Mroczny las

Wchodząc do tego lasu lepiej niech, każdy będzie czujny, gdyż wszędzie czycha niebezpieczeństwo i dziwne stworzenia ...

***

Chociaż z daleka może wydawać się, że oto mamy przed sobą w końcu normalny las, przy bliższym poznaniu szybko można zmienić zdanie. Chociaż wygląda na jedynie "liźnięty" płomieniami, to w istocie drzewa są wypalonymi skorupami, zwęglonymi pod wpływem wysokiej temperatury. Ziemia jest doszczętnie wypalona, pod stopami rozpadają się spalone szczątki, wśród których bez trudu można rozpoznać zarówno zwierzęce, jak i niepokojąco ludzkie. Miejsce ponure jest nawet w dzień i podobieństwo do siebie poszczególnych części lasu ułatwia zagubienie się w nim. Zmrok przynosi masę podejrzanych odgłosów, bo chociaż miejsce wygląda na wymarłe, pod osłoną nocy budzi się do przerażającego życia.

---

Szła powoli, wpatrzona w ziemię.
Tego własnie potrzebowała. Chwili spokoju i wytchnienia.. Kiedy było już ciemno usiadła na trawie. Zaczęła wpatrywać się w niebo, rozmyslajac.
Och.. żyję tak sobie, bez celu.. Nic nie osiągnęłam.. Chyba pora to zmienić. - pomyślała.

Dodane po 4 godzinach 41 minutach:

Wstała i rozejrzała się. Czuła się już lepiej, wiec postanowiła opuścić to miejsce. Samotność jednak może doskwierać - pomyślała.
Szli sobie z Sakamae przez to Zadupie.

[nmm]
SzÂła dalej za Kei'em z zaÂłoÂżonymi rĂŞkami, lustrujÂąc wzrokiem otoczenie.. xp

/nmm/

---

*Idzie powolnym krokiem przez las. Zatrzymuje siĂŞ, wpatruje siĂŞ w gwiazdy i idzie dalej..* [nmm]
Idê w kierunku wyjœÌia z lasu.<NMM>
B³¹dze po lesie.UsÂłyszaÂłem jakies szelesty.Rzucilem tam kunaiem.To byÂła wiewiórka.PrzestraszyÂła siĂŞ i gdzies pobiegÂła.RobiÂło siĂŞ ciemno.ZrobiÂłem ognisko.Grzalem sie przed ogniskiem.WyciagÂłem sake i zacz¹³em sobie popijaĂŚ.

Dodane po 6 minutach:

ZgasiÂłem ognisko i wyszedÂłem z lasu.

[nmm]
IdĂŞ w kierunku wyjÂścia.
<NMM>
przelatuje sprintem <nmm>
biegÂła dalej przez las *nmm*
biegÂł za konan nmm
PrzeszedÂł przez las. <nmm>
SzÂła bardzo szybkim krokiem, ciÂągnÂąc za sobÂą Yanagiego. OtaczajÂący ich las irytowaÂł Ayano. KojarzyÂł siĂŞ jej z rodzimÂą wioskÂą, a to akurat ostatnie miejsce, które chciaÂłaby wspominaĂŚ. I w dodatku byÂło tu tak wilgotno. WestchnĂŞÂła ciĂŞÂżko. Wci¹¿ nie patrzyÂła na Yanagiego. ZdaÂła sobie sprawĂŞ, Âże sÂą juÂż blisko kryjówki AKatsuki. "Teraz juÂż nie ma odwrotu" - pomyÂślaÂła. ON musi z niÂą pójœÌ. I niewaÂżne, czy mu siĂŞ to podoba. I tak juÂż go zmusiÂła... CiÂągnie go za sobÂą, nie pozwalajÂąc mu na odwrót. Czy on jÂą znienawidzi? To teÂż byÂło niewaÂżne. Zabiera go do siedziby AKa, a tam wszyscy muszÂą jej sÂłuchaĂŚ. SzÂła dalej, chcÂąc znaleŸÌ siĂŞ, jak najszybciej w miejscu, które wzglĂŞdnie mogÂła nazwaĂŚ "domem". <nmm>
brakowaÂło jej Saia - tyle mogÂła stwierdziĂŚ spacerujÂąc samotnie po mrocznym lesie

odgarnê³a w³osy z twarzy i uœmiechnê³a siê na myœl, co by mog³a zrobiÌ, gdyby Sai nie szed³ na te g³upi¹ misjê, jednak zaraz ten uœmiech zblad³ i znikn¹³ zupe³ni, gdy¿ marzenie to nie fakty

<NMM>
SzÂłem przez las uwarzajÂąc na dzikie zwierzĂŞta i puÂłabki
<NMM>
Âślady prowadzÂą przez mroczny las do lasu bambusowego
widzac do kad prowadza slady udaje sie do lasu bambusowego

Dodane po 1 godzinach 29 minutach:

Wracam spowrotem z miecze i sztyletem w plecaku
(NMM)
BiegÂła przez mroczny las
[nmm]
nastepny klon czeka tu wten sposub nie bedzie mogla uciec nigdzie
-KurczĂŞ gdzie moÂże byĂŚ Lee-HM! szÂła
[nmm]
Hidan szedÂł caÂły czas za Hm nudziÂło mu siĂŞ lekko... xP
HM! szÂła wÂściekÂła.
[nmm]
SzedÂł... <zt>
Shi zatrzymala sie w lesie. Zeby klony i Amidamaruu ogli za nia nadazyc.
odwrocila sie zeby przedstawic swoj plan.
- Sluchaj.. mam taki plan. Najpierw wyslemy do wyiennikow mojego klona. My bedziemy czekac w ukryciu.
Nastepnie za pomoca Henge no justu. jedno z naszych klonow zamieni sie w Haku, wyslemy kolejne dwa klony.. Umiesz Kage bushin no jutsu?
to wyslalibysmy nastepne dwa Twoje klony.
Jesli spelni nasze warunki, wypuszcze Haku z klatki, zrozumiales?
tak...powiedz tylko kiedy mam siĂŞ sklonowaĂŚ-powiedziaÂł
PojawiÂła siĂŞ w lesie zmierzajÂąc Âśladami czÂłonków Akatsuki których rozpoznaÂła...
"Co oni kombinujÂą" - powiedziaÂła do siebie w myÂślach skrywajÂąc siĂŞ za drzewami.
Shi stworzyla kolejnego klona.
Klon poszedl.
Mozesz juz zaczac sie klonowac i transformacje.
Pojawiam siĂŞ za Miharu.
-Nie uciakaj mi.Nie wybaczyÂłbym sobie jakbyÂś zgineÂła-powiedziaÂłem cicho
- Spokojnie...obserwacja jeszcze nikogo nie zabiÂła - powiedziaÂła cicho i dalej uwaÂżnie patrzyÂła na poczynania czÂłonków Aka
Shi wyczula obca krew. Jednak nic nie mowia. Amidamaruu jest nowym czlonkiem Aka. Moglby sie przestarszyc xP
- no juz. nie zwlekaj Amidamaruu
Kage Bunshin no jutsu-nagle pojawiÂły siĂŞ dwa klony-sÂłuchaj klonie...zmieĂą siĂŞ w haku-oki-odpowiedziaÂł jeden z klonów i przetransformowaÂł siĂŞ w Haku na Âżyczenie-no to sÂłuchajcie dogoĂącie klony Shi..a jak narazie imitacjo haku zwi¹¿emy ciebie i siĂŞ nie poÂłapiÂą...dawaĂŚ-powiedziaÂł do klonów
-Musisz uwarzaĂŚ na siebie.PamiĂŞtaj jak dojdzie do starcia to ty uciakaj-powiedziaÂłem cicho.
- Mowy nie ma...nie przepuszczĂŞ takiej okazji...- powiedziaÂła z determinacjÂą
- ChcÂą podrzuciĂŚ faÂłszywego Haku...A to Âłajzy - wyraziÂła siĂŞ niezrĂŞcznie szeptem...PatrzyÂła na Shi która jÂą lekko zaniepokoiÂła
-Gaiden ma sharingan.Nie da siĂŞ tak Âłatwo wykoÂłowaĂŚ.-powiedziaÂłem i zÂłapaÂłem jÂą za rĂŞkĂŞ-a po za tym jest jednym z najsilniejszych shinobi na Âświecie.doruwnuje moim umiejĂŞtnoÂściom-powiedziaÂłem cicho
chwilĂŞ pomyÂślaÂł-kurcze...jeÂśli odbiorcÂą jest Gaiden...to siĂŞ skapnie,bo ma sharingana!-powiedziaÂł do niej
SpojrzaÂła na dÂłoĂą Zabuzy trzymajÂącÂą jej wÂłasnÂą - Yyyy...nie chcĂŞ byĂŚ niemmiÂła , ale czemu mnie trzymasz za rĂŞkĂŞ? - spytaÂła z dziwnÂą minkÂą
Shi wyszczerzyla kly. Jej wzrok byl pelen rzadny krwi..
- Glodna jestem - mruknela - ale teraz napilabym sie czegos..
powiedziala glosno. Wyczula, jak jednej z postaci krew zaczela szybciej
plynac zylami.
ZwróciÂła wzrok na Shi
Czuje nasz¹ obecnoœÌ...w ka¿dym razie coœ nie gra... - pomyœla³a , wygl¹da³o na to ¿e w ka¿dej chwili mo¿e dojœÌ do walki
-Chcê Ciê zatrzymaÌ i tyle.Jak teraz wyjdziesz to morzesz zgin¹Ì-powiedzia³em cicho.
- BÂądÂź czujny...- powiedziaÂła do niego obserwujÂąc Shi.
-Jestem caÂły czas-powiedziaÂłem
skinê³a g³ow¹ po czym wci¹¿ czujnie obserwowa³a Shi , by³o w jej zachowaniu coœ dziwnego.

---------------------
MuszĂŞ spadaĂŚ , bĂŞdĂŞ póÂźniej wiĂŞc mam nadziejĂŞ Âże wiele siĂŞ nie zmieni...<nmm>
PoszedÂłem dalej <nmm>
- WyglÂąda na to Âże caÂła akcja za szybko siĂŞ przetoczyÂła...Mizukage jest bezpieczny , wiĂŞc moÂżemy wracaĂŚ. - powiedziaÂła po czym zniknĂŞÂła <nmm>
Szed³em szybkim krokiem przez las. Nagle poczu³em skurcz w ¿o³¹dku. "Heh chyba pora coœ zjeœÌ" pomyœla³em i zacz¹³em zbieraÌ drewno. Po chwili uda³o mi siê rozpaliÌ ognisko. Zacz¹³em gotowaÌ ry¿.

Dodane po 9 minutach:

Kiedy ugotowa³em ry¿, starannie zagasi³em ognisko po czym zacz¹³em jeœÌ.

Dodane po 25 minutach:

Kiedy tylko skoùczy³em jeœÌ, uda³em siê w dalsz¹ drogê. [NMM]
Wci¹¿ majÂąc w pamiĂŞci krzyki palÂącej siĂŞ Âżywcem rodziny szÂła zadowolona z siebie dumnym krokiem. Co chwila odgarniaÂła opadajÂące na twarz biaÂłe kosmyki wÂłosów. WiedziaÂła, Âże jak tylko wyjdzie z tej ciemnoty, to ujrzy zarys bambusowego lasy, który otaczaÂł jej kochanÂą siedzibĂŞ AKatsuki. Pocieszona tÂą myÂślÂą przyspieszyÂła kroku.
<nmm>
Pojawi³a siê w ciemnym lesie , wci¹¿ czu³a siê dziwnie...jakby coœ w niej siedzia³o i obci¹¿a³o coraz bardziej jej chakrê , duszê...
I ta dziewczyna...dlaczego wydaje mi siĂŞ Âże jÂą...Âże jÂą znam... - powiedziaÂła do siebie w myÂślach , wskoczyÂła na jeden z najwyÂższych konarów na jednym z drzew. Gdy tak siedziaÂła , chwyciÂła ubranie w miejscu swojego serca i mocno ÂścisnĂŞÂła tkaninĂŞ...
Dlaczego...czujĂŞ taki...ciĂŞÂżar - pzeciÂągajÂące siĂŞ zdanie tkwiÂło w jej gÂłowie.

Dodane po 3 godzinach 12 minutach:

Po tak dÂługim czasie siedzenia w jednym miejscu postanowiÂła siĂŞ stÂąd ruszyĂŚ do Oto...aby siĂŞ rozerwaĂŚ <nmm>
PrzechodzÂąc upada i naglĂŞ mdleje.Po godzinie jest na koĂącu lasu i nic nie pamiĂŞta.OglÂąda siĂŞ za siebie i widzi poÂłamane drzewa i pozabijanych ludzi.
-ZaczĂŞÂło siĂŞ-powiedziaÂł sam do siebie
ÂŻÂądza krwi powoli przejmujĂŞ wÂładzĂŞ nad jego ciaÂłem.
PoszedÂł dalej.
(NMM)
To musiaÂł byĂŚ kiedyÂś piĂŞkny las.
Patrzy³a na pozosta³oœci spalonego lasu. Przez chwilê rozwa¿a³a tê smutn¹ prawdê a¿ zdecydowa³a zapomniec o tym i pujœÌ dalej.
NMM
Idzie przez las...

<NMM>
Idê czujnie przez las nie zwa¿am na œwie¿ê œlady krwi.
(NMM)
Ide przez las...

<NMM>
BiegnĂŞ przez las. W pewnym momencie zdejmujĂŞ miecz z pleców i wyskakujĂŞ w górĂŞ. Obracam siĂŞ w powietrzu i tnĂŞ równo po drzewie odbijam siĂŞ od ssuwajÂącej korony drzewa i wyskakujĂŞ w górĂŞ. Shiwasen pĂŞdziÂł od poczÂątku po koronach drzew.
PrzeszedÂłem przez spalony las. [NMM]
idzie przez las ..NMM
Powolnym krokiem wszedÂł do mrocznego lasu. ByÂł doœÌ zmĂŞczony podró¿¹, wiĂŞc usiadÂł pod drzewem. Nie czuÂł juÂż bólu w Âżebrach, najwyraÂźniej lekarstwo, które dostaÂł od Kabuto podziaÂłaÂło.
"MoÂże tutaj nikt mnie nie znajdzie. Tylko po jakie licho jestem potrzebny Sunie?" PomyÂślaÂł.
SiedziaÂłeÂś tak na drzewie odpoczywajÂąc gdy nagle usÂłyszaÂłeÂś szelest krzaków gdzieÂś pod tobÂą. Odrazu zwróciÂłeÂś swój wzrok w tamtÂą strone i ujrzaÂłeÂś jak z za krzaków wyÂłania siĂŞ grupka ludzi a dok³¹dnie jest ich szeœÌ. Trójka z nich wyglÂąda na pospolitych ninja-bandytów (majÂą na sobie ciemnobrÂązowy strój, zakrytÂą twarz i sztylety przy boku), dwóch z nich to wielgaÂśni goÂście niepasujÂący do towarzysów tak samo jak dziwny niski profesorek idÂący miĂŞdzy nimi. MówiÂą o czym jednak siedzÂąc tutaj nie jesteÂś w stanie nic dokÂładnie usÂłyszeĂŚ.
PatrzÂąc tak na tych goÂści, Bitsunen postanowiÂł podejœÌ trochĂŞ bliÂżej i podsÂłuchaĂŚ ich rozmowĂŞ. UÂżyÂł Shunshin no Jutsu, Âżeby ukryĂŚ siĂŞ za drzewem, które staÂło bliÂżej wrogich ninja i pozostaĂŚ przy tym niezauwaÂżonym.
"Co to za goÂście?" PomyÂślaÂł.
ZeszÂłeÂś na dóÂł do grupki ludzi którzy nie zauwaÂżyli ciebie ani nie usÂłyszeli. StaÂłeÂś niedaleko nich. MoÂżesz teraz lepiej siĂŞ przyjrzeĂŚ juÂż trochĂŞ postaÂżaÂłemu dziadkowi o siwych doœÌ krótko ÂściĂŞtych sterczÂących wÂłosach. rteraz poczuÂłeÂś od niego woĂą spalenizny.
- To co robimy z t¹ dziewczyn¹ ?! - krzykn¹³ jeden si³acz
- Powinnyiœmy j¹ zostawiÌ bo ten cholerny kupiec pobieg³ pewnie op pomoc wiêc wrazie czego mamy ochronê a teraz czas znaleŸÌ nastêpny cel - powiedzia³ zdenerwowany dziadek po czym uda³ sie szypszym krokiem do jednego z wyjœÌ z lasu jednak jeszcze nawet nie doszli do drogi. Reszta siê pos³ucha³a i uda³a z profesorkiem bo na takiego wygl¹da³ w tym swoim brudnym od sadzy fartuszku.
- 100 = 2370 czakry za jutsu które uÂżyÂłeÂś

Jako, Âże Bitsunen miaÂł dziÂś dobry humor, postanowiÂł pobawiĂŚ siĂŞ trochĂŞ z bandytami. Na poczÂątek, Âżeby bandyci nie mogli niczego zobaczyĂŚ uÂżyÂł Kirigakure no Jutsu*. Gdy las spowiÂła juÂż gĂŞsta mgÂła, wykonaÂł Utsusemi no Jutsu**.
- Ani kroku dalej. - PowiedziaÂł. Bandyci usÂłyszeli jego gÂłos ze wszystkich stron.

