Gabinet Władcy Kusy

Jest to nieduże pomieszczenie całe z drewna. Mieści się tutaj biurko z zielonym obiciem, trzy krzesła, kilka półek z książkami i duża lampa na suficie przypominająca kielich z liści. Na ścianie za miejscem władcy wisi obraz Jeng. Jednej z władczyni Kusy. Na brązowym tle przypominającym nieco las a na pierwszym planie portret dziewczyny o krótkich zielonych włosach i oczach niczym świeża trawa wiosną, ciało delikatne jasne, lekko zaróżowione. Strój złoto zielony ale widać go tylko do dekoltu. Na twarzy pogodny miły uśmiech.

Dodane po 2 minutach:

To pokoju weszła cała obolała Jeng. Zmęczona usiadła na krześle za biórkiem i czekała na jakiegoś gościa bo nie miała ochoty narazie wykonywać innych swych obowiązków.

---

*Chłopak podszedł do drzwi i oparł się o ścianę chcąc chwilę odpocząć. Poczekał aż ból ustanie i zmierzwił włosy, rozdmuchał grzywkę przylepioną do czoła i zapukał.*
- Proszę wejść - powiedziała Jeng i wyjeła kunai tak by nikt go wchodząc nie zobaczył a przy okazji zaczęła naprawiać swoją kukłę. Spojrzała w stronę drzwi ukratkiem ale wciaż grzebiąc w swojej marionetce.
*Otwiera drzwi i wchodzi, ma zmieszaną minę, próbuje się uśmiechać.*

- Mogę usiaść?

*Spytał i niezdarnie się uśmiechnął*

---

- Czuj siĂŞ jak u siebie w domu - uÂśmiechneÂła siĂŞ do niego radoÂśnie - nie musisz siĂŞ pytac. Co ciĂŞ do mnie sprowadza ?
Ty.... caÂła ty

*PomyÂślaÂł i szybko odpowiedziaÂł.*

ChciaÂłbym... poznaĂŚ ciĂŞ bliÂżej i naprawdĂŞ przeprosiĂŚ za moje sÂłowa w szpitalu. Bardzo przepraszam.

*Zrobi³ siê czerwony spuœci³ g³owe i wsta³, zrobi³ najg³êbszy uk³on na jaki by³o go staÌ, wyprostowa³ siê i nie usiad³... czeka³ na "ochrzan".*

To byÂło naprawde gÂłupie z mojej strony...

*SkarciÂł siĂŞ w duchu*
- Oj Hitsugi - powiedziaÂła dziewczyna wyjmujÂąc jak¹œ kartĂŞ z cieĂąkiej tali. - Nawet mi sie nie przedstawiÂłeÂś a juÂż takie wyznania. PóÂźniej zaÂś próbujesz wszystko odkrĂŞciĂŚ.
Jeng poÂłoÂżyÂła kartĂŞ na biorku a na niej widneje twarz chÂłopaka, jego krotka historia,umiejetnosci, jutsu ktore posiada.
- Chcesz mnie bliÂżej poznaĂŚ ... bĂŞdzie miÂło - uÂśmiechneÂła siĂŞ.
*ChÂłopak zaczerwieniÂł siĂŞ jeszcze mocniej i podniósÂł gÂłowĂŞ spojrzaÂł w jej duÂże zielone oczy, wrĂŞcz zapatrzyÂł siĂŞ marzÂąc...OtworzyÂł lekko usta, ale szybko je zamkn¹³, gdy usÂłyszaÂł stukot odsuwanego krzesÂła i odrazu zabraÂł siĂŞ do pytania*

-ChciaÂłbym... MoÂże najpierw powiesz mi pani jak brzmi twe imiĂŞ...

*Na chwilê przerwa³, jednak zala³ go potok myœli i zacz¹³ szybko pytaÌ o inne rzeczy nie czekaj¹c na odpowiedŸ, jego s³owa zaczê³y zlewaÌ siê w niewyraŸne wyrazy*

- Jaki lubisz kolror, co ljubidz robidz.. dÂłatrzegom zywostaldes wjjyadvztwnoa....

*Po chwili juÂż nic nie moÂżna byÂło zrozumieĂŚ, a chÂłopak zamilkÂł i znowu spuÂściÂł gÂłowĂŞ.*

- Znowu przepraszam
- PowinneÂś wiedzieĂŚ jak nazywa siĂŞ wÂładczyni twojej krajiny - powiedziaÂła póÂł Âżartem póÂł serio - ZwĂŞ siĂŞ Jeng. Pytasz o kolor ? DomyÂśl siĂŞ Genshida. A robiĂŚ lubie wiele rzeczy. ZaczynajÂąc na konstruowaniu marionetek, pozowaniu do obrazów, chodzeniu na spacer a koĂączÂąc na balach gdzie pije siĂŞ wytrawne wino, wszyscy maja na sobie wielkie suknie a mĂŞÂżczyÂźni proszÂą kobiety do taĂąca ... oj rozmazyÂłam siĂŞ za bardzo - zachichotaÂła - lubiĂŞ takÂże graĂŚ na harfie. A teraz ty siĂŞ uspokuj i zadawaj pytania pokoleji.
Dziewczyna wsta³¹ i usiadÂła na stoliku patrzÂąc na swój obraz a póÂźniej zerkneÂła na rozmówce i szczerze siĂŞ do niego uÂśmiechneÂła.
*ChÂłopak zarumieniÂł siĂŞ nie na Âżarty. UsiadÂł na fotelu, bo plecy nie wytrzymaÂły bólu ciÂągÂłego stania mimo tego nie okazaÂł swego cierpienia. WyszeptaÂł.*

- Wiedzia³em jak siê nazywasz... tylko... chcia³em ci zrobiÌ przyjemnoœÌ samodzielnego przedstawienia siê..

*Zakl¹³ w duchu i przeczesa³ w³osy rêk¹. Spojrza³ na Jeng, odpoweidza³ ju¿ g³oœniej.*

- Pani jestem rozkojarzony bo twe piêkno mnie onieœmiela, twoja skromnoœÌ zamyka w sobie a twa gracja zmusza do spuszczenia wzroku, wszystko co robisz jest poprostu wspania³e... wino, taùce, muzyka, marionetki... ciekawe tematy. Chcia³bym siê jeszcze dowiedzieÌ coœ co pali mnie bardzo... co sprawi³o, ¿e sta³a siê Pani W³adczyni¹, wiem, ¿e to okropnie nieodpowiednie pytanie, jednak... chcia³bym znaÌ odpowiedŸ.. przepraszam, je¿eli poruszy³em z³y temat

*PodniósÂł gÂłowĂŞ po ostatnim sÂłowie jakby byÂł gotów przyjÂąc spoliczkowanie, jego uczucia miotaÂły nim po caÂłym pokoju, jednak staraÂł siĂŞ je ukryĂŚ w sobie, baÂł siĂŞ ich, baÂł siĂŞ samego siebie.*
- Oj, taki ciê¿ar na mnie spad³ przez testamet wczeœniejszego w³adcy. Wczeœniej mieszka³am jeszcze w Sunie gdy dosta³am list gdzie zosta³am za zadanie obrone mej rodzinej wioski. I tak oto tutaj jestem - usmiechne³a siê - a najwyraŸniej by³¹m godna na to stanowisko ale czy podo³am wszystkim obowi¹zk¹ to nie wiem.
*Cicho szepn¹³.*

- Napewno dasz rady... tak, w to nie wÂątpie

*WstaÂł i nagle zamarÂł w bezruchu.*
- Co siĂŞ staÂło ? - zapytaÂła Âździwiona. - Wszystko wporzÂądku z toba ?
Dziewczyna delikatnie zeskoczyla z biurka na którym przed chwilÂą siedziaÂła i zblizyla sie do chlopaka dotykajac swoja drobniutka dlonia jego czolo. Po chwili je ucaÂłowaÂła jakby byÂła to zwykÂła czynnoœÌ i stwierdzi³¹:
- JesteÂś rozpalony ... powinneÂś chyba isĂŞ poÂłoÂżyĂŚ.
*UkryÂł w sobie uÂśmiech i nagle odÂżyÂł.*

- Nie, nic mi nie jest to tylko te bóle w krĂŞgach potĂŞgowane tÂą okropnÂą pieczĂŞciÂą, jeszcze nie wiem do czego mi zostaÂła dana, ale z kaÂżdym dniem pali coraz mocniej. Dlatego zawsze caÂłe moje ciaÂło jest rozpalone.

*Uœmiechn¹³ siê i powiedzia³ w duchu.*

Napalone na ciebie... zarówno

*SpotĂŞgowaÂł uÂśmiech i zwróciÂł siĂŞ do Jeng.*

- Nie jest ci tu duszno?

*ZapytaÂł z troskÂą w gÂłosie.*

- JeÂżeli nie sprawiÂłoby to ci kÂłopotu moÂże byÂśmy siĂŞ przeszli.. gdzieÂś?
- Mo¿emy siê przejœÌ, lubie spacery - uœmiechne³a siê do niego i stane³a przy drzwiach opieraj¹c siê o œcianê podnosz¹c rpzy tym lew¹ noge ods³aniaj¹c uda. - To ty prowadzisz
*Idzie do drzwi i staje przed Jeng, patrzÂąc na niÂą i otwierajÂąc drzwi mówi.*

- Panie przodem...

*Próbuje nie patrzeĂŚ na odsÂłoniĂŞte udo, przeÂłyka ÂślinĂŞ i patrzy na twarz kobiety. Wskazuje dÂłoniÂą wyjÂście i proponuje kierunek.*

- MoÂże do wioskowego parku.. tam zawsze jest cisza i spokój i czasem moÂżna spotkaĂŚ przemiÂłe zwierzĂŞta.
- Niech bĂŞdzie - odpowiedziaÂła z uÂśmiechem na twarzy udajÂąc siĂŞ wolnym krokiem do parku - mam do ciebie pytanie ... ile ty masz lat ?
*Zanim wyszed³ uœmiechn¹³ siê zadziornie i zapyta³.*

- A na ile wyglÂądam... Pani

*PozostaÂł w bezruchu w progu czekajÂąc na odpowiedÂź, by nie urnoiĂŚ ani sÂłowa.*
- WyglÂądasz na 17 lat ale szczerze mówiÂąc nie wiem ... - zamilkÂła po czym z usmiechem rzek³¹ mówiÂąc Âżartobliwie - czy nie jestem dla ciebie zastara
*Ch³opak uœmiechn¹³ siê w duchu, gdy us³ysza³ wy¿sz¹ liczbê ni¿ naprawdê.*

- Nie jesteÂś Pani za stara lecz dojrzaÂła w przeciwieĂąstwie do mnie... a mój wiek niech pozostanie tajemnicÂą, zgoda? Chyba, Âże Pani nalega.

*Na moment zmarszczyÂł brwi by spytaĂŚ.*

- Idziemy juÂż, czy czekamy aÂż noc nas zastanie

*PytajÂąc uÂśmiechaÂł siĂŞ.*
- ProwadÂź wiĂŞc - uÂśmiechneÂła siĂŞ do niego czekajÂąc aÂż ten pójdzie do parku.
*Idzie do parku obok Jeng, prowadzi jÂą pokazujÂąc piĂŞkno jej wioski. UÂśmiecha siĂŞ do niej i stara siĂŞ byĂŚ jak najmilszy.*

[NMN]
WeszÂła do swojego gabinetu i usiadÂła na fotelu zmĂŞczona. A moze bardziej trochĂŞ smutna bo nie ma juuÂż nikogo przy niej. Ale trudno ... trzeba siĂŞ wziaœÌ do roboty i zaj¹Ì róÂżnymi papierkowymi sprawami.
<Przez okno wleciaÂł maÂły ptaszek, usiadÂł na porĂŞczy fotela, miaÂł przyczepionÂą do nóÂżki karteczkĂŞ, na której pisaÂło

Kod:
Dopóki ten ptaszek bĂŞdzie przy tobie, ja teÂż bĂŞdĂŞ przez niego.. nie martw siĂŞ... moja ty jedyna
Hitsugi

Ptaszek wleciaÂł miĂŞdzy ksi¹¿ki i tam usiadÂł, wyraÂźnie byÂł zmĂŞczony podró¿¹>
Dziewczyna przeczyta³¹ karteczkê i spojrza³a na ptaszka z niedowierzaniem. Uœmiechne³a siê do niego i wystawi³a mu palec by ten usid³. " Ale tan œwiat jest dziwny a w tym taki piêkny" - pomyœla³a i spojrza³a za okno na park. Zamyœli³¹ siê ... przypomnia³ siê spacer po parku z Hitsugim, radoœÌ jak Jeng ponownie wchodzi³a do swojej wioski od kilku lat emigracji, twarz swojej ukochanej matki, danwe lata ...
Dziewczyna wpadÂła na wspaniaÂły pomysÂł. PostanowiÂła zamontowaĂŚ w gabinecie pu³¹pki i w caÂłej swej rezydencji ale tak by przy uÂżyciu jej nici mogÂła je uruchomiĂŚ. WzieÂła siĂŞ do pracy. Njpierw jej gabinet. Pod biórkiem umieÂściÂła wÂłasnej roboty ma³¹ kuszĂŞ zrobionÂą z Âłuczyska przypiĂŞtego do spodu biórka i naciÂągniĂŞtej ciĂŞciwy za pomocÂą specjalnego gwoÂździka, w pÂłytce zasÂłaniajÂącej nogi zrobi³¹ dziórĂŞ sam raz na beÂłt. StrzaÂła byÂła nakierowana na wchodzÂącego. Na suficie zawiesiÂła jednÂą bombe ÂświetlnÂą takÂże wÂłasnej konstrukcji lecz przypominajÂącÂą bardziej kielich kwiatu wiszÂącego niÂż czêœÌ ekwipunku shinobiego.
- Praca, praca, praca ... sens istnienia kaÂżdego czÂłowieka ... nie ... sens istnienia wÂładcy - stwierdziÂła z gÂłubim usmiechem po czym wycieÂła swoje oczy z obrazu bardzo dokÂładnie i wmÂątowaÂła na ich miejscie wyrzutnie senbonów. PóÂźniej zasÂłoniÂła jÂą znów materiaÂłem z swymi oczyma tyle Âże z maÂłymi dziurkami a Âżrenicy na igÂły lekarskie.
- Ach i jeszcze tylko nad dzwiami trzeba przyczepiĂŚ dzwoneczki które w razie czego ostrzgom mnie o wejÂściu kogoÂś ... nie i jeszcze przy oknach ... - jak powiedziaÂła tak zrobiÂła. ZajĂŞÂła siĂŞ przypinaniem dzwoneczków.
PóÂźniej spojrzaÂła na regaÂł z ksi¹¿kami. ChciaÂła w nim zrobiĂŚ tajne przejÂście ale zmieniÂła zdanie. Zbyt duÂżo roboty ... a ona i tak nigdy stÂąd nie ucieknie.

No udaÂło Ci siĂŞ wykonaĂŚ puÂłapki
Dziewczyna zaczeÂła pisaĂŚ list i wysÂłaÂła go swoim biaÂłym Âładnym go³¹bkiem. Póxniej wyszÂła z opmieszczenia udajac siĂŞ dalej na przeglÂąd swojej rezydencji.<nmm>
*ChÂłopak wpadÂł pod drzwi caÂłkiem zmĂŞczony. UsiadÂł na Âławeczce pod nimi i siĂŞ uspokoiÂł. NastĂŞpnie zapukaÂł do drzwi i czekaÂł na odpowiedÂź.*
Do gabinetu wchodzi Jeng i nagle zobaczyÂła Hitsuge. SpojrzaÂła na niego duÂżymi oczyma i przetarÂła je. Gdy okazaÂło siĂŞ Âże to nie jakaÂś mara uÂśmiechneÂła sie radoÂśnie i pochyliÂła na niego caÂłujÂąc go w policzek.
- Och HitsuÂś - powiedziaÂła ze szczĂŞÂściem w gÂłosie - czemu nie weszÂłeÂś do Âśrodka ? Jak siĂŞ czujesz ? MoÂże chcesz siĂŞ rpzespaĂŚ ? MartwiÂłam siĂŞ o ciebie...
*ChÂłopak zdoÂłaÂł tylko uÂśmiechn¹Ì siĂŞ nieznacznie i przytakn¹Ì, potem wszedÂł nierównym krokiem do gabinetu i siadajÂąc na najbliÂższym fotelu oparÂł gÂłowĂŞ na oparcie i zasn¹³. Mimo wszystkich siÂł zdoÂłaÂł tylko wyszeptaĂŚ.*

- Kocham....
- Ja ciebie teÂż ... ale nie pora na to Genshida. Ludzie mówiÂą Âże Aka przybywa znów do naszej wioski wiĂŞc ty Âśpij ja siĂŞ przygotowuje do walki - rzekÂłwszy to zaczeÂła przygotowywaĂŚ swojÂą kukÂłe do walki czyli dokrĂŞcaĂŚ kaÂżdy jej szczegóÂł i dopeÂłniaĂŚ jej ekwipunek.
*ChÂłopak spaÂł na fotelu wyczerpany po dÂługim, monotonnym biegu. Jego klatka unosiÂła siĂŞ i opadaÂła miarowo, a znka na szyi z kaÂżdÂą chwilÂą traciÂł na sile i przestawaÂł emanowaĂŚ.*
Dziewczyna tylko chwilami zerkaÂła na chÂłopaka. Gdy wreszcie skoĂączyÂła nachyliÂła siĂŞ nad nim i ucaÂłowaÂła jego usta delikatnie i wolno tak by siĂŞ nie obudziÂł. SzepneÂła cicho do ucha "Kocham CiĂŞ" i odeszÂła od niego zerkajÂąc co chwilĂŞ. SpojrzaÂła przez okno by zobaczyĂŚ czy akowcy juÂż sÂą rpzy bramach a gdy ich nie ujrzaÂła znów zerkneÂła na Hitsuge.
*ChÂłopak nadal spaÂł, z jego twarzy zniknĂŞÂły objawy zmĂŞczenia, a znak przestaÂł ÂświeciĂŚ. SpaÂł spokojnie, bez Âżadnego bólu.*
StojĂŞ przed drzwiami gabinetu wÂładcy Kusy, pukam w nie, moÂżna powiedzieĂŚ Âże dobijam siĂŞ do drzwi i czekam aÂż ktoÂś odpowie.
- S³ucham ?! Mo¿ecie wejœÌ! - powiedzia³a lekko zdenerwowana z tonem nieco lekcewa¿¹cym - Kto przychodzi i czego chce ?
WchodzĂŞ do gabinetu z weso³¹ minÂą i mówiĂŞ do WÂładcy wioski:
-Witam wielkiego wÂładcĂŞ Kusy!!
-ChcĂŞ zapytaĂŚ co Pan wÂładca uwaÂża na temat 7MM??
CzekaÂłem na odpowiedÂź.
- Hmm ... - dziewczyna siĂŞ zamyÂśliÂła po czym rzekÂła - takiego pytania siĂŞ nie spodziewaÂłam. - nagle jej chumor wróciÂł moÂże przez to Âże spojrzaÂła na ÂśpiÂącego spokojnie Hitsuge a moÂże tak bez powodu - a czemu pytacie mnie o to ? Ankieta czy cuÂś ?
- JeÂśli chodzi o to co myÂślĂŞ o tej organizacje to powiem szczerze Âże nic. Nigdy mi nie nadepli na piĂŞte, ani nie wspomogli, a kontaktu Âżadnego nie miaÂłam by móc oceniaĂŚ ich.
-To nie Âżadna ankiieta!!
-Po prostu jestem wysÂłannikiem 7MM i pytam jakiego zdania jesteÂście o nas!!
-Np.neutralni, przeciwko nam,z nami!!
OdpowiedziaÂłem
*ChÂłopaka obudziÂły krzyki przybysza, jednak nie daÂł po sobie znaĂŚ, Âże wstaÂł, siedziaÂł w fotelu w rogu pomieszczenia, tak, Âże przybysz nie zauwaÂżyÂł, ze ktoÂś inny jest w gabinecie oraz nie spostrzegÂł, gdy Hitsugi siĂŞ obudziÂł. ChÂłopak usiadÂł wygodnie i powiedziaÂł tonem draÂżniÂącym uszy.*

Masz jakiÂś problem koleÂżko?? HĂŞ.?

*ChÂłopak spokojnie oczekiwal odpowiedzi z szyderczym uÂśmiechem na twarzy.*
- Nie unoÂś siĂŞ ! - powiedziaÂła zdenerwowana dziewczyna - ObudziÂłeÂś HitsugĂŞ ...
- Stosunek mam neutralny z wami chyba Âże 7MM chce zawrzeĂŚ pokój albo jakiÂś pakt - stwierdzi³¹ i usiadÂła miĂŞdzy nogami Genshidy.
-DziĂŞkujĂŞ, proszĂŞ pani!!
-Do widzenia.
Po tych sÂłowach wyszedÂłem.
<NMM>
*ChÂłopak zaraz po wyjÂściu przybysza czekaÂł tylko na zatrzaÂśniĂŞcie siĂŞ drzwi, potem odrazu przytuliÂł Jeng i wyszeptaÂł jej do ucha*

[i]Jesteœ najwspanialsz¹ kobiet¹, jak¹ mia³em przyjemnoœÌ spotkaÌ i poznaÌ w moim ¿yciu[./i]

*Po tych s³owach ch³opak poca³owa³, a w³aœciwie musn¹³ ustami szyjê Jeng.*
- Wiesz o tym Âże Akatsuki szykuje siĂŞ na nastĂŞpny atak na naszÂą wioskĂŞ ? - zadaÂła pytanie retoryczne chÂłopakowi op czym siĂŞ przytuliÂła. ChciaÂła z krzesÂła wstaĂŚ jednak siĂŞ nie zmusiÂła do tego ... chciaÂła siĂŞ jeszcze trochĂŞ do niego rpzytulaĂŚ...
*Ch³opak przytakn¹³ ze zrozumieniem i westchn¹³ g³êboko.*

Oni poprostu sÂądzÂą, Âże w koĂącu uda im siĂŞ nas pokonaĂŚ, Âże kiedy jesteÂśmy sÂłabi majÂą moÂżliwoœÌ przejĂŞcia naszych ziem... Ale im siĂŞ to nie uda, nie dopóki ÂżyjĂŞ i mogĂŞ walczyĂŚ.

