Polana w sercu lasu

PrzemierzyÂłem polanĂŞ i wiedziaÂłem ze wkróce bĂŞdĂŞ na drodze do konhy, ciekawe czy przynajmniej zastanĂŞ paniÂą domu.

NMM

---

Klon Wi Dima dochodzi tu z Kidoumaru i zostawia go na polance , opatrujÂąc jego rany , które juÂż zniknĂŞÂły. Replika po prostu znika , a byÂły lider SO zostaje na Âśrodku polany .

<NMK>
DotarÂłem na ³¹kĂŞ, nie miaÂłem pomysÂłu na dalszÂą podróÂż. CzyÂżbym zab³¹dziÂł? Czy to byÂła aby droga do domu? Nie wiedziaÂłem... PostanowiÂłem zrobiĂŚ tu maÂły przystanek. UsiadÂłem w cieniu jakiegoÂś drzewa, po czym daÂłem odpocz¹Ì oczom zamykajÂąc je nie spaÂłem, ale odpoczywaÂłem.
W oddali zobaczyÂłeÂś ma³¹ dziewczynkĂŞ , która uganiaÂła sie za szarym króliczkiem , który wyraÂźnie nie chciaÂł do niej wróciĂŚ. MaÂła krzyczaÂła jego imiĂŞ i byÂła ca³¹ zapÂłakana , jednak wyglÂądaÂła na dzianÂą. MoÂże byÂś jej pomógÂł w pogoni , pewnie nagroda CiĂŞ nie ominie. Królik jest maÂły i ledwo go widzisz , jesteÂś jakieÂś 30 metrów od dziewczyny. RoÂśnie tu caÂłkiem spora trawa , a pogoda jest nienaganna , wrĂŞcz umiarkowana. Nie za zimno , ale teÂż nie za gorÂąco.

---

Hmmm co tu siĂŞ dzieje. PodniosÂłem siĂŞ powoli i w tym momencie zauwaÂżyÂłem dziewczynkĂŞ goniÂącÂą za maÂłym króliczkiem który jej ucieka. WyglÂąda na to Âże maÂła nie ma szans go zÂłapaĂŚ. W sumie co mi szkodzi i tak nie mam nic do roboty, zapytam jej czy nie potrzebuje pomocy. PodchodzĂŞ doœÌ szybko ale nie gwaÂłtownie do maÂłej dziewczynki. Gdy jestem juÂż blisko tak okoÂło 2 metry od niej mówiĂŞ:

-Witaj, to twój króliczek? UciekÂł ci? MoÂże pomóc ci go zÂłapaĂŚ?

PowiedziaÂłem w charakterystyczny dla siebie sposób, wyprany z emocji gÂłos staraÂłem siĂŞ wypeÂłniĂŚ nutÂą dobroci, zwykle nie miewaÂłem takich skÂłonnoÂści do pomocy dzieciom ale dziÂś miaÂłem jakiÂś dobry humor.
-ZÂłap go , zÂłap Nisukiego. On tam biegnie stara siĂŞ uciec szybko!!!! - SÂłyszaÂłeÂś zdania , które nie miaÂły sensu , ale maÂła faktycznie rozpaczaÂła. Jej suknia byÂła wykonana z drogich materiaÂłów widaĂŚ , Âże jej rodzice byli bogaci. WiĂŞc dlaczego ten królik tak zwiewaÂł i gdzie byli jej straÂżnicy. MusiaÂłeÂś zÂłapaĂŚ króliczka czym prĂŞdzej.
Czym prĂŞdzej rozejrzaÂłem siĂŞ za maÂłym zwierzÂątkiem. Gdzie ono jest. Gdy je tylko zauwaÂżyÂłem rzucam siĂŞ za nim w poÂścig, gonie dÂługouchego gryzonia aÂż go nie dopadnĂŞ... JeÂśli królik jednak okaÂże siĂŞ szybszy ode mnie to ukrywam siĂŞ gdzieÂś w Âśród drzew i zastawiam puÂłapkĂŞ. Mianowicie uÂżywam Shouton no jutsu by zmieniĂŚ w krysztaÂł, trawĂŞ, ziemiĂŞ, cokolwiek na czym stoi by pochwyciĂŚ go za jak¹œ czêœÌ ciaÂła dajmy na to ÂłapkĂŞ. Gdy zÂłapiĂŞ jednym lub drugim sposobem maÂłego kÂłapouszka to od razu oddajĂŞ go wÂłaÂścicielce.
-Bierz go wilku -dziewczynka dziwnie CiĂŞ dopingowaÂła , a ty jak idiota goniÂłeÂś za duÂżo szybszym zwierzĂŞciem. Niestety poÂślizgn¹³eÂś siĂŞ tylko ze 2 razy , a królik nadal uciekaÂł. SchowaÂłeÂś siĂŞ w krzaki jednak podstĂŞp nie zadziaÂła , zwierzĂŞ instynktownie omijaÂło tamto miejsce i nie daÂło siĂŞ wpakowaĂŚ w puÂłapkĂŞ. Niestety musiaÂłeÂś wymyÂśliĂŚ nowy plan , bo ma³¹ znów zaczynaÂła pÂłakaĂŚ.
~Szlak czemu nie zabijesz tego króliczka co? Dobry byÂł by z niego obiadek...~ w gÂłowie odezwaÂł mi siĂŞ znajomy gÂłos.

RobiĂŞ takÂą akcjĂŞ. WyciÂągam szeœÌ kunai. Trzy do jednej trzy do drugiej rĂŞki. Wyrzucam kunaie w powietrze gdy tylko bĂŞdÂą w odpowiednich pozycjach w powietrzu, wyrzucam trzy nastĂŞpne by odbiĂŚ kunaie te w locie. Efekt, kunaie wbijÂą siĂŞ dwa trzy metry od króliczka ale na trasie jego przyszÂłej ucieczki, to powinno spÂłoszyĂŚ zwierze które powinno zrobiĂŚ w tyÂł zwrot i biec jak szalone, o to mi chodzi teraz ja zeskakujĂŞ z drzewa i ÂłapiĂŞ pĂŞdzÂącego króliczka który biegnie w mojÂą stronĂŞ.
Teraz prawie Ci wyszÂło , tylko , Âże twoje rĂŞce byÂły za wolne i królik przebiegÂł Ci pod nogami nadal pĂŞdzÂąc jak gÂłupi. Przy okazji wpadÂł na drzewo i siĂŞ uspokoiÂł , chyba masz okazje. Teraz jest ogÂłoszony i moÂże nie zwiaĂŚ , a tym moÂżesz siĂŞ wspomóc krysztaÂłami.
Korzystam z okazji by zÂłapaĂŚ za pomocÂą krysztaÂłu króliczka. Trzy pieczĂŞci i jest unieruchomiony. Wtedy podbiegam i ÂłapiĂŞ go za uszy. OddajĂŞ uciekiniera wÂłaÂścicielce. OczywiÂście gdy miaÂłem go juÂż w rĂŞkach sprawiam Âże krysztaÂł znika a ja trzymam go bardzo mocno tak by mi spryciarz nie uciekÂł.
-DziĂŞkuje Ci za wszystko. MógÂłbyÂś stworzyĂŚ jeszcze dla niego klatkĂŞ - Dziewczynka uradowana ÂściskaÂła swojego króliczka , w koĂącu musiaÂło jej na nim zaleÂżeĂŚ. Twoja akcja siĂŞ powiodÂła , a kicaka najwidoczniej bolÂą uszy.
-OczywiÂście nie ma problemu.

Szybko uÂżyÂłem mojego jutsu krysztaÂłu by stworzyĂŚ ÂładnÂą szmaragdowÂą klatkĂŞ dla jej ulubieĂąca, byÂła lekka i Âśliczna a jednoczeÂśnie bardzo wytrzymaÂła. Zamkn¹³em tam króliczka i dorobiÂłem uchwyt by mogÂła za niego chwyciĂŚ.

-ProszĂŞ bardzo panienko. Oto królik oraz klatka.
Dziewczyna wsadziÂła , króliczka do klatki i jÂą zamknĂŞÂła. WyciÂągnĂŞÂła worek z pieniĂŞdzmi i Ci go daje. Twoja nagroda to :
-250Y
Dziewczynka otworzyÂła dziwnÂą ksi¹¿kĂŞ i zaczĂŞÂła siĂŞ modliĂŚ przy króliczku.
OdebraÂłem zapÂłatĂŞ od dziewczynki. Raz na jakiÂś czas moÂżna zrobiĂŚ coÂś dobrego, nie podziewaÂłem siĂŞ tak duÂżej sumy od dziewczynki. WróciÂłem pod swoje drzewo. PoÂłoÂżyÂłem siĂŞ po tym maÂłym wysiÂłku i postanowiÂłem uci¹Ì sobie ma³¹ drzemkĂŞ. Zasn¹³em bardzo szybko. Jednak nie miaÂłem zamiaru spaĂŚ dÂługo to byÂł lekki sen i byÂłem raczej czujny bo kto wie jakie wĂŞÂże, pajÂąki czy inne robactwo peÂłza po tej ³¹ce.
DotarÂłem do doliny Shuuryou. SpojrzaÂłem na wielki wodospad i dwie postacie znajdujÂące siĂŞ na nim. Byli to dawni zaÂłoÂżyciele Konohy ,którzy walczyli ze sobÂą o to kto bĂŞdzie niÂą wÂładaÂł. ZauwaÂżyÂłem le¿¹cego pod drzewem chÂłopaka. RozejrzaÂłem siĂŞ po okolicy, czy nikogo oprócz nas tutaj nie ma. Po upewnieniu siĂŞ ,Âże jesteÂśmy sami ,to postanowiÂłem porwaĂŚ tego mÂłodzieĂąca. CóÂż nawet przy poraÂżce nic mi siĂŞ nie stanie. WyglÂądaÂłem identycznie jak Musashi, nawet miaÂłem jego gÂłos. NaÂłoÂżyÂłem na siebie kawarimi no jutsu, by w razie ataku znaleŸÌ siĂŞ na drzewie. WyciszyÂłem swojÂą chakrĂŞ do minimum. Po czym zacz¹³em siĂŞ skradaĂŚ do nic nie oczekujÂącej ofiary. UstaÂłem za drzewem, po czym lekko zbliÂżyÂłem siĂŞ po kryjomu do ÂśpiÂącej postaci. Gdy znalazÂłem siĂŞ dosyĂŚ blisko ,to wykonaÂłem bardzo silne uderzenie Âłokciem w tyÂł gÂłowy, dokÂładniej w nerw znajdujÂący siĂŞ na karku. Gdy to mi siĂŞ udaÂło, to zabieram ciaÂło i udajĂŞ siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia z doliny. W razie poraÂżki i ataku ze strony wroga, staram siĂŞ go unikn¹Ì, chowajÂąc siĂŞ szybko za drzewem, w razie ostatecznoÂści uÂżywajÂąc kawarimi no jutsu i pojawiajÂąc siĂŞ na ga³êzi. StamtÂąd od razu wyrzucam cztery shurikeny celujÂąc w nogi Armur, dokÂładniej w jego kostki i piĂŞty Achillesa, w zaleÂżnoÂści jak bĂŞdzie ustawiony i jak bĂŞdzie mi Âłatweij i celniej trafiĂŚ.
Wita was sĂŞdzia Wi
Zasady , ReguÂły :
-Brak editów
-Summony dozwolone
-wszelkie matrixy , god mod i wyrocznie zabronione
-Patrze na wasze rangi i staty jeÂżeli chodzi o techniki wiĂŞc uwaga . . . nie przesadÂźcie
-ChakrĂŞ liczycie na koĂącu postu ze wszystkimi za i przeciw
-dozwolone 3 jutsu [ nie waÂżne jakie ]
-pozwalam na 8 ruchów na turĂŞ ( bieg , skok , atak mieczem , czy ruch gÂłowÂą ( w tym teÂż seria ataków)) itd.
-Piszecie dÂługie Âładne posty , no i ja mam to zrozumieĂŚ , ewentualne wytÂłumaczenia na gg bÂądÂź PW
- pytaĂą do woli , ale odpowiadam na TE Z SENSEM
- zero skarg na sĂŞdziego , moÂżecie wytÂłumaczenia pod postem pisaĂŚ, przed moim werdyktem , to pomaga.
-Zakaz spamu i pamiĂŞtajcie , ze jak myÂślicie to tracicie cenny czas.

