Gabinet zastĂŞpcy Taki

Jest to duÂży pokój z w dwoma oknami. Na przeciwko wejÂścia znajduje siĂŞ doœÌ spore bogato zdobione biurko na którym stoi lampka oraz pudeÂłko z kilkoma pustymi zwojami (podobnie jak w gabinecie Tsunade w anime). ZaÂś na Âścianie za biurkiem znajduje siĂŞ symbol klanu Uchiha obecnego zastĂŞpcy taki. Po obydwu stronach od tego symbolu znajdujÂą siĂŞ duÂże okna wykonane ze wzmocnionego szkÂła. Po lewej stronie znajdujĂŞ siĂŞ olbrzymia mapa Âświata za którÂą znajduje siĂŞ skÂładane ÂłóÂżko. Na przeciwko ÂłóÂżka zaÂś utytuÂłowany jest stolik i barek. Obok ÂłóÂżka znajduje siĂŞ doœÌ duÂża szafka przypominajÂąca bardziej póÂłkĂŞ na której powinny znajdowaĂŚ siĂŞ wina lecz zamiast nich jest tam peÂłno dokumentów i zwojów. Na caÂłym pokoju zostaÂło uÂżyte jutsu które uniemoÂżliwia podsÂłuchanie rozmów odbywajÂących siĂŞ wewnÂątrz pokoju obecny rezydent umieÂściÂł w nim kilka puÂłapek w razie wizyty nieproszonych goÂści.

Odbywszy trening lekko zmêczony i znu¿ony usiad³em za biurkiem rozejrza³em siê po pokoju a nastêpnie rozwin¹³em wiadomoœÌ jaka dosta³em jeszcze przed walk¹ stoj¹c w bramie taki.

---

Wreszcie mogÂłeÂś w spokoju odczytaĂŚ kartkĂŞ pominaÂłeÂś pierwszy wers, który juÂż dobrze znaÂłeÂś.. ZaczaÂłeÂś czytaĂŚ dalej..

Cytat: PoznaliÂśmy siĂŞ caÂłkiem nie dawno, lecz zafascynowaÂły mnie Twoje oczy a takÂże chĂŞĂŚ walki i inteligencja jakÂą posiadasz..
CchiaÂłbym siĂŞ z TobÂą spotkaĂŚ w najbliÂższym czasie.. Odpisz proszĂŞ jak najszybciej.. WpisujÂąc jednÂą prostÂą formuÂłe tak lub nie..
W gabinecie pojawiÂł sie nietoperz, który wczeÂśniej dostarczyÂł Ci wiadomoÂśc.. Czy to znaczy, Âże Cie ÂśledziÂł?
CzekaÂł teraz na odpowiedÂź zadowolony z siebie.
Wyj¹wszy z jednej z szuflad mego biurka pêdzel namoczy³em czarnym atramentem i za pomoc¹ mych oczy skopiowa³em charakter pisma autora kreœl¹c na ma³ej kartce papieru jedno s³owo: TAK. po czym zwin¹³em j¹ w ma³y rulonik i "wrêczy³em" j¹ nietoperzowi.hmm... ciekawe to mo¿e byÌ interesuj¹ce spotkanie.

WziÂąwszy jedne ze zwoji który leÂżaÂł na moim biurku przypi¹³em go do pasa a nastĂŞpnie wyszedÂłem z biura. <nmm>
Po wejÂściu do pokoju zamkn¹³em drzwi a nastĂŞpnie rozÂłoÂżyÂłem ÂłóÂżko. Wreszcie miaÂłem trochĂŞ czasu na odpoczynek, musiaÂłem byĂŚ wypoczĂŞty przed nadchodzÂącym mnie spotkaniem mimo iÂż nie znaÂłem jeszcze jego miejsca oraz celu tego spotkania. PoÂłoÂżywszy siĂŞ na ÂłóÂżku staraÂłem siĂŞ chwile zdrzemn¹Ì.

Dowiedziawszy siĂŞ miejscu spotkania szybko wstaÂłem i zaÂłoÂżyÂłem pÂłaszcz po tym ruszyÂłem w stronĂŞ konohy. <nmm>