*Oczy chÂłopaka staÂły siĂŞ ciemniejsze niÂż zwykle, po chwili puÂściÂł Jeng i oparÂł siĂŞ plecami o fotel, zadaÂł jej pytanie.*

Stresujesz siĂŞ przed tÂą walkÂą?
- Nie, nie stresuje siĂŞ ... - powiedziaÂła po czym spojrzala na jego twarz, byÂła bardziej zimna niÂż zawsze. - Co siĂŞ staÂło ?
*Ch³opak otrz¹sn¹³ siê i odpowiedzia³.*

Nic.. po prostu zastanawiam siê co zrobi¹ inni cz³onkowie Akatsuki, gd y zobacz¹, ¿e ich dwaj cz³onkowie le¿¹ martwi u naszych bram... bardzo mnie to ciekawi.

*Gdy chÂłopak mówiÂł, jego znak za uchem mocno emanowaÂł ciemnofioletowym ÂświatÂłem.*
- PrzestaĂą juÂż o tym myÂśleĂŚ. Narazie konoszanie nam pomagaja - powiedziaÂła dziewczyna i zbliÂżyÂła twasz do jego ale nic wiecej nie zrobiÂła. NAwet nic juÂż nie powiedziaÂła ...
Dobrze...
*ChÂłopak mówiÂąc te sÂłowa widziaÂł jak twarz Jeng zbliÂża siĂŞ, jego znamiĂŞ przestaÂło emanowaĂŚ, gdy zauwaÂżyÂł, Âże jej twarz jest bardzo blisko przestaÂł panowaĂŚ nad swoimi emocjami i pocaÂłowaÂł kobietĂŞ w usta, namiĂŞtnie, a zarazem bardzo delikatnie, z uczuciem, caÂłowaÂł jÂą powoli, nie chciaÂł przerywaĂŚ.*
EDIT:
Kochani moi pukam do gabinetu z nadziejÂą, Âże szybko mi otworzycie. SÂłyszĂŞ dÂźwiĂŞki jakiejÂś zabawy i wiem, iÂż jesteÂście w Âśrodku. JeÂśli nie otworzycie mi w ciÂągu nastĂŞpnej kolejki wejdĂŞ tam do Âśrodka wkÂładajÂąc kartkĂŞ od Hiraishin no Jutsu pod drzwiami do Âśrodka .
EDIT:

*SÂłyszÂąc pukanie chÂłopak chcÂąc nie chcÂąc zacz¹³ zbieraĂŚ rzeczy Jeng i podaÂł je jej, potem sam zacz¹³ ubieraĂŚ siĂŞ w szybkim tempie, jednak wiedziaÂł, Âże przez nabrzmiaÂłego czÂłonka mu siĂŞ to nie uda, dlatego ubierajÂąc siĂŞ schowaÂł siĂŞ za jedne z regaÂłów w Gabinecie. PrzechodzÂąc koÂło Jeng szepn¹³.*

SkoĂączymy póÂźniej, teraz ktoÂś natrĂŞtny siĂŞ do ciebie dobija... ubierz siĂŞ, proszĂŞ.
eh... wszystko zepsu³eœ a ju¿ mia³am ci¹¿¹ karaÌ... Admin patrzy proszê ocenzurowaÌ powy¿sze posty
//Cenzura "ubrana" (przynajmniej moja strona)\\
Dziewczyna szybko niezdarnie siê ubra³a i ci¹gle le¿¹c na sofie ca³a czerwone po wiedzia³a.
- WejœÌ - troche by³o jej g³upio ¿e tak wszystko wysz³o ale co mia³a poradziÌ.
-Ah... Ma³o rozumni ludzie...- pomyœla³em po czym wsun¹³em pod drzwiami karteczkê do Hiraishin no Jutsu. Po chwili znalaz³em siê w pomieszczeniu. Zobaczy³em ca³¹ czerwon¹ dziewczynê i ch³opaka kryj¹cego siê za szaf¹.
- Kto jest wÂładcÂą Kusy? ChciaÂłem powiedzieĂŚ, Âże ta wioska jest atakowana przez Akatsuki, a wÂładca siedzi sobie w rezydencji... PoraÂżka...- powiedziaÂłem, majÂąc na twarzy zielonÂą maskĂŞ.
//Co ty masz Byaka, Âże przez drewno widzisz \\

*ChÂłopak staÂł i nie ruszaÂł siĂŞ, staraÂł siĂŞ prawie nie oddychaĂŚ, by nie zwróciĂŚ na siebie uwagi, miaÂł nadziejĂŞ, Âże przybysz go nie zauwaÂżyÂł.*
-Ah... -westchn¹³em g³oœno.
- Jakby co s¹ w bambusowym lesie...- powiedzia³em, po czym wykona³em pieczêcie i znikn¹³em.

//Hitsugi, czytaj uwaÂżnie posty //

<NMM>
*ChÂłopak sÂłyszÂąc sÂłowa Michimoto zaraz po jego wyjÂściu wyszedÂł zza szafy, spojrzaÂł tylko na Jeng przepraszajÂąc wzrokiem i wybiegÂł z gabinetu. CzuÂł siĂŞ okropnie, ale nie ÂżaÂłowaÂł, wspomniaÂł o Itachim, kiedy rozmyÂślaÂł, kto mógÂł chcieĂŚ podbiĂŚ KusĂŞ.*

[NMM]
Dziewczyna pozbiera³a siê i przygotowana do walki jednak nie wysz³a. Jej zadaniem by³o nie pozwoliÌ wejœÌ Akowc¹ do kusy a nie na jej tereny. Przynajmniej narazie. Po d³ugim zastanowieniu jednak postanowi³a ubraÌ siê na starcie z Akatsuki zbieraj¹c w sobie si³y. W gabinecie pozostali straznicy <nmm>
Kogayama pchnaÂł drzwi i wszedÂł do Âśrodka. PanowaÂła tu caÂłkiem gĂŞsta atmosfera, byÂło duszno. MĂŞÂżczyzna stan¹³ na Âśrodku pokoju i ÂściagajÂąc kaptur przemówiÂł.
-Witaj, jestem czÂłonkiem rady Kumo-Gakure, jestem tu by zaprosiĂŚ ciebie oraz Hitsugi GenishidĂŞ na turniej organizowany w Kumo-Gakure w ramach otwarcia nowego kompleksu. - Katana znów bÂłysnĂŞÂła z pod pÂłaszcza. Z pewnoÂściÂą nie byÂła dyskretna.

MĂŞÂżczyzna wykonaÂł parĂŞ pieczĂŞci a obok niego pojawiÂł siĂŞ klon.
-Czekaj tu, i przekaÂż to co ja miaÂłem zamiar.

NMM
Trójka doki trzymaÂła w swoim uÂścisku Caspra i Jeng , stojÂąc gdzieÂś w cieniu. Dodatkowo , by nie byÂło Âżadnych niespodziewanych ucieczek , Miharu nakazaÂła grÂą na flecie , by doki zwiÂązaÂły metalowym drutem dwójkĂŞ wiĂŞÂźniów , co teÂż uczyniÂły , oraz nadal trzynmajÂąc ich w swym uÂścisku pilnowaÂły. JuÂż wkrótce przybyÂła tu równieÂż Sheena , któa gdzieÂś siĂŞ sponiewieraÂła na polu walki.
Dziewczyna usiadÂła na miejscu przeznaczonym dla wÂładcy Kusy jakby nigdy nic...
- CoÂś dÂługo siĂŞ tu fatygowaÂłaÂś...gdzie siĂŞ wÂłaÂściwie podziaÂłaÂś , bo jakoÂś ciĂŞ z oczu straciÂłam w caÂłej tej szopce - rzuciÂła do niej dziewczyna gdy summon wszedÂł do ciaÂłka króliczka zombie siedzÂącego w jej kapturze.
- A , tak jakoÂś mnie to wszystko odrzuciÂło...nie waÂżne...co teraz? BĂŞdziesz tak siedzieĂŚ? - spytaÂła
- Nie , ale ty masz zanieœÌ wiadomoœÌ komuœtam z Aka , najlepiej Shi , Deidarze czy Peinowi...byle by ktoœ siê tu przywlek³. - poda³a Sheenie notkê z wiadomoœci¹. Summon wyp³yn¹³ z cia³ka zabawki i oddali³ siê szybko gdzieœtam na tereny kusy , natomiast Miharu spokojnie siê zrelaksowa³a czekaj¹c.
Deidara zauwaÂżyÂł równieÂż jak wchodziÂła do owego gabinetu..WiĂŞc wparowaÂł do pomieszczenia nie zauwaÂżalnie ..
Gdy juÂż moÂżna byÂło go zobaczyĂŚ stan¹³ po Âśrodku tego miejsca ,a równieÂż zobaczyÂł ,Âże Miharu siedzi za biurem wÂładcy Kusy..Ale go to najmniej interesowaÂło..-Hmm..WydajĂŞ mi siĂŞ ,Âże mnie potrzebujesz..Bo widzĂŞ ,Âże trzeba zabraĂŚ te osoby do siedziby ,wiĂŞc mogĂŞ stworzyĂŚ swoje klony i wtedy Âłatwo pójdzie..-powiedziaÂł spokojnym tonem przyglÂądajÂąc siĂŞ uwaÂżnie dziewczynie a takÂże zaistniaÂłej sytuacji..
Nagle na szafce coÂś siĂŞ wywróciÂło a przez okno wyleciaÂł maÂły, niebieski ptaszek, wyglÂądaÂł jak wiele innych w gabinecie, wszystkie byÂły figurkami, lecz ten niÂą nie byÂł, poleciaÂł, wyczuwajÂąc czakrĂŞ Hitsugiego, wprost do Ame.
Pein uchyla drzwi do pomieszczenia i zaglÂąda przez szparĂŞ. WidzÂąc Âże jest tu reszta Akowców znajduje siĂŞ w tym pomieszczenia otwiera drzwi i wchodzi do gabinetu.
-Nareszcie was znalazÂłem. Co to za ptak?-SpytaÂł Pein patrzÂąc przez okno- WyglÂąda podejrzanie tym bardziej Âże zmierza w kierunku Ame. Deidara, dobÂże by byÂło gdybyÂś ty wysÂłaÂł za nim swojego ptaka. Miharu, czy moÂżemy juÂż uznaĂŚ kuse za naszÂą?
SkinĂŞÂła gÂłowÂą do Deidary i Peina - Tak , masz acjĂŞ...Deidara , wyÂślij coÂś za tym ptakiem...niech go jak najszybciej rozerwie...nie chce Âżeby znowu przypa³êtaÂły siĂŞ tu jakieÂś zakaÂły , wielcy obroĂący. - powiedziaÂła spokojnie wstajÂąc. - SchwytaÂłam Jeng - wÂładczyniĂŞ Kusy i Caspra...przydaÂłoby siĂŞ ich przetransportowaĂŚ do wiĂŞzienia w siedzibie...Stwórzcie klony , albo cokolwiek przydatnego co ich tam zamknie. - powiedziaÂła spoglÂądajÂąc na Âściskanych przez Doki zakÂładników , potem odpowiedziaÂła na ostatnie pytanie Peina - NajwyraÂźniej tak...- wzruszyÂła niedbale ramionami jakby szczególnie jÂą to nie ruszaÂło - wystarczy zaÂłatwiĂŚ ostatnie "formalnoÂści" - chodziÂło jej o zamkniĂŞcie Jeng...
- Mam nadziejĂŞ Âże nikt siĂŞ tu juÂż nie bĂŞdzie krĂŞĂŚiÂł...nie chciaÂłabym sobie zepsuĂŚ nerwów - powiedziaÂła swoim bezbarwnym i zupeÂłnie spokojnym tonem.
//Nie wiem co siĂŞ staÂło ale mój poprzedni post zostaÂł usuniĂŞty. No cóÂż, muszĂŞ pisaĂŚ jeszcze raz.//
-ZajmĂŞ siĂŞ tym. Kuchyiose Chikao no Jutsu!
Mówi Pein po czym obok niego pojawia siĂŞ Rasa ZÂłych Bogów która bierze Caspra oraz Jeng na plecy i mówi
-BĂŞdzie bezpieczniej jak odeskortuje ich osobiÂście. Heh, zabawne. Oboje byli juÂż w naszej siedzibie i oboje tam wrócÂą.
<Nie ma Rasy Bogów, Caspra oraz Jeng>
A tak juÂż siĂŞ robi..-odparÂł do Miharu ,po czym ulepiÂł z gliny maÂłego ,lecz uzbrojonego w ostre pazury i zĂŞby ,by mógÂł on zabiĂŚ tamto stworzenie..KazaÂł mu lecieĂŚ za nim ,a on skin¹³ tylko gÂłowÂą i po prostu wyleciaÂł przez okno goniÂąc za tamtym zwierzĂŞciem..-No dobra..mój ptak powinien zaraz go szybko dogoniĂŚ i zabiĂŚ..A ja coÂś mam jeszcze zrobiĂŚ? I co ty masz teraz zamiar pocz¹Ì? -zapytaÂł siĂŞ po wypuszczeniu ptaszka dziewczyny przyglÂądajÂąc siĂŞ jej caÂły czas...
No ja wolĂŞ robiĂŚ coÂś innego ,wiĂŞc moÂże Kei Kurama lub HM! to zrobiÂą ,bo jakoÂś mi siĂŞ nie chce robiĂŚ tego o czym mówisz..Ale to juÂż zaleÂży od ciebie Miharu ..JeÂżeli muszĂŞ to zrobiĂŚ to zrobiĂŞ to..-powiedziaÂł spokojnie nie spuszczajÂąc wzroku z dziewczyny ,a takÂże czekajÂąc na jej odpowiedÂź..
Sheena wskoczyÂła na biurko
- O staaary...grubo siĂŞ spóÂźniÂłeÂś...zielona dzieweczka zostaÂła zdajĂŞ siĂŞ wyratowana - Sheena uznaÂła Âże ta caÂła akcja ratunkowa uwolniÂła Jeng razem z Casprem i Minako.
- Tak przynajmniej mi siĂŞ wydaje... - podrapaÂła siĂŞ po gÂłówce - To Âścierwo Hyuta zabraÂł ich chyba do Kiri czy gdzie tam...nie bardzo mnie to szczerze mówiÂąc obchodzi. - prawdĂŞ mówiÂąc nie wiedziaÂła gdzie siĂŞ dokÂładnie znajdujÂą wiĂŞxniowie , ale co tam , króliczek zombie byÂł mistrzyniÂą w Âściemnianiu.
- MoÂżesz to sam sprawdziĂŚ , liderka Aka nie daÂła znaĂŚ o zaostrzeniu ochrony wiĂŞc przypuszczam Âże jakiÂś palant uwolniÂł reszte tych idiotów. Ja siĂŞ stÂąd nie ruszam bo szukam lizaka...poziom cukru mi spada... - nawijaÂła w ciemno dalej. ChoĂŚ i tak wiedziaÂła Âże jesli nawet Jeng jest jeszcze w wiĂŞzieniu Aka , to niedÂługo i tak zostanie wypuszczona...kiedy bĂŞdzie juÂż dla aka bezwartoÂściowa.
*ChÂłopak zacisn¹³ piĂŞÂści i spojrzaÂł na dziwnego króliczka, potem powiedziaÂł spokojnym gÂłosem.*

- ProszĂŞ... powiedz mi... lub daj jak¹œ wskazówkĂŞ jak dotrzeĂŚ do siedziby waszej liderki, chciaÂłbym z niÂą zamieniĂŚ kilka sÂłów. W koĂącu.. i tak sam nic nie wskóram, dlatego chciaÂłbym pertraktowaĂŚ, mam nadziejĂŞ, Âże siĂŞ dogadamy.

*MówiÂąc ostatnie sÂłowa chÂłopak szukaÂł czegoÂś w kieszeniach, potem wyciÂągn¹³ jakiÂś stos papierków po czekoladkach, wyrzuciÂł wiele z nich na ziemiĂŞ, ale z pomiĂŞdzy nich wystawaÂł inny papierek, z lizaka a takÂże z mordoklejki, chÂłopak zawahaÂł siĂŞ, jednak po chwili mówiÂąc do zajÂączka/króliczka wysun¹³ powoli rĂŞkĂŞ w jej stronĂŞ.*

- Prawda, Âże moÂżemy znaleÂśc wspólne rozwiÂązanie, hĂŞ?
Pein po wejÂściu do rezydencji zatrzymuje siĂŞ przed drzwiami gabinetu sÂłyszÂąc z niego jakieÂś odgÂłosy, NastĂŞpnie powoli otwiera drzwi i co widzi... summon Miharu rozmawia z jakimÂś mÂłodzianem.
-MoÂże nie wiesz ale ten króliczek wykonuje rozkazy naszej liderki i wÂątpie by przyszÂła mu ochota mówiĂŚ gdzie znajduje siĂŞ nasza siedziba. Zapewne przyszedÂłeÂś tu odbiĂŚ wioskĂŞ chociaÂż wÂątpiĂŞ byÂś przybyÂł tu sam, walcz ze mnÂą.
PowiedziaÂł Pein mierzÂąc przeciwnika spojrzeniem, chÂłopak byÂł o ponad dwie gÂłowy niÂższy od niego. //metr i dziewiĂŞĂŚ centymetrów? TrochĂŞ niski jesteÂś //
// 1.9m to 190cm a nie 109cm , zmieniÂłem na bardziej czytelny zapis \\

*ChÂłopak obróciÂł siĂŞ na piĂŞcie i spojrzaÂł na Peina, powiedziaÂł.*

- Nie chcĂŞ walczyĂŚ, nawet nie mam zamiaru obalaĂŚ waszej wÂładzy, nie obchodzi mnie to. Jedyne czego pragnĂŞ to... odzyskanie mojej Jeng, byÂła WÂładczyniÂą Kusy, pozwólcie mi jÂą zabraĂŚ ze sobÂą, a wioska bĂŞdzie wasza... ProszĂŞ

*Spojrza³ g³êboko w oczy AK'owca i zamilk³ oczekuj¹c w spokoju odpowiedzi*

Dobrze, Âże przed wejÂściem do wioski zaÂłoÂżyÂłem mojÂą opaskĂŞ Kusy, przynajmniej wiedzÂą, Âże pochodzĂŞ z tej wioski.

*Jakkolwiek pocieszaÂł siĂŞ chÂłopak.*
//1.90m- tak powinieneÂś zapisaĂŚ . Miharu chyba przez jakiÂś czas nie bĂŞdzie.//
-Wybacz ale my nie oddajemy ot tak wiĂŞÂźniów a w szczególnoÂści takich waÂżnych. JeÂżeli byÂśmy jÂą oddali to zaraz utworzyÂła by rebelie i wioska ponownie wróciÂła by pod jej panowanie. A teraz radzĂŞ ci opuÂściĂŚ wioskĂŞ, inaczej ci w tym pomogĂŞ.
PowiedziaÂł Pein po czym zrobiÂł parĂŞ kroków w stronĂŞ Hitsugi' ego przez co juÂż caÂłkowicie znalazÂł siĂŞ w gabinecie.
*ChÂłopak zasmuciÂł siĂŞ, ale nie daÂł za wygranÂą.*

- Napewno coÂś da siĂŞ zrobiĂŚ...