*Ukrycie we mgle.
**GÂłos osoby, która uÂżyÂła techniki dochodzi ze wszystkich stron.
Wszyscy zrobili siĂŞ zdezorientowani widzÂąc mgÂłe która pojawi³¹ siĂŞ z nikÂąd. Ninja jednak szybko oprzytomnieli i ustawili siĂŞ tworzÂąc twójkÂąt. Jeden staÂł odwrucony do ciebie twarzÂą dwaj zaÂś bokiem. Wyjeli sztylety za pasu i przygotowali siĂŞ do walki. Profesorek zrobiÂł przeraÂżonÂą mine i pod eskortÂą miĂŞÂśniaków zaczeli szybko iœÌ w strone wyjÂścia z lasu. Ninja który byÂł przed tobÂą i wyglÂąda na ich dowudÂźe zrobiÂł kilka pieczĂŞci i przygotowaÂł siĂŞ do obrony.

"Ciekawe jak oni chcÂą walczyĂŚ ze mnÂą w tej mgle?" PomyÂślaÂł.
WyciÂągn¹³ z kieszeni trzy zatrute senbony. WiedziaÂł mniej wiĂŞcej gdzie bandyci powinni oni staĂŚ. RzuciÂł po jednym w kaÂżdego z trzech bandytów. CelowaÂł na wysokoœÌ brzucha. IgÂły byÂły niemal nie do zauwaÂżenia w gĂŞstej mgle.
"JeÂśli trafiĂŞ, bĂŞdĂŞ miaÂł ich na jakiÂś czas z gÂłowy."
Po chwili twoje denbu wbiÂły siĂŞ doœÌ g³êboko w dreniwniane klocki a ninja z którymi walczyÂłeÂś znikli jednak przy uÂżyciu jakiegoÂś jutsu Fuuton(nie wiesz gdyÂż nie sÂłyszaÂłeÂś go) rozwiali twojÂą mg³ê. JEdnak duÂża czêœÌ wodnyc oparów przenios³¹ siĂŞ gdzieÂś bardziej na bok i zobaczyÂłeÂś jednego z ninja który jeszcze ciĂŞ nie dostrzegÂł. Straci³êœ takÂże z oczu goryli z profesorkiem. Najwidoczniej sÂą bandytami ale takÂże Âświetnymi ninjami.
Bitsunen wyskoczyÂł z ukrycia i wzi¹³ do rĂŞki jeszcze jeden ze swoich zatrutych senbonów. PobiegÂł prosto na bandytĂŞ, którego przed chwilÂą dostrzegÂł. LiczÂąc na to, Âże bandyta nie zd¹¿y zareagowaĂŚ, spróbowaÂł wbiĂŚ mu zatrutÂą ig³ê w ramiĂŞ.
"JuÂż po tobie." PomyÂślaÂł.
Napatnik ciĂŞ nie zobaczyÂł. Dopiero teraz zobaczyÂłeÂś Âże ma jest on klonem gdyÂż znikn¹³ po twoim ciosie senbo. Ty zaÂś przez jakiÂś niewiadomy wybuch przeleciaÂłeÂś duÂży kawaÂłek i troche zostaÂłeÂś porabiony w prawe ramie. Teraz ujrzaÂłeÂś ninja który kucaÂł ukryty w liÂściach drzew. Ma w jednej rĂŞce trzy a w drugiej dwa kunaje z karteczkami. MĂŞÂżczyzna zeskoczyÂł z miejsca ukrycia i zacz¹³ biec w twojÂą strone przygotowany do rzutu swym ostrzem. Jednak gdzie jest reszta ?!
Bitsunen ponownie uÂżyÂł Shunshin no Jutsu, Âżeby znaleŸÌ siĂŞ za biegnÂącym w jego stronĂŞ ninjÂą. LewÂą rĂŞkÂą wyciÂągn¹³ z kieszeni kartĂŞ wybuchowÂą i przyczepiÂł jÂą bandycie do pleców. NastĂŞpnie wbiegÂł na jakieÂś drzewo i przy pomocy chakry zdetonowaÂł swojÂą kartĂŞ.
"Nie uwierzĂŞ jeÂśli on to przeÂżyje." PomyÂślaÂł.
MĂŞÂżczyzna padÂł na ziemie a raczej jego czĂŞÂści poniewaÂż uÂżywajÂąc aktywaMĂŞÂżczyzna padÂł na ziemie a raczej jego czĂŞÂści poniewaÂż uÂżywajÂąc swojej wybuchowej kartki uruchomiÂłeÂś takÂże te które miaÂł na kunaiach. ByÂł to piĂŞkny spektakl wybuchowy. Ty jednak nie miaÂłeÂś czasu na podziwianie tego gdyÂż jeden z ninja zwiÂązaÂł ciĂŞ za pomocÂą ÂłaĂącucha. Inny zaÂś zacz¹³ robiĂŚ pieczĂŞcie by zaatakowaĂŚ bezbronnÂą osobe (czyli ciebie)
Sytuacja byÂła doœÌ gÂłupia, lecz Bitsunen sam sobie na to zasÂłuÂżyÂł bĂŞdÂąc nieostroÂżnym. SzukaÂł czegoÂś, z czym mógÂłby siĂŞ zamieniĂŚ. DostrzegÂł gdzieÂś na ziemi drewnianÂą kÂłodĂŞ, jednak uznaÂł, Âże bardziej spektakularne bĂŞdzie zamienienie siĂŞ miejscami z gÂłowÂą bandyty, którego przed kilkoma sekundami zabiÂł. Gdy wrogi ninja skÂładaÂł ostatniÂą pieczĂŞĂŚ, Bitsunen wykonaÂł Kawarimi no Jutsu liczÂąc na to, Âże zd¹¿y zanim przeciwnik go dobije.
W ostatniej chwili uciec. Wrogi ninja uÂżyÂł Goukakyuu no Jutsu i spaliÂł to z czym siĂŞ zamieniÂłeÂś miejscem. Zaczeli przyglÂądaĂŚ siĂŞ ciaÂłu które Âładnie siĂŞ paliÂło. Teraz dopiero zobaczyÂłeÂś Âże ÂłaĂącuch który trzymaÂł ninja bÂłyszczyÂł siĂŞ lekkim biaÂłym ÂświatÂłem ... JesteÂś chwilowo bezpieczny a dwujka przeciwników stoji zajĂŞta oglÂądaniem "ogniska"
Bitsunen nie chciaÂł juÂż niczego ryzykowaĂŚ. Wzi¹³ do lewej rĂŞki dwa kunaie. ByÂły do nich doczepione dwie karty wybuchowe. RzuciÂł nimi miĂŞdzy bandytów. Nie chciaÂł ich trafiĂŚ. Gdy noÂże byÂły dokÂładnie miĂŞdzy nimi, zdetonowaÂł karty.
"Mam nadziejĂŞ, Âże chociaÂż jeden przeÂżyje. ChciaÂłbym siĂŞ dowiedzieĂŚ kim byli pozostali dwaj goÂście." PomyÂślaÂł.
Odskoczyli równo jednak kunai byÂł doœÌ blisko ninja od jutsu Katon. ZostaÂł troche poturbowany jednak nie poddaÂł siĂŞ i wstaÂł z zakrwawionÂą nogÂą. Zacz¹³ przygotowywaĂŚ pieczĂŞcie i wypowiedziaÂł "Housenka" i wystrzeliÂł w twojÂą strone cztery ogniste kule lecÂące z du¿¹ szybkoÂściÂą na ciebie. JEgo przyjaciel jednak nie atakowaÂł a uÂżyÂł jakiegoÂś nieznajomego ci jutsu i z ÂłaĂącucha stworzyÂł miecz
Bitsunen bardzo szybko odskoczyÂł w bok upadajÂąc na ziemiĂŞ. LiczyÂł, Âże w ten sposób uniknie Jutsu przeciwnika. PodniósÂł siĂŞ i rzuciÂł po jednym kunaiu w kaÂżdego z przeciwników starajÂąc siĂŞ zdobyĂŚ trochĂŞ czasu.

//BĂŞdĂŞ okoÂło 20.45. MoÂże wczeÂśniej//
Sprytnie omineÂłeÂś ciosów swego przeciwnika jednak w bok trafiÂło ciĂŞ ostrze shurikena ale niejest to straszne obraÂżenie. MĂŞÂżczyzna rzuciÂł kunaiem w tego który leciaÂł w jego stronĂŞ. Jego towarzysz oskoczyÂł od lecÂącego ostrza i wbiÂł w ziemie swój ÂłaĂącuchowy miecz ... wbiÂł go g³êboko.
"Koniec zabawy." PomyÂślaÂł Bitsunen. ZÂłoÂżyÂł rĂŞce i skupiÂł chakrĂŞ.
- Kanashibari no Jutsu*! - PowiedziaÂł. Efektem tego powinno byĂŚ natychmiastowe sparaliÂżowanie obu bandytów. Teraz mogli juÂż tylko patrzeĂŚ jaki wykona ruch.

*Technika paraliÂżu.
Obydwaj nijna staneli nieruchomo. Tylko patrzyli siĂŞ swymi oczami na ciebie z przeraÂżeniem ... nie tylko ten od jutsu katon baÂł siĂŞ tego co zaraz zrobisz. Jednak jego spojrzenie miaÂło swój powód. Z pod ziemi bardzo szybko wyszedÂł ÂłaĂącuch z miecza spokojnego Shinobi. Metalowa broĂą bytÂła niewyobraÂżalnie dÂługa i obwine³¹ siĂŞ wokóÂł twojego cia³¹ niepozwalajÂąc siĂŞ w jaki kolwiek sposób wydostaĂŚ. UsÂłszaÂłeÂś powolne jÂąkanie siĂŞ jednego z przeciwników.
- Nie po ... potrz ... buje cia ... Âła do ... kon ... tro ...li ... mego ...Kekkei Genkai. ZauwaÂżyÂłeÂś Âże przez swe jutsu monco go zmĂŞczyÂłeÂś.
Bitsunen natychmiast wykonaÂł Kawarimi no Jutsu zamieniajÂąc siĂŞ miejscami z kÂłodÂą, w którÂą trafiÂł senbonami. MusiaÂł dziaÂłaĂŚ bardzo szybko. RozÂłoÂżyÂł i wyrzuciÂł w powietrze swojÂą bambusowÂą parasolkĂŞ. ZaczĂŞÂła ona wirowaĂŚ i wyleciaÂło z niej 25 igieÂł.
- Jouro Senbon! - PowiedziaÂł skÂładajÂąc dÂłonie.
Wszystkie igÂły skierowaÂły siĂŞ w stronĂŞ tego bandyty, który przed chwilÂą siĂŞ odezwaÂł.
"To juÂż twój koniec." PomyÂślaÂł.
Znów jak zawsze zaskoczyÂłeÂś neico swego przeciwnika jednak juÂż wczeÂśniej zauwaÂżyÂłeÂś Âże jest silny. Twoje senbo udeÂżyÂły w stalowÂą tarczĂŞ zrobionÂą z ÂłaĂącucha który wczeÂśniej z wielkÂą przĂŞdkoÂściÂą wróciÂł do wÂłaÂściciela chroniac go przed atakiem zatrutych igieÂłek. UjrzaÂłeÂś zdenerwowany wzrok mĂŞÂżczyzny chyba siĂŞ rozgniewaÂł na ciebie. Jednak twój przeciwnik niczego nie zrobiÂł.
Bitsunen wiedzia³, ¿e gdy jego technika przestanie dzia³aÌ, bêdzie mia³ problem, jeœli obydwaj bandyci wyjd¹ z tego ca³o. Wyci¹gn¹³ z kieszeni szeœÌ no¿y kunai. Trzema rzuci³ w ninja od kuli ognia, trzema rzuci³ w bandytê z dziwn¹ broni¹.
Ninja od jutsu ognia zostaÂł trafiony i to doœÌ mocno przez co jego ciaÂło padÂło z gÂłoÂśnym trzaskiem na ziemie. Wiesz Âże i tak umrze z wykrwawienia a nie ma juÂż wiĂŞcej siÂł na walkĂŞ. JEdnak nadzwyczajny shinobi znów przyuÂżyciu ÂłaĂącucha odrzuciÂł kunaje na bok jakby udeÂżyÂł biczem. Teraz zobaczyÂłeÂś Âże rusza siĂŞ swobodnie jednak odziwo ciĂŞ nie zaatakowaÂł
- Powinienem ciê zabijaÌ powoli w mêczarniach ale ja bêde ³askawy i zaproponuje ci przy³¹czenie siê do nas - te s³owa ca³kowicie ciê zaskoczy³y.
- Przy³¹czyĂŚ siĂŞ do was mówisz? - PowiedziaÂł lekko zaskoczony. GÂłos Bitsunena nadal byÂł jednak opanowany. - A tak w ogóle to czym siĂŞ zajmujecie?
-JesteÂśmy byÂłymi ninja i wÂłaÂśnie zabiÂłeÂś mojÂą grupe ale takÂże pracuje dla doktora Anshutshu który zajmuje siĂŞ tworzeniem maszyn bojowych jednak potrzebuje takÂże dochodów które zdobywa przez napadanie na róÂżnych kupców. DuÂżo pÂłaci a do tego stworzyÂł juÂż wiele niezwykÂłych konstrukcji. Mam zamiar póÂźniej zÂłapaĂŚ doktorka i prze¹Ì jego sprzĂŞt a póÂźniej zaj¹Ì siĂŞ podbijaniem jakiÂś wiosek
- Ci dwaj goryle... To jego ochrona? - SpytaÂł.
Po gÂłowie chodziÂły Bitsunenowi jednak zupeÂłnie inne myÂśli. ChciaÂł zdobyĂŚ trochĂŞ czasu, Âżeby móc siĂŞ zastanowiĂŚ. KiedyÂś miaÂł podobny cel. Nie chciaÂł jednak podbijaĂŚ wiosek. ChciaÂł zniszczyĂŚ jednÂą z nich. Nadal chce...
-Tak to jego ochona a do tego jest bardzo silna jednakÂż nie równa siĂŞ z naszymi umiejĂŞtnoÂściami ... bardziej baÂł bym siĂŞ jego dzieciaka którego naszczĂŞÂście narazie nie ma. Mogli byÂśmy jak najszybciej zabiĂŚ tego dziadka i zdobyĂŚ jego sprzĂŞt tyle Âże koĂączy wÂłaÂśnie nowy wynalazek. - mĂŞÂżczyzna spojrzaÂł na swój ÂłaĂącuch i ujrzaÂł na nim napis ... - mogli byÂśmy najpierw zniszczyĂŚ pewnÂą wioskĂŞ - wyszeptaÂł doœÌ gÂłoÂśno byÂś usÂłyszaÂł jego gÂłos
- Ochronê pewnie da siê szybko za³atwiÌ jeœli zaatakujemy z zaskoczenia. Pewnie wci¹¿ twierdz¹, ¿e jesteœ po ich stronie.
Bitsunen udawaÂł, Âże nie usÂłyszaÂł nic o wiosce. Doskonale wiedziaÂł, Âże ich dwóch nie wystarczy by jÂą zniszczyĂŚ. Po chwili znów siĂŞ odezwaÂł:
- PomogĂŞ Ci dorwaĂŚ tego dziadka.
-Oni nie sÂą dla mnie najmniejszym problemem ale jest taka jedna sprawa którÂą musisz zaÂłatwiĂŚ. Musze mieĂŚ sojuszników a kto bĂŞdzie lepszym sojusznikiem jak nie Orochmaru. Czy udaÂł byÂś siĂŞ do niego w tej sprawie ?
- Orochimaru juÂż jest moim sojusznikiem. - PowiedziaÂł powoli. - MyÂślĂŞ, Âże zgodzi siĂŞ byĂŚ teÂż twoim. Ja jednak nie mogĂŞ bezpoÂśrednio zaatakowaĂŚ teraz innych wiosek. Tak siĂŞ skÂłada, Âże jestem Kage jednej z nich. MogĂŞ najwyÂżej zaÂłatwiĂŚ Ci spotkanie z Orochimaru.
- Czy ja dobrze usÂłyszaÂłem twoje sÂłowa ?! - powiedziaÂł lekko zdenerwowany po czym zmieniÂł ton na ten zwykÂły lekko radosny a zarazem bardzo powaÂżny - MuszĂŞ siĂŞ z nim spotkaĂŚ lecz tutaj w doline gdyÂż doktorek siĂŞ zdziwi jeÂśli znikne na jakiÂś czas.
- W takim razie poczekaj tutaj. - PowiedziaÂł uÂśmiechajÂąc siĂŞ. - Nie wiem kiedy uda mi siĂŞ go tutaj sprowadziĂŚ ani czy uda mi siĂŞ w ogóle go tu przyprowadziĂŚ. Poczekaj tu w kaÂżdym razie. JeÂśli Orochimaru odmówi, powiem Ci o tym.
Po tych sÂłowach odwróciÂł siĂŞ i poszedÂł w stronĂŞ Oto. <nmm>

//No i to zaleÂży teÂż od tego czy Oro bĂŞdzie na forum.//
Przyszed³em tu aby zobaczyÌ ten las. Daleko w g³¹b siê niezapuszcza³em wiê chodzi³em przy jego granicy. DoœÌ szaybko z tamt¹d podzed³em bo to nieby³o przyjemne miejsce.
przyszÂłem tu by zobaczyĂŚten las nawet fajny
SzedÂł szybko wycinajÂąc sobie ChakrÂą drogĂŞ.
[NMM]
Ide przed siebie co ja robie przeciez ledwo chodze zabija mnie!Pomyslalem nagle zaczolem wracac robilo sie juz ciemno.Co ja teraz zrobie???Nie moge znalesc drogi.HMMMMMMMM najwyrazniej musze kogos znalesc.