---

OtworzyÂłem drzwi do mojego pokoju i spojrzaÂłem w g³¹b niego wszytko byÂło na swoim miejscu najwyraÂźniej nikt tu nie wchodziÂł rzuciÂłem swój pÂłaszcz na wieszak i poÂłoÂżyÂłem siĂŞ na ÂłóÂżku by choĂŚ na chwile odpocz¹Ì.
Przed Thingolem zacz¹³ siĂŞ z róÂżnych kÂątów materializowaĂŚ szary cieĂą... A nawet kilka roÂżnych postaci z szarego, lotnego cienia.
-To on. Kolejny trup. Ilu to z tego przeklĂŞtego klanu bydlaków zostaÂło?-zapytaÂła jedna z postaci nijakim gÂłosem. Po chwili ta sama postaĂŚ wyciÂągnĂŞÂła sztylet i nachyliÂła siĂŞ ponad Thnigolem i chwilĂŞ siĂŞ zawahaÂła wywoÂłujÂąc wraÂżenie niesamowitej dusznoÂści w pokoju...
Le¿¹c na ÂłóÂżku po doœÌ dÂługim sparingu zdarzyÂło mi siĂŞ przysn¹Ì. Podczas snu usÂłyszaÂłem doœÌ dziwny gÂłos lecz nie wiele z niego zrozumiaÂłem dopiero dziwny zaduch który nagle poczuÂłem spowodowaÂł moje nagle przebudzenie. PierwszÂą, rzeczÂą jaka ujrzaÂłem byÂł ów dziwny cieĂą który trzymaÂł nade mnÂą sztylet. Ten widok spowodowaÂł, Âże od razu siĂŞ rozbudziÂłem i pierwszÂą rzeczÂą jaka przyszÂła mi do gÂłowy jest, Âże muszĂŞ siĂŞ broniĂŚ przed tym widmem. Ale czym jak mam siĂŞ broniĂŚ kilka kunai i kartek wybuchowych zostaÂło w pÂłaszczu, nie dam rady zÂłoÂżyĂŚ na tyle szybko pieczĂŞci by odeprzeĂŚ jego atak co mi pozostaÂło... MyÂślaÂłem przyszpilony do ÂłóÂżka, wtedy to poczuÂłem, Âże z mojego rĂŞkawa wysunĂŞÂła siĂŞ rĂŞkojeœÌ mojego tanto które zawsze ze sobÂą nosze nawet kiedy ÂśpiĂŞ. Szybko pochwyciÂłem dÂłoniÂą za rĂŞkojeœÌ i bÂłyskawicznym ruchem rĂŞki w którym dzierÂżyÂłem mój orĂŞÂż starÂłem siĂŞ wybiĂŚ sztylet z rĂŞki widma lub sparowaĂŚ ewentualny cios a nastĂŞpnie zeskoczyĂŚ z ÂłóÂżka by stan¹Ì koÂło wieszaka z pÂłaszczami gdzie znajdowaÂła siĂŞ reszta mego ekwipunku. Po czym powiedziaÂłem do widma: Kim jesteÂś i co tutaj robisz?! Odpowiadaj natychmiast!
NagÂłe poderwanie siĂŞ z ÂłóÂżka ochroniÂło ciĂŞ przed natychmiastowÂą ÂśmierciÂą... Jednak chwiejna wskazówka nie moÂże siĂŞ zatrzymaĂŚ na zegarze Âżycia doœÌ dÂługo, Âżeby mieĂŚ pewnoœÌ ile ci zostaÂło czasu...
OtrzymaÂłeÂś ukÂłucie w prawy bark - w miejscu gdzie wczeÂśniej by³¹ twoja szyja tkwiÂł sztylet. No i trochĂŞ miĂŞsa koÂści i caÂłej reszty tej brudzÂącej na czerwono maszynerii. Ból byÂł potĂŞÂżny jak zderzenie z walcem drogowym, ale udaÂło ci siĂŞ zatoczyĂŚ w stronĂŞ wieszaków i oddaliĂŚ od szarych postaci. PróbowaÂłeÂś podrywajÂąc siĂŞ dziabn¹Ì jednÂą z nich, ale ta jakby siĂŞ rozproszyÂła w tym miejscu i z powrotem skupiÂła w jedno.
-O. Ikniw-ikniT. Lalalapo. Sibutelet sibutelet. Apap. yrehom ¹zd¹zr. Ceicjo rotkeryd-powiedzia³ w dziwnym je¿yku (XD) do towarzyszy po czym uœmiechn¹³ siê paskudnie.
-Dzsiaj nadszedÂł twój czas. Wraz z towarzyszami skrócimy twój Âżywot. JesteÂśmy martwym Âżyciem. Ból przeminie. Nasi towarzysze przyjdÂą, aby ÂżywiĂŚ siĂŞ mocÂą twych braci. A wÂładca mojej nacji byĂŚ moÂże okaÂże ÂłaskĂŞ.
[I see you!] ataki fizyczne tu nie pomogÂą a nie wiem czy dam rade zÂłoÂżyĂŚ pieczĂŞci do tego jeszcze rana, skoro pojawili siĂŞ juÂż tu to nie ma sensu wzywaĂŚ kogoÂś do pomocy bo albo go obezwÂładnili albo juÂż nie Âżyje. Co za beznadziejna sytuacja... a w ogóle kim on sÂą (gadajÂą jak teletubisie) PomyÂślaÂłem po czym szybko zarzuciÂłem na siebie pÂłaszcz a rĂŞkaw pod którym znajdowaÂła siĂŞ rana zerwaÂłem by prowizoryczne wykonaĂŚ bandaÂż oraz ucisk by zatrzymaĂŚ krewienie. Co robiĂŚ... Co robiĂŚ? Ta myÂśl nie dawaÂł mi ciÂągle spokoju. Spokojnie nie chce z wami walczyĂŚ dogadajmy siĂŞ chĂŞtnie wam pomogĂŞ, ale nadal nie wiem kim jesteÂście i po co przybywacie skoro nigdy wczeÂśniej was nie widziaÂłem nie moglem wam czymkolwiek zaszkodziĂŚ po co ta agresja? PowiedziaÂłem trzymajÂąc w rĂŞku moje tanto którym byÂłem gotowy sparowaĂŚ jakikolwiek fizyczny atak, a w ostatecznoÂści wykonaĂŚ kawarami z jedna z póÂłek, na których znajdowaÂły siĂŞ dokumenty.
Postacie ewidentnie poruszyÂły siĂŞ twoimi sÂłowami.
-WiĂŞc jesteÂś Âślepcem? Nie widziaÂłeÂś jeszcze Âświata Kalejdoskopu?-jakby chciaÂły siĂŞ upewniĂŚ.
-JeÂśli tak to jesteÂś nam chyba zbĂŞdny... ChociaÂż zawsze to odrobina pozostawionej przez twojego przodka mocy...