*MówiÂł, choĂŚ sam sÂłyszaÂł swojÂą niepewnoœÌ. PoprawiÂł strój i zmierzyÂł Peina wzrokiem, jednak nic poza tym nie zrobiÂł*
Pein spojrzaÂł ze zdziwieniem na Hitsugi'ego po czym odparÂł
-Owszem moÂżna... albo opuÂścisz wioskĂŞ dobrowolnie albo zostaniesz wiĂŞÂźniem Aka i zabierzemy ciĂŞ do naszych lochów. MoÂżesz teÂż ze mnÂą walczyĂŚ i jeÂżeli wygrasz... no cóÂż, to ja najprawdopodobniej zostanĂŞ twoim wiĂŞÂźniem. Ostrzegam ciĂŞ Âże masz nikÂłe szanse na zwyciĂŞstwo.
//Mnie nie bĂŞdzie teraz jakiÂś czas (gÂłupia szkoÂła). BĂŞdĂŞ wpadaĂŚ tak jak w tej chwili tylko aby przejrzeĂŚ posty i odebraĂŚ wiadomoÂści , ewentualnie odpisaĂŚ//

-Ch³opcze ja ciê b³agam...nie bulwersuj siê zbytnio moj¹ odpowiedzi¹ , ale tylko pa³êtasz siê tu bez sensu i przeszkadzasz. - Sheena dalej siedzia³a na biurku - Miharu nie ma czasu na takie g³upoty...Jak Jeng nam siê znudzi to mo¿e j¹ wypuœcimy...Zatem siê nie gor¹czkuj , chyba mo¿esz spokojnie trochê poiczekaÌ - Sheena pad³a spokojnie na p³aski blat biurka podrzucaj¹c kulk¹ zrobion¹ z papierka po lizaku.
-Rad jestem z twojej odpowiedzi Sheeno. Myœlê ¿e skoro ju¿ znasz odpowiedŸ to mo¿esz opuœciÌ t¹ wioskê i to ci w³aœnie radzê.-Odpowiedzia³ Pein po czym kucn¹³ na ramie okna- Je¿eli kiedyœ siê dowiem ¿e nie opuœci³eœ pod moim nakazem wioski to ciê zabijê. Sheeno, powiedz Miharu ¿e w najbli¿szym czasie nie bêdê w siedzibie. Muszê coœ za³atwiÌ, do widzenia.
PowiedziaÂł po czym wyskoczyÂł na dach budynku stojÂącego naprzeciwko rezydencji.
<nmm>
*Ch³opak zacisn¹³ piêœÌ i wyszed³ z Gabinetu, by³ zbulwersowany, bez chwili zastanowienia skierowa³ siê wprost do bram, by iœÌ do swej nowej rezydencji.*

[NMM]
Sheena wyczuÂła Âże Miharu jÂą wzywa , wiĂŞc niezwÂłocznie wydostaÂła siĂŞ z ograniczajÂącej jÂą powÂłoki materialnej , zabraÂła jÂą ze sobÂą i popĂŞdziÂła prosto do siedziby nie zostawiajÂąc tu po sobie Âżadnego Âśladu <nms>
Wszedlem za amy rozgladajac sie po pustym gabinecie i zawiodlem sie bo niebylo w srodku zadnego akowca , wogule nikogo niebylo ta wioska byla calkowicie bez nadzoru . spojzalem na Amy pytajacym wzrokiem bo niewiedzialem gdzie by jeszcze mozna szukac kogos odpowiedzialnego za sytuacje w wiosce
-ee to problem z gÂłowy -ucieszyÂłam siĂŞ siadajÂąc w fotelu z nogami zaÂłoÂżonymi na stole. -Wystarczy wybraĂŚ wÂładcĂŞ i wioska odzyskana
usiadlem na drugim kzesle zawiedziony muwia . heh szczeze powiedziawszy to liczylem na to ze skopie jakies akowskie zady no ale trudno. Masz kogos na oku kogo mozna by bylo posadzic na tej funkcji??spytalem pytajacym glosem
-a bo ja wiem-ziewnĂŞÂłam-suna ma maÂło mieszkaĂąców moÂże ktoÂś z kiri?
Heh czy naprawde chcesz oddac wioske komus kto jest wrogiem sunny?? Wiesz mi tam niezalezy kto bedzie wladal ta wioska byle niebylo to aka. poczym spojzalem przez okno na ulice gdzie nadal bylo pusto . i dodalem to musi byc ktos z doswiadczeniem by ta wioska sie pozbierala i zaczela normalnie funkcjonowac
PrzyszedÂłem przed drzwi i zapukaÂłem. StaÂłem przed drzwiami, czekajÂąc na zaproszenie do Âśrodka.
spojrzaÂłam znaczÂąco na richarde po czym naÂłoÂżyÂłam na siebie kawarimi. WstaÂłam z fotela i otworzyÂłam drzwi gotowa zaatakowaĂŚ przybysz
-Witam szukam swojego sensei'a- PowiedziaÂłem do osoby stojÂącej przede mnÂą. Nie za bardzo wiedziaÂłem, czy powinienem tu szukaĂŚ czy nie.
-wypada siĂŞ chyba przedstawiĂŚ!-warknĂŞÂłam ÂłapiÂąc go za ubranie z przodu i wciÂągajÂąc do gabinetu. PrzycisnĂŞÂłam go ramieniem do Âściany, przygniatajÂąc mu krtaĂą, drugÂą rĂŞkÂą siĂŞgnĂŞÂłam do kunaja przytwierdzonego do podwiÂązki na lewym udzie. BÂłyskawicznie przyÂłoÂżyÂłam go nieznanemu ninja do gardÂła-no wiĂŞc sÂłucham
-Chyba wymagajÂąc od kogoÂś przedstawienia imienia nie naleÂży go atakowaĂŚ- WycharczaÂłem rozglÂądajÂąc siĂŞ po sali na tyle ile mi pozwalaÂło unieruchomienie. ZauwaÂżyÂłem richarde i próbowaÂłem krzykn¹Ì -sensei pomóÂż-
szarpnĂŞÂłam obcego ninja popychajÂąc go w stronĂŞ Richarde
-zajmij siê nim-powiedzia³am -ja muszê siê zaj¹Ì swoimi sprawami

/niedÂługo wpadnie michimoto, zostanie kage/

PosÂłaÂłam obcemu zÂłowrogie spojrzenie po czym wyszÂłam >NMM<
WyszedÂłem z sali zapominajÂąc o tym po co tu przyszedÂłem /NMM
Richarde usmiechnol sie widzac jak Amy sie wyzywala i poszedl ztad zadowolony ze wkoncu sie toroche rozerwal

NMM
Wszed³em powoli do gabinetu i od razu w oczy rzuci³ mi siê obraz Jeng. Podszed³em do niego, zdj¹³em go i postawi³em za biurkiem opieraj¹c o œcinê.
- Tak wiĂŞc od dzisiaj to mój gabinet.... zawsze byÂłem ciekaw jak tutaj jest...- powiedziaÂłem sam do siebie siadajÂąc za biurkiem.
- Czas siê wzi¹Ì do roboty...- doda³em spogl¹daj¹c w papiery le¿¹ce na biurku.

Dodane po 11 godzinach 12 minutach:

WstajĂŞ i siĂŞ przeciÂągam.
Nawet nie wiem kiedy zasn¹³em- powiedzia³em do siebie wychodz¹c z gabinetu i kieruj¹c siê w stronê bram wioski. <NMM>
ZmĂŞczony podróÂżami wszedÂłem do gabinetu. UsiadÂłem za biurkiem i zacz¹³em robiĂŚ notatki, przed tym wpinajÂąc kartkĂŞ od Hyuty do segregatora.
- No to teraz trzeba siê wzi¹Ì za pracê...- pomyœla³em.
WskoczyÂłem do gabinetu przez okno. Summon zmniejszyÂł siĂŞ do rozmiarów zwykÂłego tygrysa i poÂłoÂżyÂł siĂŞ na dachu wylegujÂąc siĂŞ w sÂłoĂącu.
-Ohayo- powiedziaÂłem wesoÂło.
SpojrzaÂłem an przybysza.
- Oryginalne wejÂście...- powiedziaÂłem do goÂścia patrzÂąc na niego zimnym i nieczuÂłym wzrokiem(zawsze taki jest jak co).
- Z kim mam przyjemnoœÌ?- zapyta³em po chwili
-Midori Ruudoi, miÂło mi. Jestem przywódcÂą organizacji o nazwie Signum Temporis Soremade.Poczekajmy jeszcze na drugiego przywódcĂŞ. Zaraz powinien siĂŞ zjawiĂŚ.
Nagle zwiaÂł wiatr i nagle w pomieszczeniu znikÂąd pojawiÂł siĂŞ Dante.
- Ohayo- PrzywitaÂł siĂŞ...- Tusiek znajdowaÂł siĂŞ na gÂłowĂŞ Dantego .
- MiÂło mi.... Jestem M.... Daichi. Jestem nowym wÂładcÂą feudalnym Kusy. SÂłyszaÂłem juÂż kiedyÂś o Signum Temporis, ale o Soremade jeszcze nie. MoÂżesz mi po krótce powiedzieĂŚ, na czym polega wasza dziaÂłalnoœÌ?- powiedziaÂłem pewnym gÂłosem.
- MoÂże usiÂądziesz?- zapytaÂłem
-Z chĂŞciÂą usiÂądĂŞ.- powiedziaÂłem a Rysio usiadÂł mi na gÂłowie- no wiĂŞc Soremade byÂło organizacjÂą pokojowÂą. Walczymy w sÂłuÂżbie dobra i sprawiedliwoÂści i chcemy aby wojny siĂŞ zakoĂączyÂły. Teraz po tym jak po³¹czyliÂśmy siĂŞ z ST powstaÂła organizacja która za wszelkÂą cenĂŞ d¹¿y do pokoju. Naszym celem jest wyeliminowanie Bijuu aby te nie stanowiÂły pretekstów do walk miĂŞdzy krajami.
Dantek znaÂł nowego wÂładcy Kusy ... widziaÂł juÂż go kiedyÂś ....
- Hmm..... * Michimoto hmmmm*- RozmyÂślaÂł Dantek , usiadÂł i przysÂłuchiwaÂł siĂŞ rozmowie ...
Od razu na myÂśl przyszÂła mi Minako.
- Biju? Nie mówcie, ze zabijacie nosicieli tych demonów....- powiedziaÂłem powaÂżnie.
- Ale to.... Organizacja pokojowa...- pomyÂślaÂłem i skierowaÂłem wzrok na Dante.
- Witam, ty.... jesteÂś 2 dowódcÂą?- zapytaÂłem
- UsiÂądÂź proszĂŞ...- powiedziaÂłem.
- My nie mamy numerów .... - PowiedziaÂł lekko zdenerwowany Dante.
- Ale tez jestem DowódcÂą ...- PowiedziaÂł Dantek siadajÂąc na fotelu
//ChodziÂło mi o drugiego=kolejnego, ale bw.//

- Przepraszam jeÂśli ciĂŞ uraziÂłem... A wiĂŞc co was do mnie sprowadza?- powiedziaÂłem spoglÂądajÂąc na pingwina na gÂłowie mĂŞÂżczyzny.
- Powiedzcie mi, czy wasza organizacja ma juz jakiegoÂś demona?- zapytaÂłem.
-Dante objaœnij wszystko naszemu koledze. Ja musze na chwilkê wyjœÌ.- powiedzia³em po czym wyszed³em oknem.
<NMM>
- PochwyciliÂśmy juÂż Shukaku ...- PowiedziaÂł Dantek zostajÂąc sam jak palec na pstwĂŞ Kage kusy.
- Teraz planujemy zÂłapaĂŚ dwu ogoniastego ...- dodaÂł po chwili ziewajÂąc przy tym.

// sorka Âże krótko ale ja czasu nie mam bo siĂŞ uczĂŞ //
- JesteÂście zainteresowani zawiÂązaniem sojuszu z Kusa-Gakure? Jestem nowy na tym stanowisku i muszĂŞ szukaĂŚ jak najwiĂŞcej sojuszników. ZwÂłaszcza, Âże shinobi mamy tutaj maÂło...- powiedziaÂłem spoglÂądajÂąc na chÂłopaka.
- Masz moÂże jakieÂś wiadomoÂści, co do toÂżsamoÂści innych wÂładców wiosek i organizacji?- zapytaÂłem.
- W W Kiri Mizukage jest Hyuta Shiro w Yuki kage jest Rina , w Iwa Kage jest Samhin... w konoha nie wiem , w kuma teÂż nie wiem a w Oto ponoĂŚ Madara , ale oto jest pod panowaniem Kiri .. - PowiedziaÂł spokojnie Dantek
- A Minako jest LiderkÂą Stowarzyszenia jakiegoÂś w okolicach kumo ..- PowiedziaÂł Dantek prosto z mostu co gdzie jak ...
- DziĂŞkujĂŞ za te wiadomoÂści. To co podpisujemy sojusz?- zapytaÂłem przeglÂądajÂąc papiery wioski i szukajÂąc wzmianek o byÂłych wÂładcach i ich sojuszach.
- Tak mo¿emy ..- Powiedzia³ .....i rozpocz¹³ sk³adaÌ pieczecie i uderzy³d³on o ziemiê i nagle pojawi³ siê Pingwin Kisuke o rozmiarach niskiego cz³owieka , mia³ katanê przy pasie.
- Ohayo Dante chan czego potrzebujesz ? - SpytaÂł siĂŞ pingwinek.
- Przejrzyj dokumenty Kusy i poszukaj tam czegoÂś ciekawego ...- Pingwinek tylko pokiwaÂł i wzi¹³ siĂŞ za czytanie Papierków.
- Wybacz ale ja wole wszystko wiedzieĂŚ o sojusznikach ...- PowiedziaÂł przyjaznym tonem Dantek.
- Hmmm To podpisujemy sojusz ....?- Pingwinek dokÂładnie analizowaÂł i zapamiĂŞtywaÂł dokumenty , aby nastĂŞpnie je rozpisaĂŚ na innej kartce .
- I jeszcze jedno pytanie , czy bĂŞdĂŞ mógÂł sprawdziĂŚ gotowoœÌ bojowa wioski ?
- GotowoœÌ bojow¹. W jakim sensie? Bo jeœli chcesz sprawdziÌ naszych shinobi to nie mamy ich wielu, wiêc raczej nic z tego.- powiedzia³em wstaj¹c i podchodz¹c do Dantka.
- Podpisujemy...- powiedziaÂłem wyciÂągajÂąc rĂŞkĂŞ w stronĂŞ dowódcy STS.
- Podpisujemy ...- OdparÂł Dante podajÂąc dÂłoĂą dla Kage kusy. Pingwinek przeanalizowaÂł juÂż wiĂŞkszoœÌ dokumentów, lecz dalej w nich grzebaÂł .
PodszedÂłem z powrotem do biurka i otworzyÂłem szufladkĂŞ. Wyj¹³em z niej zwój, który poÂłoÂżyÂłem na biurku obok pingwinka i rozwin¹³em.

Kod: Ja WÂładca Feudalny Kusy Daichi podpisujĂŞ sojusz z *(dopisujĂŞ) Signum Temporis Soremade i oczekujĂŞ pomocy w razie ataku oferujÂąc to samo swojemu sojusznikowi.

Podpis WÂładcy Kusy:*(Dopisane) Daichi
Podpis sojusznika *(DopisujĂŞ) Signum temporis Soremade:

- podpisujĂŞ i czekam aÂż zrobi to samo Dante.
Dantek podpisaÂł siĂŞ pod tym dokumentem.
- Czyli wszystko zaÂłatwione- PowiedziaÂł ucieszony Dantek.
- A co do sprawdzenia gotowoÂści bojowej to dam znaĂŚ w najbliÂższej przyszÂłoÂści ... na razie muszĂŞ wracaĂŚ do swych obowiÂązków do zobaczenia ...- Po tych sÂłowach zniknÂą wraz z pingwinem z gabinetu ...

nmm
SpojrzaÂłem na odchodzÂącego sojusznika, po czym zwijam zwój. WstajĂŞ i wkÂładam kontrakt do szafy na zwoje. RobiĂŞ Kage bushin no Jutsu (1 klon), który wyglÂąda jak Michimoto i robiĂŞ na nim Henge no Jutsu, aby wyglÂądaÂł jak Daichi. Zostawiam go w gabinecie, a sam wychodzĂŞ. <NMM>
WskoczyÂłem do gabinetu przez okno zeskakujÂąc z summona, który chwilkĂŞ potem zostaÂł odwoÂłany i wróciÂł do swojego Âświata. RozejrzaÂłem siĂŞ chwilkĂŞ i wyszedÂłem z gabinetu.
Do pokoju wleciaÂł ptak z wiadomoÂściÂą, którÂą sam jakimÂś cudem zrzuciÂł. Pewnie wymagaÂło to dÂługiego szkolenia...

Daichi!
Zwi¹zek od zawsze wiedzia³ o istnieniu wroga - Akatsuki. Teraz do³¹czy³a do nich Suna i 7MM. Zwo³ujê niniejszym zebranie zwi¹zku w Kiri. Przyb¹dŸ jak najszybciej. I najlepiej z armi¹, bo myœlê, ¿e nikt nie bêdzie chcia³ ju¿ czekaÌ.
Hyuta Shiro

WszedÂłem powolnym krokiem do gabinetu.
- Chciwa odpoczynku... Jak mi³o...- powiedzia³em sam do siebie siadajac za biurkiem. Po chwili zauwa¿y³em, ¿e le¿y na nim kartka, wzi¹³em j¹ i przeczyta³em.
- No i po odpoczynku...- dodaÂłem.
WstaÂłem i przykleiÂłem kartkĂŞ do Hiraishin no Jutsu pod blatem biurka.
- Hiraishin no Jutsu- powiedzia³em cicho i znikn¹³em <NMM>
Pojawi³em siê w gabinecie i po chwili siedzia³em ju¿ za biurkiem. Zacz¹³em przegl¹daÌ archiwa, czy nie ma w nich wzmianki o innych, nieznanych anm wioskach.
*Pukam trzy razy, po czym otwieram drzwi*
- Witaj Sensei ...
*Bylem zmĂŞczony i lekko po obijany*
-Witam ciĂŞ.... A ci co siĂŞ staÂło?- zapytaÂłem chÂłopaka przestajac przeglÂądaĂŚ papiery. (Dalej mam maske na twarzy.)
- Hmm, jestem na misji ale teraz mam akurat przerwĂŞ, jutro dalej wracam do jej ... Misja Rangi B w Konoha ...
- Dobrze, Âże dziaÂłasz sam... to znaczy, ze rozwijasz siĂŞ. Przepraszam ciĂŞ, Âże maÂło trenujemy, ale stanowisko Kage zajmuje bardzo duÂżo czasu... Mam nadziejĂŞ, ze siĂŞ nie gniewasz...- powiedziaÂłem wstajac i podchodzÂąc do ucznia.
- Nie nie gniewam ... muszĂŞ staĂŚ siĂŞ szybciej silniejszy ... by pomÂściĂŚ moja MatkĂŞ i polowe mego klanu ...
- Czy mozesz mi powiedzieĂŚ Kto jest liderem Akatsuki? i ile Biju juÂż udaÂło im siĂŞ zÂłapaĂŚ?
PopatrzyÂłem na chÂłopaka.
- Nie mam pojĂŞcia co siĂŞ dziejez Akatsuki, teraz mam o wiele wiĂŞksze i powaÂżniejsze sprawy na gÂłowie. zbliÂża siĂŞ wielka wojna shinobi i trzeba jak najwiĂŞcej zdobyĂŚ Âżeby nasz caÂły kontynent wyszedÂł z niej zwyciĂŞsko. Tak wiĂŞc szykuj siĂŞ do walki, ale pamiĂŞtaj, ze jeszcze jesteÂś Âłatwym celem wiĂŞc uwaÂżaj na siebie. - powiedziaÂłem podajÂąc kartkĂŞ do Hiraishin no Jutsu uczniowi.
- Miej tĂŞ kartkĂŞ zawsze przy sobie. JeÂśli bĂŞdĂŞ ciĂŞ potrzebowaÂł zjewiĂŞ siĂŞ przy tobie.- dodaÂłem po chwili.
*PodchodzĂŞ do biurka Kage i uderzam piĂŞÂściÂą w stóÂł i zbliÂżam gÂłowĂŞ w stronĂŞ Michimato*
- Nie próbuj mi wciskaj kitu ze nie wiesz nic o Akatsuki ...
*Moje zachowanie siĂŞ zmieniÂło*
//Na zÂłego siĂŞ porwaÂłeÂś //

SpojrzaÂłem na chÂłopaka zÂłapaÂłem go za szyjĂŞ podnoszÂąc do góry.
- Powtórz, a poÂżaÂłujesz. Najpierw pomyÂśli z kim rozmawiasz, a potem bÂądÂź arogancki...- powiedziaÂłem odrzucajÂąc chÂłopaka do tyÂłu, tak, aby nic mu siĂŞ nie staÂło. W razie ataku robiĂŞ uniki i kopiĂŞ go w zgiĂŞcia kolan, aby uklÂąkÂł.
*Gdy zÂłapaÂł mnie za szyje, uderzyÂłem go z nogi prosto w klatĂŞ i odlatuje tak by wylecieĂŚ przez okno*
*Jedno moje oko miaÂło czarna biaÂłkĂŞ*
*- Niczego siĂŞ od jego nie dowiem ... wielka szkoda*
SpojrzaÂłem na wyskakujÂącego chÂłopaka i nawet nie miaÂłem zamiaru go goniĂŚ. na mojej twarzy zaistniaÂł usmiech.

- Przyznam, ze jest odwaÂżny, ale umiejĂŞtnoÂści teÂż siĂŞ przydaja. Nie przetrwa dÂługo. Wróci, wojna go przerazi...- powiedziaÂłem sam do siebie siadajac na fotelu za biurkiem
- No to czas dalej zaj¹Ì siê papierkow¹ robot¹...- pomyœla³em zaczynaj¹c wertepowaÌ zwoje.
*LeciaÂłem z wysokiej wysokoÂści, gdy bylem nie daleko ziemi, w nogach skupilem chakre i odbiÂłem siĂŞ o ÂścianĂŞ budynku*
<NMM>
PrzeglÂądaÂłem papiery i nic nie znalazÂłem. Troche siĂŞ zdenerwowaÂłem, ze nie ma Âżadnej wzmianki o innych wioskach. WstaÂłem i wykonaÂłem pieczĂŞcie do Hiraishin no Jutsu znikajÂąc z gabinetu.<NMM>
Nagle pojawi³em siê w gabinecie. Stan¹³em przed oknem i spojrza³em na ludzi przechodz¹cych po ulicach.
- Czas was obroniĂŚ... Czas obmyÂśliĂŚ plan obrony...- powiedziaÂłem sam do siebie zaczynajac obmyÂślaĂŚ strategiĂŞ w razie ataku.
Przez okno wleciala znana juz michimoto orlica lorda Hokage i wyladowala na biurku dostarczajac wiadomosc do michimoto o tresci
Kod: Witaj chcialbym spytac jak tam sprawy w kusie bo w konosze juz ewakulowalismy cywilow i obrone podstawowa juz tez may a co uwas?? moze pomuc wam w organizacji?? niestety niemamy sil zeby wam podeslac jako wsparcie bo musimy bronic konohy ale jesli niebedziecie juz dawac rady postaram sie doslac wsparcie jesli tyko  przyslesz mi powiadomienie. oczywiscie jesli to konieczne . czekam na odpowiedz

makaja stala i czekala az michi da jej list z odpowiedzia i wylatuje spowrotem
Przeczyta³em Kartkê od Richarde i wzi¹³em siê za pisanie odpowiedzi.

Kod: Richarde miÂło, Âże pytasz. PotrzebujĂŞ ludzi do obrony, poniewaÂż sam nei dam rady. Nie ma nawet u mnie kto zajaĂŚ siĂŞ ewakuacjÂą. JeÂśli moÂżesz przyÂślij tutaj jakichÂś shinobi, którzy pomogÂą. Mam nadziejĂŞ, iÂż obrona Konohy pójdzie sprawnie, a ja czujĂŞ, Âże w Kusie niedÂługo bĂŞdzie siĂŞ coÂś dziaÂło.

