂłam z uÂśmiechem
PoczuÂłam jednak , Âże robi siĂŞ póÂźno...a musiaÂłam odpocz¹Ì przed misjÂą.
- Wybacz...ale muszĂŞ iœÌ - zaczĂŞÂłam kierowaĂŚ siĂŞ w stronĂŞ stowarzyszenia jednak po chwili siĂŞ odwróciÂłam do chÂłopaka - Wiesz....mimo , Âże jesteÂś z Aka....chciaÂłabym siĂŞ z TobÂą jeszcze zobaczyĂŚ... - pokiwaÂłam mu rĂŞkÂą na poÂżegnanie i pobiegÂłam przed siebie
< NMM>
Ja teÂż chĂŞtnie bym ciĂŞ zobaczyÂł ,bo nie wiesz jak mi pomogÂłaÂś choĂŚ trochĂŞ..DziĂŞkuje Minako...-powiedziaÂł jeszcze zanim odeszÂła ,po czym gdy juÂż jej tu nie byÂło klon znikn¹³ i prawdziwy Deidara dowiedziaÂł siĂŞ o tym co siĂŞ tu wydarzyÂło a gdy on walczyÂł i te wydarzenia do niego dotarÂły uÂśmiechn¹³ siĂŞ lekko gdy atakowaÂł czÂłonków ANBU w podbijanej przez niego wiochy.,..
*ChÂłopak wszedÂł do lasu wyglÂądajÂącego jak ten koÂło jego wioski, szedÂł bardzo powoli, mocno mruÂżyÂł oczy, szukaÂł budynków, czy jaskiĂą, w których mogÂą skrywaĂŚ siĂŞ CzÂłonkowie Akatsuki.*

[NMM]
Pein przeskakuje z bambusa na bambus rozglÂądajÂąc siĂŞ po okolicy, nie byÂło w pobliÂżu niczego co przykuÂło by jego uwagĂŞ. Nagle zatrzymaÂł siĂŞ na jednym bambusie i patrzyÂł uwaÂżnie przed siebie. WydawaÂło mu siĂŞ jakby byÂł uwiĂŞziony w jakimÂś tajemniczym genjutsu. UsÂłyszaÂł gÂłos "brata" który pusty i bezbarwny zacz¹³ siĂŞ zastanawiaĂŚ czy jego przybrany braciszek w ogóle jeszcze Âżyje. NachodziÂły go wizje sprzed lat jego krewnej Akemi jak i brata Daia. Nie miaÂł pojĂŞcia co siĂŞ z nimi dzieje bo ostatni raz widziaÂł siĂŞ w domu Akemi poÂłoÂżonym w Ame. Tak, nachodziÂły go wspomnienia niczym tsunami zalewajÂące serce ale on nie miaÂł serca wiĂŞc dlaczego akurat teraz sobie o nich przypomniaÂł, czy oni jeszcze ÂżyjÂą? To pytanie najbardziej go nurtowaÂło wiĂŞc natychmiast pognaÂł w stronĂŞ Ame.
<nmm>
Tengen przyszedÂł tutaj wracajÂąc z dÂługiej przechadzki po krysztaÂłowej jaskini. SiedzÂąc tak pod goÂłym niebem duÂżo siĂŞ zastanawiaÂł nad swoim Âżyciem.
W czasie odpoczynku powoli zasypia³es masa mysli k³êbi³a Ci siê w g³owie powoli odp³ywa³eœ ..Stawa³eœ siê ca³kowicie.. wolny wsyztskie smutki zmartwienia przestawa³y siê liczyÌ..
W tym spokoju skÂądÂś dobiegaÂł do Ciebie gÂłos..
Znajomy gÂłos.. KiedyÂś byÂł to ktos waÂżny nie mogÂłes sobie jednak przypomnieĂŚ kto to byÂł ..

GÂłos byÂł cichy jednak wyraÂźny
-Nigdy Ci tego nie wybaczePamietaj nigdy

Wyrywasz siĂŞ ze snu.. Czujesz jednak dziwny ból w okolicy piersi.

Tengen jak leÂżaÂł tak szybko podniósÂł siĂŞ i rozglÂądaÂł siĂŞ do okoÂła. Faktycznie miaÂł wraÂżenie, Âże to ktoÂś znajomy ale nie mógÂł sobie przypomnieĂŚ. Ból w piersi dokuczaÂł mu w oddychaniu. Od kÂłucia po szczypanie. KaszlÂąc próbujÂąc pog³êbiĂŚ oddech zacz¹³ mówiĂŚ.
-Kim jesteÂś ? Co Ty mi chcesz zrobiĂŚ skoro po takim czasie przypominasz mi siĂŞ ?
PrzeszedÂł kilka kroczków by zobaczyĂŚ czy nikt siĂŞ nie schowaÂł wokóÂł niego.
-Co kolwiek zrobiÂłem jestem teraz innym czÂłowiekiem. Daruj sobie strĂŞczycielstwo.
Machn¹³ rĂŞkÂą i usiadÂł spokojnie pod drzewem czekajÂąc na dalszy rozwój wydarzeĂą.
GÂłos juz siĂŞ nie odzywaÂł natomiast ból byÂł co raz wiĂŞkszy czuÂłeÂś jakby ktoÂś podpalaÂł CiĂŞ od wewnÂątrz...
JeÂżeli tak dalej pójdzie to siĂŞ udusisz..
Okolica byÂła spokojna nic siĂŞ nie dziaÂło.. To troche dziwne, Âże w takim miejscu jest tak cicho

PróbujÂąc poprawiĂŚ dotlenianie swojego organizmu Tengen zrzuciÂł siebei ci¹¿¹cy na jego barkach pÂłaszcz, zawsze to lÂżej bĂŞdzie unosiĂŚ barki. RozluÂźniÂł teÂż koszulĂŞ przy koÂłnierzyku. WykonywaÂł teÂż czynne ruchy ramionami by wspomóc oddychanie. WznoszÂąc ramienia do góry braÂł wdech, zaÂś opuszczjÂąc wypuszczaÂł z siebei powietrze.
CzynnoÂści pomogÂły mu..Oddychanie staÂło siĂŞ Âłatwiejsze ale kÂłucie nie ustÂąpiÂło.. Wci¹¿ teÂż zastanawiaÂł siĂŞ kto mógÂł pojawiĂŚ siĂŞ w jego snie wtedy wÂłaÂśnie. GÂłos pojawiÂł siĂŞ ponownie...
-Ja wróciÂłem zobaczysz zemszczĂŞ siĂŞ.. Teraz Ty zginiesz..HAHAHHA
Ten gÂłos byÂł bardzo przeraÂźliwy.. a zarazem przepeÂłniony bólem ..
-PrzecieÂż nikogo nie zabiÂłem do jasnej ciasnej ! - zbulwersowaÂł siĂŞ Tengen ale po chwili reflektujÂąc siĂŞ poprawiÂł- No moÂże kilku zÂłych i nie dobrych ninja zabiÂłem ale to nie z przyjemnoÂści... BroĂą BoÂże. RatowaÂłem swoje Âżycie !
Przycisn¹³ dÂłoniÂą miejsce na klatce piersiowej w którym odczuwa ból.
-Daj mi lepiej jakiÂś paracetamol albo inny nienarkotyczny lek przeciwbólowy ! - krzykn¹³
- Potem pomogĂŞ rozwiÂązaĂŚ Twój problem
-Nie zabi³eœ. Juz ja Ci przypomnê.. Czy aby na pewno tak by³o? Wed³ug mnie.. Chyba jednak... kogoœ poci¹³eœ.
Wreszcie tym kims byÂłem ja.
Dobrze ale w tej chwili to nie waÂżne.. Na razie daje Ci spokój
Ból ustĂŞpuje.. tak szybko, jak siĂŞ pojawiÂł...
GÂłosy znikajÂą

-No i poszedÂł, chociaÂż bym mi powiedziaÂł kiedy to siĂŞ staÂło - bezradnie wzruszyÂł ramionami.
MacajÂąc siĂŞ po klatce wstaÂł i ruszyÂł po lesie na spacerek poszukujÂąc grzybów do jego zupy, którÂą miaÂł przyrzÂądziĂŚ dziÂś na obiad.
Zd¹¿yÂłeÂś obejœÌ caÂłe miesjce pozbieraĂŚ tyle grzybów, Âże starczyÂłoby na obiad dla caÂłej kompani.. Jednak nic juz siĂŞ nie stalo byÂło juz bardzo póÂźno postanowiÂłes udaĂŚ siĂŞ .. na zasÂłuÂżony wypoczynek..
ByÂłes jednak bardzo zanjiepokojony tym co siĂŞ staÂło i nie chciaÂłeÂś wracac do siedziby Akatsuki
ZbudowaÂłeÂś szalas w którym postanowiÂłes przenocowaĂŚ..
Rozbijaj¹c szalas Tengen zastanawia³ siê nad dzisiejszym dniem. To co go spotka³o by³o wrêcz niewiarygodne. On sam nie wierzy³ w duchy i stara³ siê racjonalnie wszystko sobie wyjaœniÌ. Gdy ju¿ mia³ zamiar k³aœÌ siê spaÌ to przykry³ jeszcze grzybki by ¿adne zwierzê nie zjad³o tego czego on szuka³ ca³y dzieù. Wyj¹³ te¿ kunaia i trzyma³ go w d³oni na wypadek jakiegoœ ataku zwierzyny b¹dŸ wêdrownego ninja rabusia-cieniasa. Zamkn¹³ oczêta.
OdgÂłosy pojawiÂły siĂŞ ponownie..
-ZostaÂłem przyzwany do Âżycia dzieki zakazanej technice.. OdpÂłacĂŞ Ci sie zginiesz..
To bĂŞdzie Twój koniec..
Dalej nie wiesz kim jestem
PrzypomnĂŞ Ci, pamiĂŞtasz te sÂłowakiedyÂś bĂŞdziesz wielkim ninja...
CzuÂłes siĂŞ jakby cos przenikaÂło do twej duszy... W twej gÂłowie pojawiaÂły siĂŞ obrazy...
Obrazy.. z przeszÂłoÂści..

-Ty nie moÂżesz byĂŚ moim wujem! Nie zabiÂłem CiĂŞ przecieÂż. WidzieliÂśmy siĂŞ jak trenowaÂłem sharingana swojego. To musi byĂŚ zaawansowane genjutsu skoro siĂŞga po takie dalekie wydarzenia w mojej przeszÂłoÂści - powiedziaÂł
WyszedÂł z szaÂłasu by siĂŞ rozejrzeĂŚ czy aby nikogo nie byÂło w pobliÂżu. UaktnwniÂł sharingana i rozglÂądaÂł siĂŞ po okolicznych krzakach.
W pobliÂżu nikogo nie byÂło .. jednak czuÂłes siĂŞ dziwnie mimo sharingana Genjutsu wracaÂło.. Czujesz jak ktoÂś wyciÂągaÂł z ciebie caÂła przeszÂłoœÌ wie juz o najdrobniejszych szczegóÂłach bardzo Cie to zdziwiÂło jednak.. za kaÂżdym razem.. CzuÂłeÂś siĂŞ tak jakbyÂś traciÂł czĂŞÂśc wÂłasnej osoby.