Na caÂłym ciele szarych postaci zauwaÂżyÂłeÂś oczy... zamkniĂŞte powieki. RoÂżnych rozmiarów. A jeœ³i o to chodzi to takÂże z rzĂŞsami mĂŞskimi i kobiecymi.
-Nie jeszcze nie widziaÂłem ale chyba moÂżecie mi pomóc aktywowaĂŚ ten "dar". Ja i wy na tym skorzystamy co wy na to? PowiedziaÂłem pewnym gÂłosem w którym moÂżna byÂło usÂłyszeĂŚ pragnienie tej pradawnej mocy. PamiĂŞtaĂŚ teÂż muszĂŞ by zbytnio im nie ufaĂŚ chyba jedynym ich celem jest zdobycie mych oczu ale teraz muszĂŞ im na chwile zaufaĂŚ
-Tak, chĂŞtnie ciĂŞ w tym wspomoÂżemy. W tym celu tutaj przybyliÂśmy-powiedziaÂła uprzejmie okowata postaĂŚ.
-PodejdÂź tu chÂłopcze, zaraz rozwi¹¿emy ten problem, ÂżebyÂś mógÂł siĂŞ na mnie do czegoÂś przydaĂŚ...
Najpierw powiedzcie co zamierzacie zrobiĂŚ a potem moÂże zdecyduje siĂŞ podejœÌ. Nie mogĂŞ wam do koĂąca zaufaĂŚ skoro najpierw chcieliÂście mnie zabiĂŚ a teraz kaÂżecie mi podejœÌ do was to samobójstwo. MoÂże najpierw wyleczylibyÂście moje rany. powiedziaÂłem do dziwnej postaci zachowujÂąc odpowiedni dystans oraz gotujÂąc siĂŞ do uÂżycia kawarami by w razie niespodziewanego ataku.
Jedna z postaci zamachaÂła rĂŞkÂą.
-ChodÂź bĂŞdziemy tak mili, Âże ciĂŞ uleczymy. Tylko siĂŞ poÂśpiesz... Nie mamy caÂłego dnia. WyobraÂź sobie Âże i my mamy sprawy niecierpiÂące zwÂłoki a nie jesteÂś jedynÂą z nich.
OstroÂżnie podszedÂłem do postaci która zaoferowaÂła mi uleczanie mych ran, lecz nadal pozostaÂłem czujny by móc zrobiĂŚ unik lub kawarami jeÂżeli zaÂś ta postaĂŚ zaczyna mnie leczyĂŚ to zadaj jej pytanie: Nie jesteÂście ludÂźmi wiĂŞc kim jesteÂście i po co przybyliÂście do tego Âświata?
Istota rozpoczĂŞÂła twoje leczenie dotykajÂąc twojego czoÂła. PoczuÂłeÂś jak spod twoich oczu wypÂływajÂą trzy Âłzy i pÂłynÂą szybko po twojej skórze do rany nie wsiÂąkajÂąc w u branie ani w pory. PoczuÂłeÂś ulgĂŞ....
Ale tylko na chwilĂŞ. Gdy zdaÂłeÂś woje pytanie poczuÂłeÂś tak ogromny niewypowiedziany ból, Âże nie mogÂłeÂś wytrzymaĂŚ i otworzyÂłeÂś przymkniĂŞte na chwile oczy... NIE! Nie zamykaÂłeÂś oczu! Nic nie mogÂłeÂś zobaczyĂŚ. Cienie i szepty. Pustka. CiemnoœÌ...
-Naiwny czÂłowieku... dziĂŞki tobie zyskaliÂśmy kolejne krople mocy twego przodu. JuÂż niedÂługo nasze zamiary siĂŞ speÂłniÂą.. .A ty teraz pójdziesz jak grzeczny chÂłopiec z nami...
Gdy tylko poczuÂłem ból i uÂświadomiÂłem sobie, Âże nie mogĂŞ otworzyĂŚ oczu pomyÂślaÂłem: [I see you!] tak Âłatwo daÂłem siĂŞ podejœÌ jeÂżeli nic nie zrobiĂŞ stracĂŞ dziedzictwo mego klanu. Gdy tylko istota zaczĂŞÂła mówiĂŚ ja odskoczyÂłem do tyÂłu by unikn¹Ì jakiegokolwiek ataku a nastĂŞpnie wyciÂągnÂąwszy tanto przygotowaÂłem siĂŞ do obrony przed fizycznymi atakami, przyj¹³em odpowiedniÂą pozycje a wypadku ataku jakiegoÂś jutsu jestem gotowy uÂżyĂŚ kawarami. Próbuje nadal otworzyĂŚ oczy jeÂżeli mi siĂŞ to nie udaje to bazuje na pozostaÂłych zmysÂłach które szkoliÂłem na ostatniej misji z druÂżynÂą. Po co wam moje oczy przywróĂŚcie mi wzrok i zostawcie w spokoju. Krzykn¹³em rozwÂścieczony.
OdskoczyÂłeÂś i potkn¹³eÂś siĂŞ niezdarnie nic nie widzÂąc. Po chwili udaÂło ci siĂŞ odzyskaĂŚ równowagĂŞ, lecz nawet wyciÂągniĂŞcie tanto wymagaÂło dla ciebie dÂłuÂższej chwili. OtwartÂłreÂś oczy, lecz przed tobÂą widaĂŚ byÂło jeszcze wiĂŞksza ciemnoœÌ, a atak kolejnego ostrego bólu byÂł niemiÂłosierny.
-Bo co? Twój wzrok siĂŞ przyda chociaÂż jeszcze nie byÂł w peÂłni rozwiniĂŞty... A ty... Ty musisz sobie chyba poszukaĂŚ innego...
Nie mam chyba innego wyjÂścia muszĂŞ z nim walczyĂŚ... tylko czy dam rade... przecieÂż nic nie widzĂŞ... moje kolejne ataki muszÂą bazowaĂŚ na pozostaÂłych zmysÂłach i wyczuwaniu jego chakry PomyÂślaÂłem zdawszy sobie sprawĂŞ iÂż pomimo przecierania oczu i próbowania otworzenia oczu by znowu zobaczyĂŚ swego przeciwnik nie przynoszÂą efektu postanowiÂłem zaatakowaĂŚ przeciwnika. Lecz najpierw powiedziaÂłem do niego by usÂłyszeĂŚ skÂąd dobiega jego gÂłos: SpotkaÂłeÂś moÂże kogoÂś z mego klanu nie wliczajÂąc morderce który zabiÂł prawdopodobnie wiĂŞkszoœÌ z mego klanu oraz jego mÂłodszego brata? Po czym gdy usÂłyszaÂłem odpowiedÂź podniosÂłem rĂŞkĂŞ w którym trzymaÂłem tanto do góry by ono wsunĂŞÂło mi siĂŞ do rĂŞkawa a nastĂŞpnie zÂłoÂżyÂłem kilka pieczĂŞci by z moich dÂłoni wystrzeliÂły dwa piorunu skierowane w mego rozmówce. (Gufutenka)