NapisaÂłem i daÂłem kartkĂŞ orÂłowi. Gdy ten tylko wyleciaÂł zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞcie i przyzwaÂłem Tachitori.
- BĂŞdzie potrzebna pomoc, lataj nad miastem i rozglÂądaj sie za ewentualnymi wrogami. Musimy teraz siĂŞ braĂŚ do roboty, nie moÂżemy czekaĂŚ, aÂż nas zaatakujÂą. W razie ataku na ciebie, postaraj siĂŞ Âżeby nic ci siĂŞ nie staÂło, jakby co od razu wracaj do Âświata feniksów.- powiedziaÂłem, a ptak wyleciaÂł przez okno i zacz¹³ lataĂŚ nad KusÂą.
Drzwi gabinetu otworzy³y siê doœÌ szybko i mocno, a¿ trzasnê³y o œcianê. Do œrodka wesz³a poszarpana, poraniona dawna w³adczyni kusy, ksiê¿niczka Jeng. Jej piêkne w³osy by³y teraz d³ugie i poszarpane. Zielona szata zniszczona. Cia³o poranione, brudne od b³ota. Jednak trzyma³a siê na nogach. Skierowa³a siê w stronê biurka. Nie zauwa¿y³a nawet tego ¿e ktoœ jest w pomieszczeniu, tylko bêd¹c ko³o biurka ciê¿ko siê o niego opar³a by po chwili paœÌ na jego blat.
PopatrzyÂłem na dziewczynĂŞ.
- To... Jest ta dziewczyna z obrazu na scianie...- pomyÂślaÂłem podbiegajÂąc do niej.
- Jest w zÂłym stanie.- powiedziaÂłem sam do siebie wkÂładajÂąc do jej buzi piguÂłkĂŞ przeciwbólowÂą.
- Kuchyose no Jutsu!- przyzwaÂłem Mizutori, który wzi¹³ dziewczynĂŞ na plecy i poleciaÂł z niÂą do szpitala w Konoha-Gakure.
<NMF>
Przez okno wleciaÂł feniks z Jeng na grzbietach. Ja siedziaÂłem za biurkiem i przeglÂądaÂłem papiery. SpojrzaÂłem na przybyÂłych.
- Witam...- powiedziaÂłem w ich stronĂŞ.
Zesz³am powoli i delikatnie z grzbietu feniksa przykryta p³aszczem Keiko. WidaÌ jednak mo¿na by³o moje smuk³e, g³adkie nogi i czêœÌ dekoltu. Spojrza³am swoimi du¿ymi zielonymi pe³nymi si³ oczyma na przybylego. Poprawi³am swoje rozpiête w³osy.
- Witam - odpowiedziaÂłam, odrazu przeszÂłam do pytaĂą. Pierwsze jakie przyszÂło mi do gÂłowy a zarazem które mnie drĂŞczyÂło odrazu zostaÂło wypowiedziane. - czy ty zastÂąpiÂłeÂś moje miejsce wÂładcy Kusy?
- Tak jestem nowym Kusokage. PatrzĂŞ, ze wróciÂłaÂś do wioski. Gdzie siĂŞ podziewaÂłaÂś, Âże osada przez tak dÂługi czas byÂła podatna na ataki innych...- zapytaÂłem.
Feniks rozejrza³ siê jeszcze przez chwilkê i stan¹³ w rogu gabinetu.
- Nie pamiĂŞtam wszystkiego dobrze. PamiĂŞtam walkĂŞ z demonem. PamiĂŞtam takÂże lochy. Jednak nic wiecej nie potrafiĂŞ sobie przypomnieĂŚ do czasu gdy obudziÂłam siĂŞ pewnego dnia w jakimÂś lesie. CiĂŞÂżko byÂło aÂż tutaj dojœÌ ... - przerwaÂła i spojrzaÂła na puste miejsce gdzie niegdyÂś byÂł jej obraz. Przez chwilĂŞ moja twarz znieruchomiaÂła. ZnikÂł z niej uÂśmiech. Jednak wróciÂł doÂśc szybko. - Jaki jest stan wioski? Ilu posiadamy wyszkolonych do walki shinobi (aktywnych)?
- No chyba nieduÂżo, bo tylko ty i ja, no i jeszcze jakiÂś Gennin figuruje w naszych papierkach do misji. Ma na iniĂŞ Marty Shinori.... Dobrze, Âże siĂŞ zjawiÂłaÂś. Nasz caÂły kontynent jest zagroÂżony. Szykuje siĂŞ wojna z wioskami, o których istnieniu nawet nie wiedzieliÂśmy. Musimy ewakuowaĂŚ ludnoœÌ i przyszykowaĂŚ siĂŞ do walki.- powiedziaÂłem opierajÂąc siĂŞ o oparcie fotela.
- Twoje rany majÂą siĂŞ juÂż dobrze?- zapytaÂłem.
- Z moim ciaÂłem jest owiele lepiej. Gorzej jest z moim sprzĂŞtem. GdzieÂś tutaj powinny byĂŚ zapasowe czĂŞÂści do mojej kukÂły. -powiedziaÂłam po czym bez pozwolenia obecnego Kusokage zaczĂŞÂłam grzebaĂŚ w jego szafie. WyrzuciÂłam kilka papierów i otworzyÂła podwójne wieko. Tak, to byÂło w moim stylu zabezpieczaĂŚ caÂłe pomieszczenie przed wrogiem. WyjĂŞÂłam ze Âśrodka kilka czĂŞÂści a takze zwój podniosÂłam le¿¹cy pod biurkiem który upuÂściÂłam jak siĂŞ tutaj znalazÂłam. RozwinĂŞÂłam papie i przywoÂłaÂłam swojÂą nieca³¹, bo trochĂŞ zniszczonÂą kuk³ê pajÂąka.
- Musze go naprawiĂŚ ... a i przepraszam za ba³¹gan który zrobiÂłam.
Podczas tego wszystkiego czĂŞsto zdarzaÂło mi siĂŞ mniej lub bardziej odsÂłoniĂŚ nagie czĂŞÂści ciaÂła.
MoÂżliwe jest, Âże jeÂśli miaÂłaÂś tutaj swoje rzeczy, to one dalej tu sÂą. nie grzebaÂłem po szafach, chyba, ze w tych, w których byÂły zwoje. Tak wiec moÂżesz znaleŸÌ tu to, co zostawiÂłaÂś...- powiedziaÂłem.
- MoÂże przydaÂłby siĂŞ medyk? MoÂże spróbuje jakiegoÂś zaÂłatwiĂŚ...- zapytaÂłem.
- Tak medyk bĂŞdzie potrzebny - stwierdziÂłam pewnym gÂłosem. PoÂłoÂżyÂłam lalkĂŞ na stole i zaczĂŞlam go reperowaĂŚ w miedzy czasie rozmawiajac - wiadomo cos o naszym przeciwniku Co kolwiek o ataku? Czy idziemy na Âślepo ?
- S³ysza³em, ¿e przewiduje przysz³oœÌ, ale zawsze mo¿e byÌ to kto inny... Musimy sie przyszykowaÌ i ewakuowaÌ cywili. Myœlê, ¿e to bêdzie doœÌ ciê¿ka walka, bo nie znamy mo¿liwoœci naszego przeciwnika. Ale mo¿e.... Hyuta Shiro, Minako Kurosaki i Itachi Uchiha s¹ teraz na misji zwiadowczej, mo¿e coœ siê dowiedz¹ i przeka¿¹ cenne informacje...- powiedzia³em pewnie.
- Itachi Uchiha ..? - wypowiedziaÂłam imiĂŞ mojego przciwnika gÂłoÂśno ale zarazem sÂłabym gÂłosem. ZagryzÂłam wargĂŞ. Tylko na chwilĂŞ przerwaÂłam pracĂŞ nad kuk³¹ - Na misjĂŞ waÂżne osoby siĂŞ wybraÂły. Jak razem bĂŞdziemy wspóÂłpracowaĂŚ o powiedz jakie umiejĂŞtnoÂści uÂżywasz ? Jakie jest twoje KG
- Pochodzê z tutejszego klanu Kawarimi. Mo¿liwe, ze nigdy o nim nie s³ysza³aœ. Moje KG umo¿liwia mi w³adanie moim ¿ywio³em perfekcyjnie i tworzenia go, gdzie tylko chcê i w jakiej tylko chcê postaci.- powiedzia³em spogl¹daj¹c na kuk³ê.
- Ty pochodzisz ch7yba z klanu Ayatsuri? w³¹dczyni lalek...- doda³em wstajac i podchodz¹c do okna.
- A jaki jest twój ÂżywioÂł? - zapytaÂłam siĂŞ ciekawsko ciagle grzebiÂąc przy lalce - Tak po czĂŞÂści jestem z klanu Ayatsuri. Jednak korzenie mam z klanu zamieszkaÂłego KusĂŞ.
- Mój ÂżywioÂł to Fuuton. MogĂŞ z nim zrobiĂŚ co tylko chcĂŞ, wiĂŞc na brak powietrza nie musisz siĂŞ martwiĂŚ. Fuuton to ÂżywioÂł, który jest wszĂŞdzie, wiĂŞc z jego znalezieniem nie ma problemu...- powiedziaÂłem.
- A twoja lalka jakie ma moÂżliwoÂści?- zapytaÂłem.
- Potrafi walczyĂŚ zatrutymi ostrzami, wystrzliwac wiele pociskow zatrutych, tworzyc dwa rodzaje pajeczyn, robic sie niewidzalna oraz otwierac skrytke dzie kryje sie 80 pajaczkow, malych kukielek ktorymi potafie sterowac. Oczywiscie te pajaczki posiadaja w sobie wysoko stezona trucizne. Ale tak wiecej nic szczegolnego nie posiada w sobie.
- Swietnie to o jedn¹ kuk³ê ni¿ mieliœmy. Przyda siê w walce no i nasza si³a roœnie. Bêdzie trzeba znaleŸÌ t¹ dziewczynê genninke, ¿eby pomog³a nam w ewakuowaniu wioski do odpowiedniego miejsca...- powiedzia³em
- Teraz jest pytanie ... jakie bĂŞdzie odpowiednie miejsce. Jedyna najbezpieczniejsza ziemia to Ognia jednak wiadomo Âże jeÂśli zostana zaatakowani to teÂż sÂą nikÂłe szanse ... jednak wieskze niÂż u nas. - z wiĂŞkszoÂściÂą juÂż sobie poradzi³¹m. Kuk³¹ wrĂŞcz ca³¹. Tylko jeszcze kilka drobnych poprawek. - JeÂśli nas zaatakujÂą pamiĂŞtaj takÂże na przeciwników. NAjwaÂżniejsze jest nie pozwoliĂŚ siĂŞ zraniĂŚ. Nigdy nie wiadomo jakÂą majÂą broĂą. PamiĂŞtaj takÂże by cia³¹ przeciwników nie niszczyĂŚ na miazgĂŞ. Trzeba ich sposobem a nie si³¹.
- Ostatnio przeglÂądaÂłem plany rezydencji i zauwaÂżyÂłem, ze pod caÂłym budynkiem znajduje sie ogromna piwnica. SzukajÂąc dalej zauwaÂżyÂłem, Âże jest to schron jeszcze z czasów wielkiej wiojny shinobi.- pwoiedziaÂłem.
- To dobry pomysÂł. Gdy wszyscy schowali by siĂŞ wschronie ja mogÂłabym ewentualnie jeszcze zabezpieczyĂŚ dojÂście do piwnicy. PotrafiĂŞ nie co ustawiaĂŚ puÂłapki. - usmiechneÂła - miaÂłes duÂżo czasu do przegladania papierow. Ja za swojego panowania wciaz znajdowalam sie w walce.
- To dziĂŞki wstÂąpieniu wioski do ZwiÂązku Zjednoczonych Wiosek Shinobi. Nie mamy teraz tak duÂżo wrogów i nie musimy siĂŞ obawiaĂŚ, Âże zaatakuje nas inna wioska. Zawsze dostaniemy pomoc. Ja teraz zaj¹³em siĂŞ podpisywaniem sojuszy, a nie walkÂą z innymi.- powiedziaÂłem spoglÂądajÂąc na gwiazdy an niebie.
- Jednak czasy gdy ja rzÂądziÂłam byÂł okresem gdy nadzwyczaj byÂły natĂŞÂżone atak akatsuki a kraje z sojuszu nie mogÂły pomóc gdyÂż czas podróÂży byÂł zbyt dÂługi. - powiedziaÂłam spokojnie - jednak mogÂłam bardziej sie postaraĂŚ dla dobra Kusy ...
- Teraz nie czas na takie rozmowy. Musimy siê wzi¹Ì za ewakuacjê. Wezwê do biura tego Gennina...- powiedzia³em wyjmuj¹c z szuflady zdjêcie Marty.
ZwróciÂłem siĂŞ w stronĂŞ Mizutori.
- Patrz to jest twój cel. OdnajdÂź jÂą i daj jej tĂŞ karteczkĂŞ.- powiedziaÂłem pokazujÂąc zdjĂŞcie feniksowi w tym samym czasie przywiÂązujÂąc do jego szponów karteczkĂŞ z wiadomoÂściÂą dla Kusogakuranczynki.
ChwilĂŞ potem feniks wyleciaÂł.
- To zacznijmy tÂą ewakuacjĂŞ. - powiedziaÂłam uÂśmiechajÂąc siĂŞ. PoczuÂłam przez chwilĂŞ jakieÂś kuciĂŞ w wewnÂątrz, oparÂłam siĂŞ o blat biurka tak by nie zauwazyl tego Michimoto
PodszedÂłem do biurka i usiadÂłem na fotelu. ChwilĂŞ póÂźniej przez okno wleciaÂł feniks.
- Informacja dostarczona Michimoto...- powiedziaÂł u mnie w myÂślach i usiadÂł pod scianÂą.
BiegnÂąc korytarzem trochĂŞ za bardzo przyspieszyÂła, przez co wywróciÂła siĂŞ hamujÂąc przed drzwiami gabinetu. WstaÂła i zapukaÂła do owych drzwi, ocierajÂąc kolano. WeszÂła do gabinetu.
- DzieĂą dobry, pan mnie wzywaÂł - przywitaÂła siĂŞ.
- Witam ciĂŞ mój mÂłody Genninie. Mam dla ciebie misjĂŞ . Musisz jak najszybciej sprowadziĂŚ cywili naszej wioski do schronów pod rezydencjÂą WÂładcy Kusy. Musisz zrobiĂŚ to, bo zbliÂża siĂŞ wojna i nie moÂżemy pozwoliĂŚ sobie na stratĂŞ mieszkaĂąców. Mam nadziejĂŞ, Âże wykonasz swoje zadanie. To misja rangi A. Postaraj siĂŞ...- powiedziaÂłem patrzÂąc na dziewczynĂŞ zza maski.
- Zadanie powinno byĂŚ wykonane doœÌ szybko i sprawnie bo nigdy nie wiadomo kiedy wróg zaatakuje - wtrÂąciÂłam bez pomyÂślenia iÂż wcinam siĂŞ w zadanie Michimoto. Nawet nie zrobiÂło mi siĂŞ gÂłupio. ByÂłam przyzwyczajona do wydawania poleceĂą w Kusie a nawet jeÂśli treœÌ misji ktoÂś innny przekazywal zawsze musialam cos dopowiedziec od siebie.
Nagle do gabinetu wbiegÂł mĂŞÂżczyzna.
Kusokage wÂłaÂśnie dostarczone do nas zostaÂły papiery dwóch naszych nowych shinobi.- powiedziaÂł kÂładÂąc papiery na biurku i wychodzÂąc.
- No to juÂż coraz lepiej...- powiedziaÂłem podnoszÂąc dokumenty z biurka i podajac jeden z nich Jeng (Tayari- chuunin)
OtworzyÂłam po chwili szufladĂŞ biurka z którego wyjĂŞÂłam kartkĂŞ papieru z szybkoÂściÂą i precyzjÂą napisaÂłam krótkÂą informacjĂŞ a nastepnie przywiÂąza³¹m do nogi takÂże wczeÂśniej wyjĂŞtego drewnianego ptaszka. PrzypominaÂł on zabawkĂŞ. ByÂł caÂły z drewna, skrzydÂła, dziób, nogi, tuÂłów a na plecach miaÂł klucz do nakrĂŞcania. PRzektĂŞciÂłam kilka razy klucz. PuÂściÂłam w powietrze ptaszka który szybko i zwinnie wyleciaÂł przez okno. WczeÂśniej jeszcze wyszeptaÂłam mu coÂś do "ucha" i ucaÂłowaÂłam zadziornie w gÂłówkĂŞ. Drewniana ptako-zabawka znikÂła w powietrzu i zwinnie a zarazem z zabawnymi ruchami udaÂła siĂŞ do chuninki. Sama zaÂś teraz zajĂŞÂłam sie czytaniem danych shinobiego.
Nagle do gabinetu wbiegÂł kolejny shinobi.
- WÂładco, wojny nie bedzie, zostaÂła stÂłumiona...- powiedziaÂł i wybiegÂł z gabinetu.
PopatrzyÂłem na zamykajÂące siĂŞ drzwi.
- No to nie mamy problemu. Mam propozycjĂŞ. ChciaÂłabyÂś zostaĂŚ moim zastĂŞpcÂą?- zapytaÂłem.
//Wybaczcie, ¿e wam przeszkodzê... Ale to jest czêœÌ misji Minako a chcê, ¿eby by³a naprawdê dobra...//

W pomieszczeniu zrobiÂło siĂŞ bardzo duszno, trudno aÂż byÂło oddychaĂŚ. Powietrze drgaÂło niespokojnie aÂż w pewnym momencie przy drzwiach pojawiÂły siĂŞ trzy postaci... 1,2,3

Postacie stanĂŞÂły oskarÂżycielsko i spojrzaÂło na was pustymi twarzami.
-Wy Âżywi, którzy jesteÂście przyczynÂą naszego wiecznego cierpienia zgiĂącie teraz na chwa³ê boga Seaha! Pomnijcie po PrzejÂściu naszÂą klÂątwĂŞ - bĂŞdziecie sÂłuÂżyĂŚ mu po naszym odejÂściu aÂż wykupicie siĂŞ duszami tych, których chcielibyÂście najbardziej ochroniĂŚ!
SpojrzaÂłem zdziwiony na przybyÂłych.
- Jeszcze zombiech mi tu brakowaÂło...- powiedziaÂłem uaktywniajÂąc Tsushigan tworzÂąc dookola nich niewidzialnÂą klatkĂŞ z powietrza. W razie ataku uÂżywam Kawarimi no Jutsu i podmieniam siĂŞ miejscami z drugim, nieatakujÂącym mnie zombiakiem i, gdy znajdĂŞ siĂŞ na jego miejscu atakujĂŞ trzeciego moim Guan-dao.
Wampir zÂłoÂżyÂł jednÂą pieczĂŞĂŚ i klatka rozprysÂła siĂŞ wytwarzajÂąc potĂŞÂżny podmuch powietrza przygniatajÂący wszystko do Âściany (na czele z Jeng i z tobÂą). Jeng zostaÂła uderzona w rĂŞkĂŞ ciĂŞÂżkim tomem. Ma rozciĂŞte ramiĂŞ i niewielkiego siniaka dalej. Michimoto zostaÂł prawie dziabniĂŞty wiecznym piórem, ale zdoÂłaÂł siĂŞ z nim podmieniĂŚ miejscami.
-Nie podnoÂś rĂŞki na swojego stryja. Bo ci palce pourywam.

