podmokÂłe tereny

podmokÂłe tereny

---

IdĂŞ przed siebie.
<NMM>
- Jak nikt nie chce kolacji, to nie...
RozejrzaÂła siĂŞ jeszcze raz i odeszÂła.
NMM
SzÂła nadal, zatrzymaÂła siĂŞ na chwilĂŞ i zaczĂŞÂła pleœÌ warkocza w kosmyków wÂłosow.

---

*Klon szedl w strone domu gdy zauwazyl Maggie zatrzymal sie*-O witaj Maggie..
- Hm.. hej Kabuto, gdzie sie szwendasz? - zapytaÂła zaczepnie xP
-Mialem wlasnie isc w strone domu..bo od jakiegos czasu nie ma mnie w Oto..Ale po drodze spotkalem ciebie
- Mówie o prawdziwym Kabuto! - powiedziaÂła siadzajÂąc na ziemi.
Bo wiesz, ja teÂż moge sobie 10 klonow stworzyc, które beda sie wa³êsaĂŚ. Ale musze coÂś waznego robic, skoro sama sie nie wszedam.
-A prawdziwy Kabuto jest w gabinecie Hokage...A co ty robisz lub chcesz robic?
(Kolacje jadlem )
/smacznego /
- Nie no tak przyszÂłam... PochodziĂŚ w samotnoÂści, wczesniej takie podróze wypeÂłniaÂły mi caÂły wolny czas. A tak na temat, jesteÂś u Keiko? - zapytaÂła patrzac na niego :
Czy ja jestem jakaÂś inna... wszyscy przebywajÂą z innymi, pÂłci przeciwnej...
-Tak..ale teraz juz nie spacerujesz sama..Masz Aoiego i Yamato...A wracajac do tematu to tak jestem u Keiko
Maggie wstaÂła i kopneÂła pobliski kamieĂą, kot przyszedÂł do niej, ona go pogÂłaskaÂła.
- Czy¿by nastêpny samiec spragniony mi³oœci? - nie wie, czemu tak brzydko nazwa³a Kabuta, moze dlatego ¿e gdzies w g³ebi ci¹gle by³a z³¹ i samotn¹ dziewczynk¹..
-Milosc *podrapalem sie po glowie*-Czy ja wiem..mozna by to tak nazwac...A co masz na mysli mowiac "nastepny"?
- Bo nie jesteÂś pierwszym i ostatnim, który szuka partnerki. No ale przecieÂż, jesli Âłatwiej wam siĂŞ z kobietÂą u boku Âżyje, to szukajcie sobie... Po krótkiej pauzie, doszÂła do wniosku, Âże nie do koĂąca wyjaÂśniÂła sprawĂŞ, w guncie rzeczy miaÂła ochotĂŞ siĂŞ wyzaliĂŚ.
- Yamato teÂż juÂż chyba znalazÂł tÂą jedyna. Mowi, Âże to nic takiego, ale...
-Hm...tak widzialem po drodze jak tu szlem w okolicach Kiri Yamato z jakas dziewczyna...Ale czy to cie martwi?*zapytalem*
- Nie czemu - powiedziaÂła z naciskiem.
W koncu... to jego Âżycie, jego sprawy.. ja nie mam nic do tego - szepneÂła kopiac kolejny kamieĂą.
-Po twoim zachowaniu widze ze cie cos gnebi..Mozesz mi powiedziec..
- Nic mnie nie gnĂŞbi! - powiedziaÂła juÂż prawie krzyczac, byÂła zÂła na siebie, Âże zaczynaÂła temat, bo nie lubiÂła siĂŞ wyzalaĂŚ.
- Nie zrozumiesz, - dodaÂła ciszej, odwracajÂąc sie do Kabuta plecami.
-Dlatego proboje zrozumiec o co ci chodzi..Wiec nie musisz sie denerwowac,nie chcesz,nie mow
- Po co masz wysÂłuchiwaĂŚ wyzaleĂą maÂłej gówniary?! Nie marnuj na mnie czasu, nie warto - powiedziaÂła przez zaciÂśniĂŞte zĂŞby.
<lece, Pa.!>
-Ty wiesz co ty mowisz?Po pierwsze nie marnuje czasu bo bym wcale z toba nie rozmawial a po drugie nie jestes zadna gowniara czy z gowniara bym umial chociaz sie tak dogadac jak z toba?
<cya >
- Nie mam pojĂŞcia. Ale coraz bardziej dostrzegam w Tobie przyjaciela... - powiedziaÂła i spojrzaÂła w oczy klona.
Hm.. juÂż poÂźno, moÂże lepiej wrócĂŞ do domu.
Bym powiedzia³a, ¿e mozesz iœÌze mna, ale po co klon ma iœÌ! xP
WzieÂła kotka na rĂŞce i ruszyÂła. (jeszcze jestsem )
*Podeszlem do Maggie*-Dziekuje ze tak mowisz...Ale klon czy nie klon to moge cie odprowadzic jezeli chcesz
No to proszĂŞ bardzo - szÂła w kierunku domu, powoli.
- nikt mnie nie napadnie i nikogo ja nie zraniĂŞ.
(temat brama, zrobie zaraz jakby co taki xP)
*Szlem za Maggie*
IdĂŞ myÂślÂąc o jak by tu siĂŞ zabawiĂŚ.
(NMM)
Przechodze...