Kolejka :

Kabuto ( wykonaÂł ruch) ---> Armur --> Ja --> Armur --> Kabuto --> Ja

Pogoda :
ÂŚwieci sÂłoĂące , jednak na niebie widaĂŚ pojedyncze chmurki. Wy znajdujecie siĂŞ w cieniu i upaÂł nie doskwiera wam tak bardzo jak dziewczynce bawiÂącej siĂŞ z królikiem.

Kidoumaru budzi siĂŞ z dÂługiego snu...
-[I see you!] ta psychiczna panna mnie tak poturbowaÂła... -powiedziaÂł.
-ZemszczĂŞ siĂŞ !
Po czym udaÂł siĂŞ w strone Oto Gakure.
(No cóÂż zero matrixów wiĂŞc nie spodziewam siĂŞ ataku)

Nic nie podejzewaÂłem, leÂżaÂłem dalej pod drzewem, a szczeÂże mówiÂąc przysnĂŞÂło mi siĂŞ trochĂŞ, nawet nie wiedziaÂłem kiedy przeciwnik siĂŞ zbliÂżyÂł i zaatakowaÂł. Powiem tylko tyle Âże leÂżaÂłem gÂłowÂą oparty o pieĂą drzewa to raczej bedzie musiaÂł siĂŞ natrudziĂŚ z uderzeniem w tyÂł gÂłowy. Podsumowanie: ÂśpiĂŞ dalej...
Kabuto wygrywa , bez zbĂŞdnych ceregieli , wszystko mu wyszÂło. Dostaje staty za wygranÂą ze sÂłabszym przeciwnikiem + moÂże okraœÌ Armura. Zleceniodawca nic o sparzcie nie mówiÂł. Za doskona³¹ postawĂŞ Armur dostaje + 25 do chakry i 3 na staty. Takiej postawy dawno nie widziaÂłem , oczywiÂście ciaÂło Armura do dyspozycji. CiaÂło Yuki - Gakurczyka jest niesprawne przez 3 dni , a potem nie moÂże chodziĂŚ przez nastĂŞpne 3 ( 3 dni niebebytu)
Po udanym zakradniêciu siê i obezw³adnieniu przeciwnika rozgl¹dn¹³em siê czy nikt mnie nie obserwuje, czy nikt nie widzia³ tej sytuacji. Nigdy ostro¿noœci za ma³o. Po upewnieniu siê ,¿e jestem tylko tutaj Ja i moja ofiara, postanowi³em wsi¹œÌ siê do roboty. Jako medyk mia³em pewn¹ wiedzê na temat budowy cz³owieka i jego anatomii. Uda³o mi siê uderzyÌ prosto w uk³ad nerwowy .Obstawia³em, ¿e jakieœ parê godzin powinien byÌ nieprzytomny. Ten czas wystarczy mi na udanie siê do wyznaczonego miejsca. Podnios³em Armura i przerzuci³em go sobie na bark. Ponownie siê rozejrza³em i ruszy³em w stronê Oto. <NMM>
Akuro wkroczyÂł na polanĂŞ, oddychajÂąc powietrzem przepeÂłnionym woniÂą lasów otaczajÂących ten niewielki w stosunku do nich teren. Ta podróÂż mu siĂŞ podobaÂła. Jak dotÂąd byÂła spokojna, nikt go nie atakowaÂł...
"Kolejna moja podróÂżnicza misja, przypomina mi to tÂą, którÂą wykonywaÂłem niedawno... Ale wtedy eskortowaÂłem zÂłoÂśliwego starucha, a teraz eskortujĂŞ tylko informacje. "
PoklepaÂł zwój.
"Papier nie moÂże zrzĂŞdzic, hehe. "
MÂłody Aburame kierowaÂł siĂŞ ku kraĂącowi piĂŞcdziesiĂŞciometrowej polany.
Przed tobÂą nagle pojawili siĂŞ dwaj faceci, obaj mieli miecze, jeden z facetów z lekkim uÂśmiechem powiedziaÂł :
- ÂŚledziliÂśmy ciĂŞ od poczÂątku twojej misji, jesteÂś zmuszony daĂŚ nam ten zwój i odejœÌ bez Âżadnych sztuczek. Drugi facet wyj¹³ rĂŞkie w geÂście zmuszenia ciĂŞ do oddania zwoju. Pierwszy mĂŞÂżczyzna skierowaÂł rĂŞce na plecy i zÂłapaÂł za miecz. Drugi kolega rzekÂł :
- Oddasz nam wreszcie ten zwój czy mamy uÂżyĂŚ siÂły ?
Akuro cofn¹³ siĂŞ o kilka kroków, gdy nagle przed nim pojawili siĂŞ dwaj mĂŞÂżczyÂźni. W dÂłoniach Âściskali miecze.
"WiedziaÂłem, Âże napotkam w koĂącu wrogów... "
BÂłyskawicznie schwytaÂł za rÂączkĂŞ puginaÂłu, wysÂłuchaÂł jednak, co mówili mĂŞÂżczyÂźni, aby dowiedziec siĂŞ, czy jego obawy sÂą prawdziwe. I byÂły. Chcieli odebrac mu zwój.
"WiedziaÂłem... WiĂŞc nie uniknĂŞ walki. "
WyciÂągn¹³ szybko puginaÂł i tym samym ruchem cisn¹³ go w kierunku miĂŞÂśnia dwugÂłowego prawego ramienia jednego z mĂŞÂżczyzn (tego, który byÂł bliÂżej lub byÂł bardziej odsÂłoniĂŞty) . Trafienie powinno spowodowac znaczne utrudnienie walki mieczem u tego mĂŞÂżczyzny. Natychmiast po tym, wyrzuciÂł piĂŞc shurikenów w kierunku drugiego, celujÂąc w miĂŞsieĂą trójgÂłowy ramienia, serce, czoÂło, prawe oko i staw kolanowy. Po tym dziele skorzystaÂł z zamieszania i zÂłoÂżyÂł piĂŞc pieczĂŞci Kawarimi, podmieniÂł siĂŞ z jednym ze shurikenów wbitych w ciaÂło przeciwnika i powaliÂł go silnym kopniakiem w twarz na ziemiĂŞ, nastĂŞpnie szybko siĂŞgn¹³ po kunai i dobiÂł wroga. PodbiegÂł do drugiego slalomem, unikajÂąc wszelkich pocisków, a ciosy miecza parujÂąc ciÂągle trzymanym kunaiem, po czym kopn¹³ go w brzuch i dokoĂączyÂł dzieÂła - takÂże kunaiem, celujÂąc w serce.
Obydwaj mĂŞÂżczyÂźni rzucili po shurikenie w góre i siĂŞ podmienili z nimi, gdy uderzyÂłeÂś w nich pojawiÂły siĂŞ shurikeny na ziemie a mĂŞÂżczyÂźni spadali w dóÂł z wyciÂągniĂŞtymi mieczami skierowanymi na ciebie. W ich oczach byÂło widaĂŚ zÂłoœÌ i chĂŞĂŚ mordu. Jeden z mĂŞÂżczyzn mieniÂł kierunek lotu i pojawiÂł siĂŞ 15 metrów za twoimi plecami, pewnie chcieli walczyĂŚ uczciwie nie dwóch na jednego, lecz drugi mĂŞÂżczyzna wci¹¿ leciaÂł na ciebie z mieczem.
Wrogowie rzucili po jednym shurikenie w górĂŞ i podmienili siĂŞ z nimi.
"Kawarimi, szlag by to..."
Akuro z rozpĂŞdu uderzyÂł w miejsce, gdzie przed chwilÂą byli przeciwnicy, ale teraz tylko leÂżaÂły tam na ziemi shurikeny. Ich oczy mówiÂły o tym, jaki gniew ich ogarnia i jak bardzo chcÂą zabijac.
"Ho, ho, ho... CzyÂżby to nie byli zwykli najemnicy?"
Dwaj wrogowie spadali ku mÂłodemu Aburame, celujÂąc w niego ostrzami mieczy. Jeden z nich jednak zmieniÂł kierunek lotu i zjawiÂł siĂŞ piĂŞtnaÂście metrów za plecami Akuro. Drugi wci¹¿ spadaÂł. MÂłody Aburame wykorzystaÂł go, pochwyciÂł szybko dwa shurikeny le¿¹ce na ziemi i bÂłyskawicznie cisn¹³ je ku spadajÂącemu mĂŞÂżczyÂźnie, celujÂąc w bicepsy w obu jego rĂŞkach. To powinno mu utrudnic walkĂŞ mieczem. Akuro po rzucie nie uciekÂł. CzekaÂł, aÂż spadajÂący znajdzie siĂŞ w zasiĂŞgu jego rÂąk - wówczas mocnym kopniakiem w dÂłoĂą wytrÂąca miecz z jego rĂŞki, chwyta go za ubranie w klatce piersiowej i z du¿¹ si³¹ uderza nim o ziemiĂŞ, po czym natychmiast odskakuje i przybiera pozycjĂŞ do Kiri-gakure no Jutsu. Po dwóch sekundach wokóÂł zalĂŞga siĂŞ gĂŞsta mgÂła, przez którÂą widzi tylko Akuro. MÂłody Aburame szybko wyciÂąga dwa kunaie. Podchodzi do le¿¹cego i zabija go szybkim oraz mocnym ciosem, celujÂąc ostrzem kunaia w jego serce, nastĂŞpnie wyrzuca salwĂŞ shurikenów ku drugiemu wrogowi, po czym biegnie do niego, formujÂąc pieczĂŞci Kawarimi i podmienia siĂŞ z czymkolwiek za nim. Przebija go jednym z trzymanych kunai, koĂączÂąc walkĂŞ.

// Chakra
100 - Kawarimi no Jutsu
100 - drugie Kawarimi no Jutsu
200 - Kiri-gakure no Jutsu
100 + 100 + 200 = 400.
2030 - 400 = 1630
//
Gdy rzuciÂłeÂś 2 shurikeny w stronĂŞ obu bicepsów wroga on ustawiÂł miecz poziomo tak by zakrywaÂł mu oba bicepsy, gdy chciaÂłeÂś daĂŚ kopniaka przeciwnikowi on go unikn¹³, po unikniĂŞciu mĂŞÂżczyzna nie daÂł siĂŞ zÂłapaĂŚ za bluzkĂŞ a gdy zrobiÂłeÂś kirigakure no jutsu przeciwnik zrobiÂł to samo i rzekÂł :
- Jestem z kirigakure, umiem tÂą technikĂŞ.
Gdy drugi shinobi widziaÂł mg³ê teÂż zrobiÂł szybko kirigakure no jutsu. Teraz wszyscy widzicie siĂŞ na wzajem ale nikt nie widzi waszej trójki. Shinobi z którym walczysz rzuciÂł w ciebie shurikenem lecz uÂżyÂłeÂś kawarimi. Przed twoim biegiem do drugiego wroga on wyj¹³ miecz i odbiÂł kunaia którym chciaÂłeÂś go zraniĂŚ. Ninja, który przed chwilÂą siĂŞ obroniÂł powiedziaÂł do kolegi :
- Teraz ja siĂŞ nim zajmĂŞ.
Akuro wyrzuciÂł shurikeny w kierunku spadajÂącego wroga, ale ten szybko odbiÂł je mieczem.
"Spryciarz..."
Ninja unikn¹³ teÂż kopniaka i nie daÂł siĂŞ schwytac za ubranie. Gdy mÂłody Aburame wykonaÂł Kiri-gakure no Jutsu, wróg zrobiÂł to samo, oÂświadczajÂąc, Âże jest z Kiri-gakure i umie te technikĂŞ.
"Kiri-gakure?! To tam przecieÂż mam dostarczyc ten zwój... "
Drugi przeciwnik wykonaÂł takÂże Kiri-gakure no Jutsu. MgÂły z³¹czyÂły siĂŞ w jednÂą i teraz wszyscy widzieli siĂŞ nawzajem, jednak nikt poza nimi nie mógÂł zobaczyc walki. Shinobi, z którym walczyÂł Akuro, rzuciÂł shurikenem, ale mÂłody Aburame wykonaÂł Kawarimi. Kunai, jakim chciaÂł zranic drugiego wroga, zostaÂł przez niego odbity.
"Dobra, pora zawalczyc na powaÂżnie..."
ChwyciÂł kolejny kunai, zÂłapaÂł go pewnie w dÂłoĂą.
-Zabawmy siê - mrukn¹³.
Natychmiast zrzuciÂł ciĂŞÂżarki.
Zacz¹³ walczyc z wrogiem, unikajÂąc jego ciosów mieczem i samemu atakujÂąc szybko. PozwalaÂła mu na to duÂża szybkoÂśc, jaka po zdjĂŞciu ciĂŞÂżarków siĂŞgaÂła granic moÂżliwoÂści shinobi. KaÂżdy z ciosów kierowaÂł w serce. JeÂśli uda mu siĂŞ wreszcie zabic wroga, szybko formuje pieczĂŞci do Kawarimi, ciska kunaiem w drugiego, podmienia siĂŞ z pociskiem, kopie go w twarz, wyjmuje kolejny kunai i dobija ostatniego wroga ciosem w serce.