Tengen nie miaÂł wyjÂścia, musiaÂł uÂżyĂŚ na tajemniczym przeciwniku Magen Kyouten Chiten 250 chp. PodmieniÂł siĂŞ z twórca genjutsu miejscami i to on staÂł siĂŞ teraz ofiarÂą. Ma teraz okazjĂŞ poznaĂŚ swojego przeciwnika.
Zaskoczony.. Twórca tej techniki pokazaÂł kim byÂł.. CzÂłonek klanu Kurama
To byÂło jedyne czego zdÂązyÂł siĂŞ dowiedzieĂŚ..
Przeciwnik rzuciÂł Reikijaki no Harasu i wyszedÂł ze swojego Genjutsu..
RzeczywistoœÌ powróciÂła..
OkazaÂło siĂŞ, Âże jest dopiero 10 przed nim staÂł maÂły dzieciak..
Tengen zaÂś podenerwowany caÂłym tym zajÂściem i próba zagrania na jego uczuciach podskoczyÂł do dzieciaka i zadaÂł mu seriĂŞ kilku pytaĂą: co tu robi, kim jest, czy Âżycie mu nie miÂłe ? Po czym przyÂłoÂżyÂł do jego szyji kunai. Nie chciaÂł go zabiĂŚ lecz jedynie nastraszyĂŚ.
-GadajÂże !
Dziecko z uÂśmiechem na twarzy.. powiedizaÂł
OdÂłóÂż to. Nie chcesz ze mnÂą walczyĂŚ, Co tu robiĂŞ? Sprawdzam CiĂŞ...
Kim jestem .. juz zapewne siĂŞ dowiedizaÂłeÂś .., ze ejstem czÂłonkiem klanu Kurama..
Aha jeszcze.. jedno nie groÂź mi moja jaÂźnia nie jest bardzo stabilna..

-Twoja jaŸnia mnie nie obchodzi ch³opcze. Powiedz lepiej czego chcesz. Nie mam czasu dla Ciebie. Muszê zupy nagotowaÌ moim kompanom. - Po czym odsun¹³ kunai od jego szyji i delikatnie siê uœmiechn¹³.
Cieszy mnie Twoje poczucie humoru.. Mam dla Ciebie zadanie..
Nie bedzie Ono proste jednak myœle, ¿e powinieneœ podo³aÌ takiemu wyzwaniu.. Myœle te¿, ¿e bêdzie to dla Ciebie sama przyjemnoœÌ..
UsmiechnaÂł sie ironicznie..

-Zadanie powiadasz ? PrzyjemnoœÌ prawisz ? CzyÂżbym miaÂł spacyfikowaĂŚ zbuntowany dom publiczny albo coÂś z tych rzeczy ? ZresztÂą co by to nie byÂło to zgadzam siĂŞ ! - odszedÂł na kilka kroków stajÂąc bokiem do chÂłopaka i drapiÂąc siĂŞ po brodzie by po chwili odwróciĂŚ siĂŞ w jego kierunku i szczerze siĂŞ uÂśmiechn¹Ì .
Zadanie które wymaga wielu poswiecen..Zadanie bardzo niebezpieczne.. Lecz powiadam Ci nagrodÂą za nie bedzie coÂś niezwykÂłego.. Chce abys zabraÂł mnie w miejsce gdzie siĂŞ narodziÂłem.....
Tam zabijesz Mego ojca i matkĂŞ a nastpenie.. mnie..
Pamietaj o tym, Âże gdy dzieje sie mi krzywda.. staje siĂŞ naprawde.. niebezpieczny.. To jest przestroga ale .. uwierz mi.. Wiem co mówiĂŞ..
-Szalony ? Co to za misja ? Z jakiego powodu nie moÂżesz ich sam zabiĂŚ ? PrzecieÂż jesteÂś caÂłkiem sprawnym shinobim. Nagroda... JakÂą nagrodĂŞ przewidujesz za tĂŞ misjĂŞ ? - ZrobiÂł wielkie oczy z przeraÂżenia. Nie tak jakby siĂŞ baÂł czy coÂś, poprostu to go bardzo zaskoczyÂło, byĂŚ moÂże caÂłkiem pozytywnie bo tak zakrĂŞconego zadania dawno nie miaÂł.
Mój drogi gdyby to byÂło takie proste.. Ale niestety nie jesteÂśmy w stanie... zrobiĂŚ sobie krzywdy.. ale z kaÂżdym dniem .. stajemy siĂŞ co raz bardziej niebezpieczni dla otoczenia.
Moja matka.. nie potrafi wytrzymac juz bólu ja jestem jeszcze mÂłody ale i tak ma druga jaÂźnia prowokuje me ciaÂło do rzeczy, których nigdy sam bym nie zrobiÂł..
Dlaczego Ty Dlatego, Âże byÂłeÂś w stanie zabiĂŚ swego wuja.. Pomimo tego, Âże to tylko genjutsu.. zrobiÂłes to..
Zatem. Nawet jez eli siĂŞ do mnie przywi¹¿esz liczĂŞ, Âże usmiercisz bestie,która we mnie drzemie..
-CóÂż mÂłodzieĂącze. MyÂślĂŞ, Âże mogĂŞ Ci pomóc. Musisz mnie tylko wskazaĂŚ drogĂŞ którÂą mam kroczyĂŚ. Ostrze mojej katany nie jednÂą ofiarĂŞ oddaÂło Bogu. - Tengen teÂż zastanawiaÂł siĂŞ co za straszny demon drzemie w ciele i duszy tego chÂłopaka.
- To musi byĂŚ bardzo ciĂŞÂżkie dla nich obojga. Obym tylko nie zawiódÂł jego oczekiwaĂą.
W kaÂżdym razie, pogÂłaskaÂł chÂłopaka po gÂłowie i powiedziaÂł do niego tylko, Âże musi siĂŞ spakowaĂŚ i moÂże wyruszaĂŚ.
Ruszajmy zatem bez zwÂłoki.. Droga jest dÂługa.. MyÂśle, ze zejdzie siĂŞ kilka dni a moze nawet tygodni za nim dotzremy do celu..
DziĂŞkujĂŞ Ci.. Pomimo tego, Âże naleÂżysz do organizacji jakÂą jest Akatsuki czujĂŞ u Ciebie dobroĂŚ...
Powiedz dlaczego wybraÂłeÂś to miejsce?

-No cóÂż chÂłopcze. Akatsuki to nie tylko organizacja przestĂŞpcza. SpeÂłnia teÂż ona funkcjĂŞ mojej drugiej rodziny. Naszym celem jest pokój na Âświecie ale stworzony naszym sposobem. ZresztÂą nie bĂŞdĂŞ Ci tego tÂłumaczyÂł bo masz wÂłasne problemy ale mogĂŞ powiedzieĂŚ Tobie, Âże nie pasujĂŞ do Akatsuki. Moje ideaÂły jednak siĂŞ róÂżniÂą. - zamilczaÂł, popatrzyÂł w oczy dzieciakowi i zacz¹³ dalej.
- MoÂże przyÂśpieszymy kroku ? Jak chcesz wezmĂŞ CiĂŞ na barana. - ochoczo zaproponowaÂł
-Tak bĂŞdĂŞ Ci bardzo wdziĂŞczny jeÂżeli mi pomoÂżesz me techniki mimo wielkiej siÂły bardzo mnie wyczerpuja...
Aha.. Co do Akatsuki przemyÂśl to miaÂłem tam kiedys brata... ZmieĂąmy temat..
Udamy sie do Oto tam mamy swój domnek z dala od ludzi.. z dala od wszystkiego jednak chciaÂłbym byÂś najpierw udaÂł siĂŞ ze mna do Konohy

-Czy nie uwaÂżasz, Âże ja jako czÂłonek Akatsuki mogĂŞ byĂŚ pierwszorzĂŞdnym celem dla ANBU ? - powiedziaÂł ze zdziwieniem. - Jak mnie nie przekonasz to bĂŞdziemy musieli omin¹Ì Konohe.- Lekko zrezygnowany i gotowy zawróciĂŚ kroku.
-Ah tak.. to byÂło nie rozwaÂżne z mej strony a moze po rostu CiĂŞ sprawdzaÂłem? ChciaÂłem zobaczyĂŚ co tak naprawde masz w sercu nie odpowiedziaÂłeÂś , ze nie zrobisz tego bo nie chcesz mi pomoc, nie szukaÂłes innych wymówek..
Po prostus zczerze odpowiedizaÂłeÂś ze grozi Ci.. atak ze strony Anbu.. Jednak bardzo bym prosiÂł abyÂś sie ze mna tam udaÂł..
MuszĂŞ siĂŞ poÂżegnaĂŚ z jedna osoba..
-PodaÂłeÂś mi racjonalny powód wiĂŞc teraz nie mogĂŞ odmówiĂŚ Tobie podróÂży do Konoha, ale wiedz, Âże to jest ryzykowane dla nas dwojga. - CzuĂŚ byÂło troskĂŞ w gÂłosie Tengena.
PoprawiÂł na swoich plecach dzieciaka.
- A mógÂłbyÂś przypomnieĂŚ chÂłopcze jeszcze raz swoje imiĂŞ ?- zapytaÂł patrzÂąc mu w oczy.
-GdzieÂś tu chyba w kieszeni miaÂłem cukierka, moÂże reflektujesz ?
Truchtem udaÂł siĂŞ w kierunku konohy.
[nmm]
- Jetsem z klanu Kurama i tylko tyle Ci na razie poweidizaÂłem teraz mogĂŞ Ci jednak powiedzieĂŚ jak brzmi me imiĂŞ ..