<NMM>
wylÂądowaÂłam w bÂłocie po kolana
-o¿esz...-zaklê³am parrszywie widz¹c ubrudzone buty-Miharu bêdzie mi musia³a podnieœÌ stawkê wynagrodzenia za godzinê

ruszyÂłam przed siebie >NMM<
SzÂła sobie spokojnie przez bagnisty teren, a tu nagle...

PLUM!

Ca³a jej stopa zanurzona by³¹ w niemal¿e niezauwa¿alnej ka³u¿y b³ota o konsystencji jogurtu. Obrzuci³a ka³u¿ê potokiem przekleùstw i posz³a dalej, kln¹c pod nosem.

NMM
szÂła przez bÂłoto, a za niÂą dreptaÂła Yugai

<NMM>
NiezwarzajÂąc na utrudnienia podczas podróÂży biegnĂŞ dalej w stronĂŞ ostatniego azylu na tym Âświecie... Ostatniego miejsca radoÂści... Tam gdzie jako dziecko wraz z kuzynkÂą mogÂłyÂś my siĂŞ bawiĂŚ caÂłymi dniami...

<nmm>
Tak wÂłaÂśnie twój rywal zostaÂł pokonany , przez swój gÂłupi b³¹d . Jednak na pamiÂątkĂŞ pozostawiÂł Ci setki maÂłych ranek , bo jego karana po prostu siĂŞ rozpadÂła. ZnalazÂłeÂś jeszcze 500 Y i poczuÂłeÂś , ze twoja chakra gwaÂłtownie wzros³¹ ( + 50 Pch) . Twoje siÂły teÂż wzrosÂły jednak nie tak bardzo ( +4 na staty). MoÂżesz w koĂącu wraca do domu i zajÂąc siĂŞ swoimi sprawami . JednakÂże ten mĂŞÂżczyzna na pewno dÂługo utkwi Ci w pamiĂŞci , od dawna nie walczyÂłeÂś z tak równym sobie rywalem . . Jego krzyk nadal CiĂŞ rozbawiaÂł i poprawiaÂł Ci humorek.
Jak ja dawno siĂŞ tak dobrze nie bawiÂłem. Wreszcie byÂł jakiÂś przeciwnik z którym mogÂłem siĂŞ trochĂŞ pobawiĂŚ a nie Âże padaÂł po kilku sekundach. Ciekawi mnie to kim on byÂł bo jakoÂś go nie pamiĂŞtaÂłem ale widocznie on znaÂł mnie. Widocznie juÂż siĂŞ tego nie dowiem.
Po przeszukaniu caÂłej okolicy udaÂło mi siĂŞ znaleŸÌ trochĂŞ wiĂŞcej Âłupu. ZabraÂłem go ze sobÂą i schowaÂłem w bezpieczne miejsce. TrochĂŞ mnie bolaÂły rany zrobione przez ten jego przeklĂŞty miecz ale lubiÂłem ból. SprawiaÂł no Âże czuÂłem ze Âżyje. Jednak najbardziej uwielbiaÂłem sprawiaĂŚ komuÂś ból, tak jak temu mĂŞÂżczyÂźnie. Nie mam co robiĂŚ tutaj wiĂŞcej wiĂŞc czas wróciĂŚ do siedziby i przywitaĂŚ czÂłonków organizacji. Mam nadzieje Âże spotkam tam Kabuto lub Kidonamaru. Najbardziej na nich mi zaleÂży. Reszta siĂŞ nie liczy.
<NMM>
Xavier idÂąc polami widziaÂł ryÂż pomyÂślaÂł ,,Z tego w koĂącu wioska sÂłynie".Ciekawy kraj i cieplejszy od mojego hehe.ÂŚmiaÂł siĂŞ sam do siebie.Jak tak widzĂŞ te pola to ,aÂż nie chce mi siĂŞ wyobraÂżaĂŚ ile pracy tych ludzi kosztuje ich te pola ryÂżowe.<NMM>
Pola ryÂżowe byÂły kolejnym zaczepnym miejscem przez które musieli przebyĂŚ Âżeby dotrzeĂŚ do Kiri. JuÂż niedÂługo znajdÂą siĂŞ na terenie Mizu no Kuni a wtedy wszystko juÂż pójdzie z górki, takÂą przynajmniej miaÂł nadziejĂŞ. ZastanawiajÂący byÂł fakt iÂż z bram oto zniknĂŞli straÂżnicy, co byÂło tego powodem? Nikt nie mógÂł wiedzieĂŚ. Hidetora przyspieszyÂł i wskoczyÂł na kilka pojedynczych drzew znajdujÂących siĂŞ na polach. RozejrzaÂł siĂŞ po okolicy i lokalizujÂąc kolejny kierunek ruszyÂł przed siebie.

z/t
Akaru przeskakiwaÂła z drzewa na drzewo w ÂświeÂżo przerobionej masce. WyglÂądaÂła trochĂŞ inaczej na dodatek byÂła brÂązowa. Nad niÂą leciaÂł kruk Kakashi. Chyba przestaÂł juÂż myÂśleĂŚ o tym co zostawiÂł w Oto, ale jak zechce to wróci. W koncu nic go tu nie trzyma. CzuÂła w powietrzu delikatna woĂą ryÂżu oraz kwiatu wiÂśni. Aromat unoszÂący siĂŞ w powietrzu byÂł bardzo przyjemny.
"Szkoda, Âże nie moÂżemy tu trenowaĂŚ tylko w jakiejÂś zimnej wiosce."