2610-300=2310 PCh
Niestety... OdpowiedÂź dobiegaÂła znikÂąd i zewszÂąd. Pioruny uderzyÂły w coÂś Âłatwopalnego gdyÂż usÂłyszaÂłeÂś charakterystyczny dÂźwiĂŞk zajĂŞcia ognia.
-Brawo... Dobry pomysÂł. A jeœ³i chodzi o twój klan... Spotykamy wszystkich którzy chodzÂą po tej ziemi. A dla twojego klanu jesteÂśmy Bogami ÂŚmierci.
Zdawszy sobie sprawĂŞ, Âże dalsza walka nie ma sensu postanowiÂłem skierowaĂŚ siĂŞ do wyjÂścia. Bogami ÂŚmierci nigdy o nich nie sÂłyszaÂłem w Âżadnych opowieÂściach kiedy byÂłem maÂły ani studiujÂąc historie mego klanu. JesteÂś tu po to by mnie zabiĂŚ czy sprawiĂŚ bym ujrzaÂł Âświat za pomocÂą kalejdoskopu? zapytaÂłem starajÂąc siĂŞ znaleŸÌ jak najbliÂżej wyjÂścia. Bym mógÂł w przypadku wiĂŞkszego poÂżaru udaĂŚ siĂŞ do wyjÂścia.
-HM... Nie. Jestem tu po to, zeby poch³on¹Ì twoja moc. A ty i tak za parê godzin zginiesz. Z g³odu, albo ze zmêczenia i ran.
Postacie odzywaÂły siĂŞ coraz sÂłabiej. ZdawaÂło ci siĂŞ, ze zaraz wszystko odejdzie...
Nie jest dobrze muszĂŞ siĂŞ udaĂŚ do jakiegoÂś medyka lub kogoÂś innego... podobno nowy kage oto jest medykiem trzeba mu zÂłoÂżyĂŚ wizytĂŞ. PomyÂślaÂłem. Po czym po omacku skierowaÂłem siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia z gabinetu by dotrzeĂŚ na zewnÂątrz budynku by tam poszukaĂŚ kogoÂś kto pomoÂże mi dotrzeĂŚ do jakiegoÂś medyka. WychodzÂąc z gabinetu nie zapomniaÂłem o moÂżliwym ataku dziwnych istot dlatego teÂż byÂłem gotowy uÂżyĂŚ kawarami by unikaĂŚ ataku lub po prosu zrobiĂŚ unik.
Kiedcy wydawa³o ci siê ju¿, ¿e bezw³adnym cia³em uderzy³eœ w drzwi zdawa³eœ sobie sprawê ¿e to zupe³nie co innego... Nie by³¹ to zwyczajna œlepota. Zaczyna³eœ s³abn¹Ì, jakby ca³a twoja chakra ucieka³a przez twoje oczodo³y.
[I see you!] jest Âźle... jak tak dalej pójdzie to zginĂŞ... ale zaraz ten koleÂś ma jest "zbudowany" caÂły z oczu... dostaÂł moje oczy... wiĂŞc jest mi winien jedna parĂŞ oczu... PomyÂślaÂłem po czym zebrawszy resztki moich siÂł jaki mi pozostaÂły skierowaÂłem siĂŞ w stronĂŞ tej istoty starajÂąc siĂŞ wyczuĂŚ jÂą pozostaÂłymi zmysÂłami. Powiedz mi jednÂą waÂżnÂą rzecz maszkaro gdzie znajdĂŞ twojego króla, który to rozkazaÂł bym straciÂł wzrok... A gdy tylko znajdĂŞ siĂŞ wystarczajÂąco blisko tej istoty staram siĂŞ wydÂłubaĂŚ tej istocie parĂŞ oczu by za ich pomocÂą mógÂł go pokonaĂŚ oraz tego który go tu wysÂłaÂł.
Nikt ci nie odpowiedziaÂł. Nikogo nie sÂłyszaÂłeÂś. ByÂłeÂś sam... CzuÂłeÂś swój piÂąty zmysÂł. CzuÂłeÂś takÂże moc sharingana. Ale nie mogÂłeÂś ich obudziĂŚ. ByÂły od ciebie oddzielone czymÂś niematerialnym...
Gdy tylko poczuÂłem sharingan staraÂłem siĂŞ skupiĂŚ caÂło uwagĂŞ na tym uczucie pozwoliĂŚ by mnie przepeÂłniÂło. ZatraciĂŚ siĂŞ w nim chodÂź na moment, nie trwaÂło to jednak dÂługo z powodu bariery na która zaraz natrafiÂłem nie byÂła ona niczym mi dotÂąd znanym a juÂż tylko maÂły krok dzieliÂł mnie od tej mocy. PrzestaÂłem siĂŞ szamotaĂŚ po moim gabinecie a usiadÂłszy na podÂłodze starajÂąc siĂŞ odjeœÌ jak najdalej od pÂłomieni jeÂżeli one nie wygasÂły. Po czym staraÂłem siĂŞ skoncentrowaĂŚ jedynie na barierze jaka mnie oddzielaÂła od tej mocy czym ona jest i jak mogĂŞ jÂą skruszyĂŚ.
BramÂą okazaÂłeÂś siĂŞ ty... WewnÂątrz siebie otwarÂły ci siĂŞ oczy. ZobaczyÂłeÂś siebie w samurajskiej zbroi z katanÂą zdobionÂą czterema roÂżnymi sharinganami - od jednej Âłezki to jakiegoÂś dziwnego caÂły czas wirujÂącego wzoru...
Uœmiechn¹³eœ siê do siebie.
-Witaj. Postawiono mnie tutaj - tego który najlepiej ciĂŞ zna, Âżebym sam oceniÂł czy jesteÂś godny bym zdobyÂł najwyÂższa moc naszego klanu.
Stanowscy przed samym sobÂą nie wiedziaÂłem co bĂŞdzie mnie czekaÂła lecz spokojnie powiedziaÂłem: Tak wiĂŞc oceĂą i podaj mi swój werdykt... Pewnie ta katan i samurajska zbroja na "mnie" to nie przypadek lepiej zachowam ostroÂżnoœÌ... w koĂącu to ja...
Ewidentnie zmieszaÂłeÂś samego siebie.