// Chakra
Kawarimi no Jutsu - 100
1630 - 100 = 1530. //
Dwaj shinobi zrobili jakieÂś dziwne jutsu polegajÂące na przeÂźroczystej osÂłonie, która odbiÂła twoje kunaie, jeden z ninja zrobiÂł jakieÂś jutsu, które stworzyÂło 3 Âściany, wróg wszedÂł do tego 3 Âściennego pomieszczenia i obwiÂązaÂł ciĂŞ ÂłaĂącuchem i zabraÂł zwój. Dwaj shinobi zaczĂŞli uciekaĂŚ, jednak twoja szybkoœÌ jest zaskakujÂąca lecz przeciwnicy na poczÂątku bĂŞdÂą mieĂŚ przewagĂŞ ( trzeba siĂŞ wydostaĂŚ z ÂłaĂącucha).
Shinobi wykonali nieznane Akuro jutsu, które wywoÂłaÂło przezroczystÂą osÂłonĂŞ. OsÂłona odbiÂła kunaie. Jeden z nich znów wykonaÂł jakieÂś jutsu i pojawiÂło siĂŞ trzyÂścienne pomieszczenie.
"Co oni kombinujÂą? I co to za jutsu?"
Wróg wlazÂł do pomieszczenia, nastĂŞpnie obwiÂązaÂł mÂłodego Aburame ÂłaĂącuchem i szybko zabraÂł zwój. Obydwaj zaczĂŞli uciekac.
"DogoniÂłbym ich, ale majÂą teraz przewagĂŞ... Trzeba siĂŞ uporac z tym ÂłaĂącuchem..."
Z³¹czyÂł rĂŞce mimo ÂłaĂącucha i zÂłoÂżyÂł z trudem pieczĂŞci Mushi Dama. Chmara robaków wzleciaÂła w powietrze, rozpraszajÂąc siĂŞ. Akuro kazaÂł im gonic za wrogami i podzielic siĂŞ na dwie grupy : jedna miaÂła obsiÂąsc jednego, druga drugiego. Owady zaczĂŞÂły szybko wysysac chakrĂŞ, gdyby ninja skÂładali jakieÂś pieczĂŞci, uciekajÂą w niebo i rozpraszajÂą siĂŞ, po czym wracajÂą. Gdyby czuÂły, Âże mimo braku pieczĂŞci wykonujÂą jakieÂś jutsu (robaki czujÂą chakrĂŞ, wiĂŞc po tym mogÂą to wyczuc) , robiÂą to samo.
Tymczasem Akuro z caÂłej siÂły przyÂłoÂżyÂł lewÂą rĂŞkĂŞ do lewego boku, tak, Âże ÂłaĂącuch przestaÂł jÂą oplÂątywac, i ostroÂżnie wydostaÂł jÂą z wiĂŞzów, po czym to samo zrobiÂł z prawÂą rĂŞkÂą i prawym bokiem, po czym zacz¹³ gonic za wrogami. Cisn¹³ w ich stronĂŞ dwa kunaie, celujÂąc w ich serca.
W biegu zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci Kawarimi no Jutsu. I byÂł gotowy w razie czego podmienic siĂŞ z czymÂś.

// Chakra
250 - Mushi Dama
100 - Kawarimi no Jutsu
250 + 100 = 350.
1530 - 350 = 1180.
//
//
Twoje robaki goniÂły dwóch ninja, którzy jak tylko je zobaczyli zrobili KulĂŞ ognia, robaczki nie zostaÂły zabite tylko uciekÂły. Ty uwolniÂłeÂś siĂŞ i rzuciÂłeÂś 2 kunaie po jednym na serce wroga lecz twoja celnoœÌ nie jest zachwycajÂąca i trafiÂłeÂś w ga³êzie. Shinobi uÂśmiechnĂŞli siĂŞ tylko lekcewa¿¹co w twojÂą stronĂŞ i zaczĂŞli uciekaĂŚ dalej.
Shinobi, widzÂąc owady, wykonali jutsu kuli ognia, jednak robaki uciekÂły i nie zostaÂły zabite.
"Zd¹¿y³y, ca³e szczêœcie..."
Akuro uwolni³ siê i wyrzuci³ dwa kunaie, jednak trafi³y one w ga³êzie.
"Nigdy nie byÂłem zbytnio celny... MuszĂŞ coÂś wymyslic..."
Akuro kazaÂł robakom gonic za wrogami i podzielic siĂŞ na dwie grupy : jedna miaÂła obsiÂąsc jednego, druga drugiego. Owady zaczĂŞÂły szybko wysysac chakrĂŞ, gdyby ninja skÂładali jakieÂś pieczĂŞci, uciekajÂą w niebo i rozpraszajÂą siĂŞ, po czym wracajÂą. Gdyby czuÂły, Âże mimo braku pieczĂŞci wykonujÂą jakieÂś jutsu (robaki czujÂą chakrĂŞ, wiĂŞc po tym mogÂą to wyczuc) , robiÂą to samo.
Sam MÂłody Aburame nadal ganiaÂł za wrogami, powinni znaleÂźc siĂŞ w lesie, wiĂŞc szybko wlazÂł na koronĂŞ drzewa i przeskakiwaÂł z jednej na drugÂą, ukÂładajÂąc pieczĂŞci Kawarimi, nastĂŞpnie rzuciÂł dwa shurikeny w kierunku ninja i szybko podmieniÂł siĂŞ z jednym z nich, nim ten zd¹¿yÂł zboczyc z drogi. W ten sposób znalazÂł siĂŞ kilka metrów za mĂŞÂżczyznami, ale znów wskoczyÂł na jedno z drzew i skakaÂł po ich koronach. Gdy wreszcie ich dogoniÂł, zeskakuje szybko z korony drzewa, na której wówczas jest i powala nogami jednego z ninja, siĂŞgajÂąc szybko po kunai i dobijajÂąc go, nastĂŞpnie sprawdza, czy ma zwój - jeÂśli nie, Âściga drugiego i w ten sam sposób stara siĂŞ go zabic.
Shinobi znów odgonili robaki kulÂą ognia a gdy dokoniÂłeÂś jednego z nich, okazaÂło siĂŞ Âże trafiÂłeÂś go z nogi i oguszyÂłeÂś. Ninja którego trafiÂłeÂś miaÂł zwój przy sobie, drugi mĂŞÂżczyzna gdy tylko zobaczyÂł le¿¹cego kolegĂŞ zawróciÂł i rzekÂł do ciebie :
- O nie, teraz przegi¹³eœ, zabije ciê !
Ninja Kirigakure zÂłoÂżyÂł pieczĂŞcie i stworzyÂł chidori, ninja z chidori leciaÂł prosto na ciebie.
Ninja ponownie uÂżyli ognistej kuli do odgonienia robaków.
"Nie mogÂą jej uzywac w nieskoĂączonosc. MogĂŞ ich w ten sposób atakowac, póki nie skoĂączy im siĂŞ chakra..."
Po chwili znalazÂł siĂŞ jednak blisko wrogów i zgodnie z planem wyskoczyÂł ku bliÂższemu z nich, trafiajÂąc go nogÂą w gÂłowĂŞ. OkazaÂło siĂŞ, Âże go ogÂłuszyÂł i Âże ten shinobi na zwój przy sobie, drugi jednak chciaÂł uratowac kolegĂŞ, zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci i utworzyÂł Chidori, po czym zacz¹³ z nim biec na Akuro, ten jednak wyskoczyÂł w górĂŞ, unikajÂąc go i wskoczyÂł szybko na drzewo, po czym zakamuflowaÂł siĂŞ tam.
Akuro kazaÂł robakom obsiÂąsc przeciwnika. Owady zaczĂŞÂły szybko wysysac chakrĂŞ, gdyby ninja skÂładaÂł jakieÂś pieczĂŞci lub spróbowaÂł uderzyc w nie Chidori, uciekajÂą w niebo i rozpraszajÂą siĂŞ, po czym wracajÂą. Gdyby czuÂły, Âże mimo braku pieczĂŞci wykonujÂą jakieÂś jutsu (robaki czujÂą chakrĂŞ, wiĂŞc po tym mogÂą to wyczuc) , robiÂą to samo.
Drugi z ninja po nieudanym chidori uklĂŞkn¹³ na ziemi, robaki obsiadÂły wroga i wysysÂły resztki jego chakry. Robaki nie nasyciÂły siĂŞ zbytnio poniewaÂż shinobi byÂł juÂż osÂłabiony i nie miaÂł chakry, dlatego upadÂł na kolana. Ty moÂżesz dalej kontynuowaĂŚ swojÂą podróÂż z udanÂą próbÂą odbicia zwoju.

Dostajesz + 100 chakry
Drugiemu wrogowi nie uda³o siê wykonac Chidori, nie trafi³ i w konsekwencji musia³ siê chwilê ogarn¹c. Klêkn¹³ na ziemi, zaœ owady zaatakowa³y go i wyssa³y resztki chakry. Owady by³y nienasycone, poniewa¿ w ciele os³abionego przeciwnika nie znajdowa³o siê zbyt du¿o chakry.
Akuro przymocowaÂł zwój mocno do pasa, kazaÂł robakom wzniesc siĂŞ wysoko i rozproszyc i informowac go, gdyby zobaczyÂły kogoÂś lub wyczuÂły czyj¹œ chakrĂŞ, nastĂŞpnie przeszukaÂł ciaÂła obu shinobi.