Zawacha³ siê jednak ci¹gn¹³ dalej
-Jestem Kekei ... Bardzo siê cieszê, ze to Tobie powierzy³em sw¹ œmierÌ a co do cukierka dzieki ale bola mnie ¿êby ..
I tak ruszyli do Konohy..
(Las Zetsumei ~ Budynek)
NMT
WyszÂłam z organizacji trochĂŞ skrĂŞpowana , kiedy jednak oddali³¹m siĂŞ od budynku mogÂłam trochĂŞ odetchn¹Ì. Nie lubiÂłam tÂłumu i nie lubiÂłam nowych ludzi. UsiadÂłam sobie na ziemi i zaczĂŞÂłam bawiĂŚ sie kosmykiem wÂłosów. ZaÂłowaÂłam , zĂŞ nie ma przy mnie Midnight...tĂŞskniÂłam za moim wilkiem i miaÂłam nadzieje , Âże kiedyÂś znajdĂŞ nowego do któego bĂŞdĂŞ mogÂła siĂŞ przytuliĂŚ. WestchneÂłam
Pojawia siĂŞ tuÂż za niÂą niewyobraÂżalnie szybko, jakby wiedziaÂł gdzie poszÂła, bo szedÂł tak prĂŞdko, Âże zauwaÂżyÂł dokÂąd zmierzaÂła, a staÂł teraz wÂłaÂśnie obok niej..
- Hej.. Tylko siĂŞ mnie nie przestrasz.. Mi siĂŞ nie podobaÂło to, Âże oni tak nagle zjawili siĂŞ u mnie, a na dodatek widzÂąc twojÂą reakcjĂŞ na ich obecnoœÌ chciaÂłem by poszli, jednakÂże ona siĂŞ mnie nie posÂłuchaÂła.. Echh.. Bo jakoÂś chciaÂłem jeszcze pogadaĂŚ z tobÂą i oni mi przeszkodzili.. A jak ci smakowaÂło tak po za tym spaghetti? - zacz¹³ mówiĂŚ spokojnie tak, by siĂŞ go nie wystraszyÂła. Ciekaw byÂł jak ona na to zareaguje..
SpojrzaÂłam na chÂłopaka z uÂśmiechem. Jego towarzystwo poprawiaÂło mi humor.
- Nie martw siĂŞ...ja...nie lubiĂŞ obcych..jestem strasznie nieufna do nich...a spaghetti byÂło przepyszne - odparÂłam zadowolona
- Wiesz...lubiĂŞ Twoje towarzystwo...nie muszĂŞ Ciebie unikaĂŚ tak jak innych...zaufaÂłam Ci - odparÂłam
Trudno byÂło zdobyĂŚ moje zaufanie...
- Ach.. to wyjaœnia ca³¹ sytuacjê.. Nie no to siê rozumie, ¿e obcym osobom siê nie ufa.. I fajnie, ¿e przynajmniej mi zaufa³aœ, bo ja bym ci nigdy nic z³ego nie zrobi³ tylko pomaga³ czy coœ.. A wiesz, ¿e ja tak¿e lubiê przebywaÌ w twoim towarzystwie? Bo z tob¹ jest jakoœ milej i lepiej, ni¿ powiedzmy z innymi cz³onkami Aka, pomimo i¿ te¿ ich lubiê, ale jednak wolê jak ju¿ bardziej byÌ w twojej obecnoœci.. - powiedzia³ z uœmiechem na ustach i zaczynaj¹c siê jej trochê przygl¹daÌ..
SpojrzaÂłam na Niego kÂątem oka z uÂśmiechem. ZarumieniÂłam siĂŞ na te sÂłowa. Nigdy nikt tak o mnie nie powiedziaÂł. ZaczĂŞÂłam trochĂŞ nerwowo bawiĂŚ siĂŞ wÂłosami. Nie chciaÂłam aby chÂłopak zauwaÂżyÂł mój rumieniec.
- Hej coÂś siĂŞ staÂło, Âże nic nie mówisz? I jakaÂś taka trochĂŞ nerwowa jesteÂś jakby coÂś byÂło nie tak.. - pyta siĂŞ jej trochĂŞ zdziwiony, Âże tak nagle ucichÂła, jednakÂże zauwaÂżyÂł ten maÂły rumieniec, ale tego nie skomentowaÂł, bo coÂś czuÂł, Âże ona wolaÂła, Âżeby tego nie zobaczyÂł. Ale spoglÂądaÂł na jej twarz caÂły czas tak g³êboko i przenikliwie jak nigdy wczeÂśniej siĂŞ nie patrzyÂł..
- Hmm jak bĂŞdziesz jeszcze chciaÂła, bym ci zrobiÂł to mieszkanie to oczywiÂście tak uczyniĂŞ, ale to jak powrócimy do siedziby.. Lecz na razie mi siĂŞ nie chce tam wracaĂŚ, bo tu jest miÂło i piĂŞkna pogoda jest wiĂŞc nie ma co siedzieĂŚ w Âśrodku.. - dodaÂł nie zmieniajÂąc wyrazu twarzy czujÂąc siĂŞ jakoÂś inaczej niÂż kiedykolwiek mógÂł siĂŞ poczuĂŚ w obecnoÂści jakiejÂś innej dziewczyny.. Przy Seras byÂło mu jakoÂś lepiej, a jego ton gÂłosu jak i zachowanie wobec niej byÂło o wiele Âłagodniejsze, milsze i takie spokojne jak nigdy dotÂąd..
- Tak tak...jasne , Âże chce... - odparÂłam patrzÂąc na Niego z uÂśmiechem chcÂąc zmieniĂŚ pierwszy temat
PatrzÂąc na Niego poczuÂłam jak mi zabiÂło szybciej serce. SkarciÂłam siĂŞ w myÂślach , a raczej swoje serce. SpojrzaÂłam przed siebie majac nadzieje ukryĂŚ rumieniec.
- No to jak wrócimy to zabieram siĂŞ do roboty. Póki co posiedzimy sobie tutaj, bo jest tu nawet fajnie, a to miejsce jest jeszcze fajniejsze z tobÂą... I coÂś mi siĂŞ zdaje, Âże jesteÂś nieÂśmiaÂła, bo tak jakoÂś ledwo co mówisz o czymÂś, a takÂże widaĂŚ to po tobie.. Czy moÂże ja mam coÂś wspólnego, Âże tak siĂŞ dzieje?- pyta siĂŞ jej widzÂąc, jak reaguje na jego sÂłowa nie spuszczajÂąc z niej wzroku.. Jemu samemu serce zaczĂŞÂło biĂŚ mocniej niÂż wczeÂśniej, a takÂże maÂły rumieniec siĂŞ ujawniÂł na jego policzkach..
SÂłyszÂąc ostatnie zdanie spojrzaÂłam na Niego i zaczĂŞÂłam machaĂŚ przed sobÂą rĂŞkoma
- Z...z TobÂą ? N-nie skÂąd...j-ja..p- po prostu...nie -nie zawsze miaÂłam tak bliski kontakt jak z TobÂą..znaczy siĂŞ ogólnie nie miaÂłam takiego kontaktu z nikim ...to znaczy - zaczĂŞÂłam siĂŞ jÂąkaĂŚ nie mogÂąc dobraĂŚ odpowiednich sÂłów
- Dobrze skoro tak.. Hmm coÂś chciaÂłaÂś dokoĂączyĂŚ? Bo chyba urwaÂłaÂś zdanie.. Nie no widzĂŞ, Âże coÂś jest nie tak.. I chciaÂłbym wiedzieĂŚ, co siĂŞ dzieje? No bo ze mnÂą teÂż coÂś podobnego siĂŞ robi w twej obecnoÂści, choĂŚ aÂż nie w takim stopniu.. - odpowiedziaÂł równieÂż trochĂŞ niepewnie, a jak widziaÂł jÂą w takim stanie sam zacz¹³ wykonywaĂŚ nieco nerwowe ruchy, a takÂże czerwieniÂł siĂŞ co raz to bardziej.
Tym razem, by uspokoiĂŚ siebie jak i jÂą postanowiÂł zmieniĂŚ temat..
- Eee to na co miaÂłabyÂś w tej chwili ochotĂŞ? - pyta siĂŞ jej lekko zakÂłopotany, a tylko tyle udaÂło mu siĂŞ wydusiĂŚ, bo nic innego nie przychodziÂło mu do gÂłowy..
UspokoiÂłam siĂŞ trochĂŞ choĂŚ rumieniec zostaÂł
- S-sama nie wiem...- odparÂłam
W tym momencie obok mnie pojawiÂł sie ptaszek. Aby Go nie spÂłoszyĂŚ siĂŞgneÂłam do kiszeni gdzie miaÂłam chleb i wysypaÂłam trochĂŞ na ziemiĂŞ. Ten nie ufnie na mnie spojrzaÂł a potem zaczaÂł jeœÌ okruchy. Kiedy skoĂączyÂłam wskoczyÂł na mój palec . ZaÂśmiaÂłam siĂŞ i przysunĂŞÂłam siĂŞ z ptakiem bliÂżej Diedary - Zobacz jaki Âśliczny - odparÂłam zachwycona ptakiem
- Ooo faktycznie Âśliczny.. Ja mogĂŞ zrobiĂŚ ich wiĂŞcej, a takÂże bĂŞdÂą one przyjacielskie i Âśliczne.. ChoĂŚ prawdziwy jest o wiele sÂłodszy , taki Âżywszy i puszystszy.. ChociaÂż ten jest inny i taki Âładniejszy, bo ma takie upierzenie róÂżnokolorowe..
Ale jak zbli¿ê d³où, to siê sp³oszy, wiêc tego nie zrobiê.. - powiedzia³ z uœmiechem na twarzy stoj¹c jakoœ sztywno, gdy¿ nie chcia³ by ptaszek siê przestraszy³ i odlecia³ st¹d..
PatrzyÂłam z uÂśmiechem na ptaka
- Ten ptak jest wolny...nikomu nie sÂłuÂży oprócz samemu sobie...moÂże lataĂŚ gdzie chce, przemierzaĂŚ drogi jakie mu siĂŞ podobajÂą...szkoda , Âże my nie moÂżemy byĂŚ tacy jak On - odparÂłam i oparÂłam siĂŞ drugÂą rĂŞkÂą.
Ptaszek po chwili odleciaÂł przelatujÂąc obok chÂłopaka
Ja zaÂś wstaÂłam i spojrzaÂłam na Deia który byÂł troche blisko mnie
- Tak fajnie by byÂło.. Ale w sumie my jesteÂśmy wolni, choĂŚ inni ludzie z wiosek nas ÂścigajÂą.. Ale jak tego nie robiÂą, to wÂłaÂściwie jest spokojnie i moÂżemy robiĂŚ to na co mamy ochotĂŞ w danym momencie.. - ZauwaÂżajÂąc po chwili, Âże jest tak blisko niego, zarumieniÂł siĂŞ jeszcze bardziej, a jego serce biÂło jeszcze mocniej, Âże prawie byÂło sÂłychaĂŚ jego rytm bicia, ale tylko wtedy gdy bĂŞdzie bardzo cicho, usÂłyszy siĂŞ to...
- Ja nigdy nie bĂŞdĂŞ wolna...zawsze bĂŞdÂą mnie od tego odciÂągaĂŚ moje po³¹czenie z rodzinÂą cyganów...mnie równieÂż ÂścigajÂą z tego powodu...ale jakoÂś siĂŞ przyzwyczaiÂłam ... - odparÂłam i odwróciÂłam sie w nie tÂą stronĂŞ co trzeba byÂło. ZnalazÂłam siĂŞ twarzÂą w twarz z chÂłopakiem. ZarumieniÂłam siĂŞ potwornie...nie mogÂłam z siebie nic wydusiĂŚ
JuÂż chciaÂł coÂś rzec, jednakÂże gdy jej twarz znalazÂła siĂŞ aÂż tak blisko jego, Âże aÂż zaniemówiÂł i staÂł siĂŞ tak czerwony i tak mu waliÂło serce, Âże tym razem moÂżna byÂło to bardzo dobrze usÂłyszeĂŚ i jeÂżeli nic nie powie Seras usÂłyszy jak mu wali serducho..
- Eee.. Ja nigdy nie pozwolĂŞ komuÂś na to, by siĂŞ skrzywdziÂł niech no tylko spróbujÂą ci coÂś zrobiĂŚ, a wtedy poczujÂą mój gniew i dostanÂą ode mnie Âłomot w sensie wybuchów, bo to moja specjalnoœÌ... un. - ledwo co to z siebie wydusiÂł przez tĂŞ sytuacjĂŞ, jednakÂże mu siĂŞ to udaÂło. MoÂżna takÂże byÂło usÂłyszeĂŚ, Âże równieÂż przy tym siĂŞ jÂąkaÂł, a staÂł nadal sztywno nie mogÂąc siĂŞ ruszyĂŚ nawet o centymetr. WyglÂądaÂł tak, jakby dostaÂł paraliÂżu, ale to byÂło co innego.. Jego wzrok spotkaÂł siĂŞ z jej oczami i teraz nie odwróciÂł go ani na moment, tylko staÂł i czekaÂł co zrobi czy teÂż powie..
Nie mog³am oderwaÌ wzroku od Jego oczu. Wydawa³o mi siê teraz ...¿e patrzê w niebo. Dopiero teraz spostrzeg³am jak ³adne ma ch³opak oczy. Takie g³êbokie , ¿e trudno by³o z nich coœ odczytaÌ.
- D-dziĂŞkujĂŞ - szepnĂŞÂłam jednak siĂŞ nie ruszyÂłam..nie mogÂłam...a moÂże nie chciaÂłam.
W tej ciszy usÂłyszaÂłam jakby pukanie...delikatny stukot..sama nie wiedziaÂłam czy to moja wyobraÂźnia czy moje serce aÂż tak bardzo chciaÂło wyrwaĂŚ siĂŞ z moich piersi
W pewnym momencie chwyciÂłam chÂłopaka za pÂłaszcz i przysunĂŞÂłam siĂŞ bliÂżej. WiedziaÂłam co robiĂŞ ? Na pewno nie. KtoÂś mnÂą kierowaÂł ? Tak...moje serce...
StykajÂąc siĂŞ prawie nosami z chÂłopakiem otworzyÂłam usta aby coÂś powiedzieĂŚ...jednak nic nie mogÂło siĂŞ wydobyĂŚ z moich ust. MogÂłam staĂŚ w tej pozycji i staĂŚ...
Nie chcia³am tego przerwaÌ...to by³o...jakby z³¹czenie nas i naszych myœli...