-Nie rozumiesz. To nie ja oceniam tylko ty udowadniasz. To nie tak siĂŞ odbywa. Znaczy tak mi siĂŞ wydaje.
Tak wiĂŞc co mam zrobiĂŚ? Mam z samym sobÂą walczyĂŚ? ZapytaÂłem "siebie" stojÂącego na przeciwko nie spuszczajÂąc jednak gardy.
-Hmmm... Nie wiem szczerze powiedziawszy. Moze bĂŞdzie to akceptowalne wyjÂście, ale, de facto, chodzi tylko o udowodnienie swojej wartoÂści a nie tylko siÂł bojowej...
Skoro jesteÂś mnÂą i znasz mnie najlepiej, znasz teÂż pewnie moje Âżycie. WiĂŞc przyjrzyj siĂŞ jemu dokÂładnie i oceĂą bo caÂły mój dotychczasowe Âżycie bĂŞdzie dowodem na to, Âże zasÂługuje na sharingana. Poza tym powinieneÂś znaĂŚ moje myÂśli, wiĂŞc bĂŞdziesz wiedziaÂł do czego mi posÂłuÂży MS PowiedziaÂłem.
SpojrzaÂłeÂś na siebie badawczo.
-Nie jeszcze nie jestem odpowiednio dobry, Âżeby otrzymaĂŚ Mangekyu Sharingama... Chyba bĂŞdziesz musiaÂł dÂługo trenowaĂŚ by staĂŚ siĂŞ sobÂą.
Wiesz jakie mamy plany doskonale... KoÂści zostaÂły rzucone... juÂż nie ma odwrotu. Potrzebujemy Mangekyu Sharingana bez niego nie osiÂągniemy naszego celu... Nie pozwólmy by nasz klan zanikÂł musimy go posi¹œÌ by przywróciĂŚ jego dawnÂą ÂświetnoœÌ i pozycje. Tak wiĂŞc uÂżycz mi tej mocy... PowiedziaÂłem.
-Nie, nie jestem jeszcze na to gotowy. Nie powinienem walczyĂŚ o swój klan niszczÂąc jego jedyny potencjaÂł - wzrok. MuszĂŞ jeszcze poĂŚwiczyĂŚ i staĂŚ siĂŞ silniejszy. A nastĂŞpnym razem gdy zajrzĂŞ w g³¹b swej duszy muszĂŞ byĂŚ gotowy i pewny.
Jestem pewny i gotowy by przyj¹Ì ten dar. Powiedz mi tylko jeszcze jedna rzecz czy ty jesteœ jedyn¹ przeszkod¹ na drodze do MS? Zapyta³em.
-Yhm. CHyba wyraziÂłem siĂŞ jasno. Nie przepuszczĂŞ ciĂŞ jeszcze. Nie nadszedÂł twój czas. Musisz staĂŚ siĂŞ silniejszy. Nie wygrasz zemnÂą wierz mi.
Tak wiêc trenuj mnie bym sta³ siê silniejszy by nasz klan odzyska³ dawn¹ chwa³ê i by nikt ju¿ nigdy nie zniszczy³ naszego klanu !Powiedzia³em podnios³y g³osem.
-Ej, posÂłuchaj mnie przyjacielu. PrzegraliÂśmy. ZawiodÂłeÂś. Nie nadajesz siĂŞ na wÂłaÂściciela Mengekyu Sharingana. To nie jest prezent gwiazdkowy czy dopalacz. To albo cel Âżycia albo droga ku Âśmierci. Twoim Âżyciowym celem nei jest najwiĂŞksza mocy.
MoÂże i wyglÂądasz jak ja i twierdzisz, Âże jesteÂś mnÂą i doskonale mnie znasz ale teraz juÂż wiem, Âże jedyne co mamy ze sobÂą wspólnego to wyglÂąd. ÂŚmiesz twierdziĂŚ, Âże zawiodÂłem bo Mengekyu Sharingana nie byÂł moim cele! Moim celem byÂło go zdobycie od kiedy tylko dowiedziaÂłem siĂŞ, Âże Itachi Uchiha za pomocÂą niego wymordowaÂł mój klan. WiedziaÂłem, Âże bez tej mocy nie dam rady go pokonaĂŚ i choĂŚbym podczas tej walki oÂślepÂł z powodu Mengekyu Sharingana lub co gorsza umarÂł zawsze d¹¿yÂłem by go posi¹œÌ. Twierdzisz, Âże bĂŞdĂŞ traktowaÂł go tylko jako dopalacz to tym bardziej Âświadczy, Âże mnie nie znasz i jesteÂś co najwyÂżej mym cieniem nic wiĂŞcej! PowiedziaÂłem pogardliwe.
Westchn¹³eÂś do siebie i przymkn¹³eÂś oczy, ukazujÂąc minĂŞ wiele mówiÂącÂą na temat tych przeklĂŞtych idiotów.
-No dobrze... Jak tak bardzo chcesz, to szukaj tam, gdzie sÂłoĂące zachodzi za czerwonymi chmurami, tego, który posiada moc zmieniania rzeczywistoÂści. DziĂŞki niemu odnajdziesz drogĂŞ ku Mangekyu Sharingan.
Gdzie sÂłoĂące zachodzi za czerwonymi chmurami? Chmury podczas zachodu przewaÂżnie sÂą czerwone, a ten kto posiada moc zmienia rzeczywistoÂści to osoba wÂładajÂąc Genjutsu? MoÂże udzielisz wiĂŞcej wskazówek. PowiedziaÂłem.
SpojrzaÂłeÂś na siebie z niesmakiem.
-Sam uwaÂżasz, Âże nie dasz sobie rady... MogĂŞ ci jeszcze tylko powiedzieĂŚ, Âże kaÂżda zagadka ma podwójne dno. I, jeÂśli nie masz pecha, oba dna mówiÂą o tym samym lecz odwrotnie.
Dobrze wiĂŞc zaczynajmy przywróĂŚ mnie do poprzedniego stanu, bym mógÂł wyruszyĂŚ na poszukiwanie, a moÂże tutaj mogĂŞ je juÂż zacz¹Ì.