// Chakra
+100
1180 + 100 = 1280. //
W jednym ciele znalazÂłeÂś tandetny miecz, który byÂł do niczego i 3 podwujne kunaie. W drugim ciele byÂł miecz, który wyglÂądaÂł Âładnie(dodaje +8 zrĂŞcznoÂści i +3 szybkoÂści odejmuje -2 siÂły. Gdy wzi¹³eÂś to i owo postanowiÂłeÂś iœÌ dalej.
W jednym z ciaÂł odnalazÂł jakiÂś tandetny miecz, który nie nadawaÂł siĂŞ raczej do niczego. OdrzuciÂł go i zacz¹³ przeszukiwac dalej. ZnalazÂł trzy podwójne kunaie.
"O, to juÂż moÂże siĂŞ przydac..."
SchowaÂł nabytek do kieszeni. W drugim ciele znalazÂł miecz.
"WyglÂąda na dobry w walce. I jest caÂłkiem Âładny..."
PomachaÂł lekko mieczem.
"Lekki... Pasuje mi. "
Wsun¹³ miecz do pochwy i przypi¹³ go do pasa, obok zwoju, nastĂŞpnie ruszyÂł dalej, a nad jego gÂłowÂą nadal byÂły rozproszone robaki, które informowaÂły go, gdy widziaÂły kogoÂś lub wyczuwaÂły czyj¹œ chakrĂŞ. OpuÂściÂł polanĂŞ. [NMM] .
W sercu lasu jest polana a na niej budynek. Jest to dom tego zÂłoczyĂący, zÂłego byÂłego pana OÂłiny. Nie da siĂŞ tam dostaĂŚ tak poprostu. Odrazu zostanie siĂŞ zauwaÂżonym. Natomiast z dala jeszcze w lesie moÂżna juÂż przyjrzeĂŚ siĂŞ budynkowi. WyglÂąda on tak. DwupiĂŞtrowy kwadratowy budynek. Z kazdej stronie na kaÂżdym piĂŞtrze po cztery okna. Z jednej strony sÂą duÂże wejÂściowe drzwi. Innych nie widaĂŚ.
WyglÂądaÂło to niezbyt ciekawie. ÂŻadnych straÂżników to zÂły znak. UÂżyÂłam Hyuton Bunshin no Jutsu. Jeden lodowy klon powstaÂł tuÂż obok mnie. PostanowiÂłam wywabiĂŚ wszystkich z ukrycia. PosÂłaÂłam klona by ten poszedÂł od frontu i zrobiÂł jak najwiĂŞcej zamieszania zdoÂła. Wpierw wyjdzie z ukrycia i zacznie recytowaĂŚ na gÂłos moje nindo:

-O ÂżaÂłosne cienie uwiÂązane w mroku.
Twe czyny niosÂą ludziom ból i cierpienie...
Twa dusza kroczy ÂścieÂżkÂą grzechu...
Chcesz zobaczyĂŚ ÂśmierĂŚ?

Po tych wykrzyczanych sÂłowach rozwija swój zwój maÂłpy który bombarduje od frontu caÂłe wejÂście. DwieÂście Âżelaznych kulek o Âśrednicy 6 cm, poleciaÂło prosto w budynek. To powinno zwróciĂŚ uwagĂŞ moich nieprzyjacióÂł. Ja natomiast zakradam siĂŞ na tyÂł domu i czekam na stosownÂą okazjĂŞ by wÂślizn¹Ì siĂŞ do Âśrodka.
StworzyÂłaÂś klona które podszedÂł od frontu i po opowiedzeniu sÂłów zacz¹³ bombardowaĂŚ wejÂście. Wtedy z tych wÂłaÂśnie drzwi wyskoczyÂło kilku ninja, Którzy nie czekajÂąc rzucili sie na twojego klona. Ty natomiast w czasie tego zamieszania zakradÂłaÂś siĂŞ za dom. Niestety ktoÂś cie zobaczyÂł. Jeden przeciwnik wyskoczyÂł przez okno wczeÂśniej je uchylajÂąc. Tym samym uÂłatwiajÂąc tobie moÂżliwoœÌ wejÂścia niepostrzezenie do Âśrodka o ile go pokonasz w miare szybko i cicho.
Klon jeÂśli jeszcze jest to zabawia przeciwników tak dÂługo jak tylko da radĂŞ. Unika ataków i rzuca w przeciwników shurikenami. Ja natomiast równieÂż rzucam w mojego przeciwnika seriĂŞ shurikenów. Wpadam do pomieszczenia i atakujĂŞ przeciwnika uÂżywajÂąc Hyuton no Deshi. Mój dotyk zyskaÂł moc zamraÂżania kaÂżdej lokaci jakÂą dotknĂŞ. W tym przypadku akurat uderzĂŞ. AtakowaÂłam gÂłównie rĂŞce, korpus i gÂłowĂŞ. JeÂśli przeciwnik zostanie juÂż zamroÂżony postaram siĂŞ go roztrzaskaĂŚ w drobny mak.
Twój klon dalej zabawiaÂł towarzystwo. NastĂŞpowaÂła wymiana shurikenów i kunaji. Klon mógÂł jedynie zraniĂŚ przeciwników bezposrednio. Byli na tyle szybcy Âże ciĂŞzko byÂło w nich trafiĂŚ broniÂą. Ty natomiast zaatakowaÂłeÂą shurkenami przeciwnika który musaiÂł zrobic unik. W tym czasie uÂżyÂłaÂś swojej techniki i po kilku ciosach padÂł na ziemie zamarzniĂŞty. WeszÂłaÂś do Âśrodka domu przez okno. ZnalazÂłaÂś siĂŞ w jakimÂś pokoju. ByÂło tu dwoje drzwi i wejscie na jakiÂś korytarz. Gdzie pójdziesz?
Klon dawa³ radê. Mia³ zdobyÌ dla mnie jak najwiêcej czasu, a nie zabiÌ moich rywali. Bêdzie dalej wykonywa³ zwody i uniki, atakuj¹c jedynie shurikenami. Ja natomiast zaczê³am nas³uchiwaÌ. Mia³am ma³o czasu i dobrze o tym wiedzia³am. Skupi³am siê jak najlepiej potrafi³am po czym zrobi³am dwa lodowe klony. Ja posz³am na korytarz natomiast moje klony pos³a³am do drzwi by je sprawdzi³y. Nie wiedzia³am gdzie zacz¹Ì poszukiwania. Szuka³am grubej ryby tej ca³ej bandy...
Klon na zewnÂątrz dalej dawaÂł sobie rade ale byÂło mu coraz ciĂŞzej. W dodatku przybyÂło mu kilku przeciwników wiecej. StworzyÂłaÂś dwa kolejne lodowe klony. Pierwszy otworzyÂł drzwi, byÂły schody w dóÂł. Drugi tak samo, tylko Âże schody w góre. Ty osobiÂście wyszÂłaÂś na korytarz. Z jednej strony sie dziwnie konczyÂł, natomiast z drugiej byÂły znów schody w góre, byÂły to duze szerokie schody. A na górze staÂło dwóch zamaskowanych wrogów.
To musiaÂło byĂŚ tu. WycofaÂłam siĂŞ i nakazaÂłam dwóm wczeÂśniejszym klonom by pomogÂły temu na zewnÂątrz. MiaÂły wejœÌ na dach i zaatakowaĂŚ z zaskoczenia miotajÂąc shurikenami we wrogów. Ja natomiast stworzyÂłam dwa nowe. CzuÂłam Âże chakry mam coraz mniej. WróciÂłam bezszelestnie z klonami na korytarz. NastĂŞpnie uÂżyÂłam Ukemi hyuton no jutsu. Temperatura w caÂłym budynku spadÂła gwaÂłtownie poniÂżej zera. Mnie bardziej odpowiadaÂł taki klimat i moim klonom jednak caÂła reszta osób w budynku mogÂła dostaĂŚ nagÂłego szoku zwiÂązanego ze zmianÂą temperatury. Ich ruchy oraz reakcje powinny byĂŚ spowolnione z powodu zdrĂŞtwiaÂłych miĂŞÂśni. Po chwili ruszyÂłam z klonami do natarcia. Jeden z nich otwarÂł swój zwój maÂłpy który powinien zmasakrowaĂŚ przeciwników gradem Âżelaznych kul. Ja wywarzam drzwi a nastĂŞpny klon powtarza akcjĂŞ ze zwojem na znajdujÂących siĂŞ w pomieszczeniu rywalach. Kule to rozpĂŞdzone pociski dokÂładnie jest ich 200 o Âśrednicy 6 cm kaÂżda. Grad kul moÂże spowodowaĂŚ spore rany. JeÂśli przeciwnicy dalej ÂżyjÂą ja i klony masakrujemy ich za pomocÂą kunai zarzynajÂąc ich jak Âświnie w rzeÂźni. Klony na dachu otwierajÂą równieÂż swoje zwoje by zniszczyĂŚ rywali na zewnÂątrz.
Tak wiĂŞc wycofaÂłaÂś swoje dwa poprzednie klony które pobiegÂły na dach. Gdy tam juÂż byÂły otworzyÂły swoje zwoje i rozpoczeÂły bombardowanie. CaÂła gromadka na dole padÂła na ziemie. ÂŁÂącznie z twoim klonem który tam byÂł. ByÂł juÂż zbyt zmĂŞczony walkÂą aby zrobiĂŚ unik, poza tym dziĂŞki temu wróg niczego siĂŞ niedomyÂśliÂł. Tymczasem osobiÂście ty bedÂąc na korytarzu stworzyÂłaÂś znowu dwa lodowe klony po czym uÂżyÂłaÂś swojego jutsu w skutek czego temperatura w caÂłym budynku spadÂła. W chwile po tem usÂłyszaÂłaÂś krzyk dziecka. DochodziÂł tak jakby z pomieszczenia w którym znalazÂłaÂś sie najpierw. Narazie sta³¹œ w miejscu a twoje dwa nowe klony wykorzystujÂąc zaskoczenie i chwilowÂą dysfunkcje dwóch straÂżników zaatakowaÂły ich. Jeden otworzyÂł zwój i tym obezwÂładniÂł ich. Drugi wywarzyÂł drzwi i powtórzyÂł sztuczke lecz nikogo tam niebyÂło. Te pomieszczenie wyglÂądaÂło na ogromny salon czy coÂś takiego.
GwaÂłtownie rozejrzaÂłam siĂŞ po caÂłym pomieszczeniu. Gdzie mogli siĂŞ wszyscy podziaĂŚ. Klony na dachu równieÂż rozglÂądaÂły siĂŞ po okolicy. JeÂśli ktoÂś uciekaÂł przez jakieÂś okno na pewno by to dostrzegÂły, a nastĂŞpnie zatrzymaÂły uciekiniera/ów. Ja z klonami w salonie byÂłam czujna i gotowa do obrony. Nie wiedziaÂłam co dalej robiĂŚ...
Wraz z klonami weszÂłaÂś do salonu. ZachowywaliÂście szczególnÂą czujnoœÌ. WYglÂądaÂło no to Âże rzeczywiÂście nikogo tu nie ma. CoÂś tu nie gra. Po co tamci mieliby tutaj staĂŚ? Wtedy znów usÂłyszaÂłaÂś krzyk i pÂłacz dziecka w oddali. DochodziÂł z tego pomieszczenia do którego najpierw weszÂłaÂś. Natomiast twoje klony na dach rozglÂądaÂły siĂŞ wokóÂł. Niczego ani nikogo sprawnego nie byÂło widaĂŚ. ByÂło to troche dziwne. JedynÂą wskazówkÂą czy oznakÂą Âże ktoÂś to jest to ten lament dziecka które sÂłychaĂŚ.
Bez chwili zwÂłoki ja i moje klony ruszyÂłyÂśmy ku ÂźródÂłu dÂźwiĂŞku. Klony ruszyÂły pierwsze. Gdy znalazÂłyÂśmy siĂŞ juÂż w pomieszczeniu gdzie byÂło dziecko wszystkie jednoczeÂśnie wyjĂŞÂłyÂśmy po dwa kunaie. ByÂłam gotowa do ataku natomiast moje klony do obrony mnie lub siebie. Nie wiedziaÂłam co mnie czeka. ByÂłam zwyczajnie gotowa na wszystko...
Wraz z klonami ruszyÂłyÂście tam skÂąd dochodziÂł dÂźwiĂŞk. Najpierw weszÂłyÂście do poczÂątkowego pokoju. GÂłosy dochodziÂły zza jednych drzwi. Za nimi byÂły schody które prowadziÂły w dóÂł. JuÂż wczeÂśniej twój klon tu byÂł lecz go zawróciÂłaÂś. Powoli i ostroÂżnie z klonami zeszÂłaÂś na dóÂł. O dziwo to nie byÂła piwnica tylko jakieÂś lochy. ByÂło tu kilka cel w których byÂły kobiety i mĂŞÂżczyÂźni w kaÂżdym wieku. Gdy ci ludzie cie zobaczyli byli przeraÂżeni. Strach, pÂłacz, krzyk, lament, rozpacz. To wszystko tu panowaÂło.
RozejrzaÂłam siĂŞ jeszcze raz po czym powiedziaÂłam do ludzi.

-Spokojnie jestem tu by wam pomóc, szukam krewnego OÂłiny, czy jest tu maÂły chÂłopiec? Kuzyn tej kobiety?