//Odpisz Michi ale teraz czekamy na Jeng.//
SpojrzaÂłem z ogromnym zdziwieniem na zombiaka.
- Jakim cudem rozwaliÂł mojÂą klatkĂŞ?! Na stryja?- pomyÂślaÂłem podbiegajÂąc do Jeng i jÂą podnoszÂąc. SkierowaÂłem wzrok na trzech przybyszów.
- Czego chcecie?- zapytaÂłem szykujÂąc kolejne Kawarimi szykujÂąc siĂŞ do obrony przed atakami.
ZÂłoÂżyÂłem pieczĂŞcie.
- Hato Hanou!- a dookoÂła mojego ciaÂła powstaÂła zbroja z ognia (coÂś jak Chidori Nagashi). W razie ataków na Jeng dookoÂła niej powstaje Âściana z powietrza, która ma za zadanie nie przepuszczaĂŚ niczego. JeÂśli Jeng stanie do walki Âściana powstanie przed niÂą jeÂśli bĂŞdzie miaÂła kÂłopoty. Ja zaÂś spojrzaÂłem na zombiaków i pobraÂłem od kaÂżdego z nich 10% ich chakry (czyt. 3000). CzekaÂłem na ruchy przeciwników majÂąc na sobie kawarimi i trzymajac w rĂŞkach moje Guan-Dao.
- DziĂŞkujĂŞ - WstajĂŞ przy pomocy Michimoto. - Czego chcecie ?
Z gruzu przedmiotów po chwili bardzo szybko i zwinnie wyÂłoniÂła siĂŞ bardzo mocna jak na kuk³ê drewniana zabawka. PrzypominaÂła pajÂąka tyle iÂż nikt jej nie widziaÂł gdyÂż ztopiÂła siĂŞ z otoczeniem. PRzemieÂściÂła siĂŞ bez szelestnie blisko mnie. WyjĂŞÂła ostrza nasÂączone truciznÂą.
- WiĂŞc czego chcecie od nas ?!
-Od was? Niczego... My chcemy wolnoÂści! chcemy móc z³¹czyĂŚ siĂŞ z naszymi przodkami i odejœÌ z tego Âświata! A wy jesteÂście jedynie drogÂą po temu danÂą nam od naszego pana...
Zdenerwowali mnie. SpojrzaÂłem na jednego z nich i nagle mógÂł poczuĂŚ jak w jego wnĂŞtrzu powstaje tornado, które powinno go po sekundzie rozsadziĂŚ.
Nie mam zamiaru byĂŚ wasza ofiarÂą, czy czymÂś tam w drodze do waszego pana. - powiedziaÂłem dalej majÂąc na sobie zbrojĂŞ z ognia.(Hyuta zobacz mojÂą kartĂŞ postaci tam sÂą opisane moje techniki i ich wÂłaÂściwoÂści).
- To tutaj droga siĂŞ koĂączy - powiedziaÂła arogancko po czym jej kukÂła skoczyÂła tak Âże trafiÂła na jednego z przeciwników. Zrobi³¹ na tego który nie byÂł atakowany przez michimoto ... KukÂła zadaÂła dwa potĂŞÂżne ciosy ostrzami zatrutymi po tym plujÂąc na wszystkich "zgromadzonych" wrogów pajĂŞczynÂą. Wiadomo iÂż ciĂŞzko jest wydostaĂŚ siĂŞ z takiej mazi a przy okazji zmniejsza ona moÂżliwoœÌ ruchów. <kuk³¹ wci¹¿ byÂła niewidoczna>
sama zaœ sta³¹m bezpiecznie i w razie ataku robiê unik.
//Sam pisaÂłeÂś, Âże nie moÂżesz tworzyĂŚ tornad w ludziach...//
Tornada uderzyÂł w nieumarÂłych, ale nie wyrzÂądziÂły im wiĂŞkszych szkód poza rozszarpaniem ubraĂą. Jednemu rozerwaÂłeÂś wnĂŞtrznoÂści, ale to go nie zniechĂŞciÂło... Bardziej zadziaÂłaÂła pajĂŞczyna. SkleiÂła nieumarÂłych tak, Âże nie mogli siĂŞ ruszaĂŚ, jednak trucizna teÂż jakoÂś ich nie ruszyÂła. Lisz macn¹³ jednak rĂŞkÂą...
I we wszystkie strony pomkn¹³ p³omieù.
-Ka-ton Nipou: Hibashiri-powiedziaÂł suchym jak drewno gÂłosem lisz i wrzystko wybuchÂło oÂślepiajÂącym biaÂłym pÂłomieniem... PajĂŞczyna siĂŞ spaliÂła (piszcie obrony jakieÂś)
Nie miaÂłem wyboru. AktywowaÂłem CS1 i od razu rzuciÂłem w stronĂŞ przeciwników kshuriken z przyczepionÂą kartkÂą do Hiraishin no Jutsu.Gdy broĂą dotarÂła do celu, czyli do Lisza wykonaÂłem Hiraishin no Jutsu pojawiajac siĂŞ przy zombiaku. ZÂłoÂżyÂłem szybko pieczĂŞcie .
- Katon: Haikedo no jutsu!- krzykn¹³em cisn¹Ì w Lisza kulÂą ognia, która powinna go rozwaliĂŚ. Gdy tylko to zrobiÂłem wzi¹³em moje Guan-dao i skoczyÂłem do kolejnego przeciwnika próbujÂąc odci¹Ì mu Âłeb w trakcie lotu. W razie nieudanego ataku dalej mam an sobie Kawarimi i Hato Hanou.
KukÂła odbi³¹ siĂŞ od ziemi swymi sprĂŞÂżynowymi nogami i podleciaÂła do mnie tworzÂąc na czas ataku ognistego wielkÂą ÂścianĂŞ z pajĂŞczyny. JEdnak to byÂł pajĂŞczyna jedyna w swoim rodzaju. Wytrzymalsza nawet od stali. Nadzwyczaj mocna która powinna uchroniĂŚ ja przed atakiem. Gdy wszystko minĂŞÂło lalka wyskoczyÂła z "schronu" i wystrzliÂła, w przeciwników których nie atakowaÂł michimoto albo moje dzia³¹nie nie przeszkodziÂło by w jego czynnoÂściach, dwie pajĂŞcze kule które majÂą za zadanie przyczepiĂŚ siĂŞ w wrogów. Gdy siĂŞ zatrzymujÂą wybuchajÂą z wielkim trzaskiem. MiaÂłam nadziejĂŞ Âże zadziaÂłajÂą. Ja oczywiÂście takÂże po ataku wyszÂłam za Âściany i kontrolujĂŞ mojego "pajÂączka"
//MiaÂłeÂś na sobie tylko Hanou bo kawarimi padÂło w ostatnim poÂście//
Pancerz z ognia powstrzymaÂł atakujÂące ciĂŞ pÂłomienie. RzuciÂłeÂś przy zombiaku kulĂŞ ognia w Lisza. Lisz ma przepalony brzuch ale dalej walczy. Natomiast zombie po prostu uderzyÂł ciĂŞ ze wszystkich siÂł w plecy. A przynajmniej próbowaÂł bo uchyliÂłeÂś siĂŞ w ostatnim momencie i oberwaÂłeÂś tylko w lewÂą rĂŞkĂŞ z takÂą si³¹ Âże zÂłamaÂła ci siew dwóch miejscach. Zombi jednak przepaliÂł caÂła swojÂą rĂŞkĂŞ i ma teraz juÂż tylko jednÂą wolnÂą do zadawania ataków.

Wampir prawie oberwaÂł kulami pajĂŞczyny, ale skin¹³ tylko palcem, a obie pomknĂŞÂły w stronĂŞ zwiniĂŞtego z bólu w k³êbek Michimota i przylepiÂły go do podÂłoÂża.
LeÂżaÂłem na ziemi i wiÂłem siĂŞ z bólu, ale moje Hato Hanou powinno spaliĂŚ tĂŞ pajĂŞczynĂŞ. Gdy tylko to siĂŞ stanie staram siĂŞ wstaĂŚ i aktywujĂŞ CS2. Z pleców wyrosÂły mi biaÂłe skrzydÂła. Wysun¹³em sprawnÂą rĂŞkĂŞ do przodu, pojawiÂł siĂŞ w niej Rasengan, który dodatkowo zasiliÂłem wiatrem. Po³¹czenie powinno daĂŚ mi ogromnÂą si³ê raÂżenia. KorzystajÂąc z tego, ze obok przeciwników lezy mój kunai z kartkÂą do Hiraishin no Jutsu, wykonaÂłem tĂŞ technikĂŞ i zaatakowaÂłem Wampira celujÂąc rasenganem w jego serce. Powinno to przynajmniej rozwaliĂŚ mu ten organ i zrobiĂŚ wielkÂą dziurĂŞ w jego tuÂłowiu. W tym samym czasie w lisza i tego drugiego zombiaka (nie wampira) poleciaÂły kule wody, które miaÂły w zamiarze spowolniĂŚ przeciwników i dac pole do popisu dla Jeng, zrobiÂł to summon Mizutori, który ciÂągle znajdowaÂł siĂŞ w pomieszczeniu. JeÂśli zostanie zaatakowany zmniejszy siĂŞ do takich rozmiarów, Âże nie bĂŞdÂą go mogli zobaczyĂŚ. Po moim ataku odskakujĂŞ do tyÂłu i wzbijam siĂŞ w powietrze podlatujac do sufitu. W razie ataków robiĂŞ seriĂŞ uników i biorĂŞ tabletkĂŞ przeciwbólowÂą z mojej apteczki pierwszej pomocy.
OgieĂą z pewnoÂściÂą zwyk³¹ prostÂą maÂź przyominajÂącÂą pajĂŞczynĂŞ spali wiĂŞc gdy tylko Michimoto zacz¹³ swoje skomplikowane ataki musiaÂł zaj¹Ì przeciwników. Wtedy mój "pajÂąk" przy uÂżyciu niewidzialnoÂści schowaÂł siĂŞ za jednym nie atakowanym wampirem (bo na takich mi wyglÂądajÂą) albo inaczej mówiÂąc zaszedÂł go od tyÂłu i szybko sprawnymi ruchami rÂąk (dwoma ) Âścina gÂłowĂŞ przeciwnikowi przy uÂżyciu mieczy ciÂągle wyjĂŞtych. SÂą bardzo ostre wiĂŞc powinny daĂŚ sobie z tym radĂŞ. NastĂŞpnie kukÂła odbija siĂŞ od zaatakowanego swymi sprĂŞÂżynowymi nogami rzucajÂąc ciaÂło w wir ataku Michimota tak by nie zapsuĂŚ jego planów. Lalka zaÂś moja przygotowuje siĂŞ stojÂąc przy Âścianie na jakiÂś atak. UÂżywa wtedy do uniku swych nóg albo pajĂŞczyny.
//Twojej osÂłony ogieĂą nie przepaliÂł wiĂŞc siĂŞ zdecyduj chcesz byĂŚ martwa czy wsolisz unieruchomionego Michiego ?//

Zombie nagle stanĂŞÂły w miejscu.
-JesteÂśmy wolni...-powiedziaÂły jednym gÂłosem i rozsypaÂły siĂŞ na biaÂły proszek...

//Poleczcie siĂŞ u kogoÂś i nie macie Âżadnych konsekwencji. Dopóki sienie poleczyĂŚ -5 wytrzymaÂłoÂści za przeci¹¿enia wynikajÂące z temperatury, Michi -10 za rÂączkĂŞ poÂłamanÂą//
- Co to byÂło? - spytaÂłam siĂŞ trochĂŞ gÂłupkowato - Kim oni byli i czego chcieli ? - powiedziaÂłam sama do siebie. - Ta Âściana pajecza bedzie tu musiala z tydzieĂą posta zanim siĂŞ nie rozÂłoÂży.
SkierowaÂłam siĂŞ do michimoto i pomogÂłam mu wstaĂŚ.
- Nie mam pojĂŞcia co siĂŞ staÂło, ale to byÂło strasznie dziwne...- powiedziaÂłem trzymajÂąc siĂŞ za poÂłamanÂą rĂŞkĂŞ.
- Muszê znaleŸÌ jakiegoœ medyka. Mizutori lecimy do Konohy...- doda³em po chwili wskakuj¹c na feniksa.
- Pilnuj wioski, postaram siĂŞ wróciĂŚ jak najszybciej.- skierowaÂłem te sÂłowa do Jeng wylatujÂąc z pomieszczenia przez okno. <NMM>
- Dobrze ... - powiedzia³am za wychodzoncym Michimoto. - Rozumiem ... wiêc jednak jestem zastêpczyni¹ w³¹dcy wioski.
ZmĂŞczona chcia³¹m opaœÌ na krzeÂśle jednak ono gdzies leÂżaÂło razem z biurkiem. ZaczĂŞÂłam robiĂŚ po¿¹dek w biurku. PoukÂłada³¹m wszystko na miejsce i swobodnie usiadÂłam na swoim miejscu . Miejscu które niegdyÂś byÂło moje. ZamknĂŞÂłam oczy ale nadal czuwaÂłam.
-Powiem ci o co chodzi dobrze? Sam muszĂŞ jednak roznieÂśc resztĂŞ wieÂści. WiĂŞc sytuacja wyglÂąda nastĂŞpujÂąco. Kage Armor po obaleniu poprzedniego Kage a wÂłaÂściwie tyrana, uwolnila nas z pod jego szponów terroru. Jednak nie wszystkim siĂŞ spodobaÂł nowy porzÂądek. Grupa shinobi którzy pragneli zemsty za swojego dawnego Pana rozpentali pod nieobecnoœÌ Kage Armor wojne domowÂą. Nasze siÂły sa zalabe byÂś my mogli siĂŞ sami ich pozbyĂŚ. W dodatku nasza Pani jest teraz na dalekiej i niebezpiecznej misji dlatego nie moÂże siĂŞ zaj¹Ì tym osobiÂście czego z caÂłego serca ÂżaÂłuje... KazaÂła mi znaleœÌ mÂądrego, odwaÂżnego i silnego shinobi w innym kraju i poprosiĂŚ go o pomoc. Cel to zniszczyĂŚ popleczników starego tyrana. Musisz dostac siĂŞ do Oto, przez bramĂŞ dostaniesz siĂŞ do wioski dziĂŞki tym dokumentÂą, udaj siĂŞ do posiadloÂści wladcy oto tam dostaniesz resztĂŞ instrukcji. ÂŚpiesz siĂŞ liczymy na ciebie... Niech bogowie bĂŞdÂą z tobÂą.

PosÂłaniec wrĂŞczyÂł ci dokumenty po czym sam opuÂścil pomieszczenie.
- Tak dobrze, juÂż ruszam - powiedzialam odbierajac dokumenty - zrobie co w mojej mocy. WiĂŞc udanej i owocnej podróÂży byÂś osiÂągn¹³ swój cel ...
Ruszy³am do drzwi. Stanê³am przy nich i spojrza³am jeszcze raz na biurko. Zastanaowi³am siê przez chwilê czy wszystko mam by zachwile oswiadczyc do swojej strazy a dokladnie W³¹dcy Kusy
- WypeÂłncie zadanie wam poweirzone. Nie zapomnijcie przekazac informacji Michimoto ... zrozumiano ? - juÂż nie czekaÂłam na odpowiedÂź. WyszÂłam z budynku <nmm>
Nieopodal drzwi od gabinetu pojawiÂł siĂŞ nieznajomy odziany w czarny pÂłaszcz. Gdy byÂłem niedaleko odrazu mój wzrok przykuli dwaj ochroniarze stojÂący przy drzwiach od Gabinetu Kage. Nie tracÂąc czasu podszedÂłem do drzwi odrazu ÂłapiÂąc z klamkĂŞ. Jeden z ochroniarzy zÂłapaÂł mnie po czym odepchn¹³ prosto na Âściane. PrzyglÂądajÂąc siĂŞ mi jeden z nich zapytaÂł siĂŞ:
- Czego tu szukasz? I zdejmij kaptur, musze widzieĂŚ TwojÂą twarz -
Zakrywaj¹c twarz jeszcze bardziej zacz¹³em siê œmiaÌ po czym odpowiedzia³em:
- I co myÂślisz, Âże jestem taki gÂłupi, Âże ujawnie swój wizerunek? -
- Dobra dobra niech Ci bĂŞdzie. PrzejdÂźmy do rzeczy, a wiĂŞc cel Twojej wizyty - gÂłos straÂżnika strasznie spowaÂżniaÂł i widocznie tym razem pytaÂł siĂŞ na powaÂżnie.
- Taaa, i Ty myÂślisz, Âże Ci powiem? - mój gÂłos okazywaÂł szyderstwo wzglĂŞdem jego osoby.
- Nie to nie, a teraz wypad! - drugi stra¿nik krzykn¹³ w moj¹ stronê ukazuj¹c ³aùcuch wyci¹gniêty z kieszeni.
Widz¹c ca³¹ akcjê odpowiedzia³em:
- Dobra dobra juÂż odpowiadam. PotrzebujĂŞ porady Kage Kusy. JuÂż wiesz? To teraz moÂżesz mnie puÂściĂŚ do Âśrodka -
Po tych sÂłowach straÂżnicy popatrzyli siĂŞ na mnie po czym zaczĂŞli siĂŞ ÂśmiaĂŚ. Gdy Âśmiech ustaÂł jeden z nich powiedziaÂł:
- Przykro mi to mówiĂŚ, ale Lorda Michimoto w obecnej chwili nie ma -
To komplikowa³o ca³¹ sprawê pomyœla³em, jednak po chwili przypomnia³em sobie ¿e nie takie by³o moje zadanie.
- A czego od niego chcesz chÂłopcze? - straÂżnik znowu zadaÂł pytanie.
- Mam do niego sprawĂŞ nie czerpiÂącÂą zwÂłoki, wiesz moÂże gdzie go odnajdĂŞ? - z moich ust wyleciaÂło pytanie
Gdy straÂżnicy usÂłyszeli moje pytanie spojrzeli na siebie po czym zaczeli do siebie po cichu mówiĂŚ:
- To jak powiemy mu.... Nie nie moÂżemy.... Pewnie to tylko marny genin, pewnie przyszedÂł po jak¹œ misje.... No dobra no, niech Ci bĂŞdzie - po krótkiej chwili rozmowy miĂŞdzy sobÂą ustaÂły.
Gdy obydwaj straÂżnicy odwrócili siĂŞ do mnie ten po prawej popatrzyÂł na mnie i powiedziaÂł:
- No cóÂż, nie wiem jak Ci to powiedzieĂŚ, ale Lord Michimoto nie pojawiaÂł siĂŞ tutaj od dÂłuÂższego czasu .... -
Zaciekawiony tÂą informacjÂą wypytywaÂłem siĂŞ dalej:
- A moÂżesz mi powiedzieĂŚ od jakiego czasu nie pojawiÂł siĂŞ w swoim gabinecie? -
StraÂżnik widzÂąc moje zaciekawienie spytaÂł siĂŞ:
- A co Ty tak wypytujesz? -
SlyszÂąc jego pytanie odpowiedziaÂłem:
- No wiesz, moÂże chcĂŞ zostaĂŚ nowym Kage - tak moja odpowiedÂź byÂła podchwytliwa i miaÂłem nadziejĂŞ, Âże jednak dostane odpowiedÂź na wczeÂśniejsze pytanie.
- No wiesz no, niech Ci bĂŞdzie powiem Ci to, ale tylko dlatego, Âże mnie strasznie rozbawiÂłeÂś - po tych sÂłowach na jego twarzy pojawiÂł siĂŞ wyraÂźny uÂśmiech. Po krótkiej chwili dodaÂł:
- No wiĂŞc, liczÂąc od ostatniej wizyty, bĂŞdzie to nieco ponad 21 dni a dokÂładnie 23 dni czyli ponad 3 tygodnie -
Na jego twarzy nadal widoczny byÂł uÂśmiech, korzystajÂąc z okazji zadaÂłem kolejne pytanie:
- A nie wiesz moÂże co siĂŞ moÂże z nim dziaĂŚ? Nie wiesz moÂże, gdzie on moÂże obecnie przeybywaĂŚ? -
Tym razem drugi straÂżnik odpowiedziaÂł:
- No cóÂż od 3 tygodni nie dostaliÂśmy Âżadnej wiadomoÂści od Lorda Michimoto, tak samo od 3 tygodniu nie byÂło Âżadnych oznak z jego strony... - po chwili przerwaÂł by nabraĂŚ powietrze aby znowu kontynuowaĂŚ:
- Nie wiem czy powinienem to mówiĂŚ, ale jednak z dwa moÂże trzy dni temu doszÂły mnie sÂłuchy, Âże Lord Michimoto przystÂąpiÂł do jakiejÂś organizacji, a co z tym siĂŞ wi¹¿e porzuciÂł posade Kage Kusy -
Nastêpnie uœmiechn¹³ siê i patrz¹c na mnie powiedzia³:
- Jeœli to prawda, to masz szanse m³ody - po czym wybuchn¹³ œmiechem
Po krótkiej chwili drugi straÂżnik siĂŞ odezwaÂł:
- Nie sÂłuchaj go, ja sÂłyszaÂłem, Âże nasz drogi Lord Michimoto odszedÂł z tego Âświata, jeÂśli tak jest naprawde to ÂświeĂŚ Panie nad Jego duszÂą - Po tych sÂłowach wykonaÂł znak krzyÂża po czym dodaÂł:
- Jednak szczerze mówiÂąc nie wiadomo co jest prawdÂą a co nie, moim zdaniem Âżyje ale tak jak mówiÂą gdzieÂś do³¹czyÂł i porzuciÂł obowiÂązek bycia Kage Kusy. -
Po krótkiej chwili dodaÂł:
- No m³ody a teraz zmykaj. Jesteœ zabawny, ale jednak musisz iœÌ. Mamy zadanie do spe³nienia i musimy byÌ ca³y czas czujni -
Po s³owach stra¿nika podziêkowa³em za wspania³¹ rozmowê i szybkim krokiem ruszy³em w stronê wyjœcia z Rezydencji.

<NMM>
Niby skÂąd ci straÂżnicy NPC wiedzÂą, Âże przystÂąpiÂłem do organizacji skoro nikt poza Tanuki, Risenem i Sasuke o tym nie wie. ProszĂŞ o edycjĂŞ tego sposta.
Michimoto
Witam ciĂŞ WÂładco i proszĂŞ cie o misje.
[Pzepraszam nie wiedzia³¹m ¿e jestes z Kusy przez kolor. Dlaczego masz taki ?]
Nie widziaÂłeÂś tutaj wÂładcy Kusy. Jedynie stoji tutaj dwuch mĂŞÂżczyzn wyglÂądajÂących na straÂż. Nie majÂą specjalnego uzbrojenia. Spojrzeli na ciebie. Jeden wyglÂąda na zmĂŞczonego drugi wrĂŞcz przeciwnie przywitaÂł ciĂŞ nawet uÂśmiechem i zbliÂżyÂł siĂŞ.
- SÂłucham, czego pan chce od wÂładczyni? Misji? Mamy narazie tylko jednÂą misje politycznÂą. Pani Kusokage Jeng nie ma wiec nie moÂżemy rozdawac zadaĂą od tak - powiedziaÂł miÂłym tonem aczkolwiek twardo stwierdzajÂąc jakie jest ich stanowisko wzglĂŞdem wydawania polecen.
Jestem z kusy choĂŚ nie widaĂŚ nie wiem dlaczego rzekÂł do straÂżników.
Wchodzi do biura wÂładczyni i mówi :
- ProszĂŞ o misjĂŞ nawet gdy miaÂła by byĂŚ polityczna, potrzebujĂŞ pieniĂŞdzy i doÂświadczenia.

Dodane po 5 godzinach 26 minutach:

Wychodzi z biura wÂładczyni.
PodszedÂł do drzwi a straÂżnicy:
-Co chcesz?
A on na to spotkaĂŚ siĂŞ z Jeng
A straÂżnik :
-zapukaj ale jak cie nie bĂŞdzie chciaÂła rozmawiaĂŚ to niestety nie wejdziesz.
Kushi podszedÂł do drzwi zapukaÂł i czeka

PISZ DÂŁUÂŻSZE POSTY !! MA BYÆ PO 15 SÂŁÓW W KAÂŻDYM , A NIE PO 5

Dodane po 30 minutach:

Wzdychn¹³ i powiedziaÂł do straÂżników:
-Szkoda mojego czasu, lepiej pójdĂŞ potrenowaĂŚ albo coÂś w tym stylu i powolnym krokiem odszedÂł.
A straÂżnicy dalej trzymajÂą warte przed gabinetem.
StraÂżnicy usÂłyszeli wolne i spokojne kroki ,nie byÂły zbyt gÂłoÂśne wiĂŞc stwierdzili ,Âże to musi byĂŚ jakiÂś dzieciak... Ich oczekiwania byÂły sÂłuchne ,oczom jednego ze straÂżników ukazaÂł siĂŞ chÂłopak w opÂłakanym stanie . Ten widok ich zszokowaÂł ...