-Wiesz prawda jest taka, Âże ja jestem tu po to, Âżeby ci uprzyjemniaĂŚ podróÂżny. No rusz siĂŞ czÂłowieku znajdÂź sobie drogĂŞ do drzwi. Nikt ci jej nie narysuje... Musisz siĂŞskupiĂŚ i zapomnieĂŚ o walce ze wzrokiem. WyobraÂź sobie jak dotykasz Âświata, skup siĂŞ na tym jak go sÂłyszysz i wwÂącahj w to jak pachnie.
Przed twoimi zaciemnionymi oczami pojawi³¹ siĂŞ Âławeczka na której usiadÂłeÂś.
-PoganiaÌ ciê nei bedê mamy c¹³¹ wiecznoœÌ. PuœciÌ ci jakieœ kino akcji?
Wole fantastykĂŞ , no ale dobrze daj mi trochĂŞ czasu a na pewno mi siĂŞ uda. Powiedziawszy to usiadÂłem na Âławce i postanowiÂłem posÂłuchaĂŚ rady mojej imitacji. ZapomnieĂŚ o walce ze wzrokiem Âłatwiej powiedzieĂŚ niÂż zrobiĂŚ... no nic muszĂŞ siĂŞ skupiĂŚ i przypomnieĂŚ jak na ostatniej misji musiaÂłem podróÂżowaĂŚ po omacku bez mego wzroku tym razem tak samo muszĂŞ wytĂŞÂżyĂŚ wszystkie pozostaÂłem i zmysÂły by wydostaĂŚ siĂŞ stÂąd.
-Wiesz co - powiedziaÂł twój klon - Gadasz w myÂślach. A teraz jesteÂś w twoich myÂślach. Paradoksalnie ja tez jestem jak¹œ tam twojÂą myÂślÂą. WiĂŞc moÂże przestaĂą marudziĂŚ i wzdychaĂŚ a weÂź siĂŞ do roboty co? Bo w ten sposób to nigdy nie dopeÂłzniesz na miejsce, Âżebym mógÂł i ja sobie stÂąd pójœÌ. Wierz mi to naprawdĂŞ krĂŞpujÂące, Âże muszĂŞ tu siedzieĂŚ do momentu kiedy osiÂągniesz peÂłnie mocy...
Po sÂłowach jakie usÂłyszaÂłem, wzi¹³em kilka g³êbszych wdechów by siĂŞ uspokoiĂŚ a nastĂŞpnie zacz¹Ì mojÂą "podróÂż". SiedzÂąc na Âławce zacz¹³em wyobraÂżaĂŚ sobie ÂścieÂżkĂŞ w Âśród ³¹k. StaraÂłem siĂŞ wyczuĂŚ teÂż zapach kwiatów tam rosnÂących a idÂąc po niej dotykaĂŚ wysokÂą rosnÂącej trawy. Na kraĂącu tej ÂścieÂżki widaĂŚ byÂło czarnÂą postaĂŚ na tle zachodzÂącego sÂłoĂąca i czerwonych obÂłoków. Powolnym krokiem zmierzaÂłem. StaraÂłem siĂŞ zawrzeĂŚ wszystko co powiedziaÂł mi przed chwilÂą mój irytujÂący "towarzysz".
StworzyÂłeÂś sobie przed oczami caÂłkiem miÂły widoczek. ByÂł trochĂŞ nienaturalny ale przecieÂż dopiero zaczynaÂłeÂś bawiĂŚ siĂŞ wyboraÂźniÂą. W koĂącu nie wytrzymaÂłeÂś.
-WE¬¯E SIÊ DO ROBOTY A NIE WIDOCZKI WYMY¦LAJ!-hukn±³e¶ sobie do ucha i usiad³e¶ z powrotem na ³aweczce.
-Takie zabawy wpĂŞdziÂły nas do tej opÂłakanej sytuacji...
Dobra dobra... ale sam wczeÂśniej mówiÂłeÂś Âże mam siĂŞ udaĂŚ do krainy gdzie chmury sÂą czerwone i tam jest znajduje siĂŞ osoba która ma dar mieniania rzeczywistoÂści... ChwileczkĂŞ na chwilĂŞ obecnÂą to ja mogĂŞ kremowaĂŚ tÂą rzeczywistoœÌ Mówi wszy to postanowiÂłem wykreowaĂŚ drzwi o których ostatnio mówiÂł mój wiecznie niezadowolony towarzysz.
Unios³eœ wymownie oczy ku niebu, a po chwili stworzy³eœ przy drodze domek z kamienia z ³adnymi drewnianymi drzwiami. Z komina na dachu k³êbi³y siê jasne k³êby dymu.
-Lubisz takie wiejskie widoczki? A wiesz, Âże tam niÂżej jest twoje ciaÂło, prawdopodobnie obolaÂłe, prawdopodobnie gÂłodne i jak na razie bardzo bardzo samotne bo nawet tutaj móÂżgu nie ma? Zagadki czasem uÂżywajÂą porównaĂą...
Jest czy nie jest chce zobaczyĂŚ co jest w Âśrodku Powiedziawszy to wyobraziÂłem sobie, Âże otwieram drzwi i wchodzĂŞ do Âśrodka. A nastĂŞpnie rozglÂądam siĂŞ co jest wewnÂątrz. MoÂże tworzÂąc dom stworzyÂłem teÂż jego wnĂŞtrze, bĂŞdÂąc nieÂświadomy tego co robiĂŞ. W koĂącu dopiero zaczynam zabawĂŞ z wyobraÂźniÂą.
//wiesz, Âże to co robisz jest bez sensu nie ? Ty siĂŞ draÂżnisz ze mnÂą ?//
Dom okazaÂł siĂŞ zadziwiajÂąco... Dwuwymiarowy. Po otwarciu drzwi zobaczyÂłeÂś identyczny dom z drugiej strony - z tym, Âże drzwi otwieraÂły siĂŞ w drugÂą stronĂŞ. Za domem byÂł ten sam krajobraz który stworzyÂłeÂś poprzednio. Nic siĂŞ nie zmieniÂło. Nawet wiatr nie wiaÂł. UsÂłyszaÂłeÂś chrupanie. DomyÂśliÂłeÂś sobie, ze robisz sobie z siebie Âżarty jedzÂąc popkorn.
-ÂŚwietny fil-zawoÂłaÂłeÂś do siebie-Tylko dekoracje trochĂŞ kiepskie...
No dobra koniec tej zabawy! Chce jak najszybciej wróciĂŚ do swego ciaÂła, ale bez MS siĂŞ stÂąd nie ruszĂŞ wiĂŞc skoro nie chcesz spĂŞdziĂŚ tu wiecznoÂści lepiej wskaÂż mi drogĂŞ! PowiedziaÂłem do towarzysza.