NMM
Kiedy w koĂącu wyszedÂłem juÂż z tego "lasu terroru" trafiÂłem na podmokÂłe tereny. WkurzyÂłem siĂŞ jeszcze bardziej i spytaÂłem sam siebie po cichu jakie jeszcze przemiÂłe miejsce spotkania wymyÂśli ten facet. Wkurzony zacz¹³em iœÌ przez to bagno w stronĂŞ sÂłoĂąca majÂąc nadziejĂŞ Âże obraÂłem dobry kierunek. IdÂąc przed siebie wpadÂłem w jak¹œ... bagiennÂą dziurĂŞ która na szczĂŞÂście niebyÂła taka g³êboka i Âłatwo byÂło siĂŞ z niej wydostaĂŚ. Plecak daÂłem jak najwyÂżej i trzymaÂłem go jak najmocniej Âżeby nie wpadÂł do bagna. Kiedy przechodziÂłem przez te mokre tereny byÂłem zmĂŞczony i gÂłodny wiĂŞc postanowiÂłem stan¹Ì na chwilĂŞ i coÂś przekÂąsiĂŚ a zarazem odpocz¹Ì. MiaÂłem szczĂŞÂście gdyÂż zastaÂła mi jeszcze jedna kanapka którÂą zjadÂłem jak najszybciej Âżeby pomimo zmĂŞczenia kontynuowaĂŚ misjĂŞ. W sumie te walki i puÂłapki na drodze wyszÂły mi na dobre bo rozwinĂŞÂły siĂŞ moje umiejĂŞtnoÂści. Zanurzony w bagnach trochĂŞ g³êbiej miaÂłem nadziejĂŞ Âże w koĂącu dotrĂŞ do odpowiedniego czÂłowieka w jak najszybszym czasie.
Zacz¹³eÂś siĂŞ rozglÂądaĂŚ wokóÂł siebie i na szczĂŞÂście zauwaÂżyÂłeÂś tylko jednego czÂłowieka bĂŞdÂącego tutaj, wraz z widocznie jego sÂługÂą u boku, bo ten byÂł dziwnie skulony, zaÂś kiedy ten pierwszy staÂł wyprostowany, z elegancjÂą rozglÂądaÂł siĂŞ wokóÂł, najwidoczniej kogoÂś oczekiwaÂł. Innych ludzi tutaj nie byÂło... bynajmniej nie w zasiĂŞgu twojego pola widzenia, jedyne co ci pozostaÂło zrobiĂŚ to ubiĂŚ targu za jak najniÂższÂą cenĂŞ.