Opis widoku:
ÂŚredniego wzrostu chÂłopak o brutalnie poÂłamanych rĂŞka ,w prawdzie sÂą juÂż opatrzone ,ale bul wdaje siĂŞ we znaki .

Podchodzi do straÂżników i zaczyna gadkĂŞ:

Nofushido: Witam ,nie wiem czego wy tu pilnujecie ,ale proszĂŞ was ,przepuÂśccie mnie muszĂŞ siĂŞ koniecznie spotkaĂŚ z Kage.
WróciÂłam do gabinetu. DostaÂłam kilka inforamcji o przybyszach. Jednak nie kazali nic przekazac, a nawet nie podali imion czy nazwisk wiec nie mogÂłam po opisie wygladu straznikow okreslic kim byli goscie. Zostawilam ich w niepamiec. SpojrzaÂłam na plik teczek na biurku. Nic ciekawego, ani wazdnego mojej uwagi. PrzygotowaÂłam kilka listow zwiazanych z planowanymi sojuszami czy pokojami. Jeden dla Raikage, dla wÂładczyni Otogakure no Sato, dla lidera Taki i przewodniczÂącego Siedmiu Mistrzów Miecza.

PS
Ostatnio rzadko korzystam z komputera bo jestem na wakacjach u cioci ale czasem znajduje czas i udaje mi sie przedrzec do mieszkania w bloku.
Pocichu wszedÂłem po schodach i usÂłyszaÂłem jakieÂś odgÂłosy w gabinecie.
- To pewnie Jeng. Nie bĂŞdjĂŞ jej przeszkadzaÂł, ale wiem, Âże znajduje siĂŞ w gabinecie. Dobrze, iÂż nie odchodiz daleko od siedziby. BĂŞdzie Âłatwiej atakowaĂŚ...- pomyÂślaÂł i zawróciÂł siĂŞ. ChwilĂŞ potem opuÂściÂł budynek <NMM>.
CiÂągle siedziaÂłam u siebie w gabinecie. UsÂłyszaÂłam jakieÂś kroki w holu. ChwilkĂŞ poczekaÂłam ale nikogo nie zastaÂłam. TrochĂŞ mnie to zdziwiÂło.
- Kto to? - spytaÂłam swym delikatnym kobiecym gÂłosem jednak nikt mi nie odpowiedziaÂł. Troche podejrzliwa wstaÂłam i zobaczylem czy ktoÂś tam jest. Nikt. Pustka.
~ MoÂże trochĂŞ jestem przewraÂżliwiona ~ stwierdzilam i usiadlam znów na fotelu. WstaÂłam. JakoÂś Âźle czujĂŞ siĂŞ z tÂą myÂślÂą. ChwilĂŞ pokrĂŞciÂłam siĂŞ bo biurze. WstaÂłam i zaczĂŞÂłam grzebac w starej szafie. Nad biurkiem znów umieÂściÂłam swój obraz i ponownie siadlam jakby zmĂŞczona na fotelu ~ Tego mi brakowaÂło? Nie... czujĂŞ siĂŞ tutaj jak pajÂąk bez pajĂŞczyny. O tak. ÂŚwietne stwierdzenie WyjeÂłam z skrzyni z rupieciami kilka linek, strzaÂłek i sprzĂŞtu lalkarskich. PoprawiÂłam wiĂŞc puÂłapkĂŞ w obrazie bo chyba juÂż siĂŞ trochĂŞ zestarzaÂła. Tyle mi narazie wystarczy. WyjĂŞÂłam swojÂą kukieÂłkĂŞ i posadziÂłam obok. JakoÂś dzisiaj byÂł niespokojny dzieĂą. I to bardzo. Ze skupieniem zaczĂŞÂłam przeglÂądywac foldery, rubryki KusaĂąskich shinobi, papiery ze statystykami i zawartymi umowami.
StanĂŞÂła przed drzwiami wejÂściowymi rezydencji i od razu siĂŞ skupiÂła. Cicho weszÂła do budynku i skierowaÂła do gabinetu Kage.
W poÂłowie korytarza nagle siĂŞ zatrzymaÂła.
I co ja jej powiem? ÂŻe mi siĂŞ przyÂśniÂła? - klepnĂŞÂła siĂŞ w czoÂło - No trudno, coÂś wymyÂślĂŞ...
RuszyÂła dalej korytarzem, aÂż napotkaÂła straÂżników przy drzwiach.
- Czego tu chcesz? - zapyta³ pierwszy. Wygl¹da³ doœÌ groŸnie, by³ wysoki i ³ysy.
- MuszĂŞ... - zaczĂŞÂła niepewnie - MuszĂŞ zobaczyĂŚ siĂŞ z paniÂą Kage.
- W jakim celu? - do³¹czy³ siê drugi, znacznie sympatyczniejszy od swojego kolegi.
ZatkaÂło jÂą. No tak, mogÂła o tym pomyÂśleĂŚ.
- Ma dla mnie misjĂŞ - zmyÂśliÂła na biegu, nie liczÂąc na to, Âże jÂą przepuszczÂą.
- Jeszcze jedno pytanie - ³ysy przysun¹³ siê bli¿ej, pewnie po to, ¿eby zrobiÌ wiêksze wra¿enie - Jak siê nazywasz?
- Martyna Shinori - odparÂła Marty zgodnie z prawdÂą, duÂżo pewniej niÂż na wczeÂśniejsze pytania. Co jak co, ale swoje nazwisko pamiĂŞtaÂła bardzo dobrze.
StraÂżnicy spojrzeli po sobie i bez sÂłowa jÂą przepuÂścili. Ruda nie wierzyÂła, Âże tak Âłatwo poszÂło.
StanĂŞÂła pod drzwiami gabinetu i zapukaÂła, zastanawiajÂąc siĂŞ, co powie przywódczyni Kusy.
Drzwi przez uzycie linki z chakry otworzyly sie szybko i na oko zwyklego czlowieka przypominalo to dziwne zjawisko paranormalne. ZobaczyÂłam dziewczynĂŞ którÂą wÂłaÂśnie chciaÂłam wyslac na misje patrolowa wokóÂł wioski. To wszystko przez moj niepokoj.
- Witaj - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do niej szczerze - mam do ciebie drobne zadanie ale wpierw chcialam sie spytac czy nie spotkalas czegos niepokojacego w wiosce, dzisiaj lub wczoraj?
Zaskoczona otworzeniem siĂŞ drzwi, nie mówiÂąc juÂż o pytaniu, zaprzeczyÂła.
PostÂąpiÂła krok do przodu i, nie bardzo wiedzÂąc, co teraz zrobiĂŚ, zostaÂła tam i patrzyÂła na Kage.
- Mam dla ciebie zadanie, a dok³¹dnie patrol. Twoim zadaniem jest sprawdzic czy nic siĂŞ nie dzieje w mieÂście i po za ich murami. Mam dziwne przeczucie wiĂŞdz bÂądÂź uwaÂżna. JeÂśli spotka ciĂŞ niebezpieczeĂąstwo o którym bedziesz wiedziaÂła Âże jemu nie podolasz szybko przybÂądÂź tutaj i powiadom mnie. - powiedziaÂłam krótkÂą instrukcjĂŞ - Jest to misja rangi B która zawsze moÂże przerodzic siĂŞ w A. SprawdÂź gÂłównÂą ulicĂŞ, karczmĂŞ i bramy wewnatrz. Na zewnatrz zas zbadaj most nieba i ziemi, bambusowy las i mala osade (to w lesie Ki) oraz polanĂŞ nad rzekÂą na ÂłacĂŞ Kawaii, póÂźniej wróc z informacjami. (na kaÂżdym miejscu czekaj na odpisanie na posta).
- ZrozumiaÂłaÂś Marty ? - powiedziaÂłam bardziej silnym gÂłosem, lekko rozkazujacym przegladajac akta dziewczyny
- Tak jest, pani Kage - potwierdzi³a pewnie, prostuj¹c siê i powtarzaj¹c w myœlach us³yszane informacje - Mam sprawdziÌ wiêkszoœÌ terenu zarz¹dzanego przez Kusa-gakure, wliczaj¹c w to Las Ki i £¹kê Kawaii. Po wszystkim wracam do pani i zdajê relacjê z tego, co zobaczy³am czy te¿ us³ysza³am.
Dotychczas nie zd¹¿y³a przyjrzeÌ siê pokojowi, ale nie mia³a na to czasu. Zauwa¿y³a, ¿e Kage skoùczy³a rozmowê, wiêc po¿egna³a siê i wysz³a na patrol.
Po cichym pukaniu do pomieszczenia wszedÂł mÂłody shinobi. MoÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ Âże nie tutejszy.
- Witam. Szukam Jeng, wÂładczyni Kusy. - powiedziaÂł nie rozpoznajÂąc na pierwszy rzut oka osoby przebywajÂącej w pokoju.
ChÂłopak nie traciÂł czujnoÂści.
"Hm, nikt mnie nie zatrzymaÂł... Co nie znaczy Âże nie mógÂł ÂśledziĂŚ..." - pomyÂślaÂł.
- Nazywam siĂŞ Jottos, pochodzĂŞ z KumoGakure. Mam misjĂŞ pokojowÂą. - powiedziaÂł po chwili.
- CzekaÂłam na wasze przyjÂście - powiedziaÂłem z uÂśmiechem - z pewnoÂściÂą przybyÂłeÂś by oficjalnie zawrzec pokój w imieniu Rado Hanobu, Raikage? - zadaÂłam pytanie retoryczne i po chwili otworzyÂłam szufladĂŞ w której zaczeÂłam szukac dwóch zwoi. Tak znalazÂłam. Spojrzalam na chÂłopaka. Nawet przystojnego. Z uÂśmiechem na twarzy poÂłoÂżyÂłam pakty na biórku.
- A wiĂŞc co proponowano?
Jottos byÂł zaskoczony tym Âże Jeng wiedziaÂła po co tu przybyÂł.
- Rado chciaÂł zaÂłagodziĂŚ stosunki miĂŞdzy naszymi wioskami... - zacz¹³ mówiĂŚ trochĂŞ niepewnie - JeÂśli nie na pokojowe, to przynajmniej na neutralne. - dokoĂączyÂł juÂż pewniej. SpojrzaÂł na ÂładnÂą dziewczynĂŞ i uÂśmiechn¹³ siĂŞ.
- Z tego co wiem stosunki miĂŞdzy KusÂą a Kumo pogorszyÂły siĂŞ za panowania poprzedniego Raikage, jednak obecnie chcemy to zmieniĂŚ. - powiedziaÂł po chwili zdecydowanym gÂłosem.
Zacz¹³ grzebaĂŚ po kieszeniach. Wreszcie znalazÂł kartkĂŞ papieru, która mimo Âże byÂła niedbale schowana, to nie byÂło widaĂŚ Âżadnych niszczeĂą. Na kartce byÂło pismo Rado, które mówiÂło z grubsza o zaÂłagodzeniu stosunków, a na dole widniaÂł wielki podpis. ChÂłopak poÂłoÂżyÂł jÂą na biurku przed Jeng.
- MyÂślĂŞ Âże siĂŞ dogadamy. - powiedziaÂł z uÂśmiechem, widzÂąc reakcjĂŞ dziewczyny.
WziĂŞÂłam kartkĂŞ w dÂłonie i przeczytaÂłam szybko. WyjĂŞÂłam pióro z atramentem podpisujÂąc w wyznaczonym miejscu a nastepnie wykonujac kopie na przed chwila wyjetych zwojach paktowych ktore byly do tego stworzone. Jeden szybki ruch i tresc skopiowana, troche mniej wyraÂźna z bledszym kolorem a jednak Âświadectwo KusaĂąskie o polepszeniu stosunków.
- Tak za czasów kiedy to raikage po³¹czyÂł siÂły z akatsuki. Ja nie pragnĂŞ wojen i jest to wiadome jak na takÂą ma³¹ wioskĂŞ jak Kusa co nie oznacza Âże jesteÂśmy tylko jednym dÂźbÂłem w caÂłym polu - powiedziaÂłam troche filozoficznie w miedzy czasie wykonujac czynnosci wyÂżej opisane.
- Nie liczy siĂŞ wielkoœÌ wioski, tylko ludzie, którzy w niej mieszkajÂą. - powiedziaÂł zabierajÂąc skopiowanÂą juÂż kartkĂŞ i chowajÂąc jÂą w bezpieczne miejsce w swoim ekwipunku.
- A tutaj ludzie s¹ mili i dobrzy. - doda³ patrz¹c w oczy dziewczynie, mo¿na by³o zauwa¿yÌ ¿e k¹cikiem ust siê uœmiechn¹³.
- No cóÂż, Raikage zaleÂży na czasie, wiĂŞc bĂŞdĂŞ juÂż wyruszaÂł. - powiedziaÂł wyjmujÂąc wczeÂśniej schowanÂą opaskĂŞ KumoGakure i kierujÂąc siĂŞ do wyjÂścia.
- Do widzenia. Mam nadziejĂŞ Âże siĂŞ jeszcze spotkamy! - rzuciÂł przystajÂąc w drzwiach, za którymi po chwili znikn¹³, zag³êbiajÂąc siĂŞ w serce wioski, którym to byÂła gÂłówna ulica.

<NMM>
- Racja - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ, chÂłopak siĂŞ juz - Udanej podróÂży.
Znikn¹³ juÂż w holu. Sama wiĂŞc tylko jeszcze wyglÂądaÂłam przez okienko wypatrujÂąc czy dojrzy mÂłodego shinbiego. UciekÂł przed moim wzrokiem. Rozsiadlam siĂŞ w zamyÂśleniu na fotelu opierajac siĂŞ caÂłym ciaÂłem o niego. Moja kukÂła siedziaÂła przy tylniej scianie gdzie znajdujÂą siĂŞ drzwi. WyciÂągnĂŞÂła siĂŞ przez mój ruch i zaczĂŞÂła siĂŞ ruszac w jakiÂś dziwny rytm.
~ ZachowujĂŞ siĂŞ jak dziecko ~ zaÂśmialÂąm siĂŞ sama do siebie i zamknĂŞÂłam oczy na chwilkĂŞ by póÂźniej znowusz zajÂąc siĂŞ papierzyskami zastanawiajÂąc siĂŞ co robi obecnie Marty.
Nie byÂło trudno znaleŸÌ rezydencjĂŞ Kage Kusy. Do Âśrodka równieÂż zostaÂłam wpuszczona bez wiĂŞkszych przeszkód. Spokonie doszÂłam do gabinetu. ZamknĂŞÂłam i schowaÂłam mojÂą parasolkĂŞ. ZapukaÂłam nak nakazywaÂła kultura i po usÂłyszeniu zgody na wejÂście weszÂłam do gabinetu. Na wstĂŞpie przywitaÂłam siĂŞ doœÌ oficjalnie. Nie znaÂłam WÂładczyni tego kraju sÂłyszaÂłam tylko o niej od mojej sekretarki.

-BÂądÂź pozdrowiona o Kage Kusy Jang, niech sÂłoĂące zawsze Âświeci nad twym krajem wysoko i by Âżadne ciemne chmury go nieprzysÂłamiaÂły.

ZamknĂŞÂłam za sobÂą drzwi. PrzyjrzaÂłam siĂŞ uwaÂżnie mÂłodej wÂładczyni. Której zawszeczaÂłam stÂłumienie buntu w OTO.

-Nazywami siĂŞ Armor Sabataya. Jestem WÂładczyniÂą Karaju DÂźwiĂŞku i zarazem TaKage wioski ukrytego dÂźwiĂŞku. ChciaÂłam ci osobiÂście podziĂŞkowaĂŚ za pomoc dla mojego kraju w godzinie potrzechy.
- Prosze - powiedziaÂłam swoim miÂłym gÂłosem nie pasujÂącym do wÂładcy który powinien rzÂądzic wioska ale moÂże byÂła doskonale dopasowana do tej maÂło znaczÂącej, bezpiecznej i cichej wioski jakÂą byÂła Kusa .
- Niech nad twoim krajem czuwa Amaterasu i przynosi chojne plony - powiedziaÂłam z uÂśmiechem. ByÂłam przyzwyczajona do zachowywania siĂŞ oficjalnie ale nie aÂż tak
- MiÂło CiĂŞ widziec Pani osobiÂście. CzuÂłam siĂŞ zaszczycona mogÂąc wspomóc waszÂą wioskĂŞ - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ wskazaÂłam krzesÂło przy biurku pytajÂąc wmiĂŞdzy czasie - Herbaty, kawy, wody?
- Co ciĂŞ sprowadza tutaj Pani?
-BĂŞdĂŞ wdziĂŞczna za filiÂżankĂŞ herbaty. Nanao mówiÂła mi Âże chciaÂłaÂś ze mnÂą siĂŞ widzieĂŚ. Sprawy polityczne tak? W dzisiejszych niespokojnych czasach liczy siĂŞ kaÂżdy sojusznik.

PowiedziaÂłam zajmujÂąc jakieÂś wolne krzesÂło. UÂśmiechaÂłam siĂŞ radoÂśnie.
MiaÂłam wÂłaÂśnie ÂświeÂżo zaparzonÂą herbatĂŞ wiĂŞc dwie porcelanowe filiÂżanki z wymalowanym rĂŞcznie bambusami postawiÂłam przed nami i nalaÂłam mojÂą ulubionÂą zielonÂą herbatĂŞ. OsobiÂście nie sÂłodze hyerbaty jednak z pozoru wyjĂŞÂłam cukierniczkĂŞ od kompletu i ÂłyÂżeczkĂŞ ze srebra.
- ChciaÂłam spotkac siĂŞ z PaniÂą gdyÂż pokój albo i sojusz byÂłby dla nas duÂżym porzydkiem. Mój kraj jak i Twój Pani jest nie znaczÂący na arenie polityki Âświata jednak ³¹czÂąc nasze siÂły mogli byÂśmy siĂŞ nie jednym wrogom przeciwstawic - powedziaÂłam z dyplomatycznym tonem gÂłosu nie pasujÂącym do delikatnej natury Jeng. OtworzyÂłam szufladĂŞ i zaczĂŞÂłam szukac odpowiedniego dokumentu mimo Âże wiedziaÂłam iÂż wyglÂąda to trochĂŞ nie kulturalnie gdy rozmawia siĂŞ z innÂą osobÂą a w miĂŞdzyczasie zajmuje caÂłkowicie czymÂś innym.
Gdy Jang poczĂŞstowaÂła mnie zielonÂą herbatÂą na chwilĂŞ zapatrzyÂłam siĂŞ w przepiĂŞknÂą filizankÂą. Ah jak ona pasowaÂła tu do wszystkiego. Po cukrowaÂłam siboie herbabĂŞ i pomieszaÂłam srebrnÂą ÂłyÂżeczkÂą. UwaÂżnie sÂłuchaÂłam sÂłów WÂładczyni Kusy. NastĂŞpnie zrobiÂłam Âłyk zielonego napoju.

-Jestem bardzo zaszczycona TwojÂą ofertÂą. Mam jednak ma³¹ proÂźbĂŞ moÂżemy odÂłoÂżyĂŚ na bok te wszystki formalnoÂści? Bardzo nie lubiĂŞ okreÂślenia "Pani" czujĂŞ siĂŞ wtedy starsza o 20 lat. Co do naszych kraji to myÂślĂŞ Âże nie ma tak Âźle, przynajmniej nie w sprawie Oto. A jakich masz wrogów na myÂśli? Bo Oto zagraÂżajÂą tylko takie organizacje jak Akatsuki i SO, z resztÂą Âświata mam bardzo dobre stosunki polityczne. W Konosze mam kuzynkĂŞ na stanowisku hokage, a Raikage Kumo Gakure jest moim narzeczonym. Poza tym mamy juÂż podpisany pakt, co prawda moÂże jest trochĂŞ stary ale Oto i Kusa byÂły w ZZWS z tego co pamiĂŞtam.

ObserwowaÂłam Jang szukajÂącÂą dokumentów w biurku. MówiÂłam wÂłaÂśnie w tedy do niej.
WyciÂągnĂŞÂłam odpowiedni zwój poÂłoÂżyÂłam go na stole i spojrzaÂłam swymi soczysto zielonymi oczami jak trawa na wiosnĂŞ.
- O tak, takÂże mamy za wroga Akatsuki i to za duÂżego wroga i na razie nie mam z nikim wojen, ostatnio nawet odwoÂłaliÂśmy z Raikage Rado Hanobu wojnĂŞ która siĂŞ toczyÂła od czasów wczeÂśniejszego wÂładcy - mówiÂłam z tÂą swojÂą lekkoÂściÂą gÂłosu i rozmowy która dla jednych mogÂła siĂŞ wydac arogancjÂą wzglĂŞdem osoby, lub wzglĂŞdem sprawy.
- Pakt zawart nie stwarzaÂł miĂŞdzy naszymi kraju pokoju a pakt jest jeszcze za czasów Michimoto który to znikn¹³ tak samo szybko jak siĂŞ pojawiÂł. Ludzie mówili Âże go widzieli jakiÂś czas temu ale wiesz jak dziaÂła ludzka wyobraÂźnia. - mówiÂłam z lekkim uÂśmiechem na twarzy który dodawaÂł niewinnoÂści mojej osobie a ten wizerunek byl inny niÂż popiersia reszty wÂładców wiosek.
- Wystarczy podpisac a bĂŞdziemy mieli na papierze nasze stosunki pokojowe - wskazaÂłam miejsce na papirusie.
ObejrzaÂłam dokÂładnie dokument swoimi karmazynowymi oczyma. NastĂŞpnie gdy uznaÂłam wszystko za jasne zÂłoÂżyÂłam tam swój podpis.