W miĂŞdzy czasie klony zaczĂŞÂły uwalniaĂŚ ludzi. SÂą silniejsze ode mnie wiĂŞc na pewno dadzÂą radĂŞ paru celÂą. ByÂłam czujna i gotowa. CaÂły czas wypatrywaÂłam dziecka. Uwolnionych ludzi kierowaÂłam do wyjÂścia.
Twoje klony zaczeÂły otwieraĂŚ cele. Powoli wystraszeni ludzie wychodzili. Ty natomiast staÂłaÂś czujna wrazie ataku i jednoczeÂśnie wyczekujÂąc kuzyna OÂłiny. Po chwili zgÂłosiÂł siĂŞ do ciebie. WyglÂądaÂł caÂłkiem inaczej niÂż sobie wyobraÂżaÂłaÂś. Nie byÂł to maÂły chÂłopiec lecz prawie dorosÂły facet. Stan¹³ przed tobÂą i powiedziaÂł. "PrzysyÂła ciĂŞ moja kuzynka? Co z niÂą? Gdzie ona jest?" W tym czasie wszyscy sie zebrali wokóÂł ciebie.
-Twoja kuzynka jest bezpieczna, nie martw siĂŞ teraz mamy co innego na gÂłowie.

RozejrzaÂłam siĂŞ dookoÂła. WidzÂąc tÂłum ludzi na okoÂło mnie nie wiedziaÂłam co mam robiĂŚ. PostanowiÂłam pokrzepiĂŚ ich dobrym sÂłowem.

-PosÂłuchajcie mnie ludzie juÂż doœÌ tyrani i ucisku. Czas przeciwstawiĂŚ siĂŞ bezdusznym wyzyskom i zawalczyĂŚ o wolnoœÌ. MoÂżecie poddaĂŚ siĂŞ i zgin¹Ì lub walczyĂŚ i zdobyĂŚ wÂłasnÂą wolnoœÌ. UdaÂło mi siĂŞ pokonaĂŚ nie jednego straÂżnika tego domu ale gdzie jest tyran?! Zabijmy go i niech nastanie pokój!

Po mojej pÂłomiennej przemowie spojrzaÂłam na ludzi i ruszyÂłam wraz z klonami z powrotem na górĂŞ... OczywiÂście byÂłam czujna i przygotowana do obrony. Nie wiedziaÂłam czy to juÂż koniec czy moÂże dopiero poczÂątek. Nie spuszczaÂłam oczu z kuzyna kobiety nawet na sekundĂŞ. ObiecaÂłam sprowadziĂŚ go caÂłego i zdrowego do niej. CaÂłe szczĂŞÂście ona byÂła teraz bezpieczna daleko pilnowana przez moje lodowe kopie.
ZeczeÂłaÂś swojÂą przemowe. Chyba byÂła zbyt wygurowana dla nich. Tylko kiku zareagowaÂło poprawnie, zwÂłaszcza kuzyn OÂłiny. Wraz z klonami po schodach ruszyÂłaÂś ku wyjÂściu z lochów. Z tobÂą szedÂł pobudzony krewny OÂłiny oraz grupka osób chĂŞtnych do walki. W sumie nie byÂło ich wiecej niÂż dziesiĂŞciu. A za nimi szÂła reszta. Nie byli przekonani co do walki. Poprostu szli za tobÂą. Gdy juÂż wychodziÂłaÂś kuzyn do ciebie zacz¹³ mówiĂŚ. "DraĂą musi byĂŚ w tym swoim pokoju. Jest tu zaraz. ProwadzÂą do niego takie duze schody. On tam zawsze siedzi."
RuszyÂłam powoli wysuwajÂąc klony do przodu. W miĂŞdzy czasie rozdaÂłam po kunaiu wszystkim tym, którzy zdecydowali siĂŞ na walkĂŞ. Walka w obronie godnego Âżycia byÂła teraz moim celem. A i wielkim celÂą sprzyjajÂą bogowie. W myÂślach zÂłoÂżyÂłam krótkÂą modlitwĂŞ do Jashina oraz Amatarsu. WidziaÂłam Âże czeka mnie trudna potyczka. WeszÂłam zaraz za moim klonami do pokoju. Gotowe do ataku i obrony szukaÂłyÂśmy naszego celu. Jego pachoÂłkowie byli juÂż martwi zostaÂł sam, nie miaÂł dokÂąd uciec gdyÂż klony na dachu pilnowaÂły wszystkiego. Gdy tylko go ujrzĂŞ atakujĂŞ...
Powoli i ostroÂżnie z klonami na przedzie weszÂłaÂś do pokoju w którym juÂż byÂłas. Przed nim leÂżaÂły dwa ciaÂła straÂżników których juÂż wyeliminowaÂłaÂś. Wedle informacji on musi tu gdzieÂś byĂŚ. StaneÂłaÂś zaraz za drzwiami, twoje klony przed tobÂą a twoi pomocnicy stani obok ciebie i za tobÂą. Pomieszczenie wyglÂądaÂło na puste. ByÂły tu tylko przeróÂżne meble. "On tu napewno jest. Pewnie uÂżywa jakiÂś sztuczek abyÂśmy go nie zobaczyli. Musimy byĂŚ czujni." -usÂłyszaÂłaÂś zza pleców.
Nie maj¹c pomys³u jak go znaleŸÌ postanowi³am u¿yÌ innego zmys³u ni¿ wzrok. Nakaza³am klonom dok³adnie po omacku przeszukaÌ pomieszczenie. Nakaza³am te¿ czujnoœÌ ludziom dooko³a mnie. Gdy klon tylko coœ znajd¹ od razu atakujê. Bez zastanowienia zabijam tyrana...
Jak sama spotrzegÂłaÂś nie znajdziesz go za pomocÂą wzroku. Trzeba w inny sposób. Twoje klony zaczeÂły po omacku szukac go. Gdy to robiÂły ty kazaÂłaÂś swojej pomocy zachowaĂŚ szczególnÂą czujnoœÌ. Nagle spostrzegliÂście jakiÂś ruch. Tak jakby coÂś niewidzialnego skoczyÂło. Twoje klony natychmiast ruszyÂły lecz cieÂżko byÂło im walczyĂŚ z niewidocznym przeciwnikiem. Ty natomiast dziĂŞki temu zamieszaniu wiedziaÂłaÂś mniej wiĂŞcej gdzie jest tyran. RuszyÂłaÂś na niego, kierunek byÂł dobty, lecz odlegÂłoœÌ zÂła. DosÂłownie wpadÂłaÂś na niego. Obydwoje siĂŞ wywaliliscie. Teraz jego technika przestaÂła dziaÂłaĂŚ. ByÂł widoczny.
// Wybacz mój b³¹d dwa razy ten sam post przeczytaÂłam moja wina //

Gdy przeciwnik przestaÂł byĂŚ niewidzialny a ja leÂżaÂłam z nim na ziemi rzuciÂłam siĂŞ na niego. ChciaÂłam go chwyciĂŚ i przytrzymaĂŚ jak tylko siĂŞ daÂło. W miĂŞdzy czasie krzyknĂŞÂłam do ludzi i klonów.

-AtakowaĂŚ!

Moje klony bez wahania zaatakujÂą. WbijÂą w niego swoje kunaie a jeÂśli to bĂŞdzie maÂło to zacznÂą go kopaĂŚ i okÂładaĂŚ piĂŞÂściami. DosÂłownie chcemy go zmasakrowaĂŚ. Nie puszczam go ani na chwilĂŞ. LiczĂŞ równieÂż Âże rzÂądni zemsty ludzi pomogÂą...
Tyran leÂżaÂł na ziemi na przeciw ciebie. Ty szybko siĂŞ na niego rzuciÂłaÂś aby go chwyciĂŚ, przytrzymaĂŚ. Dobrze ze nie miaÂł broni. UdaÂło siĂŞ go tobie z³¹paĂŚ i przez chwile utrzymaĂŚ. Przez chwile poniewaÂż ciebie odrzuciÂł. Ale jego swoboda nie trwaÂła dÂługo poniewaÂż ta garstka ludzi która przyszÂła pomóc juÂż go obezwÂładniÂła i sami zaczeli go dÂźgaĂŚ kunajami które im rozdaÂłaÂś. Sami dokonali zemsty. Ty jedynie im pokazaÂłaÂś gdzie jest ich cel. Po chwili wszyscy wstali a facet byÂł caÂły podziurawiony. Napewno juÂż nie ÂżyÂł. PomijajÂąc juÂż fakt Âże napewno ma poÂłamane koÂści bo kto by wytrzymaÂł nacisk tylu chÂłopa. CaÂłe te zgromadzenie przyglÂądaÂło siĂŞ chwile zwÂłokom a nastĂŞpnie skierowali swój wzrok ku tobie.
WstaÂłam z ziemi i otrzepaÂłam siĂŞ z kurzu. SpojrzaÂłam na wszystkich ludzi.

-Victoria!! DziÂś wywalczyliÂście sobie wolnoœÌ oraz godne Âżycie! JesteÂście teraz panami wÂłasnego losu! Nikt nie narzuci wam juÂż swojej woli a pokazaliÂście dziÂś jak koĂączy kaÂżdy tyran który chce tylko wÂładzy. IdÂźcie do swych domów, wróĂŚcie do Âżon i rodzin, oznajmiaĂŚ dobrÂą nowinĂŞ.

Po tych sÂłowach czekaÂłam aÂż ludzie siĂŞ rozejdÂą. Gdy juÂż ich nie byÂło zatrzymaÂłam kuzyna OÂłiny i powiedziaÂłam do niego.

-IdÂź z moim klonem on zaprowadzi ciĂŞ do twojej kuzynki, powinieneÂś byĂŚ jej wdziĂŞczny za to Âże mnie tu przysÂłaÂła. Opiekuj siĂŞ niÂą dobrze. BÂądÂźcie zdrowi a i bogowie niech wam sprzyjajÂą. PoÂśpisz siĂŞ.

KazaÂłam jednemu z klonów by poszedÂł z kuzynem prosto do OÂłiny.

Ja natomiast zostaÂłam. PrzeszukiwaÂłam caÂły dom i plÂądrowaÂłam go w poszukiwaniu cennych i wartoÂściowych rzeczy.

Po tym wszystkim i poÂżegnaniu kuzyna OÂłiny wychodzĂŞ z domu i kierujĂŞ siĂŞ do konohy... <nmm>
Znowu wygÂłosi³¹œ swojÂą przemowe. Ludzie tylko popatrzeli na siebie nawzajem i poszli. ZostaÂł tylko kuzyn który czegoÂś szukaÂł. Po chwili znalazÂł on jak¹œ skrzynie którÂą otworzyÂł. WyciÂągn¹³ miecz. PodszedÂł do ciebie z nim i wrĂŞcz go tobie mówiÂąc. "UÂżywaj go mÂądrze. DziĂŞkuje za wszystko." Po czym poszedÂł za twoim klonem prosto do swojej kuzynki. Ty natomist tylko czekaÂłaÂś aÂż zostaniesz sama aby splÂądrowaĂŚ ten dom. Natychmiast rzuciÂłaÂś sie w wir poszukiwania pieniĂŞdzy itp wartoÂści. Po dÂłuÂższym szukaniu zgromadziÂłaÂś róÂżne przedmioty które powinny mieĂŚ jak¹œ wartoœÌ. A po za tym jedynym pewnym zarobkiem jest kilka znalezionych banknotów.