// Nie musisz pisaĂŚ w swoich postach tego co ja juÂż napisaÂłem //
Kiedy zobaczyÂłem jakichÂś dwóch mĂŞÂżczyzn zgadywaÂłem Âże jeden z nich jest w posiadaniu wazy którÂą chce zdobyĂŚ sprzedawca. StarajÂąc siĂŞ biec krzyczaÂłem w jego stronĂŞ sÂłowa w stylu "PROSZÊ PANA!".Kiedy ledwo dobiegÂłem do faceta elegancko ubranego i nie zwracajÂąc uwagi na pana obok dziwiÂłem siĂŞ co taki elegant robi w takim zabÂłoconym miejscu jak to.
-Witam pana. Nazywam siĂŞ Harukichi Iwasaki i pochodzĂŞ z wioski Oto-gakure. PrzysÂłaÂł mnie tu jeden sprzedawca kulek ryÂżowych który jest kolekcjonerem starych waz i chciaÂłbym siĂŞ dowiedzieĂŚ za ile pan odsprzeda swojÂą. Mam nadziejĂŞ Âże nie bĂŞdzie drogo kosztowaÂła gdyÂż po tych wszystkich mĂŞczarniach które przeszedÂłem zlituje siĂŞ pan nade mnÂą. Najpierw napotkaÂłem ogromnÂą liczbĂŞ bandytów których z ledwoÂściÂą pokonaÂłem. Kiedy im uciekÂłem napotkaÂłem trzy ogromnie bestie które o maÂło co mnie nie zabiÂły. Potem musiaÂłem wymyÂśliĂŚ co zrobiĂŚ Âżeby nie spaœÌ na ziemiĂŞ z wysokoÂści drzewa bo ga³¹Ÿ siĂŞ urwaÂła. Po tym wszystkim na swojej drodze natkn¹³em siĂŞ na ruchome piaski które prawie mnie wciÂągnĂŞÂły. Po tym terrorze znalazÂłem siĂŞ na jakiÂś bagnach szukajÂąc pana. Tak wiĂŞc proszĂŞ ze szczerego serca, niech pan sprzeda wazĂŞ jak najtaniej. ChciaÂłbym w koĂącu zakoĂączyĂŚ to wielkim sukcesem.
Po sÂłowach które powiedziaÂłem mĂŞÂżczyÂźnie miaÂłem nadziejĂŞ Âże sprzeda mi wazĂŞ jak najtaniej. I mam nadziejĂŞ Âże sprzedawca bĂŞdzie miaÂł dla mnie dostatecznie dobrÂą nagrodĂŞ za mój wysiÂłek.
Facet patrzyÂł na ciebie ze znudzeniem patrzyÂł na ciebie, widziaÂłeÂś teraz Âże jest doœÌ "pulchny", jednak równieÂż zauwaÂżyÂłeÂś na jego twarzy zdenerwowanie... chyba byÂło to zdenerwowanie. Kiedy tylko wypowiedziaÂłeÂś swojÂą kwestiĂŞ facet otwarÂł usta, i po chwili zacz¹³ siĂŞ wypowiadaĂŚ :
-PrzyszedÂłem tutaj dokonaĂŚ sprzedaÂży pewnego przedmiotu, i faktycznie jest to waza... ale wiec Âże znudziÂłem siĂŞ czekajÂąc na ciebie, dlatego podnoszĂŞ cenĂŞ do 2000Y... nie obchodzÂą mnie szczerze twoje bajki...- powiedziaÂł to niemiÂłym gÂłosem, umawialiÂście siĂŞ na 1500Y, ale teraz najwyraÂźniej stawka wzrosÂła, musisz go jakoÂś przekonaĂŚ, albo wykombinowaĂŚ teraz 2000Y, co raczej moÂżliwe nie bĂŞdzie i nie wchodzi w grĂŞ... musisz wykazaĂŚ siĂŞ teraz umiejĂŞtnoÂściÂą negocjacji...
Kiedy usÂłyszaÂłem Âże podnosi on cenĂŞ za wazĂŞ do 2000Y wkurzyÂłem siĂŞ i zacz¹³em patrzeĂŚ na niego nerwowym i groÂźnym wzrokiem. ByÂłem tak zdenerwowany Âże juÂż wyciÂągn¹³em kunai i szybko schowaÂłem go za moje plecy. Ale najpierw wolaÂłem po negocjowaĂŚ. ZrobiĂŞ wszystko Âżeby zdobyĂŚ tÂą wazĂŞ i zanieœÌ jÂą ca³¹ do tego kot chce jej najbardziej, czyli sprzedawcy który zleciÂł mi to zadanie.