//staram siĂŞ oceniĂŚ jak bardzo cierpliwy jesteÂś //
//Wiesz Âże ja jestem anielsko cierpliwy mi taki niewinny spamik pod pozorem misji nie szkodzi. A póki siĂŞ tobie to nie nudzi to nawet mogĂŞ ÂściemniĂŚ Âże to misja na MS to oczywiÂście Âżart, ale pokazuje waÂżna prawdĂŞ///

Westchn¹³eœ ciêzko i stan¹³eœ obok siebie. Zamkn¹³eœ oczy i wyci¹gn¹³eœ rêkê z wyprostowanym palcem wskazuj¹cy przed siebie. Nastêpni zatoczy³eœ pe³en ko³o. I znowu odsun¹³eœ siê za swoje plecy.
-WszĂŞdzie i nigdzie. Szukaj tam, gdzie gniew spotyka siĂŞ z dobrem
Hmmm... kolejna wskazówka, którÂą moÂżna b³êdnie odczytaĂŚ. Pokazujesz, Âże wróciÂłem do punktu wyjÂścia albo onacza to nieskoĂączonoœÌ jeÂżeli miaÂł byĂŚ to w¹¿ zjadajÂący swój ogon. Kolejna zagadam nie majÂąca nic wspólnego ze sobÂą równie dobrze mógÂłbyÂś powiedzieĂŚ: co mam w kieszeni? Ale dobrze postarajmy siĂŞ znaleŸÌ na niÂą odpowiedÂź. Ale wróĂŚmy do pierwszej wskazówki tym który moÂże zmieniĂŚ rzeczywistoœÌ na chwile obecna jestem ja bÂądÂź ty jeÂżeli jesteÂś czÂąstkÂą mnie. PóÂźnej wspomniaÂłeÂś o mym ciele które ostatnio znajdowaÂło siĂŞ w mym gabinecie i dodaÂłeÂś, Âże jest to porównanie czyli moÂże to oznaczaĂŚ, Âże juÂż nie Âżyje a to jest sÂąd ostateczny. I tak dobrn¹³em do ostatniej twojej ostatniej zagadki na którÂą nie znam jeszcze odpowiedzi. ....Ale jak by siĂŞ dÂłuÂżej zastanowiĂŚ to kaÂżdy czÂłowiek jest z natury dobry, a miejsce w którym gniew spotyka siĂŞ z dobrem to moÂże byĂŚ moje "serce". Czy taka jest odpowiedÂź do twej zagadki?