misja wykonana: ranga B
wynagrodzenie: 100pch, 10pkt, 300Y, jak sprzedasz te drobiazgi dostaniesz dodatkowe 200Y
bonus: miecz GIgai- dodaje 10 siÂły
Ryuuzaki postanowiÂł atakowaĂŚ znów z zaskoczenia, stworzyÂł on elektryczny miecz który wylÂądowaÂł w prawej piersi uÂżytkownika katonu, shinobi krzyczaÂł z bulu kiedy miecz zacz¹³ raziĂŚ prÂądem. UÂżytkownik wpadÂł w szaÂł i puÂściÂł w Ryuuzakiego [KATON] Housenka no Jutsu, jeden pÂłomieĂą ognia trafiÂł Ryuuzakiego w ramiĂŞ lekko je piekÂąc. Zabimaru postanowiÂł skoczyĂŚ przed uÂżytkownika fuutonu i zastosowaĂŚ swój dysk wiatru kiedy dysk wiatru leciaÂł w stronĂŞ wroga, nagle przed brzuchem dysk zatrzymaÂł siĂŞ, po chwili dysk wĂŞdrowaÂł w stronĂŞ Zabimaru, okazaÂło siĂŞ Âże przeciwnik jest o wiele lepiej wyszkolony w fuutonie. Dysk zmieniÂł swój cel którym byÂł Zabimaru naszczĂŞÂście uaktywniÂło siĂŞ Kawarimi no Jutsu jakie przed skokiem do przeciwnika zastosowaÂł mÂłody Zabimaru, po chwili stan uÂżytkownika katonu siĂŞ pogarszaÂł wiĂŞc wrogi ninja musiaÂł zastosowaĂŚ zasÂłonĂŞ dymnÂą, po chwili dwójka shinobi wraz z dziewczynÂą zaczĂŞÂłi uciekaĂŚ mówiÂąc pomiĂŞdzy sobÂą :
- MuszĂŞ szybko zastosowaĂŚ piguÂłkĂŞ, która jest w siedzibie, od ataku tego smarkacza bardzo boli mnie prawa pierÂś a prawa rĂŞka mi zdrĂŞtwiaÂła.
- Tak, musimy szybko tam iœÌ, zdaje siê ¿e te dwa bahory nie odpuszcz¹ nam.
Jak najszybciej na oÂślep wybiegÂłem poza zasiĂŞg dymu, i zobaczyÂłem uciekajÂących shinobi byli za daleko abym mógÂł normalnie do nich pobiec.Moja lekko spalona rĂŞka lekko jeszcze siĂŞ tliÂła ,i dopiero teraz naprawdĂŞ to poczuÂłem.Hej,koleÂś!-krzykn¹³em do zabimaru(bÂądÂź jednego z klonów)-Mam pomysÂł.WystrzelĂŞ w ciebie sen denki dekiru a ty odbij je w mojÂą stronĂŞ!

UÂżyÂłem naprawdĂŞ malutkiej iloÂści chakry, a zarazem szeroko jÂą rozprowadziÂłem miĂŞdzy palcami aby dysk nie byÂł ostry, a zarazem
wystarczajÂąco duÂży by mnie unieœÌ.WystrzeliÂłem dyski w stronĂŞ kolegi, a .Gdy kolega odbiÂł mój dysk wskoczyÂłem na niego jak na jak¹œ kÂłodĂŞ i leciaÂłem w stronĂŞ przeciwnika...

Dysk nie poraziÂł mnie gdyÂż chakra byÂła sÂłabo skumulowana a dodatkowo bezproblemowo panujĂŞ nad chakrÂą Raitonu.

Wyj¹³em kunai'a.
doleciaÂłem lekko balansujÂąc ciaÂłem w stronĂŞ wrogów .Gdy byÂłem koÂło dziewczyny zeskoczyÂłem z ''deski'', (ona leciaÂła wci¹¿ dalej w stronĂŞ uÂżytkownika Katonu) przekozioÂłkowaÂłem siĂŞ do niej i przeci¹³em wiĂŞzy krĂŞpujÂące dziewczynĂŞ.

WiedziaÂłem Âże od mojej szybkoÂści teraz zaleÂży powodzenie misji wiĂŞc szaleĂączym pĂŞdem staraÂłem siĂŞ uciec jak najdalej od wrogów niosÂąc na plecach dziewczynĂŞ...

1050-25(zmniejszy³em iloœÌ by sen denki dekiru mnie nie pokaleczy³o)=1025 PCh
Po wysÂłuchaniu planu Ryuuzakiego odparÂłem:
- Niewiem czy to wypali, ale jesteÂśmy gotowi na desperackie sposoby odbicia jej [dziewczyny].

OddaliÂłem siĂŞ i czekaÂłem aÂż Ryu utworzy dysk z elektrycznoÂści, po chwili gdy wyrób dysku zakoĂączyÂł siĂŞ sukcesem maÂły ,ku mojemu zdziwieniu , zielony kr¹¿ek powĂŞdrowaÂł prosto na mnie.
Nawe nie machn¹³em rêk¹,U¿y³em znikomej iloœci chakry Fuuton i odbi³em dysk kieruj¹c go w nogi towarzysza.

Dalej obserwowaÂłem wyczyny Ryuuzaku biegnÂąc w stronĂŞ porywaczy.
W chwili gdy u¿ytkownik Raiton'u podebra³ m³od¹ kobietê,min¹³ mnie w swoim biegu.
Klony poszÂły za nim w razie niebezpieczeĂąstwa broniÂąc go.

ZÂłoÂżyÂłem rĂŞce w pieczĂŞcie i wykonaÂłem Daitoppe
w stronĂŞ przeciwników zatrzymujÂąc ich na tyle by Ryuuzaki wraz z porwanÂą mogli uciec.
Jeœli uda³o mi siê ich zdmuchn¹Ì to wycofujê siê do Ryu patrz¹c za siebie czy nie nadchodz¹.
JeÂśli nie udaÂło siĂŞ zdmuchn¹Ì to czekam na ich ruch z bezpiecznej odlegÂłoÂści 50 metrów, w razie gdyby siĂŞ zbliÂżali stram siĂŞ zraniĂŚ broniÂą .

//Bilans chakry: za Daitoppe : 750 - 200 = 550
Wynik : 550!
Poprawka: 550 - 1 = 549 Chakry [za uÂżycie znikomej iloÂści chakry fuuton! ]//
///////Zabimaru, masz 550 chakry a nie 549, zaÂłuÂżmy Âże ten fuuton nic ciĂŞ nie kosztowaÂł, nie utrudniaj sobie Âżycia.///////
CaÂły plan byÂł niezÂły, Ryuuzaki leciaÂł w stronĂŞ 2 zÂłych shinobi i dziewczyny, wszystko szÂło dobrze lecz kiedy Ryuuzaki podleciaÂł blisko do 2 shinobi, ninja który trzymaÂł dziewczynĂŞ zadaÂł powaÂżnego kopniaka w brzuch Ryuuzakiemu, Ryuuzaki leciaÂł caÂłyczas na dóÂł aÂż wkoĂącu uderzyÂł powaÂżnie w drzewo, caÂłe jego plecy byÂły obite lecz mógÂł chodziĂŚ, dwójka ninja uniknĂŞÂła wszystkie ataki a kiedy nadleciaÂła Daitoppa Zabimaru, uÂżytkownik fuutonu takÂże jÂą zastosowaÂł, 2 daitoppy spotkaÂły siĂŞ tworzÂąc mini tornado które poleciaÂło gdzieÂś po bokach, ani w stronĂŞ wroga ani w stronĂŞ zabimaru. Dwaj ninja zaczĂŞli uciekaĂŚ bardzo szybko, nagle zatrzymali siĂŞ przed czymÂś co byÂło na trawie, co to byÂło ? PatrzÂą siĂŞ raz na was a raz na to coÂś co jest na trawie.

///////NaglĂŞ poczuliÂście Âże staliÂście siĂŞ troszeczkĂŞ silniejsi, tak to jest przyrost chakry, odnawia wam siĂŞ 150 pch.\\\\\\\
Agh!...Kuso!-krzykn¹³em obola³y.powoli wsta³em i rozmasowywa³em ramiê.
Chyba miaÂłem pĂŞkniĂŞte Âżebro,Nie mogÂłem raczej juÂż tak aktywnie walczyĂŚ.Przeciwnicy uciekali.

'To nie ma sensu,za kaÂżdym atakiem nic nie zyskujemy, moÂże chwilĂŞ czasu, ale to oni uciekajÂą wiĂŞc nic to nam nie daje, a jedynie tracimy chakrĂŞ i odnosimy obraÂżenia.''-Lepiej ich ÂśledziĂŚ,dowiedzieĂŚ siĂŞ dokÂąd zabierajÂą dziewczynĂŞ-powiedziaÂłem do zabimaru-Idziesz ze mnÂą?

Mimo iÂż z reguÂły wolĂŞ pracowaĂŚ sam i nie przepadam za towarzyszami,to jednak w tej sytuacji przeciwnik mnie przerasta,i nawet we dwóch razem ,ni proÂśbÂą ni groÂźbÂą nic nie wskóramy przeciwko jednemu z nich ,a co dopiero obu naraz.

Nagle dopiero zauwaÂżyÂłem Âże Âśledzeni ninja zatrzymali siĂŞ, i mój wzrok spocz¹³ na przyczynie tego zamieszania.
"SÂą zbyt silni,tak musimy poznaĂŚ kryjówkĂŞ"
- Idziemy,daje ci do dyspozycji klona,ja wezmĂŞ drugiego,rozdzielamy siĂŞ, i zobaczmy przed czym oni siĂŞ zatrzymali!
Po tym jak to powiedziaÂłem zostawiÂłem Ryu z klonem i wspi¹³em siĂŞ po drzewie by póÂźniej skakaĂŚ z jednej ga³êzi na drugÂą w pogoni za porywaczami.

Po drodze myÂślaÂłem nad umiejĂŞtnoÂściami wrogich shinobi...
"NiewÂątpliwie uÂżytkownik katonu posiada umiejĂŞtnoœÌi równe chunnina,choĂŚ moÂże nas zaskoczyĂŚ.
Najgorszy jest uÂżytkownik Fuutonu, jest to doÂświadczony Jounnin sÂądzÂąc po tym Âże uÂżywa Koutetsu, jednej z najlepszych technik Fuuton."
O tym o czym myÂślaÂłem powiedziaÂłem klonowi,wiedziaÂłem Âże jeÂśli klony nie oddalÂą siĂŞ od siebie za bardzo mogÂą siĂŞ porozumiewaĂŚ myÂślami.

O tym o czym dowiedziaÂł siĂŞ klon nr. 1 dowiedziaÂł siĂŞ teÂż klon nr.2, dziĂŞki temu klon podróÂżujÂący z Ryu powiedziaÂł o domysÂłach na temat wrogich ninja,dopowiedziaÂł teÂż Âże jeÂśli siĂŞ bardzo oddali to nie bĂŞdziemy mieĂŚ ³¹cznoÂści poprzez klony.

DotarÂłem juÂż tam gdzie stanĂŞli przeciwnicy i gdzie leÂżaÂł jakiÂś przedmiot tajemniczy...

//Odishu oni nadal tam stojÂą?//
/////// Tak, oni nadal tam stojÂą, \\\\\\\
Kiedy shinobi zobaczyli jak siê zbli¿acie w bardzo szybkim tempie otworzyli jak¹œ klapê i weszli po schodach w podziemia zamykaj¹c j¹ za sob¹. W podziemiach pomiêdzy shinobi zasz³a rozmowa :
- Dobra teraz muszê iœÌ po pigu³kê, ten dzieciak bardzo uszkodzi³ moj¹ pierœ i rêke zarazem.
- Tak, idÂź teraz, obawiam siĂŞ Âże niedÂługo otworzÂą jakoÂś tÂą klapĂŞ.
Wy pobiegliÂście za póÂźno, klapa byÂła juÂż zamkniĂŞta, teraz musicie siĂŞ uporaĂŚ z tÂą grubÂą metalowÂą klapÂą, nie bĂŞdzie Âłatwo, byle jutsu nie wystarczy. Jeden z bandytów poszedÂł gdzieÂś w g³¹b kryjówki a drugi stoji przy klapie wraz z dziewczynÂą, nagle usÂłyszeliÂście kobiece krzyki :
- Ratunku, pomocy, niech ktoÂś mnie stÂąd wydostanie, nie chce um.....
W tym czasie rĂŞka jednego z bandytów zakryÂła usta dziewczyny, to znak Âże jednak na chwile bandarz z ust dziewczyny byÂł zdjĂŞty.