-ProszĂŞ mnie posÂłuchaĂŚ, nie przyszedÂłem tu bawiĂŚ siĂŞ w... jakieÂś zabawy podwyÂższania cen. JeÂżeli mi pan nie wieÂży w to co przeszedÂłem tam w lesie to pana ogromny i powaÂżny b³¹d. Nie bĂŞdĂŞ patrzaÂł na ciebie bÂłagalnym wzrokiem jak jakiÂś smarkacz wiĂŞc jeÂżeli nie sprzeda mi pan tej wazy jak najtaniej to zademonstrujĂŞ, oczywiÂście na tobie, przez co musiaÂłem przejœÌ. Na pewno znajdzie siĂŞ jeszcze tĂŞ gromadĂŞ bandziorów. PóÂźniej pójdziemy odwiedziĂŚ ogromnie a zarazem wygÂłodzone pieski. Potem jeÂżeli uda siĂŞ panu przeÂżyĂŚ to poka¿ê ci jak spada siĂŞ z wysokoÂści drzewa. ZapomniaÂłbym jeszcze o piaskach które teÂż mi przeszkodziÂły w dojÂściu do pana. Po prostu, wrzucĂŞ tam pana. I znikÂąd pomocy.
Po tych sÂłowach które mu powiedziaÂłem mam nadziejĂŞ Âże sprzeda wazĂŞ jak najtaniej. Gdyby jego sÂługa zareagowaÂł to wyskoczĂŞ w górĂŞ i zasadzĂŞ mu cios w gÂłowĂŞ.
-Ty gnojku... masz czelnoœÌ zwracaĂŚ siĂŞ tak do mnie ? Twierdzisz Âże przyszedÂłbym tutaj bez obrony, a po drugie myÂślisz Âże rozmawiasz z amatorem ? Twierdzisz moÂże Âże mam wazĂŞ przy sobie co ?- po tych sÂłowach mĂŞÂżczyzna wybuchÂł Âśmiechem... takiej sytuacji widocznie siĂŞ nie spodziewaÂłeÂś, ale jest on bardzo pewny siebie, co mogÂło byĂŚ trochĂŞ dziwne... pamiĂŞtaj Âże twoim zadaniem jest zdobycie wazy. -Ale skoro tak denerwujĂŞ ciĂŞ kwota 2000Y, mogĂŞ zejœÌ do 1999Y... ale to tylko ze wzglĂŞdu na ciebie. - powiedziaÂł to raczej prowokujÂąco, gdyÂż tak "wielkiej" zniÂżki raczej nie robi siĂŞ bez powodu... musisz siĂŞ bardziej postaraĂŚ, jeÂżeli spróbujesz siÂłowo nie masz pojĂŞcia co ciebie czeka, moÂżesz to rozwiÂązaĂŚ jak chcesz... ale pamiĂŞtaj o celu zadania, sprzedawca nie bĂŞdzie zadowolony jeÂżeli nie przyniesiesz mu tej wazy.
Gdy us³ysza³em ¿e zni¿a on kwotê o 1999Y osi¹gn¹³em zenit wœciek³oœci. Ju¿ chcia³em wyci¹gn¹Ì swoj¹ broù za plecami ale pomyœla³em ¿e si³¹ niczego tutaj nie za³atwiê
-Ty sobie kpisz?!!... No dobrze, nie powinienem tak do pana siĂŞ zwracaĂŚ. Z caÂłym szacunkiem przepraszam. Ale musi mi pan uwierzyĂŚ, robiÂłem co w mojej mocy Âżeby dostaĂŚ siĂŞ tu i wylicytowaĂŚ cenĂŞ paĂąskiej wazy na jak najmniejszÂą. Co powie pan na 1200Y? Wiem Âże to dla pana z pewnoÂściÂą za maÂło ale naprawdĂŞ robiÂłem wszystko co mogÂłem Âżeby byĂŚ tu jak najszybciej. Ehh... po co ja to mówiĂŞ skoro i tak mi pan nie wierzy. ChciaÂłbym opowiedzieĂŚ panu historiĂŞ mojego dzieciĂąstwa. Wiem Âże bĂŞdzie to dla pana strasznie nudne, ale czy pan chce czy teÂż nie opowiem jÂą panu. NiewaÂżne jest teÂż to czy mi pan uwierzy czy nie. MiaÂłem wtedy bodajÂże 8 lat. Podczas wielkiej wojny schinobi zgin¹³ mój ojciec, moja matka i starszy brat. Przez kilka lat wÂłóczyÂłem siĂŞ gdzie popadnie, musiaÂłem kraœÌ Âżeby przeÂżyĂŚ. W koĂącu jakiegoÂś dnia jakiÂś starzec zobaczyÂł Âże jestem sam, bez opieki. ZaproponowaÂł Âżebym u niego zamieszkaÂł. Z radoÂściÂą siĂŞ zgodziÂłem. MieszkaÂłem u niego bardzo dÂługo aÂż jakiegoÂś dnia przyszedÂł do nas jakiÂś bandzior. Schowany patrzaÂłem na tÂą nieciekawÂą sytuacjĂŞ. W koĂącu zobaczyÂłem jak ten zÂłoczyĂąca zabija staruszka z którym byÂłem bardzo zaprzyjaÂźniony. Od tamtego czasu jestem sam. PróbujĂŞ zdobywaĂŚ poÂżywienie i pieniÂądze w przeróÂżny sposób i wÂłaÂśnie teraz z caÂłym szacunkiem, chciaÂłbym Âżeby sprzedaÂł mi pan tĂŞ wazĂŞ, Âżebym mógÂł dostaĂŚ trochĂŞ pieniĂŞdzy od tego który jÂą chce. Hmm... pewnie pana przy nudziÂłem tÂą historiÂą ale dla mnie to wcale nie jest nudne.