-WidziaÂłam jakiÂś czas temu dawnego wÂładcĂŞ Kusy, byÂł w Konosze ale po co nie wiem. Jest teraz czÂłonkiem Akatsuki. SÂłyszaÂłam teÂż plotki Âże jest ludojadem. To okropne. Jeszcze gorsze jest to Âże mój szwagier jest liderem tej organizacji. Same problemy.
Spojrza³am po tym wszystkim du¿ymo oczamu na Armor. To co powiedzia³¹ sta³o siê dziwne. Niepodziewa³¹m siê i¿ Michimoto zostanie c¿³onikiem tej plugawej organizacji. Przetar³¹m oczy jakbym chcia³a siê czu to co widze jest prawdziwe ale po tem szybko nabra³¹m powagi jak¹ powinien miec w³adca wioski.
- Ech, no dobrze. MogĂŞ Ci jeszcze jakoÂś pomóc?
-WÂłaÂściwie to chciaÂłam zapytaĂŚ czy w Kusie jest szpital? Bo jeÂśli nie bĂŞdĂŞ musiaÂła szybko wracaĂŚ do Oto. Skoro formalnoÂści mamy juÂż dopeÂłnione moÂżemy porozmawiaĂŚ na inne tematy, swojÂą drogÂą wyborna herbata.

ZrobiÂłam kolejny Âłyk zielonego trunku w przepiĂŞknej filiÂżance. LewÂą dÂłoniÂą poprawiÂłam moje biaÂłe wÂłosy.
- Jest tutaj szpital, a dokÂładnie klinika - powiedziaÂłam przypominajÂąc sobie czasy, bardzo dawne czasy, gdy to ja razem z ukochanym tam siĂŞ znalazÂłam.- CoÂś siĂŞ staÂło?
ÂŻadnej rany nie widac ani grymasu na twarzy Armor co mogÂło by Âświadczyc o potrzebie skonsultowania siĂŞ z lekarzem.
- Mamy najspanialszÂą zielonÂą herbatĂŞ na wszystkie kraje, zresztÂą to tutaj chyba wszystko jest zielone - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ po czym zapytaÂłam - co obecnie dzieje siĂŞ w waszym kraju? Bo u nas w wiosce to oprócz ataków Akatsuki, którego dziwnie Âże jeszcze nie byÂło od dawna, nic siĂŞ nie dzieje. Ani kataklizmy, ani strajki, ani spiski, obecnie to nawet nie mamy wojny z Âżadnym krajem wiec mówiÂąc prosto, cisza i spokój.
-JeÂśli chodzi o herbatĂŞ zgadzam siĂŞ jest najprzedniejsza jakÂą dotychczas piÂłam. JeÂśli chodzi o szpital, to poprostu zostaÂł mi taki nawyk zwiedzania w kaÂżdym kraju placówek medycznych. Bo widzisz jestem z powoÂłania medykiem to teÂż interesuje mnie na jakim poziomie w innych krajach stoi mój fach. A co w OTO ciekawego... Hmmm... MuszĂŞ wróciĂŚ i zaj¹Ì siĂŞ wioskÂą bo delikatnie mówiÂąc stacza siĂŞ. A wszystko przez SO które demoluje, demoralizuje, zabija i zastrasza mój kraj. SÂą jak choroba której nie da siĂŞ pozbyĂŚ. A co do AKATSUKI to dziwnie spokojnie o nich ostatnio, obawia siĂŞ Âże to cisza przed burzÂą. Tak zdecydowanie coÂś szykujÂą czujĂŞ to.

PowiedziaÂłam. Nie miaÂłam juÂż poÂłowy herbaty. MyÂślami na chwilĂŞ przeniosÂłam siĂŞ do OTO, ale tylko na moment. Z uwagÂą sÂłuchaÂłam i parzaÂłam na Jang.
- MoÂżliwe masz racjĂŞ, ale my duÂżo zrobic nie moÂżemy jedynie przygotowac siĂŞ na najgorsze - powiedziaÂłam spokojnie po czym dodaÂłam - nie bĂŞdĂŞ wiĂŞc przeszkadzaÂła bo napewno masz wazniejsze, jak sama mówisz, sprawy niÂż rozmowa ze mnÂą. ÂŻyczĂŞ wiĂŞc ci szczĂŞÂśliwej podróÂży i udanego uspokojenia sytuacji w kraju.
Dla Armor mogÂło to brzemic jak próba zbycia siĂŞ jej i tylko po czĂŞÂści to byÂła prawda. Nie chcia³¹m jej zawracac gÂłowy a po za tym sama musiaÂłam siĂŞ zajÂąc kilkoma waznymi sprawami.
-No tak rozumiem. Dziêkujê za goœcinê. W³¹œciwie to mam jedn¹ sprawê nie cierpi¹c¹ zw³oki. B¹dŸ zdrowa. Do kolejnego spotkania.

WypiÂłam herbatĂŞ do koĂąca. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ pogodnie do mojej nowej sojuszniczki po czym wybiegÂłam z jej gabinetu. <nmm>
- Do zobaczenia - powiedziaÂłam gdy w³¹dczyni Otogakure no Sato znikÂła za drzwiami prowadzÂącymi do holu. SpojrzaÂłam na stertĂŞ papierów przedemnÂą i zac¿ê³am siĂŞ nimi zajmowac a w miĂŞdzy czasie przeglÂądac archiwum w których zawarte byÂły dane shinobi Kusy, a byÂło ich doÂśc maÂło.
WeszÂłam do swej rezydencji dostojnym krokiem lecz trochĂŞ leniwym. Powoli wspiĂŞÂłam siĂŞ po schodkach, przystan¹³am przed swym gabinetem. Kartka z wiadomoÂściÂą nadal byÂła zawieszona. Nawet kurz zebraÂł siĂŞ na klamce. Najwidoczniej Tray nie dostaÂł wiadomoÂści by zajÂąc me miejsce, a Âżaden z KusaĂączyków mnie nie odwiedziÂł, a na pewno nie próbowaÂł wparowac do Âśrodka. ZdarÂłam plakietkĂŞ, wyjĂŞÂłam klucze i otworzy³¹m drzwi do Âśrodka. NA wejÂściu od razu otworzyÂłam okno. ByÂłam juÂż wyspana i peÂłna siÂł wiĂŞc na dzieĂą dobry zajĂŞÂłam siĂŞ kurzem i odkurzaniem. KaÂżde mniejsce delikatnie przetarÂłam ÂściereczkÂą, podÂłogĂŞ dodatkowo umyÂłam.
Gdy pomieszczenie pachniaÂło juÂż ÂświeÂżoÂściÂą padÂłam na fotelu czekajÂąc na przybycie jakiegoÂś goÂścia. W miĂŞdzyczasie zaczĂŞÂłam przeglÂądac papierzyska dotyczÂące wszystkich spraw Kusy.
ChÂłopak stan¹³ przed drzwiami "Ehh... ciekawe czy zmieniÂł siĂŞ wÂładca". ZapukaÂł i otworzyÂł drzwi wyglÂądajÂąc zza nich mówiÂąc :
- Przepraszam, czy nie znalazÂła by siĂŞ dla mnie jakaÂś misja ?
Poprawiaj¹c opaskê podchodzi³ do biurka patrz¹c siê na w³adczyniê, stan¹³ przed biurkiem i czeka³ na odpowiedŸ.
Znów pukanie. ChodÂź na chwilĂŞ oderwanie siĂŞ od tej roboty papierkowej. W drzwiach pojawiÂł siĂŞ chÂłopak którego nie mogÂłam skojarzyc z Âżadnych teczek. PrzeglÂądaÂłam osoby tylko te o których miaÂłam bie¿¹ce dane. Odishu naleÂżaÂł do osób wrĂŞcz zaginionych, wiĂŞc nie mogÂłam go pamiĂŞtac z akt.
- MoÂżliwe by siĂŞ znalazÂła ... ale z kim mam przyjemnoÂśc ? - zapytaÂłam podejrzliwie. - Nie pamiĂŞtam twej twarzy
ChÂłopak popatrzyÂł na Jeng i powiedziaÂł :
- Jestem Odishu Ronbun, pare latek temu zostaÂłem porwany na pewnej misji lecz po treningu w koĂącu zdoÂłaÂłem pokonaĂŚ porywaczy. Teraz wróciÂłem do wioski i chciaÂłbym dostaĂŚ jak¹œ misjĂŞ. ChciaÂłbym znów pomagaĂŚ kusie tak jak kiedyÂś.
Swój wzrok skierowaÂł na podÂłogĂŞ.
Porwany. Nadzwyczajne, jakby czytaÂł w moich myÂślach i mówiÂł co tylko chcĂŞ. ZostaÂł porwany i pokonaÂł porywaczy, trochĂŞ podejrzane, ale no cóÂż ... teraz tego nie sprawdzĂŞ. ChciaÂłbyÂś pomagaĂŚ kusie jak dawniej? Dlaczego miaÂłabym ci niby to zabroniĂŚ.
- Dobrze, ale Âśpieszy ci siĂŞ na jak¹œ misjĂŞ? - zapytaÂłam - jak nie to mógÂłbyÂś usi¹œÌ. Mam do ciebie jeszcze kilka pytaĂą które mnie nurtujÂą od chwili kiedy powiedziaÂłeÂś o porwaniu. - stwierdziÂłam i wskazaÂłam chÂłopakowi krzesÂło na przeciw mnie przy biurku.
PoddenerwowaÂł siĂŞ i usiadÂł po czym powiedziaÂł :
- Nie Âśpieszy mi siĂŞ na misjĂŞ choĂŚ nie ukrywam, Âże chciaÂłbym zapeÂłniĂŚ nie co mój portfe. WiĂŞc co chcesz wiedzieĂŚo tym porwaniu ?
ChÂłopak caÂły czas siedziaÂł patrzÂąc siĂŞ na Jeng. Po chwili skierowaÂł swój wzrok za okno i oglÂądaÂł niebo.
- ÂŚwiat siĂŞ dzieli na cztery kategorie ludzi. SÂą tacy którzy bezpoÂśrednio kierujÂą siĂŞ chĂŞciÂą zdobycia pieniĂŞdzy przez co zmieniajÂą siĂŞ w bezmózgie istoty które zobaczywszy pieniÂądze zrobiÂą dla nich wszystko, po zabicie wÂłasnych rodziców. SÂą teÂż tacy którzy pragnÂą wÂładzy jednak instynktownie d¹¿¹ do ustabilizowania majÂątkowego gdyÂż ten co ma wÂładze ma takÂże pieniÂądze, oni stajÂą siĂŞ osobami niezwykle sprytnymi jednak zaÂślepionymi. SÂą takÂże tacy ludzie którzy uznajÂą za najwiĂŞkszy skarb swe Âżycie i postĂŞpujÂą w bardzo podobny sposób jak ich poprzednicy, tylko Âże kierujÂą siĂŞ instynktem przetrwania jak sarna leÂśna czy wilk drapieÂżny. Na koniec sÂą jeszcze tacy którzy za sens swojego Âżycia przyjĂŞli miÂłoœÌ w kaÂżdej jego postaci. MiÂłoœÌ przyjacielska, braterska, romantyczna i erotyczna, prawdziwa, szczera, otwarta, dzieciĂŞca, matczyna i miÂłoœÌ wÂładcy ... ta ostatnia jest najbardziej trudna gdyÂż ci¹¿y na wÂładcach odpowiedzialnoœÌ za kaÂżdÂą jednostkĂŞ z osobna i na ca³¹ wspólnotĂŞ ³¹cznie. ZapamiĂŞtaj Âże misjĂŞ wykonujĂŞ siĂŞ dla dobra swojego i caÂłoÂści a nie tylko dla pieniĂŞdzy. - powiedziaÂłam wielki wykÂład chÂłopakowi. ZdradziÂłam mu jednÂą ze swych zÂłotych myÂśli, sentencji, jeden ze swoich nurtów filozoficznych. SpojrzaÂłam g³êboko w oczy chÂłopaka.
- WracajÂąc do tematu - powiedziaÂłam jakby tamten temat zostaÂł zupeÂłnie zamkniĂŞty - Kiedy to siĂŞ miej wiĂŞcej staÂło ... znaczy porwanie. Kiedy uciekÂłeÂś od nich? Gdzie byÂłeÂś przetrzymywany? Jaki to byÂł kraj? PamiĂŞtasz z pewnoÂściÂą drogĂŞ do ich obozu, nieprawdaÂż? Ilu ich byÂło? Jak ci siĂŞ udaÂło uciec? ZabiÂłeÂś kogoÂś? Jaki byÂł powód twojego porwania? OdniosÂłeÂś jakieÂś rany? Jak dÂługo byÂłeÂś u nich? Karmili ciĂŞ i poili czymÂś?
Po wykÂładzie siedziaÂł z kamiennÂą twarzÂą, Jeng zaczĂŞÂła zadawaĂŚ pytania na temat porwania, chÂłopak odrazu odpowiedziaÂł :
- Porwanie... mniej wiĂŞcej 4 lata temu. UciekÂłem niedawno, po ucieczce od razu wybraÂłem siĂŞ do Wioski Trawy. Przetrzymywany byÂłem w róÂżnych miejscach. To byÂł z pewnoÂściÂą kraj wody. Do wiĂŞkszoÂści miejsc nie pamiĂŞtam juÂż drogi. ByÂło ich wielu, nie liczyÂłem ich wiĂŞc nie mogĂŞ dokÂładnie okreÂśliĂŚ, mogĂŞ strzeliĂŚ na oko, Âże byÂło ich okoÂło 40. UciekÂłem kiedy 3 porywaczy przenosiÂło mnie do innej kryjówki. Zwykle wiĂŞcej ludzi mnie przenosiÂło lecz tamtego dnia tylko trzech. ByÂłem pewny siebie, wiedziaÂłem, Âże jestem o wiele silniejszy od tych 3 porywaczy. Inni musieli zostaĂŚ w starej kryjówce by usun¹Ì róÂżne Âślady i przenieœÌ jakieÂś rzeczy. Czy kogoÂś zabiÂłem ? MusiaÂłem zabiĂŚ tych 3 by im uciec, ehh... moÂże nie musiaÂłem ale bardzo chciaÂłem za to co mi zrobili. Nie wiem sam jaki byÂł powód porwania. Z poczÂątku moÂże chcieli jakiÂś pieniĂŞdzy które zdobyÂłem z misji. Czy odniosÂłem rany ? Na poczÂątku trochĂŞ mnie bili, gdy uciekaÂłem teÂż zostaÂłem nieco ranny. ByÂłem u nich 4 lata, moÂże troszkĂŞ mniej. Tak, karmili mnie, czÂłowiek nie moÂże przeÂżyĂŚ 4 lat bez jedzenia i picia.
- Cztery lata temu? Ile masz lat obecnie ? I przepraszam za te wszystkie pytania z góryale wiadomoÂści te sÂą mi potrzebne do twoich akt.- przerwaÂłam na chwilĂŞ by zapisac w notesie wszystkie obecne waÂżne informacjĂŞ. wyglÂądaÂło to trochĂŞ tak jakbym chcia³¹ dac czas chÂłopakowi na przemyÂślenie wszystkiego co powiedziaÂł.- Kraj wody powiadasz? ByÂła to jedna wyspa czy transportowali ciĂŞ takÂże drogÂą wodnÂą? JeÂśli zmieniali miejsca pobytu to nie potrzebne mi Âżadne inne lokacje niÂż ta ostatnia w której byÂłeÂś przetrzymywany, z pewnoÂściÂą pamiĂŞtasz drogĂŞ bo byÂło to niedawno. Przenosili ciĂŞ do innej kryjówki w maÂłej grubce czy tylko ten jedyny raz. PamiĂŞtasz moÂże jakieÂś ich logo, znak, albo czy jak¹œ rozmowĂŞ podsÂłuchaÂłeÂś zwiÂązanÂą z ich dziaÂłalnoÂściÂą? - pozwoliÂłam chÂłopakowi skoĂączyc odpowiadac po czym stwierdziÂłam - muszĂŞ o tym poinformowac Mizukage...
ChÂłopak po serii odpowiedzi i znów serii pytaĂą ze strony Jeng powiedziaÂł :
- Tak, to byÂło 4 lata temu. Obecnie mam 19 lat, transportowali mnie w róÂżne miejsca, raz drogÂą morskÂą, raz nie. MoÂże bĂŞdzie to trochĂŞ dziwne ale nie trafiÂłbym do ostatniego miejsca gdzie mnie przetrzymywano. MoÂże dlatego, Âże miaÂłem opaskĂŞ na oczach gdy mnie wprowadzano i wyprowadzano. W poÂłowie drogi do znów innej kryjówki pokonaÂłem ich i uciekÂłem. MusiaÂłem siĂŞ trochĂŞ namĂŞczyĂŚ by trafiĂŚ do kusy bo nie znaÂłem dobrze kraju wody. JeÂśli mieliby mieĂŚ jakieÂś logo, znak to napewno jakiÂś tatuaÂż którego ja nie widziaÂłem. Zwykle byli ubrani w czarne skurzane pÂłaszcze i nie byÂło nic widaĂŚ. Rozmowy... oczywiÂście, Âże podsÂłuchiwaÂłem. CaÂły czas gadali o pieniÂądzach i kolejnych ofiarach porwaĂą. Z tego co siĂŞ domyÂśliÂłem to nie ja tylko byÂłem porwany.
Wreszcie odetchn¹³ po tych wszystkich odpowiedziach.
- Dobrze wiĂŞc to bĂŞdzie na tyle pytaĂą z mojej strony. Przepraszam jeszcze raz za to nĂŞkanie, ale naprawdĂŞ byÂło mi to potrzebne. - podczas caÂły czas pisaÂłam róÂżne informacje na kartce. Po wszystkim napisaÂłam jeszcze dÂłuÂższy list na pergaminie przerywajÂąc na chwilĂŞ rozmowĂŞ, daÂłam swój podpis i spojrzaÂłam na chÂłopaka.
- PytaÂłeÂś siĂŞ mnie czy bĂŞdĂŞ miaÂła jak¹œ misjĂŞ tak? JesteÂś nadal zainteresowany? - zapytaÂłam pakujÂąc zwój do jakieÂś maÂłej gurdy przeznaczonej na listy, po czym wyjĂŞÂłam akta osób zaginionych i zaczĂŞÂłam coÂś wypeÂłniac w nich i przyczepiÂłam kartki z krótkÂą informacjÂą.
Ch³opak wreszcie siê uœmiechn¹³ i powiedzia³ :
- Tak, chcĂŞ misjĂŞ. Najlepiej dobrze pÂłatnÂą.
RozglÂądaÂł siĂŞ po gabinecie wÂładcy kusy. PatrzyÂł trochĂŞ na biurko co pisze wÂładczyni. ByÂł ciekaw co zaoferuje mu Jeng. MÂłokos po chwili znów zacz¹³ siĂŞ przyglÂądaĂŚ Jeng.
- Mam jednÂą takÂą sprawĂŞ. Ostatnio przyszedÂł do mnie kustosz naszego KusaĂąskiego muzeum. Z poczÂątku znikn¹³ jeden esponat, a nasz kochany opiekun zabydtkowych przedmiotów myÂślaÂł Âże gdzieÂś zagin¹³ pod szpargaÂłami jak to typowo podczas remontów, ale to siĂŞ powtórzyÂło wiec zaniepokojony poprosiÂł mnie bym kogoÂś wybrala na Âśledztwo. Mam nadziejĂŞ Âże poradzisz sobie? Nic wiecej nie mam infocmacji ... wiĂŞcej mowie nasz pan kustosz - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ - to wszystko...
Uœmiechn¹³ siê "To coœ dla mnie" po czym powiedzia³ :
- Jasne, podejmĂŞ siĂŞ tej misji.
M³okos wsta³ z krzes³a i zmierza³ do wyjœcia. Otworzy³ drzwi i wyszed³ po czym je zamkn¹³ :
- Muszê szybko iœÌ do tego muzeum.[NMM]
Kiedy stan¹³em przed budynkiem, zatrzyma³em siê na chwilê. Kisamê wskoczy³ mi na ramiê i tak weszliœmy do budynku. Kiedy stan¹³em przed drzwiami, zapuka³em i nie czekaj¹c na zaproszenie, wszed³em. -Witaj pani-
W koĂącu zobaczyÂłam w drzwiach Tengana którego wczeÂśniej wyslaÂłam na obserwacje miasta i okolic. Powitalam go promiennym uÂśmiechem.
- DzieĂą dobry - powiedzialam po czym wskazalam na krzesÂło - usiÂądÂź i zdaj raport z patrolu.
WziĂŞÂłam notes do rÂąk przygotowujÂąc siĂŞ by pisac notatki. ByÂłam ciekawa czy cos nowego zaobserwowano w Kusie. Ostatniego czasu nic siĂŞ nie dziaÂło.
-W samej wiosce drobni zÂłodzieje, koÂło mostu, w lesie i na ³¹kach Kawaii spokój.- PowiedziaÂłem stojÂąc w tym samym miejscu, natomiast Kisame skorzystaÂł z zaproszenia i wskoczyÂł na krzesÂło gdzie zwin¹³ siĂŞ w k³êbek.
- Hmm... rozumiem. - pwowiedziaÂłam wpisujÂąc krótkÂą notkĂŞ do notesu po czym spojrzaÂłam na chÂłopaka- wiĂŞc to bĂŞdzie na tyle jak rozumiem. DziĂŞkujĂŞ bardzo za informacjĂŞ. Oto twoja wypÂłata - wyciÂągnĂŞÂłam w stronĂŞ chÂłopaka rĂŞkĂŞ w której trzymaÂłam sakiewkĂŞ i podaÂłam mu jÂą. ZnajdowaÂło siĂŞ tam 100Y.