- N..Nie ma za co.. ZrobiÂłbym dla takiej dziewczyny jak ty w..wszystko.. - wydukaÂł tylko tyle, bo nie staĂŚ go byÂło na wiĂŞcej, poniewaÂż widzÂąc co zrobiÂła Seras jeszcze bardziej go to zszokowaÂło, zaÂś serce znów przyspieszyÂło tempa, a takÂże nie odwracaÂł wzroku od jej oczu, bo jej oczy byÂły cudowne, Âże moÂżna byÂło siĂŞ w nich rozpÂłyn¹Ì, a dopiero teraz zdaÂł sobie sprawĂŞ z tego jak piĂŞkna byÂła ta dziewczyna.. Nim równieÂż pomaÂłu zaczĂŞÂło coÂś kierowaĂŚ, Âże aÂż jego dÂłoĂą dotknĂŞÂła nieÂśmiaÂło jej policzka, no i sam nie wiedziaÂł co robi, bo jego serce prowadziÂło do niej, Âże nie chciaÂł siĂŞ powstrzymywaĂŚ i delikatnie zacz¹³ masowaĂŚ jej skórĂŞ.. ByÂł juÂż tak czerwony i tak rozgrzany, jak nigdy dotÂąd. PatrzyÂł siĂŞ niÂą caÂły czas tymi swoimi oczami jak b³êkit nieba nie chcÂąc odrywaĂŚ ich od oczu dziewczyny. Nosy zaÂś juÂż dzieliÂł tylko jakiÂś moÂże z milimetr róÂżnicy? Dei nadal poruszyĂŚ siĂŞ nie mógÂł i nawet nie chciaÂł, a byÂło mu tak przyjemnie, Âże aÂż uÂśmiechn¹³ siĂŞ szczerze i nie byÂło w nim w ogóle widaĂŚ jakiÂś trosk czy teÂż zÂłego nastawienia.. WidaĂŚ byÂło po nim Âże jest radosny, miÂły, uprzejmy, prawdopodobnie zakochany, biÂło od niego ciepÂło jakie nigdy siĂŞ jeszcze w takim stopniu nie pojawiÂło... Jednym sÂłowem mówiÂąc byÂło z nim co raz lepiej..
PoczuÂłam Jego dÂłoĂą na swoim policzku. ZadrÂżaÂłam...Nie odrywaÂłam oczu od Jego a On widocznie nie chciaÂł oderwaĂŚ swoich od moich. Serce biÂło mi jak oszalaÂłe. CzuÂłam , Âże palÂą mnie policzki. Ile mogÂło to wszystko trwaĂŚ? minutĂŞ? godzinĂŞ ? Kilka godzin? Nie...dla mnie czas zatrzymaÂł siĂŞ w miejscu...ptaki przestaÂły ÂśpiewaĂŚ , wiatr wiaĂŚ... sÂłyszaÂłam tylko swój przyspieszony oddech oraz przyspieszone bicie dwóch serc.
WidzÂąc uÂśmiech chÂłopaka sama delikatnie siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂłam. Jednak po chwili zrobiÂłam coÂś nieoczekiwanego...coÂś czego nie zrobiÂłabym w swoim poprzednim Âżyciu.
ZamknĂŞÂłam oczy...stanĂŞÂłam na placach...moje usta znalazÂły siĂŞ niebezpiecznie blisko Jego. OtworzyÂłam delikatnie oczy , jednak ponownie je zamknĂŞÂłam.
ZÂłoÂżyÂłam na ustach chÂłopaka pocaÂłunek
Nie spodziewaÂł siĂŞ tego po niej, jednakÂże nic nie mówiÂł, ani nie chciaÂł tego przerywaĂŚ, co siĂŞ wÂłaÂśnie dziaÂło.. Po prostu chciaÂł zapomnieĂŚ o wszystkich troskach i zÂłych myÂślach.. Teraz czuÂł, Âże liczyÂła siĂŞ tylko ona nikt wiĂŞcej.. Powoli pog³êbiaÂł ten jakÂże przyjemny pocaÂłunek, jednoczeÂśnie nie puszczaÂł dÂłoni z jej policzka, a drugÂą zaÂś chwyciÂł delikatnie jej dÂłoĂą, a jego palce splotÂły siĂŞ z jej palcami. Oczu przez jakiÂś czas nie zamykaÂł, jednakÂże po chwili to zrobiÂł i po prostu staÂł tak z Seras caÂłujÂąc siĂŞ z niÂą co raz to namiĂŞtniej..
Nie wiedziaÂłam co robiĂŞ...a moÂże i wiedziaÂłam? Serce biÂło mi jak oszalaÂłe...teraz nic siĂŞ nie liczyÂło...tylko ta chwila , tylko My dwoje , tylko ten pocaÂłunek. Jedna rĂŞkĂŞ przeniosÂłam na ego szyjĂŞ aby przybliÂżyĂŚ siĂŞ bardziej do Niego.
CaÂłowaÂłam Go powoli , jakbym chciaÂła siĂŞ nacieszyĂŚ tÂą chwilÂą. Jednak po chwili pocaÂłunki przerodziÂły siĂŞ w bardziej namiĂŞtne i zachÂłanne.
Po chwili przeniósÂł dÂłoĂą na jej biodra i wtuliÂł jÂą mocniej do siebie tak, Âże ich ciaÂła juÂż stykaÂły siĂŞ ze sobÂą. CaÂłowali siĂŞ jeszcze zachÂłanniej niÂż to miaÂło miejsce przed chwilÂą. Powoli zacz¹³ wsuwaĂŚ swój jĂŞzyk do jej ust, by potem pieÂściĂŚ nim jej podniebienie, a takÂże po³¹czyĂŚ go z jej jĂŞzykiem.. Ta chwila byÂła chyba najpiĂŞkniejszÂą chwilÂą jego Âżycia, przez co chciaÂł by tak trwaÂła i trwaÂła jeszcze przez dÂłuÂższy czas..
ZadrÂżaÂłam kiedy chÂłopak wsun¹³ jĂŞzyk do moich ust. ZarumieniÂłam siĂŞ jeszcze bardziej. DotknĂŞÂłam dÂłoniÂą Jego policzka. PocaÂłunki staÂły siĂŞ zachÂłanne...jakby jutra miaÂło nie byĂŚ. Jednak po chwili przerwaÂłam. SpojrzaÂłam na chÂłopaka spod póÂł przymkniĂŞtych powiek. Moja twarz znajdowaÂła siĂŞ blisko twarzy Deidary. Moja rĂŞka z policzka powĂŞdrowaÂła na Jego usta.
WidaĂŚ byÂło na jego twarzy takÂże rumieniec, a byÂł on tak bardzo widoczny, Âże nie sposób byÂło go ukryĂŚ. Nadal nic nie mówiÂł, gdyÂż jakoÂś tak za bardzo nie wiedziaÂł co powiedzieĂŚ, bo jakby zaniemówiÂł z tego szczĂŞÂścia, które go ogarnĂŞÂło.. Albo po prostu nie byÂło po co mówiĂŚ.. WaÂżne byÂły teraz gesty jakimi jÂą darzyÂł.. Nie wiedziaÂł tylko czy podobaÂło jej siĂŞ to co robiÂł, ale jemu bardzo i czuÂł w swoim sercu, Âże to wÂłaÂśnie ona jest jego wybrankÂą serca, a teraz juÂż chyba wiedziaÂł, a nawet byÂł pewien, Âże jÂą po prostu kocha.. ChoĂŚ powiedzieĂŚ to co siĂŞ czuje jest bardzo trudno, jednakÂże w koĂącu jej to powie nie wiedzÂąc nawet kiedy to nastÂąpi...
Dei caÂły czas siĂŞ uÂśmiechaÂł i takÂże nic nie mówiÂł.. Kiedy przesunĂŞÂła dÂłoĂą po jego policzku dreszczyk ciepÂła przeszedÂł mu po ciele. Nie chciaÂł siĂŞ od niej odrywaĂŚ nawet na krok.. Po chwili otworzyÂł usta by coÂś powiedzieĂŚ, jednakÂże trudno mu byÂło to co chciaÂł rzec wydusiĂŚ z siebie..
- No.. ja chciaÂłem ci powiedzieĂŚ Âże... Ja.. ciĂŞ... kocham.. Bo coÂś czuÂłem juÂż od dÂłuÂższego czasu.. no i zdaje mi siĂŞ, Âże po prostu pokochaÂłem ciĂŞ.. bo moje serce to mi podpowiadaÂło Âże.. To ty jesteÂś wybrankÂą mego serca i nikt inny.. I jeszcze raz powtórzĂŞ Âże ciĂŞ kocham i jestem juÂż o tym w stu procentach przekonany.. - szepn¹³ do jej ucha przybliÂżajÂąc tam usta, by lepiej usÂłyszaÂła to co powiedziaÂł.. Ciekawy byÂł jak na to zareaguje, a to wyszÂło z jego ust trochĂŞ nieÂśmiaÂło, jednakÂże mówiÂł to tak z gÂłebi swojego serca czyli prawdziwie i czule..
SÂłyszÂąc te sÂłowa poczuÂłam jak zabiÂło mi mocniej serce. PrzytuliÂłam siĂŞ do Niego i szepnê³¹m mu równieÂż do ucha
- Ja..Ciebie teÂż kocham - odparÂłam szeptem trochĂŞ nieÂśmiaÂło.
NastĂŞpnie ponownie przybliÂżyÂłam swoje usta do Jego. ChwcyiÂłam Jego twarz w dÂłonie i pocaÂłowaÂłam Go namiĂŞtnie
JuÂż nic nie powiedziaÂł.. Tylko oddaÂł siĂŞ jej pocaÂłunkom takÂże je pog³êbiajÂąc.. Teraz juÂż nic siĂŞ nie liczyÂło tylko ona i ta chwila.. Obj¹³ jÂą juÂż tak mocno Âże byÂła ona wtopiona w jego ciaÂło, jednakÂże musiaÂł jÂą tuliĂŚ do siebie tak, by jej nie udusiĂŚ.. Teraz juÂż wiedziaÂł, Âże jego serce naleÂży do Seras i nikomu juÂż go nie odda.. O nikim innym juÂż nie myÂślaÂł ani o dawnych dziewczynach.. W sumie o nich juÂż powoli zacz¹³ w ogóle zapominaĂŚ.. Nie przerywaÂł pocaÂłunków tylko je pog³êbiaÂł i widaĂŚ byÂło po nim, Âże jest zakochany po uszy jak i Âże jest zamyÂślony, a wiadomo o kim teraz myÂślaÂł.. Tylko o niej..
ZarzuciÂłam swoje rĂŞcĂŞ na Jego szyjĂŞ. CzuÂłam siĂŞ niewyobraÂżalnie szczĂŞÂśliwa. Nie sÂądziÂłam , ¿ê kiedyÂś takie szczĂŞÂście mnie doÂświadczy. ByÂło to cudowne uczucie. NieÂśmiaÂło wsunĂŞÂłam jĂŞzyk do Jego ust gÂładzÂąc Jego podniebienie. PodobaÂło mi siĂŞ to...nawet bardzo. Nie liczyÂło sie dla mnei nic oprócz tej chwili...licyzÂł siĂŞ tylko On i ja....My...
UÂśmiechn¹³ siĂŞ szeroko, kiedy wsunĂŞÂła mu jĂŞzyk do ust. WidaĂŚ byÂło wyraÂźnie po niej, Âże siĂŞ jej to podobaÂło, a jemu takÂże jak nigdy wczeÂśniej.. Kiedy zawiesiÂła rĂŞce na jego szyi, on obj¹³ jÂą swoimi za biodra i wyglÂądaÂło to tak, jakby nie chciaÂł jej w ogóle wypuszczaĂŚ ze swoich objĂŞĂŚ. CaÂłowaÂł jÂą tak czule i namiĂŞtnie, Âże aÂż nie chciaÂło siĂŞ odrywaĂŚ od niego ust swoich.. Nigdy nie czuÂł siĂŞ aÂż tak dobrze jak teraz..
Jednak dobre chwile zawsze siĂŞ koĂączÂą. PrzerwaÂłam pocaÂłunek i spojrzaÂłam na Niego. Po chwili siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂłam i przytuliÂłam siĂŞ do Niego. SÂłyszaÂłam jak bije Jego serce. Moje biÂło tak samo jak Jego. ZamknĂŞÂłam oczy i wsÂłuchiwaÂłam siĂŞ w to bicie
ZatrzymaÂłam siĂŞ nagle i spojrzaÂłam na Niego z usmiechem
- Daj spokój...nic siĂŞ nie staÂło...po prostu stwierdziÂłam , Âże wystarczy tych czuÂłoÂści...na razie - odparÂłam naciskajaĂŚ na ostatnie sÂłowo i ruszy³¹m dalej
- Gdzie chcĂŞ iœÌ ? Sama nie wiem...ide tam gdzie mnie nogi poniosÂą , nigdy tak nie robiÂłeÂś ? - spytaÂłam zdziwiona tym faktem. Pod¹¿aÂłam obok chÂłopaka. Po chwili co kilka kroków zaczeÂłam siĂŞ do Niego przybliÂżaĂŚ...
- Nie.. Ja zwykle chadzaÂłem po wioskach niszczÂąc je.. JednakÂże ostatnio w sumie tak zacz¹³em robiĂŚ, Âże szedÂłem przed siebie i nie wiadomo gdzieÂż to siĂŞ udawaÂłem.. Ale to byÂło tak tylko dlatego, Âże miaÂłem doÂła.. Teraz juÂż go nie mam tylko i wy³¹cznie dziĂŞki tobie.. -powiedziaÂł miÂło do niej, a gdy zauwaÂżyÂł, Âże siĂŞ do niego zbliÂżaÂła on równieÂż powoli robiÂł to samo, jednak prawie nie widocznie..
- Mi³o wiedzieÌ...ja zawsze chodzi³am swoimi œcie¿kami...niczym kot...Takuji a¿ siê dziwi³ , ¿e mu jeszcze nie uciek³am - zaœmia³am siê. Po chwili widaÌ , ¿e jestem blisko ch³opaka , zerknê³am na Jego rêkê. Chcia³am wzi¹Ì GO za rêkê jednak stwierdzi³am , ¿e to g³upi pomys³
- To ciekawie.. Hmm ale chodzenie z kimœ przez œwiat jest o wiele ciekawsze ni¿ samemu kroczyÌ przez niego.. Tak jest o wiele milej i przyjemniej.. -powiedzia³ takim samym tonem g³osu, a kiedy zauwa¿y³, ¿e jej d³où chcia³a chwyciÌ jego, lecz siê powstrzyma³a, on zrobi³ to za ni¹, gdy¿ przynajmniej on myœla³, ¿e to nie by³ g³upi pomys³.. Œcisn¹³ swoj¹ d³où na jej d³oni, choÌ sam nie wiedzia³ czy dobrze czyni, choÌ uwielbia³ trzymaÌ jej tê delikatn¹ rêkê..
CzujÂąc jak ten chwyta mojÂą dÂłoĂą , równieÂż jÂą ÂścisnĂŞÂłam. PoczuÂłam ulgĂŞ , Âże On to zrobiÂł za mnie. SpojrzaÂłam na Niego z lekkim uÂśmiechem i szÂłam dalej trochĂŞ wolniej niÂż wczeÂśniej. MyÂśla³¹m nad tym co siĂŞ staÂło , byÂłam w siodmym niebie
JakoÂś znów nie wiedziaÂł co powiedzieĂŚ.. TrzymajÂąc caÂły czas jej dÂłoĂą, szedÂł wraz z niÂą przed siebie powoli i on równieÂż czuÂł siĂŞ jak by byÂł w siódmym niebie i teraz myÂślaÂł o niebieskich migdaÂłach. JakoÂś nie wiedziaÂł gdzie mogÂą pójœÌ, ale maÂło go to obchodziÂło... Teraz liczyÂła siĂŞ tylko ona nic i nikt wiĂŞcej..
PrzechadzajÂąca siĂŞ nieopodal Susanoo usÂłyszaÂła znajomy gÂłos:
- Deidara - mruknĂŞÂła ze zÂłoÂściÂą i zaÂżyÂła proszki na depresjĂŞ przepiane jej przez lekarza