Dodane po 4 minutach:

Nagle widze jakiegos starca podchodze do niego i pytam go czy zaprowadzi mnie do wioski a on odpowiada.Tak zaprowadze tylko znajde zaklecie z mojej ksiegi.Po chwili gdy juz ja wziol rzucil zaklecie na droge i pochwili rzucil czar na droge.Kazal mi isc nia wiec szedlem.Zapytalem czy nioechce isc ze mna powiedzial ze nie a ja go zapytalem czemu.I zniknol zdziwiony wyszedlem z tego lasu.<NMM>
Ryofu dzisiejszego wieczoru postanowiÂła przejœÌ siĂŞ po lesie. Zbyt dÂługo nie odwiedzaÂła swoich rodzinny stron, nawet jak na niÂą samÂą. PrzemierzajÂąc las pokryty ciemnoÂściÂą wreszcie siĂŞ zatrzymaÂła by móc oprzeĂŚ siĂŞ o pieĂą jednego z dĂŞbów.
Przechodzi³ przez las znudzony. Po pewnym czasie zauwa¿y³ jak¹œ dziewczyne. Nie podchodzi³ do niej tylko z daleka j¹ obserwowa³.
Szybko, acz spokojnie zadarÂła gÂłowĂŞ do góry. UwielbiaÂła oglÂądaĂŚ niebo. Tak samo jak chodziĂŚ po nocach, czy szkoliĂŚ siĂŞ w walce. UÂśmiech Ryofu byÂł zaledwie cieniem prawdziwego uÂśmiechu. Mimo wszystko miaÂła doœÌ dobry humor jak na swój aktualny stan psychiczny.
OparÂł sie o drzewo i przeniósÂł znudzony wzrok na niebo. ZamyÂśliÂł siĂŞ.
- Hm ? - PrzeniosÂła wzrok na nieznajomego chÂłopaka. No tak byÂła rzeczywiÂście Âświetnym shinobi skoro dopiero teraz go zauwaÂżyÂła, a jak. OdetchnĂŞÂła cicho, krĂŞcÂąc gÂłowÂą niezadowolona. Za bardzo jestem rozkojarzona, pomyÂślaÂła.
ZauwaÂżyÂł kÂątem oka, Âże dziewczyna siĂŞ na niego patrzy. Nadal siĂŞ nie odzywaÂł.
WywróciÂła teatralnie oczami. SplotÂła dÂłonie na swoim biuÂście przenoszÂąc ponownie wzrok na niebo. Nie miaÂła zamiaru dzisiaj sie z nikim kÂłóciĂŚ. Skoro miaÂła jako taki humor, trzeba byÂło go utrzymaĂŚ na jak najlepszym 'poziomie'.
Nie chcÂąc utrzymywaĂŚ strasznie nudnej ciszy postanowiÂł siĂŞ przywitaĂŚ. - Hej.. MoÂżna wiedzieĂŚ jak masz na imie ?
IdĂŞ se lasem palÂąc papierosa
Znów uniosÂła wzrok na owego nieznajomego. wysoki, chudzielec o jasnych wÂłosach. - A moÂżna wiedzieĂŚ, do czego Ci to imiĂŞ potrzebne ? - SpytaÂła cicho uÂśmiechajÂąc siĂŞ zaczepnie.
- ÂŻeby wiedzieĂŚ, jak siĂŞ do Ciebie zwracaĂŚ, oczywiÂście. - PowiedziaÂł ze zÂłoÂśliwym uÂśmiechem do dziewczyny i spojrzaÂł na przybyÂłego.
IdÂąc lasem zauwaÂżam 2 ludzi.PodchodzĂŞ do nich
-Yo!-powiedzia³em i zaci¹gn¹³em sie skrêtem
Widocznie dzisiejszego wieczoru mia³a szczêœcie do mêskiego towarzystwa. Jeden wy¿szy od drugiego. Odetchnê³a g³êboko odgarniaj¹c d³ugie, br¹zowe w³osy teatralnym ruchem rêki. - Ryofu. - Odpar³a wreszcie odwzajemniaj¹c uœmiech chudzielca.
- Noi odrazu lepiej.. Ryofu. - Uœmiechn¹³ siê znowu i usiad³ na ziemi. Spojrza³ w niebo i przywita³ siê ze Smokiem
-Nie przeszkadza wam jak palĂŞ?-powiedziaÂłem i zapaliÂłem nastepnego papierosa
- Nie, ale uprzejmiej by byÂło poczĂŞstowaĂŚ towarzystwo. - PowiedziaÂła dziewczyna gdy stawiaÂła ostatni krok stajÂąc tuÂż koÂło ciemnowÂłosego. Zwinnym ruchem rĂŞki zabraÂła mu fajkĂŞ po czym zaciÂągnĂŞÂła siĂŞ mocno.
-Wiesz ile to kosztuje!Oddawaj-zabraÂłem jej mojego skrĂŞta
Westchn¹³ ciê¿ko patrz¹c na nich. Podpar³ g³owe rêk¹.
- Ta, ta. - WzruszyÂła obojĂŞtnie ramionami, jak to miaÂła w swoim zwyczaju. Po chwili znów splotÂła dÂłonie na biuÂście przyglÂądajÂąc siĂŞ niebu. DÂługo to jednak nie potrwaÂło, poniewaÂż przeniosÂła wzrok na jasnowÂłosego chÂłopaka. - A ty jesteÂś ?
- Leny. - OdpowiedziaÂł jej krótko i przeniósÂł wzro na dziewczyne.
PrzytaknĂŞÂła mu lekko gÂłowÂą. WÂłaÂściwie zaczynaÂło jej siĂŞ nudziĂŚ. nie miaÂła co robiĂŚ, a szwendaĂŚ siĂŞ po okolicy jej siĂŞ nie chciaÂło.
- Pogadamy jeszcze kiedyÂś, narazie. - WstaÂł i pobiegÂł w kierunku domu.

<NMM>
- Jeszcze zobaczymy. - Zimny wiatr poruszaÂł lekko jej dÂługi wÂłosami. WdarÂł siĂŞ niczym nieproszony goœÌ rozwiewajÂąc pojedyncze pasemka w róÂżnych kierunkach. Nie majÂąc ochoty siedzieĂŚ samej w ponurym lesie ruszyÂła wreszcie do wyjÂścia.

{nmm}
Znikam
<NMM>
SzÂła przez mroczny las.

NMM.
Yu biegÂła z TayuyÂą.

<NMS>
PrzebiegÂł przez gĂŞsty las w stronĂŞ Oto.
WszedÂł do lasu i od razu skierowaÂł siĂŞ na ÂścieÂżkĂŞ.
<NMM>
Bardzo szybko biegnie kierujÂąc siĂŞ ku Konoha Gakure

<NMM>
MaÂła wampirzyca szÂła przed siebie, nie znajÂąc celu, a jednak dokÂądÂś zmierzaÂła.
W powietrzu wyczuÂła zapach krwi mamiĂąskiej.
Nie zwaÂżaÂła jednak na to i szÂła dalej.
<nmm>
Biegn¹c dalej poczu³a obecnoœÌ Keishiego gdzieœ w tej wiosce ,wiêc postanowi³a do niej wejœÌ..
Szed³ dalej powoli , ale jednak udawa³o mu siê iœÌ coraz to szybciej..
[nmm]
PrzychodzĂŞ do tego miejsca by potrenowaĂŚ. Warunki utrudniajÂą walkĂŞ co bĂŞdzie Âświetnym treningiem. Tworze piĂŞĂŚ klonów z którymi zaczynam walczyĂŚ. UÂżywajÂąc ninjutsu i taijutsu powoli pokonywaÂłem jednego klona za drugim. Po dwóch godzinach powalam ostatniego klona. ZmĂŞczony ide z tÂąd.
idÂąc ponownie do Kwater, z powodu braku Âżadnych `ciekawych` zajĂŞĂŚ, ew. rzeczy, ominĂŞÂła ten mhooooczny las.

<nmm>
WszedÂł do lasu i rozejrzaÂł siĂŞ po nim. Westchn¹³ ciĂŞÂżko i oparÂł siĂŞ o jedno z drzew. SpojrzaÂł w niebo, które byÂło ledwo widac...
Pojawiam siê na ga³êzi drzewa.Rozgl¹dam siê dooko³a.
SpojrzaÂł na sunijczyka. - Co on robi w Kumo ? - ZapytaÂł sam siebie w myÂślach. PrzyglÂądaÂł siĂŞ mu.
SpojrzaÂłem przez chwilĂŞ na niego
"Hmm..."
- Nie wiem czy wiesz, Âże nie powinno cie tu byc. - SpojrzaÂł na niego z doÂłu.
ZaÂśmiaÂłem siĂŞ
-Zabronisz mi?
- Szczerze mówiÂąc to nie tylko ja. - Westchn¹³ przymykajÂąc oczy.
ZeskoczyÂłem z drzewa
-Spokojnie...ja tu tylko zwiedzam.
- Rób tu co chcesz.. - WzruszyÂł ramionami i skrzyÂżowaÂł rĂŞce.
-Dobra.-uœmiechn¹³em siê
- No to idŸ jak masz zwiedzac. - Wymin¹³ go i szed³ w jak¹œ strone.
OdchodzĂŞ w drugÂą stronĂŞ.
"Dziwny jakiÂś"-powiedziaÂłem w myÂślach.
Uda³o mi siê wyjœÌ z lasu
<NMM>
rana coraz bardziej zaczynaÂła doskwieraĂŚ
-musze odpocz¹Ì- powiedzia³ sam do siebie, po czym przysiad³ na z³amanym konarze, po chwili ruszy³ dalej
<nmm>
Przybiega do lasu, z maÂłym cudownym przeÂślicznym i biaÂłym króliczkiem,
nastĂŞpnie siada na trawie, wycÂąga shenbona i wydÂłubuje króliczkowi oczy. NastĂŞpnie rzuca je w las(rozpryskuja siĂŞ o drzewa). Potem znów bierze króliczka i odcina mu ³¹pki. "BĂŞdzie na szczĂŞÂście"- myÂśli. I zaiste caÂłe rĂŞce ma uwalone w krwi!
Shi siedziala na drzewie, przygladala sie dziewczynie.
Usmiechnela sie mroczno, widzac jej zachowanie.
"KOnoha.. " - zamyslila sie widzac jej opaske.
Shi przyciagali psychopaci. To bylo jak narkotyk.
Widzac jak "dziewczynka" rozszarpala kroliczka, popadala w mala ekstaze. TEn widok bardzo cieszyl jej oczy. Krwiste oczy..
Shi rowniez byla cala umazana w krwi.. przed chwila byla na polowaniu.
I wypila cale 10 litrow krwi.. to jej starczy na dlugo.
- Hej dziewczynko - krzyknela do niej z drzewa. smiejac sie i klaszczac.
- piekne przedstawienie.
- dziĂŞkujĂŞ - odparÂła dziewczyna - miÂło mi sÂłyszeĂŚ sÂłowa uznania od Wielkiej Shi. Jak widzĂŞ Ty rownieÂż poczuÂłaÂś zew krwi...
Shi wytrla rekawem z twarzy krew 19-stolatka, ktory byl jej ofiara..
Zboczony i glupi typ.. gdyby nie to, ze myslal [cenzura], a nie mozgiem
Shi nie moglaby sie tak dobrze porzywic..
W sumie to ona najbardziej takich lubila Mial takie wysokie cisnienie,
kiedy wyssysala krew, ze az sama jej leciala do paszczy..
NIe zdziwilo ja to, ze dziewczyna zna jej imie.
W koncu wampirzyca byla najbardziej poszukiwanym przestepca w swiecie Shinobi..
pamieta jak byla na wycieczce po siedzibie AMBU. Za jej glowe najwiecej fory dawali W sumie moglaby sie sama oddac. Za taka kase..
Shi potrzasnela glowa rozwiewajac durnowate mysli.
Zawisla na galezi do gory nogami trzymajac sie jedynie za nogi.
Twarz miala bardzo blisko twarzy Susanoo. (face to face)
- Jak Cie zwa? - spytala
Przyszed³ powolnym krokiem,rozgl¹daj¹c sie.Zobaczy³ Shi i jak¹œ dziweczyne.
-Jestem,to jak bĂŞdzie?-SpytaÂł sie spokojnie,bacznie obserwujÂąc dziewczyne.
Popatrzyla na chlopaka.
- Zaraz zaprowadze Cie do mojej siedziby... ale musisz chwile poczekac.
Bo zauwazylam ciekawy przypadek psychozy... - popatrzyla na dziewczyne. Czekajac az odpowie jej na pytanie.
- Na imiĂŞ mam Susanoo - odparla dziewczyna i ukÂłoniÂła siĂŞ- zaszczytem dla mnie jest poznaĂŚ tak zacnÂą osobĂŞ jak Ty
"Na oko ma 17-19 lat... zaciete oczy.. i podlizuje sie - ucieszyla sie Shi w duchu - to dobrze."
- Mam dla Ciebie propozycje. MOzesz wstapic w szergi Akatsuki - co jest wielkim zaszczytem , wzamian za wiernosc liderce.
Bedziesz mogla dowoli rozwijaac.. - tu sie zaciela, nie chciala na glos wymawiac slow "psychopateczne tendecje" - Swoje tajemnicze techniki jutsu. Krotka odpowiedz. -popedzila dziewczyne. Oczekiwala rowniez, jakis slow , ktore podtwierdza to, ze Susanoo bedzie wierna czarno-czerwonym
- Dziêkujê... Z radoœci¹ wst¹pie w szeregi organizacji, obiecujê byÌ lojalna i d¹¿yÌ do zaw³adniêcia Aka nad œwiatem Shinnobi... - odpar³a dziewczyna wykonuj¹c uko³on zwany "hodowca œwiù" nastêpnie no¿em zranila siê w rêke - niech ta rana bêdzie zapieczetowaniem mojej lojalnoœci wzglêdem Akatsuki

Krew powoli skapywaÂła na ziemiĂŞ.. Kap... Kap...
Shi sie usmiechnela
- oboje zdejmijcie opaski swoich wiosek. - rozkazala.

Kiedy zobaczyla, ze zdjeli dodala:
- a teraz wezcie ten kunai - podala najpierw Susanoo - i przekrescie swoj znak wioski, na opasce. To zapieczetuje to, ze jestescie ze mna, a nie przeciwko mnie.
Susanoo wziê³a Kunaia, zacisnêla rêkê i z ca³¹ si³¹ przesunê³a nim po znaku Konohy. Byl teraz przekreœlony.