Powiedzia³em do faceta doœÌ du¿o maj¹c nadziejê ¿e uda mi siê kupiÌ od niego tê wazê jak najtaniej.
Facet widaĂŚ Âże znudzony, jednak nie przerywaÂł twojej wypowiedzi. Kiedy skoĂączyÂłeÂś ten zacz¹³ siĂŞ zastanawiaĂŚ, przez chwilĂŞ nic nie mówiÂł, podrapaÂł siĂŞ po brodzie i widocznie myÂślaÂł. MinĂŞÂło kilka sekund zanim odpowiedziaÂł :
-Czyli teraz chcesz mnie braÌ na litoœÌ... mam za miêkkie serce, bêdê musia³ to zmieniÌ, ale wiec ¿e poni¿ej umawianej kwoty nie zejdê.- Pstrykn¹³ nagle palcami i obok niego pojawi³ siê kolejny mê¿czyzna trzymaj¹c w rêku jeszcze zakurzon¹ wazê.
-1500Y i jest twoja... jednak wiec Âże musisz na niÂą bardzo uwaÂżaĂŚ, gdyÂż jest ona bardzo krucha, to pewnie przez jej wiek... wiĂŞc jak bĂŞdzie, bierzesz za 1500Y czy mam szukaĂŚ nowego kupca ?- powiedziaÂł do ciebie bĂŞdÂąc nawet miÂłym... widocznie ruszyÂła go twoja opowieœÌ o dzieciĂąstwie, moÂże sam przeÂżyÂł coÂś podobnego, albo spotkaÂł siĂŞ juÂż z takim przypadkiem, nie wiesz, wiesz natomiast Âże udaÂło ci siĂŞ chociaÂż zejœÌ do poczÂątkowej kwoty, teraz tylko zdecyduj, czy kupujesz tÂą wazĂŞ... czy próbujesz jeszcze negocjowaĂŚ, na co raczej szczĂŞÂśliwy posiadacz tej wazy nie bĂŞdzie.
Po opowiedzeniu mojej jakÂże smutnej historii widaĂŚ byÂło Âże w poÂłowie "zÂłamaÂłem" jego "lodowe" serce gdyÂż zniÂżyÂł kwotĂŞ wazy do tej jaka byÂła wczeÂśniej w umowie. Nie miaÂłem wyjÂścia i musiaÂłem siĂŞ zgodziĂŚ.
-DziĂŞkujĂŞ panu, przynajmniej dostanĂŞ trochĂŞ pieniĂŞdzy od sprzedawcy jedzenia za to co przeszedÂłem w lesie "Âśmierci".- DziĂŞkujÂąc dosÂłownie lekko siĂŞ wtedy ukÂłoniÂłem w jego stronĂŞ i i zobaczyÂłem wazĂŞ którÂą trzymaÂł jego sÂługa.wtedy ÂściÂągn¹³em plecak i otworzyÂłem go- Oto paĂąskie pieniÂądze. Mam nadziejĂŞ Âże niczego tam nie brakuje, bo inaczej po mnie. -Wtedy gentleman wrĂŞczyÂł mi wazĂŞ.- Hmm... Âładna waza, tylko szkoda Âże taka krucha. Ale to z pewnoÂściÂą przez jej wiek. Teraz zanim odejdĂŞ czekaÂłem na reakcjĂŞ mĂŞÂżczyzny od którego kupiÂłem porcelanowÂą figurkĂŞ.
Zaraz po tym jak otrzymaÂłeÂś wazĂŞ, otrzymaÂłeÂś kolejny plecak, równieÂż od tego faceta co trzymaÂł wazĂŞ, wÂłaÂściciel oddaliÂł siĂŞ juÂż z pieniĂŞdzmi machajÂąc ci tylko rĂŞkÂą na poÂżegnanie. Jednak ten facet miaÂł ci coÂś jeszcze do powiedzenia.
-SÂłuchaj chÂłopcze, ten plecak ma specjalne ulepszenia, przez co waza nie powinna siĂŞ stÂłucz w razie lekkich uderzeĂą, lecz pamiĂŞtaj Âże jest ona juÂż stara... i radzĂŞ ci na siebie uwaÂżaĂŚ, najlepiej jak skierujesz siĂŞ prosto do wioski. Nas juÂż zaatakowaÂło po drodze tutaj sporo bandytów... jednak po Âśmierci kilkunastu z nich zrezygnowali i uciekli. Mam tylko nadziejĂŞ Âże siĂŞ na nich nie nadziejesz... No to nie pozostaje mi nic innego jak ÂżyczyĂŚ ci powodzenia w drodze powrotnej- poÂżegnaÂł siĂŞ z uÂśmiechem na twarzy, po czym dobiegÂł do faceta z którym dokonaÂłeÂś transakcji. Teraz czeka ciĂŞ juÂż tylko droga powrotna.