SchowaÂła siĂŞ tak, ze nie mógÂł jej zobaczyĂŚ po czym wyczarowaÂła klona, gdyÂż sama nie mogla mu spojrzec w oczy i mówiĂŚ. Klon wyszedÂł i podszedÂł do dziewczyny i Deidary w pÂłaszczu Akatsuki i kapeluszu Akatsuki zasÂłaniajÂącym twarz...

- CzeœÌ Deidara - powiedzia³ klon lekko siê œmiej¹c - mo¿emy pogadaÌ?
IdÂąc dalej z Seras przez chwilĂŞ wydaÂło mu siĂŞ, Âże ktoÂś ich ÂśledziÂł.. Nie myliÂł siĂŞ, bowiem osobnikiem, który to robiÂł byÂła ta nĂŞdzna zdzira Susanoo.. Przystan¹³ wraz z ukochanÂą nie puszczajÂąc jej dÂłoni i spojrzaÂł spode Âłba na dziewuchĂŞ groÂźnym spojrzeniem.
- Nie ma mowy.. Czy nie widzisz, Âże jestem zajĂŞty? Nie rozumiesz, Âże nie mam ochoty mieĂŚ z tobÂą juÂż nic wspólnego, a takÂże nie chcĂŞ ciĂŞ juÂż znaĂŚ i do tego zacz¹³em o tobie zapominaĂŚ tak, Âże prawie wymazaÂłem ciĂŞ z mej pamiĂŞci.. JednakÂże znowu mi przeszkadzasz.. OdejdÂź stÂąd, bo ja nie mam zamiaru siĂŞ z tobÂą uÂżeraĂŚ. A po za tym czego ty jeszcze ode mnie chcesz? mam ciĂŞ juÂż doœÌ.. Zniknij z mojego Âżycia raz na zawsze bo ty juÂż dla mnie nie istniejesz..- mrukn¹³ bardzo ponurym gÂłosem, bĂŞdÂąc rozdraÂżnionym tym, Âże musiaÂła siĂŞ tu zjawiĂŚ i przeszkodziĂŚ mu w tak miÂłej chwili jak ta.
Patrzy³am to na Deia to na dziewczynê. Nie zna³am jej ale coœ mi siê w niej nie podoba³o. Mo¿na te¿ by³o zauwa¿yÌ , ¿e Deidara jej nie lubi , s³uchaj¹c tego co do niej powiedzia³. Scisne³¹m GO za rêkê aby siê trochê uspokoi³. Nie chcia³am tu widzieÌ jakiœ scen walk czy coœ w tym stylu. Nie w tym momencie kiedy mog³am przechadzaÌ siê z kim bliskim memu sercu
Dei czujÂąc jak Seras Âściska jego dÂłoĂą trochĂŞ mocniej, domyÂśliÂł siĂŞ, Âże chciaÂła by siĂŞ uspokoiÂł.. Westchn¹³ tylko, po czym po prostu odwróciÂł siĂŞ od tej nĂŞdznej dziewuchy..
- No jak dotarÂło to Âżegnam.. Dobra idziemy stÂąd, bo nie bĂŞdziemy zawracali sobie gÂłowy jak¹œ istotÂą, która uwaÂża, Âże moÂże od tak tu przyjœÌ i wszystko popsuĂŚ. OdejdÂź stÂąd i znajdÂź sobie jakiegoÂś innego frajera do gnĂŞbienia.. - mrukn¹³ do punktu jego nienawiÂści, oczywiÂście te sÂłowa nie byÂły do jego wybranki serca, tylko do Susanoo. Po czym odwróciÂł siĂŞ od tamtej i po prostu chciaÂł iœÌ dalej przed siebie ze swojÂą ukochanÂą i znów spojrzaÂł na niÂą tymi swoimi cudownymi oczami.
- Nie zwracaj na niÂą uwagi, bo nie jest tego warta.. Ja juÂż o niej zapominaÂłem, jednakÂże znów musiaÂła siĂŞ tu pojawiĂŚ.. To ja robiĂŞ tak, Âże po prostu olejĂŞ jÂą tak, Âże bĂŞdĂŞ udawaÂł, Âże ona nie istnieje i wtedy moÂżliwe, Âże siĂŞ odczepi. Bo mam jej powyÂżej dziurek od nosa, Âże tak to ujmĂŞ.. I jak mówiĂŞ najlepiej pójœÌ stÂąd gdzieÂś indziej, a nie bĂŞdziemy w towarzystwie tego kogoÂś.. - tym razem zwróciÂł siĂŞ do Seras, mówiÂąc to juÂż spokojniejszym gÂłosem.. MiaÂł nadziejĂŞ, Âże razem stÂąd pójdÂą i zostawiÂą tĂŞ babĂŞ samÂą ze sobÂą.. Szczerze to Dei nie chciaÂł juÂż mieĂŚ z Susanoo nic wspólnego, dlatego teÂż postanowiÂł nie zwracaĂŚ na jej osobĂŞ jakiejkolwiek uwagi..
IdÂąc z dala od dziewczyny , zerknĂŞÂłam jeszcze na niÂą uwaÂżnie a potem spojrzaÂłam na chÂłopaka i przybliÂżyÂłam siĂŞ do Niego tak , ze stykaliÂśmy siĂŞ ramionami.
- Rozumiem...spokojnie... - odparÂłam chcÂąc aby chÂłopak siĂŞ uspokoiÂł. Nie chciaÂłam aby przejmowaÂł siĂŞ kimÂś kto GO denerwuje. - To...gdzie masz ochotĂŞ teraz pójœÌ? Mam nadzieje , Âże Twoja oferta do zrobienia mi pokoju jest wci¹¿ aktualna - odparÂłam z uÂśmiechem
- A no jasne, Âże tak.. Jak chcesz mogĂŞ ci go zrobiĂŚ juÂż teraz.. Bo wÂłaÂściwie nie mam pomysÂłu, gdzieÂż to moglibyÂśmy pójœÌ. A pokój z przyjemnoÂściÂą ci stworzĂŞ un.. - powiedziaÂł bĂŞdÂąc juÂż spokojniejszym, kiedy ona siĂŞ do niego przybliÂżyÂła i uspokajaÂła go to od razu byÂło mu lepiej.. JuÂż nie patrzyÂł na Susanoo, choĂŚ kÂątem oka musiaÂł zerkaĂŚ w tamte strony, by przypadkiem nagle ona ich nie zaatakowaÂła. Szli dalej nie zawracajÂąc juÂż tÂą dziewuchÂą sobie gÂłowy. ZaÂś te swoje "un" coÂś ostatnio mówiÂł bardzo rzadko jak na niego, ale tym razem znowu moÂżna byÂło je usÂłyszeĂŚ na koĂącu zdania. ChoĂŚ zdarzaÂło mu siĂŞ to rzadko, jednak jeszcze od tego nie odwykÂł.. Po chwili zniknĂŞli z oczu Susanoo pozostawiajÂąc jÂą daleko za sobÂą..
Klon wróciÂł do prawdziwej Susanoo