////////// Teraz piszecie w tym temacie : http://www.shinnobirpg.rp...126.html#117126
Meredith wciaÂż czuÂła siĂŞ spieta, zamartwiaÂła siĂŞ losem Wioski. Z tego miejsca nie mogÂła za wiele siĂŞ dowiedziec ani zobaczyĂŚ, ale aÂż baÂła siĂŞ pójœÌ gdzieÂś bliÂżej centrum. MoÂże kiedy juÂż siĂŞ uspokoi. Bo jeÂśli staÂło sie coÂś naprawde powaznego, ktoÂś ucierpiaÂł to ona bĂŞdzie miaÂła te wszystkie krzywdy na wÂłasnym sumieniu. Zamiast pomóc, czekaÂła. Jak bardzo teraz tego ÂżaÂłowaÂła... Nie powinna byÂła usÂłuchac tej maÂłej Akaru.
Gdy wreszcie siĂŞ ockneÂła i zauwaÂżyÂła dogodny kamieĂą do odpoczynku, usiadÂła przed nim i oparÂła sie o wielki gÂłaz. WyciÂągneÂła rĂŞkĂŞ, by zerwac parĂŞ polnych kwiatów. ByÂło ich na tyle duÂżo, Âże postanowiÂła upleœÌ wianek. MoÂże choĂŚ troche odciÂągnie siĂŞ od tych czarnych mysli.
Na poczÂątku byÂło to trudne, rĂŞce trzesÂły jej siĂŞ, a ÂłodyÂżki od koniczyny plÂątaÂły. Dopiero po dobrych piĂŞtnastu minutach prób, udaÂło jej siĂŞ zaczac porzÂądny wianek. PomogÂło jej w tym ciche Âśpiewanie piosenki z Titanica. Zawsze jÂą wzruszaÂła, ale i dziaÂłaÂła kojÂąco.
Teruyo biegÂł... moÂżna by wrĂŞcz powiedzieĂŚ Âże uciekaÂł przed sobÂą po ostatnich wydarzeniach zmieniÂł siĂŞ trochĂŞ spowaÂżniaÂł odrobine. JednakÂże ciÂągÂła ucieczka po drzewach jest bardzo mĂŞczÂąca dlatego teÂż mÂłodzieniec postanowiÂł gdzieÂś przycupn¹Ì. Polana która sie znajdowaÂła przed nim byÂła idelanym miejscem na taki postój. MÂłodzieniec odbiÂł siĂŞ jeszcze raz od drzewa po czym delikatnie wylÂądowaÂł na ziemi przyglÂądajÂąc siĂŞ lokalnemu krajobrazowi. Nagle dostrzegÂł dziewczynĂŞ która najwyraÂźniej robiÂła coÂś z kwiatami. MÂłodzieniec z swojej pozycji nie mógÂł w stanie dostrzec co teÂż ona robi ale widziaÂł jej wyraz twarzy. Lekko zmartwiony oraz beztroski wrĂŞcz radosny wyraz twarzy duÂżo powiedziaÂł mÂłodzieĂącowi o nieznajomej. PostanowiÂł tak jak na mĂŞÂżczyznĂŞ przystaÂło przywitaĂŚ siĂŞ , lecz jak na Teruyo przystaÂło w sposób nie typowy. Shinobi z Yuki podkradÂł siĂŞ do kamienia a nastĂŞpnie wszedÂł na jego ÂśliskÂą powierzchnie czoÂłgajÂąc siĂŞ. Gdy juÂż tylko znalazÂł siĂŞ nad Meredith powiedziaÂł gÂłoÂśno:
- Ohayo !
Po czym wpatrywaÂł siĂŞ w niÂą swoimi niebieskimi peÂłnymi zaciekawienia oczyma oczekujÂąc reakcji
Jej sÂłuch znowu okazaÂł siĂŞ zgubny. Zaabsorbowana nowym, jakÂże wciÂągajÂącym zajĂŞciem, sÂłyszaÂła cichutkie kroki, ale byÂła pewna Âże to tylko jakiÂś szum, a moÂże skradajÂące siĂŞ zwierze. CzÂłowiek byÂł ostatnim stworzeniem na ziemi, którego obecnoœÌ Meredith mogÂłaby wziÂąc pod uwage w tym miejscu.
Ale przywitanie Teruya wyprowadzi³o j¹ szybko z b³êdu. A jednak ludzie odwiedzaja to miejsce.
Niestety Merka za póÂźno zdaÂła sobie z tego sprawĂŞ i chÂłopak jÂą przestraszyÂł. CzuÂła siĂŞ tutaj bezpiecznie, a Teruyo to jej poczucie zakÂłóciÂł w kaÂżdy moÂżliwy sposób. W dodatku pewnie widziaÂł, jak nuci coÂś pod nosem, bawi siĂŞ w plecenie wianka, jak jakieÂś dziecko, które jest na etapie zabawy lalkami.
WzdrygnĂŞÂła siĂŞ i wydaÂła z siebie zduszony okrzyk, rzucajÂąc niedokoĂączonÂą robótkĂŞ gdzies za siebie. Szybko odwróciÂła gÂłowe w stronĂŞ nieznajomego i zakryÂła pospiesznie usta dÂłoniÂą.
Po co panikujesz, dziewczyno, to tylko jakiÂś chÂłopak.
PatrzyÂła dÂłuÂższa chwilĂŞ na Teruya, wreszcie zatrzymujÂąc wzrok na jego oczach. CoÂś jÂą do nich ciÂągnĂŞÂło, spodobalo jej siĂŞ to ciepÂło w tych tĂŞczówkach. ChÂłopak musi byĂŚ czuÂły, przeszÂło jej przez myÂśl.
DÂłuÂżej jednakÂże siĂŞ nad cechami nieznajomego nie zostanawiaÂła, chcac jakoÂś siĂŞ zreflektowaĂŚ po takiej maÂłej wpadce. WstaÂła i zmarszczyÂła brwi, szukajÂąc wzrokiem wianka. JakoÂś wtopiÂł siĂŞ w ten kwiecisty krajobraz.
- PrzestraszyÂłam siĂŞ - wreszcie wydusiÂła z siebie, z niejakÂą pretensjÂą, ale i rozbawieniem. Przez jej twarz przeleciaÂł cieĂą uÂśmiechu. Szybko jednak przybraÂła kamienny wyraz, jakby chciaÂła skarciĂŚ maÂłe dziecko. GÂłowe miaÂła nieco podniesionÂą do góry, bo jej rozmówca stojÂąc na kamieniu byÂł o wiele wyÂższy.
ChÂłopak wyprĂŞÂżyÂł bardzo swojÂą rĂŞkĂŞ tylko po to by zÂłapaĂŚ wianek wyrzucone przez dziewczyne. Nie chciaÂł powiem by trud jej pracy zostaÂł zniszczony. Gdy tylko zÂłapaÂł wianek spojrzaÂł na niego smutno. Ciekawe dla kogo ona go robiÂła ? CzyÂżby chÂłopak lub narzeczony ? A moÂże m¹¿ ? Nie nie wyglÂądaÂła na takÂą która by juÂż zwiedziÂła Âślubne kobierce. MÂłodzieniec spojrzaÂł na przeraÂżonÂą Meredith po czym zdenerwowaÂł siĂŞ. NajwyraÂźniej jej przeszkadzaÂł.... w kaÂżdym razie jÂą przestraszyÂł i musi za to przeprosiĂŚ:
- Przepraszam widzĂŞ Âże ciĂŞ przestraszyÂłem , wybacz mi to nie byÂło zamierzone....
Po czym wyciÂągn¹³ zza pleców zÂłapany wczeÂśniej wianek po czym podaÂł go Meredith mówiÂąc przy tym:
- To chyba twoje prawda ?.
RzuciÂł jeszcze przelotne spojrzenie na wianek oraz dziewczynĂŞ a nastĂŞpnie przybraÂł powaÂżnÂą minĂŞ która po chwili przeistoczyÂła siĂŞ w uÂśmiech. StojÂąc tak z wyciÂągniĂŞtÂą w jej stronĂŞ dÂłoniÂą oczekuje jej reakcji. NagÂła zmiana powagi na uÂśmiech moÂże trochĂŞ zadziwiĂŚ ale Teruyo byÂł trochĂŞ rozbawiony zaistnia³¹ sytuacjÂą. W g³êbi duszy jednak podziĂŞkowaÂł z spotkanie z tak uroczÂą dziewczynÂą.
WÂśród drzew pojawiÂł siĂŞ cieĂą. A dokÂładniej dwa cienie. Neko i Tenshi patrzyÂły na parĂŞ miĂŞdzy którÂą chyba coÂś zaczĂŞÂło siĂŞ skrzyĂŚ. Z jednej strony byÂła lekko zniesmaczona i chciaÂła uciec a z drugiej nie mogÂła oderwaĂŚ oczu. PrzewaÂżyÂło to pierwsze. Powoli zaczĂŞÂła siĂŞ wycofywaĂŚ i wtedy potknĂŞÂła siĂŞ o grubÂą ga³¹Ÿ... RunĂŞÂła z Âłoskotem na ziemiĂŞ.
"Zwinna jak kot... [I see you!] raczej jak sÂłoĂą w skÂładzie porcelany" - pomyÂślaÂła wstajÂąc i masujÂąc obolaÂłe siedzenie. Teraz ucieczka nie miaÂła sensu. WyszÂła na widok nie mówiÂąc na razie nic.
Na lodowatej z pozoru twarzy malowaÂło siĂŞ wciaÂż niejakie zdziwienie. Dziewczyna jeszcze siĂŞ nie uspokoiÂła, chyba nie do koĂąca do niej docieraÂło iÂż zaczeÂła rozmowe z innÂą personÂą. Za to ta persona jÂą zd¹¿yÂła juÂż zainteresowaĂŚ. Gdy patrzyÂła na Teruya z podniesionÂą gÂłowÂą do góry, znowu utonĂŞÂła na chwilĂŞ w jego oczach. W tymÂże momencie na jej twarzy pojawiÂła siĂŞ niejaka fascynacja i zaintrygowanie. Emocje zniknĂŞÂły, a pozostaÂła dawna, zimna maska kiedy Meredith spojrzaÂła na swój wianek. Bez wiĂŞkszych oporów wyciÂągnĂŞÂła lewa rĂŞke przed siebie, oczekujÂąc, Âże dostanie swoje rĂŞkodzieÂło z powrotem.
- PoproszĂŞ... - powiedziaÂła cicho, unoszÂąc nieco brwi i znowu patrzÂąc na Teruya. Tym razem siĂŞ kontrolowaÂła i jej zdystansowanie do rozmówcy nie zniknĂŞÂło.
Nastepnie przypomniawszy sobie sÂłowa chÂłopaka, uÂśmiechnĂŞÂła sie do siebie. Nie do koĂąca wierzyÂła w jego slowa, pewnie siĂŞ zgrywaÂł. ChciaÂł udac miÂłego. RozbawiÂło jÂą takie zachowanie.
- Cos jednak mi siĂŞ wydaje, Âże takie przywitanie byÂło zamierzone przez Ciebie - dodaÂła, patrzac na swój wianek, cierpliwie czekajac na decyzje. A moze go jej nie odda? Bedzie chciaÂł coÂś w zamian? W gÂłowie miaÂła parĂŞ opcji.
CzekaÂłaby tak dalej na swojÂą koronĂŞ z koniczyny, gdyby nie jakiÂś trzask, który uslyszaÂła. Od razu odwróciÂła gÂłowe we wskazanym przez jej zmysÂły kierunku i zobaczywszy jakaÂś dziewczynĂŞ, jeszcze bardziej siĂŞ zdziwiÂła. Jej postawa, jakby byÂła zdenerwowana sama na siebie byÂła dla Meredith kolejnym powodem do zdziwienia. Co jÂą tak wyprowadziÂło z równowagi? Nie potrafiÂła zrozumiec.
Teruyo delikatnie umieœci³ wianek dziewczyna w jej d³oni by przypadkiem nie naruszyÌ jego delikatnej budowy. Gdy tylko wianek znalaz³ siê w rêce dziewczyny m³odzieniec delikatnie zamkn¹³ j¹ d³où po czym delikatnie popchn¹³ j¹ z powrotem do niej po czym rzek³ spokojnym oraz ciep³ym g³osem:
-Nie musisz prosiĂŚ w koĂącu jest on twój prawda ?
RzekÂł to radoÂśnie wci¹¿ obserwujÂąc swoimi niebieskimi oczami poczynania Meredith przy okazji uÂśmiechajÂąc siĂŞ do niej szczerze. Wtedy to wÂłaÂśnie usÂłyszaÂł trzask po czym natychmiastowo obróciÂł siĂŞ w stronĂŞ haÂłasu , od dawna byÂł wyczulony na wszelaki haÂłas. ZobaczyÂł tam innÂą dziewczynĂŞ... "no no... zaczyna siĂŞ robiĂŚ coraz ciekawiej" - pomyÂślaÂł chÂłopak po czym wróciÂł odwróciÂł siĂŞ ponownie w stronĂŞ Meredith po czym powiedziaÂł
- A wiĂŞc moÂże zechcesz mi powiedzieĂŚ co taka piĂŞkna kobieta robi sama poÂśrodku lasu ? Bo chyba nie zbierasz grzybów ?
Ostatnie zdanie by³o ¿artem co spowodowa³o jeszcze wiêkszy uœmiech na twarzy Teruyo , by chwilê potem schowaÌ go podczas zdejmowania p³aszcza ANBU. Nie chcia³ siê jakoœ ukrywaÌ przed m³od¹ kunoichi z Konohy. Gdy tylko zdj¹³ p³aszcz , ujawniaj¹c tym samym zebranym tutaj swoje ubranie a mianowicie bia³e Kimono z opask¹ na g³owie.
"Tandetny chwyt... Chyba tylko idiotka da sie zlapac na cos tak marnego..." pomyslala Neko zbliajac sie nieco. Podeszla do dziewczyny na oko starszej i jak zdolala zauwazyc wystarczajaco bystrej by przejrzec taka gre.
- Neko Inuzuka - przedstawila sie zupelnie ignorujac marnego jak na razie amanta. Choc nie do konca ignorujac. Mijajac go spojrzala katem oka na niego wzrokiem wystarczajaco jasnym w swym przeslaniu.
"Ze mna tego nie próbuj... Bo pozalujesz..."
Wzrok Meredith powĂŞdrowaÂł na jej wÂłasne dÂłonie, odbierajÂąc jej wianuszek. Praktycznie byÂł juÂż skoĂączony, ale dziewczyna nie zamierzaÂła go przymierzaĂŚ w towarzystwie. To byÂłoby trochĂŞ dziecinne. OdetchnĂŞÂła jednakÂże z ulgÂą, widzÂąc Âże chÂłopak oddaÂł jej robótkĂŞ bez wiĂŞkszych przeszkod. TrzymajÂąc rĂŞkĂŞ przy piersi, chciaÂła coÂś odpowiedzieĂŚ, Âże oczywiÂście, to jej wianek i to ona powinna byĂŚ jego wÂłaÂścicielskÂą, lecz nie wszyscy sa tacy uczciwi i tak dalej. Nie pozwoliÂła jej na to trzecia osoba w tym gronie, która spowodowaÂła iÂż Merka troszkĂŞ sie zmieszaÂła. Ma stawiĂŚ czoÂło trzeciemu, praktycznie obcemu rozmówcy czoÂło. Pewnie znowu nie podoÂła, jak przywykÂła robiĂŚ od paru lat. ByÂło jej z tego powodu smutno, poczuÂła siĂŞ zrezygnowana juÂż na wstepie. Bo tak naprawde zaleÂżaÂło jej na posiadaniu jakiÂś przyjacióÂł, a oni tego nie dostrzegali...
Od razu Meredith posmutniaÂła na tyle, iÂż daÂło siĂŞ to zauwaÂżyĂŚ. Nie chcÂąc by ktokolwiek spostrzegÂł to nastawienie, zaczela od odpowiedzi na pytanie Teruya.
- To miejsce wydawa³o mi siê na tyle odosobnionym, i¿ nie liczy³am na jakieœ towarzystwo. A moje zajêcie mia³es przed chwil¹ w d³oniach. - odpowiedzia³a namiêtnym g³osem, choÌ bez problemu da³o sie wyczuÌ w nim osch³oœÌ wypowiadaj¹cej.
Spojrzawszy na przyby³¹ kobietĂŞ, na niej skupiÂła resztĂŞ uwagi. Nie miaÂła zbytniej ochoty siĂŞ przedstawiaĂŚ, ale w tym wypadku innego wyjÂścia równieÂż nie miaÂła. RzekÂła wiec bardzo szybko, tonem jeszcze chÂłodniejszym od poprzedniego:
- Meredith. - wyciÂągneÂła z lekkim wahaniem rekĂŞ do Neko.
- Nie lubisz przebywaĂŚ w towarzystwie ludzi prawda ?
Po tym pytaniu chÂłopak ugryzÂł siĂŞ w jĂŞzyk paln¹³ gÂłupstwo to oczywiste jednak wstydziÂł siĂŞ do tego przyznaĂŚ. Teruyo byÂł jeszcze nowicjuszem w trudnej dziedzinie rozmawiania , ale byÂł w stanie dostrzec smutek na twarzy dziewczyny. Po chwili usÂłyszaÂł imiĂŞ swojej rozmówczyni co go trochĂŞ zatkaÂło "Meredith... Meredith.. niezÂłe imiĂŞ" - pomyÂślaÂł chÂłopak. Wtedy to wÂłaÂśnie Neko spojrzaÂł na chÂłopaka swoimi przenikliwymi oczyma dajÂąc mu tym samym znak Âżeby siĂŞ do niej nie zliÂżaÂł , natomiast mÂłody shinobi z Yuki wysÂłaÂł jej odwrotny sygnaÂł oczyma która przedstawiaÂł siĂŞ sÂłownie mniej wiĂŞcej tak:
" CzeœÌ mi³o mi ciê poznaÌ !"
ChÂłopak nie potrafiÂł poprostu nie lubiĂŚ dziewczyn. Nie wiedziaÂł sam poprostu tak byÂło. Jedyne co pozostaÂło mu zrobiĂŚ w tej sytuacji to przedstawiĂŚ siĂŞ Meredith:
-JeÂżeli pozwolisz to siĂŞ przedstawiĂŞ jestem Teruyo... Teruyo Kentaro.
Po tym zdaniu zrobiÂł lekki pokÂłon w stronĂŞ dziewczyny z klanu Uchiha uÂśmiechajÂąc siĂŞ przy tym do niej po czym rzekÂł:
- SkÂąd pochodzisz ?
Nie wiadomo czemu Meredith jeszcze bardziej siĂŞ zmieszaÂła. PatrzyÂła na Teruya z Âżalem i jeszcze wiekszym niz dotÂąd smutkiem. W czasie podawania rĂŞki Neko, rĂŞka jej zadrÂżaÂła. PojawiÂł siĂŞ cieĂą nadziei, ze znajdzie jakieÂś bratnie dusze, a jesli nawet nie to po prostu zwykÂłych znajomych, których moÂże zaprosic do domu na herbatĂŞ, wysÂłuchac jakie to maja problemy ze swoim partnerem, pocieszyĂŚ, a w duchu i samÂą siebie podnieœÌ, Âże siĂŞ jest samym. Bo moÂże taka singielka ma czasem i Âłatwiej w Âżyciu? Od jakiegoÂś czasu Meredith staraÂła siĂŞ w takÂą ideologiĂŞ uwierzyĂŚ.
Do koĂąca z równowagi wyprowadziÂł jÂą ten komentarz ze strony Teruya. OczywiÂście miaÂł racjĂŞ, ale ona chciaÂł zaprzeczyc. Przeciez chce pokochaĂŚ ludzi, chce siĂŞ uzaleÂżnic od dÂługich rozmów i zabaw. Szkoda tylko, ze na razie nie potrafi. SÂłowa chÂłopaka byÂły takie trafne... A jeszcze bardziej bolesne. DrÂżaÂła, denerwowaÂła siĂŞ, lecz oni nie byli w stanie tego zauwaÂżyĂŚ. Trzeba byĂŚ bardzo bystrym obserwatorem, bo wiele da siĂŞ zatuszowaĂŚ.
Na uÂśmiech Merka siĂŞ nie wysiliÂła, wyszedÂłby gorzej niÂż jej obecny grymas. WyglÂądaÂła na zdenerwowanÂą. PrzejĂŞÂła siĂŞ misjÂą, niedokoĂączona w dodatku. MusiaÂła wracac, byÂła tego pewna. Ach, jak bardzo nie chciaÂła... ChociaÂż z drugiej strony odnalazÂła pretekst by na pytanie Teruya nie odpowiadaĂŚ, a raczej na jego dobitne stwierdzenie. PostanowiÂła to wykorzystaĂŚ. WyprostowaÂła siĂŞ, poprawiÂła torbe na jej ramieniu rzuciÂła szybkie spojrzenie na Neko i zatrzymaÂła wzrok na chÂłopaku. Tak jakby chciaÂła go tymi oczyma pochÂłonÂąc, zapamiĂŞtac. SpotkaÂła kogoÂś intrygujÂącego na wÂłasnej drodze, a teraz musi go opusciĂŚ. ByĂŚ moÂże widza siĂŞ ostatni raz. Dlatego Meredith tak zachÂłannie na niego patrzyÂła. Ale trwaÂło to chwile, wykorzystujÂąc ostatki silnej woli odwróciÂła pospiesznie wzrok i powiedziaÂła tylko szybko:
- Przepraszam... Nie chciaÂłam was opuszczaĂŚ... - ostatnie sÂłowa byÂły jakby niedosÂłyszalne, byc moze tylko ich autorka zdoÂłaÂła je wychwyciĂŚ. Nie zastanawiaÂła sie nad tym i chcac zaprzÂątac sobie gÂłowe czyms innym, ruszyÂła pospiesznie przed siebie. BedÂąc juÂż dosc daleko nie wytrzymaÂła. PoczeÂła cicho pÂłakaĂŚ, uÂświadamiajÂąc sobie, jakÂą szanse wÂłaÂśnie straciÂła. Szanse na nowe Âżycie... MogÂła tylko modliĂŚ siĂŞ, by nie byÂła ona ostatniÂą, danÂą od losu.