Dodane po 2 minutach:

PodaÂła zakrwawionego kunaia Humanto.(byÂłzakrwawiony, poneiwaÂż Susanoo caly czas krwawi)
WzioÂł Kunai od Susanoo i postÂąpiÂł tak samo.OddaÂł kunai Shi, po czym z powrotem zaÂłoÂżyÂł opaskĂŞ.
Wiela Kunai od Humanto i wytrala go z krwi o ubranie chlopca, zanim go schowala.
- chodzcie za mna. - powiedziala i poszla kierujac sie w strone bazy.

nmm
Arihyoshi biegÂł lasem i trzymaÂł rĂŞkĂŞ na katanie poniewaÂż przyzwyczaiÂł siĂŞ do tego.Jako Âże caÂły czas ma aktywowanego Byakugana to dostrzega Âślady krwi nieopodal drogi..."Hmm ciekawe kogo ta krew zbadaÂł bym to lecz nie mam czasu"...Kompletnie olewajÂąc Âślady krwi pobiegÂł dalej.
<NMM>
BiegnĂŞ przez las, a wiatr zderza siĂŞ z mojÂą twarzÂą,biegnĂŞ dalej...

NMM
Biegla przez spalony las, a wokol grzmialy pioruny..
sama czula sie jak blyskawica. Biegla bardzo szybko, tak, zeby HM! nie mogla jej dogonic. i grzmiala na wszstkie strony.

nmm
HM! biegÂła jak mogÂła najszybciej.
nmm
BiegnĂŞ w stronĂŞ SO.

NMM
PrzyszÂła z Deiem i Zato...

Usiedli...

Dei naznosiÂł patyków i Susanoo je podpalila po czym patrzyla siĂŞ w ogieĂą i Âłza z krwi ÂściekÂła jej po policzku
Hej co Ci jest? Czemu widzĂŞ ,Âże czasem lecÂą Ci Âłzy z krwi? MartwiĂŞ siĂŞ.Czy coÂś Ci dolega takiego o czym mi nie powiedziaÂłaÂś? - zapytaÂł siĂŞ jej z troskÂą ,gdyÂż niepokoiÂło go to ,Âże ona miaÂła Âłzy z krwi i mu siĂŞ to nie podobaÂło ..Po czym przytuliÂł jÂą do siebie mocno , by byÂło jej lepiej , gdyÂż wiedziaÂł ,Âże przy nim jest jej bardzo dobrze i nie miaÂł zamiaru nic psuĂŚ..Na zawsze juÂż chciaÂł byĂŚ z niÂą..
Zato usiadÂła z boku, jak najdalej od ognia. Kiedy uÂświadomiÂła sobie, Âże Deidara tuli siĂŞ do Susanoo, jej sercem wstrzÂąsnĂŞÂła nowa fala bólu. ZrozumiaÂła bowiem, Âże nigdzie nie uwolni siĂŞ od samotnoÂści i na kaÂżdym kroku bĂŞdzie spotykaÂła pary, które bĂŞdÂą przypominaĂŚ jej o Keishim. OtuliÂła nogi rĂŞkoma i skuliÂła siĂŞ pod jakimÂś drzewem, po czym zapadÂła w niespokojnÂą drzemkĂŞ.
Susanoo myÂślÂąc, ze Zato nie Âśpi spytala:
- Hej Zato. Co CiĂŞ trapi? MoÂże jesteÂś glodna?
Zato jak zwykle momentalnie wybudziÂła siĂŞ z drzemmki. to byÂły zalety Âślepoty. Ona nigdy tak naprawdĂŞ nie zasypiaÂła.
- Nie, Susanoo-sensei...-nagle zaburczaÂło jej w brzuchu.- Albo... Tak, jestem gÂłodna...- zmieniÂła zdanie i usiadÂła tuÂż obok Susanoo, na pniu (po jej drugiej stronie, nie po tej co Dei siedziaÂł).
Susanoo wyciÂągnĂŞÂła dwa pudelka z Dango i wyciÂągnĂŞla kluski:
- Zawsze biorĂŞ jakieÂś jedzenie... - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ - jak widzisz siĂŞ przydaje. ProszĂŞ, to jest Dango dla Ciebie, Chyba lubisz?
Zato wzruszyÂła obojetnie ramionami. Chwile poszukaÂła rĂŞkoma w powietrzu, a potem wzieÂła kluskĂŞ do rÂąk i chciwie siĂŞ w niÂą wgryzÂła.
// Deidara spal//

- No no no... - powiedzia³a Susanoo - na du¿¹ dziewczynkê wyroslaœ. Masz coœ w sobie z matki wiesz?
Zato przeÂłknĂŞÂła kluskĂŞ.
- To ¿e zgodzi³am siê, abyœ zosta³a moim sensei, nie znaczy, ¿e Ci wybaczy³am... Nie masz prawa o nich nawet wspominaÌ...- wycedzi³a przez zêby, z niezwyk³¹ dla niej zawiœci¹.
- Zato masz wci¹¿ do mnie pretensje... - Susanoo uœmeichnê³a sie pod nosem - Ka¿da z nas straci³a coœ co by³ odla niej wtedy wa¿ne czy¿ nie? Co ja mam teraz? G³upi amulet Jashina?

Dodane po 4 minutach:

Wtem Dei siĂŞ obudziÂł!

i powtózyÂł pytanie

zaÂś Susanoo odparÂła

- Nic siĂŞ nie staÂło... Migawka przeszloÂści... i uÂśmeichnĂŞÂła siĂŞ do Deia...
- Masz DeidarĂŞ! - wybuchneÂła Zato, nie mogÂąc dÂłuÂżej tamowaĂŚ uczuĂŚ.- A ja? Ja nie mam nic! Nawet gÂłupiego wzroku! MiÂłoÂści! PrzyjacióÂł! A moja rodzina znalazÂła sobie wÂłasnÂą rodzinĂŞ i koniec koĂąców i tak zostaÂłam sama!!! - po tym wybuchu dziewczyna spotulniaÂła i ucichÂła.
- Masz miÂłoœÌ, masz przyjacióÂł tylko tego nie widzisz - ostro zareplikowaÂła Susanoo
- Podaj przykÂład! - Zato byÂła nieugiĂŞta. - I jakoÂś raczej nie dziwne, Âże nie widzĂŞ!!! Ja jestem, [I see you!] Âślepa!!! Kto jak to, ale ty powinnaÂś o tym pamiĂŞtaĂŚ...- to ostatnie o nie widzeniu dotknĂŞÂło dziewczynĂŞ bardziej niÂż daÂła to po sobie poznaĂŚ.
- Keishi CiĂŞ kocha... Nawet nie wiesz jak... Jest Twoim przyajcielem... Bratem... slepota to nie taka straszna rzecz... Ja jestem jednÂą z naznaczonych... Nie moÂżesz wiedzieĂŚ jak to jest....
Zato wybuchnĂŞÂła szyderczym, poniÂżajÂącym Âśmiechem.
- Keishi mnie kocha... a to dobre...- ÂśmiaÂła siĂŞ do rozpuku, ale smiech ten jeÂżyÂł wÂłosy i sprawiaÂł, Âże ciarki chodziÂły po plecach. - Kesihi mnie kocha jak siostrĂŞ, a ja darzĂŞ go takÂą samÂą miÂłoÂściÂą jak ty DeidarĂŞ, czy Sakura jego! Nie wiem, jak to moÂżliwe... Nie wiem, dlaczego moje serce robi coÂś takiego, ale... PragnĂŞ go i po¿¹dam... Jego ciepÂła, pocaÂłunków, bliskoÂści fizycznej... - zamilkÂła i wystawiÂła dÂłonie nad ogieĂą, by je trochĂŞ ogrzaĂŚ.
Susanoo popatrzyÂła przeÂśmiewczym wzrokiem na Zato:

- Ech jak Ty maÂło wiesz o Âświecie... masz dopiero 14 lat... - wyciagnĂŞÂła fajkĂŞ i zapaliÂła
- To co ty, wiesz... Pani m¹draliùska? I mam 15 lat... - Zato musia³a zjeœÌ a¿ trzy kulki, bo obawia³a siê o to, czy Raiju by siê nie zdradzi³.
- Nie zapominaj, Âże ejstem od Ciebie starsza - mrukĂŞÂła Susanoo zaciÂągajÂąc siĂŞ fajkÂą
- WiĂŞc moÂżesz byĂŚ mÂądrzejsza... Ale w Twoim Âżyciu mogÂłaÂś doÂświadczyĂŚ mniejszej liczby rzeczy, wiĂŞc jesteÂś mniej doÂświadczona... ZakochaÂłaÂś siĂŞ kiedyÂś w kimÂś ze swojej rodziny? W kimÂś kto byÂł ci zakazany?
Deidara nie pochlebiaÂł tego ,Âże jego ukochana zaciÂągaÂła siĂŞ tym ÂświĂąstwem , gdyÂż to tylko szkodziÂło na zdrowie ,a po za tym w czasie gdy jest w ci¹¿y nie powinna paliĂŚ tego Âścierwa, wiĂŞc Dei zabraÂł jej fajkĂŞ z ust wyrzucajÂąc za siebie - Sory za mojÂą nieobecnoœÌ ,ale nie chciaÂłem przeszkadzaĂŚ w rozmowie , bo nie mam nic do powiedzenia i jestem chyba nie potrzebny..Ale nie powinnaÂś paliĂŚ , bo wiesz ,Âże to trucizna , która moÂże zaszkodziĂŚ naszemu ,albo naszym dzieciom , które nosisz w brzuchu? Nie chce by umarÂły od tego ÂświĂąstwa... Ty chyba teÂż nie? A po za tym to i tak czy owak szkodzi zdrowiu i krócej siĂŞ przez to Âżyje..Ja tego nie tkn¹³em ,bo nienawidzĂŞ smrodu tytoniu ..A alkohol ostatnio teÂż mi zbrzydÂł , bo przez to tylko nie pamiĂŞtam co robiÂłem i to wÂłaÂśnie jest obrzydliwe i nieprzyjemne..-powiedziaÂł z troskÂą do niej ,gdyÂż nie chciaÂł , by ona to paliÂła , gdyÂż to byÂło bardzo okropne..TuliÂł jÂą do siebie caÂły czas , gdyÂż lubiÂł gdy jej ciaÂło styka siĂŞ z jego , a byÂło mu przy niej bardzo przyjemnie, a chciaÂł jÂą teraz pocaÂłowaĂŚ ,ale wiedziaÂł ,Âże rozmawia z Zato i widzÂąc , Âże nawet o przytulanie siĂŞ wkurza ,wolaÂł na razie tego nie robiĂŚ,poniewaÂż nie chciaÂł robiĂŚ komuÂś na zÂłoœÌ ,kto nigdy tak jak on nie zaznaÂł szczĂŞÂścia,dlatego ,Âże sam kiedyÂś odczuÂł ból ,przez to ,Âże kochaÂł i byÂł kochany ,ale coÂś tamtej osobie siĂŞ porÂąbaÂło w gÂłowie i go zostawiÂła , a to nie byÂło przyjemne i prawdopodobnie Zato czuje siĂŞ teraz siĂŞ tak samo jak on zanim poznaÂł Susanoo , a to trochĂŞ trwaÂło zanim spotkaÂł ukochanÂą....
- Masz racjĂŞ Dei... ale Zato mnie wkurzyÂła... - zwróciÂła siĂŞ do Deia po czym znów odwróciÂła i do Zato - Co Ty wiesz o moim Âżyciu?
Tak rozumiem ,bo sÂłyszĂŞ przecieÂż waszÂą rozmowĂŞ nie un! - powiedziaÂł Dei bardzo czuÂłym gÂłosem do ukochanej ,po czym pocaÂłowaÂł jÂą delikatnie w usta ,gdyÂż juÂż wytrzymaĂŚ nie mógÂł ,ale staraÂł siĂŞ jÂą caÂłowaĂŚ tak cicho ,by Zato tego nie sÂłyszaÂła ,poniewaÂż przez to ona czĂŞsto wpadaÂła we wÂściekÂłoœÌ ,Âże ona tak nie ma , a Susanoo jest szczĂŞÂśliwa z nim ,ale cóÂż mógÂł poradziĂŚ na to ,Âże tak go do niej ciÂągnĂŞÂło?..
- Nie przejmuj siê... - powiedziala Susanoo i pog³êbia³a poca³unki Deia - Jesteœ œwietny wiesz?
Ty teÂż jesteÂś Âświetna..Kocham CiĂŞ bardzo i nic juÂż tego nie zmieni ..-wyszeptaÂł jej do ucha te sÂłowa, gdyÂż nie chciaÂł , by Zato je usÂłyszaÂła z wiadomych powodów ,po czym zacz¹³ wkÂładaĂŚ jĂŞzyk do ust Susanoo i pieÂściÂł nim jej podniebienie , a szczĂŞÂśliwy byÂł bardzo przy niej...
Susanoo uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ do Deidary i odwróciÂła gÂłowĂŞ sprawdziĂŚ czy Zato jeszcze Âżyje...
Zato siedziaÂła sztywno z twarza zwróconÂą ku ognisku.
- Nie przejmujcie siĂŞ mnÂą... To naprawdĂŞ wspaniale, ze siĂŞ Wam udaÂło... Nie powinniÂście siĂŞ tego wstydziĂŚ, ani chamowac siĂŞ tylko ze wzglĂŞdu na mnie...- powiedziaÂła, po czym wstala i odeszÂła parĂŞ kroków w bok, aby dac parze cjoĂŚ troche prywatnoÂści.
- Zato, jeÂśli chcesz... to zostaĂą.... Nie zaleÂży mi na prywatnoÂści - westchnĂŞla Susanoo
Zato nie wróciÂła. Pewnie, Âże jej nie zaleÂży... A co mam jej powiedzieĂŚ? ÂŻe ryczeĂŚ mi siĂŞ chce, jak sa tak szczĂŞÂśliwi, tak blisko?
Œwiate³ko, powinnaœ znaleŸÌ sobie cos, co uszczêœliwi Ciebie sam¹. Cos co pozwoli Ci zapomnieÌ...
Mord? NienawiœÌ? Bo chcêÌ niesienia pomocy innym, jak widzisz, nie dzia³a.
Susanoo spojrzaÂła na Zato:

- Na pewo nei chcesz usi¹œÌ bli¿ej?
Dziewczyna westchnĂŞÂła i usiadÂła spowrotem na pniu, ale jak najdalej od Susanoo i Deidary.
- Dobra Dei... PrzestaĂąmy jej dziaÂłaĂŚ na nerwy - powiedziaÂła i zaÂśmiala siĂŞ
Dobra ..Najwidoczniej ja wam przeszkadzam..MoÂże najlepiej bĂŞdzie jak sobie pójdĂŞ , a wy zostaniecie same i sobie be ze mnie porozmawiacie ,gdyÂż najwidoczniej jestem tu zbĂŞdny..-powiedziaÂł do nich ze smutnym wyrazem twarzy,po czym puÂściÂł Susanoo i wÂłaÂśnie w tej chwili chciaÂł wstaĂŚ i pójœÌ ,ale czekaÂł co one na to mu powiedzÂą....
Nagle Susanoo skurczyÂły siĂŞ tĂŞczówki...