// 20Pch+20(za walkĂŞ) & 4 pn. statystyk + 2pn. (za walkĂŞ) //
=Czy coÂś jeszcze?- PowiedziaÂłem biorÂąc sakiewkĂŞ i nie zaglÂądajÂąc do niej schowaÂłem jÂą pod pÂłaszcz. PrzywoÂłaÂłem kota, który niechĂŞtnie zlazÂł z krzesÂła i usiadÂł koÂło drzwi czekajÂąc na mnie. Teraz spojrzaÂłem za okno a póÂźniej wpatrywaÂłem siĂŞ w wÂładczynie.

//Jaka to ranga//
Hanita o maÂło co nie zabiÂła biednego kotka Tengi Neko. WeszÂła gwaÂłtownie i raptownie do Âśrodka gabinetu, jednÂą rĂŞkÂą trzymajÂąc Suyatoru, który ssaÂł obnaÂżonÂą lewÂą pierÂś matki, a drugÂą natomiast poprawiajÂąc pogmatwane podczas podróÂży kimono. Na sam widok starej-mÂłodej przyjacióÂłki, Jeng, uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ jak zawsze-miÂłujÂąco, troskliwie i Âżyczliwie.
-Witaj S³oùce! Wybacz, ¿e wtedy zmy³am siê ze szpitala, ale mia³am doœÌ dziwne...zdarzenie.-przywita³a siê, ³¹cz¹c to wraz z wyt³umaczeniem nieobecnoœci. Jakoœ to jej ujdzie p³azem..na pewno
- Nie, to bĂŞdzie wszystko - powiedziaÂłam uÂśmiechniĂŞta. - Do widzenia wiĂŞc - powiedziaÂłam schylajÂąc gÂłowĂŞ na poÂżegnanie. Po chwili do gabinetu jak burza albo raczej tornado wpadÂła Hanita. Wszystko wrĂŞcz poprzewracaÂła, albo miaÂłam takie wraÂżenie. Z pewnoÂściÂą Kisame siĂŞ wystraszyÂł jej.
- Witaj, witaj ... co tak naglĂŞ ciĂŞ tutaj przyniosÂło? Wpierw uciekasz bez sÂłowa z sali na której leÂżaÂłaÂś a teraz wparowujesz tutaj bez Âżadnego uprzedzenia - zganiÂłam HanitĂŞ jednak w duszy bardzo cieszyÂłam siĂŞ z jej odwiedzin. Nie wiem dlaczego ... ale czekaÂłam na jej przyjÂście. ByÂł nawet synek. WskazaÂłam po chwili jej drugie krzesÂło - prosze usiÂądÂź ...

// Misja jest rangi C panie Tenga //
Dziewczyna, korzystajÂąc z okazji (carpe diem siostro!) wziĂŞÂła wolnÂą od ubrania dÂłoniÂą krzesÂło, by usi¹œÌ tuÂż obok Jeng po stronie biurka wÂłaÂściwej do stanowiska, jakie ta peÂłniÂła. Fajnie tak byÂło zajmowaĂŚ siĂŞ papierkami waÂżnymi dla wioski, ludÂźmi którzy w niej mieszkali...MyÂślenie to nie pasowaÂło do ogólnego toku rozumowania Hanity, lecz ta jako matka byÂła juÂż "na odlocie" przez ssanie piersi w wykonaniu Suyatoru. Jak na razie nie odpuszczaÂł, ba! Dopiero co zacz¹³.
-PrzyszÂłam, bo dawno siĂŞ z tobÂą, Kochana, nie widziaÂłam. Poza tym czeka mnie niedÂługo powtórka z rozrywki, egzamin, wiĂŞc prosiÂłabym ciĂŞ o opiekĂŞ nad dwójkÂą dzieci.-przyznaÂła szczerze, patrzÂąc Jeng prosto w oczy.
Wyszed³em z biura i poszed³em w kierunku wyjœcia. Stan¹³em przed siedzib¹ i chwilê siê namyœlaj¹c uda³em siê w koùcu w stronê swojego domu. Kisame ca³y czas szed³ w pewnym oddaleniu ooemnie. Jednak po chwili rozpêdzi³ siê i wskoczy³ mi na ramiê<NMM>
SpojrzaÂłam duÂżymi oczami na chÂłopaka. PoczuÂłam siĂŞ uraÂżona tym aroganckim "czeÂśc". Nie doÂśc Âże on jest tylko mieszkaĂącem, a ja Kage wioski, do tego bylam kobietÂą dwudziestoletniÂą, on siedemnastoletnim chÂłopczykiem... oburzona wstaÂłam. ChciaÂłam juÂż pójÂśc z ÂśpiÂącym maluchem na spacer jednak to Âśrodka wszedÂł mój ukochany sÂłuÂżacy-pomocnik Tray. ByÂłam na tyle zdenerwowana Âże nie uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ na jego widok jak miaÂłam to w zwyczaju.
- Co siĂŞ staÂło - zapytaÂł siĂŞ chÂłopak robiÂąc równie aktorskÂą minĂŞ jak ja pokazujac swoje zasmucenie- miaÂłem nie wracac ?
- Nie, aleÂż skÂąd ... przed chwilÂą rozdraÂżniÂł mnie taki bachor kusaĂąski ... mógÂłbyÂś zaopiekowac siĂŞ dzieckiem? - mówiÂłam nadzwyczaj szybko
- Tak... czyje? Kto ciê zdenerwowa³? - zacz¹³ wypytywac jednak przerwa³am mu ten potok pytaù
- Musze siĂŞ uspokoic ... póÂźniej porozmawiamy - mówiÂąc wÂłoÂżyÂłam mu w rĂŞce malucha Hanity - ale uwaÂżaj na niego - i wyszÂłam bez Âżadnego poÂżegnania, udaÂłam siĂŞ do ogrodów... <nmm>
MÂłokos spojrzaÂł na mĂŞÂżczyzne i powiedziaÂł :
- Ehh... myÂślaÂłem, Âże zastanĂŞ paniÂą WÂładczyniĂŞ ale jeÂżeli jej nie ma to czy mógÂłby pan powiedzieĂŚ WÂładczyni, Âże wykonaÂłem swojÂą misjĂŞ i opuszczam wioskĂŞ na pare dni ?
Po chwili wybieg³ z rezydencji w³adczyni kusy maj¹c nadzieje, ¿e mê¿czyzna przeka¿e wiadomoœÌ.[NMM]
Otworzy³ drzwi i wszed³-CzeœÌ staruszko kage- powiedzia³ z uœmiechem-Jestem Okami subaku,a ta z ty³u to moja siostra-powiedzia³ z wiêkszym uœmiechem wskazuj¹c na siostre-Mog³abyœ nieco nam powiedzieÌ o tej wiosce itp.?
StanĂŞÂła tuÂż za bratem patrzÂąc nie ufnie na kobietĂŞ.Jednak czujÂąc Âże nie grozi im Âżadne zagroÂżenie z jej strony wyrównaÂła mu kroku stajÂąc obok.
-Okami Fumiko- PowiedziaÂła bez przekonania w gÂłosie,jednak staraÂła siĂŞ zachowaĂŚ spokój i obojĂŞtnoœÌ w swojej wymowie.Z wyczekiwaniem czekaÂła na odpowiedÂź ze strony kobiety.
Z poczÂątku spojrzaÂłam na niezapowidzianych gosci z uÂśmiechem, gdy chÂłopak siĂŞ wypowiedziaÂł mówiÂąc do mnie jak do koleÂżanki na "czeÂśc" i nazywajÂąc mnie "staruszkÂą" poczerwieniaÂłam nie co ze zÂłoÂści robiÂąc minĂŞ zÂłej kobiety którÂą uraÂżono. WypuÂściÂłam z ust caÂłe swoje gorÂąco, wstaÂłam nagle i wyszÂłam za biurka w ich stronĂŞ...
- Witam - powiedziaÂłam przybierajÂąc ponownie pogodny uÂśmiech i wskazujÂąc na wolne siedzenia - alez proszĂŞ usiÂądzcie. Chcecie coÂś do picia? Czekolada, mleko? Kawa, herbata? MoÂże herbata zielona specjalnoÂśc kusaĂąskich zióÂł? - zaczĂŞÂłam wypytywac mÂłodych goÂści podczas czekania na ich "zamówienia" wyjmujÂąc kubeczki i szklanki. Sta³¹m do nich w tym momencie bokiem, a gdy usiÂądÂą bĂŞde znajdowac siĂŞ z ich stylu jednak aÂż tyle wyrafinowania w sobie obecnie nie musialam miec ...
- Co chcecie dokÂładnie wiedziec o naszej wiosce ... wy jesteÂście stÂąd? Nie kojarzĂŞ was z listy dostĂŞpnych shinobi wioski - powiedziaÂłam zamyÂślona.
ZielonÂą herbatĂŞ, nie jesteÂśmy z Kusy, jednak od niedawna jestesmy geninami-usiadÂł zaraz po zakoĂączeniu wypowiedzi-Mnie interesuje jednak trening aby szybko awansowaĂŚ i zdobyĂŚ wiĂŞcej doswiadczenia-powiedziaÂł podekscytowany jednoczeÂśnie dÂźgajÂąc nieco siostre ramieniem.
-Ja dziĂŞkujĂŞ,nie mam ochoty na nic.-PowiedziaÂła patrzÂąc wymownie na brata.UsiadÂła na wolnym miejscu.WyprostowaÂła siĂŞ b³¹dzÂąc wzrokiem po wystroju pomieszczenia.Po jej wzroku widaĂŚ byÂło ,Âże z przyjemnoÂściÂą przyjĂŞÂła do siebie ustrój gabinetu.OdwróciÂła siĂŞ bokiem patrzÂąc na kobietĂŞ.
-ProszĂŞ nie braĂŚ ÂśmiaÂłych sÂłów brata za bardzo do siebie.On rzadko kiedy najpierw pomyÂśli a póÂźniej wyrazi 'myÂśl' sÂłownie.JednoczeÂśnie i przepraszam za jego szczeniackie zachowanie i kompletny brak szacunku.-UkÂłoniÂła siĂŞ lekko po czym wróciÂła do wczeÂśniejszej pozycji.
-Mnie natomiast interesuje wiedza jakÂą mogÂłabym tu zdobyĂŚ.Zamierzam siĂŞ ksztaÂłtowaĂŚ i nie myÂśleĂŚ zbytnio o jak najszybszych schodkach w stronĂŞ najsilniejszego shinobi.
Z poczÂątku miaÂłam do obu osób negatywne uczucia. Jeden wygadany, bezczelny chÂłopak, druga zaÂś cicha dziewczyna która nie miaÂła ochoty zbliÂżyc siĂŞ do Kusakage. Pozory mylÂą. Fumiko okazaÂła siĂŞ pozytywnÂą postaciÂą w tym towarzystwie. Równie wyrafinowanÂą jak Jeng, tym zawdziĂŞcza sobie na poczÂątek szacunek wÂładczyni lalek.
Po przygotowaniu zielonej herbaty postawiÂłam szklankĂŞ przed SubakÂą, reszte niepotrzebnych naczyĂą schowalam i usiadÂłam za biurkiem na przeciw moich rozmówców.
- KsztaÂłtowanie siĂŞ dla samego siebie, a nie dla awansu jest najszybszym sposobem na awans - powiedziaÂłam trochĂŞ filozoficznie. Zawsze trzymaÂłam siĂŞ tej reguÂły.
- Tening? Nie jestem senseiem aczkolwiek moglabym poÂświĂŞcic wam nie co czasu jeÂśli chodzi o cwiczenie umiejĂŞtnoÂści, zaÂś awans szczególnie zaleÂży od oddaniu siĂŞ wiosce i zasÂług dla niej niÂżeli umiejĂŞtnoÂści... doÂświadczenie nabywa siĂŞ z czasem - odpowiedziaÂłam chÂłopakowi zakÂładajÂąc noge na nogĂŞ po czym spojrzaÂłam na dziewczynĂŞ
- Od jakiego czasu mieszkacie w Kusie?- zapytalam po czym udzieliÂłam informacji na jakie oczekiwaÂła Fumiko - Jako KusaĂączycy moÂżecie wiedziec o obecnych stosunkach politycznych, najnowszych zmianach, planach politycznych Kusakage oraz wspóÂłpracowac ze mnÂą dla dobra Kusy udzielajÂąc mi odpowiednich informacji. Najlepsza jest komunikacja obustronna ... nieprawdaÂż?
Wypi³ szybko herbatê- Ja chce misje!!- zacz¹³ gadaÌ jak rozwydrzony bachor- MISJA MISJA MISJA MISJA!!-wyszczerzy³ siê wrednie do kusakage, po chwili wrz¹tek herbaty zacz¹³ dzia³aÌ a ch³opak zacz¹³ biegaÌ po ca³ym gabinecie
WszedÂłem bez pukania do gabinetu Jeng. -Witaj, Jeng- PowiedziaÂłem, zatrzymujÂąc biegajÂącego bez sensu chÂłopaka. ObrzuciÂłem go krótkim spojrzeniem po czym zacz¹³em obserwowaĂŚ dziewczynĂŞ. Po chwili jednak spojrzaÂłem ponownie na KusaKage.
WstaÂła podchodzÂąc do brata i bez najmniejszej oznaki irytacji zdzieliÂła go przez gÂłowĂŞ.
-Zachowuj siĂŞ na swój wiek.Przynosisz mi wstyd.- ObróciÂła siĂŞ w stronĂŞ kobiety i lekko ukÂłoniÂła w wyrazie przeprosin.WyprostowaÂła siĂŞ i spojrzaÂła na przybyÂłego chÂłopaka chwilĂŞ mu siĂŞ przyglÂądajÂąc,jednak po nie dÂługim czasie odwróciÂła wzrok.
-BĂŞdziemy siĂŞ juÂż zbieraĂŚ.Nie chcemy przeszkadzaĂŚ.I tak zabraliÂśmy juÂż Tobie,Pani duÂżo czasu.
I tak kochasz brata-uÂśmiechn¹³ siĂŞ wrednie gÂłaskajac swojÂą gÂłowĂŞ, po czym ruszyÂł za dziewczynÂą-NARA STARUSZKO KAGE-odwróciÂł nieco gÂłowe uÂśmiechajÂąc siĂŞ o dziwo serdecznie.
Pochwili wybiegÂł z gabinetu
<nmm>
Nie chciaÂło mi siĂŞ dÂłuÂżej czekaĂŚ aÂż Jeng raczy przemówiĂŚ. WyszedÂłem na korytarz i udaÂłem siĂŞ do wyjÂścia z budynku.Stan¹³em przed drzwiami i zacz¹³em siĂŞ zastanawiaĂŚ co by tu porobiĂŚ. W koĂącu zdecydowaÂłem siĂŞ iœÌ w kierunku parku<NMM>
Zawiedziona faktem iÂż brat jÂą zostawiÂł a w jego Âślady poszedÂł obcy chÂłopak,ukÂłoniÂła siĂŞ na poÂżegnanie i powoli opuÂściÂła gabinet kierujÂąc siĂŞ w nieznane
<nmm>
SpojrzaÂłam na zmiany które zachodzÂą w osobach mieszczÂących siĂŞ w pokoju. Reakcje chemiczne, wybuchy, uderzajÂące o siebei atomy by póÂźniej wszystko wyparowaÂło z mojego gabinetu. Nadzwyczajne. WestchnĂŞÂłam tylko gÂłoÂśno i zasnĂŞÂłam na biurku. ByÂłam strasznie zmĂŞczona tym wszystkim. Jeden chciaÂł misjĂŞ, drugi teÂż coÂś chciaÂł, dwójka przybyla by szybko wyjÂśc ... ech co za wariactwo.
Do pomieszczenia wszedÂł na oko szeÂścio, no moÂże siedmioletni chÂłopiec, o kruczoczarnych wÂłosach. Do tej pory b³¹kaÂł siĂŞ po wiosce, aÂż do momentu w którym to do gÂłowy wpadÂł mu pomysÂł odwiedzenia wÂładczyni Kusa-Gakure. WidzÂąc iÂż Âśpi, chrzÂąkn¹³ nieco gÂłoÂśno i czekaÂł na reakcje zielonowÂłosej...
Otwarcie drzwi nieco zakÂłóciÂło mój sen, a moÂże wyrwaÂło mnie z niego tyle Âże chrzÂąkniĂŞcie chÂłopaka zerwaÂło mnie na równe nogi. SpojrzaÂłam na prawo i lewo po czym zwróciÂłam swe zielone oczy na stojÂącego na wprost mÂłodziutkiego chlopaczka. CzuÂłam sie gÂłupio Âże musiano mnie budzic. WygÂładziÂłam dÂłoĂąmi sukienkĂŞ, usiadÂłam prosto i wróci³¹m do wczeÂśniejszej czynnoÂści ... patrzenia.
- Witam ... i przepraszam za chwilowÂą nieobecnoÂśc - wytlumaczyÂłam siĂŞ po czym zapytaÂłam - w czym mogĂŞ pomóc?
ChÂłopiec widzÂąc zaistnia³¹ sytuacjĂŞ, udaÂł jakby nie miaÂła ona w ogóle miejsca. PatrzyÂł natomiast na wÂładczyniĂŞ Kusy z lekkim zaciekawieniem. Nie trwaÂło to jednak dÂługo, gdyÂż chÂłopiec doœÌ ÂśmiaÂło siĂŞ odezwaÂł:
-WidzĂŞ Âże nie jesteÂś zawalona kupÂą roboty ani nic, moÂże znalazÂłabyÂś wiĂŞc czas na coÂś w rodzaju trenowania mnie? Jako wÂładca wioski na pewno jesteÂś potĂŞÂżna itd. OczywiÂście jest to tylko propozycja...-urwaÂł Suyatoru.
Z twarzy czarnowÂłosego chÂłopca biÂła wielka nadzieja na to iÂż wÂładczyni Kusy siĂŞ zgodzi...
SpojrzaÂłam duÂżymi oczami na chÂłopaka. Brak wychowania, brak manier ...
Ani siĂŞ nie przedstawiÂł, ani siĂŞ nie przywitaÂł, ani ...
Nie kojrzĂŞ sobie jego twarzy, oczy nie znajome, twarz jakaÂś obca. Kim jest ten chÂłoczyk.
- Sk¹d jesteœ i jak siê nazywasz wpierw powiedŸ bo nie znalaz³am w swojej pamiêci twojego oblicza - powiedzia³¹m wyrafinowanie.
Przez przypadek przed wejÂściem albo raczej hmm wpadniĂŞciem do gabinetu usÂłyszaÂł ca³¹ rozmowĂŞ, chÂłopak wpadÂł i wywaliÂł siĂŞ przy wejÂści, po chwili wstaÂł ale przez to Âże jego ciaÂło byÂło troche poparzone co moÂżna byÂło wywnioskowac po bandaÂżach na caÂłym ciele, wstaÂł- JA ja ja teÂż!!!-w tym momĂŞcie znowu straciÂł równowage przez fakt bólu który ogarniaÂł jego noge, wylÂądowaÂł gÂłowÂą na biórku kage co spowodowaÂło guz na gÂłowie i nieco hmmm "podrapanie" blatu biurka kage
-Ach...ProszĂŞ mi wybaczyĂŚ ten brak uprzejmoÂści z mojej strony - powiedziaÂł po czym lekko pochyliÂł gÂłowĂŞ, jednoczeÂśnie siĂŞ uÂśmiechajÂąc...
-SkÂąd pochodzĂŞ?, wydaje mi siĂŞ iÂż klan Uchiha z którego pochodzĂŞ, wystarczajÂąco duÂżo mówi o moim pochodzeniu. A nazywam siĂŞ Suyatoru Uchiha, moÂże coÂś Ci to mówi...
PóÂźniej do pomieszczenia wpadÂł jakiÂś chÂłopak, i trzeba przyznaĂŚ zachowywaÂł siĂŞ doœÌ Âśmiesznie. UÂśmiech na twarzy chÂłopca nie miaÂł zamiaru zbyt szybko znikn¹Ì.
WstaÂł i podszedÂł do chÂłopca usmiechajÂąc siĂŞ, podniósÂł go i posaziÂł na swoim ramieniu asekurujÂąc go jednoczeÂśnie rĂŞkÂą aby nie spadÂł, zrobiÂł wielki uÂśmiech- Staruszko kage chyba nam nie odmówisz- zrobiÂł sÂłodki uÂśmieszek
JakÂże ten czÂłowiek mnie irytowaÂł, mówiÂąc potocznie- wkurzaÂł. Nie lubiaÂłam osób roztargnionych, zabawowych i osób bez klasy. Do kaÂżdej z tych trzech kategorii naleÂżaÂł Subaku. Najbardziej denerwowaÂło mnie jego nie poszanowanie dla inych ludzi. Do tego byÂł bezczelnym bachorem.
- Po pierwsze nie jestem staruszkÂą Kage tylko PannÂą Kusakage - wycedziÂłam przez zĂŞby by po chwili mówic podniesionym gÂłosem - Po drugie jakim prawem wpadasz niczym tornado do mojej rezydencji i robisz tutaj balagan i niszczysz wszystko do okoÂła ?! Po trzecie dlaczego [cenzura] rozmowy które prowadzone sÂą w gabinecie ... po czwarte i ostatnie - zrobiÂłam przerwĂŞ na wziĂŞcie duÂżego wdechu - pukaj zanim wejdziesz przy okazji nie przerywajÂąc mojej rozmowy z kimÂś !
MiaÂłam ochotĂŞ udusic tego nicponia. [z powodu bÂłedu spowodowanego czwartym wymiarem shinnobi usunelam dalsza czesc postu]
- Suyataro, imiĂŞ to budzi mojÂą sympatiĂŞ ... - zanurzylam siĂŞ w wspomnieniach i myÂślach. Widzialam dziecko mojej przyjacióÂłki w mych obiĂŞciach i samÂą Hanite. Tyle miÂłoÂści wnieÂśli do mojego Âżycia ... szkoda Âże ich tutaj nie ma.