- Oj zapamiĂŞtasz mnie skur***** oj zapamiĂŞtasz...

i poszÂła dalej
<NMM>
Przysz³am tutaj aby sobie pochodziÌ. Przypomnia³¹m sobie jak tutaj po raz pierwszy poca³owa³am Deidarê. Zarumieni³am siê na ta myœl. Usiad³am w pewnym momencie na jakimœ przewalonym drzewie i zaczê³¹m rozmyœlaÌ
PomyÂślaÂł, Âże Seras przyszÂła wÂłaÂśnie tu i tak teÂż i on siĂŞ tu zjawiÂł.. Nie myliÂł siĂŞ, bo dziewczyna siedziaÂła na jakimÂś drzewie w tymÂże miejscu.. PojawiÂł siĂŞ tak nagle tuÂż przed niÂą i stan¹³ na roÂślinie, na której przebywaÂła dziewczyna, a uÂśmiech na jego twarzy byÂł bardzo Âśliczny i promienny..
- Hej. JuÂż jestem i coÂś mi siĂŞ wydawaÂło, Âże ty tu przyjdziesz, no i po zaÂłatwieniu tejÂże sprawy, o której napisaÂłem ci na kartce, miaÂłem zamiar do ciebie przyjœÌ, a jak widaĂŚ nie myliÂłem siĂŞ z tym, Âże akurat tu bĂŞdziesz..
- powiedzia³ niezwykle czu³ym g³osem i usiad³ sobie na przeciw niej, patrz¹c g³êboko w jej cudne oczy, bêd¹c bardzo rozmarzonym jak i szczêœliwym w jej obecnoœci. Ciekaw by³ jak zareaguje na jego tak nag³e pojawienie siê tu¿ obok niej..
Na pocz¹tku podskoczy³am niewidocznie kiedy us³ysza³am g³os ch³opaka. By³am tak zamyœlona , ¿e nie us³ysza³¹m Jego obecnoœci. Jednak potem siê uœmiechnê³am i powiedzia³am do ch³opaka kiedy ten usiad³ naprzeciwko mnie
- Wiesz...to bĂŞdzie moje ulubione miejsce...chyba wiesz dlaczego - odparÂłam z promiennym usmiechem
Cieszy³am siê , ¿e Go widzê. Jego obecnoœÌ sprawia³¹ , ¿e promienia³am
- Chyba wiem.. Mo¿e dlatego, ¿e tu by³ nasz pierwszy poca³unek? - bardziej stwierdzi³ ni¿ zapyta³. Uœmiechn¹³ siê jeszcze szerzej i zacz¹³ powoli przybli¿aÌ siê do dziewczyny, ale tak by nie spaÌ i ¿eby przypadkiem ona nie spad³a. Jej obecnoœÌ sprawia³a, ¿e chce mu siê ¿yÌ i to, ¿e jest przy niej i dziêki niej bardzo szczêœliwy, ¿e nie mo¿na tego opisaÌ w s³owach.
- Hmm co by tu porobiĂŚ? - dodaÂł zastanawiajÂąc siĂŞ, co teÂż moÂżna by ciekawego zrobiĂŚ, a jednoczeÂśnie caÂły czas zbliÂżaÂł siĂŞ do niej tak, Âże prawie juÂż jÂą mógÂł dotkn¹Ì, jednakÂże robiÂł to tak, Âże byÂło to prawie niezauwaÂżalne.
- Mo¿liwe - zaœmia³¹m siê uœmiechaj¹c siê do Niego i rumieni¹c niewiadomo czemu
Nie zwróciÂłam uwagi , ¿ê chÂłopak siĂŞ do mnei przybliÂża...bardziej by³¹m zajĂŞta patrzeniem w Jego cudne niebieskie oczy. Kiedy jednak mnie zapytaÂł odpowiedziaÂłam
- Nie wiem...ale w sumie mogĂŞ tu posiedzieĂŚ ... - odparÂłam z uÂśmiechem
- W sumie ja teÂż, ale tylko w twojej obecnoÂści, bo samemu byÂłoby nudno. - powiedziaÂł czarujÂąco, a gdy skoĂączyÂł wÂłaÂśnie byÂł juÂż bardzo blisko niej tak, Âże mógÂł chwyciĂŚ juÂż jej rĂŞkĂŞ. Tak teÂż oczywiÂście zrobiÂł, ale chwilowo bardzo delikatnie, a palcami przesun¹³ po jej dÂłoni, jednoczeÂśnie jakoÂś udaÂło mu siĂŞ zrobiĂŚ tak, Âże siedzieli dosÂłownie obok siebie, gdyÂż owa ga³¹Ÿ, na której siedzieli byÂła doœÌ gruba, by mogli siĂŞ na niej zmieÂściĂŚ. Jego wzrok spoczywaÂł caÂły czas na jej cudownej twarzyczce, jednak nie wiedziaÂł, czy miaÂłaby ochotĂŞ na pocaÂłunek czy teÂż nie, wiĂŞc póki co trzymaÂł jej dÂłoĂą w swojej i cieszyÂł siĂŞ tÂą chwilÂą.
ZerknĂŞÂłam na Jego dÂłoĂą i chwyciÂłam jÂą delikatnie w swojÂą. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do Niego. CzuÂłam jak serce mi skacze z radoÂści. ByÂłam przy kimÂś kogo kochaÂłam...tak mogÂłam to powiedzieĂŚ bez wachania. DotknĂŞÂłam opuszkami palców Jego policzka i przejechaÂłam nimi po Jego twarzy. Na chwilĂŞ odsuneÂłam Jego grzywkĂŞ , jednak ta od razu wróciÂła na swoje miejsce... patrzyÂłam na Jego twarzy ze spokojem i z miÂłoÂściÂą w oczach
UÂśmiechn¹³ siĂŞ równieÂż szeroko, szczerze i z miÂłoÂściÂą w oczach.. CzuÂł siĂŞ jak w niebie bĂŞdÂąc blisko niej. Powoli zacz¹³ przybliÂżaĂŚ swojÂą twarz do jej twarzy, a wyglÂądaÂło to tak, jakby chciaÂł jÂą pocaÂłowaĂŚ, bo chciaÂł tego, jednakÂże baÂł siĂŞ, Âże znów zrobi coÂś nie tak i ona znów go odepchnie.. Ale miaÂł nadziejĂŞ, Âże tak siĂŞ nie stanie.. Ale i tak robiÂł to powoli, by jej nie przestraszyĂŚ..
ZobaczyÂłam , Âże chÂłopak siĂŞ do mnie przybliÂża...wiedzia³¹m co chce zrobiĂŚ. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ na tÂą myÂśl . Sama równiez przybliÂżaÂłam siĂŞ do Niego powoli, bardzo powoli. CzuÂłam jak pÂłonÂą mi policzki , a serce biÂło coraz szybciej , takÂże oddech mi przyspieszyÂł
Nie widzÂąc jakichÂś negatywnych emocji z jej strony czy jakichÂś innych, to po prostu dalej przysuwaÂł do jej ust swoje.. Po chwili delikatnie zÂłoÂżyÂł na jej ustach pocaÂłunek, ale jak na razie delikatny, a jednoczeÂśnie zacz¹³ gÂładziĂŚ jej policzek swojÂą drugÂą rĂŞkÂą, bo tÂą pierwszÂą caÂły czas trzymaÂł jej dÂłoĂą, nadal czule jÂą masujÂąc.. Kiedy jÂą caÂłowaÂł, nie zamykaÂł oczu, tylko caÂły czas patrzyÂł g³êboko w te jej cudne czarne oczĂŞta nie mogÂąc oderwaĂŚ od nich swojego wzroku, gdyÂż byÂły one tak cudowne, Âże w nich mógÂł siĂŞ normalnie rozpÂłyn¹Ì. Póki co ta chwila byÂła bardzo przyjemna i najpiĂŞkniejsza w jego Âżywocie, które niedawno byÂło do bani, a teraz dziĂŞki niej wszystko jest inne, lepsze, cudowniejsze, Âże wszystkie troski, Âżale i negatywne myÂśli byÂły juÂż zbĂŞdne i odrzucane przez niego. Bo teraz po co miaÂł siĂŞ zaÂłamywaĂŚ i inne takie, jak miaÂł teraz dla kogo ÂżyĂŚ, dlatego teÂż nie byÂło po co nawet siĂŞ rozklejaĂŚ.. MoÂże kiedyÂś chciaÂł siĂŞ poddaĂŚ itp. ale postanowiÂł pewnego dnia tego nie robiĂŚ i iœÌ dalej przez Âżycie, by odnaleŸÌ szczĂŞÂście, co mu siĂŞ udaÂło... ZnalazÂł Seras i wszystko siĂŞ odmieniÂło tylko juÂż na lepsze, dziĂŞki czemu czuÂł siĂŞ bardzo szczĂŞÂśliwym ninjÂą i podobaÂł mu siĂŞ ten fakt...
Patrzy³¹m w tÂą niebieskÂą g³êbie. CzuÂłam siĂŞ jak w Niebie. JednÂą rĂŞkÂą objĂŞÂłam Go za szyjĂŞ i przysunĂŞÂłam siĂŞ bliÂżej Niego. CzuÂłam jak gÂładzi mój policzek i byÂło mi z tym przyjemnie , nawet bardzo. CaÂłowaÂłam go delikatnie z czuÂłoÂściÂą . Nie liczyÂł siĂŞ czas...liczyÂła siĂŞ tylko ta chwila...Ja i On...razem
ByÂło mu bardzo przyjemnie, jak ona trzymaÂła go za szyjĂŞ, jednoczeÂśnie nadal go caÂłowaÂła.. Kiedy przybliÂżyÂła siĂŞ do niego bardzo blisko to teraz po prostu stykali siĂŞ ze sobÂą swoimi ciaÂłami. Dei mógÂł tak bez przerwy patrzeĂŚ siĂŞ w oczy Seras, bo byÂły one tak bardzo piĂŞkne, Âże aÂż szkoda odrywaĂŚ od nich swoje oczy. Dalej gÂładziÂł jej policzek, gdyÂż zauwaÂżyÂł, Âże jej siĂŞ to bardzo podobaÂło, dlatego teÂż nie chciaÂł tego przerywaĂŚ. Wszystkie troski w ogóle nie istniaÂły w jego gÂłowie, bo przecieÂż byÂł tak szczĂŞÂśliwy u jej boku, Âże takie myÂśli zÂłe czy coÂś nie miaÂły miejsca.. Powoli pog³êbiaÂł ten pocaÂłunek, nie przestajÂąc robiĂŚ tego co do tej pory.