- Jashinie! Deidara ja zaczynam rodziĂŚ!
Deidara zrobi³ minê typu oO i by³ w szoku , gdy¿ nie wiedzia³ co ma w tej chwili zrobiÌ..-No to co ja mam zrobiÌ un! Ja nie umiem tego robiÌ ,gdy¿ nigdy tego nie robi³em ani nie jestem lekarzem..Szlag! un!!..-powiedzia³ zak³opotany ,gdy¿ by³ bezradny w tej¿e sytuacji..-A do szpitala to nie wiem czy nas przyjm¹ un!!- doda³ po chwili i z³apa³ siê za g³owê ,gdy¿ ta bezradnoœÌ by³a beznadziejna...
//Sorki, ale to tak w gwoli jakeigoÂś wyjaÂśneinia skÂąd te dzieci//

Susanoo zaczĂŞÂła przeĂŚ. Hektolitry potu ÂściekaÂły jej po czole
- [I see you!]! WynajdÂź jakiÂś materiaÂł! - krzyknĂŞÂła i zaczeÂła przeĂŚ. nagle ot wyszÂło pierwsze dzieck, ale straszliwy ból nie ustawaÂł. Susanoo myÂślaÂła, ze zaraz umrze, wiec zacisnĂŞÂła rĂŞce i dalej parÂła o dziwo ukazaÂło siĂŞ drugie dziecko...
Ajj! [I see you!] a sk¹d ja Ci teraz wytrzasnê jakiœ materia³?!un!!-zacz¹³ panikowaÌ , gdy¿ nie wiedzia³ co zrobiÌ , a by³ bezradny ,ale nagle wynalaz³ jakiœ materia³ obijaj¹cy siê mu w p³aszczu wiêc szybko wyj¹³ go i pod³o¿y³ pod jej poœladki a na nim le¿a³y teraz dzieci ,po czym z³apa³ j¹ za rêkê - Bêdzie dobrze nie umrzesz ..Jestem przy Tobie..un!!-powiedzia³ z trosk¹ o ni¹ , a d³où bardzo mocno zacisn¹³ jej na jej d³oni ,by jej ul¿yÌ...
Nagle Susanoo opadÂła... Poród siĂŞ skoĂączyÂł... UsmeichnĂŞÂła siĂŞ...
- Widzisz? Jest dobrze...
Zato wiedziaÂła co dzieje siĂŞ obok. Ale wcale jej to nie radowaÂło.PomyÂślmy... A gdybym tak... Dziewczyna podeszÂła do kuzynki i uklĂŞkÂła obok. WÂłoÂżyÂła rĂŞkĂŞ do torby, a po chwili wyciÂągnĂŞÂła jÂą i zaczĂŞÂła podawaĂŚ dziewczynie zioÂła. Potem ostroÂżnie wyciÂągnĂŞÂła z torby czysty pas materiaÂłu. Ten który wykorzystaÂł Deidara byÂł juÂż aÂły we krwi. Zato wyjĂŞÂła kunai, zreszcznie przeciĂŞÂła obu dzieciom pĂŞpowiny, a potem owinĂŞÂła kaÂżde z nich w materiaÂł. Jedno oddaÂła matce natychmiast, ale drugie...
Jak myÂślisz, przyjacielu? Dwa uderzenia i bĂŞdzie po sprawie... Wyrównam tylko rachunki, spÂłacĂŞ dÂługi nic ponadto...
Poradzisz sobie sama?
Tak. Ale uwaÂżaj. Rodzice mogÂą nie byĂŚ zachwyceni.
Dziewczyna podniosÂła kunai, którym jeszcze przed sekundÂą ucinaÂła pĂŞpowiny i spuÂściÂła go na oczy maÂłego dziecka. Istota zaczĂŞÂła pÂłakaĂŚ w niebogÂłosy, a krew obryzgaÂła twarzyczkĂŞ dziecka i bladÂą jak Âśnieg twarz Zato. ByÂło po wszystkim. Dziecko byÂło Âślepe. Zato nadal trzymaÂła kunai. W razie ataku, miaÂła w mocy Âżycie i ÂśmierĂŚ maÂłej istoty. W jednej chwili mogÂła jÂą zabiĂŚ.
- Nie miej mi tego za zÂłe, kuzynko. JednakÂże stare porachunki musiaÂłam wyrównaĂŚ, inaczej nigdy bym Ci nie wybaczyÂła. DokonaÂłam zemsty. Nie Âżyw do mnie urazy. Wiem, jak bardzo skrzywdziÂłam to dziecko, a jednak... JednÂą osobÂą, którÂą ono bĂŞdzie mogÂło za to winiĂŚ, jest jego wÂłasna matka. Spróbuj zaatakowaĂŚ, Ty lub Deidara, a Wasze dziecko zginie.
Keishi szedÂł spokojnie przez las. W pewnej chwili usÂłyszaÂł krzyk Susanoo i cichy pÂłacz dwójki dzieci... UÂśmiechn¹³ siĂŞ lekko.
"WiĂŞc w koĂącu nadszedÂł jej czas..." - pomyÂślaÂł. Wolnym krokiem zacz¹³ iœÌ w ich kierunku gdy usÂłyszaÂł krzyk. Krzyk peÂłen zwierzĂŞcego bólu... SÂłyszaÂł go tylko raz... We wspomnieniu Zato... Zacz¹³ biec szybciej bojÂąc siĂŞ tego co zastanie. Kiedy stan¹³ na skraju polany zobaczyÂł Zato, trzymajÂącÂą w rĂŞku dziecko i zakrwawiony kunai... Przez kilka sekund patrzyÂł na tÂą scenĂŞ jakby nie mógÂł uwierzyĂŚ w to co widzi... Z póÂł otwartych ust wydobyÂł siĂŞ cichy jĂŞk...
- Nie... - jego gÂłos byÂł na tyle cichy, Âże jedynie czuÂły sÂłuch Zato mógÂł go wychwyciĂŚ...
- Zato... Jak mogÂłaÂś? - jego gÂłos byÂł spokojny jednak ktoÂś kto znaÂł go tak dobrze jak jego siostra zauwaÂżyÂł wyraÂźnÂą nutĂŞ bólu i zawodu... Na ziemiĂŞ spadÂło kilka Âłez... Keishi odwróciÂł siĂŞ i znikÂł w lesie. Nie mógÂł patrzeĂŚ na to co zrobiÂła jego siostra. {NMM}
Ty maÂła wredna jĂŞdzo! Jak mogÂłaÂś to zrobiĂŚ?! Nie wybaczĂŞ Ci tego ! PoÂżaÂłujesz tego co zrobiÂłaÂś..-powiedziaÂł caÂły wkurzony ,Âże nie mógÂł nic zrobiĂŚ ,a byÂł znowu bezradny , wiĂŞc znowu chwyciÂł siĂŞ za gÂłowĂŞ ..-Oddaj nasze dziecko! Spróbuj je jeszcze raz tkn¹Ì a gorzko tego poÂżaÂłujesz!!un!-krzykn¹³ wnerwiony ,ale wiedziaÂł ,Âże nie moÂże nawet spróbowaĂŚ Zato coÂś zrobiĂŚ ,gdyÂż dziecko byÂło w niebezpieczeĂąstwie..PomógÂł Susanoo w tym ,Âże jÂą ubraÂł ,po czym pomógÂł wstaĂŚ zakÂładajÂąc jej ramiĂŞ na jego kark - No i co teraz zrobiĂŚ?Jestem bezradny...-powiedziaÂł ze smutkiem do ukochanej trzymajÂąc jÂą by nie upadÂła , a jednoczeÂśnie wzi¹³ od niej 2 dziecko i mocno trzymaÂł ,tak jakby je chroniÂł przed Zato ,by i jego nie skrzywdziÂła Âślepa dziewczyna...
GÂłos Keishiego sprawiÂł, Âże Zato chciaÂła siĂŞ rozpÂłakaĂŚ. ChciaÂła krzyczeĂŚ, Âże to co zrobiÂła... Âże musiaÂła to zrobiĂŚ. ZdÂławiÂła w sobie takÂą chĂŞĂŚ.
- Nie wiem, dlaczego macie do mnie o to pretensje. Nie wiem dlaczego wszystkim innym wolno czyniĂŚ zÂło, tylko nie mnie. Nie wiem, dlaczego akurat ja musiaÂłam przejœÌ tak wiele zÂłego w Âżyciu. I nie wiem, dlaczego Âświat musi tak funkcjonowaĂŚ. Ale wiem jedno. WÂłaÂśnie odnalazÂłam siĂŞ w tym Âświecie. Teraz juÂż wiem, Âże kaÂżdy czasem zabija. Ja takÂże. Wiem równieÂż, Âże wszĂŞdzie gdzie siĂŞ znajdĂŞ, krzywdzĂŞ otaczajÂących mnie ludzi. Taka juÂż jest kolej rzeczy i nic tego nie zmieni. A w takim razie. - poÂłoÂżyÂła dziecko na ziemi u swoich stóp. Przez chwilĂŞ jakby wachaÂła siĂŞ, czy nie zabiĂŚ istoty, oszczĂŞdzajÂąc jej bólu. W koncu odwróciÂła siĂŞ bÂłyskawicznie i umknĂŞÂła w las, niczym nocna zjawa, tak naprawdĂŞ nieistniejÂąca.
Dobrze wiedziaÂła dokÂąd pójdzie.
Tam gdzie jej mĂŞka siĂŞ rozpoczĂŞÂła.
I tam gdzie siĂŞ ona zakoĂączy.
W ciszy i bez Âświadków, by nikogo nie raniĂŚ.
[nmm]
Susanoo zmniejszyly sie teczowki patrzac na straszne czyny Zato... nagle nabiegly krwia. Stalya sie czerwone. Na ciele Susanoo zaczely sie pojawiac ogniste znaki...jej wlosow wypadly szpile i wbily sie w ziemie, a krew poczaela ciec z oczu:
- Ty [cenzura], Ty dziwko, Ty szmato... - wiszczala niczym opetana wszyscy byli przerazeni - Moi rodzice... Oni mieli racje... Jestes zepsuta sucza! Nienawidze CIE ZATO CHAN!!! NIENAWIDZE I OBIECUJE, ZE CIE ZABIJE CHOCBY TO MIALA BYC OSTATIA RZECZ W MOIM ZYCIU. NA DEIA, HYORI, Mojo, MASAKO, Hideyshigeo, Shirasaye i JASHINA!!!

I opdala, zemdlona w spopielone patyki i znaki zaczely blednac, a z jej ciala zaczal leciec dym. Zas krew z oczu utworzyla plame w ksztalcie znaku smierci...
Deidara padl do Susanoo chwycil ja w ramiona i patrzyl za odchodzaca Zato...
- Ty KURWO TY ZJEBANA SUKO TY KRETYNSKA PYZDO!!!! BAWI CIE ZNECANIE SIE NAD LUDZMI TAK? - krzyczal jak oszalaly majac lzy w oczach a takze i nienawisc...
Keishi pojawiÂł siĂŞ na skraju polany... UsÂłyszaÂł sÂłowa klÂątwy Susanoo i Deia...
- WyglÂąda na to, Âże mam dla was dobre nowiny... Zato nie Âżyje... - powiedziaÂł tonem, który jakby nie naleÂżaÂł do niego... OpieraÂł siĂŞ o drzewo a z jego twarzy nie daÂło siĂŞ nic wyczytaĂŚ...
Nagle i Sakura pojawiÂła siĂŞ w lesie ,po czym ujrzaÂła Keia,Susanoo i Deia ,którzy byli w strasznym stanie , a Kei teÂż ,wiĂŞc podbiegÂła na Âśrodek lasu tak Âżeby wszyscy jÂą widzieli - CO TU SIÊ STAÂŁO?! - KrzyknĂŞÂła bĂŞdÂąc w szoku ,gdyÂż widzÂąc stan jej znajomych i jej ukochanego, który byÂł jakiÂś dziwny , a Ci z Akatsuki byli jacyÂś we krwi i do tego leÂżeli na ziemi ,nie wyglÂądajÂąc dobrze, byÂła strasznie tym przeraÂżona , po czym jakoÂś Âłzy zaczĂŞÂły jej ÂściekaĂŚ po policzkach , gdyÂż poczuÂła ,Âże staÂło siĂŞ coÂś bardzo strasznego....
Dei sÂłyszÂąc te sÂłowa ulÂżyÂło mu -No i dobrze jej tak ,gdyÂż pomimo iÂż byÂła Âślepa nie powinna robiĂŚ tego samego dopiero co narodzonym dzieciom i do tego jeszcze moim..-powiedziaÂł spokojniejszym tonem ,choĂŚ nadal byÂł zÂły za to ,Âże ich dziecko byÂło skrzywdzone ,ale teraz juÂż nic ich dzieciom nie groziÂło , a gdy Zato odchodziÂła odebraÂł jej uprzednio poranione dziecko i trzymaÂł obojga z nich w ramionach starajÂąc siĂŞ je pocieszyĂŚ do tego jeszcze byÂł caÂły czas przy Susanoo, by jej byÂło lepiej..
Keishi spojrzaÂł na SakurĂŞ... Jego spojrzenie byÂło dziwnie puste.
- Zato... Nie... Namida nie Âżyje... - powiedziaÂł po raz pierwszy od wielu lat uÂżywajÂąc prawdziwego imienia Zato... Tego jakie nadali jej rodzice... Z pozoru jego gÂłos byÂł spokojny. Jednak kryÂł w nim siĂŞ g³êboki ból...
Susanoo zapaliÂła siĂŞ znów... PoderwaÂła na nogi i ucieklÂą [nmm]
Keishi nie namyÂślaÂł siĂŞ wiele pobiegÂł za Susanoo... {NMM}
Dei teÂż siĂŞ nie namyÂślajÂąc pobiegÂł trzymajÂąc dzieci za Susanoo..
[nmm]
WybiegÂła za nimi szybkim tempem ,gdyÂż nie chciaÂła zostawaĂŚ sama ,a gdy dowiedziaÂła siĂŞ ,Âże Zato nie Âżyje ,po mimo iÂż nie zbyt jÂą lubiÂła zrobiÂło jej siĂŞ trochĂŞ Âżal tej dziewczyny , wiĂŞc po chwili i jej tu nie byÂło..
[nmm]
Przechodzi wolnym krokiem przez las.

<nmm>
Przechodzi przez las w stronĂŞ wielkiego drzewa.

<nmm>
LeciaÂłem nad lasem wypatrujÂąc jakiejÂś siedziby organizacji.W pewnym momencie dostrzegÂłem jakiÂś budynek.WskazaÂłem smokowi na którym leciaÂłem gdzie ma lecieĂŚ a ten tak wÂłaÂśnie zrobiÂł.
NMM
LeciaÂłem mrocznym lasem i myÂślaÂłem czy zastane liderkĂŞ w jej organizacji a takÂże i mojej.ZnikÂłem lÂądujÂąc gdzieÂś w lesie poniewaÂż tutaj byÂła ukryta moja organizacja.
NMM
GalopowaÂłam w stronĂŞ Kusy a Hikaru mi siĂŞ spytaÂła w myÂślach
~ Co Ty siĂŞ tak przemieszczasz? ~spytaÂła
~ To czêœÌ misji....zwolnij bo reszta nie nad¹¿y za nami...
~Dobra...~odparÂła zniechĂŞcona
< NMM>
Przez mroczny las bieg³ gepard a na jego plecach ja.Morze w organizacji znajdê Minako.Wyda³ polecenie gepardowi aby przyspieszy³ ten pos³usznie to zrobi³ i w bardzo szybkim tempie znik³ w g³êbinach lasu.
NMM
Znów szedÂłem lasem na grzbiecie geparda.NudzÂąc siĂŞ zszedÂł z geparda i usiadÂł pod jednym z drzew w tym mrocznym lesie.Gepard poÂłoÂżyÂł siĂŞ przy mnie i czekaÂł aÂż wydam mu jakieÂś polecenie.
MaÂły czÂłowiek wyglÂądajÂący na 30 lat zatrzymaÂł ciĂŞ. PowiedziaÂł do ciebie:
-Witaj, chcesz zarobiĂŚ? PotrzebujĂŞ pierÂścieĂą wzrostu z chaty alchemika mieszkajÂącego w Oto. Znajduje siĂŞ on w piwnicy jego chaty jednak jest tam bardzo niebezpiecznie. Czy zgadzasz siĂŞ.