//Piszesz w tym temacie... a nastĂŞpnie TUTAJ
Nareszcie skoĂączyÂłem transakcjĂŞ powodzeniem. Oby tylko Sprzedawca nie gniewaÂł siĂŞ Âże wylicytowana kwota wazy to 1500Y. Gdy mĂŞÂżczyzna pomachaÂł mi na poÂżegnanie odwdziĂŞczyÂłem siĂŞ tym samym. SchowaÂłem porcelanowÂą figurkĂŞ do plecaka który równieÂż mi podarowaÂł. Kiedy powiedziaÂł Âże on teÂż napotkaÂł bandytów stwierdziÂłem Âże moÂże on równieÂż jest ninjÂą skoro zabiÂł kilkunastu zÂłoczyĂąców. A moÂże to sÂługa wykonaÂł tÂą robotĂŞ? Teraz to byÂło nieistotne gdyÂż najwaÂżniejsze teraz dla mnie jest dostarczenie caÂłej wazy kolekcjonerowi, i Âżebym wróciÂł Âżywy. Tym razem nie mogÂłem biec do wioski jak najszybciej tylko jak najostroÂżniej. Tak wiĂŞc kierowaÂłem siĂŞ wolnym krokiem do Oto-gakure Âżeby dostarczyĂŚ wylicytowanÂą rzecz do jej nowego wÂłaÂściciela.