ChciaÂłam aby to wszystko trwaÂło wiecznie....ta chwila...jednak...zawsze musi siĂŞ coÂś Âźle potoczyĂŚ. PoczuÂłam ukÂłucie w sercu. PrzerwaÂłam pocaÂłunki a moja twarz zastygÂła . Moja rĂŞka drÂżaÂła na Jego szyji tak , Âże chÂłopak mógÂł to poczuĂŚ. ZacisnĂŞÂłam oczy z bólu. WiedziaÂłam co to oznacza. PoÂłoÂżyÂłam gÂłowĂŞ na ramieniu chÂłopaka i oddycha³¹m szybko , trzymajaĂŚ rĂŞkĂŞ w okolicach serca
- Seras? Co siĂŞ staÂło zÂłotko? Czy zrobiÂłem coÂś nie tak? Bo tak nagle zadrÂżaÂłaÂś no i sÂłyszĂŞ, Âże oddychasz szybciej.. - zapytaÂł siĂŞ jÂą czule nie wiedzÂąc kompletnie co siĂŞ jej staÂło.. Zacz¹³ siĂŞ naprawdĂŞ o niÂą niepokoiĂŚ, dlatego teÂż mocniej jÂą wtuliÂł w siebie i odwróciÂł jej twarz do swojej gÂładzÂąc przy tym jej policzek, a takÂże znów spojrzaÂł jej g³êboko w oczy, czekajÂąc na to, aÂż powie co siĂŞ staÂło, gdyÂż to go bardzo niepokoiÂło..
SÂłowa chÂłopaka jakby do mnie nie docieraÂły. SkuliÂłam siĂŞ z kolejnej fali bólu. ZacisnĂŞÂłam oczy oraz usta z których wypÂłynĂŞÂła stróÂżka krwi
- MoÂżesz....mnie zanieœÌ...do pokoju? ProszĂŞ.... - szepnĂŞÂłam sÂłabo , nawet to sprawiaÂło mi ból.Chwyci³¹m jednÂą rĂŞkÂą kurczowo Jego pÂłaszcza....nie chciaÂłam aby mnie zostawiaÂł
Deidara w ogóle nie miaÂł pojĂŞcia co siĂŞ dziaÂło.. ByÂł w szoku, ale musiaÂł jej natychmiastowo pomóc..
- C..co ci jest?! Natychmiast ciĂŞ tam zanoszĂŞ.. - powiedziaÂł z troskÂą i takim zdenerwowanym gÂłosem, gdyÂż martwiÂł siĂŞ o niÂą i to bardzo.. WidzÂąc krew wyciekajÂącÂą z jej ust wytarÂł jÂą i zaraz po tym uniósÂł jÂą delikatnie do góry tak, Âże trzymaÂł jÂą w swoich ramionach, po czym bardzo szybko zniknĂŞli oboje z tegoÂż miejsca, a dziewczyna nawet siĂŞ nie zorientowaÂła kiedy siĂŞ to staÂło...
[NMM moje i Seras]
Zeetsu wbiegajÂąc do lasu bambusowego pomyÂślaÂł chwile nad tym jak zÂłapaĂŚ tego zwierzaka i dopiero po chwili zrozumiaÂł, Âże nie wie jak ten kot wyglÂąda. „Wiem” powiedziaÂł sobie Zet lecz jego ciemna strona jak zawsze pesymistycznie podchodziÂła do sprawy uwaÂżajÂąc, Âże nie wiedzÂąc jak wyglÂąda kot nigdy nie schwyta wÂłaÂściwego. Po chwili wewnĂŞtrznej kÂłótni postanowiÂł jedna, Âże próbuje zÂłapaĂŚ kotka gdyÂż dostanie nagrodĂŞ a przy okazji potrenuje troszkĂŞ sztuki szpiegowania w terenie. Zeetsu biegÂł w g³¹b lasu aÂż nagle usÂłyszaÂł ryk tygrysa. PrzeraziÂł siĂŞ trochĂŞ poniewaÂż nie byÂł przygotowany na atak wroga. ZÂła strona Zeetsu ÂśmiaÂła siĂŞ z niego, Âże ten wystraszyÂł siĂŞ jednego tygrysa lecz po chwili, usÂłyszaÂł zamiast jednego zwierzĂŞcia, ryk jeszcze paru innych lecz nie mógÂł ich dostrzec.” Bierzmy siĂŞ do roboty i zabijmy wszystkie te zwierzĂŞta” powiedziaÂła zÂła strona Zeta. Po chwili uÂżyÂłem Hiruosho i znalazÂłem resztĂŞ zwierzÂąt. ByÂły aÂż 4 tygrysy. „DuÂżo” pomyÂślaÂłem „ale jak uÂżyje Hiru Boushi no Jutsu to mnie nie dostrzegÂą” i tak teÂż zrobiÂłem gdy te spostrzegÂły, Âże mnie nie ma wyglÂądaÂły na przeraÂżone lecz gdy tylko zbliÂżyÂły siĂŞ do mnie uÂżyÂłem techniki Suitenhoufutsu i zamkn¹³em je wszystkie w wodnym wiĂŞzieniu. Nie miaÂły szans na jakikolwiek ruch. Wtedy wyciÂągn¹³em kunai i jednym szybkim ruchem zabiÂłem wszystkie tygrysy, podrzynajÂąc im gardÂła. ByÂłem troszkĂŞ zmĂŞczony po tym ataku ale postanowiÂłem siĂŞ od regenerowaĂŚ i uÂżywajÂąc Hiru Buokeshi no Jutsu moja roÂślina klonowa zjada przeciwników, a moja czakra, Âżycie i kondycja zostajÂą caÂłkowicie zregenerowane. „Nie byÂła to Âłatwa walka zuÂżyÂłem duÂżo czakry gdyby nie Hiru Buokeshi no Jutsu miaÂłbym maÂło siÂł na dalsze poszukiwania kota w tym bambusowym lesie” lecz jego ciemna strona uwaÂżaÂła, Âże nie wie dlaczego zgodziÂła siĂŞ na tĂŞ misjĂŞ gdyÂż jest nudna i nic siĂŞ nie dzieje. UÂżywajÂąc caÂły czas Hiruosho byÂło mi Âłatwiej zÂłapaĂŚ jakiegokolwiek kota. IdÂąc tak po zwyciĂŞÂżonej walce przed siebie rozglÂądajÂąc siĂŞ czasem tylko to w prawo to w lewo czy nie ma tam nigdzie Âżadnego zwierzĂŞcia beztrosko rozmyÂślaÂłem jak to fajnie by byÂło gdybym miaÂł nowÂą sokowirówkĂŞ, lecz nagle drogĂŞ przebiegÂł mi jakiÂś kot. Nie zastanawiaÂłem siĂŞ dÂługo i natychmiast zacz¹³em go goniĂŚ. „Szybki jest ten skurczybyk” pomyÂślaÂł ciemny Zeetsu lecz jego optymistyczna strona wierzyÂła, Âże w koĂącu dogoni tego kociaka. Biegli tak jeszcze parĂŞ minut jak nagle kot zatrzymaÂł siĂŞ jakby nigdy przede mnÂą nie uciekaÂł i zacz¹³ siĂŞ krĂŞciĂŚ w okoÂło mojej nogi. Kot zostaÂł szybko zÂłapany do worka, lecz zdawaÂło mnie siĂŞ, Âże ten kot jest za gÂłupi aÂżebym to wÂłaÂśnie tego szukaÂł. „Za Âłatwo daÂł siĂŞ zÂłapaĂŚ” pomyÂślaÂłem, to powinno byĂŚ trudniejsze. PostanowiÂłem szukaĂŚ wiĂŞcej kotów. DÂługo wĂŞdrowaÂłem po lesie aÂż do czasu jak nie wpadÂłem na pomysÂł Âżeby moÂże pozastawiaĂŚ puÂłapki. „Nie ma sensu zakÂładanie puÂłapek tu jest tyle zwierzÂąt i kaÂżdy moÂże w niÂą daĂŚ siĂŞ zÂłapaĂŚ” pomyÂślaÂła zÂła czêœÌ Zeetsu i miaÂła racjĂŞ zrezygnowawszy z tego planu musiaÂłem pomyÂśleĂŚ jak uspokoiĂŚ kota bĂŞdÂącego w worku na moich plecach i jak zÂłapaĂŚ tego wÂłaÂściwego zwierzaka o ile to nie byÂł ten którego chwilowo ja miaÂłem w posiadaniu. PrzemieszczajÂąc siĂŞ dalej usÂłyszaÂłem miauczenie kota. Gdy tylko zbliÂżyÂłem siĂŞ do pÂłaczÂącego zwierzĂŞcia zauwaÂżyÂłem, Âże jest ciĂŞÂżko ranne. WyglÂądaÂło na to, Âże miaÂło ono zÂłamanÂą ÂłapkĂŞ i mocno popĂŞkane poduszki pod Âłapkami. Gdy zacz¹³em siĂŞ rozglÂądaĂŚ mojÂą uwagĂŞ zwróciÂły ÂświecÂące siĂŞ punkty. ByÂły to poÂłamane czĂŞÂści shurikenów. MogÂło to oznaczaĂŚ tylko jedno, gdzieÂś w pobliÂżu byli inni shinobi. Nie martwiÂłem siĂŞ tym tak bardzo. Wzi¹³em zranionego kota i delikatnie wsadziÂłem go do worka. Kot ten miaÂł dziwne ubarwienie. Bez Âżadnych gwaÂłtownych ruchów powoli posuwaÂłem siĂŞ do przodu lecz gdy byÂłem juÂż w poÂłowie drogi zauwaÂżyÂłem szykujÂącego siĂŞ na atak shinobi. ByÂł dopiero geninem wiĂŞc nie denerwowaÂłem siĂŞ tak bardzo. Gdy ten tylko ruszyÂł w moim kierunku spostrzegÂłem, Âże nie naleÂży on do najszybszych ninja. JuÂż miaÂłem ruszyĂŚ w stronĂŞ wroga gdy nagle poczuÂłem ostrze kunaia a swoim gardle natychmiast uÂżyÂłem Suiton No Yoroi. Przeciwnika zgubiÂło to, Âże nie zastanowiÂł siĂŞ nad ruchem, wiĂŞc gdy tylko spróbowaÂł mnie zabiĂŚ po mnie zostaÂła tylko plama wody. Gdy ten odskoczyÂł ja powstaÂłem z wody, wyciÂągn¹³em dwa kunaie i uÂżywajÂąc Mirroring Hand z ziemi wyskoczyÂły dwie skalne rĂŞce, które zaczĂŞÂły raniĂŚ przeciwników po nogach. Gdy ci padli na ziemiĂŞ mdlejÂąc ja postanowiÂłem trochĂŞ odpocz¹Ì.
Po dÂługiej i wyczerpujÂącej drodze zbliÂżyÂł siĂŞ juÂż do swojego domu. ZostaÂło mu przejœÌ jeszcze niewielki kawaÂłek drogi przez bambusowy las i bĂŞdzie mógÂł usi¹œÌ w swoim fotelu.