Misja Rangi A
400Y
70 Pch
7 do stat
MÂłody chÂłopak wstaÂł i usiadÂł na gepardzie po czym powiedziaÂł:
-Dobrze udam siĂŞ tam
Po tych s³owach znikn¹³ w oddali udaj¹c siê w stronê OtoGakure.
NMM
WracaÂł z okolic OtoGakure a dokÂładniej z chaty alchemika.Taki starzec i myÂślaÂł Âże da mi radĂŞ co wiĂŞcej Âże mi wyrwie serce.SzedÂł lasem ÂśmiejÂąc siĂŞ lekko myÂślÂąc o tym czego próbowaÂł dokonaĂŚ starzec.Znikn¹³ poÂśród drzew ciÂągle siĂŞ ÂśmiejÂąc.
NMM
PrzegalopowaÂłam przez las w kierunku siedziby
~JuÂż blisko ~powiedziaÂła Hikaru
~Taaa...~odparÂłam jej znudzona
RuszyÂłyÂśmy dalej
< NMN>
SzedÂłem lasem w stronĂŞ Hi no Kuni.Ta droga miaÂła go doprowadziĂŚ do Tani no Kuni gdzie miaÂł misje zwiÂązanÂą z gangiem narkotykowym.Ciekawe czy tam bĂŞdÂą prawdziwi ninja którzy mi dorównajÂą.MÂłody Hyuuga znikn¹³ prawdopodobnie byÂł juÂż na terenach Hi no Kuni.
NMM
PrzechodzĂŞ przez las i widzĂŞ patyki wiĂŞc zaczynam je zbieraĂŚ po 10min nazbieraÂłem drzewa i idĂŞ do bramy.<nmm>
Zabicie maÂłych bezbronnych lisków i zbezczeszczenie ich zwÂłok byÂło tragicznym dla czÂłowieka pomysÂłem. Ale obudzenie po tym zdarzeniu lasu byÂło pomysÂłem tragicznym. Duchy lisków staÂły siĂŞ dla ciebie widoczne, uniosÂły siĂŞ w powietrzu i po³¹czyÂł ze sobÂą. Do nich z róznych stron lasu do³¹czyÂł duchy zwierzÂąt, które ze wzglĂŞdu na stopieĂą rozkÂładu ciaÂła byÂły juÂż bardzo nieapetycznie wyglÂądajÂącymi istotkami. W koĂącu ta ogromna gromada duchów uderzyÂła w pieĂą ogromnego drzewa... Które na oczach zdrĂŞtwiaÂłego ze strachu Wi wyrwaÂło swoje korzenie z ziemi i uniosÂło siĂŞ do góry poruszajÂąc ramiona i nogi od pnia. Otwarciu oczu towarzyszyÂł potworny trzask, a gdy mówiÂł coÂś skrzypiaÂło w caÂłym lesie.
-Jak Âśmiesz zabijaĂŚ bezbronne stworzenia tego lasu! - zagrzmiaÂło olbrzymie drzewo -Pozwalamy polowaĂŚ ludziom na starÂą lub chorÂą zwierzynĂŞ, ale mÂłode i bezbronne mogÂą byĂŚ zabite tylko przez tych, którzy potrzebujÂą tego bo muszÂą przeÂżyĂŚ!
Wi z chowaÂł wÂątroby do woreczka.
Ten las powiedziaÂł mi , Âże tu znajdĂŞ lisy wiĂŞc tu przyszedÂłem - odpowiedziaÂł Wi obojĂŞtnie - zresztÂą muszĂŞ to zrobiĂŚ Âżeby zarobiĂŚ na Âżycie. Jestem biedny i nie staĂŚ mnie na walkĂŞ na arenie. Pewne rzeczy dziejÂą siĂŞ bo muszÂą. ÂŚmierĂŚ przychodzi bo musi. MyÂślisz , Âże zabijaÂł bym zwierzĂŞta bez powodu?? Mylisz siĂŞ ludzi zarÂżnÂą bym w pieĂą i zbezczeÂściÂł ich ciaÂła a potem groby. Ale zwierzĂŞta to inna bajka. Dlatego czuje niesmak patrzÂąc na te duchy. Gdyby to byÂły ludzkie dusze nie przej¹³ bym siĂŞ. Nie obchodzi mnie los naszej wymierajÂącej rasy. Ja broniĂŞ pewnych ideaÂłów inni broniÂą innych. KtoÂś potrzebowaÂł tych stworzeĂą a ja potrzebowaÂłem tego kogoÂś. Taka jest kolej rzeczy. Potrzebuje jeszcze 4 wÂątrób i moÂże nigdy mnie tu nie zobaczycie jak je zdobĂŞdĂŞ - DodaÂł Wi patrzÂąc siĂŞ na ducha. Przez caÂły czas Wi jest gotowy do kawarimi z truchÂłem.

//Hyuta postacie o charakterze chaotyczny zÂły raczej siĂŞ takich rzeczy nie bojÂą. Wiesz mord to dla nich pewna pasja. //
//Wi ty nie masz siĂŞ baĂŚ po prostu ty zaraz padniesz trupem. Chyba, ze umiesz uciekaĂŚ z prĂŞdkoÂściÂą myÂśli lasu//
-PieniÂądz jest ludzkim wymysÂłem. Las uznaje tylko walutĂŞ Âżycia. GdybyÂś potrzebowaÂł ich miĂŞsa by przeÂżyĂŚ nie wyrywaÂłbyÂś wÂątrób bezbronnych lisków tylko zastawiÂł puÂłapkĂŞ na starszÂą zwierzynĂŞ bo mógÂłbyÂś siĂŞ niÂą wiĂŞcej poÂżywiĂŚ...
Nie sÂłuchasz mnie. Nudzi mnie ta rozmowa. MoÂżesz mi powiedzieĂŚ gdzie sÂą starsze lisy. Nie chce mi siĂŞ bawiĂŚ w Âłowców duchów. ZresztÂą o co Ci chodzi. PowiedziaÂłem , ze muszĂŞ to muszĂŞ nie ja wymyÂśliÂłem pieniÂądze. Wi trzyma rĂŞkĂŞ na rĂŞkojeÂści miecza. WyciÂągnie go w razie ataku i odeprze go bez problemu.
Wi zostaÂł odrzucony niewidocznÂą si³¹ z takÂą mocÂą, Âże wgniótÂł siĂŞ w martwe drzewa parĂŞ metrów za nim ÂłamiÂąc sobie przy okazji kilka koÂści.
-OdejdÂź z tym co masz, a zachowasz Âżycie.. Ale nie licz na pomoc tego lasu.
Wi poczuÂł ból. LeÂżaÂł sobie i pomyÂślaÂł - "Fajno chyba bez Ciebie Kukan tego nie wygram ehhh to jest kÂłopotliwe."
Ch³opak przy u¿yciu drewna z³¹czy³ sobie koœci i sta³ siê Pinokiem. To musia³o mu wystarczyÌ. Wi wyj¹³ miecz z pochwy. Je¿eli coœ siê zbli¿y powinienem to bez problemu zobaczyÌ i temu przysadziÌ mieczem.
//Hyuta przeczytaj sobie opis miecza w KP//
//Wi przeczytaj sobie opis miecza po raz ostatni //
Drzewa które do ciebie przemawiaÂło runĂŞÂło przepoÂłowione na ziemiĂŞ... A ty zostaÂłeÂś owiÂązany pnÂączami ze wszystkich stron, a miecz wypadÂł ci z rĂŞki i WNIKNÂĄÂŁ w ziemiĂŞ. PnÂącza ciĂŞpuÂściÂły, a ty próbowaÂłeÂś odnaleŸÌ mech jednag usÂłyszaÂłeÂś potĂŞÂżny gÂłos.
-TO BY£O OSTATNIE OSTRZE¯ENIE! ZA CHWILÊ SPOJRZYSZ ¦MIERCI W OCZY! WYJD¬ Z MEGO LASU!
Oddaj miecz inaczej nie odejdĂŞ choĂŚbyÂś mnie zabiÂł 100 razy. Nie obchodzi mnie to co chcesz , zresztÂą lubiĂŞ ÂśmierĂŚ. - Wi powiedziaÂł spokojny. SiedziaÂł sobie i szukam mieczyka dalej.
Po chwili doda³ - zreszt¹ nudny jesteœ tylko mi kraœÌ coœ potrafisz. Po tych s³owach Wi zacz¹³ kopaÌ rêkami w ziemi i stara³ siê dokopaÌ do miecza.
DoczoÂłgaÂłem siĂŞ do lasu.WstaÂłem, otrzepaÂłem siĂŞ i poszedÂłem dalej.Gdy uszedÂłem kilka kroków usÂłyszaÂłem haÂłas, lekko na obrzeÂżach, od razu tam pobiegÂłem.Gdy tam dobiegÂłem zobaczyÂłem Wi i jakieÂś coÂś.ZagadaÂłem do Wi:
-Hej Wi wÂłaÂśnie ciĂŞ szukaÂłem!!
-MyÂślaÂłem Âże jesteÂś w jakiÂś tarapatach!!
-Szukasz czegoÂś??
CzekaÂłem na odpowiedÂź Wi.
A takÂże lekko skwasiÂłem minĂŞ.
Zanim Szimu siĂŞ dowiedziaÂł co jest z Wi nie tak, chÂłopak grzebiÂący w ziemi zostaÂł zÂłapany przez pnÂącza za obie rĂŞce. WciÂągniĂŞto mu dÂłonie, a po chwil i takÂże nogi w ziemiĂŞ... Wi poczuÂł, jakby rĂŞce obdzierano mu Âżywcem ze skóry (co byÂło teÂż zgodne z prawdÂą). Wi krzykn¹³ przeraÂźliwie i byÂł bliski omdlenia.
-Wolisz wróciĂŚ na górĂŞ czy pójœÌ krok w dóÂł? - zapytaÂł Las.
Chce miecz i koniec choĂŚbym miaÂł tu zginaĂŚ on ma byĂŚ mój. To jest mój przyjaciel a ja tak Âłatwo przyjacióÂł nie oddaje. Tym bardziej , ze chyba zbytni przywiÂązuje siĂŞ do rzeczy martwych. MoÂże to dobrze moÂże to Âźle. zresztÂą , gdybym tylko byÂł silniejszym Senjuu nigdy by mnie nie zaatakowaÂły pnÂącza. To naprawdĂŞ chore Âżeby wÂładców drzew zabijaÂły drzewa. ZresztÂą drzewa to teÂż przyjaciele sÂą takie Âżywe i nieÂśmiertelne. - powiedziaÂł Wi I zmieniÂł swoje ciaÂło w drewno za pomocÂą mokuton no jutsu ( cale ciaÂło jest drewnianÂą powÂłokÂą). Wi MoÂże i byÂł bliski omdleniu ale nie podda siĂŞ dopóki nie znajdzie miecza. JeÂżeli coÂś zacznie siĂŞ dziaĂŚ zmieni siĂŞ w Pinokia i nie bĂŞdzie mu przeszkadzaÂło to , Âże ktoÂś zdziera mu korĂŞ >
-Heh, niepoddajÂący siĂŞ Wi.
Wyci¹gn¹³em maczete i jeœli coœ by zaatakowa³o Wi albo mnie to zaczynam ni¹ wymachiwaÌ aby przeci¹Ì pn¹cza.Jeœli nic z tych rzeczy mi siê nie uda to robiê Rasengana i po kolei œcinam pn¹cza.
Szimu zostaÂł unieruchomiony przez pnÂącza, a wyrwana maczeta pomknĂŞÂła 500m za plecy Szimu przypadkiem prosto w pierÂś wojownika mierzÂącego do niego z Âłuku. I razem z owym mĂŞÂżczyznÂą zniknĂŞÂła pod ziemiÂą.
-Ch³opcze odejdŸ. Tego zatwardzia³ego cz³owieka nie da siê uratowaÌ - powiedzia³ Las i Wi zosta³ zanurzony w LITEJ SKALE. Nie mo¿e oddychaÌ ani siê ruszyÌ. Jednak jest w stanie jakimœ cudowny sposobem przesy³aÌ swoje myœli przez ska³ê.
A tam grzej siĂŞ ja chce swój miecz ty patafianie. Oddaj go i to natychmiast. W ogóle nie przeszkadzajÂą mi te udrĂŞki bo jesteÂś Zuy - przesyÂłaÂł myÂśli Wi i zastanawiaÂł siĂŞ gdzie jest jego miecz. Przy okazji trochĂŞ mu duszno siĂŞ zrobiÂło. Brak powietrza i ta zamkniĂŞta przestrzeĂą. Wi nie poddaÂł siĂŞ i bez ruchy staraÂł siĂŞ stworzyĂŚ drewno , które rozsadzi skale i wyroÂśnie na powietrze.
Wi zostaÂł ÂściÂśniĂŞty tak mocno, Âże aÂż drzewo z którego jest teraz tworzony zajĂŞczaÂło niebezpiecznie gro¿¹c pĂŞkniĂŞciem.
To jest ÂżaÂłosne oddaj mi miecz a sobie pójdĂŞ - przekazaÂł Wi przeznaczajÂąc wiĂŞkszoœÌ Pch na pancerz. Teraz byÂł praktycznie niezniszczalny chyba , ze go ogniem poszczujÂą.
Dlaczego ukradÂłeÂś mi akurat miecz MoÂże sobie jakoÂś za te lisy odpokutuje ale ja chce mieczyk on jest bardzo fajny i w ogóle go lubiĂŞ. I dlaczego siĂŞ nie odzywasz !!!!!!!!!! - Wi przekazywaÂł swoje myÂśli .
Zostawiam sobie 100 Pch
-Moja maczeta.....
-Oddawaj tÂą maczetĂŞ....
-A jeÂśli chodzi o Wi to go nie opuszczĂŞ, przyjacióÂł musisz chroniĂŚ z caÂłych siÂł swoich i nie moÂżesz zostawiĂŚ go w potrzebie.WiĂŞc siĂŞ domyÂśl dziwny lesie..
ZrobiÂłem pieczĂŞcie i wykonaÂłem Hiri Gane no jutsu i na moich plecach powstaÂł wielkie koÂło i wnim powstaÂło 5 promyczków czyli maÂłych kóÂł.
-Oddajcie Wi bo siĂŞ udusi!!
JeÂśli bĂŞdzie ten las chciaÂł mnie tymi pnÂączami zwiÂązaĂŚ to wystrzeliwuje 5 promieniami, lub jeÂśli nie bĂŞdzie chciaÂł puÂściĂŚ Wi.
WokóÂł Szimu pojawiÂł siĂŞ wielki kamienny grobowiec... A Szimu oÂświetlaÂł go tylko pÂłomieniami. nagle pÂłomienie zgasÂły, a Szimu poczuÂł, Âże nie ma juÂż Âżadnej chakry... Po chwili grobowiec Âścisn¹³ siĂŞ tak przeraÂżajÂąco mocno, Âże zgruchotaÂł wszystkie koÂści Szimu robiÂąc z niego worek peÂłen poÂłamanych krwi i zmiaÂżdÂżonych narzÂądów wewnĂŞtrznych.
//I tu paradoks //
Ale Szimu nie umiera tylko trafia na miesiÂąc do niebytu (nowa niebytowa misja? Mam parĂŞ bo stwierdziÂłem, Âże od teraz szybko bĂŞdĂŞ was odstrzeliwaÂł nie moÂże tak by, Âże kaÂżda misja wam siĂŞ udaje bĂŞdĂŞ bardziej zÂłoÂśliwy).

Wi poczuÂł, Âże noga pĂŞkna mu pod naporem setek ton skaÂły... PoczuÂłeÂś siĂŞ tak jakby z tej nogi nic juÂż kompletnie nie zostaÂło. Druga teÂż pĂŞkÂła juÂż w kilku miejscach, a reszta twojego drewnianego ciaÂła jĂŞczy gÂłoÂśno.
-PO(jĂŞkjĂŞk)ddajj(jĂŞkjĂŞk) siĂŞĂŞĂŞĂŞ(jĂŞkjĂŞkjĂŞk )
"WiĂŞc to mój koniec??' -zapytaÂł siĂŞ sam Wi w myÂślach. Zmieniony w drewnianÂą laleczkĂŞ nie czuÂł juÂż bólu. Drewno chyba nie wytrzyma tego za dÂługo.
"Ja nie chcĂŞ umieraĂŚ mam coÂś jeszcze do zrobienia. ChcĂŞ ÂżyĂŚ i odbieraĂŚ Âżycia. chcĂŞ ÂżyĂŚ by ÂżyĂŚ. ChcĂŞ po Âśmierci trafiĂŚ tam gdzie powinienem. Ale nie teraz teraz chce ÂżyĂŚ " pomyÂślaÂł Wi. ChÂłopak wiedziaÂł , ze tego nie przetrwa ale przesÂłaÂł swojÂą ostatniÂą myÂśl do lasu -
Hey ty przynajmniej przy moim grobie wbij ten miecz. ÂŻyÂłem z nim bardzo dÂługo wiĂŞc chce teÂż cierpieĂŚ z nim. ChcĂŞ umrzeĂŚ z nim. ChcĂŞ nadal ÂżyĂŚ z nim. Ale przeznaczenia nie zatrzymam. MogĂŞ tylko iœÌ dalej ale z nim a nie sam ( ciÂągle mówiĂŞ o mieczu). I zluÂźnij kamieĂą przy prawym barku sÂą tam wÂątroby lisków. Nie powinienem tego robiĂŚ ale przeznaczenie me takie byÂło. Tego nie przewidziaÂłem. Jednak powkÂładaj je do CiaÂł. No to Âżegnam - Wi przesyÂłajÂąc to zamkn¹³ oczy i czekaÂł.
Wi zosta³ zmia¿d¿ony... Drzazgi wy³oni³y siê na niewielk¹ g³êbokoœÌ do tunelu w skale niewidocznego z zewn¹trz.
//Paradoks forumowy//
WI trafia na miesiÂąc do niebytu (misje niebytowe mogÂą byĂŚ non stop. Jak siĂŞ spiszesz to dostaniesz innÂą kataknĂŞ:P pisaj w niebycie gdziekolwiek//
Wi w koĂącu wróciÂł do Âświata Âżywych. WykaÂłaczki zÂłoÂżyÂły jedno ciaÂło a Wi znowu miaÂł skórĂŞ. ChÂłopak jak najszybciej uciekÂł z lasu. KierowaÂł siĂŞ do Yuki.