<NMM>
MgÂła wylÂądowaÂł z gÂłoÂśnym plaskniĂŞciem w bÂłocie. OstroÂżnie stawiajÂąc nogi szedÂł w kierunku Oto.
MLASK MLASK
Amy siedziaÂła zamyÂślona obserwujÂąc okolicĂŞ nieprzytomnym wzrokiem. WÂładczyni ognia... A wiĂŞc jÂą przyjdzie mi poznaĂŚ. Mam nadziejĂŞ Âże zastanĂŞ jÂą w gabinecie.
-MgÂła zatrzymaj siĂŞ na jakimÂś suchszym terenie-poprosiÂła.
Koù potrz¹sn¹³ ³bem i szed³ dalej. Dziewczyna pogrzeba³a w torbie i wyci¹gnê³a gruby plik kartek, oznaczonych jako Notatki Kazekage Amy. Oto: Kilka spraw[...] Przeczyta³a pospiesznie prawa panuj¹ce w wiosce
-WÂładczyni ognia... podobno jest niemal tak piĂŞkna jak ja. BZDURA! -FuknĂŞÂła Amy.
KoĂą zatrzymaÂł siĂŞ na trawiastej wysepce
-dziĂŞki-powiedziaÂła Iluzjonistka zsuwajÂąc siĂŞ z grzbietu. - dalej pójdĂŞ sama, nie chcĂŞ by uznali naszÂą dwójkĂŞ ze najazd sunninczyków-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ po czym odwróciÂłam siĂŞ i po chwili zniknĂŞÂłam w lesie. MgÂła zarÂżaÂł Cicho i takÂże zniknÂą w oparach gĂŞstej mgÂły >NMM<
Przyszedłem tutaj uważając , by się za bardzo nie zamoczyć .
Co to za okropne miejsce -pomyślałem cały czas prąc przed siebie - Przez dziewięć lat życia w Oto nigdy tutaj nie byłem .
Kiedy wreszcie udało mi się przejść do miejsca gdzie moja noga nie ugrzęzła by do połowy usiadłem sobie trawce i czekałem nie wiadomo na co ...