//sorka, ¿e tak d³ugo nie pisa³em ale chodzê na kurs na prawko i to zabiera du¿o czasu poza tym mam przeklêty remont w domu, a komp jest tylko w³¹czony by pobieraÌ filmy //
-Wiesz co?-zapytaÂłeÂś sam siebie-JesteÂś kompletnym idiotÂą. Ja rozumiem, Âże czasem najtrudniej jest zsumowaĂŚ koniec równania ale do jasnej cholery po co je wydÂłuÂżaĂŚ co? I tak juÂż masz pogmatwany problem, a ty jeszcze w nim mieszasz, miesza, mieszasz i wychodzi spagetii z kapustÂą i bakÂłaÂżanami w sosie koperkowo-Âśliwkowym. SÂłowem - to co robisz jest bardziej bez sensu niÂż plucie do zupy. I wierz mi plucie to nie najgorsze co przyszÂło mi na myÂśl. Raczej to z drugiej strony. A i to tylko uÂłamek.
"KaÂżda zagadka ma podwójne dno"... teraz chyba juÂż to poj¹³em... ChodziÂło mi o to iÂż "gdzie sÂłoĂące zachodzi za czerwonymi chmurami, tego, który posiada moc zmieniania rzeczywistoÂści" nie chodziÂło tu wcale o zachód sÂłoĂąca a wschód. Czerwone chmury nie muszÂą byĂŚ na niebie a znajdujÂą siĂŞ na pÂłaszczu Akatsuki... wiĂŞc mam udaĂŚ siĂŞ do nich... A wiĂŞc w drogĂŞ... <NMM>
PodchodzĂŞ do drzwi i pukam w weĂą. Nadal mnie mdliÂło wiĂŞc zapukaÂłem tak jakby nogÂą. Czekam, aÂż ktoÂś mi otworzy, bo baÂłem siĂŞ pobrudziĂŚ drzwi.

Dodane po 1 godzinach 13 minutach:

ZmĂŞczony staniem i lepszym humorem poniewaÂż brzuch przestaÂł boleĂŚ. RuszyÂłem w stronĂŞ domu. ZastanawiajÂąc siĂŞ.
Ten Kage to chyba jaja sobie robi. Jego zadaniem jest broniĂŚ wioski a nie na alkoholowe imprezy ÂłaziĂŚ.
[NMM]