<NMM>
Szimu obudzi³ siê g³ow¹ do do³u.Wsta³, otrzepa³ siê i poszed³ st¹d by znaleŸÌ jak¹œ duszê w zamian za swoj¹.
<NMM>
Nakasone wkroczyÂł do lasu spokojnym krokiem - Nareszcie mogĂŞ trochĂŞ przyobcowaĂŚ z naturÂą... - powiedziaÂł sam do siebie - ...lecz nie w taki sposób jaki bym chciaÂł - dodaÂł po chwili, po czym zacz¹³ siĂŞ dokÂładniej rozglÂądaĂŚ. Przykucn¹³, przymruÂżyÂł oczy i jak to robiÂą rasowi myÂśliwi przyÂłoÂżyÂł dÂłoĂą do ziemi w poszukiwaniu jakiegoÂś tropu. - Hm hm hmm - zaakcentowaÂł na gÂłos jakby miaÂł pojĂŞcie o tym co robi. Po czym rozejrzaÂł siĂŞ dokÂładnie dookoÂła. - Noo, czekaĂŚ czy szukaĂŚ - znów do siebie powiedziaÂł.
Nak zacz¹³ grzebaĂŚ w ziemi rĂŞkÂą podobnie jak dzik w poszukiwaniu Âżo³êdzi jednak niespecjalnie mu to wychodziÂło. Trzeba jeszcze wiedzieĂŚ co i po co siĂŞ robi... W pewnym momencie zag³êbiÂł rĂŞce w czymÂś ciepÂłym i nagle poczuÂł mocny smród...
- K***a je***a maĂŚ... - zakl¹³ pod nosem, po czym szybko wyj¹³ rĂŞkĂŞ i zerwaÂł jakiegoÂś liÂścia wycierajÂąc o niego Âłajno z rĂŞki. - Na pohybel wszystkim leÂśnym zwierzĂŞtom - pomyÂślaÂł, a wtedy otworzyÂł szerzej oczy, a na jego ustach zagoÂściÂł uÂśmiech. - CiepÂłe ciepÂłe, wiĂŞc wÂłaÂściciel musi byĂŚ gdzieÂś niedaleko... - wytĂŞÂżyÂł wzrok na miejsce dookoÂła niespodzianki, czy aby nie ma jakiegoÂś odcisku, mniej wiĂŞcej w którÂą stronĂŞ poszedÂł.
ByĂŚ moÂże i byÂły jakieÂś Âślady... Ale Nakasone sam wÂłasnorĂŞcznie zniszczyÂł je grzebiÂąc wczeÂśniej w ziemi. WidaĂŚ kupa miaÂła byĂŚ tylko wzgardliwÂą wskazówka...
Dwójka zamaskowanych osobników biegÂła jakby im kto tyÂłki przypalaÂł rozpalonym Âżelastwem. Jeden z uciekinierów miaÂł ze sobÂą kuszĂŞ, drugi bandycki strój z czarnÂą przepaskÂą...
BiegnĂŞ za nimi zrzucajÂąc ciĂŞÂżarki treningowe by byĂŚ szybszym i ich zÂłapaĂŚ
NA ramie Yagu nagle zleciaÂł sokóÂł. WyciÂągn¹³ nózkĂŞz wiadomoÂściÂą...

Kod: Potrzebujemy ciĂŞ. PrzybÂądÂź jak najprĂŞdzej do IwaGakure do gabinetu TsuchiKage. czas uruchomic zapasowe oddziaÂły
przeczytaÂł list rĂŞka zapaliÂła mu siĂŞ czarnym ogniem i spaliÂła go a on wyruszyÂł narzucajÂąc na siebie czarny pÂłaszcz i pobiegÂł w stronĂŞ wyznaczonego miejsca <NMM>
Shadow pojawiÂł siĂŞ tu w czerwonej poÂświacie..
na razie las a raczej jego resztki wyglÂądajÂą normalnie..z pozoru...
RozejrzaÂłem siĂŞ zaskoczony po czym wykonaÂłem kilka pieczĂŞci a moja skóra zmieniÂła kolor na czarny za pomocÂą techniki Domu.Ta technika znaczÂąco podniosÂła mojÂą si³ê i wytrzymaÂłoœÌ.BĂŞdÂąc bezpieczny przed wiĂŞkszoÂściÂą ataków ruszyÂłem w g³¹b lasu wolnym ale pewnym krokiem.SkupiÂłem siĂŞ na misji takÂże nic mnie nie rozpraszaÂło ani nie wiele rzeczy mogÂło ujœÌ mojej uwadze.UwaÂżaÂłem na ewentualne puÂłapki takÂże gdybym jak¹œ aktywowaÂł odskakujĂŞ w bok skÂładajÂąc gardĂŞ z rÂąk.

Technika Domu jest to jutsu którego uÂżywaÂł Kakuzu.Nasza skóra staje siĂŞ nie wraÂżliwa na ataki TaiJutsu ani techniki Suitonu.SiÂła nasza znaczÂąco wzrasta poniewaÂż Kakuzu po jej aktywowaniu bez problemu wbiÂł Chojiego w drzewo za pomocÂą jednego kopniĂŞcia.WytrzymaÂłoœÌ jest bardzo duÂża poniewaÂż Kakuzu za pomocÂą tej techniki zatrzymaÂł lecÂącego kunaja z kartkÂą wybuchowÂą a ów wybuch nic mu nie zrobiÂł.
ZobaczyÂłeÂś wÂąskÂą ÂścieÂżkĂŞ...idÂąc niÂą kierowaÂłeÂś siĂŞ na poÂłudniowy zachód do serca lasu im dÂłuÂżej szedÂłeÂś tym wyraÂźniej sÂłyszaÂłeÂś czyjeÂś gÂłosy.....
SzedÂłem dalej próbujÂąc nie wydawaĂŚ Âżadnych odgÂłosów.Gdy zauwaÂżam jak¹œ osobĂŞ staram siĂŞ gdzieÂś ukryĂŚ tak aby ta osoba mnie nie zauwaÂżyÂła.Gdy to mi siĂŞ uda obserwujĂŞ jÂą a takÂże otoczenie i [cenzura] jeÂżeli z kimÂś rozmawia.Gdybym zostaÂł wykryty atakujĂŞ osobĂŞ która mnie wykryÂła zadajÂąc jej cios w tyÂł gÂłowy który spowoduje jej omdlenie.
PodszedÂłeÂś bliÂżej i usÂłyszaÂłeÂś wyraÂźnie gÂłosy...
Jeden z nich rozpoznaÂłeÂś...byÂł to gÂłos kolesia który zleciÂł ci zadanie[pamiĂŞtaj Âże koleÂś liczy na dyskrecje i na to Âże siĂŞ nie zdradzisz iÂż pracujesz dla niego]
SkryÂłem siĂŞ gdzieÂś w krzakach lub na jakimÂś drzewie tak aby sÂłyszeĂŚ rozmowĂŞ jednak jednoczeÂśnie nie zostaÂł wykryty.Z usÂłyszanych informacji próbuje coÂś wydobyĂŚ i obróciĂŚ na swojÂą korzyœÌ.MoÂże zleceniodawca zauwaÂżyÂł mnie i rozmawia z drugÂą osobÂą szyfrem aby ta osoba siĂŞ nie poÂłapaÂła a ja coÂś z tego siĂŞ dowiedziaÂł.W kaÂżdym bÂądÂź razie uwaÂżnie sÂłucham wypowiedzi i obserwujĂŞ co siĂŞ dzieje.
-Ludzie wyraÂźnie siĂŞ kÂłócÂą i jest ich wiĂŞcej niÂż dwoje jednak nie rozumiesz co mówiÂą bo rozmawiajÂą w jakimÂś osobliwym obcym jĂŞzyku...
Nawet po wspiĂŞciu siĂŞ na drzewo nie jesteÂś wstanie ich dostrzec...
PodchodzĂŞ bliÂżej tak aby widzieĂŚ wszystkich jednak aby nie zostaĂŚ wykrytym.ObserwujĂŞ wszystkich zebranych i czekam aÂż dojdzie do jakiegoÂś rozstrzygniĂŞcia sporu np.walki bÂądÂź odejÂścia kogoÂś w jakimÂś kierunku wtedy idĂŞ za tÂą osobÂą.ObserwujĂŞ caÂły teren szukajÂąc jakiejÂś siedziby bÂądÂź czegoÂś gdzie mogÂą znajdowaĂŚ siĂŞ dokumenty które muszĂŞ wykraœÌ(Opisz mi caÂły teren z najwaÂżniejszymi rzeczami).
No wiĂŞc tak....
Widzisz jakiÂś olbrzymi budynek....
4 rozmówców stoi przed bramÂą a raczej staÂła..wÂłaÂśnie wchodzÂą do Âśrodka wyraÂźnie rozwiÂązawszy swój spór...
na brzegach polany stoi trzech mĂŞÂżczyzn wyglÂądajÂących na barbarzyĂąców....sÂą tak rozstawieni Âże widzÂą caÂły plac ale nie widzÂą siebie samych....
musisz ich zlikwidowaĂŚ...
cel twojej misji jak pewnie wnioskujesz jest wewnÂątrz budynku...
A wiĂŞc udaje siĂŞ do jednego z barbarzyĂąców podchodzÂąc jak najbliÂżej lecz tak aby mnie nie wiedziaÂł poniewaÂż chcĂŞ go zaatakowaĂŚ z zaskoczenia.WykonujĂŞ Shushin no jutsu atakujÂąc pierwszego przeciwnika z bardzo du¿¹ prĂŞdkoÂściÂą i si³¹ poniewaÂż ciÂągle mam aktywowane Domu które zwiĂŞksza mojÂą si³ê oraz bĂŞdÂąc rozpĂŞdzonym siÂła ataku jest podwójna.TakÂże zaczynam uderzaĂŚ przeciwnika rĂŞkoma jednoczeÂśnie podcinajÂąc mu nogi a nastĂŞpnie gdy ten bĂŞdzie leciaÂł na ziemiĂŞ ja Âłapie go za strój i przyciÂągam do siebie wbijajÂąc mu kunaja w brzuch.UwaÂżam na ataki przeciwnika unikajÂąc ich bÂądÂź blokujÂąc.
Jeden padÂł jednak 2 pozostaÂłych zaalarmowanych odgÂłosami biegnie na ciebie z olbrzymimi toporami....
[wiesz co...to barbarzyĂący oni nie sÂą zbyt inteligentni...
³atwiej by by³o siê podkraœÌ i skrêciÌ mu kark nawet by nie jêkn¹³...wykonane 3 razy i po kolesiach ...
ale teraz to juÂż za póÂźno ]
ZauwaÂżajÂąc dwóch biegnÂących barbarzyĂąców uÂśmiechn¹³em siĂŞ szyderczo i ponownie wykonaÂłem Shushin no jutsu pojawiajÂąc siĂŞ za jednym z barbarzyĂąców i uderzajÂąc go wczeÂśniej podniesionym od zabitego juÂż barbarzyĂący toporem.Gdy uda mi siĂŞ go zabiĂŚ rzucam w drugiego barbarzyĂące jednym z toporów po czym podnoszĂŞ drugiego i gdy tamten jest zajĂŞty unikaniem pierwszego topora ja atakujĂŞ go drugim.
Dobra....
Nie chce mi siê opisywaÌ co i jak siê sta³o ryle ¿e rozwali³eœ kolesi..jednak dopiero traz dostrzeg³eœ ¿e bramy budynku zamykaj¹ siê...pospiesz siê bo nie zd¹¿ysz wejœÌ....
ZauwaÂżajÂąc zamykajÂącÂą siĂŞ bramĂŞ zaczynam biegn¹Ì do niej wykonujÂąc jednoczeÂśnie technikĂŞ Shushin no jutsu i teleportujÂąc siĂŞ za bramĂŞ.Gdy siĂŞ tam juÂż znajdĂŞ rozglÂądam siĂŞ czy nikogo nie ma.JeÂśli jest ktoÂś i ta osoba mnie widziaÂła to atakujĂŞ go tak aby ten nie zd¹¿yÂł nikogo powiadomiĂŚ a jeÂśli mnie nie zauwaÂżyÂła to chowam siĂŞ gdzieÂś jeÂśli w ogóle moÂżna a jeÂśli nie to atakujĂŞ tÂą osobĂŞ dyskretnie zabijajÂąc jÂą jednym ciosem w krĂŞg szyjny.
PojawiÂłeÂś siĂŞ za bramÂą która siĂŞ za tobÂą zatrzasnĂŞÂła...
Jednak nie wiesz czy ktoÂś ciĂŞ zauwaÂżyÂł bo panuje tu nieprzenikniony mrok i jest bardzo cicho...
Po omacku szukam jakiejÂś Âściany aby mieĂŚ stycznoœÌ z jakimÂś przedmiotem by nikt nie zaszedÂł mnie od tyÂłu.Gdy juÂż dotrĂŞ do Âściany [cenzura] jakiÂś odgÂłosów lub szukam jakiegoÂś ÂźródÂła ÂświatÂła.Czekam w zupeÂłnym mroku na jakiÂś odgÂłos i na moment gdy coÂś zobaczĂŞ.Ludzki oko po jakimÂś czasie przyzwyczaja siĂŞ do ciemnoÂści takÂże gdy moje oczy to zrobiÂą rozglÂądam siĂŞ po otoczeniu.
NatrafiÂłeÂś na drzwi przez które dopiero co przeszedÂłeÂś...
Da³y ci one pewne oparcie..nic nie zobaczy³eœ ani nie us³ysza³eœ...stoj¹c tak 10 min nadal twoje oczy nie przywyk³y...najwyraŸniej to nie jest zwyk³a ciemnoœÌ....
StaÂłem nadal oparty o drzwi rozmyÂślajÂąc.MoÂże wchodzÂąc do tej komnaty zÂłapaÂłem siĂŞ w GenJutsu który jest aktywne w caÂłej komnacie bÂądÂź ktoÂś mnie zÂłapaÂł.ChÂłopak zÂłoÂżyÂł pieczĂŞĂŚ mówiÂąc Kai i majÂąc nadziejĂŞ Âże ciemnoœÌ zniknie bÂądÂź osÂłabnie.Gdyby to nie pomogÂło krzyÂżuje rĂŞce na znak gardy przed ewentualnymi atakami.Gdybym zostaÂł zaatakowany z bliska zaczynam machaĂŚ rĂŞkoma aby kogoÂś zÂłapaĂŚ a gdy juÂż to zrobiĂŞ zaczynam tego kogoÂś atakowaĂŚ kunajem nie wiedzÂąc kto to jest.Ataki majÂą za zadanie unieszkodliwiĂŚ a nie zabiĂŚ.
Nikt ciĂŞ nie zaatakowaÂł jednak poczuÂłeÂś Âże ktoÂś przeszedÂł obok ciebie....
Nagle do ucha jakaÂś dziewczyna wyszeptaÂła ci....-kogo my tu mamy-wyszeptaÂła ci do ucha sÂłodkim gÂłosem...-byÂłeÂś tym bardzo zaskoczony jednak coÂś ciĂŞ powstrzymaÂło od ataku...
Czuj¹c obecnoœÌ dziewczyny Shadow odskoczy³ w bok i powiedzia³ cichym g³osem:
-Kim jesteÂś-po tych sÂłowach zacz¹³ chodziĂŚ o omacku nie wiedzÂąc co robiĂŚ.Przyjaciel czy wróg?
-Czego ode mnie chcesz?Czy ty zÂłapaÂłaÂś mnie w to GenJutsu?-zadawaÂł pytania dziewczynie oczekujÂąc odpowiedzi
Tylko sÂłodki Âśmiech....
-Powiedz kim jesteÂś a ja powiem czy jestem wrogiem-powiedziaÂła-tak to moje gen-dodaÂła po chwili przejechaÂła ci palcem po policzku zdawaÂło ci siĂŞ Âże siĂŞ ci przyglÂąda i ocena ciĂŞ...xD
-Zale¿y co masz na myœli-odpowiedzia³em a po chwili doda³em -Mogê byÌ kim zechcesz-po tych s³owach uœmiechn¹³em siê serdecznie i dalej chodzi³em o omacku szukaj¹c jakiœ drzwi gdzie mog³yby siê znajdowaÌ dokumenty.Jeœli znajdê to nie wchodzê w nie lecz udajê ¿e przypadkowo na nie wpad³em i szukam innych.
Laska zÂłapaÂła ciĂŞ za ramiona i zatrzymaÂła w miejscu...byÂła zadziwiajÂąco silna...-mów kim jesteÂś i czego tu s szukasz-powiedziaÂła.....
Zdumiony si³¹ dziewczyny powiedzia³em:
-Jestem Shadow zbiegÂłym shinobi z wioski Yuki nie majÂąc co robiĂŚ tuÂłaÂłem siĂŞ po okolicy gdy zobaczyÂłem ten budynek w tedy to ciekawoœÌ wziĂŞÂła nade mnÂą górĂŞ i o to tu jestem-powiedziaÂłem po czym czekaÂłem na to co zrobi dziewczyna czy mi uwierzy czy teÂż nie.MówiÂąc jej wymyÂślonÂą historiĂŞ byÂłem zaskakujÂąco spokojny i opanowany co podkreÂślaÂło mojÂą wiarygodnoœÌ.
Hmmm....ciekawoœÌ....mo¿e mi pomo¿esz wykraœÌ pewne zwoje dla mojego pana...oczywiœcie za op³at¹ zapyta³a uwalniaj¹c ciê z gen....
ByÂła bardzo Âładna na oko miaÂła z 16/15 lat....
Jednak nadal ciĂŞ trzymaÂła uniemoÂżliwiajÂąc jakikolwiek ruch..
Spojrzawszy siĂŞ na jej rĂŞce które trzymaÂły mnie powiedziaÂłem:
-A mam inny wybór?-zadaÂł pytanie retoryczne i zacz¹³ siĂŞ ÂśmiaĂŚ po czym spowaÂżniaÂł i zgodziÂł siĂŞ.
-A wiĂŞc jaki mamy plan i co to za zwoje?-spytaÂł siĂŞ po chwili wpatrywania siĂŞ wprost w jej oczy
Hmmm..nie mamy planu....
nie wiem co to za zwoje
i masz wyjÂście...moÂżesz ze mnÂą walczyĂŚ-powiedziaÂła spokojnie puszczajÂąc cie....
Ch³opak wyj¹³ kunaja i chwyci³ go pewnie w d³où po czym rzek³:
-Nie dziĂŞki-po tych sÂłowach zacz¹³ siĂŞ rozglÂądaĂŚ i dodaÂł -A wiĂŞc prowadÂź nie znam tutejszego terenu-gdy dziewczyna ruszy Shadow pójdzie posÂłusznie za niÂą bacznie siĂŞ rozglÂądajÂąc za kimÂś a gdyby kogoÂś zauwaÂżyÂł najpierw powiadamia o tym dziewczynĂŞ a dopiero potem na jej polecenie dziaÂła.
Ona siĂŞ nie ruszyÂła....dokÂąd mam ciĂŞ prowadziĂŚ...pojawiÂłam siĂŞ tu chwilĂŞ przed tobÂą....-powiedziaÂła bezradnie patrzÂąc na ciebie sÂłodko a jej uÂśmiech wyraÂżaÂł Âże ma ochotĂŞ ciĂŞ "schrupaĂŚ' [znaczy tal laska xd]
-A wiĂŞc poszukajmy razem-powiedziaÂłem do niej jakby nie widzÂąc jej wzroku.PodszedÂłem do pierwszych lepszych drzwi i nasÂłuchiwaÂłem czy ktoÂś nie znajduje siĂŞ w Âśrodku.Gdy miaÂłem pewnoœÌ Âże nikogo nie ma wszedÂłem i zacz¹³em siĂŞ rozglÂądaĂŚ po czym ruszyÂłem do przeszukania pokoju w celu znalezienia zwojów.Gdy nie znajdĂŞ to idĂŞ szukaĂŚ w innej komnacie po upewnieniu siĂŞ Âże nie ma tam nikogo.AÂż do skutku szukaÂłem we wszystkich pomieszczeniach pomijajÂąc te w których ktoÂś byÂł.
Sorka mój b³¹d....zapomniaÂłem opisaĂŚ korytarza
korytarz jest jasno oÂświetlony i biegnie prosto jak strzaÂła...Âściany sÂą gÂładkie zrobione z biaÂłego marmuru a raczej w nim wykute i idealnie wygÂładzone....
w owych Âścianach nie widaĂŚ Âżadnych drzwi poza tymi którymi weszliÂście....
UdaÂłem siĂŞ z dziewczynÂą prosto korytarzem.Gdy kogoÂś zauwaÂżamy to chowamy siĂŞ a jeÂśli nas zauwaÂżyÂł to atakujemy wspólnie zabijajÂąc ów osobĂŞ lub obezwÂładniajÂąc jÂą.JeÂśli nikogo by nie byÂło i nie byÂło by Âżadnych drzwi to sprawdzamy Âściany w których moÂże byĂŚ ukryty pokój.Gdy wejdziemy do ukrytego pokoju to przyszykujemy go w poszukiwaniu zwojów.
Nagle dziewczyna pchnĂŞÂła ciĂŞ na ÂścianĂŞ co uratowaÂło ciĂŞ przed atakiem.....zobaczyÂłeÂś dziwnÂą skrzydlatÂą istotĂŞ która wylÂądowaÂła oddzielajÂąc ciĂŞ od dziewczyny....
Wskakuje na ÂścianĂŞ za pomocÂą czakry i odpycham siĂŞ od niej atakujÂąc skrzydlatÂą istotĂŞ kunajem i staram siĂŞ jÂą zÂłapaĂŚ i przewróciĂŚ na ziemiĂŞ a nastĂŞpnie obÂłoÂżyĂŚ seriÂą ataków nogami i rĂŞkoma.Gdyby istota zasÂłoniÂł siĂŞ skrzydÂłami to staram siĂŞ je jak najbardziej pokaleczyĂŚ kunajem aby nie mogÂła na nich lataĂŚ.W razie ataku wykonujĂŞ IwaKawarimi rozsypujÂąc siĂŞ w kupkĂŞ kamieni a nastĂŞpnie ³¹czÂąc siĂŞ i kontratakujÂąc.
Zanim zdążywszy trafiać w skrzydlatą istote dziewczyna uderzyła cie z pieści i ty wbiegłeś sie w ściane...
-Nie tykaj mojego summonaka-powiedziała gniewnie....
Sumon przekazał jej najwyraźniej jakieś dobre nowiny bo się uśmiechnięta....
Wiem gdzie iśc....
wskoczył na summona który załapał cios za ubranie i polecieliście.....