[zt]
Odprowadzi³ Meredith oczym nic innego mu nie zosta³o. Najprawdopodobniej to w³aœnie przez niego odesz³a.. bardzo go to zmartwi³o. Zd¹¿y³ jej tylko machn¹Ì na po¿egnanie po czym uciek³a...
Nagle ogromny ból przeszyÂł Teruyo w okolicy rĂŞki. Ból ten byÂł przeszywajÂący. ChÂłopak czuÂł jak coÂś przejmuje nad nim kontrole co mogÂło spowodowaĂŚ nag³¹ agresje a to w towarzystwie ludzi moÂże wywoÂłaĂŚ ogromne przeraÂżenia. Nagle rĂŞki mÂłodzieĂąca zaczĂŞÂła siĂŞ znieksztaÂłcaĂŚ w takim sposób Âże byÂło widaĂŚ wszystkie koÂści. Shinobi z Yuki zareagowaÂł natychmiast rzuciÂł tylko poÂżegnalne spojrzenie Neko po czym pobiegÂł w tylko mu znanym kierunku.....
<NMM>
PrzedzierajÂąc siĂŞ przez las dotarÂłem do polany postanowiÂłem wiĂŞc odpocz¹Ì pociĂŞÂżkiej podróÂży. StanoÂłem na Âśrodku i nic nie robiÂłem mogÂło to wyglÂądaĂŚ jak bym zamarÂł w bez ruchy i tak byÂło. MyÂślaÂłem na temat zdrady wioski i nad tym gdzie znajdĂŞ mojego zleceniodawce, ile mi zapÂłaci za te informacje i takie inne. Nie opodal na drzewie wylÂądowaÂł ptak i zacz¹³ ĂŚwierkaĂŚ. ZdenerwowaÂło mnie to bardzo, wiĂŞc rzuciÂłem w niego kunai ale nie trafiÂłem, zabraÂłem kunai i dalej staÂłem na tej planie.

Dodane po 14 godzinach 50 minutach:

RuszyÂłem w kierunku szumu, stwierdziÂłem Âże jest to rzeka, która pisze nie daleko Konohy.
<nmm>