[nmm]
Michimoto po drodze z ukrytego posterunku wyskoczyÂł z lasu i stana przed nim. CzekaÂł teraz na swojego towarzysza, który byÂł niedaleko za nim. UsiadÂł po turecku i poprawiÂł swój sÂłomiany kapelusz na gÂłowie.
Rozbryka³em siê. Skaka³em, wydziwia³em i cieszy³em siê z tego. Ostatni, wysoki skok i stan¹³em obok mojego przewodnika. Odetchn¹³em, aby siê lekko uspokoiÌ i sta³em... nas³uchiwa³em, w¹cha³em... chcia³em jakoœ zarejestrowaÌ ten teren... i nie by³o to zbyt trudne.
- No dobra... co dalej? - spytaÂłem, zakÂładajÂąc sÂłomiany kapelusz.
Michimoto zaÂśmieÂł siĂŞ.
- Teraz biegniemy do siedziby. Narobimy haÂłasu w Âśrodku, to pewnie ktoÂś wyjdzie zeby nas przywitaĂŚ...- powiedziaÂł brunet ruszajac w stronĂŞ wejÂścia do siedziby. Dalej an jego twarzy goÂściÂł uÂśmeich, którego dawno nei miaÂł na twazry. To ludzkie miĂŞso dawaÂło mu duÂżo energii i entuzjazmu. <NMM>
Uœmiechn¹³em siê pogodnie, po czym szybko ruszy³em za nim.
siedziba Akatsuki... miejsce, gdzie do niedawna ukrywali siĂŞ moi najwiĂŞksi wrogowie, teraz sÂą moimi jedynymi sprzymierzeĂącami... trochĂŞ siĂŞ dziwnie czuÂłem, ale przyzwyczajaÂłem.

<NMM>
Samhain szed³ spokojnie pozwalaj¹c aby lekki wiatr lekko rozwiewa³ jego w³osy, ci¹gle czu³ siê jeszcze doœÌ dziwnie po zdjêciu gipsu... noga by³a trochê dziwna, sztywna trochê, trudniej by³o siê poruszaÌ nowemu cz³onkowi Brzasku...
Jednak po chwili, niezbyt takiej krótkiej udaÂło mu siĂŞ przedrzeĂŚ przez las
<nmm>
Gaara przybyÂł do "wejÂścia" do bambusowego lasu. Nikogo w pobliÂżu nie byÂło wiĂŞc wyj¹³ z torby maskĂŞ ANBU, lecz zanim to napiÂł siĂŞ kilka Âłyków wody i wÂłoÂżyÂł swojÂą maskĂŞ. SzedÂł przez las nikogo nie spotykajÂąc. Tym lepiej dla niego. SzedÂł doœÌ wolno bo wcale mu siĂŞ nie ÂśpieszyÂło. IdÂą bambusowym lasem przez dÂłuÂższy juÂż czas z daleka ujrzaÂł siedzibĂŞ akatsuki. Wyj¹³ z torby pÂłaszcz akatsuki i zdj¹³ z siebie ten czarny w którym dotychczas wĂŞdrowaÂł. Ten zwykÂły schowaÂł do torby, a naÂłoÂżyÂł na siebie pÂłaszcz akatsuki. ZaÂłoÂżyÂł kaptur i w peÂłni zamaskowany ruszyÂł w stronĂŞ siedziby.

<NMM>
Yagu pojawi³ siê bambusowym lesie, chcia³ tu zebraÌ swoje myœli i pomedytowaÌ, w koùcu gdy znalaz³ ma³¹ polane usiad³ na œrodku niej pogr¹¿aj¹c siê we w³asnych myœlach.
Po krótkiej podróÂży znalazÂłem siĂŞ w tym dziwnym a zarazem wspaniaÂłym miejscu. PrzechadzajÂąc siĂŞ tak powoli kontem oka dostrzegÂłem ma³¹ polanĂŞ na której siedziaÂł dziwny czÂłowiek w pÂłaszczu z chmurkami i kapeluszem na gÂłowiĂŞ. Niestety przez ten kapelusz nie mogÂłem rozpoznaĂŚ czy to kobieta czy mĂŞÂżczyzna. Szczerze mówiÂąc nie zawracaÂłbym sobie nim wiĂŞcej gÂłowy ale mojÂą uwagĂŞ przykuÂł wspaniaÂły miecz który miaÂł przy sobie. Nie tracÂąc wiĂŞcej czasu zacz¹³em mu siĂŞ przyglÂądaĂŚ i po posturze ciaÂła domyÂśliÂłem siĂŞ, Âże to jest mĂŞÂżczyzna. Wiem jedno walka byÂła nieunikniona. AktywowaÂłem Raigeki No Yoroi(eletryczna zbroja) i rzuciÂłem kunaia w jego stronĂŞ. Gdy juÂż byÂł parĂŞ metrów od niego aktywowaÂłem Kawarimi No Jutsu w celu podmiany z kunaiem aby szybko znaleœÌ siĂŞ przy przeciwniku. PojawiajÂąc siĂŞ tuÂż za nim uÂżywam Ushiro Hi-Ru(kop wykonany piĂŞtÂą) i uderzenie z piĂŞty byÂł wycelowany prosto w gÂłowĂŞ co powinno go ogÂłuszyĂŚ. Atak nastĂŞpowaÂł z zaskoczenia wiĂŞc tym bardziej powinien siĂŞ powieœÌ. JeÂśli nastÂąpi wczeÂśniej jego atak za wszelkÂą cenĂŞ staram siĂŞ go unikn¹Ì uÂżywajÂąc kawarimi lub za pomocÂą stylu Gouken unikam jego ciosów.
Yagu wyczu³ chakre przybysz prawi natychmiast po u¿yciu jego techniki Elektrycznej zbroi, natychmiast wyci¹gn¹³ miecz a jego ostrze zniknê³o a pojawi³o siê 50 naoko³o niego, w tym samym momencie zdj¹³ ciê¿arki treningowe.Oceniaj¹c szybko si³ê przeciwnika z³apa³ go za nogê gdy ten chcia³ go kopn¹Ì i u¿ywaj¹c jego si³y i szybkoœci [si³y przeciwnika i szybkoœci] zablokowa³ mu nogê w konie i cisn¹³ z wielkim impetem o ziemiê.Po chwili ostrza pojawi³y siê przy gardle nieznajomego uniemo¿liwiaj¹c mu jakikolwiek ruch
-Kim jesteÂś i czego chcesz, mów albo zaraz skrĂŞcĂŞ ci kark, albo mam lepszy pomysÂł tortury bĂŞdÂą bardziej odpowiednie
powiedziaÂł Yagu lodowatym gÂłosem
WiedzÂąc, Âże jestem w sytuacji bez wyjÂścia powiedziaÂłem:
- Tylko tĂŞdy przechodziÂłem i szczerze mówiÂąc nie zwróciÂłbyÂś mojej uwagi gdyby nie Twój miecz ProszĂŞ Pana - powiedziaÂłem tak poniewaÂż z wyglÂądu mĂŞÂżczyzna byÂł starszy ode mnie.
Ostrza zniknĂŞÂły a miecz zmaterializowaÂł siĂŞ w prawej rĂŞce Yagu emanujÂąc fioletowÂą chakrÂą. Yagu lewÂą rĂŞkÂą podniósÂł chÂłopca do góry
-za próbĂŞ kradzieÂży powinienem ci obci¹Ì dÂłonie, co ty na to
powiedziaÂł Yagu z szataĂąskim uÂśmiechem po chwili dodajÂąc
-Masz talent w taijutsu moÂże by byli z ciebie kiedyÂś ludzie
SÂłyszÂąc sÂłowa nieznajomego powiedziaÂłem:
- BÂłagam tylko nie to! Tylko nie to! -
Kolejne sÂłowa mĂŞÂżczyzny przypadÂły mi do gustu oraz po krótkiej chwili odpowiedziaÂłem:
- DziĂŞkuje za te miÂłe sÂłowa. I równieÂż przepraszam za moje wczeÂśniejsze zachowanie -
WolaÂłem siĂŞ nie ruszaĂŚ poniewaÂż nie wiedziaÂłem co siĂŞ stanie.
Yagu puÂściÂł chÂłopaka, nie nie odstawiÂł na ziemie puÂściÂł tak jak go trzymaÂł wiĂŞc te parĂŞ centymetrów poleciaÂł w dóÂł, nie obchodziÂło go czy chÂłopak upadnie albo coÂś w tym rodzaju. Szybkim ruchem schowaÂł miecz do pochwy na plecach i uÂśmiechn¹³ siĂŞ diabelsko
-Masz potencjaÂł i wiem jak moÂżesz odpracowaĂŚ swój czyn, daje ci tÂą szanse tylko dlatego Âże okazaÂłeÂś choĂŚ trochĂŞ skruchy, a wiĂŞc mogĂŞ ciĂŞ szkoliĂŚ w sztukach walki ale musisz siĂŞ sÂłuchaĂŚ kaÂżdego polecenia wydanego prze zemnie
po tych sÂłowach Yagu spojrzaÂł na chwile na niebo