nms
link na gg
Nagle z zielonego lasu gdzie świeciło słońce nastała jak zwykle ciemność która obejmowała te miejsce, hmmm.. dobrze by mi się tu walczyło- pomyślał Władca cienia po czym mało miękkoszelestnymi ruchami szedł przed siebie w stronę Konohy by móc znowu po uczyć w Akademii, pewnie dzieci się stęskniły za swoim nauczycielem. NMMT
Zmaterializowała się, złączyła się z pojedynczych części płateczków w całość, bezwładnie wręcz opadając na ziemię, stawiając na niej odziane w pantofle stópki... Jedynym, co było dla niej pewnym, było to, że... Że nie wie, co ma ze sobą teraz zrobić. Mogła jedynie patrzeć, głupio patrzeć w tą ciemną przestrzeń. Ciemne drzewa, których liście miarowo kołysały się, chowając w sobie z pewnością jakieś tajemnice, nieodkryte jeszcze, ale i na to przyjdzie czas, i na to będzie chwila... W ręce trzymając czarny płaszcz, jednym, sprawniejszym ruchem nałożyła go na siebie. Droga, zapomniana, pokryta już chrustem i mchem, kończyła się gdzieś pomiędzy konarami, skręcała, prowadziła na dziwne rozstaje. Jej zaś, pozostawało tylko iść, iść przez ten mroczny, przerażający bór, skrzypiący i zawodzący raz po raz...
Spalony las, nie rokujący niczym ciekawym, przyjaznym, czy wrogim.
Aż nagle... wybuch! Z lewej! Nie! Z prawej! Za nią! Przed! Spojrzała w niebo i ujrzała krąg... dziwny.. .spadał na nią! Gdy stalowe ćwieki, gwoździe, uderzyły w ziemię, kolejny wybuch dookoła!
Tanuki usłyszała śmiech. Spokojny, wolny... typowy, lekceważący, szyderczy śmiech, tak charakterystyczny dla ludzi mających ogromne mniemanie o sobie. Pył zaczął opadać.
>klik<
- Juunidaime Hokage... Kurama no Tanuki... - mruknął z nutką cynizmu. Kto to był? Nic nie było widać! - długo czekałem na chwilę taką, jak ta... - kolejna wypowiedź w tym samym tonie i krzyk - Akio, Hono! - zawołał kogoś.
Wtedy szum. Z dymu wyłoniły się dwa cienie, z lewej i z prawej strony. Jeden z nich zatrzymał się efektownie za dziewczyną, przekładając ręce pod jej pachami i zawiązując je na karku, a lewą nogę postawić przyległą do jej lewej nogi, przylegającą od wewnętrznej strony. Nie mogła tą nogą wykonać uderzenia. W tym czasie, drugi pojawił się przed nią. Widziała go... piękne, zielone oczy, jedyne świadectwo człowieczeństwa istoty, której twarz owinięta była bandażem, a ubranie schowane było pod szarym płaszczem. Lewą ręką złapał za nadgarstek dziewczyny, lekko ją przyciągając. Malo komfortowa sytuacja, zważywszy na gościa, który ją trzymał z tyłu... w każdym bądź razie ręka była wyprostowana i trzymana mocno, aby ruch nie był możliwy. Drugą ręką przystawił jej do gardła nóż... nie, nie kunai. Piękny, zdobiony nóż, ostry lśniący. Było w nim wręcz zaklęte piękno, jakiego nie sposób dojrzeć w broni. Lewa noga mężczyzny tez szybko wsunęła się od wewnętrznej strony, przesuwając lekko prawą nogę Pani Hokage. Nie mogła ruszyć nogami, które i tak były nienaturalnie wyciągnięte na zewnątrz. Była... po prostu perfekcyjnie ubezwłasnowolniona.
Mężczyzna schowany w pyle wyszedł z niego, wydając z siebie zadowolone chrząknięcie. Zakapturzony, oczu widać nie było, płaszcz zakrywał ciało, a maska zasłaniała twarz... prawie, jak ANBU, gdyby nie to, że maska była szmaciana... z gatunku tych, jakie nosił Kakashi.
- W końcu złapałem Cień Ognia Ukrytej Wioski Liścia. - stwierdził. Podszedł do niej. z tej odległości mogła zauważyć tylko jego oczy. Dziwne... oczy. Takie, jak każde inne, acz czerwone i przepełnione... obłędem. Zmierzył ją wzrokiem...
- Robal... - dodał z odrazą i odwrócił się. Pył opadł, a kobieta zobaczyła, że wszyscy stoją w środku kręgu z łańcuchów zrobionego, który zwisał na stalowych prętach. Łańcuch z ćwiekami, ostry, nie wolno dotykać.
- Ach, gdzie moje maniery! Pewnie chciałabyś usłyszeć o mnie co nieco i o zaistniałej sytuacji, hm? - spytał lekceważąco, lekko odwracając głowę. Jednak nie mógł widzieć swojego jeńca.

//Post rozgrzewka
Wybuch. Dalej lekko zmęczona, rozejrzała się, nie nerwowo, ale szybko, ze zmrużonymi oczyma poszukując winowajcy. Kogoś, kto mógłby usprawiedliwić przerażający odgłos. Wzrok miarowo uniósł się w górę, wypatrując czegoś w górze. I wtedy... Powieki rozwarły się, szeroko, a w tęczówkach, o ile nie przestrach, to zdziwienie. Metalowe słupki, pręty, opadały, spadały z nieba. Srebrzysty krąg, gdzieś tam, na białym niebie, raz kontrastował z nim, a raz się w nie wtapiał... Uderzenie, ciężkie i głośne, któremu towarzyszył drugi już wybuch, poderwanie się pyłu. Ręką spróbowała rozgarnąć mętność eteru, pochylając się zarazem i w dziwnym wyrazie ciała, opierając fali powietrza, nastającej wraz z eksplozją. Mruknięcie, z pozoru ciche, dochodzące gdzieś z głębi pyłu. Skomentowała je ruchem ręki. Sięgnięciem pod płaszcz, ku naszyjnikowi, podarunkowi od pewnego Shiro, już po raz kolejny mogącego okazać się co najmniej przydatnym. Zbyt wolno jednak, zbyt wolno, dostała na swój gest zbyt mało czasu... Dwie ciemniejsze plamy, wyłaniające się z całości zagęszczenia. Jedna, ujęła jej ręce, wykrzywiła je niepomiernie, podobną rzecz czyniąc z jedną z nóg... Szarpnęła się, próbując rozbić splot na plecach, dać sobie choć chwilę czasu... Chwilę? Chwilę zastąpił... Błysk. Znów błysk ostrza, tym razem z akompaniamentem zielonych koralików. Jedno sunięcie. Jeden zamach. Jedna rzecz, skierowana ku jej gardłu. Twarz pobladła, wpatrując się w przestrzeń, niezasłanianą przez napastnika. Z pyłu wyłonił się kolejny cień... Jego oczy były zastanawiające. Napawające mieszanymi uczuciami. Jak same słowa, które tak pieczołowicie wymawiał. Był z siebie dumny? Spojrzał na nią, obrzucił obrzydliwym spojrzeniem. Nazwał robalem... Z jej ust wyrwało się ciche prychnięcie. Skierowane bardziej do siebie, odpowiadające na całe zajście. Skierowane bardziej do siebie samej, albowiem dla pozostałych trzech person nic z pewnością nie znaczące...
-Dokkkłaaadddnie... - potwierdziła ostatnie słowa zamaskowanego mężczyzny przeciągły, gardłowym dźwiękiem... Czegoż teraz chciała bardziej, jak nie wyjaśnienia... Całej potrzeby tejże sytuacji? Gdyby był tak miły, i wszystko ładnie... Opisał, wytłumaczył...
- Mów mi... Ryuu. - przedstawił się, stojąc, jak stał. - już wkrótce Hokage Ryuu! A następnie Imperator Ryuu! - krzyknął, dumny ze swojego prostego planu, zawartego w tych dwóch zdaniach.
- Od dawna badałem sytuacje polityczne na arenie międzynarodowej... i co widziałem? Wojne! Kirigakure pokazuje pazurki, Konoha posiada Kusagakure, a inne wioski są bierne... wymarzona sytuacja! Przejmę rządy w Konoha, sprowokuję spotkanie z Mizukage, zabiję go i podmienię! Liść i Mgła stworzą Smocze Państwo, Smocze Imperium! A ja będę jego władcą, który zdobędzie świat! - obłęd. Czysty obłęd, płynący z jego słów przerażał. Przerażał nawet jego pachołków, którzy jakby skamienieli, słysząc jego śmiech. Okropny, obłąkany śmiech. Już teraz było wiadome, że był okrutny... czego on już dokonywał?! Nie wiadomo... złożył rękę w pieczęć, a słupy zaświeciły się na fioletowo. Parzysta liczba prętów... wiązka fioletowej energii, sunąca po ziemi i kreśląca dziwne znaki łączyła jeden pręt z drugim, będącym dokładnie naprzeciw. Pośrodku, w samym centrum wymalowana była jakaś pieczęć. Podszedł do niej i złożył kilka pieczęci, uprzednio przegryzając palec.
- Kushiyose... - mruknął, zadowolony z siebie, dumny, pewny. Cały krąg zabłysł, a nad kręgiem tworzyła się kopuła fioletowego, oślepiającego światła, która zaczęła się płaszczyć do ziemi, aż się z nią nie zrównała, po czym wszelki ślad po kręgu zaginął, razem z ludźmi wewnątrz niego.

<NMTiNPC> (Nie Ma Tanuki i NPC)